Return to Video

สินเชื่อเพื่อการศึกษาตักตวงผลกำไรจากนักเรียนอย่างไร

  • 0:01 - 0:06
    วันนี้ มีชาวอเมริกัน 40 ล้านคนที่เป็นหนี้
    เพื่อสิทธิในการข้ามผ่านไปยังเศรษฐกิจใหม่
  • 0:08 - 0:10
    เพราะความยากจนเกินกว่า
    จะจ่ายค่าเล่าเรียนมหาวิทยาลัยเองได้
  • 0:10 - 0:15
    พวกเขาค้างเงินเจ้าหนี้มากกว่า
    หนึ่งล้านล้านเหรียญสหรัฐฯ
  • 0:16 - 0:18
    พวกเขาหางานที่สามารถทำ
  • 0:18 - 0:20
    เพื่อที่จะปลดหนี้ที่มีตนเองค้ำประกัน
  • 0:21 - 0:23
    ในสหรัฐฯ
  • 0:23 - 0:29
    แม้แต่นักพนันที่ล้มละลาย
    ก็ยังได้รับโอกาสที่สอง
  • 0:30 - 0:33
    แต่มันเกือบจะเป็นไปไม่ได้เลย
  • 0:33 - 0:37
    ที่คนอเมริกันคนหนึ่งจะถูกปลดหนี้สินเชื่อ
    เพื่อการศึกษา
  • 0:40 - 0:43
    กาลครั้งหนึ่งในสหรัฐฯ
  • 0:43 - 0:46
    การเข้าเรียนมหาวิทยาลัยไม่ได้หมายถึง
    การจบการศึกษาพร้อมหนี้
  • 0:47 - 0:53
    พอล เพื่อนของพ่อผม
    จบการศึกษาจากมหาวิทยาลัยมลรัฐโคโลราโด
  • 0:53 - 0:54
    ด้วยเงินเดือนทหารประจำการ
  • 0:56 - 0:57
    ในรุ่นของเขา
  • 0:57 - 1:00
    การศึกษาระดับอุดมศึกษานั้นฟรีหรือแทบจะฟรี
  • 1:00 - 1:02
    เพราะถือเป็นบริการสาธารณะ
  • 1:04 - 1:05
    ไม่มีอีกต่อไปแล้ว
  • 1:06 - 1:10
    เมื่อพอลสำเร็จการศึกษาจาก
    มหาวิทยาลัยมลรัฐโคโลราโด
  • 1:10 - 1:14
    เขาจ่ายเงินค่าปริญญาบัตรสาขาภาษาอังกฤษ
    ด้วยการทำงานพิเศษ
  • 1:14 - 1:15
    30 ปีที่แล้ว
  • 1:15 - 1:18
    การศึกษาระดับอุดมศึกษามีค่าเล่าเรียนที่
    สามารถจ่ายได้สมเหตุสมผล
  • 1:18 - 1:21
    และหนี้ที่คุณสั่งสมไว้
    คุณก็ใช้คืนได้หมดภายในวันสำเร็จการศึกษา
  • 1:22 - 1:23
    ไม่มีอีกต่อไปแล้ว
  • 1:24 - 1:27
    ลูกสาวของพอลเดินตามรอยเท้าของพ่อ
  • 1:27 - 1:29
    แต่มีความต่างอย่างหนึ่ง
  • 1:29 - 1:31
    เมื่อเธอสำเร็จการศึกษาห้าปีที่แล้ว
  • 1:31 - 1:32
    มันมาพร้อมกับหนี้ก้อนเบ้อเริ่ม
  • 1:33 - 1:37
    นักเรียนอย่างเคทต้องกู้ยืมเงิน
  • 1:37 - 1:40
    เพราะว่าค่าใช้จ่ายการศึกษาระดับ
    อุดมศึกษานั้นสูงเกินกว่าจะจ่ายเองได้
  • 1:40 - 1:43
    สำหรับคนส่วนมาก
    หรือไม่ก็ครอบครัวอเมริกันเกือบทั้งหมด
  • 1:44 - 1:46
    แต่แล้วไงล่ะ
  • 1:46 - 1:49
    การตกเป็นหนี้เพื่อซื้อการศึกษาราคาแพง
  • 1:49 - 1:51
    ไม่ได้แย่ไปเสียทั้งหมดถ้าคุณสามารถจ่ายคืนได้
  • 1:51 - 1:55
    ด้วยรายได้ที่สูงขึ้น
    อันเป็นผลมาจากการศึกษานั้นเอง
  • 1:55 - 1:57
    แต่นี่คือจุดที่คำกล่าวนั้นต้องถูกนำมาพิสูจน์
  • 2:00 - 2:05
    แม้คนจบปริญญามีรายได้ในปีค.ศ. 2001
    ร้อยละ 10
  • 2:05 - 2:07
    มากกว่าที่ได้รับในปี 2013
  • 2:08 - 2:09
    แล้ว...
