Return to Video

ทำไมผู้หญิงที่มีความทะเยอทะยานจึงมีศีรษะแบน?

  • 0:01 - 0:03
    เมื่อฉันเขียนบันทึกชีวิตของฉัน
  • 0:03 - 0:07
    บริษัทผู้พิมพ์ รู้สึกงุนงงเป็นอย่างยิ่ง
  • 0:07 - 0:11
    มันเป็นเรื่องของฉัน ตอนเป็นเด็กอพยพใช่มั๊ย
  • 0:11 - 0:16
    หรือ ในฐานะเป็นผู้หญิง ที่ก่อตั้งบริษัท
    ซอฟต์แวร์ไฮเทค ย้อนไปช่วงทศวรรษ 70
  • 0:16 - 0:18
    บริษัทที่ได้กลายเป็นบริษัทมหาชน
  • 0:18 - 0:23
    และในที่สุด ก็จ้างคนทำงานได้กว่า
    8,500 คน?
  • 0:23 - 0:27
    หรือในฐานะเป็นแม่ ของลูกที่เป็นออทิสติก?
  • 0:27 - 0:32
    หรือในฐานะคนใจบุญสุนทาน
    ที่ในขณะนี้ ได้จ่ายเงินไปเป็นจำนวนมาก?
  • 0:32 - 0:35
    ค่ะ ปรากฎว่า ฉันเป็นทั้งหมดนั้นแหละ
  • 0:35 - 0:37
    ขอให้ฉัน ได้เล่าเรื่องของฉันเถอะค่ะ
  • 0:40 - 0:46
    ทั้งหมดนั่นมาจาก เมื่อฉันได้ขึ้นรถไฟ
    ในเวียนนา
  • 0:46 - 0:51
    เป็นส่วนหนึ่งของโครงการอพยพเด็ก
    ที่ได้ช่วยชีวิตเด็กยิวไปเกือบ 10,000 คน
  • 0:51 - 0:54
    จากพวกนาซียุโรป
  • 0:54 - 0:58
    ตอนฉันอายุ 5 ขวบ กำมือพี่สาวอายุ 9 ขวบไว้
  • 0:58 - 1:02
    ไม่รู้อะไรสักนิด ว่ากำลังเกิดอะไรขึ้น
  • 1:02 - 1:07
    "อังกฤษ คืออะไร
    และทำไมฉันกำลังจะไปที่นั่น?"
  • 1:07 - 1:13
    ฉันยังมีชีวิตอยู่ในขณะนี้ ก็เพราะนานมาแล้ว
    ได้รับความช่วยเหลือ จากคนแปลกหน้าใจดี
  • 1:15 - 1:18
    ฉันโชคดี และยิ่งโชคดีเป็นสองเท่า
    ที่ในเวลาต่อมา ได้มาสมทบ
  • 1:18 - 1:21
    กับพ่อแม่ที่ให้กำเนิดฉันมา
  • 1:21 - 1:28
    แต่น่าเศร้า ฉันไม่ได้ติดต่อกับท่านอีกเลย
  • 1:28 - 1:31
    แต่ฉันได้ทำมามากแล้ว ในเจ็ดทศวรรษต่อมา
    ตั้งแต่วันแห่งความทุกข์นั้น
  • 1:31 - 1:33
    เมื่อวันที่คุณแม่ ส่งฉันขึ้นรถไฟ
  • 1:33 - 1:36
    ทำมามาก เกินกว่าที่ฉันเคยใฝ่ฝัน ว่าจะทำได้
  • 1:36 - 1:39
    และฉันก็รักประเทศอังกฤษ
    ประเทศที่ รับฉันมาเลี้ยงดู
  • 1:39 - 1:44
    ด้วยความรัก ที่คนที่ได้สูญเสีย
    สิทธิมนุษยชนไปเท่านั้น คงจะรู้สึกได้
  • 1:46 - 1:52
    ฉันได้ตัดสินใจ ที่จะทำให้ชีวิตฉันนั้น
    มีคุณค่า สมกับที่ได้รับการช่วยชีวิตไว้
  • 1:52 - 1:54
    แล้วฉันก็แค่ดำเนินชีวิตแบบนั้นต่อมา
  • 1:56 - 1:59
    (เสียงหัวเราะ)
  • 1:59 - 2:03
    ขอนำคุณกลับไปในตอนต้น ๆ ทศวรรษที่ 70
  • 2:03 - 2:08
