Return to Video

Ons verhaal over verkrachting en verzoening

  • 0:00 - 0:03
    [Deze talk bevat expliciete taal
    en gaat over seksueel geweld
  • 0:03 - 0:05
    Waarschuwing voor kijkers]
  • 0:05 - 0:08
    Tom Stranger: In 1996,
    toen ik 18 jaar was,
  • 0:08 - 0:11
    kreeg ik de gouden kans
    om op internationale uitwisseling te gaan.
  • 0:12 - 0:16
    Ironisch genoeg ben ik een Australiër
    die een ijskoud klimaat verkiest,
  • 0:16 - 0:21
    dus ik was enthousiast en triest
    toen ik naar IJsland vertrok
  • 0:21 - 0:24
    nadat ik afscheid had genomen
    van mijn ouders en broers.
  • 0:25 - 0:28
    Ik werd verwelkomd
    door een prachtig IJslands gezin
  • 0:28 - 0:29
    dat met me ging wandelen
  • 0:29 - 0:32
    en me hielp om de melodieuze,
    IJslandse taal te leren begrijpen.
  • 0:33 - 0:36
    Ik had een beetje moeite
    met de eerste periode van heimwee.
  • 0:36 - 0:38
    Ik ging snowboarden na school
  • 0:38 - 0:40
    en ik sliep veel.
  • 0:40 - 0:44
    Twee lesuren chemie in een taal
    die je nog niet helemaal begrijpt,
  • 0:44 - 0:46
    werkt redelijk verdovend.
  • 0:46 - 0:47
    (Gelach)
  • 0:49 - 0:51
    Mijn leraar raadde aan
    om mee te doen met het toneel,
  • 0:51 - 0:54
    gewoon om meer sociaal actief te worden.
  • 0:54 - 0:57
    Uiteindelijk kreeg ik
    geen rol in het stuk,
  • 0:57 - 0:59
    maar ik leerde wel Thordis kennen.
  • 0:59 - 1:02
    We beleefden een prachtige tienerliefde
  • 1:02 - 1:04
    en we spraken 's middags af
    om handjes vast te houden
  • 1:04 - 1:06
    en rond te wandelen in het oude Reykjavik.
  • 1:07 - 1:10
    Ik ontmoette haar gastvrije familie
    en zij ontmoette mijn vrienden.
  • 1:11 - 1:13
    We hadden een bloeiende relatie
    van iets meer dan een maand
  • 1:13 - 1:16
    toen op school het kerstbal
    werd georganiseerd.
  • 1:18 - 1:21
    Thordis Elva: Ik was 16
    en voor het eerst verliefd.
  • 1:22 - 1:24
    Samen naar het kerstbal gaan
  • 1:24 - 1:26
    was een openlijke
    bevestiging van onze relatie
  • 1:26 - 1:29
    en ik voelde me
    het gelukkigste meisje ter wereld.
  • 1:29 - 1:32
    Geen kind meer maar een jonge vrouw.
  • 1:33 - 1:35
    Verblind door mijn nieuwe volwassenheid
  • 1:35 - 1:39
    vond ik het vanzelfsprekend om die avond
    voor het eerst rum te drinken.
  • 1:39 - 1:42
    Dat was een slecht idee.
  • 1:42 - 1:43
    Ik werd heel ziek,
  • 1:43 - 1:45
    verloor geregeld het bewustzijn
  • 1:45 - 1:48
    en moest tussendoor krampachtig braken.
  • 1:48 - 1:51
    De bewakingsagenten wilden
    een ambulance voor me bellen,
  • 1:51 - 1:54
    maar Tom was mijn prins
    op het witte paard
  • 1:54 - 1:56
    en zei dat hij me zou thuisbrengen.
  • 1:57 - 1:58
    Het was als een sprookje:
  • 1:59 - 2:00
    met zijn sterke armen om me heen
  • 2:00 - 2:03
    legde hij me veilig in bed.
