WEBVTT

00:00:00.988 --> 00:00:02.889
เมื่อฉันเขียนบันทึกชีวิตของฉัน

00:00:02.889 --> 00:00:06.566
บริษัทผู้พิมพ์ รู้สึกงุนงงเป็นอย่างยิ่ง

00:00:06.566 --> 00:00:10.800
มันเป็นเรื่องของฉัน ตอนเป็นเด็กอพยพใช่มั๊ย

00:00:10.800 --> 00:00:16.304
หรือ ในฐานะเป็นผู้หญิง ที่ก่อตั้งบริษัท
ซอฟต์แวร์ไฮเทค ย้อนไปช่วงทศวรรษ 70

00:00:16.304 --> 00:00:18.380
บริษัทที่ได้กลายเป็นบริษัทมหาชน

00:00:18.380 --> 00:00:22.963
และในที่สุด ก็จ้างคนทำงานได้กว่า 
8,500 คน?

00:00:22.963 --> 00:00:27.470
หรือในฐานะเป็นแม่ ของลูกที่เป็นออทิสติก?

00:00:27.470 --> 00:00:31.925
หรือในฐานะคนใจบุญสุนทาน 
ที่ในขณะนี้ ได้จ่ายเงินไปเป็นจำนวนมาก?

00:00:31.925 --> 00:00:34.569
ค่ะ ปรากฎว่า ฉันเป็นทั้งหมดนั้นแหละ

00:00:34.569 --> 00:00:37.469
ขอให้ฉัน ได้เล่าเรื่องของฉันเถอะค่ะ

NOTE Paragraph

00:00:39.779 --> 00:00:46.446
ทั้งหมดนั่นมาจาก เมื่อฉันได้ขึ้นรถไฟ
ในเวียนนา

00:00:46.446 --> 00:00:51.483
เป็นส่วนหนึ่งของโครงการอพยพเด็ก 
ที่ได้ช่วยชีวิตเด็กยิวไปเกือบ 10,000 คน

00:00:51.483 --> 00:00:53.851
จากพวกนาซียุโรป

00:00:53.851 --> 00:00:57.860
ตอนฉันอายุ 5 ขวบ กำมือพี่สาวอายุ 9 ขวบไว้

00:00:57.860 --> 00:01:01.813
ไม่รู้อะไรสักนิด ว่ากำลังเกิดอะไรขึ้น

00:01:01.813 --> 00:01:06.504
"อังกฤษ คืออะไร 
และทำไมฉันกำลังจะไปที่นั่น?"

00:01:06.504 --> 00:01:13.241
ฉันยังมีชีวิตอยู่ในขณะนี้ ก็เพราะนานมาแล้ว
ได้รับความช่วยเหลือ จากคนแปลกหน้าใจดี

00:01:14.911 --> 00:01:18.446
ฉันโชคดี และยิ่งโชคดีเป็นสองเท่า
ที่ในเวลาต่อมา ได้มาสมทบ

00:01:18.446 --> 00:01:20.885
กับพ่อแม่ที่ให้กำเนิดฉันมา

00:01:20.885 --> 00:01:27.917
แต่น่าเศร้า ฉันไม่ได้ติดต่อกับท่านอีกเลย

00:01:27.917 --> 00:01:31.227
แต่ฉันได้ทำมามากแล้ว ในเจ็ดทศวรรษต่อมา
ตั้งแต่วันแห่งความทุกข์นั้น

00:01:31.227 --> 00:01:33.003
เมื่อวันที่คุณแม่ ส่งฉันขึ้นรถไฟ

00:01:33.003 --> 00:01:36.290
ทำมามาก เกินกว่าที่ฉันเคยใฝ่ฝัน ว่าจะทำได้

00:01:36.290 --> 00:01:39.398
และฉันก็รักประเทศอังกฤษ 
ประเทศที่ รับฉันมาเลี้ยงดู

00:01:39.398 --> 00:01:44.469
ด้วยความรัก ที่คนที่ได้สูญเสีย
สิทธิมนุษยชนไปเท่านั้น คงจะรู้สึกได้

