نقشه های شاد

برنامه های نقشه برداری به ما کمک می کنند تا سریع ترین راه به جایی که می خواهیم برویم را پیدا کنیم.اما اگرمقداری از مسیرمان منحرف شویم چطور؟"نقشه های شاد" که علاوه بر مسیری که میخواهید انتخاب کنید احساسی را هم که در طول مسیر می خواهید داشته باشید را مورد توجه قرار می دهد

من باید اعترافی بکنم .

به عنوان یک دانشمند و یک مهندس،سال های
زیادی روی مبحث بازدهی تمرکز کردم.

اما مسئله بازدهی می تواند
یک جریان فکری باشد

و امروزمایلم که درباره
سفری برای شما صحبت کنم

که مرا از این جریان فکری خارج کرد
وبه واقعیتی غنی تربازگرداند

چند سال پیش بعدازبه پایان رساندن
دوره دکتری درلندن،به بوستون رفتم

من در بوستون زندگی ودر کمبریج کار میکردم

آن تابستان من یک دوچرخه مسابقه خریدم

و هر روز تا محل کارم دوچرخه سواری می کردم

برای پیدا کردن راهم از
گوشی موبایلم استفاده کردم

و آن من را به سمت خیابان mass
(خیابان massachuset) فرستاد

کوتاهترین راه از بوستون به کمبریج

اما بعد از یک ماه

که من هر روزدر خیابان پر از اتومبیل mass
دوچرخه سواری می کردم

روزی مسیر متفاوتی را انتخاب کردم

کاملا مطمئن نیستم که چرا آن روز
مسیر متفاوتی را انتخاب کردم، مسیری انحرافی

فقط به خاطر می آورم که شگفت زده بودم

احساس حیرت از پیدا کردن
خیابانی بدون اتومبیل

برخلاف خیابان کناری یعنی
خیابان mass که پر از اتومبیل بود

حیرت از پیداکردن خیابانی تزئین شده با
برگها واحاطه شده به وسیله درختان

اما بعد ازاحساس حیرت احساس شرم کردم

چطور می توانستم تا این حد بی توجه باشم؟

به مدت یک ماه تمام

آن قدربه وسیله برنامه ی
موبایلم محدود شده بودم

که طی مسافتی تا محل کارم
تنها محدود به یک چیز شده بود:

کوتاه ترین راه

در این سفر انفرادی،هیچ اندیشه ای

برای لذت بردن از جاده نبود

هیچ رضایتی از پیوستن به طبیعت نبود

هیچ امکانی برای نگاه کردن
به چشمان مردم وجود نداشت .

و چرا ؟

به خاطر این که من هر دقیقه
از سفرم را ذخیره میکردم .

واجازه بدهید سوالی از شما
بپرسم:آیا من اینجا تنها هستم؟

چه تعداد از شما هرگز ازبرنامه نقشه برداری
برای پیدا کردن مسیرشان استفاده نکرده اند

اگر نگوییم همه ، بیشتر
شما استفاده کرده اید .

برداشت اشتباهی از این صحبت من نکنیند
برنامه های نقشه برداری بزرگترین ایده

برای تشویق مردم به جست و جو در شهر هستند .

موبایلتان را بیرون می اوریدوبه سرعت متوجه
میشوید که به سمت کجا باید حرکت کنید .

به هر حال برنامه ی موبایل
هم فقط تقلید میکند

فقط تعدادی مسیربه سمت مقصدوجود دارد .

و برنامه این امکان را دارد که این
تعداد مسیر را

به عنوان مسیر تعریف شده
به سمت مقصد انتخاب کند .

من بعد از آن تجربه

تحقیقاتم را از روش سنتی داده کاوی

به این که بفهمم مردم چه طور
شهر را میبینند تغییر دادم .

من از ابزار های علم کامپیوتر استفاده کردم

تا آزمایشات علوم اجتماعی را
در مقیاس وب بازسازی کنم .

من فریفته ی زیبایی و نبوغ

آزمایش های علوم اجتماعی سنتی

انجام شده به وسیله جین ژاکوبز،
استانلی میلگرام،کلوین لینچ شدم.