  • 2:04 - 2:08
    Maar de dankbaarheid die ik voelde
    tegenover hem veranderde snel in gruwel,
  • 2:08 - 2:13
    toen hij vervolgens mijn kleren uittrok
    en bovenop me klom.
  • 2:13 - 2:15
    Mijn hoofd was al helder,
  • 2:15 - 2:18
    maar mijn lichaam was nog
    te zwak om terug te vechten
  • 2:18 - 2:20
    en de pijn was verblindend.
  • 2:21 - 2:23
    Het leek alsof ik in twee werd gerukt.
  • 2:24 - 2:25
    Om bij zinnen te blijven
  • 2:25 - 2:29
    telde ik in stilte
    de seconden op mijn wekker.
  • 2:30 - 2:31
    En sinds die nacht
  • 2:31 - 2:37
    weet ik dat er 7200 seconden
    zijn in twee uur.
  • 2:39 - 2:42
    Ondanks dagenlang mank lopen
    en wekenlang huilen,
  • 2:42 - 2:47
    paste dit voorval niet in mijn idee
    van verkrachting zoals op tv.
  • 2:47 - 2:49
    Tom was geen gewapende gek,
  • 2:49 - 2:51
    hij was mijn vriendje.
  • 2:51 - 2:54
    En het gebeurde niet in een eng steegje,
  • 2:54 - 2:56
    het gebeurde in mijn eigen bed.
  • 2:57 - 3:00
    Tegen de tijd dat ik besefte
    dat ik wel degelijk was verkracht,
  • 3:00 - 3:02
    was zijn uitwisselingsprogramma afgelopen
  • 3:02 - 3:04
    en ging hij weer naar Australië.
  • 3:05 - 3:08
    Dus ik maakte mezelf wijs dat het
    geen zin had om het voorval aan te pakken.
  • 3:08 - 3:09
    En trouwens,
  • 3:09 - 3:12
    het was toch mijn eigen fout,
    op een bepaalde manier.
  • 3:13 - 3:15
    Ik groeide op in een wereld
    waarin meisjes leren
  • 3:15 - 3:17
    dat ze verkracht worden met een reden.
  • 3:18 - 3:20
    Hun rokje is te kort,
  • 3:20 - 3:23
    hun glimlach te breed,
  • 3:23 - 3:25
    hun adem ruikt naar alcohol.
  • 3:26 - 3:29
    En ik was schuldig aan al die dingen,
  • 3:29 - 3:31
    dus ik moest mij schamen.
  • 3:32 - 3:33
    Het duurde jaren om te beseffen
  • 3:33 - 3:37
    dat slechts één ding had kunnen voorkomen
    dat ik werd verkracht die avond
  • 3:37 - 3:39
    en het was niet mijn rokje,
  • 3:39 - 3:41
    het was niet mijn glimlach,
  • 3:41 - 3:43
    het was niet mijn kinderlijk vertrouwen.
  • 3:44 - 3:48
    Het enige dat had kunnen voorkomen
    dat ik werd verkracht die avond,
  • 3:48 - 3:50
    was de man die me verkrachtte --
  • 3:50 - 3:52
    als hij zichzelf had tegengehouden.
  • 3:53 - 3:55
    TS: Ik herinner me vaag de volgende dag:
  • 3:56 - 3:58
    de nawerking van het drinken,
  • 3:58 - 4:01
    een zekere leegte
    die ik probeerde te onderdrukken.
  • 4:02 - 4:03
    Niets meer.
  • 4:04 - 4:06
    Maar ik ging niet naar Thordis.
  • 4:07 - 4:09
    Het is belangrijk om te vermelden
  • 4:09 - 4:12
    dat ik mijn daad niet zag voor wat ze was.
  • 4:13 - 4:16
    Het woord 'verkrachten' ging niet
    door mijn hoofd zoals had gemoeten
  • 4:17 - 4:20
    en ik pijnigde mezelf niet
    met herinneringen aan de nacht ervoor.
  • 4:22 - 4:24
    Het was niet echt een bewuste weigering,
  • 4:24 - 4:27
    het was meer alsof elke erkenning
    van de realiteit verboden was.
