Τζάρετ Κροσότσκα: Πώς ένα μικρό αγόρι εξελίχθηκε σε καλλιτέχνη
-
0:01 - 0:03Καλησπέρα. Ονομάζομαι Τζάρετ Κροσότσκα,
-
0:03 - 0:08και είμαι συγγραφέας και εικονογράφος παιδικών βιβλίων.
-
0:08 - 0:12Χρησιμοποιώ δηλαδή τη φαντασία μου ως κύρια εργασία.
-
0:12 - 0:15Αλλά πολύ πριν η φαντασία μου γίνει το επάγγελμά μου,
-
0:15 - 0:18η φαντασία μου μου έσωσε τη ζωή.
-
0:18 - 0:20Όταν ήμουν παιδί λάτρευα να ζωγραφίζω,
-
0:20 - 0:23και ο πιο ταλαντούχος καλλιτέχνης που ήξερα
-
0:23 - 0:25ήταν η μητέρα μου,
-
0:25 - 0:28αλλά η μητέρα μου είχε εθιστεί στην ηρωίνη.
-
0:28 - 0:32Κι όταν ο γονιός σου είναι ναρκομανής,
-
0:32 - 0:35όσο κι αν προσπαθείς, σπας συνέχεια τα μούτρα σου, σα τον Τσάρλι Μπράουν,
-
0:35 - 0:38γιατί όσο κι αν θέλεις να αγαπήσεις αυτό το άτομο,
-
0:38 - 0:40όσο κι αν θέλεις να αγαπηθείς απ' αυτό το άτομο,
-
0:40 - 0:43κάθε φορά που ανοίγεις την καρδιά σου, καταλήγεις πληγωμένος.
-
0:43 - 0:47Σε όλη την παιδική μου ηλικία η μητέρα μου ήταν στη φυλακή
-
0:47 - 0:49και δεν είχα τον πατέρα μου γιατί
-
0:49 - 0:53δεν ήξερα καν το όνομά του μέχρι να τελειώσω το δημοτικό.
-
0:53 - 0:55Είχα όμως τον παππού και τη γιαγιά μου,
-
0:55 - 0:57από την πλευρά της μητέρας μου, τον Γιόζεφ και τη Σίρλευ,
-
0:57 - 1:01που με υιοθέτησαν λίγο πριν γίνω τριών χρονών
-
1:01 - 1:02και με πήραν σαν να ήμουν δικό τους παιδί,
-
1:02 - 1:04αφού είχαν ήδη μεγαλώσει πέντε παιδιά.
-
1:04 - 1:07Έτσι, δυο άνθρωποι που μεγάλωσαν κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Ύφεσης,
-
1:07 - 1:12εκεί στις αρχές της δεκαετίας του 80 ανέλαβαν ένα νέο παιδί.
-
1:12 - 1:14Ήμουν το νέο αίμα της οικογένειας,
-
1:14 - 1:17της οικογένειας Κροσότσκα,
-
1:17 - 1:19το νέο παιδί που ήρθε απ' το πουθενά.
-
1:19 - 1:23Και θα 'θελα να πω ότι η ζωή μαζί τους ήταν εντελώς εύκολη.
-
1:23 - 1:26Κάπνιζαν ο καθένας δυο πακέτα την ημέρα, άφιλτρα,
-
1:26 - 1:29και όταν έγινα έξι χρονών,
-
1:29 - 1:31μπορούσα να παραγγέλνω Σάουθερν Κόμφορτ Μανχάταν,
-
1:31 - 1:33με πάγο,
-
1:33 - 1:37και παγάκια στην άκρη για να ξαναγεμίζεις το ποτήρι με αλκοόλ.
-
1:37 - 1:40Αλλά με λάτρευαν. Με αγαπούσαν τόσο πολύ.
-
1:40 - 1:42Και στήριζαν τις δημιουργικές μου προσπάθειες,
-
1:42 - 1:45γιατί ο παππούς μου ήταν αυτοδημιούργητος άνθρωπος.
-
1:45 - 1:47Διηύθυνε και εργαζόταν σε ένα εργοστάσιο.
-
1:47 - 1:49Η γιαγιά μου ήταν νοικοκυρά.
-
1:49 - 1:52Κι εγώ ήμουν το παιδί που λάτρευε τους Τρανσφόρμερς,
-
1:52 - 1:56τον Σνούπυ και τα Χελωνονιντζάκια,
-
1:56 - 2:01και τους χαρακτήρες για τους οποίους διάβαζα, τους ερωτευόμουν,
-
2:01 - 2:04και γινόταν φίλοι μου.
-
2:04 - 2:06Κι έτσι οι καλύτεροί μου φίλοι ήταν οι χαρακτήρες
-
2:06 - 2:08για τους οποίους διάβαζα στα βιβλία.
-
2:08 - 2:12Πήγα στο δημοτικό σχολείο Gates Lane, στο Worcester, στη Μασαχουσέτη,
-
2:12 - 2:14και είχα υπέροχους δασκάλους εκεί,
-
2:14 - 2:18ιδιαιτέρως την κ. Άλις στην πρώτη δημοτικού.
-
2:18 - 2:21Και πραγματικά, θυμάμαι την αγάπη που έδειχνε
-
2:21 - 2:24σε εμάς τους μαθητές της.
