Gra komputerowa na czas żałoby
-
0:01 - 0:03Dwa miesiące temu wraz z dziećmi
-
0:03 - 0:05pochyliłam się nad telefonem komórkowym,
-
0:05 - 0:07oglądając na żywo Game Awards,
-
0:07 - 0:10jedną z ważniejszych nocy
w świecie gier wideo. -
0:10 - 0:12Ogłosili nominowanych do nagrody
-
0:12 - 0:14"Najlepsza Gra Zaangażowana"
-
0:14 - 0:17przyznawanej grze dającej do myślenia
-
0:17 - 0:21z głębokim przekazem prospołecznym.
-
0:21 - 0:23Otworzyli kopertę
-
0:23 - 0:26i przeczytali tytuł naszej gry.
-
0:26 - 0:27Nagroda
-
0:27 - 0:29dla gry zaangażowanej.
-
0:29 - 0:31To było właściwie niemal zabawne
-
0:31 - 0:32Bo zawsze myślałam,
-
0:32 - 0:34że wygranie takiej nagrody
-
0:34 - 0:36miałoby ogromny wpływ na moje życie,
-
0:36 - 0:39ale odkryłam, że prawda jest odwrotna.
-
0:40 - 0:41Takie wspaniałe wieczory,
-
0:41 - 0:43osiągnięcia,
-
0:43 - 0:45przemijają.
-
0:45 - 0:47Ale najtrudniejsze noce mojego życia
-
0:47 - 0:50przylgnęły do mnie, wpływając na to,
-
0:50 - 0:53kim jestem i co robię.
-
0:53 - 0:57W 2010 roku u Joela,
mojego trzeciego syna, -
0:57 - 0:58zdiagnozowano rzadką odmianę
-
0:58 - 1:00złośliwego nowotworu mózgu.
-
1:00 - 1:02A nim ten rok przeminął
-
1:02 - 1:05lekarze posadzili mnie i mojego męża
-
1:05 - 1:07i poinformowali nas, że rak powrócił,
-
1:07 - 1:11mimo najbardziej inwazyjnej
chemoterapii i promieniowania, -
1:11 - 1:14jakie mogli mu zaoferować.
-
1:14 - 1:16Tej strasznej nocy,
-
1:16 - 1:20dowiedziawszy się, że Joelowi zostały
prawdopodobnie cztery miesiące życia, -
1:20 - 1:23tuliłam się z moimi dwoma
starszymi synami w łóżku. -
1:23 - 1:26Mieli wtedy po 3 i 5 lat.
-
1:26 - 1:29Nigdy nie wiedziałam, jak wiele rozumieli,
-
1:29 - 1:32więc zaczęłam opowiadać bajkę na dobranoc.
-
1:32 - 1:36Opowiedziałam im o dzielnym rycerzu Joelu
-
1:36 - 1:39i jego walce z okropnym smokiem
-
1:39 - 1:42zwanym rakiem.
-
1:42 - 1:43Każdej nocy
-
1:43 - 1:45opowiadałam im kolejny fragment historii,
-
1:45 - 1:47ale nigdy nie pozwalałam jej się skończyć.
-
1:47 - 1:50Budowałam po prostu kontekst,
który mogli zrozumieć, -
1:50 - 1:52z nadzieją, że nasze modlitwy
zostaną wysłuchane -
1:52 - 1:55i nigdy nie będę musiała im mówić,
-
1:55 - 1:57że rycerz, który walczył tak dzielnie,
-
1:57 - 1:59zakończył walkę
-
1:59 - 2:01i może spocząć na zawsze.
-
2:02 - 2:07Na szczęście nigdy nie musiałam
skończyć tej bajki. -
2:07 - 2:09Moje dzieci z niej wyrosły.
-
2:09 - 2:12Joel zareagował nadspodziewanie dobrze
-
2:12 - 2:13na leczenie paliatywne
-
2:13 - 2:15i tak, zamiast miesięcy,
-
2:15 - 2:17spędziliśmy lata na nauce,
-
2:17 - 2:22jak całym sercem kochać
nasze umierające dziecko. -
2:22 - 2:25Na nauce rozpoznawania wstydliwego uczucia
-
2:25 - 2:28wstrzymywania choć odrobiny miłości,
-
2:28 - 2:30aby oszczędzić sobie choć odrobiny bólu
-
2:30 - 2:33na jakimś dalszym etapie.
