Υπάρχει επιστημονική απόδειξη πως μπορούμε να αυτοθεραπευτούμε; | Λίσα Ράνκιν | TEDxAmericanRiviera

Οι γκουρού της νέας εποχής εισηγούνται πως μπορούμε να θεραπεύσουμε τον εαυτό μας αλλάζοντας απλά το μυαλό μας, όμως βασίζεται αυτή η αντίληψη σε αδιάψευστα επιστημονικά στοιχεία; Η Δρ. Λίσα Ράνκιν, εξερευνά την επιστημονική βιβλιογραφία και επανεξετάζει τις περιπτώσεις αυτόματης ύφεσης, καθώς και τα στοιχεία των επιδράσεων των εικονικών φαρμάκων και των εικονικών βλαβών, για να αποδείξει πως οι σκέψεις μας επιδρούν δυναμικά στη φυσιολογία μας όταν πιστεύουμε πως μπορούμε να γίνουμε καλά.

Δρ. Λίσα Ράνκιν

Μπορεί πράγματι το μυαλό
να θεραπεύσει το σώμα;

Και αν ναι, υπάρχουν
κάποια επιστημονικά στοιχεία

για να πείσουν
τους δύσπιστους γιατρούς σαν εμένα;

Αυτά τα ερωτήματα τροφοδότησαν
τα τελευταία χρόνια την έρευνά μου

και αυτό που ανακάλυψα είναι
πως η επιστημονική κοινότητα,

το ιατρικό κατεστημένο,
αποδεικνύει εδώ και πάνω από 50 χρόνια,

πως το μυαλό μπορεί
να θεραπεύσει το σώμα.

Το ονομάζουμε «επίδραση
του εικονικού φαρμάκου».

Και προσπαθούμε να το ξεγελάσουμε
για δεκαετίες.

(Γέλια)

Η επίδραση του εικονικού φαρμάκου
είναι ένα αγκάθι για το ιατρικό κατεστημένο.

Είναι μια άβολη αλήθεια που χώνεται
μέσα στην προσπάθεια

για νέες θεραπείες και νέα χειρουργεία
στο ιατρικό κατεστημένο.

Οπότε είναι ένα πρόβλημα!
Θεωρητικά.

Όμως πιστεύω
πως αυτό είναι μια καλή είδηση.

Η επίδραση του εικονικού φαρμάκου
είναι εξαιρετική είδηση.

Επειδή είναι απτή απόδειξη

πως το σώμα εμπεριέχει
εκ γενετής μηχανισμούς αυτό-ίασης

που μπορούν να προκαλέσουν
απίστευτα πράγματα στο σώμα.

Οπότε αν αυτό σας εκπλήσσει,

αν δυσκολεύεστε να πιστέψετε
πως το σώμα μπορεί να αυτό-ιαθεί,

δεν χρειάζεται να ψάξετε πέρα
από το Πρόγραμμα Αυτόματης Ύφεσης,

μια βάση δεδομένων που καταρτίστηκε
από το Ινστιτούτο Νοητικών Επιστημών

με περισσότερες από 3500 μελέτες
στην ιατρική βιβλιογραφία

ασθενών που καλυτέρευσαν
από φαινομενικά «ανίατες» ασθένειες.

Νομίζετε πως υπάρχουν ανίατες ασθένειες;

Ορκίζομαι πως αν δείτε αυτή
τη βάση δεδομένων, θα τρελαθείτε.

Βρίσκονται τα πάντα εκεί.

Καρκίνοι στο 4ο στάδιο
που εξαφανίστηκαν χωρίς θεραπεία.

Ασθενείς θετικοί στον ιό HIV
που έγιναν αρνητικοί.

Καρδιοπάθειες, ανεπάρκεια νεφρών,
διαβήτης, υψηλή πίεση,

ασθένειες του θυρεοειδούς,
αυτοάνοσα νοσήματα, εξαφανίστηκαν.

Ένα εξαιρετικό παράδειγμα αυτής
της ιατρικής βιβλιογραφίας

είναι μια μελέτη του 1957, του κου Ράιτ,
με λεμφοσάρκωμα σε προχωρημένο στάδιο.

Τα πράγματα δεν πήγαιναν καλά
για τον κο Ράιτ και ο χρόνος του τελείωνε.