  • 4:28 - 4:32
    Mijn definitie van mijn handelingen
    weerlegde elke erkenning
  • 4:33 - 4:35
    van het immense trauma
    dat ik Thordis aandeed.
  • 4:36 - 4:38
    Om eerlijk te zijn:
  • 4:38 - 4:42
    ik verwierp de volledige
    handeling de volgende dagen
  • 4:43 - 4:44
    en toen ik haar pleegde.
  • 4:45 - 4:50
    Ik ontkende de waarheid door te denken
    dat het seks was en geen verkrachting.
  • 4:51 - 4:55
    En dit is een leugen
    waarvoor ik veel schuld heb gevoeld.
  • 4:56 - 4:58
    Ik maakte het uit
    met Thordis enkele dagen later
  • 4:58 - 5:00
    en zag haar daarna nog meermaals
  • 5:00 - 5:02
    tijdens de rest van mijn jaar in IJsland,
  • 5:02 - 5:05
    waarbij ik telkens
    een scherpe steek in mijn hart voelde.
  • 5:06 - 5:10
    Diep vanbinnen wist ik dat ik iets
    onmetelijk verkeerd had gedaan.
  • 5:11 - 5:14
    Maar zonder het te plannen,
    sloot ik de herinneringen op
  • 5:14 - 5:16
    en gooide de sleutel weg.
  • 5:18 - 5:20
    Er volgde een negenjarige periode
  • 5:20 - 5:23
    die het best betiteld kan worden als:
    'Ontkennen en weglopen'.
  • 5:24 - 5:28
    Wanneer ik de kans kreeg om te zien
    welke pijn ik echt had veroorzaakt,
  • 5:29 - 5:31
    stond ik niet lang genoeg
    stil om dat te doen.
  • 5:32 - 5:34
    Of het nu was via afleiding,
  • 5:34 - 5:36
    druggebruik,
  • 5:36 - 5:37
    sensatie
  • 5:37 - 5:41
    of het nauwgezet in de hand houden
    van mijn innerlijke stem,
  • 5:41 - 5:43
    ik weigerde statisch en stil te zijn.
  • 5:45 - 5:46
    En samen met dit lawaai
  • 5:46 - 5:49
    putte ik ook veel
    uit andere aspecten van mijn leven
  • 5:49 - 5:52
    om een beeld te krijgen van wie ik was.
  • 5:53 - 5:54
    Ik was een surfer,
  • 5:54 - 5:56
    een student sociale wetenschappen,
  • 5:56 - 5:58
    een vriend voor goede mensen,
  • 5:58 - 6:00
    een geliefde broer en zoon,
  • 6:00 - 6:02
    een gids voor buitenactiviteiten
  • 6:02 - 6:03
    en tenslotte een jeugdwerker.
  • 6:04 - 6:08
    Ik hield vast aan de simpele notie
    dat ik geen slecht mens was.
  • 6:09 - 6:12
    Ik dacht niet dat ik het in mij had.
  • 6:12 - 6:14
    Ik dacht ik een ander type persoon was.
  • 6:15 - 6:16
    In mijn verzorgende opvoeding
  • 6:16 - 6:19
    waren mijn liefhebbende
    familie en rolmodellen,
  • 6:20 - 6:22
    mensen dichtbij mij, warm en oprecht
  • 6:22 - 6:23
    in hun respect tegenover vrouwen.
  • 6:25 - 6:30
    Het duurde een tijd voor ik deze donkere
    kant van mezelf onder ogen kon komen
  • 6:30 - 6:31
    en vragen kon stellen.
  • 6:34 - 6:36
    TE: Negen jaar na het kerstbal
  • 6:36 - 6:38
    was ik 25 jaar oud
  • 6:38 - 6:40
    en stond ik op de rand
    van een zenuwinzinking.
