Return to Video

Funkcje (Wersja Wideo)

  • 0:01 - 0:06
    Pomówmy o czymś, czego
    cały czas używacie: o funkcjach.
  • 0:06 - 0:09
    Używając poleceń
    „rect”, „fill” czy „text”,
  • 0:10 - 0:15
    przywołujecie funkcje,
    a one rysują to, co każecie.
  • 0:15 - 0:16
    Czym jest funkcja?
  • 0:16 - 0:20
    To seria poleceń,
    które zebraliśmy i nazwaliśmy,
  • 0:20 - 0:24
    żeby później wiele razy
    korzystać z tego zestawu.
  • 0:24 - 0:26
    Weźmy polecenie „rect”. Jak działa?
  • 0:26 - 0:28
    Rysuje cztery linie.
  • 0:29 - 0:31
    Moglibyśmy to osiągnąć,
    używając funkcji „line”.
  • 0:32 - 0:34
    I mamy prostokąt.
  • 0:34 - 0:39
    Ale chcemy rysować prostokąt
    wiele razy,
  • 0:39 - 0:42
    a kiepsko byłoby
    za każdym razem obliczać,
  • 0:42 - 0:45
    jak narysować linię od rogu
    do rogu.
  • 0:45 - 0:48
    Ułożyliśmy więc funkcję „rect”,
  • 0:48 - 0:51
    która robi to samo,
  • 0:51 - 0:55
    co tamte cztery wiersze programu,
    ale trzeba mniej zachodu.
  • 0:55 - 0:57
    Super!
  • 0:57 - 1:00
    To jedna z funkcji, która działa
  • 1:00 - 1:02
    we wszystkich programach
    w Khan Academy.
  • 1:02 - 1:05
    Możecie też tworzyć własne funkcje,
  • 1:05 - 1:07
    do swoich programów.
  • 1:07 - 1:11
    Powiedzmy, że piszemy program
  • 1:11 - 1:14
    i chcemy wiele razy
    rysować Winstona.
  • 1:14 - 1:17
    Żeby opowiedzieć historię jego życia
  • 1:17 - 1:20
    i pokazać go w każdym etapie.
  • 1:20 - 1:23
    Program możemy zacząć tak:
  • 1:23 - 1:29
    Zmienne „faceX” i „faceY”
    określą środek twarzy.
  • 1:29 - 1:33
    Względem tego środka
    narysujemy oczy i usta.
  • 1:33 - 1:35
    Na razie program widzi kod
  • 1:35 - 1:38
    niebędący w żadnej funkcji,
    więc go uruchamia.
  • 1:38 - 1:40
    Tylko raz.
  • 1:40 - 1:43
    Zróbmy z tego funkcję.
  • 1:43 - 1:49
    Postąpimy podobnie jak przy
    określaniu zmiennej. Bo to robimy!
  • 1:49 - 1:52
    Piszemy „var drawWinston”.
  • 1:52 - 1:54
    Nadajemy nazwę, opisową,
  • 1:54 - 1:59
    wstawiamy „=”, ale zamiast
    pisać liczbę lub ciąg znaków,
  • 1:59 - 2:03
    wpiszemy „function”
    (nie pomylcie się!).
  • 2:03 - 2:06
    Dalej - puste nawiasy,
  • 2:06 - 2:08
    otwieramy klamrę,
  • 2:08 - 2:11
    zamykamy ją i wstawiamy średnik.
  • 2:11 - 2:15
    Teraz umieśćmy wszystko,
  • 2:15 - 2:19
    co chcemy mieć w funkcji,
    między klamrami.
  • 2:19 - 2:22
    Weźmiemy cały ten kod,
  • 2:22 - 2:26
    umieścimy go w funkcji i już!
  • 2:26 - 2:30
    Mamy teraz zmienną,
    która zawiera funkcję.
  • 2:30 - 2:34
    Nadaliśmy nazwę
    temu fragmentowi kodu,
  • 2:34 - 2:37
    żeby w każdej chwili
    móc powiedzieć programowi:
  • 2:37 - 2:40
    „znajdź fragment
    o tej nazwie i uruchom!”.
  • 2:40 - 2:43