  • 2:10 - 2:11
    ค่าเล่าเรียนที่แพงขึ้น
  • 2:11 - 2:13
    เงินอุดหนุนจากรัฐบาลน้อยลง
  • 2:13 - 2:15
    รายได้ต่อครอบครัวลดลง
  • 2:15 - 2:18
    รายได้ต่อคนก็ปวกเปียก
  • 2:18 - 2:23
    มีอะไรให้ประหลาดใจไหม
    ที่หนึ่งในสี่ของผู้ที่มีภาระหนี้
  • 2:23 - 2:25
    ไม่สามารถใช้ชำระหนี้สินเชื่อเพื่อการศึกษาได้
  • 2:27 - 2:30
    ช่วงเวลาที่แย่ที่สุด
    ก็สามารถเป็นช่วงเวลาที่ดีที่สุดได้
  • 2:30 - 2:34
    เพราะความจริงบางอย่างได้เปิดเผย
    ในแบบที่คุณไม่สามารถเพิกเฉยได้
  • 2:34 - 2:36
    ผมอยากจะพูดถึงความจริงที่ว่าสามอย่างวันนี้
  • 2:38 - 2:41
    หนี้เพื่อปริญญาบัตร 1.2 ล้านล้านดอลลาร์
  • 2:41 - 2:44
    แสดงให้เห็นอย่างแจ่มแจ้งเหลือล้นว่า
  • 2:44 - 2:48
    การศึกษาระดับอุดมศึกษานั้น
    เป็นสินค้าบริโภคที่คุณซื้อหาได้
  • 2:48 - 2:53
    พวกเราทุกคนต่างพูดถึงการศึกษา
    อย่างที่นักเศรษฐศาสตร์กำลังทำอยู่ตอนนี้
  • 2:53 - 2:58
    ว่านี่คือสิ่งที่คุณลงทุน
    เพื่อพัฒนาทรัพยากรมนุษย์
  • 2:58 - 2:59
    โดยการฝึกให้พวกเขาทำงาน
  • 3:00 - 3:05
    และในฐานะการลงทุน
    คุณต้องจัดประเภทและแบ่งลำดับชนชั้น
  • 3:05 - 3:07
    เพื่อที่นายจ้างจะสามารถ
    รับพวกเขาเข้าทำงานได้ง่ายดายขึ้น
  • 3:08 - 3:12
    The U.S. News & World Report
    จัดอันดับมหาวิทยาลัย
  • 3:12 - 3:15
    เหมือนรายงานผู้บริโภคทั่ว ๆ ไป
    ที่ให้คะแนนเครื่องซักผ้า
  • 3:15 - 3:19
    ภาษาถูกแปดเปื้อนด้วยอนารยธรรม
  • 3:19 - 3:22
    ครูถูกเรียกว่า "ผู้ให้บริการ"
  • 3:22 - 3:24
    นักเรียนถูกเรียกว่า "ผู้บริโภค"
  • 3:26 - 3:29
    สังคมวิทยา และเช็คสเปียรส์
    และฟุตบอล และวิทยาศาสตร์
  • 3:29 - 3:31
    ทั้งหมดนี้คือ "เนื้อหา"
  • 3:33 - 3:35
    หนี้เพื่อการศึกษานั้นทำกำไร
  • 3:35 - 3:36
    ไม่ใช่แค่กับคุณ
  • 3:38 - 3:42
    หนี้ของคุณเพิ่มพูนผลกำไร
    ในภาคธุรกิจสินเชื่อเพื่อการศึกษา
  • 3:42 - 3:44
    ลิงกอริลลาหนัก 800 ปอนด์สองตัว
  • 3:45 - 3:47
    ได้แก่ แซลลี เม และนาเวียน
  • 3:47 - 3:52
    แถลงเมื่อปีที่แล้วถึงผลกำไรรวม
    กว่า 1,200 ล้านดอลลาร์
  • 3:53 - 3:55
    และก็เหมือนกับการจำนองบ้าน
  • 3:55 - 3:58
    สินเชื่อเพื่อการศึกษาสามารถนำมากองรวม
