Heb geen medelijden met vluchtelingen, heb vertrouwen in ze
-
0:01 - 0:05Ik weet nog dat ik hoorde
dat ik een TED Talk mocht doen. -
0:05 - 0:08Ik rende naar een van mijn lokalen
om het mijn studenten te vertellen. -
0:09 - 0:11"Moet je horen, jongens!
Ik ben gevraagd voor een TED Talk." -
0:12 - 0:14De reactie was nogal raar.
-
0:14 - 0:15Iedereen was stil.
-
0:17 - 0:20"Een TED Talk?
Zoals die over vastberadenheid? -
0:20 - 0:23Of die met die wetenschapper
met de coole robots?" -
0:23 - 0:24vroeg Mohammed.
-
0:24 - 0:26"Ja, zo eentje."
-
0:27 - 0:30"Maar coach, die mensen
zijn heel belangrijk en slim." -
0:30 - 0:32(Gelach)
-
0:32 - 0:34"Ja, dat weet ik."
-
0:35 - 0:39"Maar coach, waarom zou je dat doen?
Je haat spreken in het openbaar." -
0:39 - 0:41"Dat klopt", gaf ik toe.
-
0:42 - 0:46"Maar het is belangrijk te vertellen
over ons, over jullie leven, -
0:46 - 0:47over mijn leven.
-
0:47 - 0:48Mensen moeten dat weten."
-
0:49 - 0:52De leerlingen van mijn vluchtelingenschool
-
0:52 - 0:54besloten ten slotte
om me wat moed in te spreken: -
0:54 - 0:56"Cool! Zorg dat het vet is, coach."
-
0:56 - 0:58(Gelach)
-
0:59 - 1:03Er zijn 65,3 miljoen mensen
die met geweld uit hun huis zijn verjaagd -
1:03 - 1:05als gevolg van oorlog of vervolging.
-
1:06 - 1:09Het grootste aantal,
11 miljoen, komt uit Syrië. -
1:10 - 1:14Er vluchten iedere dag 33.952 mensen.
-
1:17 - 1:20De meeste van hen
verblijven in vluchtelingenkampen, -
1:20 - 1:24in omstandigheden
die verre van humaan zijn. -
1:25 - 1:29Wij dragen bij aan het verval van mensen.
-
1:33 - 1:35Nooit eerder waren het er zo veel.
-
1:35 - 1:38Het hoogste aantal vluchtelingen
sinds de Tweede Wereldoorlog. -
1:38 - 1:41Ik zal uitleggen waarom
dit zo belangrijk voor me is. -
1:42 - 1:45Ik ben Arabisch. Ik ben immigrant.
-
1:46 - 1:47Ik ben moslima.
-
1:48 - 1:51En ik heb de afgelopen 12 jaar
met vluchtelingen gewerkt. -
1:52 - 1:53Oh ja, ik ben ook lesbisch.
-
1:53 - 1:55Dat maakt me erg populair tegenwoordig.
-
1:55 - 1:57(Gelach)
-
1:57 - 1:59Maar ik ben de dochter
van een vluchteling. -
2:00 - 2:04Mijn oma vluchtte uit Syrië in 1964,
tijdens het eerste regime van Assad. -
2:05 - 2:08Ze was drie maanden zwanger
toen ze haar koffers pakte, -
2:08 - 2:11haar vijf kinderen in de auto zette
en naar buurland Jordanië reed, -
2:11 - 2:14zonder idee over hoe het met haar
en haar gezin zou aflopen. -
2:14 - 2:18Mijn opa besloot achter te blijven,
hij geloofde niet dat het zo erg was. -
2:19 - 2:22Hij kwam haar een maand later achterna,
nadat zijn broers waren gemarteld -
2:22 - 2:24en zijn fabriek was ingepikt
door de overheid. -
2:25 - 2:27Ze bouwden hun levens weer op
-
2:27 - 2:31en werden uiteindelijk zelfstandige,
welvarende Jordaanse burgers. -
2:32 - 2:34Ik werd 11 jaar later in Jordanië geboren.
