-
[Η Αυτού Αγιότητα ο Πάπας Φραγκίσκος
Βιντεοσκοπημένο στην Πόλη του Βατικανού
-
Προβλήθηκε για πρώτη φορά στο TED2017]
-
Καλησπέρα - ή, καλημέρα,
δεν είμαι σίγουρος τι ώρα είναι εκεί.
-
Ανεξαρτήτως ώρας, είμαι ενθουσιασμένος
που παίρνω μέρος στο συνέδριό σας.
-
Μου αρέσει πολύ ο τίτλος του
- «Ο Μελλοντικός Εσύ» -
-
επειδή, καθώς κοιτάτε το αύριο,
-
σας προσκαλεί να ανοίξετε
έναν διάλογο σήμερα,
-
να δείτε το μέλλον μέσω ενός «εσύ».
-
«Ο Μελλοντικός Εσύ»:
-
το μέλλον είναι φτιαγμένο από εσύ,
είναι φτιαγμένο από συναντήσεις,
-
επειδή η ζωή κυλά μέσα
από σχέσεις με άλλους.
-
Αρκετά χρόνια ζωής
-
έχουν ενδυναμώσει την πεποίθησή μου
-
ότι η ύπαρξη καθενός συνδέεται άρρηκτα
με την ύπαρξη των άλλων:
-
η ζωή δεν είναι απλά χρόνος που περνά,
η ζωή αφορά τις αλληλεπιδράσεις.
-
Καθώς συναντώ ή ακούω
αυτούς που είναι άρρωστοι,
-
τους πρόσφυγες που αντιμετωπίζουν
τρομερές δυσκολίες
-
ψάχνοντας ένα λαμπρότερο μέλλον,
-
μέχρι τους φυλακισμένους που κουβαλούν
μια κόλαση πόνου στις καρδιές τους,
-
και αυτούς, πολλοί από αυτούς νέοι,
που δεν μπορούν να βρουν δουλειά,
-
συχνά πιάνω τον εαυτό μου να αναρωτιέται:
-
«Γιατί αυτοί κι όχι εγώ;»
-
Κι εγώ γεννήθηκα
σε μια οικογένεια προσφύγων.
-
Ο πατέρας μου, οι παππούδες μου,
όπως και πολλοί άλλοι Ιταλοί,
-
έφυγαν για την Αργεντινή
-
και συνάντησαν τη μοίρα αυτών
που δεν τους απέμεινε τίποτα.
-
Θα μπορούσα πολύ εύκολα να είχα καταλήξει
ανάμεσα στους σημερινούς «απορριπτέους».
-
Και γι' αυτό πάντα αναρωτιέμαι
βαθιά στην καρδιά μου:
-
«Γιατί αυτοί κι όχι εγώ;»
-
Πρώτα απ' όλα, θα μου άρεσε πολύ
αν αυτή η συνάντηση μπορούσε
-
να μας βοηθήσει να θυμηθούμε
ότι χρειαζόμαστε ο ένας τον άλλον,
-
κανένας από εμάς δεν είναι νησί,
-
ένα αυτόνομο και ανεξάρτητο «εγώ»,
διαχωρισμένο από τους άλλους,
-
και μπορούμε να χτίσουμε το μέλλον
-
μόνο αν στεκόμαστε μαζί,
συμπεριλαμβάνοντας τους πάντες.
-
Δεν το σκεφτόμαστε πολύ συχνά,
αλλά όλα συνδέονται,
-
και πρέπει να επαναφέρουμε
τις επαφές μας σε μια υγιή κατάσταση.
-
Ακόμη και η σκληρή στάση
που έχω στην καρδιά μου
-
ενάντια στον αδελφό μου ή την αδελφή μου,
-
η ανοιχτή πληγή που ποτέ δεν επουλώθηκε,
το αδίκημα που ποτέ δεν συγχωρέθηκε,
-
η μνησικακία που θα πληγώσει μόνο εμένα,
-
είναι όλα περιπτώσεις μιας πάλης
που έχω μέσα μου,
-
μια φλόγα βαθιά μέσα στην καρδιά μου
που πρέπει να σβήσει
-
πριν γίνει φωτιά αφήνοντας
πίσω της μόνο στάχτες.