-
2:24 - 2:27Όταν ήμουν στην τρίτη δημοτικού,
-
2:27 - 2:29συνέβη κάτι συνταρακτικό.
-
2:29 - 2:31Επισκέφτηκε το σχολείο μας ένας συγγραφέας, ο Τζακ Γάντος.
-
2:31 - 2:35Ένας συγγραφέας που είχε εκδόσει βιβλία ήρθε να μιλήσει σε εμάς
-
2:35 - 2:37για τη δουλειά του.
-
2:37 - 2:40Και έπειτα, επιστρέψαμε στην τάξη μας
-
2:40 - 2:43και ζωγραφίσαμε τη δική μας εκδοχή για το βασικό του ήρωα,
-
2:43 - 2:45τον Ρότεν Ραλφ.
-
2:45 - 2:47Και ξαφνικά, ο συγγραφέας εμφανίστηκε στην πόρτα,
-
2:47 - 2:50και τον θυμάμαι να περιφέρεται στους διαδρόμους,
-
2:50 - 2:54πηγαίνοντας από παιδί σε παιδί και κοιτάζοντας στα θρανία, χωρίς να λέει κουβέντα.
-
2:54 - 2:57Αλλά σταμάτησε δίπλα στο δικό μου θρανίο,
-
2:57 - 3:00και χτυπώντας απαλά το χέρι του στο θρανίο μου είπε:
-
3:00 - 3:02"Ωραία γάτα." (Γέλιο)
-
3:02 - 3:05Και απομακρύνθηκε.
-
3:05 - 3:10Δυο λέξεις που επηρέασαν καθοριστικά τη ζωή μου.
-
3:10 - 3:13Όταν ήμουν στην τρίτη δημοτικού έγραψα το πρώτο μου βιβλίο,
-
3:13 - 3:17"Η κουκουβάγια που πίστευε ότι είναι ο καλύτερος πιλότος". (Γέλια)
-
3:17 - 3:19Έπρεπε να γράψουμε το δικό μας ελληνικό μύθο,
-
3:19 - 3:22τη δική μας ιστορία, οπότε έγραψα μια ιστορία για μια κουκουβάγια
-
3:22 - 3:26που προκάλεσε τον Ερμή σε αγώνα πετάγματος,
-
3:26 - 3:28και η κουκουβάγια τον εξαπάτησε,
-
3:28 - 3:31κι ο Ερμής ως έλληνας θεός, θύμωσε και αγρίεψε,
-
3:31 - 3:33και μετέτρεψε την κουκουβάγια σε φεγγάρι,
-
3:33 - 3:35οπότε η κουκουβάγια έπρεπε να ζήσει την υπόλοιπη ζωή της σα φεγγάρι
-
3:35 - 3:38ενώ έβλεπε την οικογένεια και τους φίλους της να παίζουν τα βράδια.
-
3:38 - 3:42Ουάου. (Γέλια)
-
3:42 - 3:44Το βιβλίο μου είχε και σελίδα ψευδότιτλου.
-
3:44 - 3:48Ανησυχούσα πολύ για τα πνευματικά μου δικαιώματα στα οκτώ μου.
-
3:48 - 3:51(Γέλια)
-
3:51 - 3:55Ήταν μια ιστορία με λέξεις και εικόνες,
-
3:55 - 3:57ακριβώς αυτό που κάνω και τώρα για να ζω,
-
3:57 - 4:00κάποιες φορές αφήνω τις λέξεις να κλέψουν την παράσταση,
-
4:00 - 4:04και κάποιες άλλες αφήνω τις εικόνες να μιλήσουν από μόνες τους
-
4:04 - 4:06να πουν την ιστορία.
-
4:06 - 4:09Η αγαπημένη μου σελίδα είναι "H σελίδα του συγγραφέα".
-
4:09 - 4:11(Γέλια)
-
4:11 - 4:14Έτσι έμαθα να γράφω για τον εαυτό μου στο τρίτο πρόσωπο
-
4:14 - 4:17σε νεαρή ηλικία.
-
4:17 - 4:21Λατρεύω αυτή την τελευταία φράση: "Του άρεσε να φτιάχνει αυτό το βιβλίο".
-
4:21 - 4:25Μου άρεσε να "φτιάχνω" εκείνο το βιβλίο γιατί μου άρεσε να χρησιμοποιώ τη φαντασία μου,
-
4:25 - 4:26και αυτό σημαίνει να γράφεις.
-
4:26 - 4:28Να γράφεις σημαίνει να χρησιμοποιείς τη φαντασία σου στο χαρτί,
-
4:28 - 4:31και τρομάζω γιατί τώρα που ταξιδεύω σε πολλά σχολεία
-
4:31 - 4:34αυτό είναι άγνωστο στα παιδιά,
-
4:34 - 4:38δηλαδή ότι γράψιμο σημαίνει να χρησιμοποιείς τη φαντασία σου στο χαρτί
-
4:38 - 4:42κι είναι ζήτημα αν τους επιτρέπεται πλέον να γράφουν εντός των σχολικών ωρών.
-
4:42 - 4:45Αγαπούσα το γράψιμο τόσο πολύ που γυρνούσα στο σπίτι
-
4:45 - 4:47έβγαζα κόλλες χαρτιών
-
4:47 - 4:49τις ένωνα με συρραπτικό
-
4:49 - 4:52και γέμιζα τις λευκές σελίδες με λέξεις και εικόνες
-
4:52 - 4:56ακριβώς επειδή μου άρεσε να χρησιμοποιώ τη φαντασία μου.
