Πώς μειώσαμε τη βία των νέων στη Βοστόνη κατά 79%
-
0:01 - 0:05Τα πιο σημαντικά μαθήματα της ζωής μου
-
0:05 - 0:08τα έμαθα από εμπόρους ναρκωτικών
-
0:08 - 0:10και μέλη συμμοριών
-
0:10 - 0:13και πόρνες,
-
0:13 - 0:18κι έκανα κάποιες από τις πιο βαθυστόχαστες
θεολογικές συζητήσεις, -
0:18 - 0:22όχι στον καθαγιασμένο χώρο
κάποιου ιεροδιδασκαλείου, -
0:22 - 0:24αλλά σε μια γωνιά του δρόμου
-
0:24 - 0:27Παρασκευή βράδυ, στη μία η ώρα.
-
0:28 - 0:32Αυτό είναι μάλλον ασυνήθιστο,
καθώς είμαι Βαπτιστής κληρικός, -
0:32 - 0:38με σπουδές σε Θεολογική Σχολή,
και πάστορας ενορίας πάνω από 20 χρόνια, -
0:38 - 0:40αλλά είναι αλήθεια.
-
0:41 - 0:43Συνέβη όταν πήρα μέρος
-
0:43 - 0:47σε μια εκστρατεία για την δημόσια ασφάλεια
και την μείωση της εγκληματικότητας -
0:47 - 0:51που μείωσε κατά 79%
τις εγκληματικές πράξεις -
0:51 - 0:55σε βάθος οχτώ ετών σε μια μεγαλούπολη.
-
0:55 - 0:57Αλλά δεν ξεκίνησα με αυτά τα όνειρα,
-
0:57 - 1:01να είμαι μέλος μιας εκστρατείας
για την μείωση της εγκληματικότητας. -
1:01 - 1:04Ήμουν 25, είχα την πρώτη μου εκκλησία.
-
1:04 - 1:07Αν με ρωτούσες ποια ήταν η φιλοδοξία μου,
-
1:07 - 1:11θα σου έλεγα ότι θέλω να γίνω ιερέας
σε μια τεράστια ενορία. -
1:11 - 1:15Ήθελα μια ενορία με 15-20.000 μέλη.
-
1:15 - 1:18Ήθελα να έχω τη δική μου
εκκλησιαστική εκπομπή. -
1:18 - 1:20Ήθελα την δική μου γραμμή ντυσίματος.
-
1:20 - 1:21(Γέλια)
-
1:21 - 1:24Ήθελα να είμαι η γραμμή υποστήριξής σας.
-
1:24 - 1:26Ξέρετε, να τα κάνω όλα.
-
1:26 - 1:28(Γέλια)
-
1:28 - 1:31Μετά από ένα χρόνο ως κληρικός,
-
1:31 - 1:35τα μέλη μου έγιναν περίπου 20.
-
1:35 - 1:39Οπότε ο δρόμος για μια τεράστια
εκκλησία ήταν ακόμη μακρυά. -
1:39 - 1:42Αλλά αλήθεια, εάν μου 'λεγες,
«Ποια είναι η φιλοδοξία σου;» -
1:42 - 1:44Θα έλεγα απλώς να είμαι
ένας καλός κληρικός, -
1:44 - 1:48να μπορώ να στηρίζω τους ανθρώπους
σε όλα τα στάδια της ζωή τους, -
1:48 - 1:52να κηρύττω μηνύματα που έχουν νόημα
στην καθημερινότητα των ανθρώπων, -
1:52 - 1:55και όσον αφορά
την Αφροαμερικάνικη παράδοση, -
1:55 - 1:59να μπορώ να εκπροσωπώ
την κοινότητα που υπηρετώ. -
1:59 - 2:04Αλλά υπήρχε κάτι άλλο
που συνέβαινε στην πόλη μου -
2:04 - 2:06και στην ευρύτερη αστική περιοχή,
-
2:06 - 2:10και στις περισσότερες μητροπόλεις
των Ηνωμένων Πολιτειών -
2:10 - 2:16και αυτό ήταν το ποσοστό ανθρωποκτονιών
που άρχισε να αυξάνεται κατακόρυφα. -
2:16 - 2:18Οι νέοι σκοτώνονταν μεταξύ τους
-
2:18 - 2:21για ασήμαντους λόγους,
-
2:21 - 2:26όπως να πέφτεις κατά λάθος πάνω
σε κάποιον στο διάδρομο του σχολείου -
2:26 - 2:29και όταν σχολάς, να τον πυροβολείς.