-
2:34 - 2:36Porzuciliśmy działania samozachowawcze,
-
2:36 - 2:41bo Joel był wart kochania,
nawet jeśli to miało nas zniszczyć. -
2:42 - 2:46Ta lekcja intensywnej bezbronności
-
2:46 - 2:47zmieniła mnie bardziej,
-
2:47 - 2:49niż mogła to zrobić jakakolwiek nagroda.
-
2:50 - 2:54Zaczęliśmy żyć tak, jak mógł Joel,
-
2:54 - 2:57i zaczęliśmy pracować nad grą komputerową
-
2:57 - 3:00pod tytułem "Ten smok - rak".
-
3:00 - 3:02To była historia Joela.
-
3:03 - 3:06To była historia nadziei w cieniu śmierci.
-
3:06 - 3:08To była historia wiary
-
3:09 - 3:10i zwątpienia,
-
3:10 - 3:15i odkrycia, że walka z wątpliwościami
jest częścią wiary. -
3:16 - 3:18Może największą jej częścią.
-
3:19 - 3:22To była historia,
która zaczęła się jako cud, -
3:22 - 3:24a skończyła jako pomnik.
-
3:26 - 3:28(Muzyka)
-
3:28 - 3:29(Śmiech)
-
3:34 - 3:37(Wideo) Tata: Lubisz skakać, co?
-
3:37 - 3:38(Śmiech)
-
3:39 - 3:40Och, uwielbiam twój śmiech!
-
3:40 - 3:42(Muzyka)
-
3:46 - 3:48(Śmiech)
-
3:50 - 3:54[Podróż nadziei w cieniu śmierci]
-
3:55 - 3:58[Ten Smok - Rak]
-
3:58 - 4:01(Muzyka)
-
4:04 - 4:05Grając w "Ten Smok - Rak",
-
4:05 - 4:09zostajesz świadkiem życia Joela,
-
4:09 - 4:12zwiedzając emocjonalny krajobraz,
-
4:12 - 4:16klikając, by odkryć,
co my, jako rodzina, czuliśmy -
4:16 - 4:17i czego doświadczyliśmy.
-
4:17 - 4:22To trochę jak analizowanie
interaktywnej poezji, -
4:22 - 4:24bo każda mechanika gry jest metaforą,
-
4:24 - 4:27więc im więcej gracz zadaje pytań o to,
-
4:27 - 4:30co i dlaczego
projektanci chcieli przekazać, -
4:31 - 4:33tym bogatsze staje się doświadczenie.
-
4:33 - 4:36Wzięliśmy bezbronność,
której nauczył nas Joel, -
4:36 - 4:39i zakodowaliśmy ją w grze.
-
4:40 - 4:43Gracze oczekują od gry komputerowej
rozgałęzionej narracji, -
4:43 - 4:47gdzie każda podjęta decyzja
wydaje się ważna -
4:47 - 4:49i może zmienić rezultat gry.
-
4:49 - 4:52Zachwialiśmy tą zasadą projektowania gier,
-
4:52 - 4:56zawężający wybory gracza,
-
4:56 - 4:57by mógł sam odkryć,
-
4:57 - 5:02że niczego nie da się zrobić,
by zmienić rezultat dla Joela. -
5:02 - 5:08Gracze czują to odkrycie
równie głęboko i rozpaczliwie, co my, -
5:08 - 5:11kiedy nocą trzymaliśmy Joela w ramionach,
-
5:11 - 5:12modląc się godzinami,
-
5:12 - 5:18uparcie utrzymując nadzieję na łaskę,
której nie mogliśmy sami sobie stworzyć. -
5:19 - 5:20Wszyscy wolelibyśmy wygrać.
-
5:21 - 5:24Ale kiedy odkrywasz, że nie możesz wygrać,
-
5:25 - 5:26co docenisz w zamian?
-
5:28 - 5:30Nigdy nie planowałam
pisać gier komputerowych, -
5:30 - 5:32ale momenty, które zmieniają nasze życie,
-
5:32 - 5:37często przychodzą jako efekt trudu
- a nie chwały. -
5:38 - 5:40Kiedy myśleliśmy, że Joel będzie żył,
-
5:40 - 5:42zostawiałam prace nad grą mężowi.