00:01:45.831 --> 00:01:52.188
ฉันได้ตัดสินใจ ที่จะทำให้ชีวิตฉันนั้น
มีคุณค่า สมกับที่ได้รับการช่วยชีวิตไว้

00:01:52.188 --> 00:01:54.449
แล้วฉันก็แค่ดำเนินชีวิตแบบนั้นต่อมา

00:01:55.709 --> 00:01:58.524
(เสียงหัวเราะ)

NOTE Paragraph

00:01:59.264 --> 00:02:03.465
ขอนำคุณกลับไปในตอนต้น ๆ ทศวรรษที่ 70

00:02:03.465 --> 00:02:07.953
เพื่อที่จะให้ผ่านปัญหาเรื่องเพศ 
ที่เป็นปัญหาอยู่ในขณะนั้น

00:02:07.953 --> 00:02:14.443
ฉันตั้งบริษัทซอฟต์แวร์ของตัวเองขึ้นมา 
ณ ที่ ๆ พวกเริ่มก่อตั้งทำกันในอังกฤษ

00:02:14.443 --> 00:02:20.301
แต่มันยังเป็นบริษัทของผู้หญิง
บริษัทสำหรับผู้หญิง

00:02:20.301 --> 00:02:23.325
เป็นธุรกิจเชิงสังคมระยะต้น ๆ

00:02:23.325 --> 00:02:27.001
ผู้คนก็หัวเราะเยาะ กับความคิดที่บ้า ๆ นั้น
เพราะ ซอฟต์แวร์ ในตอนนั้น

00:02:27.001 --> 00:02:29.074
ให้ไปเปล่า ๆ พร้อมไปกับเครื่อง

00:02:29.074 --> 00:02:33.808
ไม่มีใครหรอกจะซื้อซอฟต์แวร์
ที่แน่ ๆ ซื้อไปจากผู้หญิง

00:02:33.808 --> 00:02:39.745
แม้ว่า พวกผู้หญิงในตอนนั้น ก็จบจาก
มหาวิทยาลัยมาพร้อมกับปริญญาที่ดี ๆ

00:02:39.745 --> 00:02:43.299
จึงมีเพดานแก้ว เป็นอุปสรรค
ขวางความก้าวหน้าของพวกเรา

00:02:44.309 --> 00:02:48.985
และฉันก็มักจะชนกับเพดานแก้วนั้น 
อยู่บ่อย ๆ

00:02:48.985 --> 00:02:52.550
ฉันต้องการโอกาสสำหรับผู้หญิง

NOTE Paragraph

00:02:52.550 --> 00:02:57.042
ฉันรับให้เข้ามาทำงาน ผู้หญิงที่มี
วุฒิวิชาชีพ ที่จะทิ้งงานไป เมื่อตอนแต่งงาน

00:02:57.042 --> 00:02:59.293
หรือ เมื่อถึงกำหนดคลอดลูกคนแรก

00:02:59.293 --> 00:03:04.484
และก็จัดให้พวกเขา ในแบบของ
องค์กรที่ทำงานที่บ้าน

00:03:04.484 --> 00:03:09.069
เราบุกเบิกแนวคิด ที่ให้ผู้หญิง
กลับเข้าทำงาน

00:03:09.069 --> 00:03:11.611
หลังจากที่หยุดการทำงานไป

00:03:11.611 --> 00:03:15.394
เราบุกเบิก วิธีการทำงานที่ยืดหยุ่นได้ใหม่ ๆ
ในทุกรูปแบบ เช่น

00:03:15.394 --> 00:03:20.646
การแชร์งาน การแชร์กำไรที่ได้
และท้ายสุด การมีส่วนร่วมเป็นเจ้าของกิจการ

00:03:20.646 --> 00:03:24.092
เมื่อฉันเอาหนึ่งในสี่ของบริษัท 
ไปอยู่ในมือของพนักงาน

00:03:24.092 --> 00:03:27.912
โดยใคร ๆ ไม่ต้องเสียค่าใช้จ่ายอะไรเลย
ยกเว้นตัวฉันเอง

00:03:29.582 --> 00:03:35.773
นานหลายปี ฉันเป็นผู้หญิงคนแรก ในเรื่องนี้
หรือไม่ก็เป็นผู้หญิงคนเดียว ในเรื่องนั้น

