Obxectos cotiáns, historias tráxicas

Ziyah Gafic fotografía obxectos cotiáns: reloxos, zapatos, lentes. Pero estas imaxes, que son aparentemente simples, retratan obxectos exhumados de foxas comúns da guerra de Bosnia. O colaborador de TED Gafic procede de Saraxevo e fotografiou cada obxecto desas foxas para crear un arquivo vivo das identidades dos desaparecidos.

Estes son obxectos simples:

reloxos, chaves, peites, lentes

Son as cousas que as vítimas
do xenocidio en Bosnia

levaron na súa viaxe final.

Todos estamos afeitos a estes obxectos

mundanos e cotiáns

O feito de que algunhas vítimas

levaran obxectos persoais como
a pasta ou o cepillo de dentes

é un sinal de que non tiñan idea

do que ía ocurrirlles.

Adoitaban dicirlles
que serían intercambiados

por prisioneiros de guerra

Estes obxectos recuperáronse

de numerosas foxas comúns da miña terra

E, mentras falamos,
os forenses exhuman corpos

das novas foxas comúns que se atopan

20 anos despois da guerra.

E son quizais os maiores descubertos

Durante os catro anos do conflito

que desolou Bosnia a principios dos 90,

uns 30000 cidadáns, civís a maioría,

desapareceron,
seguramente asasinados

e outros 100000 foron aniquilados

durante as operacións de combate.

Os máis foron asasinados,

ben nos primeiros días da guerra,

ou ben cara a fin do conflito,

cando as áreas seguras da
ONU como Srebrenica

caeron en mans do exército serbio.

O tribunal penal internacional

ditou sentencias

por crimes contra a humanidade e xenocidio

Xenocidio é a destrución sistemática

e deliberada dun grupo étnico,

político, relixioso e racial

O xenocicio é tanto a matanza

como a destrución da propiedade,

da herdanza cultural,

e básicamente de calquera sinal
da súa existencia

O xenocidio non é só a matanza;

é a negación da identidade

Sempre hai pistas,

non hai crime perfecto

Sempre quedan remanentes dos aniquilados

que duran máis que os seus corpos fráxiles

ou que a nosa selectiva e débil memoria.

Estes obxectos recupéranse

de moitas foxas comúns

e o obxectivo da recolecta de obxectos

é un proceso único

de identificación dos que desapareceron

no primeiro acto de xenocidio en Europa

dende o Holocausto

Ningún corpo debería quedar sen descubrir

ou sen identidicar

Unha vez se recuperan

estes obxectos que as vítimas levaban

camiño á súa execución

límpanse, analízanse

catalóganse e almacénanse

Miles deles métense
en bolsas de plástico

como as que vedes en CSI

Úsanse como ferramentas forenses

na identificación visual de vítimas

pero tamén como probas valiosoas

nos xuizos de guerra

Ás veces chámase a supervivintes

para identificalos físicamente

pero o recoñecemento visual
é un proceso difícil,

inefectivo e doloroso

Unha vez que forenses, médicos e avogados

acaban con eles

pasan a ser orfos da narrativa

Moitos destrúense,
aínda que non o crean

ou simplemente aplílanse

fóra da vista e da mente

Hai uns anos decidín

fotografiar cada obxecto exhumado

para crear un sinxelo arquivo visual

que os supervivintes manexasen

Como narrador, gústame dar aos demais,

gústame promover a sensibilización

e neste caso, alguñen pode

recoñecer os obxectos

ou polo menos que as fotos quedan

como recordo permanente,
fiel e imparcial

do que ocorreu.

A fotografía é empatía

e a familiaridade destes
obxectos garantízaa.

Neste caso, eu son só unha ferramenta,

un forense, se queredes,

e o resultado é o máis parecido

posíbel a un documento

Cando se identifique aos desaparecidos

so quedarán os corpos descompoñéndose

e estes obxectos cotiáns

En toda a súa simplicidade

Estes obxectos son o testamento

para a identidade das vítimas

o último recordatorio

de que esas persoas existiron

Moitas grazas

(Aplausos)