-
4:56 - 4:58Κι έτσι εκείνοι οι ήρωες γίνονταν φίλοι μου.
-
4:58 - 5:01Είχα ένα αυγό, μια τομάτα, ένα μαρούλι και μια κολοκύθα,
-
5:01 - 5:03που ζούσαν σε μια "ψυγειούπολη"
-
5:03 - 5:06και σε μια απ' τις περιπέτειές τους πήγαν σ' ένα στοιχειωμένο σπίτι
-
5:06 - 5:07που ήταν γεμάτο κινδύνους,
-
5:07 - 5:12όπως ένα σατανικό μπλέντερ που προσπάθησε να τους κόψει κομματάκια,
-
5:12 - 5:18μια σατανική τοστιέρα που προσπάθησε να απαγάγει τα δυο ψωμάκια του τοστ,
-
5:18 - 5:20κι ένας σατανικός φούρνος μικροκυμάτων που προσπάθησε να λιώσει το φίλο τους
-
5:20 - 5:24που ήταν ένα κομμάτι βούτυρο. (Γέλια)
-
5:24 - 5:26Έφτιαχνα και τα δικά μου κόμικς,
-
5:26 - 5:28ένας ακόμα τρόπος να λέω ιστορίες,
-
5:28 - 5:31μέσα από λέξεις και εικόνες.
-
5:31 - 5:33Όταν ήμουν στην έκτη τάξη,
-
5:33 - 5:36οι δημόσιες δαπάνες για τα καλλιτεχνικά μειώθηκαν
-
5:36 - 5:38στα δημόσια σχολεία του Worcester.
-
5:38 - 5:41Το μάθημα καλλιτεχνικών από μια φορά την εβδομάδα
-
5:41 - 5:43έγινε δυο φορές το μήνα,
-
5:43 - 5:46μετά μια φορά το μήνα και μετά καθόλου.
-
5:46 - 5:48Ο παππούς μου, που ήταν έξυπνος άνθρωπος,
-
5:48 - 5:50κατάλαβε το πρόβλημα, γιατί γνώριζε
-
5:50 - 5:53πως αυτό ήταν το μοναδικό πράγμα που είχα. Δεν έπαιζα σπορ.
-
5:53 - 5:56Είχα την τέχνη.
-
5:56 - 5:58Κι έτσι ένα απόγευμα μπήκε στο δωμάτιό μου,
-
5:58 - 6:00κάθισε στο κρεβάτι μου
-
6:00 - 6:02και μου είπε "Τζάρετ, εσύ αποφασίζεις, αλλά αν θες
-
6:02 - 6:05μπορούμε να σε στείλουμε στα μαθήματα του Μουσείου Τεχνών του Worcester".
-
6:05 - 6:06Ενθουσιάστηκα.
-
6:06 - 6:08Κι έτσι, από την έκτη ως και το λύκειο,
-
6:08 - 6:10μία, δύο ή και τρεις φορές την εβδομάδα
-
6:10 - 6:12παρακολουθούσα μαθήματα στο Μουσείο Τεχνών
-
6:12 - 6:15και περιτριγυριζόμουν από παιδιά που τους άρεσε να ζωγραφίζουν,
-
6:15 - 6:18από παιδιά που μοιράζονταν το ίδιο πάθος.
-
6:18 - 6:21Η καριέρα μου στις εκδόσεις ξεκίνησε όταν σχεδίασα το εξώφυλλο
-
6:21 - 6:24του ημερολογίου της δευτέρας γυμνασίου
-
6:24 - 6:27κι αν αναρωτιέστε για τη στολή της μασκότ που σχεδίασα,
-
6:27 - 6:30ήμουν φανατικός των Bell Biv DeVoe και του MC Hammer
-
6:30 - 6:33και του Vanilla Ice εκείνο τον καιρό. (Γέλια)
-
6:33 - 6:37Ακόμα και σήμερα μπορώ να τραγουδήσω το "Ice, Ice Baby" στο καραόκε
-
6:37 - 6:40χωρίς να κοιτάζω στην οθόνη.
-
6:40 - 6:43Μη με προκαλείτε γιατί θα το κάνω.
-
6:43 - 6:45Κι έτσι με στείλανε σε ιδιωτικό σχολείο,
-
6:45 - 6:47πήγα μέχρι τα οκτώ σε δημόσια σχολεία, αλλά για κάποιο λόγο
-
6:47 - 6:50ο παππούς μου ανησύχησε γιατί
-
6:50 - 6:52στο τοπικό δημόσιο λύκειο μαχαίρωσαν και σκότωσαν κάποιον,
-
6:52 - 6:55και δεν ήθελε να πάω εκεί.
-
6:55 - 6:58Ήθελε να πάω σε ιδιωτικό και με έβαλε να διαλέξω.
-
6:58 - 6:59Μπορείς να πας στο Holy Name, που είναι μεικτό
-
6:59 - 7:02ή στο St. John's, που είναι αρρένων.