Είχε όγκους στις μασχάλες, στο σβέρκο,
στο στήθος και στη σπονδυλική στήλη.

Το συκώτι του και ο σπλήνας του
είχαν διογκωθεί

και οι πνεύμονές του γέμιζαν
καθημερινά με δύο λίτρα υγρό

το οποίο έπρεπε να αφαιρείται
για να μπορεί να αναπνέει.

Όμως ο κύριος Ράιτ
δεν έχανε την ελπίδα του.

Είχε ακούσει για ένα θαυματουργό φάρμακο
που ονομαζόταν Κρεμπιοζέν,

και ικέτευε τον γιατρό του,

«Έλα, δώσε μου λίγο από αυτό
το Κρεμπιοζέν. Όλα θα πάνε καλά.»

Δυστυχώς το Κρεμπιοζέν ήταν διαθέσιμο
μόνο για ένα ερευνητικό πρωτόκολλο

και το πρωτόκολλο ζητούσε
ο γιατρός να μπορεί να βεβαιώσει

πως το άτομο είχε τουλάχιστον
τρεις μήνες ζωής.

Και ο γιατρός του, ο Δρ. Γουέστ,
δεν μπορούσε να το κάνει.

Όμως ο κύριος Ράιτ ήταν επίμονος
και δεν το έβαζε κάτω.

Συνέχισε να ενοχλεί τον γιατρό του

μέχρι που κάποια στιγμή του είπε,
«Εντάξει, θα σου δώσω το Κρεμπιοζέν.»

Οπότε, μια Παρασκευή,
του έδωσε μια δόση,

περιμένοντας πως ο κύριος Ράιτ
δεν θα έβγαζε το σαββατοκύριακο.

Όμως για μεγάλη του έκπληξη, όταν
πήγε να δει τους ασθενείς του τη Δευτέρα,

ο κος Ράιτ ήταν όρθιος,
περπατούσε στους θαλάμους

και οι όγκοι του είχαν
συρρικνωθεί στο ήμισυ.

Είχαν λιώσει σαν χιονόμπαλες
πάνω σε ζεστή σόμπα.

Και δέκα μέρες αφού πήρε το Κρεμπιοζέν,
εξαφανίστηκαν.

Έτσι, ο κος Ράιτ είχε σηκωθεί
και χόρευε σαν τρελός,

και για δύο μήνες πίστευε πως
το Κρεμπιοζέν ήταν το θαυματουργό φάρμακο,

μέχρι που βγήκαν οι πρώτες εκθέσεις

που έλεγαν πως δεν φαινόταν το Κρεμπιοζέν
να είναι ιδιαίτερα αποτελεσματικό.

Ο κύριος Ράιτ έπεσε σε κατάθλιψη
και ο καρκίνος επανεμφανίστηκε.

Αυτή τη φορά ο Δρ. Γουέστ αποφάσισε
να είναι πονηρός και είπε στον ασθενή,

«Ξέρεις, το Κρεμπιοζέν που πήρες
ήταν αλλοιωμένο. Δεν ήταν καλό.

Όμως βρήκα λίγο Κρεμπιοζέν καθαρό
και σε μεγάλη περιεκτικότητα.

Αυτό είναι καλό πράγμα».

Τότε, έκανε ένεση στον κύριο Ράιτ
μόνο με αποσταγμένο νερό.

Και ξανά, οι όγκοι εξαφανίστηκαν
και το υγρό στους πνεύμονες έφυγε.

Ο κύριος Ράιτ χόρευε όρθιος
για άλλους δύο μήνες.

Τότε η Αμερικανική Ιατρική Ένωση του
το χάλασε, δημοσιεύοντας μια εθνική έρευνα

που αποδείκνυε οριστικά
πως το Κρεμπιοζέν ήταν άχρηστο.

Δύο μέρες αφότου ο κύριος Ράιτ
άκουσε αυτά τα νέα, πέθανε.

Λίγο αργότερα,
βρήκα μια άλλη μελέτη

στην ιατρική βιβλιογραφία
που ήταν βγαλμένη από τα παραμύθια.

Τρία μωρά κοριτσάκια γεννήθηκαν
με τη βοήθεια μαμής,

Παρασκευή και 13 στον βάλτο Όκιφενοκι,
κοντά στα σύνορα της Τζόρτζια με τη Φλόριντα.

