Zakazany sekret lepszego zdrowia

Kupa i siusiu mają supermoce, ale praktycznie ich nie wykorzystujemy. Molly Writer zmierza się z naszą wrażliwością i chce, byśmy spojrzeli na to, co spłukujemy, jak na surowiec, który może pomóc w walce ze zmianą klimatu, zainicjować innowacje, a nawet zaoszczędzić nam pieniądze.

Podczas każdej delegacji

próbuję sprawdzić,
skąd jest woda, którą piję,

oraz dokąd trafiają moje odchody.

(Śmiech)

Dlatego zyskałam w rodzinie
tytuł "księżniczki kupy".

Zrujnowało to wiele rodzinnych wczasów,
bo to nienormalne.

Za to myślenie o tym, gdzie to trafia,
jest pierwszym krokiem do odkrycia,

jakie supermoce tkwią w kupie i sikach.

(Śmiech)

Właśnie tak.

A jeśli ich dobrze użyjemy,

będziemy mogli żyć zdrowiej i piękniej.

Popatrzcie na ten krajobraz
w Santa Fe, w Nowym Meksyku.

Zauważcie, jakie słowa i uczucia
przychodzą wam do głowy.

Te miejsca nawodniono
oczyszczonymi ściekami.

Czy to coś zmienia?

Może tak.

I to jest OK.

To, jak o tym myślimy,

określi dokładnie, na ile nas stać.

Chciałabym wyjaśnić, jak to działa,

ale jakich słów użyć?

Mogę użyć nieprzyzwoitych słów,
jak "gówno" i "szczyny",

i wtedy moja babcia nie obejrzałaby tego.

Mogę też użyć dziecinnych słów,
jak "kupa" i "siki".

Mogę także użyć naukowych słów,
jak "ekskrementy" i "kał". Hmm.

Połączę to wszystko.

(Śmiech)

To wszystko, co mam. (Śmiech)

Na tych przedmieściach

kupa, siki i mydliny
zmierzają do oczyszczalni

w samym centrum.

To wygląda bardziej jak park
niż oczyszczalnia ścieków.

Kupa na samym dole,
pod wieloma warstwami żwiru,

nikogo nie dotyka,

zapewnia doskonał pożywienie
dla bagiennych roślin.

Czysta, przejrzysta woda,
która wychodzi z drugiego końca,

płynie pod ziemią,
by nawodnić wszystkie ogródki.

Choć są na pustyni,

każdy ma własną oazę.

Takie podejście jest zwane
Zintegrowanym Zarządzaniem Wodą,

całościowym lub w obiegu zamkniętym.

Bez względu na nazwę

jest w konflikcie ze statusem quo
tego, jak myślimy o oczyszczaniu,

czyli zbieraniu, obrabianiu i wyrzucaniu.

Ale z takim podejściem,
robimy krok naprzód.

od początku planujemy ponowne użycie,

bo wszystko da się wykorzystać ponownie,

z tym, że teraz to planujemy.

Często dzięki temu
uzyskuje się piękne miejsca.

Najważniejszą rzeczą w tym systemie

nie jest strona techniczna,

tylko jakie budzi uczucia.

Czy chcesz mieć to w ogródku?

Dlaczego nie?

Bardzo zaciekawiło mnie to pytanie.

Czemu nie widać więcej innowacji
w oczyszczaniu?

Dlaczego nie jest to nową normą?

Tak mi zależy na tym zagadnieniu,

że pracuję dla organizacji
non-profit Recode.

Chcemy przyspieszać oswajanie

z samowystarczalnym budownictwem
i praktykami rozwoju.

Chcemy więcej innowacji.

Ale bardzo często
całe kategorie innowacji,

takie, które mogą
pomóc nam żyć piękniej,

okazują się nielegalne.

Dzisiejsze regulacje i kodeksy
pisano przy założeniu,

że najlepsze rozwiązania już istnieją,

z miejscem na stopniowe ulepszenia.

Ale innowacja
nie zawsze wzrasta stopniowo.

Okazuje się, że odczucia,
jakie budzi dowolna nowa technika,

mają wpływ na wszystko, co robimy:

jak o tym mówimy,

jak zachęcamy ludzi do nauki,

na nasze żarty, nasze zasady...

Właśnie to określa limity innowacji.

Oto pierwszy powód braku
innowacji w oczyszczaniu.