-
5:42 - 5:44Wtrącałam się od czasu do czasu
-
5:44 - 5:47ze sceną lub dwoma i propozycjami,
-
5:47 - 5:50ale po nocy śmierci Joela
-
5:50 - 5:52ta pasja,
-
5:52 - 5:56możliwość uczestniczenia w życiu Joela
przez grę komputerową -
5:56 - 5:58stała się dla mnie nieodparta.
-
5:58 - 6:00Zaczęłam więcej pisać.
-
6:00 - 6:02Przesiadywałam na spotkaniach
projektowych zespołu, -
6:02 - 6:05dodałam więcej pomysłów,
pomagałam reżyserować sceny -
6:05 - 6:10i odkryłam, że tworzenie gry komputerowej
to opowiadanie historii, -
6:10 - 6:13tylko z zupełnie nowym słownictwem.
-
6:13 - 6:18Wszystkie elementy wyobraźni
i symboliki są takie same, -
6:18 - 6:21tylko sprzężone z uczestnictwem gracza
-
6:21 - 6:23i odpowiedzią systemu.
-
6:24 - 6:26To wymagająca praca.
-
6:26 - 6:29Muszę myśleć w zupełnie nowy sposób,
żeby to osiągnąć, -
6:29 - 6:30ale uwielbiam to.
-
6:30 - 6:33Nie wiedziałabym o tym, gdyby nie Joel.
-
6:34 - 6:37Może trochę was zaskakuje decyzja,
-
6:37 - 6:40żeby dzielić się historią
nieuleczalnego raka -
6:40 - 6:42przez grę komputerową.
-
6:42 - 6:46Może nawet myślicie, jak wielu ludzi:
-
6:46 - 6:48"Rak to nie gra".
-
6:49 - 6:51Powiedzcie to rodzicowi chorego dziecka,
-
6:51 - 6:55który zrobił balon
z jednorazowej rękawiczki -
6:55 - 6:58albo zamienił strzykawkę w rakietę
-
6:58 - 7:02albo pozwolił dziecku ujeżdżać
stojak infuzyjny na szpitalnym korytarzu, -
7:02 - 7:04jakby to była wyścigówka.
-
7:05 - 7:07Kiedy masz dzieci,
-
7:07 - 7:09wszystko jest grą.
-
7:10 - 7:14A kiedy twoje małe dziecko
doświadcza czegoś traumatycznego, -
7:14 - 7:18starasz się tym bardziej,
by zmienić jego życie w grę, -
7:18 - 7:22bo dzieci naturalnie odkrywają
swój świat przez zabawę. -
7:22 - 7:25Choć rak może ukraść wiele mojej rodzinie,
-
7:25 - 7:27nie powinien kraść zabawy.
-
7:28 - 7:31Jeśli słuchasz mnie i próbujesz
wyobrazić sobie tę rodzinę, -
7:31 - 7:36która obraca się wyłącznie
wokół umierającego dziecka, -
7:36 - 7:40i nie możesz wyobrazić sobie radości
jako części tego obrazu, -
7:40 - 7:43to mieliśmy rację,
dzieląc się z tobą naszą historią. -
7:43 - 7:46Ponieważ ten okres
naszego życia był trudny. -
7:47 - 7:49Czasem niewypowiedzianie trudny.
-
7:49 - 7:51Ale był też czystą nadzieją,
-
7:52 - 7:54głęboką miłością
-
7:54 - 7:57i radością, jakiej nigdy potem
nie doświadczyłam. -
7:58 - 8:02Nasza gra była próbą
podzielenia się tym światem z ludźmi, -
8:02 - 8:04którzy nigdy go nie doświadczyli,
-
8:04 - 8:07bo nawet my nie umielibyśmy
go sobie wyobrazić, -
8:07 - 8:09gdybyśmy się w nim nie znaleźli.
-
8:09 - 8:12Stworzyliśmy grę komputerową,
w którą ciężko grać. -
8:13 - 8:16Nigdy nie będzie hitem.
-
8:16 - 8:21Ludzie muszą się przygotować
do włożenia emocji w opowieść, -
8:21 - 8:23o której wiedzą, że złamie im serca.