Και η μαμή ανακοίνωσε
πως αυτά τα τρία μωρά,

γεννημένα μια τέτοια μοιραία μέρα,
ήταν όλα καταραμένα.

Η πρώτη, είπε, θα πέθαινε
πριν γίνει 16.

Η δεύτερη, πριν γίνει 21.

Η τρίτη, πριν γίνει 23.

Αποδείχτηκε πως το πρώτο κορίτσι
πέθανε τη μέρα προτού γίνει 16,

το δεύτερο πέθανε τη μέρα
προτού γίνει 21,

και το τρίτο κορίτσι,
που ήξερε τι έπαθαν τα άλλα δύο,

έμαθε για την κατάρα,
και τη μέρα πριν τα 23α γενέθλιά της,

εμφανίστηκε στο νοσοκομείο
με υπεραερισμό,

ικετεύοντάς τους να βεβαιωθούν
πως θα επιβιώσει.

Τελικά πέθανε εκείνη τη νύχτα.

Αυτές οι δύο μελέτες είναι σπουδαία
παραδείγματα της ιατρικής βιβλιογραφίας

για την επίδραση των εικονικών φαρμάκων και
το αντίθετό τους, της εικονικής βλάβης.

Όταν έλαβε ο κος Ράιτ το αποσταγμένο νερό
και έλιωσαν οι όγκοι του,

αυτό είναι ένα εξαιρετικό παράδειγμα
της επίδρασης του εικονικού φαρμάκου.

Όταν έχεις μια φαινομενικώς
αδρανή θεραπεία

και παρ' όλα αυτά
κάτι συμβαίνει σωματικά,

τόσο ώστε να εξαφανίζεται η ασθένεια.

Η επίδραση της εικονικής βλάβης
είναι το αντίθετο.

Τα καταραμένα κορίτσια είναι παράδειγμα
της επίδρασης της εικονικής βλάβης.

Όταν το μυαλό πίστεψε
πως κάτι κακό θα συμβεί στο σώμα,

τότε αυτό εκδηλώθηκε.

Η επιστημονική βιβλιογραφία,
τα ιατρικά περιοδικά

όπως η Ιατρική Επιθεώρηση
της Νέας Αγγλίας

και η Επιθεώρηση
της Αμερικανικής Ιατρικής Ένωσης,

αυτές οι εκδόσεις είναι γεμάτες αποδείξεις
πως η επίδραση του εικονικού φαρμάκου

και η επίδραση της εικονικής
βλάβης είναι εξαιρετικά δυναμικές.

Αυτό το γνωρίζουμε
από τη δεκαετία του 50,

και έχουμε δει αμέτρητες μελέτες

που δείχνουν ότι σχεδόν
σε οτιδήποτε μελετάς,

αν δώσεις στους ανθρώπους
μια ψεύτικη θεραπεία, ένα χάπι ζάχαρης,

μια αλατούχα ένεση, ή πιο αποτελεσματικά,
ένα ψεύτικο χειρουργείο,

(Γέλια)
- ναι, πράγματι-

στο 18-80% των περιπτώσεων,
οι άνθρωποι καλυτερεύουν.

Και δεν είναι μόνο στο μυαλό,
αυτό νόμιζα στην αρχή,

«Ω! Αισθάνονται απλώς καλύτερα,
σκέφτονται καλύτερα».

Δεν είναι αυτό. Είναι η φυσιολογία τους,
που είναι μετρήσιμο.

Μπορείς να δεις πραγματικά
τι συμβαίνει στο σώμα.

Για παράδειγμα, ασθενείς
που λάμβαναν εικονικά φάρμακα

βρέθηκαν πως είχαν έλκη
που θεραπεύτηκαν,

έντερα με λιγότερες φλεγμονές,
βρόγχους που διαστέλλονταν,

κρεατοελιές που εξαφανίζονταν, κύτταρα που
έμοιαζαν αλλιώς κάτω από το μικροσκόπιο.

Είναι αποδείξιμο,
συμβαίνει στο σώμα,

παρ' όλο που αρχικά προκλήθηκε
από το μυαλό.

Οπότε, όταν τα βλέπεις αυτά... Κάποιες
από τις μελέτες είναι απλά καταπληκτικές.