-
2:35 - 2:39Mijn oma vond het heel belangrijk
dat we wisten over ons verleden -
2:39 - 2:40en onze migratie.
-
2:41 - 2:44Toen ik acht was nam ze me mee
naar een vluchtelingenkamp. -
2:45 - 2:46Ik begreep niet waarom.
-
2:47 - 2:50Ik snapte niet waarom
we daar zo nodig naar toe moesten. -
2:50 - 2:53Ik weet nog hoe ik
dat kamp binnenliep, aan haar hand, -
2:53 - 2:55en dat ze me zei
met de kinderen te spelen, -
2:55 - 2:58terwijl zij langsging
bij de vrouwen in het kamp. -
2:59 - 3:00Ik had er geen zin in.
-
3:00 - 3:03Die kinderen waren anders:
arm, ze woonden in een kamp. -
3:03 - 3:04Ik weigerde.
-
3:04 - 3:07Ze hurkte en zei streng:
"Je gaat naar ze toe. -
3:07 - 3:10En je komt pas terug
als je met ze hebt gespeeld. -
3:10 - 3:12Denk nooit dat mensen minder zijn dan jij
-
3:12 - 3:14of dat je niets te leren hebt
van een ander." -
3:15 - 3:16Ik ging met tegenzin.
-
3:16 - 3:18Ik wilde mijn oma nooit teleurstellen.
-
3:19 - 3:25Na een paar uur voetballen
met de kinderen in het kamp ging ik terug. -
3:26 - 3:27We verlieten het kamp
-
3:27 - 3:30en ik vertelde enthousiast
hoe leuk het was geweest -
3:30 - 3:32en hoe geweldig de kinderen waren.
-
3:33 - 3:36"Haram!" zei ik in het Arabisch.
"Arme kinderen." -
3:37 - 3:40"Haram aan ons", zei ze,
in de andere betekenis van het woord: -
3:40 - 3:41dat wij zondigden.
-
3:42 - 3:45"Heb geen medelijden met ze,
heb vertrouwen in ze." -
3:46 - 3:50Pas toen ik mijn geboorteland
verruilde voor Amerika, -
3:50 - 3:52begreep ik de impact van haar woorden.
-
3:53 - 3:55Nadat ik was afgestudeerd,
-
3:55 - 3:59kreeg ik hier politiek asiel
als lid van een bepaalde sociale groep. -
4:00 - 4:01Misschien weet niet iedereen dit,
-
4:01 - 4:05maar er zijn landen waar je nog steeds
de doodstraf krijgt als je homo bent. -
4:07 - 4:09Ik moest de Jordaanse
nationaliteit opgeven. -
4:09 - 4:12De moeilijkste beslissing van mijn leven,
maar ik had geen keus. -
4:17 - 4:19Uiteindelijk,
-
4:20 - 4:23als je moet kiezen
tussen thuis en overleven, -
4:23 - 4:25wordt "Waar kom je vandaan?"
een beladen vraag. -
4:27 - 4:30Een Syrische vrouw die ik ontmoette
in een Grieks vluchtelingenkamp -
4:30 - 4:34vertelde me over het moment
dat ze wist dat ze uit Aleppo weg moest. -
4:35 - 4:37"Ik keek naar buiten, er was niets meer.
-
4:38 - 4:39Alleen nog puin.
-
4:40 - 4:43Geen winkels, geen straten,
geen scholen; alles was weg. -
4:44 - 4:46Ik had maanden in mijn flat gezeten,
-
4:46 - 4:49gehoord hoe de bommen vielen
en gezien hoe mensen stierven. -
4:50 - 4:52En ik bleef denken
dat het beter zou worden, -
4:53 - 4:55dat niemand mij kon verjagen,
-
4:55 - 4:57niemand mijn huis van me af kon pakken.