-
8:24 - 8:26Ale kiedy nasze serca się łamią,
-
8:26 - 8:29goją się trochę inaczej.
-
8:30 - 8:35Moje złamane serce goiło się
z nowym, głębszym współczuciem, -
8:35 - 8:38z potrzebą siedzenia z ludźmi w ich bólu,
-
8:38 - 8:41aby usłyszeć ich historie
i spróbować pomóc je opowiedzieć, -
8:41 - 8:43żeby wiedzieli, że są zauważeni.
-
8:45 - 8:49Kiedy "Ten Smok - Rak" wygrał
Nagrodę dla Gry Zaangażowanej -
8:49 - 8:50świętowaliśmy,
-
8:50 - 8:54uśmiechaliśmy się i rozmawialiśmy o Joelu,
-
8:54 - 8:56i jego wpływie na nasze życie,
-
8:56 - 8:59i o wszystkich tych trudnych
i pełnych nadziei nocach, -
8:59 - 9:00które z nim dzieliliśmy,
-
9:00 - 9:01kiedy zmieniał nasze serca
-
9:01 - 9:07i uczył nas tak wiele
o życiu, miłości, wierze i celu. -
9:09 - 9:12Ta nagroda nigdy nie będzie
znaczyła dla mnie tyle, -
9:12 - 9:15co choćby jedno zdjęcie synka.
-
9:15 - 9:20Ale reprezentuje wszystkich ludzi,
na których jego życie miało wpływ. -
9:20 - 9:22Ludzi, których nigdy nie spotkam.
-
9:22 - 9:24Czasem piszą do mnie e-maile.
-
9:25 - 9:28Mówią mi, że tęsknią za Joelem,
-
9:28 - 9:30chociaż nigdy go nie spotkali.
-
9:30 - 9:35Opisują łzy, które przelali
za mojego syna. -
9:36 - 9:40Ciężar mojego żalu
zmniejsza się odrobinę, -
9:40 - 9:42na myśl, że dzielę go z dziesięciolatkiem
-
9:42 - 9:44oglądającym na YouTubie
nagranie rozgrywki, -
9:44 - 9:48albo z doktorem grającym
na smartfonie w samolocie -
9:48 - 9:54albo z profesorem przedstawiającym Joela
studentom pierwszego roku filozofii. -
9:55 - 9:58Stworzyliśmy grę komputerową,
w którą ciężko grać. -
9:59 - 10:02Ale według mnie tak powinno być.
-
10:02 - 10:04Bo najcięższe chwile naszego życia
-
10:04 - 10:06zmieniają nas bardziej,
-
10:06 - 10:09niż jakikolwiek cel,
który moglibyśmy osiągnąć. -
10:09 - 10:12Tragedia poruszyła moje serce
-
10:12 - 10:15bardziej niż jakiekolwiek marzenie,
którego spełnienia doświadczyłam. -
10:16 - 10:17Dziękuję.
-
10:17 - 10:22(Brawa)
- Title:
- Gra komputerowa na czas żałoby
- Speaker:
- Amy Green
- Description:
-
Kiedy u synka Amy Green zdiagnozowano rzadki nowotwór mózgu, wymyśliła dla jego braci opowieść na dobranoc, aby nauczyć ich, czym jest rak. Wynikiem tego była gra komputerowa, „Ten Smok - Rak”, która zabiera graczy na przegraną podróż. W pięknej prelekcji na temat radzenia sobie ze stratą, Green wnosi radość i zabawę do tragedii. „Stworzyliśmy grę, w którą ciężko grać” - mówi - „ponieważ najcięższe chwile życia zmieniają nas bardziej, niż jakikolwiek cel, który moglibyśmy osiągnąć”.
- Video Language:
- English
- Team:
- closed TED
- Project:
- TEDTalks
- Duration:
- 10:34
Rysia Wand approved Polish subtitles for A video game to cope with grief | ||
Rysia Wand edited Polish subtitles for A video game to cope with grief | ||
Rysia Wand accepted Polish subtitles for A video game to cope with grief | ||
Rysia Wand edited Polish subtitles for A video game to cope with grief | ||
Izabela Matysiak edited Polish subtitles for A video game to cope with grief |