-
7:02 - 7:04Πολύ έξυπνος άνθρωπος, γιατί ήξερε τι θα διάλεγα,
-
7:04 - 7:07ένιωθα σαν να αποφασίζω από μόνος μου
-
7:07 - 7:09και ήξερε ότι δε θα διάλεγα το St. John's
-
7:09 - 7:10κι έτσι πήγα στο Holy Name,
-
7:10 - 7:13όπου είχα μια δύσκολη προσαρμογή, γιατί, όπως είπα,
-
7:13 - 7:15δεν έπαιζα σπορ
-
7:15 - 7:17κι εκεί ήταν επικεντρωμένοι στα σπορ,
-
7:17 - 7:21αλλά βρήκα παρηγοριά στην τάξη καλλιτεχνικών του κ. Σιάλ.
-
7:21 - 7:24Κι εδώ αναπτύχθηκα.
-
7:24 - 7:27Δεν κρατιόμουν να πάω για μάθημα.
-
7:27 - 7:29Πώς έκανα φίλους;
-
7:29 - 7:33Ζωγράφιζα καρικατούρες των δασκάλων μου -- (Γέλια) --
-
7:33 - 7:36και τις μοίραζα.
-
7:36 - 7:40Στην τάξη των αγγλικών, στην πρώτη λυκείου,
-
7:40 - 7:42ο φίλος μου ο Τζον, που καθόταν δίπλα μου,
-
7:42 - 7:45γέλασε κάπως δυνατά.
-
7:45 - 7:47Ο κος Γκρινγουντ δε χάρηκε.
-
7:47 - 7:51(Γέλια)
-
7:51 - 7:54Είδε αμέσως ότι εγώ ήμουν η αιτία του σαματά
-
7:54 - 7:58και για πρώτη φορά στη ζωή μου αποβλήθηκα απ' την τάξη
-
7:58 - 8:00και σκέφτηκα "Ωχ, καταστράφηκα.
-
8:00 - 8:04Ο παππούς μου θα με σκοτώσει".
-
8:04 - 8:05Τότε βγήκε στο διάδρομο και μου είπε
-
8:05 - 8:06"Δώσε μου το τετράδιο".
-
8:06 - 8:11Και σκέφτηκα, "Ωχ, όχι. Νομίζει ότι είναι σημείωμα".
-
8:11 - 8:14Και πήρα τη ζωγραφιά και του την έδωσα.
-
8:14 - 8:17Μείναμε για λίγο σιωπηλοί,
-
8:17 - 8:20και μετά μου είπε
-
8:20 - 8:23"Είσαι πραγματικό ταλέντο". (Γέλια)
-
8:23 - 8:26"Είσαι πολύ καλός. Ξέρεις, η σχολική εφημερίδα
-
8:26 - 8:28χρειάζεται ένα νέο γελοιογράφο κι αυτός θα πρέπει να είσαι εσύ.
-
8:28 - 8:32Απλά σταμάτα να ζωγραφίζεις μέσα στην τάξη μου".
-
8:32 - 8:34Κι έτσι οι γονείς μου δεν έμαθαν ποτέ για το συμβάν.
-
8:34 - 8:37Δε βρήκα το μπελά μου. Με σύστησε στην κ. Κάσευ,
-
8:37 - 8:39που διηύθυνε τη σχολική εφημερίδα
-
8:39 - 8:43κι ήμουν επί τρεισήμισι χρόνια
-
8:43 - 8:46ο γελοιογράφος της εφημερίδας του σχολείου μου,
-
8:46 - 8:48έχοντας να αντιμετωπίσω πολύ σοβαρά ζητήματα όπως ότι
-
8:48 - 8:51τα τριτάκια είναι κακά,
-
8:51 - 8:54τα πρωτάκια είναι φυτά,
-
8:54 - 8:59ο χορός αποφοίτησης είναι πανάκριβος. Δεν το πιστεύω πόσα λεφτά θες για να πας στο χορό αποφοίτησης.
-
8:59 - 9:03Έβαζα τις φωνές στο διευθυντή
-
9:03 - 9:07τότε, επίσης, έγραψα μια σειρά από ιστορίες για ένα αγόρι που το λέγανε Wesley
-
9:07 - 9:10κι ήταν άτυχος στον έρωτα κι ορκιζόμουν σε όλους
-
9:10 - 9:12πως δεν ήμουν εγώ,
-
9:12 - 9:16αλλά στα μετέπειτα χρόνια έτσι ακριβώς ήμουν κι εγώ.
-
9:16 - 9:18Αλλά ήταν φοβερά, γιατί μπορούσα να γράφω αυτές τις ιστορίες,
-
9:18 - 9:19μπορούσα να σκεφτώ αυτές τις ιδέες
-
9:19 - 9:22που θα δημοσιεύονταν στη σχολική εφημερίδα
-
9:22 - 9:24και θα τις διάβαζαν άνθρωποι που δεν τους γνώριζα.
-
9:24 - 9:27Λάτρευα το γεγονός ότι μπορούσα να μοιράζομαι τις ιδέες μου
-
9:27 - 9:30μέσω της εφημερίδας.
-
9:30 - 9:33Στα 14α γενέθλιά μου ο παππούς και η γιαγιά μου
-
9:33 - 9:35μου έδωσαν το καλύτερό μου δώρο :
-
9:35 - 9:40ένα σχεδιαστήριο, στο οποίο δουλεύω μέχρι σήμερα.
-
9:40 - 9:41Είκοσι χρόνια μετα
-
9:41 - 9:46κι ακόμα δουλεύω σ' αυτό το σχεδιαστήριο κάθε μέρα.