-
4:58 - 5:01Maar toen ik die ochtend naar buiten keek,
-
5:01 - 5:04wist ik dat als we bleven,
onze drie kinderen zouden sterven. -
5:04 - 5:06Dus we vertrokken.
-
5:06 - 5:08We vertrokken omdat het moest,
niet omdat we het wilden. -
5:09 - 5:10Er was geen keuze", zei ze.
-
5:12 - 5:16Het is moeilijk om je ergens
thuis te voelen als je geen huis hebt, -
5:16 - 5:20als je geboorteland je afwijst
vanwege angst of onderdrukking -
5:20 - 5:24of de stad waarin je opgroeide
totaal verwoest is. -
5:25 - 5:27Ik had het gevoel dat ik geen thuis had.
-
5:27 - 5:29Ik was niet langer Jordaans,
-
5:29 - 5:31maar ik was ook niet Amerikaans.
-
5:32 - 5:33Ik voelde een eenzaamheid
-
5:33 - 5:36die ik nog steeds
niet goed kan omschrijven. -
5:37 - 5:40Na mijn studie moest ik
echt op zoek naar een thuis. -
5:41 - 5:45Ik ging van staat naar staat en kwam
uiteindelijk terecht in North Carolina. -
5:45 - 5:49Aardige mensen die met me te doen hadden
boden aan te betalen voor mijn huur -
5:49 - 5:53of een maaltijd of voor kleren
voor een sollicitatiegesprek. -
5:53 - 5:56Maar dat versterkte mijn gevoel
van eenzaamheid en onmacht. -
5:56 - 5:58Pas toen ik Miss Sarah ontmoette,
-
5:58 - 6:02een baptist uit het Zuiden die me werk gaf
toen ik het dieptepunt had bereikt, -
6:02 - 6:04begon ik weer in mezelf te geloven.
-
6:05 - 6:08Miss Sarah had een restaurant
in de bergen van North Carolina. -
6:10 - 6:14Met mijn bevoorrechte opvoeding
en prestigieuze universiteitsdiploma -
6:14 - 6:16zou ze me vast wel vragen als manager.
-
6:16 - 6:17Maar nee.
-
6:18 - 6:20Ik begon met afwassen,
-
6:20 - 6:22wc's schoonmaken en hamburgers bakken.
-
6:22 - 6:25De waarde van hard werken leren zien
was een louterende ervaring. -
6:25 - 6:28En het belangrijkste: ik voelde me
gewaardeerd en welkom. -
6:29 - 6:33Ik vierde Kerstmis met haar familie
en zij deed met mij mee aan de ramadan. -
6:34 - 6:38Ik was best bang om uit de kast te komen,
omdat ze zo'n conservatieve baptist was. -
6:39 - 6:41We zaten op de bank en ik zei:
-
6:41 - 6:43"Je weet toch wel dat ik lesbisch ben?"
-
6:43 - 6:45Haar reactie zal ik nooit vergeten.
-
6:46 - 6:48"Geeft niks schat,
maar wees nooit een slet." -
6:48 - 6:51(Gelach)
-
6:51 - 6:54(Applaus)
-
6:54 - 6:55Uiteindelijk --
-
6:57 - 7:00Uiteindelijk ging ik naar Atlanta,
nog steeds op zoek naar een thuis. -
7:00 - 7:03Drie jaar later kwam er
een verrassende wending -
7:03 - 7:06toen ik ergens een paar
vluchtelingenkinderen zag voetballen. -
7:06 - 7:09Ik liep verkeerd bij een flatgebouw
-
7:09 - 7:11en ik zag die kinderen buiten voetballen.
-
7:11 - 7:15Ze speelden op blote voeten met een
aftandse voetbal en stenen als doel. -
7:16 - 7:19Ik keek een uurtje naar ze
en begon me blij te voelen. -
7:19 - 7:21Ze herinnerden me aan thuis.