  • 6:41 - 6:45
    Mijn zelfvertrouwen werd verpletterd
    door een hartverscheurende stilte
  • 6:45 - 6:48
    die me isoleerde
    van iedereen waar ik om gaf
  • 6:48 - 6:51
    en ik werd verteerd
    door misplaatste haat en boosheid
  • 6:51 - 6:53
    die ik op mezelf uitwerkte.
  • 6:54 - 6:56
    Op een dag stormde ik
    in tranen naar buiten,
  • 6:56 - 6:58
    na een ruzie met een geliefde,
  • 6:58 - 7:00
    en ik wandelde een café binnen,
  • 7:00 - 7:02
    waar ik de dienster om een pen vroeg.
  • 7:03 - 7:04
    Ik had altijd een notitieboek bij me
  • 7:05 - 7:08
    onder het mom van ideeën snel te kunnen
    neerpennen op momenten van inspiratie,
  • 7:08 - 7:13
    maar eigenlijk moest ik
    gewoon altijd bezig blijven,
  • 7:13 - 7:14
    want tijdens de stille momenten
  • 7:14 - 7:17
    begon ik opnieuw seconden te tellen.
  • 7:18 - 7:23
    Maar die dag was ik verwonderd
    hoe de woorden uit mijn pen rolden
  • 7:23 - 7:26
    en de belangrijkste brief vormden
    die ik ooit heb geschreven,
  • 7:26 - 7:28
    geadresseerd aan Tom.
  • 7:28 - 7:32
    Naast een opsomming van het geweld
    waaraan hij me had onderworpen,
  • 7:32 - 7:36
    zag ik de woorden
    'Ik wil vergeven' me aanstaren,
  • 7:36 - 7:39
    wat niemand meer verwonderde dan mezelf.
  • 7:40 - 7:44
    Maar diep vanbinnen besefte ik
    dat dit mijn weg was uit het lijden.
  • 7:44 - 7:48
    Of hij mijn vergiffenis verdiende of niet,
  • 7:48 - 7:51
    ik verdiende rust.
  • 7:51 - 7:54
    Mijn periode van schaamte was voorbij.
  • 7:56 - 7:58
    Voordat ik de brief verstuurde,
  • 7:58 - 8:00
    bereidde ik mezelf voor
    op allerlei negatieve antwoorden
  • 8:00 - 8:04
    of, wat ik het meest waarschijnlijk vond:
    helemaal geen antwoord.
  • 8:05 - 8:08
    Het enige resultaat waar ik
    mezelf niet op had voorbereid,
  • 8:08 - 8:10
    was het resultaat dat ik toen kreeg --
  • 8:10 - 8:15
    een getypte bekentenis van Tom,
    vol ontwapenende spijt.
  • 8:16 - 8:20
    Bleek dat ook hij
    opgesloten zat door de stilte.
  • 8:20 - 8:24
    Dit werd het begin
    van acht jaar correspondentie,
  • 8:24 - 8:27
    wat niet altijd gemakkelijk was,
  • 8:27 - 8:29
    maar altijd oprecht.
  • 8:30 - 8:33
    Ik ontdeed mezelf van de last
    die ik verkeerdelijk had gedragen
  • 8:33 - 8:37
    en hij kwam van ganser harte uit
    voor wat hij had gedaan.
  • 8:37 - 8:40
    Onze brieven werden een platform
  • 8:40 - 8:42
    om de gevolgen van die avond te ontleden
  • 8:42 - 8:45
    en ze liepen uiteen van hartverscheurend
  • 8:45 - 8:47
    tot onbeschrijflijk geneeskrachtig.
  • 8:48 - 8:52
    En toch was het
    daarmee niet klaar voor mij.
  • 8:52 - 8:56
    Misschien omdat de e-mail
    niet persoonlijk genoeg aanvoelde
  • 8:56 - 8:58
    of omdat je gemakkelijk dapper kan zijn
  • 8:58 - 9:02
    als je achter een computerscherm zit
    aan de andere kant van de planeet.
  • 9:02 - 9:04
    Maar we waren een dialoog begonnen
  • 9:04 - 9:08
    die ik tot het uiterste wilde onderzoeken.
