Return to Video

Succesvolle kinderen opvoeden -- zonder bemoeizucht

  • 0:01 - 0:04
    Weet je, ik was niet van plan
    een opvoeddeskundige te worden.
  • 0:05 - 0:08
    Ik ben zelfs niet eens zo geïnteresseerd
    in opvoeding, niet per se.
  • 0:09 - 0:13
    Maar er bestaat een bepaalde
    opvoedstijl tegenwoordig
  • 0:13 - 0:16
    die kinderen min of meer verpest,
  • 0:16 - 0:21
    ze hun kansen ontneemt
    zichzelf te worden.
  • 0:21 - 0:24
    Er is een bepaalde
    opvoedstijl tegenwoordig
  • 0:24 - 0:25
    die dat in de weg staat.
  • 0:25 - 0:27
    Ik denk dat ik wil zeggen
  • 0:27 - 0:29
    dat we vaak erg bezorgd zijn
  • 0:29 - 0:31
    over ouders die niet
    voldoende betrokken zijn
  • 0:31 - 0:34
    bij het leven van hun kinderen
    en hun onderwijs en hun opvoeding,
  • 0:34 - 0:35
    en terecht.
  • 0:36 - 0:38
    Maar aan de andere kant van het spectrum
  • 0:38 - 0:41
    geschiedt er ook een heleboel kwaad,
  • 0:41 - 0:44
    waar ouders denken
    dat een kind niet kan slagen
  • 0:44 - 0:48
    tenzij de ouder het steeds
    beschermt en behoedt
  • 0:48 - 0:52
    en overal bovenop zit,
    zich overal mee bemoeit
  • 0:52 - 0:57
    en het kind in een richting stuurt
    van een paar hogescholen en carrières.
  • 0:59 - 1:01
    Als we kinderen
    op deze manier opvoeden,
  • 1:01 - 1:03
    en ik kan 'we' zeggen,
  • 1:03 - 1:06
    want bij het opvoeden
    van mijn twee tieners
  • 1:06 - 1:09
    had ik deze neigingen zelf ook,
  • 1:09 - 1:13
    dan krijgen onze kinderen
    een soort checklist-jeugd.
  • 1:13 - 1:16
    En zo'n checklist-jeugd
    ziet er dan zo uit.
  • 1:16 - 1:19
    We zorgen voor veiligheid,
  • 1:19 - 1:21
    hun droogje en hun natje,
  • 1:22 - 1:24
    vervolgens willen we dat ze
    naar de juiste scholen gaan,
  • 1:24 - 1:27
    dat ze in de juiste klassen
    op de juiste scholen zitten
  • 1:27 - 1:30
    en dat ze daar dan ook nog
    de juiste cijfers halen.
  • 1:30 - 1:32
    Maar niet alleen de cijfers,
  • 1:32 - 1:34
    ook de onderscheidingen en de prijzen,
  • 1:34 - 1:36
    en de sporten, activiteiten
    en het leiderschap.
  • 1:36 - 1:38
    Onze kids zijn geen lid bij een club,
  • 1:38 - 1:41
    ze richten er een op,
    dát willen scholen zien.
  • 1:41 - 1:43
    Maatschappelijke dienstverlening: check!
  • 1:43 - 1:46
    Laat de scholen zien
    dat je om anderen geeft.
  • 1:46 - 1:48
    (Gelach)
  • 1:48 - 1:53
    En dit allemaal vanuit hoop
    op een bepaalde perfectie.
  • 1:53 - 1:56
    We verwachten een bepaald
    perfectieniveau van ze
  • 1:56 - 1:59
    dat nooit van onszelf gevraagd is,
  • 1:59 - 2:01
    en omdat er dus zoveel gevraagd wordt,
  • 2:01 - 2:03
    denken we
  • 2:03 - 2:06
    dat wij ouders wel in gesprek
    moeten met iedere leraar
  • 2:06 - 2:08
    en schoolhoofd en coach en scheidsrechter,
  • 2:09 - 2:11
    en ons gedragen
    als de conciërge van ons kind,
  • 2:11 - 2:13
    zijn personal coach
  • 2:14 - 2:16
    en secretaresse.
