Geluk ademen | Emma Seppälä | TEDxSacramento

Je beschikt al over het gereedschap om je geluk onder te controle te krijgen. Emma Seppälä verkent de wetenschap achter het beheersen van je geestestoestand en hoe het je tot succes kan brengen.

"Dank u, ik heb mijn leven weer terug", zei een veteraan die door Emma Seppälä is geholpen een trauma te overwinnen gedurende een onderzoek dat niet-traditionele methoden gebruikte om veteranen met posttraumatische stressstoornis om te laten gaan. In haar nieuwe boek 'The Happiness Track', bespreekt dr. Seppälä hoe de wetenschap van het geluk in je leven toe te passen teneinde je succes te bespoedigen (www.emmaseppala.com/book/). Geluk blijkt niet zo onhaalbaar te zijn als we dachten. Gebruik makend van gedachtegoed uit de cognitieve psychologie en neurologie, vereenvoudigt dr. Seppälä geluk zodat iedereen ervan kan genieten. Als wetenschapsdirecteur van Stanford's Centrum voor Compassie en Altruisme Onderzoek en Educatie is zij een 'vooraanstaand expert op het gebied van gezondheidspsychologie, welzijn en weerbaarheid'. Ze publiceert regelmatig in de Harvard Business Review, Psychology Today en Scientific American Mind. Ze is de oprichtster en eindredacteur van Fulfillment Daily, een nieuwssite gewijd aan de wetenschap van het geluk.

Deze talk werd gehouden op een TEDx-evenement, in de stijl van de TED-conferenties, maar onafhankelijk georganiseerd door een lokaal team. Meer informatie hierover op http://ted.com/tedx

Hallo allemaal.

Als student aan de Stanford universiteit,

en ook nu als psycholoog
en onderzoekswetenschapper,

heb ik mij voortdurend verwonderd
over de schoonheid van de campus,

de zon die de campus iedere dag overspoelt

en de ongelooflijke geleerden om ons heen.

Maar ik heb ook
iets ontmoedigends gezien:

ik zie vaak dat studenten
ongelukkig en angstig zijn;

er is zoveel stress.

Tijdens mijn eerste jaar als student daar
waren er drie zelfmoorden op de campus.

In reactie daarop

startten mijn collega Carole Pertofsky,
Hoofd Welzijnspromotie, en ik

de cursus Wetenschap van het Geluk,

hopende daarmee het welzijn
enigszins te verhogen.

Op een dag kwam één van de studentes
na de les naar Carole en zei:

"Ik moet afhaken.

Deze cursus druist tegen alles in
wat ik heb geleerd.

Carole vroeg: "Wat bedoel je?"

De studente zei: "Mijn ouders vertelden me
dat ik heel succesvol moest worden.

En toen ik hen vroeg
hoe ik dat moest doen,

zeiden ze: 'Je moet heel,
heel hard werken.'"

Toen de studente naar ze terugging en zei:

"Hoe weet ik dat ik hard genoeg werk?",

hadden haar ouders gezegd:
"Wanneer je lijdt."

(Gelach)

Dat klinkt misschien choquerend,

maar in zekere mate
geloven we hier allemaal in.

De hardnekkige misvatting bestaat
dat om succesvol te zijn

we ons geluk moeten opofferen,
of op zijn minst uitstellen.

In het bijzonder hebben we het idee

dat je geen succes
kunt hebben zonder stress.

Je zal het wel met me eens zijn
dat dat idee bestaat.

Mijn onderzoeksgebied is
de wetenschap van geluk,

van welzijn, van voldoening,
maar ook van weerbaarheid.

Hoe dieper ik de boeken indook,

hoe duidelijker het me werd
dat we het helemaal verkeerd doen.

Nu hebben we zeker niet in de hand

hoeveel stress er op ons afkomt,

we hebben geen vat
op de druk die op ons af komt,

of het nu professioneel is of privé;

we ontkomen niet aan de stressfactoren.

Dat was zo en dat blijft zo.