  • 9:08 - 9:10
    Dus na acht jaar schrijven
  • 9:10 - 9:14
    en bijna 16 jaar na die vreselijke avond
  • 9:14 - 9:18
    verzamelde ik al mijn moed
    en stelde een wild idee voor:
  • 9:18 - 9:19
    elkaar in het echt ontmoeten
  • 9:19 - 9:22
    en ons verleden voor eens
    en voor altijd onder ogen komen.
  • 9:25 - 9:28
    TS: IJsland en Australië
    liggen zo op de kaart.
  • 9:29 - 9:31
    Tussen de twee ligt Zuid-Afrika.
  • 9:32 - 9:35
    We kozen Kaapstad
  • 9:35 - 9:37
    en daar zagen we elkaar een week.
  • 9:38 - 9:42
    De stad bleek een
    verbazingwekkend krachtige omgeving
  • 9:42 - 9:45
    om te focussen op
    verzoening en vergiffenis.
  • 9:46 - 9:48
    Nergens anders werd
    herstel en toenadering uitgetest
  • 9:49 - 9:50
    als in Zuid-Afrika.
  • 9:51 - 9:55
    Als natie poogde Zuid-Afrika
    de waarheid van het verleden te aanvaarden
  • 9:55 - 9:57
    en te luisteren naar details
    uit haar geschiedenis.
  • 9:59 - 10:03
    Deze informatie vergrootte het effect
    van Kaapstad op ons alleen maar.
  • 10:04 - 10:05
    Gedurende een week
  • 10:05 - 10:08
    vertelden we letterlijk
    onze levensverhalen aan elkaar,
  • 10:08 - 10:10
    van het begin tot het eind.
  • 10:11 - 10:14
    En dit was om onze eigen
    geschiedenis te analyseren.
  • 10:16 - 10:18
    We volgden strikte
    afspraken rond eerlijkheid
  • 10:18 - 10:21
    en dit ging ook gepaard
    met een zekere blootstelling,
  • 10:21 - 10:23
    een openhartige kwetsbaarheid.
  • 10:24 - 10:26
    Er waren hartverscheurende bekentenissen
  • 10:26 - 10:29
    en momenten waarbij we ons
    absoluut geen voorstelling konden maken
  • 10:29 - 10:31
    bij de ervaring van de andere persoon.
  • 10:32 - 10:37
    De effecten van seksueel geweld
    werden uitgesproken en gevoeld,
  • 10:37 - 10:39
    oog in oog.
  • 10:40 - 10:41
    Op andere momenten daarentegen
  • 10:42 - 10:44
    vonden we enorme duidelijkheid
  • 10:45 - 10:50
    en zelfs wat onverwacht,
    maar bevrijdend gelach.
  • 10:51 - 10:53
    Als het erop aankwam
  • 10:53 - 10:56
    deden we ons best om aandachtig
    naar elkaar te luisteren.
  • 10:57 - 11:03
    En onze individuele realiteit
    werd verlucht door ongefilterde puurheid
  • 11:03 - 11:06
    wat niet anders kon
    dan de ziel verlichten.
  • 11:09 - 11:13
    TE: Wraak willen nemen
    is een zeer menselijke emotie --
  • 11:13 - 11:14
    instinct zelfs.
  • 11:15 - 11:17
    En alles wat ik jarenlang wilde,
  • 11:17 - 11:21
    was Tom even hard kwetsen
    als hij mij had gekwetst.
  • 11:22 - 11:25
    Maar als ik geen uitweg had gevonden
    uit de haat en de boosheid,
  • 11:25 - 11:27
    dan weet ik niet
    of ik hier vandaag zou zijn.
  • 11:28 - 11:32
    Niet om te zeggen dat ik
    geen twijfels heb gehad.
  • 11:33 - 11:36
    Toen het vliegtuig op de landingsbaan
    van Kaapstad stuiterde,
  • 11:36 - 11:38
    weet ik nog dat ik dacht:
  • 11:38 - 11:42
    "Waarom nam ik niet gewoon
    een therapeut en een fles wodka,
  • 11:42 - 11:44
    zoals elk normaal persoon zou doen?"