  • 2:16 - 2:18
    En bij onze kinderen,
    onze dierbare kinderen,
  • 2:18 - 2:20
    besteden we veel tijd aan het porren,
  • 2:20 - 2:24
    bepraten, sturen, helpen,
    kibbelen, zonodig zeuren,
  • 2:25 - 2:27
    om er zeker van te zijn dat ze
    er geen zootje van maken,
  • 2:27 - 2:30
    geen deuren sluiten,
  • 2:30 - 2:32
    hun toekomst niet verpesten,
  • 2:32 - 2:35
    een gehoopte toelating
  • 2:35 - 2:37
    tot een klein handjevol hogescholen
  • 2:37 - 2:40
    die bijna iedere aanvraag afwijzen.
  • 2:43 - 2:48
    En zo voelt het voor een kind,
    zo'n checklist-jeugd.
  • 2:48 - 2:51
    Allereerst is er geen tijd
    om lekker te spelen.
  • 2:51 - 2:52
    Er is 's middags geen tijd,
  • 2:52 - 2:55
    want alles moet
    verrijkend zijn, denken we.
  • 2:55 - 2:59
    Het is alsof ieder stukje huiswerk,
    iedere test, iedere activiteit
  • 2:59 - 3:03
    de doorslag geeft in het al of niet slagen
    van ons idee van hun toekomst,
  • 3:03 - 3:06
    en we ontslaan ze van het meehelpen thuis,
  • 3:06 - 3:10
    en we ontslaan ze ervan genoeg te slapen,
  • 3:10 - 3:15
    zolang ze hun checklist maar afvinken.
  • 3:15 - 3:18
    We zeggen: we willen gewoon
    dat ze gelukkig zijn,
  • 3:18 - 3:20
    maar als ze uit school komen,
  • 3:21 - 3:24
    vragen we maar al te vaak als eerste
  • 3:24 - 3:27
    naar hun huiswerk en hun cijfers.
  • 3:27 - 3:29
    En ze zien aan ons gezicht
  • 3:29 - 3:31
    dat onze goedkeuring, dat onze liefde,
  • 3:31 - 3:33
    dat hun waarde
  • 3:33 - 3:35
    wordt bepaald door hoge cijfers.
  • 3:35 - 3:37
    En als we naast ze lopen
  • 3:37 - 3:42
    en ze ophemelen
    als een hondenshowtrainer --
  • 3:42 - 3:43
    (Gelach)
  • 3:43 - 3:49
    ze verleidend om wat hoger
    en wat verder te springen,
  • 3:49 - 3:52
    iedere dag opnieuw.
  • 3:52 - 3:54
    En op de middelbare school zeggen ze niet:
  • 3:54 - 3:58
    "Wat zou ik eens willen studeren
    of willen doen?"
  • 3:58 - 3:59
    Ze gaan naar adviseurs en zeggen:
  • 4:00 - 4:03
    "Hoe kom ik binnen
    bij de juiste hogeschool?"
  • 4:03 - 4:06
    En dan, als ze cijfers krijgen
    op de middelbare school
  • 4:06 - 4:08
    en ze halen een paar zevens,
  • 4:08 - 4:10
    of zelfs een paar zessen,
  • 4:10 - 4:12
    appen ze koortsachtig
    naar hun vrienden:
  • 4:12 - 4:17
    "Kom je wel binnen bij de juiste
    hogeschool met zulke cijfers?"
  • 4:18 - 4:19
    En onze kinderen,
  • 4:20 - 4:23
    ongeacht waar ze terecht komen
    na hun middelbare school,
  • 4:23 - 4:24
    zijn buiten adem.
  • 4:25 - 4:27
    Ze zijn breekbaar.
  • 4:27 - 4:28
    Ze hebben al een lichte burn-out.
  • 4:28 - 4:30
    Een beetje oud voor hun leeftijd
  • 4:30 - 4:34
    en ze hadden gewild dat de volwassenen
    hadden gezegd: "Je hebt genoeg gedaan,
  • 4:34 - 4:37
    je bent nog maar een kind,
    het is wel mooi zo".