00:03:35.773 --> 00:03:39.539
และในช่วงเวลาเหล่านั้น ฉันจะทำงาน
เรื่องการซื้อขายหุ้น ก็ไม่ได้

00:03:39.539 --> 00:03:43.300
จะขับรถบัส หรือขับเครื่องบินก็ไม่ได้

00:03:43.300 --> 00:03:49.193
ความจริงแล้ว ฉันจะเปิดบัญชีธนาคารไม่ได้
ถ้าไม่ได้รับอนุญาตจากสามีก่อน

00:03:49.193 --> 00:03:53.715
ผู้หญิงรุ่นเดียวกับฉัน 
ต่อสู้เพื่อสิทธิที่จะทำงาน

00:03:53.715 --> 00:03:58.207
และสิทธิที่จะได้ค่าจ้างเท่าเทียมกับชาย

NOTE Paragraph

00:03:58.207 --> 00:04:02.068
ไม่มีใครหรอก ที่คาดหมายอะไรมากมาย
จากคนที่ทำงาน หรือที่อยู่ในสังคม

00:04:02.068 --> 00:04:04.566
เพราะสิ่งที่คาดหวังทั้งหมด ในตอนนั้น

00:04:04.566 --> 00:04:08.461
เป็นเรื่องความรับผิดชอบ เกี่ยวกับบ้าน
และครอบครัว

00:04:08.461 --> 00:04:11.298
และฉันก็ไม่สามารถเผชิญหน้า
กับเรื่องนั้นได้อย่างแท้จริง

00:04:11.298 --> 00:04:17.287
ฉันจึงเริ่มต้นท้าทาย กับธรรมเนียมปฏิบัติ
ในสมัยนั้น

00:04:17.287 --> 00:04:23.142
ถึงขนาดเปลี่ยนชื่อตัวเอง จาก "สตีฟานี่"
ไปเป็น "สตีฟ"

00:04:23.142 --> 00:04:24.891
ในจดหมายการพัฒนาธุรกิจของฉัน

00:04:24.891 --> 00:04:27.369
เพื่อให้ผ่านประตูเข้าไปได้ 
ก่อนที่จะมีใครรู้

00:04:27.369 --> 00:04:28.750
ว่า ชายนั่น เป็นผู้หญิง

00:04:28.750 --> 00:04:32.054
(เสียงหัวเราะ)

NOTE Paragraph

00:04:32.054 --> 00:04:39.214
บริษัทของฉันชื่อว่า ฟรีแลนซ์โปรแกรมเมอร์
และนั่นตรงเผง กับสิ่งที่มันเป็น

00:04:39.214 --> 00:04:44.287
การเริ่มต้นจะเล็กกว่านี้ไม่ได้:
เพราะอยู่บนโต๊ะอาหาร

00:04:44.287 --> 00:04:49.681
และมีเงินลงทุนอยู่เท่า ๆ กับ 100 ดอลลาร์
ของปัจจุบัน

00:04:49.681 --> 00:04:56.978
เงินลงทุนมาจากแรงงานของฉัน และ
จากการเอาบ้านไปจำนอง

00:04:56.978 --> 00:05:02.615
ความสนใจของฉัน เป็นวิทยาศาสตร์
ตลาดนั้น เป็นเรื่องเกี่ยวกับการค้า--

00:05:02.615 --> 00:05:06.640
สิ่งต่างๆ เช่น บัญชีค่าจ้าง ซึ่งฉันพบว่า
ค่อนข้างน่าเบื่อ

00:05:06.640 --> 00:05:11.752
ฉันจึงต้องประนีประนอมกัน 
ระหว่างงานวิจัยเชิงปฏิบัติการ

00:05:11.752 --> 00:05:15.183
ซึ่งมีความท้าทายด้านปัญญา ที่ฉันสนใจ

00:05:15.183 --> 00:05:22.850
กับค่านิยมทางการค้า ที่ลูกค้าของฉัน
เห็นคุณค่าของมัน