  • 11:44 - 11:47
    (Gelach)
  • 11:47 - 11:51
    Bij momenten voelde onze zoektocht
    naar begrip in Kaapstad
  • 11:51 - 11:53
    als een onmogelijke onderneming
  • 11:53 - 11:55
    en het enige dat ik wou was opgeven
  • 11:55 - 11:57
    en naar huis gaan,
    naar mijn echtgenoot Vidir
  • 11:57 - 11:58
    en onze zoon.
  • 12:00 - 12:02
    Maar ondanks onze moeilijkheden
  • 12:02 - 12:07
    resulteerde dit avontuur
    in een gevoel van overwinning,
  • 12:07 - 12:10
    dat het licht had
    gewonnen van het duister,
  • 12:11 - 12:15
    dat er iets kon worden
    opgebouwd uit een puinhoop.
  • 12:17 - 12:18
    Ik las ergens
  • 12:18 - 12:22
    dat je moet proberen de persoon te zijn
    die je nodig had toen je jong was.
  • 12:22 - 12:23
    En toen ik een tiener was,
  • 12:23 - 12:27
    had ik moeten weten
    dat ik me niet moest schamen,
  • 12:27 - 12:30
    dat er hoop is na verkrachting,
  • 12:30 - 12:31
    dat je geluk kan vinden,
  • 12:31 - 12:33
    zoals ik met mijn echtgenoot vandaag.
  • 12:34 - 12:38
    Daarom begon ik koortsachtig te schrijven
    toen ik terugkwam uit Kaapstad
  • 12:38 - 12:41
    en dat resulteerde in een boek,
    met Tom als coauteur,
  • 12:41 - 12:44
    dat hopelijk van nut kan zijn
    voor mensen aan beide kanten
  • 12:44 - 12:47
    van het spectrum dader-overlever.
  • 12:47 - 12:49
    Op zijn minst
  • 12:49 - 12:53
    is het een verhaal dat we hadden
    moeten horen toen we jonger waren.
  • 12:55 - 12:57
    Gezien de aard van ons verhaal
  • 12:57 - 12:59
    weet ik welke woorden er
    sowieso mee gepaard gaan --
  • 13:00 - 13:02
    slachtoffer, verkrachter --
  • 13:03 - 13:05
    en labels zijn er
    om concepten in te delen,
  • 13:05 - 13:09
    maar hun bijklank kan wel
    ontmenselijkend werken.
  • 13:10 - 13:12
    Zodra iemand slachtoffer is,
  • 13:12 - 13:17
    is het veel makkelijker om hen weg te
    categoriseren als een beschadigd iemand,
  • 13:17 - 13:19
    onteerd,
  • 13:19 - 13:20
    minder dan.
  • 13:21 - 13:23
    En op dezelfde manier,
    zodra iemand verkrachter is,
  • 13:23 - 13:26
    is het makkelijker
    om hem een monster te noemen --
  • 13:27 - 13:28
    onmenselijk.
  • 13:29 - 13:32
    Maar hoe gaan we begrijpen
    wat er in de menselijke maatschappij
  • 13:32 - 13:33
    geweld produceert,
  • 13:33 - 13:38
    als we weigeren de menselijkheid
    te erkennen van degenen die het plegen?
  • 13:39 - 13:40
    En hoe --
  • 13:40 - 13:42
    (Applaus)
  • 13:42 - 13:47
    En hoe kunnen we overlevers kracht geven,
    als we hen minder doen voelen?
  • 13:48 - 13:51
    Hoe kunnen we oplossingen bespreken
    voor een van de grootste bedreigingen
  • 13:52 - 13:55
    voor de levens van vrouwen
    en kinderen over de hele wereld
  • 13:55 - 13:59
    als de woorden die we gebruiken
    deel van het probleem zijn?