Λατρεύω τις μελέτες του Ρόγκεν.

Παίρνεις μερικούς φαλακρούς,
τους δίνεις εικονικά φάρμακα.

Βγάζουν μαλλιά!
(Γέλια)

Συμβαίνει και το αντίθετο, οπότε
αν δώσετε σε κάποιους ένα εικονικό φάρμακο

και τους πείτε πως είναι χημειοθεραπεία,

κάνουν εμετούς
και χάνουν τα μαλλιά τους.

Οπότε αυτό πράγματι συμβαίνει στο σώμα.

Η απορία μου ήταν,

είναι μόνο η θετική πεποίθηση
του μυαλού που το κάνει αυτό;

Όχι, σύμφωνα με τον ερευνητή
του Χάρβαρντ, Τεντ Κάπτσακ.

Εκείνος πιστεύει
πως το πιο σημαντικό μέρος

είναι η ουσιαστική φροντίδα
όσων ασχολούνται με την υγεία.

Πιο σημαντικό και από τη θετική
στάση του μυαλού,

που κάποιες μελέτες λένε πως ο γιατρός
είναι ή μπορεί να γίνει το εικονικό φάρμακο.

Ο Τεντ Κάπτσακ ήθελε
να το μελετήσει αυτό

και έκανε μια σπουδαία μελέτη
παρατηρώντας ασθενείς

που λάμβαναν εικονικά φάρμακα
για μια ασθένεια,

για τη θεραπεία μιας ασθένειας,
και τους είπε,

«Παίρνετε ένα εικονικό φάρμακο,
δεν έχει τίποτα,

αδρανή υλικά, τίποτα δραστικό».
Συνέχισαν να βελτιώνονται.

Το πιο πιθανό, υπέθεσε ο Κάπτσακ, επειδή
αισθανόντουσαν πως κάποιος τους φροντίζει,

αισθανόντουσαν πως κάτι έκαναν,
αισθανόντουσαν πως κάποιος νοιαζόταν.

Είναι κάπως εσφαλμένο να πεις
πως μπορείς να θεραπεύσεις τον εαυτό σου.

Το σώμα μπορεί να αυτοθεραπευτεί.

Το σώμα έχει εκ γενετής
φυσικούς μηχανισμούς αποκατάστασης,

αλλά τα επιστημονικά δεδομένα
αποδεικνύουν πως χρειάζεται

η ουσιαστική φροντίδα του ιατρικού
προσωπικού, κάποιου είδους θεραπευτή,

για να διευκολύνει αυτή τη διαδικασία.

Δεν είναι εύκολη διαδικασία
για να την περνάει κάποιος μόνος του,

οπότε κάνει μεγάλη διαφορά

αν έχει και κάποιος άλλος
αυτή τη θετική στάση μαζί σου.

Όμως παρ' όλο που ο γιατρός
μπορεί να είναι το εικονικό φάρμακο,

ο γιατρός μπορεί επίσης
να είναι και η εικονική βλάβη.

Οι ασθενείς χρειάζονται από εμάς
που τους παρέχουμε ιατρική φροντίδα,

να είμαστε οι δυνάμεις της ίασης,
όχι του φόβου και της απαισιοδοξίας.

Οπότε, κάθε φορά που ο γιατρός σας
σάς λέει, «Έχεις μια ανίατη ασθένεια,

θα πρέπει να πάρεις αυτό το φάρμακο
για το υπόλοιπο της ζωής σου»,

ή, ω μη γένοιτο, παθαίνετε καρκίνο
και σας λένε,

«Έχεις 5% πιθανότητα
για προσδόκιμο ζωής πέντε χρόνια»,

αυτό δεν διαφέρει από εκείνη τη μαμή
που είπε στα τρία μωρά κορίτσια,

πως ήταν καταραμένα.

Είναι ένα είδος ιατρικής κατάρας
που έχει επικρατήσει πολύ.

Ως γιατροί νομίζουμε
πως είμαστε ρεαλιστές.

Δίνουμε το είδος πληροφορίας
που νομίζουμε πως πρέπει να γνωρίζουν,

όμως στην πραγματικότητα
μπορεί να τους κάνουμε κακό.

Αντ' αυτού, πρέπει να είμαστε
πιο πολύ σαν τον Δρ. Γουέστ.