    แล้วบรรจุหีบห่อ แล้วหั่น แล้วตัด
  • 3:58 - 4:00
    และนำไปขายที่วอลสตรีทได้
  • 4:00 - 4:02
    และวิทยาลัยและมหาวิทยาลัย
  • 4:02 - 4:05
    ที่ลงทุนในกองสินเชื่อ
    ที่ถูกแปลงเป็นตราสารหนี้เหล่านี้
  • 4:06 - 4:07
    ก็ได้กำไรสองต่อ
  • 4:08 - 4:09
    ต่อแรกค่าเล่าเรียนของคุณ
  • 4:09 - 4:12
    และต่อที่สองจากดอกเบี้ยหนี้สิน
  • 4:13 - 4:15
    ด้วยเงินทั้งหมดที่สามารถงอกเงยได้นั้น
  • 4:15 - 4:21
    เราจะยังแปลกใจอีกไหม
    ที่ธุรกิจการศึกษาระดับอุดมศึกษา
  • 4:21 - 4:23
    เริ่มข้องเกี่ยวกับการโฆษณาหลอกลวง
  • 4:23 - 4:24
    กับการล่อเหยื่อแล้วเปลี่ยนของ
  • 4:27 - 4:31
    กับการตักตวงความไร้การศึกษา
    ที่พวกเขาแสร้งว่าให้การศึกษา
  • 4:32 - 4:33
    ข้อสาม
  • 4:34 - 4:35
    ปริญญาบัตรเป็นยี่ห้ออย่างหนึ่ง
  • 4:36 - 4:38
    หลายปีที่แล้ว ครูของผมเขียนไว้ว่า
  • 4:38 - 4:41
    "เมื่อนักเรียนถูกปฏิบัติเยี่ยงผู้บริโภค
  • 4:41 - 4:44
    พวกเขาถูกทำให้เป็นนักโทษ
    ด้วยการเสพติดและความริษยา"
  • 4:48 - 4:52
    เหมือนกับการขายหรือขายต่อไอโฟน
    เวอร์ชันอัพเกรดแก่ผู้บริโภค
  • 4:52 - 4:55
    การศึกษาก็สามารถขายแก่ผู้คนได้
    มากขึ้นและมากขึ้นเช่นกัน
  • 4:57 - 4:59
    มหาวิทยาลัยกลายเป็นโรงเรียนมัธยมแห่งใหม่
  • 4:59 - 5:00
    เราได้พูดอย่างนั้นกันไปแล้ว
  • 5:01 - 5:03
    แต่ทำไมถึงหยุดตรงที่จุดนั้นหละ
  • 5:03 - 5:06
    ผู้คนสามารถถูกจูงใจให้ซื้อประกาศนียบัตร
    ระดับสูงขึ้นใบแล้วใบเล่า
  • 5:06 - 5:09
    ปริญญาโท ปริญญาเอก
  • 5:11 - 5:15
    การศึกษาระดับอุดมศึกษา
    ยังถูกทำการตลาดให้เป็นเหมือนตัวบ่งสถานะ
  • 5:17 - 5:18
    ซื้อปริญญาบัตร
  • 5:18 - 5:21
    เหมือบกับที่คุณซื้อรถเล็กซัส
    รุ่นลายกระเป๋าหลุยส์ วิกตอง
  • 5:21 - 5:23
    เพื่อสร้างความต่างระหว่างตัวคุณกับคนอื่น
  • 5:23 - 5:25
    ดังนั้น คุณสามารถสร้างความน่าอิจฉา
    ในสายตาผู้อื่นได้
  • 5:27 - 5:28
    ปริญญาบัตรเป็นยี่ห้ออย่างหนึ่ง
  • 5:29 - 5:36
    แต่ความจริงเหล่านี้ มักจะถูกซุกซ่อน
    ด้วยการขายเสียงแหลมดังเซ็งแซ่
  • 5:37 - 5:38
    ไม่มีวันไหนที่จะผ่านไป
  • 5:38 - 5:43
    โดยไม่มีผู้วางนโยบายบอกกับเรา
    ทางโทรทัศน์ว่า