Czujemy się niezręcznie,
rozmawiając o oczyszczaniu,

dlatego byłam nazywana
"księżniczką kupy" tak często.

Oto drugi powód:

myślimy, że tu, w USA,
problem jest rozwiązany.

To nieprawda.

Nadal chorujemy
przez picie gówna ze ścieków.

Siedem milionów osób rocznie się zatruwa,

900 z nich umiera.

Mimo to brak całościowego
podejścia do poprawy sytuacji.

Problem zostaje bez rozwiązania.

Mieszkam w Portland, w stanie Oregon.

Nie mogę dać Echo popływać
w trakcie sezonu deszczowego,

bo czasem ścieki trafiają tu do rzeki.

Nasza deszczówka i nasze ścieki
idę do tej samej oczyszczalni.

Przy dużych opadach
nadwyżki trafiają do rzeki.

A Portland nie jest odosobnione.

40% miast donosi o zrzucaniu do wód

surowych lub częściowo
oczyszczonych ścieków.

Kolejną porażką statusu quo jest to,

że połowa z twojej kupy i sików
będzie użyźniać pola uprawne.

Druga połowa zostanie spalona

lub zakopana.

A to porażka według mnie,

bo w kupie są wspaniałe
substancje odżywcze.

Można ją porównać do świńskiego gnoju;

my jesteśmy wszystkożerni, one także.

Pomyśl o swojej kupie i sikach
jak o zdrowym smoothie dla drzewa.

(Śmiech)

Następną porażką jest to,

że szybko wydalamy brane leki,
a te wpadają do wód.

Przeciętna oczyszczalnia ścieków potrafi
usunąć może połowę leków,

które do niej trafiają.

Druga połowa przechodzi
od razu na drugą stronę.

Pomyśl, co taki farmaceutyczny koktajl,

hormony, sterydy, Vicodin,

robi rybie,

psu,

dziecku.

Ale to nie jest tylko
jakiś problem do ogarnięcia.

Odwracając go, można stworzyć zasoby,

które mogą rozwiązać
wiele innych problemów.

Chciałabym was oswoić z tym pomysłem,

więc potraktujcie technologie,
jakie zobaczycie,

oraz postawę mówiącą:

"Użyjemy tego ponownie.

Projektujmy, by było to piękne"

za kurs dla zaawansowanych
użytkowników toalet.

(Śmiech)

Myślę, że jesteście gotowi.

Nasza kultura jest gotowa na taki kurs.

Mamy trzy wielkie powody,
by zapisać się już dziś.

Po pierwsze:

możemy użyźniać jedzenie.

Każdy z nas wydala coś,

co może użyźnić pół,
a nawet całą naszą żywność

w zależności od diety.

Dlaczego ciemnobrązowa kupa
ma taki kolor?

Martwa materia, bakterie.

To węgiel.

Wprowadzony do gleby węgiel

zwiąże się z innymi minerałami
i składnikami odżywczymi.

Bum! Zdrowsze jedzenie.

Voilà! Zdrowsi ludzie.

Chemiczne nawozy z definicji
nie zawierają węgla.

Gdyby dało się odprowadzić
zwierzęce i ludzkie odchody do ziemi,

może nie trzeba by polegać
na nawozach z paliw kopalnych,

wydobywanych daleko stąd.

Pomyślcie, jak wiele energii
moglibyśmy oszczędzić.

Obecnie wiele osób się niepokoi

przemysłowymi zanieczyszczeniami,
które skażają ten cykl ponownego użycia.

To można rozwiązać.

Ale trzeba pozbyć się dyskomfortu
w rozmawianiu o kupce i sikach,

żeby spokojnie rozmawiać o tym,
jak to wykorzystać

i czego nie chcemy wykorzystywać.

I zrozumcie to:

zmiana podejścia do oczyszczania

może spowolnić zmiany klimatu.

Pamiętacie ten węgiel w kupie?

Gdyby trafił do gleby,

zacząłby absorbować dwutlenek węgla,
który my wypuszczamy do powietrza.

A to mogłoby spowolnić
globalne ocieplenie.

Chcę pokazać wam kilka odważnych dusz,

które miały odwagę rozpocząć
kursy toaletowe dla zaawansowanych.

Dlaczego ludzie w Nowym Meksyku

to zrobili?

"Bo żyją na pustyni?"
"Bo oszczędzają pieniądze?" Tak.