  • 4:37 - 4:42
    En ze kwijnen nu weg
    onder angsten en depressies
  • 4:42 - 4:44
    en sommigen van hen vragen zich af
  • 4:44 - 4:48
    of ooit zal blijken dat dit
    het allemaal waard is geweest?
  • 4:50 - 4:52
    Tja, wij ouders,
  • 4:52 - 4:55
    wij ouders weten vrij zeker
    dat het het waard is.
  • 4:55 - 4:56
    We gedragen ons alsof --
  • 4:56 - 4:59
    het is alsof we denken
    dat ze geen toekomst hebben
  • 4:59 - 5:04
    als ze niet precies op die hogescholen
    of in die beroepen terechtkomen
  • 5:04 - 5:05
    die we in gedachten hebben.
  • 5:06 - 5:09
    Of misschien zijn we gewoon bang
  • 5:09 - 5:11
    dat we niet over ze kunnen opscheppen
  • 5:11 - 5:15
    tegen onze vrienden
    en met stickers achter op onze auto's.
  • 5:18 - 5:19
    Yes!
  • 5:19 - 5:21
    (Applaus)
  • 5:25 - 5:27
    Maar als je kijkt
    naar wat we hebben gedaan,
  • 5:27 - 5:31
    als je de moed hebt
    hier echt naar te kijken,
  • 5:31 - 5:36
    zul je zien dat onze kids niet alleen
    denken dat hun waarde afhangt van cijfers,
  • 5:36 - 5:40
    maar dat als we altijd naast ze zitten
    in dat brein in ontwikkeling,
  • 5:40 - 5:44
    continu, als in onze eigen versie
    van de film 'Being John Malkovich',
  • 5:44 - 5:46
    we onze kinderen dit signaal afgeven:
  • 5:46 - 5:51
    "Hé kind, zonder mij
    kun je dit allemaal niet."
  • 5:51 - 5:54
    Dus, met te veel hulp van ons,
  • 5:54 - 5:57
    te veel bescherming, te veel sturing
    en handje vasthouden,
  • 5:57 - 6:01
    ontnemen we onze kinderen
    de kans om zelfredzaamheid te ontwikkelen,
  • 6:01 - 6:04
    een hele belangrijke pijler
    van de menselijke psyche,
  • 6:04 - 6:07
    veel belangrijker
    dan de eigenwaarde die ze krijgen
  • 6:07 - 6:09
    als we weer applaudisseren.
  • 6:09 - 6:15
    Zelfredzaamheid krijg je als je ziet
    dat je eigen acties gevolgen hebben,
  • 6:15 - 6:17
    niet --
  • 6:17 - 6:18
    Dat bedoel ik.
  • 6:18 - 6:21
    (Applaus)
  • 6:22 - 6:25
    Niet de acties van je ouders namens jou,
  • 6:25 - 6:28
    maar als je eigen acties
    tot gevolgen leiden.
  • 6:28 - 6:30
    Dus simpel gezegd,
  • 6:30 - 6:35
    als onze kids zelfredzaamheid
    moeten opbouwen, en dat moeten ze,
  • 6:35 - 6:40
    dan moeten ze veel meer
    zelf denken, plannen, beslissen,
  • 6:40 - 6:44
    doen, hopen, nadoen, vallen en opstaan,
  • 6:44 - 6:47
    dromen en het leven ervaren,
  • 6:47 - 6:48
    zelf.
  • 6:49 - 6:52
    Zeg ik nu
  • 6:52 - 6:54
    dat ieder kind hard werkt
    en gemotiveerd is
  • 6:54 - 6:57
    en geen betrokkenheid
    van een ouder nodig heeft
  • 6:57 - 6:59
    en we ze los moeten laten?
  • 7:00 - 7:01
    Zeker weten van niet.
  • 7:01 - 7:02
    (Gelach)
  • 7:03 - 7:04
    Dat is niet wat ik zeg.