-
Τη σημερινή εποχή, πολλοί από εμάς,
για διάφορους λόγους
-
φαίνεται να πιστεύουν ότι είναι αδύνατο
να έχουμε ένα ευτυχισμένο μέλλον.
-
Αν και πρέπει να πάρουμε στα σοβαρά
τέτοιες ανησυχίες,
-
δεν είναι ανίκητες.
-
Ξεπερνιόνται όταν δεν κλειδώνουμε
την πόρτα στον έξω κόσμο.
-
Η ευτυχία μπορεί να ανακαλυφθεί μόνο
-
σαν ένα δώρο αρμονίας ανάμεσα στο όλο
και κάθε ένα κομμάτι του.
-
Ακόμη και η επιστήμη
- και το γνωρίζετε καλύτερα από μένα -
-
δείχνει προς μια κατανόηση
της πραγματικότητας
-
ως έναν τόπο όπου κάθε στοιχείο
συνδέεται και αλληλεπιδρά με όλα τα άλλα.
-
Και αυτό με φέρνει στο δεύτερο μήνυμά μου.
-
Πόσο υπέροχο θα ήταν
-
αν η ανάπτυξη της επιστημονικής
και τεχνολογικής καινοτομίας
-
έφερνε μαζί της περισσότερη
ισότητα και κοινωνική ενσωμάτωση.
-
Πόσο υπέροχο θα ήταν,
ενώ ανακαλύπτουμε μακρινούς πλανήτες,
-
να ξαναβρούμε τις ανάγκες
των αδελφών μας σε τροχιά γύρω μας.
-
Πόσο υπέροχο θα ήταν αν η αλληλεγγύη,
-
αυτή η όμορφη,
αλλά μερικές φορές άβολη λέξη,
-
δεν αναγόταν απλά σε κοινωνική βοήθεια,
-
αλλά γινόταν η αναμενόμενη συμπεριφορά
-
σε πολιτικές, οικονομικές
και επιστημονικές επιλογές,
-
καθώς και σε σχέσεις ανάμεσα
σε άτομα, λαούς και χώρες.
-
Μόνο εκπαιδεύοντας τους ανθρώπους
στην πραγματική αλληλεγγύη
-
θα μπορέσουμε να ξεπεράσουμε
-
την «κουλτούρα των απορριμάτων»,
-
που δεν αφορά μόνο φαγητά και αγαθά
-
αλλά, πρώτα απ' όλα, τους ανθρώπους
-
που παραμερίζονται
από τα τεχνο-οικονομικά μας συστήματα
-
τα οποία, χωρίς να το καταλάβουμε,
-
επικεντρώνονται στα προϊόντα
των ανθρώπων αντί στους ανθρώπους.
-
Η αλληλεγγύη είναι ένας όρος που πολλοί
θα ήθελαν να σβήσουν από τα λεξικά.
-
Όμως η αλληλεγγύη δεν είναι
ένας αυτόματος μηχανισμός.
-
Δεν μπορεί να προγραμματιστεί
ή να ελεγχθεί.
-
Είναι μια ελεύθερη απόκριση που
γεννιέται από την καρδιά του καθενός.
-
Ναι, μια ελεύθερη απόκριση!
-
Όταν κάποιος συνειδητοποιεί
-
ότι η ζωή, ακόμη κι εν μέσω
τόσων αντιφάσεων, είναι ένα δώρο,
-
ότι η αγάπη είναι η πηγή
και το νόημα της ζωής,
-
πώς μπορούν να αρνηθούν την επιθυμία τους
να κάνουν το καλό στον συνάνθρωπό τους;
-
Για να κάνουμε το καλό,
-
χρειαζόμαστε μνήμη, χρειαζόμαστε
κουράγιο αλλά και δημιουργικότητα,
-
και μου έχουν πει ότι το TED
μαζεύει πολλά δημιουργικά άτομα.
-
Ναι, η αγάπη απαιτεί
μια δημιουργική, συγκεκριμένη
-
κι έξυπνη συμπεριφορά.