    Tę część będzie można
    wiele razy wykorzystywać.
  • 2:44 - 2:47
    Tylko że nie ma już Winstona!
  • 2:47 - 2:49
    Straciliśmy go! Gdzie jest?
  • 2:49 - 2:53
    Umieszczając to w funkcji,
  • 2:53 - 2:56
    powiedzieliśmy programowi:
    „Tu jest kod,
  • 2:56 - 3:00
    który masz uruchamiać później,
    ale tylko kiedy ci każę”.
  • 3:00 - 3:03
    Musimy nakazać to programowi,
  • 3:03 - 3:06
    czyli przywołać funkcję.
  • 3:06 - 3:09
    Jak w przypadku elipsy,
    prostokąta i prostej.
  • 3:09 - 3:13
    Piszemy nazwę funkcji
    „drawWinston”,
  • 3:14 - 3:16
    dalej nawiasy,
  • 3:16 - 3:19
    oczywiście średnik i już!
  • 3:19 - 3:21
    Mamy Winstona!
  • 3:21 - 3:24
    Moim zdaniem to super,
    ale waszym - może nie,
  • 3:24 - 3:27
    bo tylko kazaliśmy programowi
  • 3:27 - 3:30
    zrobić to, co już zrobił. Głupio!
  • 3:30 - 3:33
    W funkcjach chodzi
    właśnie o powtarzanie.
  • 3:33 - 3:34
    Zróbmy to.
  • 3:35 - 3:41
    Możemy kopiować i wklejać
    tę funkcję raz po raz.
  • 3:41 - 3:44
    Ale wygląda to tak samo.
  • 3:44 - 3:46
    Cóż... Udało się,
  • 3:46 - 3:48
    program rysuje wielu Winstonów,
  • 3:48 - 3:51
    ale w jednym miejscu.
  • 3:51 - 3:54
    Gdybyśmy mieli rentgen w oczach,
  • 3:54 - 3:58
    zobaczylibyśmy trzech Winstonów,
    ale ja rentgena w oczach nie mam.
  • 3:58 - 4:00
    (Nie wiem, jak wy!).
  • 4:00 - 4:03
    Drobna modyfikacja w funkcji
  • 4:03 - 4:04
    zaraz to zmieni.
  • 4:05 - 4:09
    Współrzędne „faceX” i „faceY”
    to zawsze 202 i 208.
  • 4:09 - 4:12
    Zmienimy to, używając
    funkcji „random()”.
  • 4:12 - 4:15
    Określmy przedział od 50 do 350.
  • 4:15 - 4:17
    Funkcja wygeneruje liczbę losową
  • 4:17 - 4:19
    i możemy zrobić to samo tutaj...
  • 4:19 - 4:23
    Przy każdym przywołaniu funkcja
    generuje nową liczbę losową.
  • 4:23 - 4:26
    Wciskamy „restart”
    i mamy losowych Winstonów.
  • 4:26 - 4:28
    Super!
  • 4:30 - 4:31
    Moim zdaniem to świetne.
  • 4:31 - 4:35
    Gdyby nie funkcja, musielibyśmy
    dużo programować.
  • 4:35 - 4:37
    Trzy razy więcej!
  • 4:38 - 4:41
    Ale nie jest jeszcze idealnie,
  • 4:41 - 4:43
    bo nie chcemy
    losowych Winstonów.
  • 4:43 - 4:47
    Chcemy ustawiać Winstona
    w konkretnych miejscach.
  • 4:47 - 4:50
    W następnym filmiku
    pomówimy o parametrach funkcji.
  • 4:50 - 4:54
    I będziecie mogli
    właśnie to robić!
Title:
Funkcje (Wersja Wideo)
Description:

To jest nagranie ekranu z naszego interaktywnego wprowadzenia do kodowania, zrobione żeby ułatwić pracę nad napisami i tłumaczeniami. Lepiej obejrzeć właściwe wprowadzenie tutaj:
https://pl.khanacademy.org/cs/programming/
more » « less
Video Language:
Turkish
Duration:
04:56

Polish subtitles

Revisions

Our website uses cookies for analysis purposes.