Daar kunnen we niet veel aan doen.

Wat we wel in de hand kunnen hebben,
is onze geestestoestand.

Ik heb gewerkt met misschien wel

de meest gestreste mensen
in onze gemeenschap --

veteranen die terugkomen uit Irak
en Afghanistan met een trauma.

Deze jongen mannen en vrouwen,
zoals je wellicht weet,

verkeren voortdurend
in een staat van vecht-of-vlucht.

Het is alsof die stressreactie
niet is uitgeschakeld.

Dientengevolge kunnen ze niet slapen.

Ze hebben nachtmerries
als ze toch even indutten.

Overdag hebben ze flashbacks.

Ze kunnen op de snelweg rijden

en een flashback hebben van het slagveld.

Ze hebben problemen
in hun relaties met anderen,

problemen om een baan vast te houden,

laat staan om naar school te gaan.

Een ding wat we in de literatuur zien,

is dat therapie en de geneesmiddelen
die we ze kunnen bieden

in veel gevallen niet werken,

en in veel gevallen niet worden
geaccepteerd door de veteranen

die niet zijn gesteld op de bijwerkingen
of op de behandelingen.

We wilden dus iets heel nieuws doen,

waarmee we voldoen aan het thema
van deze TEDx: 'Nieuwigheden'.

Toch is het ook heel oud.

Je doet het zelfs nu ook: ademen.

Ademen is de enige autonome functie
waar je echt wat over te vertellen hebt.

Het is moeilijker om bijvoorbeeld
je hartslag te beheersen,

maar je ademhaling kun je wel beheersen,

precies zoals je wil.

Als je inademt, versnelt je hartslag,

wanneer je uitademt, vertraagt hij.

Wanneer je inademt, voel je je energiek,
wanneer je uitademt, ontspan je.

Als je dieper ademhaalt,
als je trager ademhaalt,

om precies te zijn,
als je langer uitademt,

vertraagt je hartslag
en gaat je bloeddruk omlaag.

En je activeert je
parasympathisch zenuwstelsel,

het tegengestelde van vecht- of-vlucht:
het rust-en-verwerk-zenuwstelsel,

wat je hele wezen kalmeert.

Nog een interessant feit over de adem

is hoe sterk hij verbonden is
met onze emoties.

Je hebt het misschien gemerkt
op dagen dat je erg onrustig bent;

je adem is dan kort en oppervlakkig.

Hetzelfde gebeurt als je boos bent.

Als je kijkt naar iemand die gelukkig is,

zoals kinderen die door het water lopen,

kun je goed zien dat ze diep ademhalen,

je kunt hun buik bijna zien bewegen.

Andere voorbeelden zijn snikken en lachen.

Dat zijn duidelijke voorbeelden

van het verband tussen
onze ademhaling en onze emoties.

Een psycholoog genaamd Pierfilippo
deed een heel interessant onderzoek.

Om dit fenomeen te bestuderen,
nodigde hij deelnemers uit in zijn lab

en hij vroeg ze bepaalde emoties
in zichzelf los te maken;

emoties als geluk en verdriet en zo.

Hij keek naar hoe diep ze ademden

en naar de lengte van hun adem

om te zien of er een adempatroon was

dat bij een bepaalde emotie hoorde.

Wat denk je?

Hij vond dat er een uniek
adempatroon bestond

voor iedere afzonderlijke emotie.

Nog interessanter was
het tweede deel van het onderzoek,

waarin hij volstrekt andere mensen
in zijn lab uitnodigde

die hij de instructie gaf
het adempatroon uit te voeren

dat bij een bepaalde emotie hoorde.

De adempatronen die hij had opgemerkt
in het eerste deel van de studie,

liet hij nu uitvoeren door de deelnemers

en daarna vroeg hij ze: "Hoe voel je je?"

Je voelt het al aankomen.

Hij ontdekte dat ze
de emoties gingen voelen

die bij dat adempatroon hoorden.

Dat is revolutionair.