-
9:46 - 9:48Εκείνο το απόγευμα, στα 14α γενέθλιά μου
-
9:48 - 9:52μου χάρισαν το σχεδιαστήριο και μετά φάγαμε κινέζικο.
-
9:52 - 9:56Ήταν το πεπρωμένο μου:
-
9:56 - 9:58"Θα έχεις επιτυχίες στη δουλειά σου".
-
9:58 - 10:01Το κόλλησα επάνω αριστερά στο σχεδιαστήριο
-
10:01 - 10:03κι όπως βλέπετε, είναι ακόμα εκεί.
-
10:03 - 10:07Ποτέ δεν ζήτησα κάτι απ' τον παππού και τη γιαγιά μου.
-
10:07 - 10:09Εκτός από δύο πράγματα: Το Rusty, ένα φοβερό χάμστερ
-
10:09 - 10:13που έζησε μια μεγάλη και όμορφη ζωή όταν εγώ ήμουν στην τετάρτη δημοτικού .
-
10:13 - 10:16(Γέλια)
-
10:16 - 10:19Και μια βιντεοκάμερα.
-
10:19 - 10:22Ήθελα πολύ μια βιντεοκάμερα.
-
10:22 - 10:24Μετά από πολλά παρακάλια, τα Χριστούγεννα
-
10:24 - 10:27πήρα μια μεταχειρισμένη βιντεοκάμερα
-
10:27 - 10:30και άρχισα αμέσως να φτιάχνω τα δικά μου κινούμενα σχέδια
-
10:30 - 10:33μόνος μου
-
10:33 - 10:35και σ' όλο το λύκειο έφτιαχνα τα δικά μου κινούμενα σχέδια.
-
10:35 - 10:38Στην πρώτη λυκείου, έπεισα το δάσκαλο των αγγλικών μου να με αφήσει
-
10:38 - 10:41να κάνω τη δική μου βιβλιοπαρουσίαση πάνω στο "Μιζερι" του Στήβεν Κινγκ
-
10:41 - 10:46σαν κινούμενο σχέδιο. (Γέλια)
-
10:46 - 10:48Και συνέχισα να φτιάχνω κόμικς.
-
10:48 - 10:52Συνέχισα να φτιάχνω κόμικς και στο Μουσείο Τεχνών του Worcester
-
10:52 - 10:57μου έδωσαν την καλύτερη συμβουλή που μου είχε ποτέ δώσει δάσκαλος.
-
10:57 - 10:59Ο Μαρκ Λιντς, καταπληκτικός δάσκαλος
-
10:59 - 11:02και καλός μου φίλος μέχρι και σήμερα,
-
11:02 - 11:04ήμουν 14 ή 15,
-
11:04 - 11:07μπήκα στα μισά του μαθήματος κινουμένων σχεδίων που δίδασκε
-
11:07 - 11:09κι ήμουν τόσο ενθουσιασμένος που έλαμπα.
-
11:09 - 11:12Είχα ένα βιβλίο που έλεγε πώς να σχεδιάζεις κινούμενα σχέδια όπως η Μαρβέλ
-
11:12 - 11:15και έμαθα πώς να ζωγραφίζω υπερήρωες,
-
11:15 - 11:17πώς να ζωγραφίζω μια γυναίκα, πώς να ζωγραφίζω τους μυς του σώματος,
-
11:17 - 11:19όπως ακριβώς έπρεπε να είναι,
-
11:19 - 11:22αν ποτέ ζωγράφιζα τον X-Men ή το Spiderman.
-
11:22 - 11:25Ξαφνικά άσπρισε το πρόσωπό του,
-
11:25 - 11:26με κοίταξε και είπε
-
11:26 - 11:29"Ξέχνα όλα όσα έχεις μάθει".
-
11:29 - 11:33Δεν καταλάβαινα. Είπε "'Έχεις καταπληκτικό στυλ.
-
11:33 - 11:37Απόλαυσε το στυλ σου. Μη ζωγραφίζεις όπως σου υπέδειξαν να ζωγραφίζεις.
-
11:37 - 11:39Ζωγράφιζε με τον τρόπο που ζωγραφίζεις και μείνε σ' αυτόν,
-
11:39 - 11:42γιατί είσαι πραγματικά καλός".
-
11:42 - 11:45Όταν ήμουν έφηβος ήμουν ανήσυχος, όπως κάθε έφηβος,
-
11:45 - 11:49αλλά 17 χρόνια με μια μάνα
-
11:49 - 11:51που ερχόταν κι έφευγε απ' τη ζωή μου όποτε της κάπνιζε
-
11:51 - 11:55κι έναν πατέρα ανύπαρκτο, ήμουν θυμωμένος.
-
11:55 - 11:57Στα 17 μου γνώρισα τον πατέρα μου για πρώτη φορά
-
11:57 - 12:01και τότε έμαθα πως είχα έναν αδερφό και μια αδερφή, τους οποίους δε γνώριζα.
-
12:01 - 12:03Την ημέρα που γνώρισα τον πατέρα μου για πρώτη φορά
-
12:03 - 12:06με απέρριψαν απ' τη Σχολή Σχεδίου του Rhode Island,
-
12:06 - 12:10το μοναδικό κολέγιο που ήθελα να πάω.