Να πιάνουμε το αποσταγμένο νερό,
«Πράγματι κε Ράιτ,

σας υπόσχομαι, αυτό
θα σας φέρει αποτελέσματα».

Όμως πρέπει να βασιζόμαστε
στους γιατρούς μας να μας ξεγελάσουν;

Πρέπει να κάνουμε εικονικά χειρουργεία και
φάρμακα και να πάμε σε κλινικές δοκιμές;

Αυτό είναι που οδήγησε
την επόμενη φάση της έρευνάς μου.

Στην τελευταία μου ομιλία στο TEDx μίλησα

για ένα νέο μοντέλο ευεξίας που ανέπτυξα,

που ονομάζεται Πυραμίδα Ολικής Υγείας

και αυτό προέκυψε
ως μέρος της έρευνας μου

προσπαθώντας να βρω πώς αλλιώς μπορούμε
να δαμάσουμε αυτή τη δύναμη του μυαλού

που αποδεικνύεται φανερά από την επίδραση
του εικονικού φαρμάκου και βλάβης,

μπορούμε να κάνουμε κάτι
χωρίς να είμαστε σε κλινική δοκιμή;

Η υπόθεσή μου ήταν πως προκειμένου
να θεραπεύσουμε τον εαυτό μας,

προκειμένου να είμαστε
στο βέλτιστο υγιείς,

χρειαζόμαστε κάτι παραπάνω
από μια καλή δίαιτα, από τακτική άσκηση,

από αρκετό ύπνο, να παίρνουμε βιταμίνες
ή να ακολουθούμε τις εντολές του γιατρού.

Όλα αυτά είναι σπουδαία,
και κρίσιμα και σημαντικά.

Όμως κατέληξα να πιστεύω
πως χρειαζόμαστε επίσης υγιείς σχέσεις,

μια υγιή επαγγελματική ζωή,
μια υγιή δημιουργική ζωή,

μια υγιή πνευματική ζωή,
μια υγιή σεξουαλική ζωή,

μια υγιή οικονομική ζωή,
ένα υγιές περιβάλλον.

Στην ουσία, χρειαζόμαστε
ένα υγιές μυαλό.

Ήθελα να προσπαθήσω να το αποδείξω,
και έψαξα στην ιατρική βιβλιογραφία,

και τα άφθονα στοιχεία που βρήκα,

που αποδείκνυαν πως όλα αυτά τα πράγματα
είναι σημαντικά, πράγματι με συνεπήραν.

Tα συνέταξα όλα στο βιβλίο μου
που θα κυκλοφορήσει,

«Το Μυαλό Κυριαρχεί της Ιατρικής: Επιστημονική
απόδειξη πως μπορείτε να αυτoθεραπευτείτε».

Όμως θέλω να σας παραθέσω κάποια
πράγματα γι' αυτό στα οποία δίνω έμφαση.

Μπορείτε να δείτε σε αυτή
την πυραμίδα ολικής υγείας

πως όλες οι πλευρές έχουν τοποθετηθεί
πάνω σε έναν θεμέλιο λίθο

τον οποίο ονομάζω το εσωτερικό φως
που σας καθοδηγεί.

Για μένα, αυτό είναι το ουσιαστικό
και αυθεντικό κομμάτι σας,

που γνωρίζει τι είναι αληθινό για σας.

Που θα σας πει την αλήθεια για το τι
δεν είναι σε ισορροπία στη ζωή σας,

ποιοι λίθοι στην πυραμίδα ολικής υγείας
μπορεί να βρίσκονται σε ανισορροπία.

Και όπως βλέπετε, τοποθέτησα το σώμα,
τη σωματική υγεία,

στην κορυφή
της πυραμίδας ολικής υγείας

επειδή είναι το πιο ευάλωτο,
το πιο επισφαλές,

και το πιο εύκολο
να βρεθεί σε ανισορροπία

αν άλλα πράγματα στη ζωή σας
δεν πηγαίνουν και τόσο καλά.

Αυτό που ανακάλυψα στα ιατρικά στοιχεία
είναι πως οι σχέσεις έχουν σημασία.

Οι άνθρωποι που έχουν ένα δυνατό κοινωνικό
ιστό έχουν τις μισές καρδιακές ασθένειες

σε σύγκριση με αυτούς
που είναι μοναχικοί.