-
7:21 - 7:24Ze herinnerden me
aan hoe ik vroeger voetbalde -
7:24 - 7:26op straat in Jordanië,
met mijn broers en neven. -
7:28 - 7:30Ik vroeg of ik mee mocht doen.
-
7:30 - 7:33Eerst twijfelden ze,
-
7:33 - 7:35want ze dachten dat meisjes
niet kunnen voetballen. -
7:35 - 7:37Maar dat kon ik dus wel.
-
7:37 - 7:41Ik vroeg of ze in een team zouden willen
spelen en dat leek ze hartstikke leuk. -
7:42 - 7:45Ik won ze langzaam voor me
en we richtten ons eerste team op. -
7:46 - 7:51Deze kinderen gaven me een spoedcursus
in vluchtelingen, armoede -
7:52 - 7:53en humaniteit.
-
7:54 - 7:58Drie broers uit Afghanistan,
Roohullah, Noorullah en Zabiullah, -
7:58 - 8:00speelden daarin een grote rol.
-
8:00 - 8:04Ik kwam een keer te laat voor de training
en het veld was helemaal leeg. -
8:04 - 8:05Ik was bezorgd.
-
8:05 - 8:07Mijn team kwam graag trainen.
-
8:07 - 8:09Ze misten nooit een training.
-
8:09 - 8:11Ik stapte uit de auto
-
8:11 - 8:14en twee kinderen kwamen tevoorschijn
en renden in paniek op me af. -
8:15 - 8:19"Coach, Rooh is in elkaar geslagen.
Hij is overvallen, overal was bloed." -
8:19 - 8:21"Hoe bedoel je in elkaar geslagen?"
-
8:21 - 8:25"Er kwamen pesters aan, coach.
Iedereen is er bang vandoor gegaan." -
8:26 - 8:28We stapten snel in de auto
en reden naar Roohs flat. -
8:28 - 8:31Ik klopte aan en Noor deed open.
-
8:32 - 8:34"Waar is Rooh?
Ik wil zien hoe het met hem is." -
8:34 - 8:37"Hij zit op zijn kamer, coach.
Hij komt er niet uit." -
8:37 - 8:38Ik klopte op de deur.
-
8:39 - 8:41"Rooh, kom eruit. Ik moet je spreken.
-
8:41 - 8:43Ik wil weten of je
naar het ziekenhuis moet." -
8:44 - 8:45Hij kwam zijn kamer uit.
-
8:45 - 8:47Met een grote hoofdwond,
een snee in zijn lip -
8:48 - 8:50en hij stond te wankelen.
-
8:51 - 8:54Ik keek naar hem en vroeg
de jongens hun moeder te roepen, -
8:54 - 8:57want ik moest hem
naar het ziekenhuis brengen. -
8:57 - 8:58Ze riepen hun moeder.
-
8:59 - 9:00Ze kwam eraan.
-
9:00 - 9:04Ik stond met mijn rug naar haar toe
en ze begon in het Perzisch te roepen. -
9:05 - 9:06De jongens lachten zich dood.
-
9:07 - 9:09Ik snapte er niks van,
want er was niets grappigs aan. -
9:10 - 9:12Ze legden uit dat ze zei:
-
9:12 - 9:15"Jullie vertelden dat de coach
moslim was en een vrouw." -
9:15 - 9:18Van achteren gezien
leek ik haar geen van beiden. -
9:18 - 9:21(Gelach)
-
9:21 - 9:24"Ik ben een moslima",
wendde ik me tot haar. -
9:24 - 9:28"Ašhadu ʾan lā ʾilāha ʾilla (A)llāh",
sprak ik de sjahada uit. -
9:29 - 9:33Verward, maar misschien
ietwat gerustgesteld, -
9:33 - 9:38besefte ze dat die Amerikaanse vrouw
in korte broek en zonder sluier -
9:38 - 9:39inderdaad een moslima was.