-
2:29 - 2:32Κάποιος με λάθος χρώμα μπλούζας,
-
2:32 - 2:37στο λάθος μέρος, τη λάθος στιγμή.
-
2:37 - 2:40Έπρεπε να γίνει κάτι για αυτό.
-
2:41 - 2:45Έφτασε στο σημείο να αλλάζει
τον χαρακτήρα της πόλης. -
2:45 - 2:47Πήγαινες στις εργατικές κατοικίες,
-
2:47 - 2:50για παράδειγμα, σαν αυτές που βρίσκονται
κοντά στην εκκλησία μου -
2:50 - 2:53και περπατούσες και ήταν σαν πόλη φάντασμα
-
2:53 - 2:57γιατί οι γονείς δεν άφηναν
τα παιδιά τους να βγουν να παίξουν -
2:57 - 3:00ακόμη και το καλοκαίρι, εξαιτίας της βίας.
-
3:00 - 3:03Το άκουγες στις γειτονιές κάθε νύχτα,
-
3:03 - 3:06και στο αυτί που δεν ήταν συνηθισμένο
ακουγόταν σαν πυροτεχνήματα, -
3:06 - 3:07αλλά ήταν πυροβολισμοί.
-
3:07 - 3:11Το άκουγες σχεδόν κάθε βράδυ,
όταν μαγείρευες βραδινό, -
3:11 - 3:15όταν έλεγες παραμύθι στο παιδί σου,
ή όταν έβλεπες τηλεόραση. -
3:16 - 3:21Πήγαινες στα έκτακτα περιστατικά
στο νοσοκομείο -
3:21 - 3:24και έβλεπες στα φορεία
-
3:24 - 3:28μαύρους και λατινοαμερικανούς νέους
πυροβολημένους να αργοπεθαίνουν. -
3:29 - 3:31Έκανα κηδείες,
-
3:31 - 3:35αλλά όχι για κάποιους αξιοσέβαστους
οικογενειάρχες που έζησαν τη ζωή τους -
3:35 - 3:38και έχεις πολλά να πεις για αυτούς.
-
3:38 - 3:41Αλλά έκανα κηδείες 18χρονων,
-
3:41 - 3:43και 17χρονων,
-
3:43 - 3:45και 16χρονων,
-
3:45 - 3:49στεκόμουν στην εκκλησία
ή σε κάποιο νεκροταφείο -
3:49 - 3:51πασχίζοντας να πω κάτι
-
3:51 - 3:54που θα είχε κάποιο ουσιαστικό αποτέλεσμα.
-
3:55 - 4:01Και καθώς οι συνάδελφοί μου έχτιζαν
μεγαλοπρεπείς καθεδρικούς ναούς -
4:01 - 4:05και αγόραζαν κτίρια εκτός πόλης
-
4:05 - 4:07και μετέφεραν τους πιστούς εκεί
-
4:07 - 4:12ώστε να μπορούν να φτιάξουν
από την αρχή τον οίκο του Θεού, -
4:12 - 4:15οι δομές της κοινωνίας
στο εσωτερικό των πόλεων -
4:15 - 4:19στέναζαν υπό το βάρος όλης αυτής της βίας.
-
4:19 - 4:22Και έτσι έμεινα εκεί,
γιατί κάποιος έπρεπε να κάνει κάτι, -
4:22 - 4:26είδα τι είχα στα χέρια μου,
και ανέλαβα δράση. -
4:26 - 4:30Ξεκίνησα να κηρύττω
επικρίνοντας την βία στην κοινωνία. -
4:30 - 4:33Και ξεκίνησα να κάνω πλάνα
για την εκκλησία μου, -
4:33 - 4:37ξεκίνησα να φτιάχνω προγράμματα
για να εντοπίζω τους επιρρεπείς νέους, -
4:37 - 4:39αυτούς που ήταν ένα βήμα
πριν εμπλακούν στην βία. -
4:40 - 4:42Μέχρι και καινοτόμος προσπάθησα
να γίνω στο κήρυγμά μου. -
4:42 - 4:44Όλοι έχετε ακούσει ραπ μουσική, σωστά;
-
4:44 - 4:46Ραπ μουσική;
-
4:46 - 4:48Μέχρι και ραπ κήρυγμα έκανα μια φορά.