    เพื่อที่จะให้ผ่านปัญหาเรื่องเพศ
    ที่เป็นปัญหาอยู่ในขณะนั้น
  • 2:08 - 2:14
    ฉันตั้งบริษัทซอฟต์แวร์ของตัวเองขึ้นมา
    ณ ที่ ๆ พวกเริ่มก่อตั้งทำกันในอังกฤษ
  • 2:14 - 2:20
    แต่มันยังเป็นบริษัทของผู้หญิง
    บริษัทสำหรับผู้หญิง
  • 2:20 - 2:23
    เป็นธุรกิจเชิงสังคมระยะต้น ๆ
  • 2:23 - 2:27
    ผู้คนก็หัวเราะเยาะ กับความคิดที่บ้า ๆ นั้น
    เพราะ ซอฟต์แวร์ ในตอนนั้น
  • 2:27 - 2:29
    ให้ไปเปล่า ๆ พร้อมไปกับเครื่อง
  • 2:29 - 2:34
    ไม่มีใครหรอกจะซื้อซอฟต์แวร์
    ที่แน่ ๆ ซื้อไปจากผู้หญิง
  • 2:34 - 2:40
    แม้ว่า พวกผู้หญิงในตอนนั้น ก็จบจาก
    มหาวิทยาลัยมาพร้อมกับปริญญาที่ดี ๆ
  • 2:40 - 2:43
    จึงมีเพดานแก้ว เป็นอุปสรรค
    ขวางความก้าวหน้าของพวกเรา
  • 2:44 - 2:49
    และฉันก็มักจะชนกับเพดานแก้วนั้น
    อยู่บ่อย ๆ
  • 2:49 - 2:53
    ฉันต้องการโอกาสสำหรับผู้หญิง
  • 2:53 - 2:57
    ฉันรับให้เข้ามาทำงาน ผู้หญิงที่มี
    วุฒิวิชาชีพ ที่จะทิ้งงานไป เมื่อตอนแต่งงาน
  • 2:57 - 2:59
    หรือ เมื่อถึงกำหนดคลอดลูกคนแรก
  • 2:59 - 3:04
    และก็จัดให้พวกเขา ในแบบของ
    องค์กรที่ทำงานที่บ้าน
  • 3:04 - 3:09
    เราบุกเบิกแนวคิด ที่ให้ผู้หญิง
    กลับเข้าทำงาน
  • 3:09 - 3:12
    หลังจากที่หยุดการทำงานไป
  • 3:12 - 3:15
    เราบุกเบิก วิธีการทำงานที่ยืดหยุ่นได้ใหม่ ๆ
    ในทุกรูปแบบ เช่น
  • 3:15 - 3:21
    การแชร์งาน การแชร์กำไรที่ได้
    และท้ายสุด การมีส่วนร่วมเป็นเจ้าของกิจการ
  • 3:21 - 3:24
    เมื่อฉันเอาหนึ่งในสี่ของบริษัท
    ไปอยู่ในมือของพนักงาน
  • 3:24 - 3:28
    โดยใคร ๆ ไม่ต้องเสียค่าใช้จ่ายอะไรเลย
    ยกเว้นตัวฉันเอง
  • 3:30 - 3:36
    นานหลายปี ฉันเป็นผู้หญิงคนแรก ในเรื่องนี้
    หรือไม่ก็เป็นผู้หญิงคนเดียว ในเรื่องนั้น
  • 3:36 - 3:40
    และในช่วงเวลาเหล่านั้น ฉันจะทำงาน
    เรื่องการซื้อขายหุ้น ก็ไม่ได้
  • 3:40 - 3:43
    จะขับรถบัส หรือขับเครื่องบินก็ไม่ได้
  • 3:43 - 3:49
    ความจริงแล้ว ฉันจะเปิดบัญชีธนาคารไม่ได้
    ถ้าไม่ได้รับอนุญาตจากสามีก่อน
  • 3:49 - 3:54
    ผู้หญิงรุ่นเดียวกับฉัน
    ต่อสู้เพื่อสิทธิที่จะทำงาน
  • 3:54 - 3:58
    และสิทธิที่จะได้ค่าจ้างเท่าเทียมกับชาย
  • 3:58 - 4:02
    ไม่มีใครหรอก ที่คาดหมายอะไรมากมาย
    จากคนที่ทำงาน หรือที่อยู่ในสังคม
  • 4:02 - 4:05