-
9:40 - 9:42Hun familie was gevlucht voor de Taliban.
-
9:44 - 9:46Honderden mensen in hun dorp
waren vermoord. -
9:47 - 9:51Hun vader was door de Taliban meegenomen
en kwam een paar maanden later terug; -
9:51 - 9:53er was bijna niets van hem over.
-
9:55 - 9:57Het gezin vluchtte naar Pakistan
-
9:57 - 10:01en de twee oudste zonen,
acht en 10 jaar oud toen, -
10:01 - 10:04weefden 10 uur per dag tapijten
om geld te verdienen voor het gezin. -
10:05 - 10:11Ze waren dolblij toen ze hoorden
dat ze naar de VS konden verhuizen; -
10:11 - 10:14ze hoorden bij de gelukkige 0,1 procent
die die kans krijgt. -
10:14 - 10:16Alsof ze de hoofdprijs wonnen.
-
10:17 - 10:18Hun verhaal is niet uniek.
-
10:19 - 10:23Elk vluchtelingengezin dat ik ken,
heeft iets dergelijks meegemaakt. -
10:23 - 10:24Ik werk met kinderen
-
10:25 - 10:29die zagen hoe hun moeder werd verkracht,
hun vader de vingers werd afgehakt. -
10:29 - 10:32Een kind zag hoe zijn oma
een kogel door haar hoofd kreeg, -
10:32 - 10:36omdat ze hem niet aan de rebellen
mee wilde geven om kindsoldaat te worden. -
10:38 - 10:40Hun verhalen zijn verschrikkelijk.
-
10:40 - 10:45Maar wat ik elke dag te zien krijg,
is hoop, veerkracht, vastberadenheid, -
10:46 - 10:50levenslust en waardering
voor de kans op een nieuw leven. -
10:52 - 10:54Ik was eens bij die jongens op bezoek,
-
10:54 - 10:58toen de moeder thuiskwam
na het schoonmaken van 18 hotelkamers. -
10:59 - 11:01Ze ging zitten en Noor
masseerde haar voeten -
11:02 - 11:04en zei dat hij voor haar
zou zorgen na zijn afstuderen. -
11:05 - 11:06Ze was uitgeput en glimlachte.
-
11:06 - 11:10"God is goed. Het leven is goed.
We boffen dat we hier zijn." -
11:11 - 11:16De afgelopen twee jaar
is het anti-vluchtelingengevoel verergerd. -
11:16 - 11:17En dat is wereldwijd.
-
11:18 - 11:20De aantallen nemen verder toe,
-
11:20 - 11:24omdat we niets doen om het
te voorkomen of tegen te gaan. -
11:24 - 11:27De vraag is niet hoe we
minder vluchtelingen in ons land krijgen. -
11:27 - 11:30De vraag is hoe we de noodzaak
te vluchten kunnen vermijden. -
11:30 - 11:34(Applaus)
-
11:47 - 11:48Sorry.
-
11:48 - 11:51(Applaus)
-
11:58 - 12:00Hoeveel meer lijden --
-
12:00 - 12:03Hoeveel meer lijden moeten we accepteren?
-
12:03 - 12:05Hoeveel meer mensen
moeten hun huis nog verlaten, -
12:05 - 12:07voor we zeggen: genoeg.
-
12:07 - 12:09Honderd miljoen?
-
12:09 - 12:12Eerst beschuldigen we ze van,
en wijzen we ze af voor wandaden -
12:13 - 12:16waar ze helemaal niets
mee te maken hadden, -
12:17 - 12:21en dan we bezorgen ze een nieuw trauma
in plaats van dat we ze verwelkomen. -
12:23 - 12:26We ontnemen ze hun waardigheid,
behandelen ze als criminelen. -
12:27 - 12:29Er kwam een studente bij me
een paar weken terug. -
12:29 - 12:31Oorspronkelijk uit Irak.