We hebben allemaal intense emoties gehad

en we weten allemaal hoe moeilijk het is
om jezelf daaruit te praten.

Je kunt zeggen: "Relax, relax",
of "Niet boos zijn; hou je rustig."

Dat valt niet mee als de emotie intens is.

Het is nog erger als iemand
anders naar je toekomt

om te vertellen dat je
rustig aan moet doen.

(Gelach)

We lieten veteranen naar ons lab komen

en de helft deed mee aan
een ademprogramma van een week,

genaamd Sudarshan Kriya,
of kortweg SKY-meditatie.

Gedurende dat programma
waren ze een paar uur per dag bij ons

om een aantal ademtechnieken te leren

en aan het einde van die week

waren hun angstniveaus gedaald
tot onder de oorspronkelijke waarden.

Ze konden weer slapen.

Na die week wilden we weten
hoelang die effecten aanhielden,

dus een maand later testten we ze opnieuw.

De effecten bleken er nog steeds te zijn,
ze konden nog steeds slapen.

Ze voelden zich nog steeds beter.

Een jaar later testten we ze opnieuw
en de effecten waren er nog steeds,

wat een permanente verbetering suggereert.

Er is zelfs een documentaire
over het onderzoek gemaakt,

genaamd 'Bevrijd de geest',

waar je het leven van twee
van de veteranen kunt volgen

en de transformaties
die zich in hun leven voordoen.

Een van hen zei:
"Dank je wel, ik heb mijn leven terug."

Hij is vervolgens instructeur geworden
en doceert nu andere veteranen.

Dat we met onze adem
onze geestestoestand kunnen beïnvloeden,

geeft ons een krachtig gereedschap
voor welke omstandigheden ook;

we kunnen het altijd aanwenden
om onszelf te kalmeren.

Misschien heb je
stresserend woon-werkverkeer.

Misschien zit je niet graag in de auto,

sommige mensen worden
daardoor onrustig of boos.

Jake beleefde waarschijnlijk
de meest stresserende autorit

die je je kan voorstellen.

Hij was bij het Marine Corps
verantwoordelijk voor het laatste voertuig

in een konvooi in Afghanistan.

Alle andere voertuigen voor hem
waren veilig gepasseerd.

Maar zijn voertuig reed,
helaas, over een IED --

een geïmproviseerd explosief wapen.

Er was een enorme knal.

Toen de stof was opgetrokken,

keek hij omlaag en zag dat zijn benen
waren verbrijzeld onder de knie.

Op dat moment herinnerde
hij zich een ademtechniek

die hij kende uit het boek "On Combat"
door Lieutenant Colonel Grossman,

voor jonge officieren.

Het betrof een ademtechniek

waarbij je vier tellen inademde,

vier tellen je adem inhield,
vier tellen uitademde

en hem weer vier tellen inhield,
als een vierkante adem.

Op dat moment herinnerde hij zich dat
en begon op die manier te ademen.

Daardoor had hij
de tegenwoordigheid van geest

om te controleren of zijn mannen
allemaal oké waren.

Hij had de tegenwoordigheid van geest
om hulp in te laten roepen.

Hij had de tegenwoordigheid van geest

om zijn benen af te binden
en op te trekken,

en pas toen, toen hij
zijn werk had gedaan,

toen hij overal voor had gezorgd,

ging hij liggen en verloor het bewustzijn.

Later kwam hij erachter,

dat als hij die tegenwoordigheid
van geest niet had gehad,

hij in coma zou zijn geraakt
en doodgebloed.

Jake kwam op mijn bruiloft,
hij is een vriend.

Hij draagt prothesen
en het staan doet hem veel pijn.

Maar op mijn bruiloft zag ik hem dansen.

Als Jake de tegenwoordigheid van geest
kan hebben dankzij zijn adem,

kunnen wij dat ook.

Het is één van de mooiste geheimen

en ik hoop echt dat je het
mee naar huis neemt,

want volgens mij is dit echt
een idee om te delen.

Dankjewel.

(Applaus)