-
4:48 - 4:52Δεν έπιασε, άλλα τουλάχιστον προσπάθησα.
-
4:52 - 4:56Ποτέ δεν θα ξεχάσω έναν νέο
που με βρήκε μετά από εκείνο το κήρυγμα. -
4:56 - 4:58Περίμενε μέχρι να φύγουν όλοι,
-
4:58 - 5:02και είπε, «Αιδεσιμότατε, ραπ κήρυγμα;»
Του είπα, «Ναι, πώς σου φάνηκε;» -
5:02 - 5:04Είπε, «Μη το ξανακάνεις, Αιδεσιμότατε».
-
5:05 - 5:07(Γέλια)
-
5:08 - 5:10Αλλά συνέχισα το κήρυγμα
και τα προγράμματα, -
5:10 - 5:13και σκέφτηκα ότι
εάν οι συνάδελφοί μου έκαναν το ίδιο, -
5:13 - 5:15αυτό θα έκανε τη διαφορά.
-
5:15 - 5:19Όμως η βία είχε βγει εκτός ελέγχου,
-
5:19 - 5:24ακόμα και αθώοι πολίτες
σκοτώνονταν από πυροβολισμούς: -
5:24 - 5:30κάποιος που πήγαινε για τσιγάρα
στο παντοπωλείο, -
5:30 - 5:34ή κάποιος που περίμενε
το λεωφορείο στη στάση, -
5:34 - 5:36ή παιδιά που παίζανε στο πάρκο
-
5:36 - 5:39και δεν είχαν ιδέα τι συνέβαινε
στην άλλη άκρη του πάρκου, -
5:39 - 5:42αλλά πήγε και τους βρήκε.
-
5:42 - 5:44Η κατάσταση ήταν εκτός ελέγχου,
-
5:44 - 5:47και δεν ήξερα τι να κάνω,
-
5:47 - 5:51όμως κάτι συνέβη
και άλλαξε τα πάντα μέσα μου. -
5:52 - 5:55Ήταν ένα παιδί που λεγόταν Τζέσι ΜακΚί
-
5:55 - 5:58και πήγαινε στο σπίτι με τον φίλο του
Ριγκομπέρτο Κάριον, -
5:58 - 6:01προς τις εργατικές κατοικίες
λίγο πιο πέρα από την εκκλησία μου. -
6:01 - 6:06Συναντήθηκαν με μια ομάδα νέων
από μια συμμορία του Ντόρτσεστερ, -
6:06 - 6:08και σκοτώθηκαν.
-
6:08 - 6:11Και όπως ο Τζέσι έτρεχε να φύγει
θανάσιμα τραυματισμένος, -
6:11 - 6:13κατευθυνόμενος προς την εκκλησία μου,
-
6:13 - 6:16πέθανε περίπου 100, 150 μέτρα πιο κάτω.
-
6:17 - 6:20Ακόμα και αν έφτανε στην εκκλησία
δεν θα υπήρχε κάποια διαφορά, -
6:20 - 6:23γιατί τα φώτα ήταν κλειστά,
κανείς δεν ήταν μέσα. -
6:23 - 6:26Και το πήρα ως σημάδι.
-
6:26 - 6:29Όταν έπιασαν κάποιους από τους νέους
που έκαναν αυτή την πράξη, -
6:29 - 6:33προς μεγάλη μου έκπληξη,
ήταν σχεδόν συνομήλικοί μου -
6:33 - 6:37αλλά το χάσμα μεταξύ μας ήταν τεράστιο.