Οι παντρεμένοι έχουν διπλάσιες πιθανότητες
μακροβιότητας από τους ανύπαντρους.

Για την ακρίβεια,
το να θεραπεύσετε τη μοναξιά σας

ίσως είναι το πιο σημαντικό
προληπτικό μέτρο για το σώμα σας.

Πιο σημαντικό από το να κόψετε
το κάπνισμα ή να αρχίσετε να ασκείστε.

Η πνευματική σας ζωή έχει σημασία.

Όσοι συμμετέχουν σε θρησκευτικές τελετές
ζουν μέχρι και 14 χρόνια παραπάνω.

Η επαγγελματική σας ζωή έχει σημασία.

Μπορείτε πράγματι να εργαστείτε μέχρι θανάτου.
Στην Ιαπωνία το ονομάζουν κορόσι.

Θάνατος από υπερβολική εργασία.
Οι επιζήσαντες όσων πέθαναν από κορόσι,

μπορούν στην Ιαπωνία
να κάνουν αίτηση αποζημίωσης.

Όμως αυτό δεν γίνεται μόνο στην Ιαπωνία,
συμβαίνει ακόμα περισσότερο στις ΗΠΑ,

απλώς εδώ δεν παίρνουμε αποζημίωση.

Μια μελέτη έδειξε πως αυτοί
που δεν παίρνουν την άδειά τους,

έχουν κατά ένα τρίτο περισσότερες
πιθανότητες για καρδιοπάθειες.

Η στάση ζωής έχει πράγματι σημασία.

Οι ευτυχισμένοι ζουν 7 με 10 χρόνια
περισσότερο από τους δυστυχισμένους,

και οι αισιόδοξοι έχουν 77% λιγότερες
πιθανότητες για καρδιοπάθειες.

Πώς συμβαίνει αυτό;

Τι συμβαίνει στον εγκέφαλο
που κάνει το σώμα να αλλάξει;

Αυτό είναι που με συνεπαίρνει.

Ανακάλυψα πως ο εγκέφαλος
επικοινωνεί με όλα τα κύτταρα στο σώμα

μέσω των ορμονών
και των νευροδιαβιβαστών.

Για παράδειγμα, αν έχετε
μια αρνητική σκέψη, ή πεποίθηση,

ή ένα αίσθημα στον εγκέφαλο,
ο εγκέφαλος το λαμβάνει αυτό σαν απειλή.

Κάτι δεν πάει καλά.

Αν αισθάνεστε μοναξιά ή απαισιοδοξία,
η δουλειά δεν πάει καλά,

βρίσκεστε σε μια τοξική σχέση,
η αμυγδαλή σας λέει, «Απειλή! Απειλή!»

και ενεργοποιεί τον υποθάλαμο
που συνομιλεί με την υπόφυση,

που επικοινωνεί με τα επινεφρίδια
και τα επινεφρίδια αρχίζουν να εκκρίνουν

ορμόνες κατά του άγχους όπως κορτιζόλη,
νορεπινεφρίνη, επινεφρίνη.

Ενεργοποιεί αυτό που ο Γουόλτερ Κένεθ
στο Χάρβαρντ αποκαλεί αντίδραση στο άγχος,

που ενεργοποιεί το συμπαθητικό
νευρικό σύστημα,

και σας βάζει σε θέση μάχης ή φυγής,
η οποία είναι προσαρμοστική,

είναι προστατευτική, εάν τρέχετε
να ξεφύγετε από ένα λιοντάρι του βουνού,

όμως στην καθημερινή ζωή, πρέπει να έχετε
αυτή την άμεση αντιδράση στο άγχος

αν υπάρχει απειλή, και μετά πρέπει
να απενεργοποιηθεί αμέσως.

Αυτό δεν συμβαίνει στις μέρες μας
στην καθημερινότητά μας.

Όμως ευτυχώς, υπάρχει μια εξισορρόπηση
στην αντίδραση χαλάρωσης

την οποία περιέγραψε
ο Χέρμπερτ Μπένσον στο Χάρβαρντ.