    เพราะสิ่งที่คาดหวังทั้งหมด ในตอนนั้น
  • 4:05 - 4:08
    เป็นเรื่องความรับผิดชอบ เกี่ยวกับบ้าน
    และครอบครัว
  • 4:08 - 4:11
    และฉันก็ไม่สามารถเผชิญหน้า
    กับเรื่องนั้นได้อย่างแท้จริง
  • 4:11 - 4:17
    ฉันจึงเริ่มต้นท้าทาย กับธรรมเนียมปฏิบัติ
    ในสมัยนั้น
  • 4:17 - 4:23
    ถึงขนาดเปลี่ยนชื่อตัวเอง จาก "สตีฟานี่"
    ไปเป็น "สตีฟ"
  • 4:23 - 4:25
    ในจดหมายการพัฒนาธุรกิจของฉัน
  • 4:25 - 4:27
    เพื่อให้ผ่านประตูเข้าไปได้
    ก่อนที่จะมีใครรู้
  • 4:27 - 4:29
    ว่า ชายนั่น เป็นผู้หญิง
  • 4:29 - 4:32
    (เสียงหัวเราะ)
  • 4:32 - 4:39
    บริษัทของฉันชื่อว่า ฟรีแลนซ์โปรแกรมเมอร์
    และนั่นตรงเผง กับสิ่งที่มันเป็น
  • 4:39 - 4:44
    การเริ่มต้นจะเล็กกว่านี้ไม่ได้:
    เพราะอยู่บนโต๊ะอาหาร
  • 4:44 - 4:50
    และมีเงินลงทุนอยู่เท่า ๆ กับ 100 ดอลลาร์
    ของปัจจุบัน
  • 4:50 - 4:57
    เงินลงทุนมาจากแรงงานของฉัน และ
    จากการเอาบ้านไปจำนอง
  • 4:57 - 5:03
    ความสนใจของฉัน เป็นวิทยาศาสตร์
    ตลาดนั้น เป็นเรื่องเกี่ยวกับการค้า--
  • 5:03 - 5:07
    สิ่งต่างๆ เช่น บัญชีค่าจ้าง ซึ่งฉันพบว่า
    ค่อนข้างน่าเบื่อ
  • 5:07 - 5:12
    ฉันจึงต้องประนีประนอมกัน
    ระหว่างงานวิจัยเชิงปฏิบัติการ
  • 5:12 - 5:15
    ซึ่งมีความท้าทายด้านปัญญา ที่ฉันสนใจ
  • 5:15 - 5:23
    กับค่านิยมทางการค้า ที่ลูกค้าของฉัน
    เห็นคุณค่าของมัน
  • 5:23 - 5:28
    สิ่งต่างๆ เช่น การจัดตารางรถไฟขนส่งสินค้า
  • 5:28 - 5:34
    จัดตารางรถบัส ควบคุมสต๊อกสินค้า
    การควบคุมสต๊อกสินค้ามากมาย
  • 5:34 - 5:39
    และในที่สุด งานก็มีเข้ามา
  • 5:39 - 5:42
    เราอำพราง สภาพการจ้างงานชั่วคราว
    และการทำงานจากที่บ้าน ของพนักงานเรา
  • 5:42 - 5:47
    โดยการเสนอราคาขาดตัว
    เป็นบริษัทหนึ่งในพวกแรก ๆ ที่ทำแบบนี้
  • 5:47 - 5:51
    และใครจะคิดว่า การเขียนโปรแกรม
  • 5:51 - 5:55
    ของบันทึกการบินกล่องดำ
    ของเครื่องบินเร็วกว่าเสียงคองคอร์ดนั้น
  • 5:55 - 6:00
    เขียนขึ้นโดย พวกผู้หญิงที่ทำงาน
    อยู่ในบ้านของตัวเอง
  • 6:00 - 6:07
    (เสียงปรบมือ)
  • 6:07 - 6:12
    ทั้งหมดที่เราใช้ไป คือ วิธีการง่าย ๆ
    "เชื่อใจพนักงาน"
  • 6:12 - 6:15
    และก็โทรศัพท์ธรรมดา ๆ
  • 6:15 - 6:20
    จนเราคุ้นกับ การถามผู้มาสมัครงานว่า
    "คุณมีโทรศัพท์มั๊ย?"