-
6:37 - 6:41Σαν να ήμασταν από
δύο διαφορετικούς κόσμους. -
6:41 - 6:44Και όπως αναλογιζόμουν όλα αυτά
-
6:44 - 6:46κι έβλεπα ό,τι συνέβαινε,
-
6:46 - 6:52ξαφνικά κατάλαβα ότι κάτι παράδοξο
έβγαινε από μέσα μου, -
6:52 - 6:55και αυτό ήταν ότι σε όλα αυτά τα κηρύγματα
-
6:55 - 6:57που καταδίκαζα την βία
-
6:57 - 7:01μιλούσα για τη δόμηση της κοινωνίας,
-
7:01 - 7:03άλλα ξαφνικά συνειδητοποίησα
-
7:03 - 7:06ότι υπήρχε ένα συγκεκριμένο
κομμάτι του πληθυσμού -
7:06 - 7:10που δεν συμπεριελάμβανα
στον ορισμό μου για την κοινωνία. -
7:11 - 7:12Και το παράδοξο ήταν:
-
7:12 - 7:16Εάν πραγματικά ήθελα μια κοινωνία
σαν αυτήν που κήρυττα, -
7:16 - 7:18έπρεπε να πλησιάσω
-
7:18 - 7:22και να αγκαλιάσω αυτούς τους ανθρώπους
που είχα εξαιρέσει από τον ορισμό μου. -
7:23 - 7:26Δηλαδή, όχι απλά να φτιάξω
προγράμματα πρόληψης -
7:26 - 7:29για αυτούς που ήταν στα πρόθυρα
της εγκληματικότητας, -
7:29 - 7:34αλλά να βγω έξω και να αγκαλιάσω
αυτούς που διέπρατταν τις βιαιότητες, -
7:34 - 7:37τους συμμορίτες, τους εμπόρους ναρκωτικών.
-
7:37 - 7:41Μόλις έκανα αυτή τη διαπίστωση,
μου δημιουργήθηκε ένα ερώτημα. -
7:41 - 7:43Γιατί εγώ;
-
7:43 - 7:45Εννοώ, αυτό δεν είναι θέμα του νόμου;
-
7:45 - 7:47Γι' αυτό δεν έχουμε την αστυνομία;
-
7:48 - 7:53Και μόλις αναρωτήθηκα, «Γιατί εγώ;»
αμέσως ήρθε και η απάντηση: -
7:53 - 7:58Γιατί εγώ; Επειδή εγώ είμαι αυτός
που προβληματίζομαι άυπνος τα βράδια. -
7:59 - 8:03Επειδή εγώ είμαι αυτός που κοιτάζει γύρω
και λέει ότι κάποιος πρέπει να κάνει κάτι -
8:03 - 8:06και συνειδητοποίησα
ότι αυτός ο κάποιος είμαι εγώ. -
8:06 - 8:09Κάπως έτσι δεν ξεκινάνε τα κινήματα;
-
8:09 - 8:13Δεν ξεκινάνε με μια μεγάλη συνέλευση
με πολλούς ανθρώπους μαζεμένους -
8:13 - 8:16που περπατούν ρυθμικά
με ένα κοινό σύνθημα. -
8:17 - 8:21Αλλά ξεκινάνε με λίγους,
ή ακόμη και με έναν. -
8:22 - 8:24Έτσι ξεκίνησε με εμένα,
-
8:24 - 8:28και έτσι αποφάσισα να κατανοήσω
την κουλτούρα της βίας -
8:28 - 8:31μέσα στην οποία ζούσαν
οι νέοι που τα διέπρατταν -
8:31 - 8:34και ξεκίνησα να προσφέρω
εθελοντική εργασία στο λύκειο. -
8:34 - 8:36Και μετά από δύο βδομάδες
προσφοράς στο λύκειο, -
8:36 - 8:39κατάλαβα ότι οι νέοι
που προσπαθούσα να προσεγγίσω -
8:39 - 8:41δεν πήγαιναν σχολείο.