  • 7:04 - 7:08
    Ik zeg dat als we cijfers,
    onderscheidingen en prijzen
  • 7:08 - 7:10
    zien als het doel van een jeugd,
  • 7:10 - 7:14
    alles in de hoop op toelating
    tot een select aantal hogescholen
  • 7:14 - 7:17
    of toegang tot een klein aantal carrières,
  • 7:17 - 7:21
    dat dat een te smalle definitie
    van succes voor onze kids is.
  • 7:21 - 7:25
    En ook al helpen we ze misschien
    aan wat kortetermijnsuccessen
  • 7:25 - 7:26
    door ze te veel te helpen --
  • 7:26 - 7:30
    misschien halen ze een beter cijfer
    als we met huiswerk helpen,
  • 7:30 - 7:34
    of misschien kunnen we ze
    aan een langer jeugd-CV helpen --
  • 7:35 - 7:38
    ik zeg dat dit allemaal
    langetermijnverlies betekent
  • 7:39 - 7:41
    voor hun zelfbesef.
  • 7:41 - 7:45
    Ik zeg dat we minder bezorgd moeten zijn
    over de specifieke hogescholen
  • 7:45 - 7:48
    waar ze misschien naar toe zouden kunnen
  • 7:48 - 7:53
    en veel bezorgder dat ze de gewoontes,
    de mentaliteit, de vaardigheden
  • 7:53 - 7:58
    en het zelfvertrouwen hebben
    om overal succesvol te kunnen zijn.
  • 7:58 - 7:59
    Wat ik zeg is
  • 7:59 - 8:04
    dat wij minder geobsedeerd
    moeten zijn door cijfers
  • 8:04 - 8:06
    en veel meer geïnteresseerd
  • 8:06 - 8:11
    in een jeugd die een basis biedt
    voor hun succes,
  • 8:11 - 8:14
    gebaseerd op dingen als liefde
  • 8:15 - 8:16
    en huishoudelijke taken.
  • 8:16 - 8:19
    (Gelach)
  • 8:19 - 8:21
    (Applaus)
  • 8:23 - 8:26
    Zei ik huishoudelijke taken?
    Zei ik dat? Ja, dat zei ik.
  • 8:28 - 8:30
    Serieus. Ik zal je vertellen waarom.
  • 8:31 - 8:35
    Het langste longitudinale onderzoek
    onder mensen ooit
  • 8:35 - 8:37
    heet de Harvard Grant Study.
  • 8:37 - 8:39
    Hieruit bleek dat professioneel succes,
  • 8:40 - 8:42
    dat wat we voor onze kinderen willen,
  • 8:42 - 8:46
    afhankelijk is van het feit
    of je als kind klusjes hebt gedaan
  • 8:46 - 8:48
    en hoe eerder je bent gestart hoe beter;
  • 8:48 - 8:50
    dat een mentaliteit
    van rol-je-mouwen-op-en-pak-aan,
  • 8:50 - 8:53
    een mentaliteit die zegt
    dit is een vervelende klus,
  • 8:53 - 8:55
    iemand moet het doen, waarom ik niet,
  • 8:55 - 8:56
    een mentaliteit die zegt
  • 8:56 - 8:59
    ik zal mijn steentje bijdragen
    aan het algemeen belang,
  • 8:59 - 9:02
    dat juist dát je vooruit helpt
    op je werkplek.
  • 9:02 - 9:05
    Nu weten we dit allemaal.
    Jullie weten 't.
  • 9:05 - 9:08
    (Applaus)
  • 9:08 - 9:12
    We weten dit allemaal,
    en toch, in de checklistjeugd,
  • 9:12 - 9:16
    stellen we onze kinderen thuis
    vrij van huishoudelijke klusjes
  • 9:16 - 9:18
    en dan worden het later
    op het werk jonge volwassenen
  • 9:18 - 9:20
    die wachten op een checklist,
  • 9:20 - 9:22
    maar die is daar niet,
  • 9:22 - 9:25
    en nog belangrijker,
    ze hebben de impuls niet
  • 9:25 - 9:27
    om de mouwen op te rollen, aan te pakken
  • 9:27 - 9:31
    en zich af te vragen: hoe kan ik
    van nut zijn voor mijn collega's?
  • 9:31 - 9:35
    Hoe kan ik anticiperen
    op wat mijn baas nodig heeft?