00:05:22.850 --> 00:05:28.108
สิ่งต่างๆ เช่น การจัดตารางรถไฟขนส่งสินค้า

00:05:28.108 --> 00:05:34.297
จัดตารางรถบัส ควบคุมสต๊อกสินค้า
การควบคุมสต๊อกสินค้ามากมาย

00:05:34.297 --> 00:05:38.545
และในที่สุด งานก็มีเข้ามา

00:05:38.545 --> 00:05:42.300
เราอำพราง สภาพการจ้างงานชั่วคราว 
และการทำงานจากที่บ้าน ของพนักงานเรา

00:05:42.300 --> 00:05:47.440
โดยการเสนอราคาขาดตัว
เป็นบริษัทหนึ่งในพวกแรก ๆ ที่ทำแบบนี้

00:05:47.440 --> 00:05:50.755
และใครจะคิดว่า การเขียนโปรแกรม

00:05:50.755 --> 00:05:54.699
ของบันทึกการบินกล่องดำ 
ของเครื่องบินเร็วกว่าเสียงคองคอร์ดนั้น

00:05:54.699 --> 00:05:59.908
เขียนขึ้นโดย พวกผู้หญิงที่ทำงาน
อยู่ในบ้านของตัวเอง

00:05:59.908 --> 00:06:06.682
(เสียงปรบมือ)

NOTE Paragraph

00:06:07.392 --> 00:06:12.323
ทั้งหมดที่เราใช้ไป คือ วิธีการง่าย ๆ
"เชื่อใจพนักงาน"

00:06:12.323 --> 00:06:14.504
และก็โทรศัพท์ธรรมดา ๆ

00:06:14.504 --> 00:06:20.225
จนเราคุ้นกับ การถามผู้มาสมัครงานว่า
"คุณมีโทรศัพท์มั๊ย?"

NOTE Paragraph

00:06:22.175 --> 00:06:25.194
โครงการตอนแรก ๆ เป็นการพัฒนา
มาตรฐานซอฟต์แวร์

00:06:25.194 --> 00:06:27.434
ในเรื่อง เกณฑ์วิธีควบคุมจัดการ

00:06:27.434 --> 00:06:33.636
ซอฟต์แวร์ในอดีต และยังคงเป็นอยู่ในปัจจุบัน
เป็นกิจกรรมที่ยากจะควบคุม อย่างน่าโมโห

00:06:33.636 --> 00:06:35.747
นั่นจึงมีคุณค่าอย่างใหญ่ยิ่ง

00:06:35.747 --> 00:06:37.971
เราเองได้ใช้มาตรฐานนั้น

00:06:37.971 --> 00:06:40.989
ยิ่งกว่านั้น เรายังได้รับเงิน 
เพื่อทำให้มันทันสมัย มานานหลายปี

00:06:40.989 --> 00:06:45.253
และในที่สุด องค์การนาโต้ก็รับมันไปใช้

00:06:46.323 --> 00:06:50.450
นักเขียนโปรแกรมของเรา--จำได้นะคะ
มีเพียงผู้หญิง

00:06:50.450 --> 00:06:53.896
รวมทั้งพวกรักร่วมเพศ และแปลงเพศ--

00:06:53.896 --> 00:06:58.939
ทำงานกันด้วยดินสอและกระดาษ
เพื่อพัฒนาผังงานขึ้นมา

00:06:58.939 --> 00:07:02.596
ให้คำจำกัดความ ของงานแต่ละงาน 
ที่จะทำ

00:07:02.596 --> 00:07:06.509
แล้วพวกเขาก็เขียนรหัส 
ซึ่งโดยปกติเป็นภาษาคอมพิวเตอร์

00:07:06.509 --> 00:07:08.776
บางครั้งก็เป็น รหัสฐานสอง

00:07:08.776 --> 00:07:13.506
แล้วรหัสก็จะถูกส่ง ทางไปรษณีย์ 
ไปที่ศูนย์ข้อมูล

00:07:13.506 --> 00:07:17.724
เพื่อที่จะตอกรูในกระดาษเทป หรือ 
กระดาษการ์ด

00:07:17.724 --> 00:07:22.051
แล้วก็ตอกรูลงไปอีกครั้ง 
เพื่อยืนยันว่าถูกต้อง

00:07:22.051 --> 00:07:25.387
ทั้งหมดนี้ ก่อนที่มันจะเข้าไป
ใกล้เครื่องคอมพ์ฯเสียอีก