  • 5:43 - 5:45
    "ปริญญาบัตรนั้นจำเป็นอย่างยิ่งยวด
  • 5:45 - 5:48
    ในการปีนบันไดขึ้นไปสู่
    ชีวิตของชนชั้นกลาง"
  • 5:49 - 5:53
    และหลักฐานที่มักจะใช้นำเสนอ
    ก็คือผลตอบแทนจากมหาวิทยาลัย
  • 5:53 - 5:58
    บัณฑิตมหาวิทยาลัยมีรายได้โดยเฉลี่ย
    ร้อยละ 59 มากกว่าคนจบมัธยมปลาย
  • 5:58 - 6:00
    เรามาดูตัวเลขนี้ให้ถี่ถ้วนกันมากขึ้น
  • 6:00 - 6:02
    เพราะหน้าฉาก
  • 6:02 - 6:05
    เหมือนจะเล่าเรื่องที่ไขว้เขวไปจาก
    สิ่งที่เราทั้งหมดต่างเคยได้ยินมา
  • 6:05 - 6:10
    เกี่ยวกับบัณฑิตมหาวิทยาลัย
    ทำงานชงกาแฟหรือเป็นพนักงานคิดเงิน
  • 6:11 - 6:16
    ในการศึกษาหลังมัธยมปลายทุกรูปแบบ
    จากผู้ลงทะเบียนทั้งหมด 100 คน
  • 6:16 - 6:19
    มี 45 คนที่ไม่สามารถจบการศึกษาภายในเวลาได้
  • 6:19 - 6:22
    ด้วยเหตุผลต่าง ๆ นานา
    รวมไปถึงเหตุผลทางด้านการเงิน
  • 6:22 - 6:24
    ในบรรรดาผู้สำเร็จการศึกษา 55 คนนั้น
  • 6:24 - 6:26
    มีสองคนที่ยังคงไม่มีงานทำ
  • 6:26 - 6:29
    และอีก 18 คนก็ถูกจ้างงานต่ำกว่าระดับ
  • 6:30 - 6:34
    ดังนั้น การที่บัณฑิตมหาวิทยาลัย
    มีรายได้มากกว่าคนจบมัธยมปลาย
  • 6:34 - 6:37
    เป็นสิ่งคุ้มค่ากับค่าเล่าเรียนที่แพงหูฉี่
  • 6:37 - 6:39
    และค่าแรงที่เสียไประหว่างเรียนหรือไม่
  • 6:40 - 6:42
    ตอนนี้ แม้แต่นักเศรษฐศาสตร์ก็ยอมรับ
  • 6:42 - 6:48
    ว่าการเข้าเรียนมหาวิทยาลัยนั้น
    คุ้มค่าก็เฉพาะกับคนที่สำเร็จการศึกษาเท่านั้น
  • 6:48 - 6:52
    แต่นั่นเป็นเพราะค่าแรงระดับมัธยมปลาย
    ถูกกดแบบขูดเลือดขูดเนื้อ
  • 6:52 - 6:54
    มาเป็นเวลาหลายสิบปีแล้ว
  • 6:55 - 6:57
    เป็นเวลาหลายสิบปี
  • 6:57 - 7:00
    ที่คนงานการศึกษาระดับมัธยมปลาย
  • 7:00 - 7:04
    ถูกปฎิเสธในส่วนที่พวกเขาพึงได้จาก
    สิ่งที่พวกเขาผลิตไป
  • 7:04 - 7:07
    และแม้ว่าพวกเขาจะได้รับในส่วนที่พึงได้
  • 7:07 - 7:11
    การศึกษาระดับมหาวิทยาลัยก็ยังคง
    เป็นการลงทุนที่แย่สำหรับหลายคนอยู่ดี
  • 7:11 - 7:14
    ผลตอบแทนจากมหาวิทยาลัยหรือ
  • 7:14 - 7:16
    ผมคิดว่าเป็นส่วนลดระดับมัธยมปลายต่างหาก
  • 7:17 - 7:21
    สองในสามของผู้ลงทะเบียน
    จะไม่สามารถหางานที่เหมาะสมได้
  • 7:22 - 7:25
    และสำหรับพวกเขาอนาคต
