İşaret dilinin büyüleyici müziği

Sanatçı Christine Sun Kim sağır olarak doğdu ve ona sesin onun hayatının bir parçası olmadığı öğretildi çünkü ses duyan bir insanın olayıydı. Sanatı sayesinde, Amerikan İşaret Dili ve müzik arasındaki benzerlikleri keşfetti ve sesin yalnızca kulaklar yoluyla deneyimlenmek zorunda olmadığını fark etti --- hissedilebilirdi, görülebilirdi ve bir fikir olarak deneyimlenebilirdi. O, bu sevimli konferansta, bizi gözlerimizi ve kulaklarımızı açmaya ve görsel dilin büyük hazinesine katılmaya davet ediyor.

Tercüman: Piyano, "p", benim
en sevdiğim müzik sembolüdür.

Yumuşakça çalmak anlamına gelir.

Bir müzik aleti çalıyorsanız ve başlangıç
çizgisinde "p" gördüyseniz

daha yumuşak çalmanız gerekir.

İki tane p -- daha da yumuşak.

Dört tane p -- oldukça yumuşak.

Bu benim, üstüste kaç tane
p olursa olsun

asla tamamen sessizliğe

ulaşamayacağınızı kanıtlayan

p-ağacı çizimim.

Benim için sessizliğin şu anki tanımı bu:

oldukça belirsiz bir ses.

Sizlerle Amerikan İşaret
Dili (ASL)'nin tarihi

ayrıca benim özgeçmişim hakkında

birkaç şey paylaşmak isterim.

Fransız işaret dili Amerika'ya
1800'lerin başında getirildi

ve zaman ilerledikçe,
yerel işaretlerle harmanlandı,

bugün ASL olarak bildiğimiz
dil haline geldi.

Yani yaklaşık 200 yıllık
bir geçmişi var.

Ben sağır olarak doğdum,

ve bana sesin hayatımın bir parçası
olmadığına inanmam düşündürüldü.

Ve ben bunun doğru olduğuna inandım.

Evet, şimdi görüyorum ki,
olay hiç de bu değilmiş.

Ses hayatımın kesinlikle bir parçasını
oluşturuyormuş,

gerçekten, her gün aklıma takılırdı.

Seslerin dünyasında yaşayan
sağır bir insan olarak, bu

yabancı bir ülkede

onun kurallarını, geleneklerini,
davranışlarını ve standartlarını

hiçbir şekilde sorgulayamadan, onlara
körü körüne uyarak yaşamak gibi.

Peki ya ben sesi nasıl algılayabiliyorum?

Pekala, ben insanların seslere karşı
nasıl davrandığını ve

nasıl seslere nasıl
tepki verdiklerini izledim.

Siz insanlar benim hoparlörlerim
ve yüksek sesim gibisiniz.

Bu davranışı öğrenip kopyalıyorum.
Aynı zamanda ses yaratabildiğimi öğrendim

ve insanların bu sese nasıl
tepki verdiklerini gördüm.

Böylece, öğrendim ki, örneğin...

"Kapıyı çarpma!"

"Cips paketinden cips yerken
çok fazla ses çıkarma!"

(Kahkahalar)

"Geğirme,

ve bir şeyler yiyorken

çatal bıçağını tabağa
sürtmediğinden emin ol."

Bütün bunlara ben
"sesin görgü kuralları" diyorum.

Belki de ben sesin görgü kuralları

hakkında kulağı duyan ortalama bir
insandan daha fazla düşünüyor olabilirim.

Ses konusunda aşırı duyarlıyım.

Her zaman hevesli ve gergin
bir şekilde dört gözle sesi,

sonrasında gelecek olan
şeyi bekliyordum.

Bundan dolayı, bu çizim,

TBD, karar verilecek.

TBC, devam edecek.

TBA, duyurulacak.

Portreye dikkat edin --

çizgilere yerleştirilmiş hiç nota yok.

Bunun sebebi çizgilerin
lekeler ve bulaşmalar

sayesinde zaten bir sese
sahip olması.

Sağır kültüründe,
hareket sesin karşılığıdır.

Bu ASL'de "portre" işareti.

Normal bir portrede beş çizgi vardır.

Fakat benim için, onu baş parmağımı
böyle sıkıştırarak söylemek

doğal hissettirmiyor.

Bu nedenle çizimlerimde kağıda
dört çizgi sıkıştırdığımı göreceksiniz.

2008 yılında, bir sanatçı misafirliği için

Berlin,Almanya'ya gidebilme fırsatım oldu.

Bundan önce,
bir ressam olarak çalışıyordum.

Bu yaz, farklı farklı müzeler
ve galeriler gezdim

ve ben bir mekandan
diğerine gittikçe,

oralarda hiç görsel sanat
olmadığını fark ettim.