  • 9:36 - 9:40
    Een tweede belangrijke uitkomst
    van de Harvard Grant Study
  • 9:41 - 9:43
    luidde dat geluk in het leven
  • 9:44 - 9:46
    door liefde komt,
  • 9:46 - 9:47
    niet liefde voor je werk,
  • 9:47 - 9:50
    liefde van mensen:
  • 9:50 - 9:54
    onze echtgenoot, partner,
    vrienden, familie.
  • 9:55 - 9:58
    Dus een kind moet in zijn jeugd
    leren hoe lief te hebben
  • 9:58 - 10:01
    en je kan niet van anderen houden
    als je niet van jezelf houdt
  • 10:01 - 10:03
    en ze zullen niet van zichzelf houden
  • 10:03 - 10:05
    als we ze niet onvoorwaardelijk
    onze liefde geven.
  • 10:05 - 10:08
    (Applaus)
  • 10:10 - 10:11
    Juist.
  • 10:12 - 10:14
    Dus,
  • 10:14 - 10:16
    in plaats van geobsedeerd
    te zijn door cijfers
  • 10:16 - 10:19
    als ons dierbare nageslacht
    thuiskomt uit school
  • 10:19 - 10:21
    of wij thuiskomen van het werk,
  • 10:21 - 10:24
    moeten we onze telefoons wegleggen
  • 10:24 - 10:25
    en ze aankijken
  • 10:25 - 10:28
    en ze laten zien hoe we stralen van geluk
  • 10:28 - 10:31
    als we ons kind sinds een paar uur
    voor het eerst weer zien.
  • 10:31 - 10:33
    En dan moeten we zeggen:
  • 10:33 - 10:34
    "Hoe was je dag?
  • 10:36 - 10:39
    Wat vond je leuk aan vandaag?"
  • 10:39 - 10:42
    En als je tienerdochter
    "de lunch" zegt, zoals de mijne,
  • 10:42 - 10:44
    en ik over de wiskundetoets wil horen,
  • 10:45 - 10:46
    niet over de lunch,
  • 10:46 - 10:49
    moet je toch belangstelling
    tonen voor de lunch.
  • 10:49 - 10:52
    Je moet zeggen, "Wat was zo
    leuk aan de lunch vandaag?"
  • 10:52 - 10:56
    Ze moeten beseffen
    dat ze ertoe doen als mensen,
  • 10:56 - 10:58
    niet vanwege hun gemiddelde eindcijfer.
  • 11:00 - 11:02
    Oké, dus nu denk je, klusjes en liefde,
  • 11:02 - 11:04
    dat klinkt allemaal goed,
    maar alsjeblieft zeg.
  • 11:04 - 11:07
    De scholen willen topscores en topcijfers
  • 11:07 - 11:11
    en onderscheidingen, prijzen,
    en ik zeg je -- zoiets.
  • 11:13 - 11:19
    De bekendste scholen
    vragen dat van onze jeugd,
  • 11:19 - 11:20
    maar hier het goede nieuws:
  • 11:21 - 11:25
    in tegenstelling tot wat alle ophef
    over de scholenranglijst
  • 11:25 - 11:26
    ons wil doen geloven --
  • 11:26 - 11:29
    (Applaus)
  • 11:32 - 11:34
    hoef je niet naar één
    van de bekendste scholen
  • 11:34 - 11:37
    om gelukkig en succesvol
    in het leven te zijn.
  • 11:37 - 11:40
    Gelukkige en succesvolle mensen
    gingen naar een overheidsschool,
  • 11:40 - 11:42
    naar een onbekende hogeschool,
  • 11:42 - 11:43
    naar een lokale hogeschool,
  • 11:43 - 11:46
    naar een hogeschool in de buurt
    waar ze zijn weggestuurd.
  • 11:46 - 11:49
    (Applaus)
  • 11:53 - 11:56
    Het bewijs is in deze ruimte
    en in onze gemeenschappen
  • 11:56 - 11:58
    dat dit de waarheid is.