Ale co ważniejsze, oni się oswoili

z postrzeganiem tego,
co spłukują w toalecie jako zasobu.

Oto przeciętny dom w Portland, Oregon.

Ten dom jest wyjątkowy,
bo posiada bio-toaletę,

która z czasem zmienia
kupę i siki w nawóz.

Mydliny spływają pod ziemię

do szeregu systemów ściółkowych,

a potem nawadnia sad.

Gdy właściciele poszli po zezwolenia,

Oregon na to nie pozwalał.

Ale w pięciu pobliskich stanach
- jak najbardziej.

Recode, moja organizacja, po raz pierwszy
walczyła o zmianę przepisów.

To świetny przykład
miejsca, gdzie podejście

Zintegrowanego Zarządzania Wodą
było najtańsze.

To są trzy wieżowce mieszkalne
w centrum Portland,

które nie łączą się z systemem ścieków.

Jak?

Mydlinami spłukuje się toalety,

chłodzi systemy mechaniczne,

nawadnia zieleń.

A gdy budynek całkowicie zużył wszystko,

wtedy gówno jest uzdatniane

według najwyższych standardów
przez rośliny i bakterie na miejscu,

potem przesączane przez grunt.

A to wszystko wyszło taniej

niż unowocześnianie okolicznej
infrastruktury ściekowej.

Oto ostatni powód,
który powinien nas zachęcić

do zmiany działania:

możemy zaoszczędzić mnóstwo pieniędzy.

To było pierwsze pozwolenie
tego rodzaju w Oregonie.

Odważni ludzie z otwartym umysłem
usiedli i nie wahali się powiedzieć:

"Faktycznie, to gówno ma sens".

(Śmiech)

"Zróbmy to".

(Brawa)

No wiecie.

Ciągle pokazuję przykłady,

gdzie każdy wykorzystuje
wszystko na miejscu.

Dlaczego?

Nasza infrastruktura jest okropnie stara

i koszty jej modernizowania,

trzy czwarte kosztów to rury
ciągnące się przez miasto.

Kiedy budujemy na nowo, odnawiamy,

to uzdatnianie i wykorzystywanie
na miejscu ma większy sens.

San Francisco uświadomiło sobie, że warto

inwestować w zniżki
dla gospodarstw domowych,

które wykorzystują mydliny i deszczówkę

do nawadniania ogrodów,

bo w skali lokalnej
zaoszczędzą mnóstwo wody.

Ale czemu te wszystkie
projekty są tak innowacyjne?

Pieniądze, oczywiście.

Ale co ważniejsze

ludzie zaakceptowali kursy
dla zaawansowanych użytkowników toalet.

Gdyby tak zająć się innowacją oczyszczania

jak robimy w przypadku energii słonecznej.

Kiedyś energia słoneczna
była rzadka i droga.

Obecnie to coraz częściej
część produkcji mocy.

To daje wytrzymałość.

Takie źródła energii jak słońce,

nie zmieniają się przez ziemskie dramaty.

Co kieruje całą tą innowacją?

My.

Mówimy o energii.

Fajnie jest mówić o energii.

Część ludzi rozmawia nawet o problemach

z ograniczonymi surowcami,
z których bierze się obecna energia.

Zachęcamy do pracy najlepszych
i najbardziej światłych

- lepsze panele solarne,
lepsze baterie, wszystko.

Pomówmy więc o tym,
skąd pochodzi woda pitna,

dokąd trafiają nasze siki i kupa.

Jeśli pozbędziemy się dyskomfortu
związanego z tym tematem,

będziemy mogli stworzyć coś,
co stworzy przyszłą kopalnię złota.

Przy każdym spłukaniu toalety

chcę, żebyście pomyśleli,

"Dokąd trafiają moje odchody?

Czy zaczną na siebie zarabiać?".

(Śmiech)

"Czy też będą siać zniszczenie w rzekach?"

Jeśli nie macie pojęcia, dowiedzcie się.

A jeśli nie spodoba wam się odpowiedź,

wykombinujcie, jak oznajmić tym,
którzy mogą pokierować zmianą,

że ukończyliście wyższą szkołę sikania,

i że jesteście gotowi
na ponowne wykorzystywanie.

To, jak się wszyscy czujecie,

będzie mieć wpływ na to,
na jakie nas stać innowacje.

Dziękuję wam bardzo.

(Brawa)