Και όταν αυτό εμφανίζεται,
η αντίδραση στο άγχος απενεργοποιείται

και ενεργοποιείται
το παρασυμπαθητικό νευρικό σύστημα

και οι θεραπευτικές ορμόνες

όπως η οξυτοκίνη, η ντοπαμίνη,
τα νιτρικά οξείδια και οι ενδορφίνες,

γεμίζουν το σώμα και ξεπλένουν
κάθε κύτταρο του σώματος.

Το πιο καταπληκτικό με αυτό για μένα,

είναι πως αυτοί οι φυσικοί μηχανισμοί
αυτοθεραπείας που όλοι έχουμε,

ενεργοποιούνται μόνο
όταν το νευρικό σύστημα είναι ήρεμο.

Οπότε, όταν έχετε
αντιδράσεις άγχους,

όλοι αυτοί οι φυσικοί μηχανισμοί
αυτοθεραπείας απενεργοποιούνται.

Το σώμα προσπαθεί να παλέψει
ή να ξεφύγει και όχι να αυτοθεραπευτεί.

Οπότε, αν το σκεφτείτε αυτό,
πρέπει να αρχίσετε να αναρωτιέστε,

«Πώς μπορώ να αρχίσω να αλλάζω
την ισορροπία στο σώμα μου;»

Μια μελέτη έδειξε
πως κατά μέσο όρο

έχουμε περισσότερες από 50
αντιδράσεις στο άγχος την ημέρα.

Και αν έχετε μοναξιά, ή κατάθλιψη ή είστε
απαισιόδοξος ή δυστυχισμένος στη δουλειά,

ή σε μια δυστυχισμένη σχέση, αυτός
ο αριθμός θα αυξηθεί πάνω από το διπλάσιο.

Αυτή η αντίδραση χαλάρωσης
είναι αυτό που νομίζουν οι ερευνητές

πως εξηγεί το φαινόμενο
του εικονικού φαρμάκου.

Οπότε αν λάβετε υποθετικά
ένα νέο θαυματουργό φάρμακο,

-δεν γνωρίζετε αν θα λάβετε
ένα εικονικό φάρμακο ή όχι-

αυτό ενεργοποιεί
την αντίδραση χαλάρωσης,

αυτόν τον συνδυασμό των θετικών
πεποιθήσεων του μυαλού,

και της φροντίδας
του ιατρικού προσωπικού

που ηρεμεί το νευρικό σύστημα.

Και τότε όλοι αυτοί οι φυσικοί μηχανισμοί
αυτοθεραπείας μπορούν να ενεργοποιηθούν.

Ευτυχώς όμως δεν χρειάζεται
να βρίσκεστε σε κλινική δοκιμή

για να ενεργοποιήσετε
τις αντιδράσεις χαλάρωσης.

Υπάρχουν πολλές απλές,
ευχάριστες δραστηριότητες

που ενεργοποιούν
αντιδράσεις χαλάρωσης

και αυτές έχουν αποδειχτεί
στην ιατρική βιβλιογραφία.

Οπότε μπορείτε να διαλογιστείτε,
να εκφραστείτε δημιουργικά

να κάνετε μασάζ, γιόγκα ή τάι τσι,

μπορείτε να βγείτε με φίλους,
να κάνετε μια εργασία που αγαπάτε,

να κάνετε σεξ, να γελάσετε,
να ασκηθείτε, να παίξετε με ζώα.

Οπότε σας ζητώ να αναλογιστείτε
την Πυραμίδα Ολικής Υγείας στη ζωή σας.

Ποιοι λίθοι αυτής της πυραμίδας
μπορεί να βρίσκονται σε ανισορροπία;

Καθ' ένας από αυτούς τους λίθους
μπορεί να είναι ένας παράγοντας

για τη δημιουργία αντιδράσεων άγχους
ή αντιδράσεων χαλάρωσης.

Πώς μπορείτε να ενεργοποιήσετε πιο πολλές
αντιδράσεις χαλάρωσης στο σώμα σας;

Και το πιο σημαντικό,

τι χρειάζεται το σώμα σας
προκειμένου να θεραπευτεί;

Τι συνταγή πρέπει
να γράψετε για τον εαυτό σας;

Και θα είστε αρκετά θαρραλέοι

για να δράσετε πάνω στην αλήθεια όσων ήδη
ξέρει το εσωτερικό φως που σας καθοδηγεί;

Πιστεύω πως το σύστημα υγείας
είναι διαλυμένο,

κυρίως επειδή έχουμε χάσει το σεβασμό της
ικανότητας του σώματος να αυτοθεραπευτεί.