-
12:31 - 12:33Ze barstte in tranen uit.
-
12:34 - 12:35"Waarom haten ze ons?"
-
12:35 - 12:36"Wie haat jou?"
-
12:36 - 12:40"Iedereen haat ons,
omdat we vluchtelingen en moslims zijn." -
12:42 - 12:44Vroeger zei ik altijd tegen mijn studenten
-
12:45 - 12:47dat de meeste mensen
vluchtelingen niet haten. -
12:47 - 12:48Dat lukte dit keer niet.
-
12:49 - 12:50Ik kon niet uitleggen
-
12:50 - 12:53waarom iemand haar moeders hoofddoek
wilde afrukken in de winkel -
12:54 - 12:57of waarom een tegenstander
op het veld haar uitmaakte voor terrorist -
12:57 - 13:00en zei dat ze terug moest gaan
naar haar land. -
13:00 - 13:02Ik kon haar niet verzekeren
-
13:02 - 13:04dat de ultieme opoffering van haar vader,
-
13:04 - 13:07voor het Amerikaanse leger
werken als tolk, -
13:07 - 13:10haar meer erkenning geeft
als Amerikaans staatsburger. -
13:11 - 13:14Wereldwijd gezien nemen we
zo weinig vluchtelingen op. -
13:15 - 13:18We herhuisvesten minder dan 0,1 procent.
-
13:19 - 13:22Van die 0,1 procent hebben we zelf
meer voordeel dan zij. -
13:23 - 13:27Ik snap niet hoe het woord 'vluchteling'
wordt geassocieerd met iets smerigs, -
13:27 - 13:28iets om je voor te schamen.
-
13:28 - 13:30Ze hebben niets om zich voor te schamen.
-
13:34 - 13:38We hebben vooruitgang geboekt
op ieder gebied, behalve onze humaniteit. -
13:39 - 13:4465,3 miljoen mensen waren genoodzaakt
hun huis te verlaten door oorlog. -
13:45 - 13:47Het hoogste aantal ooit.
-
13:47 - 13:49Wij zouden ons zèlf moeten schamen.
-
13:50 - 13:51Dankjewel.
-
13:51 - 13:54(Applaus)
- Title:
- Heb geen medelijden met vluchtelingen, heb vertrouwen in ze
- Speaker:
- Luma Mufleh
- Description:
-
"We hebben vooruitgang geboekt op ieder gebied, behalve onze humaniteit", zegt Luma Mufleh, een Jordaanse immigrant en moslima met een Syrische achtergrond, oprichter van de eerste geacrediteerde school voor vluchtelingen in de Verenigde Staten. Mufleh vertelt verhalen van hoop en veerkracht en beschrijft hoe ze jonge mensen uit door oorlog verdeelde landen helpt met het moeilijke proces van het opbouwen van een nieuw bestaan. Laat je inspireren een persoonlijke bijdrage te leveren aan het leven van vluchtelingen door deze krachtige talk.
- Video Language:
- English
- Team:
- closed TED
- Project:
- TEDTalks
- Duration:
- 14:13
Peter van de Ven approved Dutch subtitles for Don't feel sorry for refugees -- believe in them | ||
Peter van de Ven accepted Dutch subtitles for Don't feel sorry for refugees -- believe in them | ||
Saskia O'Neill edited Dutch subtitles for Don't feel sorry for refugees -- believe in them | ||
Peter van de Ven declined Dutch subtitles for Don't feel sorry for refugees -- believe in them | ||
Peter van de Ven edited Dutch subtitles for Don't feel sorry for refugees -- believe in them | ||
Peter van de Ven edited Dutch subtitles for Don't feel sorry for refugees -- believe in them | ||
Peter van de Ven edited Dutch subtitles for Don't feel sorry for refugees -- believe in them | ||
Saskia O'Neill edited Dutch subtitles for Don't feel sorry for refugees -- believe in them |