Bëhu krijues i mundësisë

Të gjithë ne duam të përdorim talentet tona, të krijojmë diçka të kuptimtë për jetën tonë. Por si të fillojmë? (Dhe... si i bëhet nëse je i ndrojtur?) Shkrimtarja Kare Anderson ndan historinë e saj të ndrojtjes kronike, dhe se si ajo hapi botën e saj duke ndihmuar njerëz të tjerë të përdorin talentet dhe pasionet e tyre.

Qe ne vogeli

me kane diagnostikuar me sociofobi,

dhe si të paktën njëzet njerëz të tjerë

në një dhomë me këto pëmasa

isha belbëzuese.

A guxoni të ngrini doren?

Dhe qëndron me ne.
Me të vërtetë qëndron me ne,

sepse kur ne trajtohemi në atë mënyrë,

ndonjëherë ndihemi të padukshëm,

te perjashtuar ose te pakonsideruar.

Dhe kur fillova të shikoja njerëzit,

gjë të cilën e beja më së shumti,

vura re se disa njerëz

donin me të vërtet vëmendje dhe njohje.

Më kujtohet, isha e re atëhere.

Atëhere, çfarë bënë ata?

Ajo që ne bëjmë ndoshta
shumë shpesh.

flasim për veten tonë.

Dhe ka njerëz të tjerë
të cilët i kam vëzhguar,

që kishin atë që unë e quaja
mendim reciprok.

Në çdo situatë, ata gjenin një
mënyrë për të folur rreth nesh

dhe të krijonin idene “ne”.

Kështu që ideja ime
për të riimagjinuar botën

është ta shikojmë atë si një vend,
ku të gjithë bëhemi

mundësi - krijuesa më të mëdhenj,
me dhe për të tjerët.

Nuk ka shanc më të madh

ose thirrje për veprim për ne tani,

sesa të bëhemi mundësi - krijuesa

të cilët së bashku përdorin
talentet më të mira më shpesh

për një të mirë më të madhe

dhe të përmbushin gjëra
që ne nuk mund t’i bënim vetë.

Dhe dua tju flas juve për këtë,

sepse më tepër sesa dhurimi,

më tepër sesa dhurimi,

është kapaciteti për ne
të bëjmë diçka më të zgjuar

së bashku për një të mirë më të madhe

që na ngre bashkë

e riprodhohet ne nje shkalle me te larte.

Ja përse jam këtu.

Por gjithashtu dua të theksoj
diçka tjetër:

Secili prej jush është

më i zoti se çdokush tjetër
për te bere diçka te caktuar.

Kjo e hedh poshtë atë shprehjen
e famshme që,

nëse ti je më i zgjuari
në këtë sallë,

atëherë je në sallën e gabuar.

(Të qeshura)

Kështu që më lini t’ju tregoj

për një festë në Hollywood
ku shkova para dy vjetësh,

dhe takova një aktore të suksesshme,

dhe shumë shpejt folëm për diçka

për të cilën ne ndiheshim të dyja
të apasionuara: arti publik.

Dhe ajo kishte besimin e zjarrtë

se çdo ndërtesë e re në Los Angeles

duhej të kishte artin publik në të.

Ajo donte një rregull për të,

dhe filloi zellshëm

kush është këtu nga Cikago?

ajo filloi të fliste zellshëm

për ato skulptura në formën e fasules

në Parkun Millenium,

dhe njerëzit i afroheshin

dhe qeshnin nën reflektimin e tij,

dhe pozonin, improvizonin

dhe së bashku bënin foto

dhe qeshnin.

Kur ajo fliste, më erdhi
një ide në mendje.

Dhe thashë “Njoh dikë të cilin duhet ta takosh.

Ai po largohet nga San Quentin për dy javë”

(Të qeshura)

“dhe ai ndan të njëjtën
dëshirë të flaktë me ty

që arti duhet të bashkojë dhe t'ju
jap mundësi njerëzve të lidhen”.

Ai kaloi pesë vjet në burg,

dhe e takova atë sepse dhashë
një fjalim në San Quentin,

dhe ai është i artikuluar

dhe i pashem sepse është muskuloz.

Ai kishte një regjim stërvitjeje që
e bënte çdo ditë.

(Të qeshura)

Mendova se ajo po më
kuptonte mua në atë pikë.

Thashë, “Ai do të ishte
një aleat i papritur”.

Dhe jo vetëm kaq. Ja ku është James.
Ai është arkitekt,

eshtë profesor, dhe shume i apasionuar
në krijimin e hapsirave piblike.

qe do thote të krijosh

ato mini-sheshet dhe
ato vendkalimet urbane

të cilat janë të mbuluara me art,

kur njerëzit vizatojnë, takohen
dhe flasin shpesh.

Mendoj se ata do të ishin aleatë të mirë.

Dhe në fakt ata ishin.

Ata u bashkuan. U pregatitën.

Ata folën përpara
Këshillit të Qytetit të Los Angeles.

Dhe anëtarët e këshillit
jo vetëm e kaluan rregullin,

gjysma e tyre zbritën dhe pyetën nëse
mund të pozonin me ta paskësaj.

Ata ishin befasues,
imponues dhe të besueshëm.

Nuk mund ta blesh ketë.

Ajo që ju kërkoj juve të konsideroni

është se çfarë lloj mundësi-krijuesish
mund të bëhemi,

sepse më tepër sesa pasuria,

ose tituj të zbukuruar

ose shumë kontakte,
është kapaciteti ynë të lidhemi

rreth anës së mirë të
njëri-tjetrit dhe ta shfaqim atë.