  • 14:02 - 14:04
    TS: Wat ik nu heb geleerd,
  • 14:04 - 14:09
    is dat mijn daden
    die avond in 1996 egoïstisch waren.
  • 14:10 - 14:13
    Volgens mij verdiende ik
    het lichaam van Thordis.
  • 14:14 - 14:17
    Ik had vooral positieve, sociale invloeden
  • 14:17 - 14:19
    en voorbeelden van goed gedrag rond mij.
  • 14:20 - 14:21
    Maar op dat moment
  • 14:21 - 14:23
    koos ik ervoor om te putten
    uit de negatieve.
  • 14:24 - 14:27
    Degene die vinden dat vrouwen
    intrinsiek minder waard zijn
  • 14:28 - 14:32
    en dat mannen een onuitgesproken
    en symbolisch recht hebben op hun lichaam.
  • 14:34 - 14:37
    De invloeden waarover ik spreek,
    zijn nochtans geen deel van mij.
  • 14:38 - 14:40
    En alleen ik was degene
    in die kamer die keuzes maakte,
  • 14:40 - 14:42
    niemand anders.
  • 14:43 - 14:45
    Als je iets toegeeft
  • 14:45 - 14:47
    en echt afrekent met je schuld,
  • 14:48 - 14:51
    dan denk ik dat er
    iets verrassends kan gebeuren.
  • 14:51 - 14:54
    Ik noem het een paradox van eigendom.
  • 14:55 - 14:58
    Ik dacht dat ik zou buigen
    onder de verantwoordelijkheid.
  • 14:58 - 15:01
    Ik dacht dat mijn certificaat
    van menselijkheid verbrand was.
  • 15:02 - 15:06
    In plaats daarvan kreeg ik de kans
    om toe te geven wat ik had gedaan
  • 15:07 - 15:10
    en ik leerde dat het
    mezelf niet volledig beheerst.
  • 15:11 - 15:13
    Simpel gesteld:
  • 15:13 - 15:17
    wie je bent is niet simpelweg
    de som van wat je gedaan hebt.
  • 15:19 - 15:20
    Het lawaai in mijn hoofd nam af.
  • 15:21 - 15:25
    Het opslorpende zelfmedelijden
    kreeg geen zuurstof meer
  • 15:25 - 15:29
    en het werd vervangen
    door de schone lucht van aanvaarding --
  • 15:31 - 15:35
    aanvaarding dat ik de geweldige
    persoon naast mij had gekwetst,
  • 15:35 - 15:41
    aanvaarding dat ik deel ben van een grote
    en schrikbarend alledaagse groep mannen
  • 15:41 - 15:43
    die seksueel geweld
    pleegden tegenover hun partners.
  • 15:45 - 15:47
    Onderschat de kracht van woorden niet.
  • 15:48 - 15:53
    Thordis vertellen dat ik haar verkrachtte,
    veranderde de relatie met mezelf
  • 15:53 - 15:54
    en met haar.
  • 15:56 - 15:57
    Maar vooral:
  • 15:57 - 16:00
    de schuld verschoof van Thordis naar mij.
  • 16:01 - 16:02
    Veel te vaak
  • 16:03 - 16:07
    krijgen de vrouwelijke overlevers van
    seksueel geweld de verantwoordelijkheid
  • 16:07 - 16:10
    en niet de mannen die het plegen.
  • 16:11 - 16:12
    Veel te vaak
  • 16:12 - 16:17
    drijft de ontkenning en het weglopen
    alle partijen ver weg van de waarheid.
  • 16:19 - 16:22
    Er is zeker een publieke discussie gaande
  • 16:22 - 16:25
    en zoals vele mensen
  • 16:25 - 16:27
    krijgen we moed
    doordat men minder terugdeinst
  • 16:27 - 16:30
    voor deze moeilijke
    maar belangrijke discussie.
  • 16:31 - 16:35
    Ik voel een heuse verantwoordelijkheid
    om onze stemmen eraan toe te voegen.