-
12:10 - 12:12Αλλά τότε ήταν που πήγα στο Camp Sunshine
-
12:12 - 12:15για μια εβδομάδα εθελοντισμού, δουλεύοντας με τα πιο καταπληκτικά παιδιά,
-
12:15 - 12:18παιδιά με λευχαιμία. Κι ένα παιδί, ο Έρικ, μου άλλαξε τη ζωή.
-
12:18 - 12:20Ο Έρικ δεν έζησε για να γιορτάσει τα έκτα του γενέθλια,
-
12:20 - 12:23αλλά ο Έρικ ζει μαζί μου κάθε μέρα.
-
12:23 - 12:27Μετά από αυτή την εμπειρία, ο δάσκαλός μου στα καλλιτεχνικά, ο κ. Σιάλ,
-
12:27 - 12:28έφερε κάτι εικονογραφημένα βιβλία
-
12:28 - 12:30και σκέφτηκα "Εικονογραφημένα βιβλία για παιδιά!"
-
12:30 - 12:35κι άρχισα να γράφω βιβλία για νέους αναγνώστες
-
12:35 - 12:36στην τελευταία τάξη του λυκείου.
-
12:36 - 12:39Τελικά μπήκα στη Σχολή Σχεδίου του Rhode Island.
-
12:39 - 12:41Πήρα μεταγραφή για το RISD ως δευτεροετής φοιτητής
-
12:41 - 12:45κι εκεί παρακολούθησα όσα μαθήματα συγγραφής μπορούσα
-
12:45 - 12:49κι εκεί έγραψα μια ιστορία για έναν γιγάντιο, πορτοκαλί γυμνοσάλιαγκα
-
12:49 - 12:51που ήθελε να γίνει φίλος μ' ένα παιδί.
-
12:51 - 12:52Το παιδί τον βαριόταν.
-
12:52 - 12:55Έστειλα το βιβλίο σε ένα κάρο εκδότες
-
12:55 - 12:58και κάθε φορά το απέρριπταν,
-
12:58 - 13:01απασχολήθηκα, όμως, και στο Hole στην κατασκήνωση Wall Gang,
-
13:01 - 13:04μια φοβερή κατασκήνωση για παιδιά που πάσχουν από σοβαρές ασθένειες
-
13:04 - 13:07και τα παιδιά στην κατασκήνωση διάβαζαν τις ιστορίες μου
-
13:07 - 13:11και τους τις διάβαζα κι εγώ και είδα ότι η δουλειά μου είχε ανταπόκριση.
-
13:11 - 13:14Αποφοίτησα από το RISD. Ο παππούς και η γιαγιά μου ήταν πολύ περήφανοι,
-
13:14 - 13:17μετακόμισα στη Βοστόνη και άνοιξα μαγαζί.
-
13:17 - 13:19Άνοιξα ένα εργαστήριο και προσπάθησα να εκδόσω τα έργα μου.
-
13:19 - 13:22Έστελνα τα βιβλία μου. Έστελνα εκατοντάδες κάρτες
-
13:22 - 13:25σε συντάκτες και καλλιτεχνικούς διευθυντές,
-
13:25 - 13:26αλλά δεν είχα καμία απόκριση.
-
13:26 - 13:28Ο παππούς μου, μου τηλεφωνούσε κάθε εβδομάδα
-
13:28 - 13:32και με ρώταγε "Τζάρετ πώς τα πας; Έχεις δουλειά;".
-
13:32 - 13:35Είχε επενδύσει πολλά λεφτά
-
13:35 - 13:37για τις σπουδές μου.
-
13:37 - 13:41Του έλεγα "Ναι, έχω. Γράφω και εικονογραφώ βιβλία για παιδιά".
-
13:41 - 13:44Μου έλεγε "Ποιός σε πληρώνει γι' αυτό;"
-
13:44 - 13:46Και του ΄λεγα "Κανένας, κανένας, κανένας ακόμα.
-
13:46 - 13:47Αλλά ξέρω ότι θα συμβεί".
-
13:47 - 13:51Δούλευα τα σαββατοκύριακα στο πρόγραμμα του Hole in the Wall
-
13:51 - 13:54για να βγάλω κάποια έξτρα λεφτά, καθώς προσπαθούσα να σταθώ στα πόδια μου
-
13:54 - 13:58κι αυτό το παιδί, που ήταν το "υπέρτατο" παιδί,
-
13:58 - 14:00άρχισα να το φωνάζω "Monkey Boy"
-
14:00 - 14:04και πήγα σπίτι κι έγραψα ένα βιβλίο που λεγόταν "Good Night, Monkey Boy".
-
14:04 - 14:07Έστειλα την τελευταία παρτίδα κάρτες.
-
14:07 - 14:11Κι έλαβα ένα μέιλ από ένα συντάκτη στο Random House
-
14:11 - 14:15με θέμα "Ωραία δουλειά!", θαυμαστικό.
-
14:15 - 14:16"Αγαπητέ Τζάρετ, έλαβα την κάρτα σου.
-
14:16 - 14:19Μου άρεσε το έργο σου κι επισκέφθηκα την ιστοσελίδα σου,
-
14:19 - 14:23αναρωτιέμαι αν προσπάθησες ποτέ να γράψεις μια δική σου ιστορία,
-
14:23 - 14:26γιατί πραγματικά μου αρέσουν τα έργα σου και θα τους ταίριαζαν κάποιες ιστορίες.