-
8:41 - 8:44Άρχισα να κινούμαι μέσα στην κοινωνία
-
8:44 - 8:47και δεν μου πήρε πολύ για να καταλάβω
-
8:47 - 8:50ότι δεν έβγαιναν έξω
κατά την διάρκεια της ημέρας. -
8:50 - 8:54Έτσι ξεκίνησα να βγαίνω
στους δρόμους αργά το βράδυ, -
8:54 - 8:57πήγαινα στα πάρκα να τους βρω,
-
8:57 - 9:00για να δημιουργήσω μαζί τους
την σχέση που χρειαζόταν. -
9:01 - 9:05Μια τραγωδία συνέβη στη Βοστόνη
που έφερε κοντά μια ομάδα κληρικών, -
9:05 - 9:09και κάποιοι από εμάς συνειδητοποιήσαμε
-
9:09 - 9:12ότι έπρεπε να βγούμε από τους τέσσερις
τοίχους του ιερού μας -
9:12 - 9:14και να βρούμε τους νέους στο μέρος τους,
-
9:14 - 9:18και όχι να προσπαθούμε
να τους φέρουμε μέσα. -
9:18 - 9:21Και έτσι αποφασίσαμε να βγούμε όλοι μαζί,
-
9:21 - 9:22θα πηγαίναμε μαζί
-
9:22 - 9:25σε μια από τις πιο επικίνδυνες
γειτονιές της πόλης -
9:25 - 9:27Παρασκευή και Σάββατο βράδυ
-
9:27 - 9:29στις 10 το βράδυ,
-
9:29 - 9:32και θα κυκλοφορούσαμε
μέχρι τις 2 ή 3 το πρωί. -
9:33 - 9:36Φαντάζομαι ήταν πολύ περίεργο
όταν πρωταρχίσαμε να βγαίνουμε έξω. -
9:36 - 9:38Εννοώ, δεν ήμασταν έμποροι ναρκωτικών.
-
9:38 - 9:40Ούτε χρήστες.
-
9:40 - 9:43Σίγουρα δεν ήμασταν αστυνομία,
κάποιοι από εμάς φορούσαν κολλάρο. -
9:43 - 9:46Ήταν μάλλον λίγο παράξενο.
-
9:46 - 9:49Όμως άρχισαν να μας μιλάνε μετά από λίγο
-
9:49 - 9:51και αυτό που καταλάβαμε ήταν
-
9:51 - 9:54ότι καθώς περπατούσαμε,
αυτοί μας παρατηρούσαν -
9:54 - 9:57και ήθελαν να σιγουρευτούν
για κάποια πράγματα: -
9:57 - 10:02πρώτον, εάν είχαμε συνέπεια
στη συμπεριφορά μας, -
10:02 - 10:04δηλαδή εάν θα πηγαίναμε τακτικά εκεί,
-
10:04 - 10:06και δεύτερον, ήθελαν να σιγουρευτούν
-
10:06 - 10:08ότι δεν πήγαμε εκεί
για να τους εκμεταλλευτούμε. -
10:08 - 10:10Επειδή πάντα υπήρχαν κάποιοι που έλεγαν,
-
10:10 - 10:12«Θα πάρουμε πίσω τις περιοχές μας»
-
10:12 - 10:15έχοντας πάντα μαζί τους μια κάμερα
-
10:15 - 10:17ή έναν δημοσιογράφο
-
10:17 - 10:20ώστε να ενισχύσουν τη δική τους φήμη
-
10:20 - 10:22εις βάρος αυτών που βρίσκονταν
έξω στις γειτονιές. -
10:22 - 10:25Όταν λοιπόν είδαν ότι δεν είχαμε
τίποτα από όλα αυτά, -
10:25 - 10:27αποφάσισαν να μας μιλήσουν.
-
10:27 - 10:31Και τότε κάναμε κάτι απίστευτο για ιερείς.
-
10:31 - 10:35Αποφασίσαμε να ακούσουμε
και όχι να κηρύξουμε. -
10:35 - 10:37Εμπρός, δώστε μου κουράγιο.
-
10:37 - 10:40(Γέλια)
(Χειροκρότημα) -
10:41 - 10:45Αρκετά, με διακόψατε την ώρα
που μιλούσα, εντάξει; (Γέλια) -
10:45 - 10:47Όμως ήταν εκπληκτικό.
-
10:47 - 10:53Τους είπαμε, «Δεν ξέρουμε
τις γειτονιές μας μετά τις 9 το βράδυ, -
10:53 - 10:56ανάμεσα στις 9 μ.μ και 5 π.μ.,
-
10:56 - 10:58εσείς όμως γνωρίζετε.
-
10:58 - 11:03Θα λέγαμε ότι εσείς είστε οι ειδικοί
για αυτό το διάστημα. -
11:03 - 11:06Οπότε μιλήστε μας. Διδάξτε μας.
-
11:06 - 11:08Δείξτε μας αυτό που δεν μπορούμε να δούμε.