-
Δεν είναι αρκετές οι καλές προθέσεις
και οι συμβατικοί τύποι,
-
που χρησιμοποιούνται τόσο συχνά
μόνο για να κατευνάσουν τη συνείδησή μας.
-
Ας βοηθήσουμε ο ένας τον άλλον,
όλοι μαζί, για να θυμηθούμε
-
ότι ο άλλος δεν είναι
μια στατιστική, ή ένας αριθμός.
-
Ο άλλος έχει πρόσωπο.
-
Το «εσύ» είναι πάντα
μια πραγματική παρουσία,
-
ένας αδελφός για να φροντίσετε.
-
Ο Ιησούς είπε μια παραβολή για
να μας βοηθήσει να καταλάβουμε τη διαφορά
-
ανάμεσα σε αυτούς
που προτιμούν να μην ενοχληθούν
-
και αυτούς που φροντίζουν τους άλλους.
-
Είμαι σίγουρος ότι την έχετε ξανακούσει.
Είναι η Παραβολή του Καλού Σαμαρείτη.
-
Όταν ο Ιησούς ερωτήθηκε:
«Ποιος είναι ο γείτονάς μου;» -
-
δηλαδή, «Ποιον να φροντίσω;» -
-
είπε αυτή την ιστορία,
την ιστορία ενός άντρα
-
που του είχαν επιτεθεί,
τον είχαν κλέψει, τον είχαν δείρει
-
και τον είχαν παρατήσει
σε έναν χωματόδρομο.
-
Καθώς τον είδαν δύο άτομα
με μεγάλη επιρροή εκείνη την εποχή,
-
ένας ιερέας και ένας Λευίτης,
-
τον προσπέρασαν χωρίς
να σταματήσουν να τον βοηθήσουν.
-
Μετά από λίγο πέρασε ένας Σαμαρείτης,
μια πολύ μισητή εθνικότητα τότε.
-
Βλέποντας τον τραυματισμένο άντρα
ξαπλωμένο στο χώμα,
-
δεν τον αγνόησε όπως οι άλλοι,
λες και δεν υπήρχε καν.
-
Αντιθέτως, ένιωσε συμπόνια
γι' αυτόν τον άνθρωπο,
-
η οποία τον ανάγκασε να ενεργήσει
με έναν πολύ συγκεκριμένο τρόπο.
-
Έβαλε λάδι και κρασί
στις πληγές του αβοήθητου άντρα,
-
τον πήγε σε ένα πανδοχείο
-
και πλήρωσε από την τσέπη του
για να τον βοηθήσουν.
-
Η ιστορία του Καλού Σαμαρείτη είναι
η ιστορία της σημερινής ανθρωπότητας.
-
Τα μονοπάτια των ανθρώπων
είναι γεμάτα με πληγές
-
καθώς όλα επικεντρώνονται στα χρήματα,
και στα πράγματα αντί για τους ανθρώπους.
-
Και συχνά υπάρχει αυτή η συνήθεια, από
άτομα που αυτοαποκαλούνται «αξιοσέβαστα»,
-
να μη φροντίζουν τους άλλους,
-
κι έτσι να αφήνουν πίσω χιλιάδες
ανθρώπους, ή ολόκληρους πληθυσμούς,
-
στην άκρη του δρόμου.
-
Ευτυχώς, υπάρχουν και αυτοί
που δημιουργούν έναν νέο κόσμο
-
φροντίζοντας ο ένας τον άλλον,
ακόμη και από την τσέπη τους.
-
Η Μητέρα Τερέζα της Καλκούτας είπε:
-
«Δεν μπορεί ν' αγαπήσει κάποιος,
εκτός κι αν είναι με δικά του έξοδα».
-
Έχουμε τόσα πολλά να κάνουμε,
και πρέπει να τα κάνουμε μαζί.
-
Αλλά πώς μπορούμε να το κάνουμε αυτό,
με όλο το κακό που αναπνέουμε καθημερινά;
-
Δόξα τω Θεώ,
-
κανένα σύστημα δεν μπορεί να μηδενίσει
την επιθυμία μας να ανοιχτούμε στο καλό,
-
στη συμπόνια και στη δυναντότητά μας
να αντιδράσουμε ενάντια στο κακό,
-
πράγματα που προέρχονται
από τα βάθη της καρδιάς μας.