-
14:26 - 14:30Αν ποτέ βρεθείς στη Νέα Υόρκη ενημέρωσέ με".
-
14:30 - 14:33Αυτό ήταν από ένα συντάκτη των εκδόσεων Random House Children's Books.
-
14:33 - 14:35Κι έτσι την επόμενη εβδομάδα "έτυχε" να βρεθώ στη Νέα Υόρκη.
-
14:35 - 14:38(Γέλια)
-
14:38 - 14:41Συναντήθηκα με το συντάκτη
-
14:41 - 14:44κι έφυγα απ' τη Νέα Υόρκη με συμβόλαιο για το πρώτο μου βιβλίο
-
14:44 - 14:45"Good Night, Monkey Boy"
-
14:45 - 14:48που εκδόθηκε στις 12 Ιουνίου του 2001.
-
14:48 - 14:54Η τοπική εφημερίδα πανηγύρισε το γεγονός.
-
14:54 - 14:58Στο τοπικό βιβλιοπωλείο έγινε χαμός.
-
14:58 - 15:00Ξεπούλησαν όλα τους τα βιβλία.
-
15:00 - 15:04Ο φίλος μου το περιέγραψε ως ολονυκτία, αλλά χαρούμενη,
-
15:04 - 15:07γιατί όλοι όσοι ήξερα κάθονταν στη σειρά για να με δουν,
-
15:07 - 15:10δεν ήμουν, όμως, νεκρός. Απλώς υπέγραφα βιβλία.
-
15:10 - 15:11Ο παππούς κι η γιαγιά μου κάθονταν στη μέση.
-
15:11 - 15:14Ήταν πανευτυχείς. Αισθάνονταν μεγάλη υπερηφάνεια.
-
15:14 - 15:18Ήταν εκεί η κ.Άλις, ο κ.Σιάλ, η κ. Κάσευ.
-
15:18 - 15:19Η κ. Άλις σταμάτησε μπροστά απ' τη σειρά και είπε
-
15:19 - 15:22"Εγώ του έμαθα να διαβάζει". (Γέλια)
-
15:22 - 15:25Τότε συνέβη κάτι που μου άλλαξε τη ζωή.
-
15:25 - 15:27Έλαβα το πρώτο σημαντικό μέιλ από θαυμαστή μου,
-
15:27 - 15:30ήταν ένα παιδί που αγαπούσε το Monkey Boy τόσο πολύ
-
15:30 - 15:34που ήθελε μια τούρτα γενεθλίων με το Monkey Boy.
-
15:34 - 15:38Για ένα παιδί δύο χρονών αυτό είναι κάτι σαν τατουάζ. (Γέλια)
-
15:38 - 15:41Καταλαβαίνετε; Έχεις μόνο μια τούρτα το χρόνο.
-
15:41 - 15:44Και για το παιδί αυτό ήταν μόνο η δεύτερη τούρτα του.
-
15:44 - 15:45Έλαβα αυτή τη φωτογραφία και σκέφτηκα
-
15:45 - 15:47"Αυτή η φωτογραφία θα αποτυπωθεί στο μυαλό του
-
15:47 - 15:51για όλη του τη ζωή. Θα έχει αυτή τη φωτογραφία για πάντα
-
15:51 - 15:54στα οικογενειακά του άλμπουμ".
-
15:54 - 15:57Έτσι, από εκείνη τη στιγμή, αυτή η φωτογραφία
-
15:57 - 16:00βρίσκεται καδραρισμένη μπροστά μου, ενώ δουλεύω τα βιβλία μου.
-
16:00 - 16:02Έχω εκδόσει 10 εικονογραφημένα βιβλία.
-
16:02 - 16:06Το "Punk Farm", το "Baghead", το "Ollie the Purple Elephant".
-
16:06 - 16:08Μόλις ολοκλήρωσα το ένατο βιβλίο
-
16:08 - 16:10για τη σειρά "Lunch Lady", που είναι ένα μυθιστόρημα σε επεισόδια κινουμένων σχεδίων
-
16:10 - 16:13για μια κυρία που σερβίρει καφέ και πολεμάει το έγκλημα.
-
16:13 - 16:16Αναμένω την κυκλοφορία ενός παιδικού βιβλίου με εικόνες και κείμενα
-
16:16 - 16:19που λέγεται "Platypus Police Squad: The Frog Who Croaked".
-
16:19 - 16:23Ταξιδεύω ανά την επικράτεια σε αμέτρητα σχολεία,
-
16:23 - 16:27λέγοντας στα παιδιά πως ζωγραφίζουν καταπληκτικές γάτες.
-
16:27 - 16:30Συναντάω παιδιά με κουκούλες.
-
16:30 - 16:35Οι κυρίες που σερβίρουν καφέ μου φέρονται άψογα.
-
16:35 - 16:39Είμαι πια γνωστός
-
16:39 - 16:41γιατί τα παιδιά με έκαναν γνωστό.
-
16:41 - 16:43Η σειρά "Lunch Lady" έχει κερδίσει δύο φορές
-
16:43 - 16:46το βραβείο "Children's Choice Book of the Year" στην κατηγορία της τρίτης ή τέταρτης τάξης δημοτικού
-
16:46 - 16:48και οι νικητές παρουσιάστηκαν
-
16:48 - 16:52σε μια γιγαντοοθόνη στην Times Square.