00:07:25.387 --> 00:07:30.046
นั่นเป็นการเขียนโปรแกรม 
สมัยต้น ๆ ทศวรรษ 70

NOTE Paragraph

00:07:31.566 --> 00:07:36.701
ในปี ค.ศ 1975 หรือ 13 ปี จากที่ได้เริ่มต้น

00:07:36.701 --> 00:07:39.912
โอกาสเท่าเทียมกันตามกฎหมาย 
ก็เข้ามาในอังกฤษ

00:07:39.912 --> 00:07:46.824
และนั่นทำให้ นโยบายสนับสนุนสตรีของเรา
ผิดกฎหมาย

00:07:46.824 --> 00:07:50.400
และถือได้ว่า เป็นตัวอย่างหนึ่งของผลพวง
โดยไม่ได้ตั้งใจ

00:07:50.400 --> 00:07:54.072
บริษัทผู้หญิงของฉัน
ก็ต้องอนุญาตให้ผู้ชายเข้ามา

00:07:54.072 --> 00:07:59.014
(เสียงหัวเราะ)

NOTE Paragraph

00:07:59.014 --> 00:08:01.418
เมื่อฉันเริ่มทำบริษัทผู้หญิงของฉัน

00:08:01.418 --> 00:08:08.317
ผู้ชายก็พูดว่า "น่าสนใจนะ 
เพราะว่า ที่ทำได้ ก็เพราะมันเล็กหรอกนะ"

00:08:08.317 --> 00:08:14.136
ต่อมาเมื่อมันมีขนาดใหญ่ พวกเขาก็ยอมรับ
"ใช่ ตอนนี้มันใหญ่แล้ว

00:08:14.136 --> 00:08:17.355
แต่ก็ไม่มีผลประโยชน์ใด ๆ 
เชิงยุทธศาสตร์หรอก"

00:08:18.125 --> 00:08:25.274
ต่อมา เมื่อมันเป็นบริษัท ที่มีมูลค่า
กว่าสามพันล้านดอลลาร์

00:08:25.274 --> 00:08:29.877
และมันทำให้พนักงาน 70 คน 
กลายเป็นมหาเศรษฐี

00:08:29.877 --> 00:08:33.397
พวกเขาก็พูดทำนองว่า "ทำได้ดีนะ สตีฟ"

00:08:33.397 --> 00:08:37.683
(เสียงหัวเราะ)

00:08:37.683 --> 00:08:41.969
(เสียงปรบมือ)

NOTE Paragraph

00:08:41.969 --> 00:08:46.255
คุณจะสามารถบอกได้เสมอ ผู้หญิงที่
ทะเยอทะยาน โดยดูจากรูปร่างศีรษะของเรา

00:08:46.255 --> 00:08:49.580
มันจะแบบด้านบน 
เพราะถูกแตะเบา ๆ ด้วยความเอ็นดู

00:08:49.580 --> 00:08:55.521
(เสียงหัวเราะ) (เสียงปรบมือ)

00:08:55.521 --> 00:09:00.084
และเราก็มีเท้าที่ใหญ่กว่า 
เพื่อยืนให้ไกลจากอ่างในครัว

00:09:00.084 --> 00:09:01.737
(เสียงหัวเราะ)

NOTE Paragraph

00:09:01.737 --> 00:09:05.562
ขอบอกเคล็ดลับความสำเร็จ 
2 ประการ

00:09:05.562 --> 00:09:11.781
ให้ตัวคุณเอง ล้อมรอบไปด้วยคนชั้นหนึ่ง
และคนที่คุณชอบ

00:09:11.781 --> 00:09:18.065
และให้เลือกคู่ครอง อย่างรอบคอบมาก ๆ

00:09:18.065 --> 00:09:21.278
เพราะเมื่อวันก่อน ตอนฉันพูดว่า
"สามีฉันเป็นเทวดา"