-
Τώρα ίσως να μου πείτε,
-
«Σίγουρα, αυτά είναι όμορφα λόγια,
-
αλλά δεν είμαι ούτε ο Καλός Σαμαρείτης
ούτε η Μητέρα Τερέζα της Καλκούτας».
-
Αντιθέτως: είμαστε πολύτιμοι,
κάθε ένας από εμάς.
-
Κάθε ένας από εμάς είναι
αναντικατάστατος στα μάτια του Θεού.
-
Μέσα από το σκοτάδι
των σημερινών συγκρούσεων,
-
κάθε ένας από εμάς μπορεί
να γίνει ένα λαμπερό κερί,
-
μια υπενθύμιση ότι το φως
θα υπερισχύσει του σκότους,
-
και ποτέ δεν θα γίνει το αντίθετο.
-
Για εμάς τους Χριστιανούς,
το μέλλον έχει όνομα,
-
και το όνομά του είναι Ελπίδα.
-
Το να αισθάνεστε ελπίδα δεν σημαίνει
ότι πρέπει να είστε αισιόδοξα αφελείς
-
και να αγνοείτε την τραγωδία
που αντιμετωπίζει η ανθρωπότητα.
-
Η ελπίδα είναι η αρετή μιας καρδιάς
-
που δεν κλειδώνει τον εαυτό της
στο σκοτάδι, δεν επιμένει στο παρελθόν,
-
και δεν τα βγάζει απλά πέρα στο παρόν,
αλλά μπορεί να δει το αύριο.
-
Η ελπίδα είναι η πόρτα
που ανοίγει στο μέλλον.
-
Η ελπίδα είναι ένας ταπεινός,
κρυφός σπόρος ζωής
-
που με τον καιρό θα αναπτυχθεί
σε ένα μεγάλο δέντρο.
-
Είναι σαν κάποια αόρατη μαγιά
που κάνει το ζυμάρι να φουσκώσει,
-
που δίνει γεύση
σε όλες τις πλευρές της ζωής.
-
Και μπορεί να κάνει τόσα πολλά,
-
επειδή ένα μικρό τρεμόπαιγμα του φωτός
που τρέφεται με την ελπίδα
-
είναι αρκετό να διαλύσει
την ασπίδα του σκότους.
-
Ένα μόνο άτομο είναι αρκετό
για να υπάρξει ελπίδα,
-
και αυτό το άτομο μπορείς να είσαι εσύ.
-
Και μετά θα υπάρξει ένα άλλο «εσύ»,
και ένα άλλο «εσύ»,
-
και θα γίνει ένα «εμείς».
-
Κι έτσι, η ελπίδα ξεκινάει
όταν θα έχουμε ένα «εμείς»;
-
Όχι.
-
Η ελπίδα ξεκινάει με ένα «εσύ».
-
Όταν υπάρξει ένα «εμείς»,
τότε ξεκινά μια επανάσταση.
-
Το τρίτο μήνυμα που θα ήθελα
να μοιραστώ σήμερα,
-
έχει όντως να κάνει με την επανάσταση:
την επανάσταση της τρυφερότητας.
-
Και τι είναι η τρυφερότητα;
-
Είναι η αγάπη που έρχεται κοντά
και γίνεται αληθινή.
-
Είναι ένα κίνημα
που ξεκινά από την καρδιά μας
-
και φτάνει στα μάτια,
τα αυτιά και τα χέρια.
-
Τρυφερότητα σημαίνει να χρησιμοποιούμε
τα μάτια μας για να δούμε τον άλλον,
-
τα αυτιά μας για να τον ακούσουμε,
-
για να ακούσουμε τα παιδιά, τους φτωχούς,
αυτούς που φοβούνται το μέλλον.
-
Να ακούσουμε και την σιωπηλή κραυγή
του κοινού μας σπιτιού,
-
της άρρωστης και μολυσμένης Γης.