-
16:52 - 16:55Το "Punk Farm" και το "Lunch Lady" πρόκειται να γίνουν ταινίες,
-
16:55 - 16:58δηλαδή είμαι και παραγωγός κινηματογράφου,
-
16:58 - 17:00πράγμα που πραγματικά πιστεύω ότι οφείλεται σε εκείνη τη βιντεοκάμερα
-
17:00 - 17:03που μου έδωσαν στην τρίτη γυμνασίου.
-
17:03 - 17:06Είδα ανθρώπους να γιορτάζουν τα γενέθλιά τους με θέμα το "Punk Farm",
-
17:06 - 17:08ανθρώπους να ντύνονται τις απόκριες σαν "Punk Farm",
-
17:08 - 17:10ένα παιδικό δωμάτιο σαν "Punk Farm",
-
17:10 - 17:15γεγονός που με ανησυχεί για τη μελλοντική πορεία αυτού του παιδιού.
-
17:15 - 17:17Παίρνω τα πιο φανταστικά μέιλ από θαυμαστές
-
17:17 - 17:20κι αναλαμβάνω τα πιο φανταστικά πρότζεκτ,
-
17:20 - 17:23η σπουδαιότερη στιγμή για μένα ήταν τις περσινές απόκριες.
-
17:23 - 17:25Χτύπησε η πόρτα κι ήταν ένας μασκαράς
-
17:25 - 17:29ντυμένος σαν ήρωάς μου. Ήταν φανταστικό.
-
17:29 - 17:33Ο παππούς κι η γιαγιά μου δε ζούνε πια
-
17:33 - 17:36και για να τους τιμήσω, ξεκίνησα μια υποτροφία στο Μουσείο Τεχνών του Worcester
-
17:36 - 17:39για παιδιά που αντιμετωπίζουν προβλήματα
-
17:39 - 17:42και οι κηδεμόνες τους δεν μπορούν να πληρώσουν τα μαθήματα.
-
17:42 - 17:44Παρουσίασαν τα 10 πρώτα χρόνια της δουλειάς μου
-
17:44 - 17:47και ξέρετε ποιος ήταν στη γιορτή; Η κ. Άλις.
-
17:47 - 17:49Της είπα "κ. Άλις, τι κάνετε;"
-
17:49 - 17:52Και μου απάντησε "Είμαι εδώ". (Γέλια)
-
17:52 - 17:59Πράγματι. Είστε ζωντανή κι αυτό αρκεί για την ώρα.
-
17:59 - 18:00Όμως, το σπουδαιότερο για μένα,
-
18:00 - 18:02η πιο σημαντική μου δουλειά αυτή τη στιγμή είναι ότι είμαι πατέρας,
-
18:02 - 18:05έχω δυο πανέμορφες κόρες
-
18:05 - 18:08και σκοπός μου είναι να τους μεταδώσω έμπνευση
-
18:08 - 18:11μέσα απ' τα βιβλία που βρίσκονται σε κάθε γωνιά του σπιτιού μας,
-
18:11 - 18:13τις τοιχογραφίες που ζωγράφισα στα δωμάτιά τους
-
18:13 - 18:17τις ήσυχες στιγμές που βρίσκεις για να δημιουργήσεις,
-
18:17 - 18:20ζωγραφίζοντας φατσούλες στο πλακόστρωτο της αυλής,
-
18:20 - 18:23αφήνοντάς τες να καθίσουν στο ίδιο ακριβώς γραφείο
-
18:23 - 18:25που κάθομαι τα τελευταία 20 χρόνια.
-
18:25 - 18:28Σας ευχαριστώ. (Χειροκρότημα)
- Title:
- Τζάρετ Κροσότσκα: Πώς ένα μικρό αγόρι εξελίχθηκε σε καλλιτέχνη
- Speaker:
- Jarrett J. Krosoczka
- Description:
-
Σαν παιδί, ο Τζάρετ Κροσότσκα, δεν έπαιζε σπορ, αλλά αγαπούσε την τέχνη. Αναπαριστά την αστεία και συγκινητική ιστορία ενός μικρού παιδιού, κυριευμένου από ένα απλό πάθος: να ζωγραφίζει και να γράφει ιστορίες. Με την αμέριστη στήριξη της οικογένειας και των δασκάλων του, ο πρωταγωνιστής μας εξελίχθηκε σε έναν επιτυχημένο δημιουργό αγαπημένων ηρώων για παιδικά βιβλία και σε έναν ισχυρό υπέρμαχο των τεχνών στην εκπαίδευση.
- Video Language:
- English
- Team:
- closed TED
- Project:
- TEDTalks
- Duration:
- 18:48
Dimitra Papageorgiou approved Greek subtitles for How a boy became an artist | ||
Annita Garantzioti commented on Greek subtitles for How a boy became an artist | ||
Vasiliki Fragkoulidou accepted Greek subtitles for How a boy became an artist | ||
Vasiliki Fragkoulidou commented on Greek subtitles for How a boy became an artist | ||
Vasiliki Fragkoulidou edited Greek subtitles for How a boy became an artist | ||
Retired user edited Greek subtitles for How a boy became an artist | ||
Annita Garantzioti edited Greek subtitles for How a boy became an artist | ||
Annita Garantzioti edited Greek subtitles for How a boy became an artist |