  • 11:58 - 12:00
    En als we onze oogkleppen afdeden
  • 12:00 - 12:02
    en zouden willen kijken
    naar een paar meer scholen,
  • 12:02 - 12:05
    misschien onze eigen ego's
    geen rol zouden laten spelen,
  • 12:06 - 12:09
    zouden we deze waarheid
    kunnen accepteren en omarmen en beseffen
  • 12:09 - 12:11
    dat het niet het einde van de wereld is
  • 12:11 - 12:15
    als onze kids niet
    naar zo'n eliteschool gaan.
  • 12:16 - 12:17
    En belangrijker,
  • 12:17 - 12:22
    als hun jeugd niet beheerst is
    door een tirannieke checklist
  • 12:22 - 12:24
    dan zijn ze, als ze
    naar die hogeschool gaan,
  • 12:25 - 12:26
    welke dat dan ook is,
  • 12:26 - 12:30
    dan zijn ze daar heengegaan
    uit eigen vrije keuze,
  • 12:30 - 12:32
    gedreven door hun eigen wens,
  • 12:32 - 12:35
    in staat en klaar
    om daar tot bloei te komen.
  • 12:37 - 12:39
    Ik moet jullie iets toegeven.
  • 12:40 - 12:43
    Zoals ik zei heb ik twee kinderen,
    Sawyer en Avery.
  • 12:43 - 12:45
    Het zijn tieners.
  • 12:45 - 12:46
    En ooit
  • 12:46 - 12:49
    behandelde ik mijn Sawyer
    en Avery, denk ik,
  • 12:49 - 12:51
    als kleine bonsaiboompjes --
  • 12:51 - 12:53
    (Gelach)
  • 12:53 - 12:56
    die ik zorgvuldig zou leiden en snoeien
  • 12:56 - 13:00
    en zou vormen tot een soort perfect mens,
  • 13:00 - 13:04
    misschien wel perfect genoeg
    om toegelaten te worden
  • 13:04 - 13:06
    tot een van de meest selecte hogescholen.
  • 13:07 - 13:11
    Maar nadat ik met duizenden
    andere kinderen had gewerkt
  • 13:12 - 13:13
    (Gelach)
  • 13:14 - 13:17
    en mijn eigen twee kinderen had opgevoed,
  • 13:18 - 13:20
    besefte ik dat kinderen
    geen bonsaibomen zijn.
  • 13:22 - 13:24
    Het zijn wilde bloemen
  • 13:24 - 13:27
    en van een onbekend geslacht en soort,
  • 13:27 - 13:29
    (Gelach)
  • 13:29 - 13:33
    en mijn taak is een voedende
    omgeving bieden,
  • 13:33 - 13:35
    ze sterker te maken door klusjes,
  • 13:35 - 13:39
    van ze te houden zodat ze
    liefde kunnen geven en ontvangen
  • 13:39 - 13:42
    en de hogeschool,
    het hoofdvak, de carrière,
  • 13:42 - 13:44
    dat is aan hen.
  • 13:44 - 13:50
    Mijn taak is niet ze te maken
    tot wat ik graag zou zien,
  • 13:50 - 13:55
    maar ze te steunen in het worden
    van hun prachtige zelf.
  • 13:55 - 13:57
    Dank je.
  • 13:57 - 14:03
    (Applaus)
Title:
Succesvolle kinderen opvoeden -- zonder bemoeizucht
Speaker:
Julie Lythcott-Haims
Description:

Door kinderen op te zadelen met hoge verwachtingen en hun leven bij iedere stap te beheersen, helpen ouders hun kinderen niet. Tenminste, dat is hoe Julie Lythcott-Haims het ziet. Met passie en ironie pleit de voormalige decaan voor eerstejaars studenten op Stanford ervoor dat ouders ophouden het succes van hun kinderen te definiëren in termen van cijfers en testscores. In plaats daarvan, zegt ze, zouden ze zich moeten focussen op voorzien in een fundamentele waarde: onvoorwaardelijke liefde.
more » « less
Video Language:
English
Team:
closed TED
Project:
TEDTalks
Duration:
14:16

Dutch subtitles

Revisions

Our website uses cookies for analysis purposes.