-
11:08 - 11:11Βοηθήστε μας να καταλάβουμε
αυτό που δεν κατανοούμε». -
11:11 - 11:14Και όλοι ήταν πρόθυμοι να μας βοηθήσουν
-
11:14 - 11:18και πήραμε μια ιδέα
του πώς είναι η ζωή στους δρόμους. -
11:18 - 11:22Πολύ πιο διαφορετική
από ό,τι δείχνουν τα νέα των 11, -
11:22 - 11:29πολύ διαφορετικά από ό,τι παρουσιάζονται
ακόμα και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. -
11:29 - 11:31Καθώς μιλούσαμε μαζί τους,
-
11:31 - 11:35πολλοί μύθοι για αυτούς καταρρίφθηκαν.
-
11:35 - 11:41Ένας από τους μεγαλύτερους ήταν ότι
αυτά τα παιδιά ήταν ψυχρά και άκαρδα -
11:41 - 11:45και ασυνήθιστα βίαια.
-
11:45 - 11:49Αυτό όμως που είδαμε ήταν το αντίθετο.
-
11:49 - 11:52Οι περισσότεροι από τους νέους
που βρίσκονταν στους δρόμους -
11:52 - 11:55απλά προσπαθούν να επιβιώσουν
στους δρόμους. -
11:55 - 11:56Και επίσης είδαμε
-
11:56 - 12:01ότι κάποιοι από τους πιο
έξυπνους και δημιουργικούς -
12:01 - 12:08και εξαιρετικούς και σοφούς ανθρώπους
-
12:08 - 12:10που είχαμε ποτέ συναντήσει
-
12:10 - 12:14βρίσκονταν στους δρόμους,
σε μια συνεχόμενη πάλη. -
12:14 - 12:19Ξέρω ότι κάποιοι από αυτούς το ονομάζουν
επιβίωση, εγώ όμως το αποκαλώ υπέρβαση, -
12:19 - 12:21γιατί εάν βρίσκεσαι στις συνθήκες
που αυτοί βρίσκονται, -
12:21 - 12:27να είσαι ικανός απλά να ζεις κάθε μέρα
είναι μια πράξη υπέρβασης. -
12:28 - 12:30Και ως αποτέλεσμα, τους ρωτήσαμε,
-
12:30 - 12:34«Πώς σας φαίνεται αυτή η εκκλησία,
πώς βλέπετε αυτόν τον θεσμό -
12:34 - 12:36να βοηθάει σε αυτήν την κατάσταση;»
-
12:36 - 12:40Και φτιάξαμε ένα σχέδιο
σε συνεργασία με αυτούς τους νέους. -
12:40 - 12:45Δεν τους αντιμετωπίζαμε
ως το πρόβλημα που έπρεπε να λυθεί, -
12:45 - 12:50αλλά ως συναδέλφους, ως βοηθούς,
-
12:50 - 12:56ως συνεργάτες στην προσπάθεια
να μειώσουμε τη βία στην κοινωνία. -
12:56 - 12:58Φανταστείτε να κάνετε ένα σχέδιο
-
12:58 - 13:03όπου από τη μία μεριά έχεις έναν κληρικό
και από την άλλη έναν έμπορο ναρκωτικών, -
13:03 - 13:09να συνεργάζονται να βρουν τρόπο ώστε
η εκκλησία να βοηθήσει όλη την κοινότητα. -
13:10 - 13:14Το θαύμα της Βοστόνης ήταν
ότι έφερε κοντά τους ανθρώπους. -
13:14 - 13:16Είχαμε διαφορετικούς συνεργάτες.
-
13:16 - 13:18Είχαμε ανθρώπους του νόμου.
-
13:18 - 13:20Είχαμε αστυνομικούς.