نتیجه ی آن تحقیق ساخت نقشه های جدید بود

نقشه هایی که با آن ها فقط کوتاه ترین
راه را انتخاب نمیکنید(راه ابی رنگ)

بلکه لذت بخش ترین راه را انتخاب میکنید

(مسیر قرمز) .

این چه طور ممکن بود؟

روزی اینیشتن گفت:

"منطق تو را از A به B می برد

تخیل تو را به همه جا می برد."

پس با اندکی تخیل

باید متوجه میشدیم

که مردم کدام قسمت از
شهر را زیبا می بینند.

در دانشگاه کمبریج به همراه همکاران

درباره این آزمایش ساده فکر کردیم.

اگر می توانستم این دو
صحنه شهری را به شما نشان دهم

و از شما می پرسیدم کدام زیباتر است،

کدام یک را انتخاب می کردید؟

خجالت نکشید.

چه کسانی می گویندA ؟ چه کسانی می گویندB؟

عالی است

بر اساس این طرز تفکر

یک سطح فکر جمعی ساختیم

یک بازی اینترنتی.

بازیکنان دو تصویر شهری را میبینند

و از آن ها خواسته می شود که بگویند
کدام یک زیباتر است ،آرام تر و شادتر است .

بر اساس آراء هزاران نفر از کاربران

می توانیم ببینیم که نظر جمعی
چه چیز را پدیدار می کند .

می توانیم ببینیم که کدام یک
از تصاویر شهری

مردم را خوشحال می کنند .

بعد از آن کار من به Yahoo Labs پیوستم

و با لوکا و روسانو تیمی تشکیل دادم

و با هم محل های برگزیده در لندن
را جمع آوری کردیم

که نقشه جدیدی از شهر بسازیم

نقشه ای که به خاطر
احساسات انسانی ارزش پیدا کرد .

دراین نقشه شما نه تنها
قادرید مسیر مسیرنقطهA تاB

را ببینیدوبه آن بپیوندید(کوتاهترین راه)

بلکه میتوانید مسیر شاد را ببینید

مسیر زیبا ،مسیر آرام.

در این آزمایش ،شرکت کنندگان
مسیر شاد، زیبا،آرام را

بسیار لذت بخش تر از مسیر کوتاه تر دیدند

و تنها با افزودن چند دقیقه به زمان سفرتان

همچنین شرکت کنندگان علاقه داشتند خاطراتشان
را به موقعیت هاو مکان ها پیوند دهند.

خاطرات مشترک--
این جایی است که ساختمان قدیمی BBCقرار داشت

و خاطرات شخصی--
این جایی است که اولین بوسه ام اتفاق افتاد.

همچنین به یاد می آوردند که بعضی
راه ها چه رایحه و آوایی داشتند .

پس اگر یک برنامه نقشه برداری داشتیم

که لذت بخش ترین مسیر ها را

نه تنها براساس زیبایی گرایی

بلکه براساس رایحه ، آوا
وخاطرات نیز به ما ارائه می داد چطور؟

این جایی است که در حال حاضر
تحقیقات ما به سمت آن در حال حرکت است

به طور کلی تر ،تحقیق من،

کاری که سعی می کند انجام بدهد این است
که از خطر تک مسیری شدن دوری کند

برای پرهیز ازغفلت مردم از تجربه کردن
کامل شهری که در آن زندگی می کنند

به سمت پارک قدم بزنید ،
نه به سمت پارکینگ اتومبیل

و مسیر کاملا متفاوتی خواهید داشت

در مسیری پر از مردمی که
دوستشان دارید قدم بزنید

و نه پر از اتومبیل

و مسیر کاملا متفاوتی خواهید داشت.

به همین سادگی.

می خواهم که با این تفکر
بحث را به پایان برسانم:

"نمایش ترومن "را به خاطر می آورید؟

یک طنز رسانه ای که در آن یک انسان واقعی

نمیداند که در یک دنیای ساختگی
در حال زندگی است

شاید ما در دنیایی ساخته شده
برای بازدهی بالاتر زندگی می کنیم.

به بعضی از عادات روزانه خود نگاه کنید.

و همانطور که ترومن در فیلم این کار را
انجام داد از دنیای ساختگی خود خارج شوید

چرا؟

خب اگر فکر میکنید که ماجراجویی خطرناک
است، روزمرگی را امتحان کنید.مهلک است.

متشکرم