  • 16:38 - 16:43
    TE: Wat wij hebben gedaan is geen formule
    die we voorschrijven aan anderen.
  • 16:43 - 16:49
    Niemand kan iemand anders zeggen
    hoe ze moeten omgaan met hun diepste pijn
  • 16:49 - 16:50
    of hun grootste fout.
  • 16:51 - 16:54
    De stilte doorbreken is nooit eenvoudig
  • 16:54 - 16:56
    en afhankelijk van
    waar je bent in de wereld,
  • 16:56 - 16:59
    kan het zelfs dodelijk zijn
    om over verkrachting te praten.
  • 17:00 - 17:04
    Ik realiseer me dat zelfs het meest
    traumatische moment in mijn leven
  • 17:04 - 17:07
    een bewijs is van mijn voorrecht,
  • 17:07 - 17:10
    omdat ik erover kan praten
    zonder te worden uitgesloten
  • 17:10 - 17:12
    of zelfs vermoord.
  • 17:12 - 17:15
    Maar dat voorrecht om een stem te hebben
  • 17:15 - 17:18
    komt met de verantwoordelijkheid
    om ze te gebruiken.
  • 17:19 - 17:23
    Dat is het minst dat ik verschuldigd ben
    aan de overlevers die dat niet kunnen.
  • 17:25 - 17:28
    Het verhaal dat wij net brachten is uniek
  • 17:28 - 17:33
    en toch is het zo gewoon omdat
    seksueel geweld een globale pandemie is.
  • 17:33 - 17:35
    Maar zo hoeft het niet te zijn.
  • 17:36 - 17:39
    Een van de dingen die ik
    nuttig vond tijdens mijn eigen herstel
  • 17:39 - 17:41
    was mezelf inlichten over seksueel geweld.
  • 17:41 - 17:44
    En als resultaat
    ben ik aan het lezen en schrijven
  • 17:44 - 17:47
    en spreken over deze kwestie,
    al meer dan 10 jaar nu,
  • 17:47 - 17:49
    en ik ga naar conferenties
    over de hele wereld.
  • 17:49 - 17:51
    In mijn ervaring
  • 17:51 - 17:56
    zijn de aanwezigen bij die evenementen
    bijna uitsluitend vrouwen.
  • 17:57 - 18:02
    Maar het wordt tijd dat we
    seksueel geweld niet meer behandelen
  • 18:02 - 18:04
    als een vrouwenprobleem.
  • 18:04 - 18:09
    (Applaus)
  • 18:17 - 18:21
    Het meeste seksueel geweld
    tegenover vrouwen en mannen
  • 18:21 - 18:23
    wordt gepleegd door mannen.
  • 18:23 - 18:27
    En toch wordt hun stem niet
    vertegenwoordigd in deze discussie.
  • 18:29 - 18:33
    Maar wij zijn allemaal nodig hier.
  • 18:34 - 18:38
    Stel je al het lijden voor
    dat wij kunnen verlichten
  • 18:38 - 18:42
    als we deze kwestie
    samen durven confronteren.
  • 18:43 - 18:44
    Dankjewel.
  • 18:44 - 18:48
    (Applaus)
Title:
Ons verhaal over verkrachting en verzoening
Speaker:
Thordis Elva, Tom Stranger
Description:

In 1996 had Thordis Elva een jeugdrelatie met Tom Stranger, een uitwisselingsstudent uit Australië. Na een schoolbal werd Thordis door Tom verkracht, waarna hun wegen scheidden voor vele jaren. In deze buitengewone talk nemen Elva en Stranger ons mee door een jarenlange chronologie van schaamte en stilte en nodigen ze ons uit om het alomtegenwoordige, globale probleem van seksueel geweld op een nieuwe, eerlijke manier te bespreken. Voor een Q&A met de sprekers, ga naar: go.ted.com/thordisandtom.
more » « less
Video Language:
English
Team:
closed TED
Project:
TEDTalks
Duration:
22:48

Dutch subtitles

Revisions Compare revisions

Our website uses cookies for analysis purposes.