  • 6:22 - 6:25
    โครงการตอนแรก ๆ เป็นการพัฒนา
    มาตรฐานซอฟต์แวร์
  • 6:25 - 6:27
    ในเรื่อง เกณฑ์วิธีควบคุมจัดการ
  • 6:27 - 6:34
    ซอฟต์แวร์ในอดีต และยังคงเป็นอยู่ในปัจจุบัน
    เป็นกิจกรรมที่ยากจะควบคุม อย่างน่าโมโห
  • 6:34 - 6:36
    นั่นจึงมีคุณค่าอย่างใหญ่ยิ่ง
  • 6:36 - 6:38
    เราเองได้ใช้มาตรฐานนั้น
  • 6:38 - 6:41
    ยิ่งกว่านั้น เรายังได้รับเงิน
    เพื่อทำให้มันทันสมัย มานานหลายปี
  • 6:41 - 6:45
    และในที่สุด องค์การนาโต้ก็รับมันไปใช้
  • 6:46 - 6:50
    นักเขียนโปรแกรมของเรา--จำได้นะคะ
    มีเพียงผู้หญิง
  • 6:50 - 6:54
    รวมทั้งพวกรักร่วมเพศ และแปลงเพศ--
  • 6:54 - 6:59
    ทำงานกันด้วยดินสอและกระดาษ
    เพื่อพัฒนาผังงานขึ้นมา
  • 6:59 - 7:03
    ให้คำจำกัดความ ของงานแต่ละงาน
    ที่จะทำ
  • 7:03 - 7:07
    แล้วพวกเขาก็เขียนรหัส
    ซึ่งโดยปกติเป็นภาษาคอมพิวเตอร์
  • 7:07 - 7:09
    บางครั้งก็เป็น รหัสฐานสอง
  • 7:09 - 7:14
    แล้วรหัสก็จะถูกส่ง ทางไปรษณีย์
    ไปที่ศูนย์ข้อมูล
  • 7:14 - 7:18
    เพื่อที่จะตอกรูในกระดาษเทป หรือ
    กระดาษการ์ด
  • 7:18 - 7:22
    แล้วก็ตอกรูลงไปอีกครั้ง
    เพื่อยืนยันว่าถูกต้อง
  • 7:22 - 7:25
    ทั้งหมดนี้ ก่อนที่มันจะเข้าไป
    ใกล้เครื่องคอมพ์ฯเสียอีก
  • 7:25 - 7:30
    นั่นเป็นการเขียนโปรแกรม
    สมัยต้น ๆ ทศวรรษ 70
  • 7:32 - 7:37
    ในปี ค.ศ 1975 หรือ 13 ปี จากที่ได้เริ่มต้น
  • 7:37 - 7:40
    โอกาสเท่าเทียมกันตามกฎหมาย
    ก็เข้ามาในอังกฤษ
  • 7:40 - 7:47
    และนั่นทำให้ นโยบายสนับสนุนสตรีของเรา
    ผิดกฎหมาย
  • 7:47 - 7:50
    และถือได้ว่า เป็นตัวอย่างหนึ่งของผลพวง
    โดยไม่ได้ตั้งใจ
  • 7:50 - 7:54
    บริษัทผู้หญิงของฉัน
    ก็ต้องอนุญาตให้ผู้ชายเข้ามา
  • 7:54 - 7:59
    (เสียงหัวเราะ)
  • 7:59 - 8:01
    เมื่อฉันเริ่มทำบริษัทผู้หญิงของฉัน
  • 8:01 - 8:08
    ผู้ชายก็พูดว่า "น่าสนใจนะ
    เพราะว่า ที่ทำได้ ก็เพราะมันเล็กหรอกนะ"
  • 8:08 - 8:14
    ต่อมาเมื่อมันมีขนาดใหญ่ พวกเขาก็ยอมรับ