    ก็แลดูไม่ค่อยจะสดใสเท่าใดนัก
  • 7:25 - 7:27
    ความเป็นจริง เป็นการลดระดับโดยสิ้นเชิง
  • 7:27 - 7:29
    และก็เป็นพวกเขา ที่จะต้องทนทุกข์
  • 7:31 - 7:33
    กับโทษที่สาหัสที่สุดของหนี้เพื่อการศึกษา
  • 7:34 - 7:35
    และก็เป็นพวกเขา
  • 7:35 - 7:37
    ช่างน่าแปลกและน่าเศร้า
  • 7:37 - 7:40
    ที่เป็นผู้ถูกโหมทำการตลาดมากที่สุด
    เกี่ยวกับผลตอบแทนจากมหาวิทยาลัย
  • 7:42 - 7:44
    ที่ไม่ใช่เพียงแค่การตลาดแบบเหยียดหยาม
  • 7:44 - 7:46
    นั่นมันโหดร้าย
  • 7:47 - 7:48
    แล้วเราจะทำอย่างไรกันดี
  • 7:49 - 7:55
    สมมติว่านักเรียนและผู้ปกครองทำต่อการศึกษา
    ระดับอุดมศึกษาเยี่ยงสินค้าบริโภคล่ะ
  • 7:56 - 7:58
    ทุกคนก็เหมือนจะทำเช่นนั้น
  • 7:59 - 8:01
    ดังนั้น ก็เหมือนกับสินค้าบริโภคอื่น ๆ
  • 8:01 - 8:03
    คุณสามารถเรียกร้องที่จะรู้ได้ว่า
    คุณกำลังจ่ายไปกับอะไร
  • 8:03 - 8:05
    เมื่อคุณซื้อยา
  • 8:05 - 8:07
    คุณก็ได้รายการผลข้างเคียงมาด้วย
  • 8:07 - 8:09
    เมื่อคุณซื้อผลิตภัณฑ์การศึกษาระดับอุดมศึกษา
  • 8:09 - 8:10
    คุณก็ควรได้รับฉลากเตือน
  • 8:10 - 8:13
    ที่ปล่อยให้ผู้บริโภคได้เลือก
  • 8:13 - 8:14
    ตัดสินใจอย่างมีข้อมูล
  • 8:15 - 8:16
    เมื่อคุณซื้อรถยนต์
  • 8:16 - 8:19
    มันบอกคุณว่า น้ำมันกี่แกลลอนต่อไมล์
    ที่จะคาดคะเนได้
  • 8:19 - 8:21
    ใครรู้บ้างว่าจะคาดหมายอะไรได้
  • 8:21 - 8:24
    จากปริญญาบัตรสาขาแคนาดาศึกษา
  • 8:25 - 8:26
    นี่มีอยู่จริงนะครับ ขอบอก
  • 8:29 - 8:31
    สมมติว่ามีแอปสำหรับสิ่งนั้นหละ
  • 8:34 - 8:39
    แอปที่เชื่อมต่อระหว่างวิชาเอก
    กับรายได้คาดหมาย
  • 8:40 - 8:43
    เราเรียกมันว่า
    ค่าเล่าเรียนบนฐานของรายได้ หรือ IBT
  • 8:43 - 8:44
    คุณสักคนสร้างมันที
  • 8:44 - 8:46
    (เสียงหัวเราะ)
  • 8:46 - 8:47
    ค้นพบความจริงของคุณ
  • 8:47 - 8:50
    (เสียงหัวเราะ)
  • 8:50 - 8:51
    มีข้อดีอยู่สามข้อ
  • 8:51 - 8:54
    ประโยชน์สามข้อของค่าเล่าเรียนบนฐานของรายได้
  • 8:55 - 8:57
    ผู้ใช้คนไหนก็สามารถรู้ได้
  • 8:57 - 9:00
    ว่าเขาหรือเธอจะสร้างรายได้เท่าไหร่
    จากมหาวิทยาลัยและวิชาเอกนั้น ๆ
  • 9:01 - 9:02
    ผู้ใช้ที่มีข้อมูลนี้
  • 9:02 - 9:06