00:09:21.278 --> 00:09:23.764
ผู้หญิงคนหนึ่ง ก็บ่นออกมาว่า --
"คุณโขคดีนะ" เธอพูด

00:09:23.764 --> 00:09:25.790
"ของฉันน่ะ ยังมีชีวิตอยู่เลย"

00:09:25.790 --> 00:09:28.807
(เสียงหัวเราะ)

NOTE Paragraph

00:09:33.117 --> 00:09:38.174
ถ้าความสำเร็จ ได้มาง่าย ๆ 
เราทุกคน คงจะเป็นมหาเศรษฐีกันหมด

00:09:39.054 --> 00:09:46.048
แต่ในกรณีของฉันนั้น มันมาท่ามกลาง
ความเจ็บชํ้าของครอบครัว และโดยแท้ วิกฤติ

00:09:49.258 --> 00:09:57.532
ลูกชายที่เสียชีวิตไปแล้วของเรา, จายล์, 
ลูกคนเดียว, เป็นเด็กสวยน่ารัก พอใจในตัวเอง

00:09:57.532 --> 00:10:01.465
แต่แล้ว ตอนอายุสองขวบครึ่ง

00:10:01.465 --> 00:10:04.738
เหมือนการสับเปลี่ยนเด็ก ในเรื่องเทพนิยาย

00:10:04.738 --> 00:10:08.170
เขาสูญเสีย เสียงพูดน้อย ๆ ของเขาไป

00:10:08.170 --> 00:10:13.442
และเปลี่ยนไป เป็นเด็กวัยหัดเดิน
ที่รุนแรง ควบคุมดูแลไม่ได้

00:10:13.442 --> 00:10:15.524
ไม่ใช่เขาร้ายทั้งสองเรื่องนั้นหรอก

00:10:15.524 --> 00:10:21.457
เขาเป็นโรคออทิสติกอย่างรุนแรง
และเขาพูดไม่ได้อีกเลย

00:10:24.387 --> 00:10:29.734
จายล์ เป็นคนไข้รายแรก ในบ้านหลังแรก
ของงานการกุศล ที่ฉันตั้งขึ้นมา

00:10:29.734 --> 00:10:33.304
เพื่อบุกเบิกการบริการรักษา
สำหรับโรคออทิซึม

00:10:33.304 --> 00:10:36.304
แล้วก็มีโรงเรียน ที่ไม่เคยมีมาก่อน
ชื่อโรงเรียน Prior's Court

00:10:36.304 --> 00:10:38.724
สำหรับเด็กนักเรียนที่เป็นโรคออทิซึม

00:10:38.724 --> 00:10:42.844
องค์กรการกุศล เพื่อการวิจัยทางการแพทย์
อีกนั่นแหละ ทั้งหมดเพื่อโรคออทิซึม

00:10:42.844 --> 00:10:47.823
เพราะเมื่อใดก็ตาม ที่พบช่องว่างในการบริการ
ทางการแพทย์ ฉันจะพยายามช่วย

00:10:49.313 --> 00:10:54.583
ฉันชอบทำสิ่งใหม่ ๆ
และทำสิ่งใหม่ ๆ ให้เกิดขึ้น

00:10:54.583 --> 00:11:01.159
ฉันเพิ่งจะเริ่มตั้ง คณะทำงานระดับมันสมอง
สามปี เพื่อการศึกษาวิจัยโรคออทิซึม

NOTE Paragraph

00:11:01.159 --> 00:11:06.434
เพื่อให้ความมั่งคั่งบางส่วนของฉัน กลับคืน
ไปสู่ธุรกิจ ที่กำเนิดมันขึ้นมา

00:11:06.434 --> 00:11:10.017
ฉันยังได้ก่อตั้ง 
สถาบันอินเตอร์เน็ตอ๊อกซ์ฟอร์ด ขึ้นอีกด้วย

00:11:10.017 --> 00:11:12.510
และธุรกิจเสี่ยง ด้านเทคโนฯสื่อสารอื่น ๆ

00:11:12.510 --> 00:11:16.795
สถาบันอินเตอร์เน็ตอ๊อกซ์ฟอร์ดนั้น
ไม่ได้เน้นเรื่องเทคโนโลยี่