-
13:20 - 13:23Όχι όλο το σώμα βέβαια,
-
13:23 - 13:27καθώς υπήρχαν ακόμη
κάποιοι της παλιάς σχολής, -
13:27 - 13:30όμως ήταν κάποιοι άλλοι αστυνομικοί
-
13:30 - 13:34που το είδαν ως τιμή
να συνεργαστούν με την κοινότητα, -
13:34 - 13:37που είδαν ως ευθύνη τους
-
13:37 - 13:44να συνεργάζονται με τους πρωτοστάτες
της κοινωνίας και της πίστης -
13:44 - 13:46με σκοπό να εκλείψει η βία
από την κοινωνία. -
13:46 - 13:49Το ίδιο συνέβη
και με τους επιτηρητές αναστολής, -
13:49 - 13:51το ίδιο με τους δικαστές,
-
13:51 - 13:55και με όλους αυτούς που βρίσκονταν
υψηλότερα στην ιεραρχία του νόμου -
13:55 - 13:57καθώς συνειδητοποίησαν, όπως και εμείς,
-
13:57 - 14:01ότι ποτέ δεν θα αποφύγουμε
αυτήν την κατάσταση, -
14:01 - 14:07όσες ποινικές διώξεις και να γίνουν,
-
14:07 - 14:12όσο και να γεμίσουμε τις φυλακές,
-
14:12 - 14:15με σκοπό να εξαλείψουμε το πρόβλημα.
-
14:16 - 14:19Συμμετείχα στην δημιουργία μιας οργάνωσης
-
14:19 - 14:2420 χρόνια πριν, μια οργάνωση πίστης,
για την αντιμετώπιση του προβλήματος. -
14:24 - 14:28Την εγκατέλειψα πριν τέσσερα χρόνια
-
14:28 - 14:31και ξεκίνησα να εργάζομαι σε διάφορες
πόλεις των Ηνωμένων Πολιτειών, -
14:31 - 14:33σε 19 συνολικά,
-
14:33 - 14:36και αυτό που κατάλαβα ήταν
ότι σε αυτές τις πόλεις -
14:36 - 14:40υπήρχε πάντα αυτό το στοιχείο
του πρωτοστάτη της κοινότητας -
14:40 - 14:44που έβαζε τα πράγματα κάτω,
-
14:44 - 14:47άφηνε τον εγωισμό του στην άκρη,
-
14:47 - 14:51και έβλεπε το σύνολο
ως σημαντικότερο από τη μονάδα, -
14:51 - 14:56και έτσι έβρισκε τρόπους να δουλέψει
μαζί με τους νέους στους δρόμους. -
14:57 - 15:01Γιατί η λύση δεν είναι
περισσότεροι αστυνομικοί, -
15:01 - 15:07αλλά η εξεύρεση των θετικών στοιχείων
που βρίσκονται στην κοινωνία, -
15:07 - 15:11ώστε να υπάρχει ισχυρό
το στοιχείο της κοινότητας -
15:11 - 15:14στη συνεργασία για τη μείωση
της εγκληματικότητας. -
15:15 - 15:20Τώρα, στις Ηνωμένες Πολιτείες
υπάρχει ένα κίνημα νέων, -
15:20 - 15:27για τους οποίους είμαι περήφανος,
που ασχολούνται με τα δομικά προβλήματα -
15:27 - 15:31που πρέπει να αλλάξουν εάν θέλουμε
να γίνουμε μια καλύτερη κοινωνία. -
15:31 - 15:36Αλλά υπάρχει πάντα αυτό το επιχείρημα
για τη βιαιότητα της αστυνομίας -
15:36 - 15:41και την παραβατικότητα των αστυνομικών
απέναντι στη βία μεταξύ των μαύρων. -
15:41 - 15:43Αλλά είναι παραμύθια.
-
15:43 - 15:45Όλα είναι φαύλος κύκλος.
-
15:45 - 15:50Όταν για δεκαετίες βλέπεις
αποτυχημένες πολιτικές στέγασης -
15:50 - 15:53και άθλιες δομές εκπαίδευσης,
-
15:53 - 15:57όταν βλέπεις μια συνεχή ανεργία
-
15:57 - 15:59και υποαπασχόληση σε μια κοινωνία,
-
15:59 - 16:02όταν βλέπεις ένα ανεπαρκές σύστημα υγείας,
-
16:02 - 16:05και μετά προσθέτεις στη συνταγή ναρκωτικά
-
16:05 - 16:07και σάκους γεμάτους όπλα,
-
16:07 - 16:12τότε δεν απορείς όταν βλέπεις
τη βία να αναδύεται. -
16:13 - 16:17Και μετά η πολιτεία απαντάει
με περισσότερους αστυνομικούς -
16:17 - 16:20και μεγαλύτερη καταστολή
στις επίμαχες περιοχές. -
16:20 - 16:23Όλα είναι φαύλος κύκλος
-
16:23 - 16:26και ένα από τα εκπληκτικά πράγματα
που καταφέραμε να κάνουμε -
16:26 - 16:32είναι που μπορέσαμε να αναδείξουμε
την αξία της συνεργασίας, -
16:32 - 16:37-της κοινωνίας, του νόμου,
του ιδιωτικού τομέα και της πολιτείας- -
16:37 - 16:39με σκοπό να καταπολεμηθεί η βία.