Dhe nuk po them që është
diçka e lehtë,

dhe jam e sigurt që shumë
prej jush kane bere gabime

se me cilin donit të lidheshit,

por çfarë dua të sugjeroj është,

kjo është një mundësi.

Fillova të mendoja rreth kësaj

më parë kur isha
reportere e Wall Street Journal

dhe isha në Europë ku
duhej të mbuloja tendenca

dhe tendenca që kapërcenin biznesin,

politikën ose stilin e jetesës.

Kështu që duhej të kisha kontakte

në botë shumë të ndryshme nga ajo e imja,

sepse në të kundërt nuk
mund t’i pikasje trendet.

Dhe e treta, duhej ta shkruaja historinë

në një mënyrë që t’i përshtatej lexuesit

ku ata mund të shikonin sesi këto trende
ndikonin jetën e tyre.

Kjo është ajo që mundësi-krijuesat bëjnë.

Dhe ka një gjë të çuditshme.

Ndryshe nga numri në rritje i amerikanëve

të cilët punojnë, jetojnë
dhe luajnë me njerëz

që mendojnë njesoj si ata

sepse pastaj ne bëhemi
më të ngurtë dhe ekstremista,

ndërtuesit e mundësive
kërkojnë papushim situata

me njerëz ndryshe nga vetja

dhe ndërtojnë marrëdhenie

dhe për këtë arsye

ata kanë marrëdhënie të besueshme

ku mund të formojnë ekipin e duhur

dhe i rekrutojnë ata qe të zgjidhin një
problem më mirë dhe më shpejt

dhe të mbërthejnë më shumë mundësi.

Ata nuk pengohen nga ndryshimet,

ata janë të magjepsur nga ato,

dhe ky është një ndryshim
i madh i perceptimit,

dhe kur e ndjen atë, dëshiron
që të ndodhe më shpesh.

Kjo botë po na thërret që të
kemi një perceptim kolektiv,

dhe unë besoj në realizimin e saj.

Është veçanërisht e rëndësishme tani.

Përse është e rëndësishme tani?

Sepse gjërat mund të bëhen
të komanduara si dronët,

droga dhe mbledhja e të dhënave

dhe mund të jenë të komanduara
nga më shumë njerëz

dhe mënyra më të lira
për qëllime të dobishme

dhe më pas, ashtu si ne
dimë nga lajmet çdo ditë,

ato mund të përdoren për
qëllime të rrezikshme.

Na thërret ne, secilin nga ne,

në një mision më të lartë.

Por pastaj është qershia mbi tortë:

Nuk është thjesht mundësia e parë

që ti bën me dikë tjetër

është ndoshta më e mira,

si një institucion apo individ.

Është pasi e keni patur atë eksperiencë

dhe ju besoni njëri - tjetrin.

Janë gjërat e papritura

që ti i krijon më vonë

qe nuk i kishe parashikuar asnjëherë.

Për shembull, Marti është burri
i aktores të cilën unë e përmenda,

dhe ai po i shikonte ata
kur po praktikoheshin,

dhe foli menjëhere me Uallin

mikun tim ish te dënuar,

rreth regjimit të stërvitjes.

Ai mendoi,

kam disa fusha roketballi.

Ai mund të jepte mësim.

Shumë njerëz që punojnë
atje janë anëtarë te fushat e mija.

Ata janë udhëtues të vazhdueshëm.

Ata mund të praktikoheshin
në dhomat e tyre të hotelit,

pa patur pajisje.

Ja se si u punësua Uolli.

Jo vetëm kaq, vite më vonë

ai jepte gjithashtu mësim në roketball.

Vite pas kësaj,

ai u jepte mësim
mësuesve te raketballit.

Ajo që unë sugjeroj është
se kur lidhesh me njerëz

rreth një interesi dhe
veprimi të përbashkët,

mësohesh me gjerat e bukura të rastësishme

që ndodhin në të ardhmen,

dhe mendoj se kjo është ajo
të cilën po kërkojmë.

Ne i hapemi atyre mundësive

dhe në këtë sallë ka lojtarë kyc
dhe teknologji,

lojtarë me rëndësi të cilët jane
në pozicion unik per ta bërë këtë,

të shkallëzojnë së bashku
sisteme dhe projekte.

Pra, ja se çfarë ju kërkoj të bëni.

Kujtoni tre rrugët e mundësi-krijuesëve.

Mundësi-krijuesit mprehin
fuqinë e tyre më të madhe

dhe bëhen kërkues modelesh.

Ata përfshihen në botë
të ndryshme nga ajo e tyre

kështu që ata janë të besueshëm
dhe mund t'i shohin ato modele,

dhe komunikojnë për tu lidhur

ne pikat qendrore te
interesave të përbashkëta.

Ajo që unë po ju kërkoj është

se bota është e uritur.

Me të vertetë besoj,
nga eksperienca ime direkte,

që bota është e uritur për ne

të bashkohemi si mundësi-krijuesa

dhe t’i imitojme keto sjellje

ashtu si bën shumica nga ju

e njoh atë nga eksperienca

dhe të riimagjinojmë një botë

ku ne së bashku përdorim
talentet tona më të mira

më shpesh për të përmbushur
gjëra më të mëdha së bashku

sesa mund të bënim vetëm.

Vetëm mendoni

ashtu si tha njëherë Dave Liniger

“Nuk mund të kesh sukses

nëse vjen në një gosti
vetëm me një pirun”.

(Të qeshura)

Falemnderit shumë.

Falemnderit. (Duartrokitje)