    "ใช่ ตอนนี้มันใหญ่แล้ว
  • 8:14 - 8:17
    แต่ก็ไม่มีผลประโยชน์ใด ๆ
    เชิงยุทธศาสตร์หรอก"
  • 8:18 - 8:25
    ต่อมา เมื่อมันเป็นบริษัท ที่มีมูลค่า
    กว่าสามพันล้านดอลลาร์
  • 8:25 - 8:30
    และมันทำให้พนักงาน 70 คน
    กลายเป็นมหาเศรษฐี
  • 8:30 - 8:33
    พวกเขาก็พูดทำนองว่า "ทำได้ดีนะ สตีฟ"
  • 8:33 - 8:38
    (เสียงหัวเราะ)
  • 8:38 - 8:42
    (เสียงปรบมือ)
  • 8:42 - 8:46
    คุณจะสามารถบอกได้เสมอ ผู้หญิงที่
    ทะเยอทะยาน โดยดูจากรูปร่างศีรษะของเรา
  • 8:46 - 8:50
    มันจะแบบด้านบน
    เพราะถูกแตะเบา ๆ ด้วยความเอ็นดู
  • 8:50 - 8:56
    (เสียงหัวเราะ) (เสียงปรบมือ)
  • 8:56 - 9:00
    และเราก็มีเท้าที่ใหญ่กว่า
    เพื่อยืนให้ไกลจากอ่างในครัว
  • 9:00 - 9:02
    (เสียงหัวเราะ)
  • 9:02 - 9:06
    ขอบอกเคล็ดลับความสำเร็จ
    2 ประการ
  • 9:06 - 9:12
    ให้ตัวคุณเอง ล้อมรอบไปด้วยคนชั้นหนึ่ง
    และคนที่คุณชอบ
  • 9:12 - 9:18
    และให้เลือกคู่ครอง อย่างรอบคอบมาก ๆ
  • 9:18 - 9:21
    เพราะเมื่อวันก่อน ตอนฉันพูดว่า
    "สามีฉันเป็นเทวดา"
  • 9:21 - 9:24
    ผู้หญิงคนหนึ่ง ก็บ่นออกมาว่า --
    "คุณโขคดีนะ" เธอพูด
  • 9:24 - 9:26
    "ของฉันน่ะ ยังมีชีวิตอยู่เลย"
  • 9:26 - 9:29
    (เสียงหัวเราะ)
  • 9:33 - 9:38
    ถ้าความสำเร็จ ได้มาง่าย ๆ
    เราทุกคน คงจะเป็นมหาเศรษฐีกันหมด
  • 9:39 - 9:46
    แต่ในกรณีของฉันนั้น มันมาท่ามกลาง
    ความเจ็บชํ้าของครอบครัว และโดยแท้ วิกฤติ
  • 9:49 - 9:58
    ลูกชายที่เสียชีวิตไปแล้วของเรา, จายล์,
    ลูกคนเดียว, เป็นเด็กสวยน่ารัก พอใจในตัวเอง
  • 9:58 - 10:01
    แต่แล้ว ตอนอายุสองขวบครึ่ง
  • 10:01 - 10:05
    เหมือนการสับเปลี่ยนเด็ก ในเรื่องเทพนิยาย
  • 10:05 - 10:08
    เขาสูญเสีย เสียงพูดน้อย ๆ ของเขาไป
  • 10:08 - 10:13
    และเปลี่ยนไป เป็นเด็กวัยหัดเดิน
    ที่รุนแรง ควบคุมดูแลไม่ได้
  • 10:13 - 10:16
    ไม่ใช่เขาร้ายทั้งสองเรื่องนั้นหรอก
  • 10:16 - 10:21
    เขาเป็นโรคออทิสติกอย่างรุนแรง
    และเขาพูดไม่ได้อีกเลย