00:11:16.795 --> 00:11:21.607
แต่เน้นด้านปัญหาทางสังคม กฏหมาย
และจริยธรรมด้านอินเตอร์เน็ต

NOTE Paragraph

00:11:23.887 --> 00:11:30.909
จายล์ ตายโดยเราไม่ได้คาดคิด 
17 ปี มาแล้ว

00:11:30.909 --> 00:11:34.689
และฉันก็เรียนรู้ที่จะอยู่ได้ โดยไม่มีเขา

00:11:34.689 --> 00:11:39.469
และฉันก็เรียนรู้ที่จะอยู่ได้
โดยปราศจากความจำเป็นต้องมีฉัน ของเขา

00:11:39.469 --> 00:11:42.829
การทำบุญช่วยเหลือเพื่อนมนุษย์
คือ ทั้งหมดที่ฉันทำอยู่ ในปัจจุบัน

00:11:42.829 --> 00:11:45.188
ฉันไม่ต้องกังวลเลย เกี่ยวกับว่าจะหลงทาง

00:11:45.188 --> 00:11:48.697
เพราะว่า องค์กรการกุศลมากมาย
จะตามหาฉันจนพบ อย่างรวดเร็ว

00:11:48.697 --> 00:11:52.667
(เสียงหัวเราะ)

NOTE Paragraph

00:12:00.807 --> 00:12:04.885
มันเป็นเรื่องหนึ่ง 
ที่จะให้มีแนวคิด ในการทำธุรกิจ

00:12:04.885 --> 00:12:07.112
แต่ก็อย่างที่หลายคนในห้องนี้ ก็รู้

00:12:07.112 --> 00:12:10.025
การทำให้มันเกิดขึ้นนั้น 
เป็นเรื่องที่ยากมาก

00:12:10.025 --> 00:12:18.117
และมันต้องการ พละกำลังพิเศษ
ความเชื่อในตัวเอง และความมุ่งมั่น

00:12:18.117 --> 00:12:22.322
ความกล้า ที่จะเสี่ยงต่อครอบครัวและบ้าน

00:12:22.322 --> 00:12:27.491
และการมุ่งมั่นในบริการตลอด 7 วัน 24 ช.ม
ซึ่งคาบเกี่ยวกับ การหมกมุ่นครํ่าเคร่ง

00:12:27.491 --> 00:12:31.475
ดังนั้น มันก็ดีเหมือนกัน 
ที่ฉันเป็นคนบ้างาน

00:12:31.475 --> 00:12:36.706
ฉันเชื่อในความงดงามของงาน เมื่อเราทำ
ได้อย่างเหมาะสม และอ่อนน้อมถ่อมตน

00:12:38.153 --> 00:12:43.522
งาน ไม่ได้เป็นแค่บางอย่างที่ฉันทำ
ในเมื่อ ฉันควรจะไปทำอย่างอื่น

NOTE Paragraph

00:12:45.612 --> 00:12:47.756
เราดำรงชีวิตอยู่ โดยมุ่งไปข้างหน้า

00:12:47.756 --> 00:12:50.990
แล้วทั้งหมดนี้ ได้สอนอะไรฉันบ้างคะ?

00:12:52.210 --> 00:12:55.846
ฉันได้เรียนรู้ว่า วันพรุ่งนี้
จะไม่เหมือนกับวันนี้อีกเลย

00:12:55.846 --> 00:12:58.899
และแน่นอน ไม่มีอะไรเหมือนเมื่อวานนี้

00:12:58.899 --> 00:13:02.306
และนั่นทำให้ฉันสามารถ
รับมือกับความเปลี่ยนแปลงได้

00:13:02.306 --> 00:13:06.634
แท้จริง ในที่สุดแล้ว ต้อนรับการเปลี่ยนแปลง

00:13:06.634 --> 00:13:11.666
แม้ว่า จะมีคนบอกฉันว่า 
ฉันก็ยังคงเป็น คนที่เอาใจยากมาก

NOTE Paragraph

00:13:11.666 --> 00:13:13.801
ขอบคุณมากค่ะ

NOTE Paragraph

00:13:13.801 --> 00:13:21.081
(เสียงปรบมือ)