-
Τρυφερότητα σημαίνει να χρησιμοποιήσουμε
τα χέρια μας και την καρδιά μας
-
για να παρηγορήσουμε τον άλλον.
-
Για να φροντίσουμε
αυτούς που έχουν ανάγκη.
-
Η τρυφερότητα είναι η γλώσσα
των μικρών παιδιών,
-
αυτών που χρειάζονται τον άλλο.
-
Η αγάπη του παιδιού
για τη μαμά και τον μπαμπά
-
μεγαλώνει μέσα από το άγγιγμά τους,
το βλέμμα τους, τη φωνή τους,
-
την τρυφερότητά τους.
-
Μου αρέσει όταν ακούω γονείς
να μιλούν στα μωρά τους,
-
να προσαρμόζονται στο μικρό παιδί,
-
να μιλάνε όπως
μιλά κι αυτό, το μικρό παιδί.
-
Αυτή είναι τρυφερότητα: να κατεβαίνετε
στο ίδιο επίπεδο με τον άλλον.
-
Ο ίδιος ο Θεός κατέβηκε στον Ιησού
για να είναι στο επίπεδό μας.
-
Αυτό είναι το ίδιο μονοπάτι
που πήρε ο καλός Σαμαρείτης.
-
Αυτό είναι το μονοπάτι
που πήρε ο ίδιος ο Ιησούς.
-
Χαμήλωσε τον εαυτό του,
-
έζησε ολόκληρη την ανθρώπινή του ύπαρξη
-
ασκώντας την πραγματική γλώσσα της αγάπης.
-
Ναι, η τρυφερότητα είναι
το μονοπάτι της επιλογής
-
για τους πιο δυνατούς και γενναίους
άνδρες και γυναίκες.
-
Η τρυφερότητα δεν είναι αδυναμία,
είναι σθένος.
-
Είναι το μονοπάτι της αλληλεγγύης,
το μονοπάτι της ταπεινότητας.
-
Παρακαλώ, επιτρέψτε μου
να το πω δυνατά και καθαρά:
-
όσο πιο ισχυροί είστε,
-
όσο μεγαλύτερο αντίκτυπο
έχουν οι πράξεις σας στους ανθρώπους,
-
τόσο πιο υπεύθυνοι είστε
για να ενεργείτε ταπεινά.
-
Αν δεν το κάνετε αυτό,
η ισχύς θα σας καταστρέψει
-
κι εσείς θα καταστρέψετε τον άλλον.
-
Υπάρχει ένα ρητό στην Αργεντινή:
-
Η δύναμη είναι σαν να πίνουμε
τζιν με άδειο στομάχι.
-
Νιώθετε ναυτία, μεθάτε,
χάνετε την ισορροπία σας
-
και καταλήγετε να πληγώνετε
τον εαυτό σας και όλους γύρω σας,
-
αν δεν συνδέσετε τη δύναμή σας
με ταπεινότητα και τρυφερότητα.
-
Από την άλλη, μέσα από
την ταπεινότητα και την πραγματική αγάπη,
-
η ισχύς - η υψηλότερη, η δυνατότερη -
γίνεται υπηρεσία, μια δύναμη για καλό.
-
Το μέλλον της ανθρωπότητας δεν είναι
αποκλειστικά στα χέρια των πολιτικών,
-
των μεγάλων ηγετών, των μεγάλων εταιριών.
-
Ναι, έχουν τεράστια ευθύνη.
-
Αλλά το μέλλον είναι, πάνω απ' όλα,
στα χέρια αυτών των ανθρώπων
-
που αναγνωρίζουν τον άλλον ως έναν «εσύ»,
-
και τους εαυτούς τους
ως κομμάτι ενός «εμείς».
-
Όλοι μας χρειαζόμαστε ο ένας τον άλλον.
-
Κι έτσι, παρακαλώ σκεφτείτε
κι εμένα με τρυφερότητα,
-
ώστε να μπορέσω να εκπληρώσω
την αποστολή που μου έχει δοθεί
-
για το καλό του άλλου,
-
κάθε ενός, όλων εσάς,
-
όλων εμάς.
-
Σας ευχαριστώ.