    จะเสี่ยงน้อยกว่าที่จะตกเป็นเหยื่อ
    ของแผนการนักโฆษณา
  • 9:06 - 9:08
    จากเสียงเชิญชวนให้ซื้อ
  • 9:08 - 9:10
    และยังช่วยให้เลือกอย่างชาญฉลาด
  • 9:10 - 9:12
    ทำไมใคร ๆ ถึงยอมจ่ายให้มหาวิทยาลัยมากกว่า
  • 9:12 - 9:15
    สมมติก็แล้วกัน ร้อยละ 15 ของรายได้
    ที่มากขึ้นจากที่พวกเขาได้รับล่ะ
  • 9:17 - 9:20
    มีประโยชน์ข้อที่สองของ
    ค่าเล่าเรียนบนฐานของรายได้
  • 9:20 - 9:23
    ด้วยการผูกติดค่าใช้จ่ายเข้ากับรายได้
  • 9:23 - 9:27
    ผู้บริหารมหาวิทยาลัยจะถูกบีบ
    ให้จัดการค่าใช้จ่ายได้ดีขึ้น
  • 9:27 - 9:30
    บีบให้หาหนทางใหม่ ๆ ที่จะทำเช่นนั้น
  • 9:30 - 9:31
    ยกตัวอย่าง
  • 9:31 - 9:35
    พวกคุณนักเรียนทั้งหมดจ่ายค่าเล่าเรียน
    เกือบจะเท่า ๆ กันในทุกวิชาเอก
  • 9:35 - 9:40
    นี่มันแน่นอนอยู่แล้วว่าไม่ยุติธรรม
    และควรจะเปลี่ยน
  • 9:40 - 9:44
    นักเรียนวิศวกรรมใช้ทรัพยากร
  • 9:44 - 9:47
    สถานที่ ห้องปฏิบัติการ และคณาจารย์
  • 9:47 - 9:48
    มากกว่านักเรียนปรัชญา
  • 9:50 - 9:52
    ดังนั้น นักเรียนปรัชญา
  • 9:52 - 9:54
    กำลังอุดหนุนเงินแก่นักเรียนวิศวกรรม
  • 9:54 - 9:57
    แล้วใครล่ะ ที่ก้าวหน้าและทำเงินมากกว่า
  • 9:57 - 10:01
    ทำไมคนสองคนซื้อผลิตภัณฑ์เหมือนกัน
  • 10:01 - 10:02
    ต้องจ่ายเท่ากัน
  • 10:02 - 10:05
    แต่คนหนึ่งได้รับบริการครึ่งหนึ่ง
    หรือเพียงหนึ่งในสาม
  • 10:06 - 10:11
    ความจริงแล้ว บัณฑิตมหาวิทยาลัย
    วิชาเอกบางรายวิชา
  • 10:11 - 10:14
    ต้องจ่ายเงินถึงร้อยละ 25 ของรายได้
    เพื่อหนี้การศึกษาของตนเอง
  • 10:14 - 10:16
    ในขณะที่บางคนจ่ายเงินเพียงร้อยละ 5
  • 10:18 - 10:22
    ความไม่เท่าเทียมกันแบบนี้ควรจะยุติลง
    เมื่อทุกวิชาเอกถูกตั้งราคาอย่างถูกต้อง
  • 10:23 - 10:25
    มาถึงตรงนี้ แน่นอนว่าข้อมูลทั้งหมดนี่
  • 10:25 - 10:27
    และหนึ่งในพวกคุณก็กำลังไปถึงจุดนั้น
    ใช่ไหมครับ
  • 10:27 - 10:29
    ข้อมูลทั้งหมดนี้ที่มีการออกแบบมาอย่างดี
  • 10:29 - 10:31
    อาจจะถูกตรวจสอบโดยหน่วยงานบัญชีของรัฐ
  • 10:31 - 10:33
    เพื่อหลีกเลี่ยงความเท็จทางสถิติ
  • 10:33 - 10:35
    พวกเราต่างก็รู้เรื่องสถิติ ใช่ไหมครับ
  • 10:37 - 10:38
    แต่อย่างไรก็ตาม
  • 10:38 - 10:42
