Për këto gra, leximi është një veprim kurajoz

Në disa pjesë të botës, gjysma e grave nuk dinë shkrim e kendim. Arsyet ndryshojnë, por në shumë raste, edukimi nuk është vlerësuar nga baballarët, burrat, madje edhe nënat . Fotografja dhe TED Fellow Laura Boushnak udhëtoi në vende të ndryshme, midis të cilave Jemen, Egjipt dhe Tunizi për të ekspozuar gra të guximshme - nxenese shkolle, aktivistë politikë, nena 60 vjecare - të cilët janë duke luftuar kundër statistikave .

Duke qenë një fotografe arabe dhe grua,

për projektet e mia gjithmonë kam
gjetur inspirimin nga përvojat personale.

Pasioni që zhvillova për diturinë,

që më lejoi ti thyej pengesat drejt
një jete më të mirë

ishte motivimi për projektin tim:
"Une lexoj Unë shkruaj".

E shtyrë nga përvoja ime personale,

pasi fillimisht nuk më ishte lejuar
të ndjek shkollimin e lartë,

vendosa të gjej dhe dokumentoj
ndodhi të femrave tjera

të cilave shkollimi ua ndryshoi jetën,

duke i ekspozuar dhe pyetur për
vështirësitë me të cilat përballen ato,

unë mbulova një varg temash që
kanë të bëjnë me edukimin e grave

duke mos harruar dallimet
ndër vendet arabe

për shkak të faktorëve
ekonomik dhe social.

Këto cështje përfshijnë analfabetizmin
e grave, si tepër i lartë në këtë regjion;

reformat në arsim; programe për
studentët që e kanë braktisur shkollën;

dhe aktiviteti politik
mes studentëve të universitetit.

Prej kur e fillova këtë punë,

jo gjithmonë e kam pasur të lehtë
të bind femrat të marrin pjesë.

Vetëm pasi ua sqaroja

se si ngjarjet e tyre mund të ndikonin
në jetët e femrave tjera,

se ato do të bëheshin shembull për
komunitetin e tyre, ca prej tyre pranuan.

Duke kërkuar një qasje
bashkëpunuese dhe refleksive,

U kërkova të shkruajnë
fjalët e tyre dhe idete

në kopje të fotografive të tyre.

Ata foto pastaj u shpërndanë
në disa prej klasave,

dhe ndihmuan të frymëzojnë
dhe motivojnë femra tjera

që kalojnë situata
të ngjashme të arsimimit.

Aisha, një mësuese nga Jemeni, shkruajti,

"Unë e kërkova arsimimin
në mënyre që të jem e pavarur

dhe jo të varem prej burrave për gjithcka".

Një ndër temat e para të mia
ishte Umm El-Saad nga Egjipti.

Herën e parë që u takuam,
ajo mezi e shkruante emrin e vet.

Ajo merrte pjesë në një program
nëntë mujor analfabetizmi

që udhëhiqej nga një OJQ
në periferi të Kairos.

Muaj më vonë ajo bënte shaka se si i shoqi

e kishte kërcënuar se
do e nxjerrë nga klasat,

pasiqë kishte kuptuar
se gruaja e tij tanimë e shkolluar

po kontollonte mesazhet
e celularit të tij.

(Te qeshura)

Capkënja Umm El-Saad.

Sigurisht, kjo nuk ishte arsyeja
që Umm El-Saad iu bashkua programit.

E pashë se si ajo përpiqej ti kontrollojë
aktivitetet e thjeshta ditore,

detaje të vogla
që i marrim si të mirëqëna,

që nga numërimi i parave në dyqan e
duke ndihmuar fëmijët me detyrat.

Pavarësisht varfërisë së saj dhe
ndërgjegjes së komunitetit të saj,

që e poshtërson arsimimin e femrës,

Umm El-Saad së bashku me shoqet
egjiptiane të klasës,

ishte e etur të mësojë
të shkruajë e të lexojë.

Në Tunizi, kam takuar Asmen,

një ndër katër femrat aktiviste
që unë i kam intervistuar.

Studentja laike e bioinxhinierisë
është mjaft aktive në mediat sociale.

Për sa i përket vendit të saj, që kishte
të cmuar atë që quhej Pranvera Arabe,

ajo tha: "Unë gjithmonë kam ëndërruar
të zbuloj një bakterie të re.

Tani, pas revolucionit, ne kemi nga
një të re cdo ditë".

Asma i referohej rritjes së
fundamentalizmit fetar në regjion,

që është një tjetër pengesë
e grave në vecanti.

Prej të gjithë grave që takova, Fayza
nga Jemeni më preku më së shumti.

Fayza ishte e detyruar ta linte shkollën
në moshën tetë vjecare kur u martua.

Martesa zgjati për një vit.

Në moshën 14 vjec ajo u bë gruaja
e tretë e një gjashtëdhjetëvjecari,

dhe kur ajo i kishte mbushur 18, ishte
nëna e divorcuar e tre fëmijëve.

Pavarësisht varfërisë së saj,
dhe statusit të saj social

si një e divorcuar në një shoqëri
tepër konservative,

dhe pavarësisht kundështimit të
prindërve të saj për tu kthyer në shkollë,

Fayza e dinte që e vetmja mënyrë për ta
kontrolluar jetën e saj ishte arsimimi.

Ajo tani është 26 vjece,

Ajo pranoi një ndihmë nga një OJQ lokale

për të financuar studimet e saj
të biznesit në universitet.

Qëllimi i saj është të gjejë një punë,
të marrë me qera një vend për të jetuar,

dhe të sjelle fëmijët e saj
të jetojnë me të.

Shtetet Arabe po kalojnë përmes ndryshimeve të jashtëzakonshme,

dhe vështirësitë me të cilat gratë
ballafaqohen janë dërrmuese.

Ashtu si gratë që i fotografova,

më duhej të kaloj shumë vështirësi
për tu bë fotografja që jam sot,

shumë njerëz gjatë rrugëtimit tim më
tregonin cka mund apo s'mund të bëj.

Umm El-Saad, Asma dhe Fayza dhe
shume gra gjithandej botës Arabe,

tregojnë se është e mundur të
tejkalohen vështirësitë për arsim,

të cilën ato e dijnë se është më e mira
për një të ardhme më të mirë.

Dhe këtu do doja ta mbaroj me
një thënie nga Yasmine,

një nga katër gratë aktiviste
që unë i intervistova në Tunizi.

Yasmine shkruajti,

"Vëri në pikëpyetje bindjet tuaja.

Bëhu ajo që do të jesh,
jo ajo që duan të tjerët të bëhesh.

Mos prano skllavërimin e tyre,
pasi nëna jote të lindi të lirë"

Ju falemnderit.