O sırada, ses modaydı
ve bu bana darbe yaptı ...

hiç görsel sanat yoktu,

her şey işitseldi.

Artık ses benim sanat alanıma
dahil olmuştu.

Sanatla benim arama
mesafe mi koyacaktı ?

Olayın bu olmak zorunda
olmadığını fark ettim.

Aslında sesi biliyordum.

O kadar iyi biliyordum ki

o sadece kulakla deneyimlenen
bir şey olmak zorunda değildi.

Elle tutulur bir şekilde hissedilebilirdi

ya da görsel olarak deneyimlenebilirdi

hatta fikir olarak bile.

Böylece sesin aidiyetini geri kazanmaya

ve onu sanat uygulamalarıma
yerleştirmeye karar verdim.

Ses konusunda bana öğretilen

her şeyi yok edip, aklımdan
çıkarmaya karar verdim.

Yeni bir çalışma gövdesi oluşturdum.

Ve bunu sanat topluluğuna
sunduğumda,

aldığım desteğin ve çektiğim
dikkatin çokluğundan havalara uçmuştum.

Fark ettim ki:

ses para gibiydi,

güç, kontrol --

sosyal geçerlilik.

Aklımda "Sesin her zaman senin
olayın olduğunu hissetmiştim,

duyan bir insanın olayı.

Ve ses o kadar güçlü ki

benim ve sanat eserimin
gücünü azaltabilir ya da

beni güçlendirebilirdi.

Ben güçlendirilmeyi seçtim.

Konuşulan dil çevresinde
devasa bir kültür var.

Ve sadece iletişim kurarken
esas sesimi kullanmadığım için

toplumun gözünde
hiç sesim yokmuş gibi görülüyorum.

Bu yüzden beni de eşit biri olarak
destekleyen ve benim sesim haline

gelen bireylerle çalışmalıyım.

Bu yolla, bugün toplumdaki
bağlantıyı koruyabiliyorum.

Yani okulda, işte ve enstitülerde,

birçok ASL tercümanıyla çalışıyorum.

Ve onların sesi benim sesim ve
kimliğim haline geliyor.

Duyulmama yardım ediyorlar.

Onların sesleri geçerliliğin ve
değerin yerini tutuyor.

İronik bir şekilde, onların
seslerini ödünç alarak,

geçici bir geçerlilik biçimini
koruyabiliyorum,

çok yüksek faiz oranıyla
borç almak gibi.

Bu uygulamaya devam etmezsem,

unutulmaya yüz tutacağım

ve hiçbir sosyal geçerlilik
biçimini koruyamayacağım.

Yeni sanat ortamım olarak sesle,

müzik dünyasına daldım.

Müzik ve ASL arasındaki benzerlikleri
görünce çok şaşırdım.

Örneğin,

müzikal bir nota

kağıtta tamamen yakalanamaz
ve ifade edilemez.

ASL için de aynısı geçerli.

İkisi de oldukça uzaysal ve
oldukça değişken --

bu, ince değişimlerin

işaretlerde de seslerde de

tüm anlamı değiştirebilmesi demek oluyor.

ASL'nin nasıl çalıştığını daha iyi
anlayabilmeniz için

sizinle bir piyano metaforu
paylaşmak istiyorum.

Gözünüzün önüne
bir piyano getirin.

ASL birçok gramatik ölçüte ayrılır.

Eğer piyano çalarken her bir
parmağa farklı bir ölçüt verirseniz --

yüz ifadesi, vücut hareketleri,

hız, el şekli vs. gibi,

piyanoyu çalarken --

İngilizce doğrusal bir dildir,

her seferinde bir tuşa basar gibi.

ASL daha çok bir akord gibidir,

10 parmağın hepsi de
aynı anda aşağıya inmeli

ki ASL' de bir fikri veya kavramı
net bir şekilde ifade edebilesiniz.

Eğer o tuşlardan bir tanesi
akordu değiştirirse,

tamamen farklı bir anlam yaratırdı.

Müzikte de aynısı yükseklik,
ton ve şiddet için geçerli.

ASL'de, farklı gramatik ölçütlerle
çalarak,

farklı fikirler ifade edebilirsiniz.

Örneğin, BAKMAK işaretini ele alalım.

Bu BAKMAK işareti.

Size bakıyorum.

Sizi izliyorum.

(Kahkaha)

(Kahkaha)

Ah --- yakalandım.

(Kahkaha)

Uh-oh.

Neye bakıyorsunuz?

Aa, durun.

(Kahkaha)

Sonra düşünmeye başladım.

"ASL'ye müziğin merceğinden
baksaydım ne olurdu?"