    ประโยชน์ข้อที่สามที่สำคัญที่สุด
    ของค่าเล่าเรียนบนฐานของรายได้
  • 10:42 - 10:48
    คือการปลดแอกชาวอเมริกันจากความหวาดกลัว
    และความล่มสลายทางการเงิน
  • 10:48 - 10:50
    จากการที่พวกเขาซื้อสินค้ามีตำหนิ
  • 10:51 - 10:53
    บางที สุดท้ายแล้ว
  • 10:53 - 10:55
    เยาวชนและคนสูงวัยชาวอเมริกัน
    จะได้ค้นพบอีกครั้ง
  • 10:55 - 10:58
    อย่างที่ท่านสุภาพบุรุษได้กล่าวไปก่อนหน้านี้
  • 10:58 - 11:00
    กับความใฝ่รู้ ความรักในการเรียนรู้ของพวกเขา
  • 11:00 - 11:01
    คือเริ่มต้นเรียนในสิ่งที่พวกเขารัก
  • 11:01 - 11:02
    รักในสิ่งที่พวกเขาเรียน
  • 11:02 - 11:04
    เดินตามความหลงไหลของพวกเขา
  • 11:05 - 11:07
    ถูกกระตุ้นด้วยความฉลาดของพวกเขา
  • 11:07 - 11:11
    เดินตามเส้นทางของการตั้งคำถาม
    ในสิ่งที่พวกเขาต้องการจริง ๆ
  • 11:11 - 11:15
    เหนือสิ่งอื่นใด คือเอริกและเควิน
  • 11:15 - 11:16
    เมื่อสองปีที่แล้ว
  • 11:17 - 11:21
    ชายหนุ่มที่มีลักษณะดังกล่าวทุกอย่าง
  • 11:21 - 11:23
    ผู้ที่ได้กระตุ้นผมและทำงานร่วมกับผม
  • 11:23 - 11:25
    และยังคงทำอยู่
  • 11:25 - 11:28
    ในการศึกษาเกี่ยวกับนักศึกษา
    ผู้มีภาระหนี้ในสหรัฐฯ
  • 11:29 - 11:31
    ขอบคุณที่ให้ความสนใจครับ
  • 11:31 - 11:35
    (เสียงปรบมือ)
Title:
สินเชื่อเพื่อการศึกษาตักตวงผลกำไรจากนักเรียนอย่างไร
Speaker:
ซาเจย์ ซามูเอล (Sajay Samuel)
Description:

"กาลครั้งหนึ่งในสหรัฐฯ การเข้าเรียนมหาวิทยาลัยไม่ได้หมายถึงการจบการศึกษาพร้อมหนี้" ศาสตราจารย์ซาเจย์ ซามูเอล กล่าวไว้ ทุกวันนี้ การศึกษาระดับอุดมศึกษาได้กลายมาเป็นสินค้าบริโภค ค่าใช้จ่ายที่พุ่งทะยานทำให้นักเรียนต้องแบบรับภาระหนี้รวมกันกว่า 1 ล้านล้านเหรียญสหรัฐฯ ในขณะที่มหาวิทยาลัยและบริษัทสินเชื่อกลับสร้างผลกำไรมหาศาล ซามูเอลนำเสนอวิธีแก้ปัญหาแบบถึงรากถึงโคน ซึ่งก็คือการเชื่อมโยงค่าเล่าเรียนเข้ากับรายได้คาดการณ์จากปริญญาบัตรนั้น ๆ ดังนั้นนักเรียนจะสามารถตัดสินใจถึงอนาคตของตนเองได้อย่างมีข้อมูล ฟื้นฟูความรักในการเรียนรู้และอุทิศประโยชน์แก่โลกใบนี้อย่างมีความหมาย

more » « less
Video Language:
English
Team:
closed TED
Project:
TEDTalks
Duration:
11:48

Thai subtitles

Revisions Compare revisions