  • 10:24 - 10:30
    จายล์ เป็นคนไข้รายแรก ในบ้านหลังแรก
    ของงานการกุศล ที่ฉันตั้งขึ้นมา
  • 10:30 - 10:33
    เพื่อบุกเบิกการบริการรักษา
    สำหรับโรคออทิซึม
  • 10:33 - 10:36
    แล้วก็มีโรงเรียน ที่ไม่เคยมีมาก่อน
    ชื่อโรงเรียน Prior's Court
  • 10:36 - 10:39
    สำหรับเด็กนักเรียนที่เป็นโรคออทิซึม
  • 10:39 - 10:43
    องค์กรการกุศล เพื่อการวิจัยทางการแพทย์
    อีกนั่นแหละ ทั้งหมดเพื่อโรคออทิซึม
  • 10:43 - 10:48
    เพราะเมื่อใดก็ตาม ที่พบช่องว่างในการบริการ
    ทางการแพทย์ ฉันจะพยายามช่วย
  • 10:49 - 10:55
    ฉันชอบทำสิ่งใหม่ ๆ
    และทำสิ่งใหม่ ๆ ให้เกิดขึ้น
  • 10:55 - 11:01
    ฉันเพิ่งจะเริ่มตั้ง คณะทำงานระดับมันสมอง
    สามปี เพื่อการศึกษาวิจัยโรคออทิซึม
  • 11:01 - 11:06
    เพื่อให้ความมั่งคั่งบางส่วนของฉัน กลับคืน
    ไปสู่ธุรกิจ ที่กำเนิดมันขึ้นมา
  • 11:06 - 11:10
    ฉันยังได้ก่อตั้ง
    สถาบันอินเตอร์เน็ตอ๊อกซ์ฟอร์ด ขึ้นอีกด้วย
  • 11:10 - 11:13
    และธุรกิจเสี่ยง ด้านเทคโนฯสื่อสารอื่น ๆ
  • 11:13 - 11:17
    สถาบันอินเตอร์เน็ตอ๊อกซ์ฟอร์ดนั้น
    ไม่ได้เน้นเรื่องเทคโนโลยี่
  • 11:17 - 11:22
    แต่เน้นด้านปัญหาทางสังคม กฏหมาย
    และจริยธรรมด้านอินเตอร์เน็ต
  • 11:24 - 11:31
    จายล์ ตายโดยเราไม่ได้คาดคิด
    17 ปี มาแล้ว
  • 11:31 - 11:35
    และฉันก็เรียนรู้ที่จะอยู่ได้ โดยไม่มีเขา
  • 11:35 - 11:39
    และฉันก็เรียนรู้ที่จะอยู่ได้
    โดยปราศจากความจำเป็นต้องมีฉัน ของเขา
  • 11:39 - 11:43
    การทำบุญช่วยเหลือเพื่อนมนุษย์
    คือ ทั้งหมดที่ฉันทำอยู่ ในปัจจุบัน
  • 11:43 - 11:45
    ฉันไม่ต้องกังวลเลย เกี่ยวกับว่าจะหลงทาง
  • 11:45 - 11:49
    เพราะว่า องค์กรการกุศลมากมาย
    จะตามหาฉันจนพบ อย่างรวดเร็ว
  • 11:49 - 11:53
    (เสียงหัวเราะ)
  • 12:01 - 12:05
    มันเป็นเรื่องหนึ่ง
    ที่จะให้มีแนวคิด ในการทำธุรกิจ
  • 12:05 - 12:07
    แต่ก็อย่างที่หลายคนในห้องนี้ ก็รู้
  • 12:07 - 12:10
    การทำให้มันเกิดขึ้นนั้น
    เป็นเรื่องที่ยากมาก