Bir işaret yaratıp bir daha
bir daha tekrar ederdim,

o da görsel bir müziğin parçası
haline gelebilirdi.

Örneğin, bu işaret "gün"

güneş doğup battığı için.

Bu "tüm gün".

Bunu tekrar edecek ve yavaşlatacaktım,

görsel olarak bir müzik
parçası gibi duruyor.

Tüm ... gün.

"Tüm gece" için de aynısı geçerli.

"Tüm gece."

Bu çizimde yer alan TÜM GECE.

Bu bana üç farklı
gece türünü düşündürdü:

"dün gece"

"bir gecelik"

(Şarkı söyler) "gece boyunca"

(Kahkahalar)

Sanırım üçüncü diğer ikisinden
daha fazla müzikaliteye sahip.

(Kahkahalar)

Bu ASL'de zamanın nasıl ifade edildiğini
gösteriyor

ve vücudunuzdan uzaklığınızın
zamandaki değişimi nasıl ifade ettiğini.

Örneğin,

1E bir el, 2E iki el,

şimdiki zaman vücudunuza en yakın
olan yerde ve vücudun önünde gerçekleşir,

gelecek zaman vücudunuzun önündedir
ve geçmiş zaman da arkanızda.

İlk örnek, "uzun zaman önce".

Sonra "geçmiş",

"eskiden",

ve son olarak, ki favorimdir,

romantik ve dramatik hisleriyle beraber,

"bir zamanlar".

(Kahkahalar)

"4/4' lük ölçü"

ölçü başına 4 vuruşluk zamanın
özel gösterimiyle

müzikal bir terimdir.

Fakat ben "4/4'lük ölçü"
kelimesini gördüğümde,

aklıma otomatik olarak
"aynı anda" geliyor.

SE: sağ el SoE: sol el olsun.

Kafadan göğüse uzanan
bir portremiz var.

[Kafa: SE, ani tırmalama]

[4/4'lük ölçü]

[Göğüs: SoE, ani tırmalama]

Şimdi "ani tırmalama" denen
el biçimini göstereceğim.

Beni takip edebilir misiniz, lütfen?

Herkes, eller havaya.

Şimdi bunu hem kafa
hem de göğüsle yapacağız

bir çeşit "4/4'lük ölçü"
ya da aynı zamanda yapmak gibi.

Evet, kaptınız.

Uluslararası [İşaret] anlamda bu
"aşık olmak" anlamında geliyor.

(Kahkahalar)

Nota olarak , Uluslararası [İşaret] ,

dünyadaki kültürlerle ve işaret
dilleriyle iletişim kurmaya

yardımcı olmak için
görsel bir araçtır.

Göstermek istediğim
ikinci şey ise bu --

lütfen yine beni takip edin.

Ve şimdi bunu.

Bu ASL'de "kolonizasyon" demektir.

(Kahkaha)

Şimdi üçüncü --

lütfen beni tekrar takip edin.

Ve tekrar.

Bu ASL'de "aydınlanma" demektir.

Haydi bu üçünü beraber yapalım.

"Aşık olmak"

"Kolonizasyon"

ve "aydınlanma"

İyi iş çıkardınız, millet!

(Kahkaha)

Bu üç işaretin ne kadar
benzer olduğuna dikkat edin,

hepsi kafada ve göğüste gerçekleşiyor

ama hepsi farklı anlamlar taşıyor.

ALS'nin bu kadar canlı ve
başarılı olduğunu görmek inanılmaz,

tıpkı müzik gibi.

Bu günde ve bu çağda,

oldukça ses merkezli bir
dünyada yaşıyoruz.

Ve sadece ASL hiç ses içermediği için,

otomatik olarak hiçbir sosyal geçerlilik
değeri taşımıyor.

Sosyal geçerliliği neyin belirlediği
hakkında daha derin düşünmeye başlamalıyız

ve ALS'nin kendi geçerliliğini
geliştirmesine izin vermeliyiz --

ses olmadan.

Bu muhtemelen daha kapsamlı
bir topluma atılan bir adım olurdu.

Ve belki insanlar ASL öğrenmek
için sağır olmak gerekmediğini

ya da müzik öğrenmek için

duymak zorunda olmadığınızı
anlamış olurlar.

ASL öyle bol bir hazine ki

aynı deneyimlere sizin de
sahip olmanızı isterdim.

Sizi kulaklarınızı,
gözlerinizi açmaya,

kültürümüzün bir parçası
olmaya

ve görsel dilimizi
deneyimlemeye

davet etmek isterdim.

Asla bilemezsiniz,

bize aşık olabilirsiniz.

(Alkışlar)

Teşekkürler.

Denise Kahler-Braaten: Hey, bu benim.

(Alkışlar)