Το ιατρικό κατεστημένο
έγινε αλλαζονικό.

Φτάσαμε να πιστεύουμε
πως με όλη τη μοντέρνα τεχνολογία,

και με όλα όσα μάθαμε
τον περασμένο αιώνα,

γίναμε κυρίαρχοι της φύσης,
και βρίσκουμε αποκρουστική τη σκέψη

πως ίσως η φύση να τα καταφέρνει καλύτερα
από εμάς μερικές φορές.

Και παρ' όλα αυτά, οι αυτόματες υφέσεις
ανίατων ασθενειών είναι η απόδειξη

πως μερικές φορές
η φύση είναι καλύτερη από εμάς.

Είναι μια ναρκισσιστική πληγή
για τους γιατρούς.

Δεν ξέρουμε τι να κάνουμε με αυτό.

Μας κάνει να αισθανόμαστε αβοήθητοι,
άχρηστοι και χωρίς ελπίδα.

Όμως ευτυχώς, μας χρειάζονται.

Ο γιατρός και οι άλλοι πάροχοι υγείας,

είναι εντελώς ουσιαστικοί
για αυτή τη διαδικασία.

Πρέπει να το εναγκαλιάσουμε αυτό.

Και οι ασθενείς πρέπει να αλλάξουν
την οπτική τους πάνω σε αυτό.

Δεν είναι μόνο οι γιατροί.

Πρέπει οι ασθενείς να σταματήσετε να
σκέφτεστε πως το σώμα σας δεν σας αφορά,

και να παίρνετε τη δύναμή σας και να
την παραδίδετε σε άλλους πάροχους υγείας.

Το σώμα σας σάς αφορά
και το μυαλό σας έχει τεράστια δύναμη

επικοινωνίας με το σώμα σας, τέτοια
που το σώμα σας μπορεί να αυτοθεραπευτεί.

Κάποτε είδα ένα όνειρο
και στο όνειρό μου στεκόμουν

και κοιτούσα κάτι βουνοπλαγιές
γεμάτες από εκατομμύρια ανθρώπους

που στέκονταν ο ένας δίπλα στον άλλο,

και κοιτούσαν όλοι νότια,
και φορούσαν παραδοσιακές στολές.

Όμορφα χρώματα σκέπαζαν
τις βουνοπλαγιές σαν μια κουβέρτα.

Και υπήρχε μια φωτεινή ακτίνα φωτός
στα πρόσωπά τους

και όλοι κοιτούσαν αυτό το φως,

και αυτό σκέφτομαι
όταν σκέφτομαι το σύστημα υγείας.

Φαντάζομαι όλους μας, να στεκόμαστε
και να αντικρίζουμε το φως.

Οπότε σας παρακαλώ,
σταθείτε όρθιοι μαζί μου για μια στιγμή.

Θα χρειαστούμε όλοι.

Επειδή τα πράγματα έχουν χειροτερέψει,
δεν σημαίνει πως δεν θα καλυτερεύσουν.

Πιστεύω πως όπως δεν υπάρχουν
ανίατες ασθένειες,

δεν υπάρχουν και ανίατα συστήματα.

Όμως θα χρειαστούμε όλοι να ανοίξουμε
την καρδιά μας και το μυαλό μας

και να φέρουμε πίσω τη φροντίδα
στο σύστημα υγείας.

Οπότε σας παρακαλώ,
πιάστε τα χέρια του διπλανού σας

και ας δηλώσουμε εδώ την πρόθεση

πως θα αλλάξουν τα πράγματα
από δω και πέρα,

πως θα αρχίσουμε αυτή την θεμελιώδη
προσπάθεια και πως όλα ξεκινάνε με εσάς.

Να γίνετε η αγάπη που θέλετε να δείτε
στο σύστημα υγείας,

και πιστεύω πως μπορούν
να συμβούν θαύματα.

Καθώς το κάνετε, εκκρίνετε οξυτοκίνη,
ντοπαμίνη, θεραπεύετε τον εαυτό σας

και καθώς το κάνουμε αυτό, μπορούμε
να θεραπεύσουμε το σύστημα υγείας.

Σας ευχαριστώ.

(Χειροκρότημα)