-
16:39 - 16:42Πρέπει να δίνουμε αξία
στη συμβολή της κοινότητας. -
16:43 - 16:48Πιστεύω ότι μπορούμε να τερματίσουμε
την εποχή της βίας στις πόλεις μας. -
16:49 - 16:54Πιστεύω ότι είναι εφικτό και κάποιοι
άνθρωποι το κάνουν ακόμα και τώρα. -
16:55 - 16:57Αλλά χρειάζομαι τη βοήθειά σας.
-
16:57 - 17:01Δεν μπορεί να γίνει μόνο από ανθρώπους
-
17:01 - 17:04που αναλίσκονται μέσα στην κοινωνία.
-
17:04 - 17:07Χρειάζονται υποστήριξη.
Χρειάζονται βοήθεια. -
17:07 - 17:09Πηγαίνετε πίσω στην πόλη σας.
-
17:09 - 17:11Βρείτε αυτούς τους ανθρώπους.
-
17:11 - 17:13«Χρειάζεσαι βοήθεια; Εγώ θα σε βοηθήσω».
-
17:13 - 17:16Βρες αυτούς τους ανθρώπους.
Είναι εκεί. -
17:16 - 17:22Φέρτε τους σε επαφή με το νόμο,
τον ιδιωτικό τομέα και την πόλη -
17:22 - 17:25με μοναδικό σκοπό τη μείωση της βίας
-
17:25 - 17:28αλλά σιγουρέψου ότι το στοιχείο
αυτό της κοινωνίας είναι ισχυρό. -
17:28 - 17:31Γιατί είναι σωστή η παροιμία
από το Μπουρούντι: -
17:31 - 17:38«Ό,τι κάνεις για μένα, χωρίς εμένα,
το κάνεις σε μένα». -
17:39 - 17:42Ο Θεός να σας ευλογεί. Σας ευχαριστώ.
-
17:42 - 17:44(Χειροκρότημα)
- Title:
- Πώς μειώσαμε τη βία των νέων στη Βοστόνη κατά 79%
- Speaker:
- Αιδεσιμότατος Τζέφρι Μπράουν
- Description:
-
Ο αρχιτέκτονας του «Θαύματος της Βοστόνης» Αιδεσιμότατος Τζέφρι Μπράουν ξεκίνησε ως ένας νέος πάστορας που έβλεπε σαστισμένος τη γειτονιά γύρω του να καταρρέει, καθώς τα ναρκωτικά και η εγκληματικότητα των συμμοριών πήραν στον έλεγχό τους όλα τα νέα παιδιά στους δρόμους. Το πρώτο βήμα για τη λύση: Άκουσε αυτούς τους νέους, μην τους κάνεις κήρυγμα, αλλά βοήθησέ τους ώστε να καταπολεμήσουν μόνοι τους τη βία στις γειτονιές. Μια δυναμική ομιλία που μας λέει ότι πρέπει πρώτα να ακούσεις για έρθει η αλλαγή.
- Video Language:
- English
- Team:
- closed TED
- Project:
- TEDTalks
- Duration:
- 18:03
Chryssa R. Takahashi edited Greek subtitles for How we cut youth violence in Boston by 79 percent | ||
Chryssa R. Takahashi approved Greek subtitles for How we cut youth violence in Boston by 79 percent | ||
Chryssa R. Takahashi edited Greek subtitles for How we cut youth violence in Boston by 79 percent | ||
Chryssa R. Takahashi edited Greek subtitles for How we cut youth violence in Boston by 79 percent | ||
Chryssa R. Takahashi edited Greek subtitles for How we cut youth violence in Boston by 79 percent | ||
Lucas Kaimaras accepted Greek subtitles for How we cut youth violence in Boston by 79 percent | ||
Lucas Kaimaras edited Greek subtitles for How we cut youth violence in Boston by 79 percent | ||
Lucas Kaimaras edited Greek subtitles for How we cut youth violence in Boston by 79 percent |