  • 12:10 - 12:18
    และมันต้องการ พละกำลังพิเศษ
    ความเชื่อในตัวเอง และความมุ่งมั่น
  • 12:18 - 12:22
    ความกล้า ที่จะเสี่ยงต่อครอบครัวและบ้าน
  • 12:22 - 12:27
    และการมุ่งมั่นในบริการตลอด 7 วัน 24 ช.ม
    ซึ่งคาบเกี่ยวกับ การหมกมุ่นครํ่าเคร่ง
  • 12:27 - 12:31
    ดังนั้น มันก็ดีเหมือนกัน
    ที่ฉันเป็นคนบ้างาน
  • 12:31 - 12:37
    ฉันเชื่อในความงดงามของงาน เมื่อเราทำ
    ได้อย่างเหมาะสม และอ่อนน้อมถ่อมตน
  • 12:38 - 12:44
    งาน ไม่ได้เป็นแค่บางอย่างที่ฉันทำ
    ในเมื่อ ฉันควรจะไปทำอย่างอื่น
  • 12:46 - 12:48
    เราดำรงชีวิตอยู่ โดยมุ่งไปข้างหน้า
  • 12:48 - 12:51
    แล้วทั้งหมดนี้ ได้สอนอะไรฉันบ้างคะ?
  • 12:52 - 12:56
    ฉันได้เรียนรู้ว่า วันพรุ่งนี้
    จะไม่เหมือนกับวันนี้อีกเลย
  • 12:56 - 12:59
    และแน่นอน ไม่มีอะไรเหมือนเมื่อวานนี้
  • 12:59 - 13:02
    และนั่นทำให้ฉันสามารถ
    รับมือกับความเปลี่ยนแปลงได้
  • 13:02 - 13:07
    แท้จริง ในที่สุดแล้ว ต้อนรับการเปลี่ยนแปลง
  • 13:07 - 13:12
    แม้ว่า จะมีคนบอกฉันว่า
    ฉันก็ยังคงเป็น คนที่เอาใจยากมาก
  • 13:12 - 13:14
    ขอบคุณมากค่ะ
  • 13:14 - 13:21
    (เสียงปรบมือ)
Title:
ทำไมผู้หญิงที่มีความทะเยอทะยานจึงมีศีรษะแบน?
Speaker:
เดม สตีฟานี่่ เชอร์ลี่
Description:

เดม สตีฟานี่ เชอร์ลี่ เป็นนักธุรกิจลงทุนทางด้านเทคนิค ที่ประสบความสำเร็จมากที่สุดที่คุณไม่เคยได้ยินชื่อมาก่อน ในทศวรรษที่ 70 เธอก่อตั้งบริษัทผู้บุกเบิกงานซ๊อฟแวร์ ขึ้นในประเทศอังกฤษ ที่มีแต่ผู้หญิงล้วนๆ ซึ่งในที่สุดมีมูลค่าถึง 3 พันล้านดอลลาร์ ทำให้สมาชิกในทีมงานของเธอ 70 คน กลายเป็นมหาเศรษฐีเงินล้าน ในการพูดแบบตรงไปตรงมาและสนุกสนานนี้ เธออธิบายว่า ทำไมเธอจึงใช้ชื่อว่า "สตีฟ", ทำอย่างไรเธอจึงพลิกผันความคาดหมาย ของคนในยุคสมัยนั้นได้ และเธอก็บอกวิธีการที่เชื่อถือได้ ในการระบุตัว ผู้หญิงที่มีความทะเยอทะยาน...

more » « less
Video Language:
English
Team:
closed TED
Project:
TEDTalks
Duration:
13:39

Thai subtitles

Revisions