Return to Video

เด็กทุกคนต้องการ "โค้ชผู้ปั้นแชมป์" อยู่เคียงข้าง

  • 0:01 - 0:04
    ดิฉันใช้เวลาทั้งชีวิต
  • 0:04 - 0:09
    อยู่ในโรงเรียน ไม่ก็เดินทางไปโรงเรียน
  • 0:09 - 0:13
    หรือพูดคุยว่าเกิดอะไรขึ้นบ้างในโรงเรียน
  • 0:13 - 0:15
    พ่อแม่ของฉันเป็นคุณครู
  • 0:15 - 0:18
    ตากับยาย ก็เป็นคุณครู
  • 0:18 - 0:22
    และ 40 ปีที่ผ่านมา ดิฉันก็เป็นคุณครูเช่นเดียวกัน
  • 0:22 - 0:25
    ดังนั้น แน่นอนว่า ตลอดระยะเวลาที่ผ่านมา
  • 0:25 - 0:28
    ดิฉันมีโอกาสได้เห็น การปฏิรูปการศึกษา
  • 0:28 - 0:30
    จากหลายๆ มุมมอง
  • 0:30 - 0:32
    การปฏิรูปหลายครั้งเกิดผลดี
  • 0:32 - 0:34
    บางครั้งก็ไม่ค่อยจะดีนัก
  • 0:34 - 0:36
    และเรารู้ว่าทำไม เด็กถึงเลิกเรียนกลางคัน
  • 0:36 - 0:38
    เรารู้ว่าทำไมเด็กถึงไม่ยอมเรียนหนังสือ
  • 0:38 - 0:41
    ก็เพราะความยากจน การขาดเรียน
  • 0:41 - 0:45
    หรือแรงผลักดันที่ไม่ดีจากเพื่อนฝูง พวกเราก็รู้อยู่แล้ว
  • 0:45 - 0:47
    แต่สิ่งหนึ่งที่เราไม่เคยพูดคุย
  • 0:47 - 0:49
    หรือพูดคุยน้อยมาก
  • 0:49 - 0:54
    คือคุณค่าและความสำคัญของความสัมพันธ์
  • 0:54 - 0:56
    ระหว่างมนุษย์ด้วยกัน
  • 0:56 - 1:00
    เจมส์ โคเมอร์ กล่าวว่า
    การเรียนรู้ที่มีความหมายจะเกิดขึ้นไม่ได้
  • 1:00 - 1:02
    หากเราไม่มีความสัมพันธ์ที่มีความหมาย
  • 1:02 - 1:05
    จอร์จ วอชิงตัน คาร์เวอร์ กล่าวว่า ทุกการเรียนรู้
  • 1:05 - 1:09
    คือการทำความเข้าใจ ความสัมพันธ์ระหว่างกัน
  • 1:09 - 1:12
    ทุกคนในห้องนี้ต้องเคยถูกชี้นำ
  • 1:12 - 1:14
    โดยคุณครู หรือผู้ใหญ่สักคน
  • 1:14 - 1:20
    ตลอดหลายปีที่ผ่านมา ดิฉันได้เห็นผู้คนสอนหนังสือ
  • 1:20 - 1:23
    ดิฉันเห็นคนที่เก่งที่สุด และคนที่แย่ที่สุด
  • 1:23 - 1:25
    เพื่อนร่วมงานของฉันเคยบอกว่า
  • 1:25 - 1:27
    "เขาไม่ได้จ้างให้ฉันมารักเด็กนะ
  • 1:27 - 1:29
    เขาจ่ายให้ฉันมาสอนหนังสือ
  • 1:29 - 1:30
    เด็กควรจะเรียนหนังสือ
  • 1:30 - 1:34
    ฉันก็สอนไป เด็กก็เรียนไป ง่ายๆ แค่นั้น"
  • 1:34 - 1:36
    ดิฉันเลยตอบกลับไปว่า
  • 1:36 - 1:39
    "เธอรู้ไหม เด็กๆ มักไม่เรียนรู้
    จากคนที่พวกเขาไม่ชอบขี้หน้าหรอก"
  • 1:39 - 1:47
    (เสียงหัวเราะ) (เสียงปรบมือ)
  • 1:47 - 1:51
    เธอกล่าว "นั่นมันเหลวไหลทั้งเพ"
  • 1:51 - 1:54
    ฉันเลยพูดว่า "ถ้าคิดแบบนั้น ปีทั้งปีนี้ของเธอ
  • 1:54 - 1:56
    คงจะยืดยาว และเหน็ดเหนื่อยน่าดูเลย"
  • 1:56 - 1:58
    แน่นอน มันเป็นอย่างดิฉันบอกจริงๆ
    และบางคนคิดว่า
  • 1:58 - 2:01
    การสร้างความสัมพันธ์นั้น เป็นความสามารถ
  • 2:01 - 2:03
    เฉพาะบุคคล
  • 2:03 - 2:05
    ดิฉันคิดว่า สตีเฟ่น โควีย์ (นักการบริหารและผู้แต่ง '7 อุปนิสัย')
    พูดไว้ได้ดีมากเลยทีเดียว
  • 2:05 - 2:09
    เขาบอกว่า คุณต้องเติมอะไรเข้าไปสักหน่อยก่อน
  • 2:09 - 2:11
    เช่น การทำความเข้าใจคนอื่น
  • 2:11 - 2:13
    ก่อนที่จะหวังให้คนอื่นมาเข้าใจเรา
  • 2:13 - 2:16
    เรื่องง่ายๆ เช่นการขอโทษ
  • 2:16 - 2:17
    คุณเคยคิดถึงเรื่องนี้หรือเปล่า
  • 2:17 - 2:21
    ลองขอโทษเด็กดู เด็กจะตกใจน่าดู
  • 2:21 - 2:24
    ฉันเคยสอนเด็กนักเรียนเรื่องอัตราส่วน
  • 2:24 - 2:27
    ดิฉันไม่ค่อยเก่งเลขนัก แต่ก็พยายามอยู่นะ
  • 2:27 - 2:31
    พอดิฉันสอนเสร็จ ดิฉันกลับมาอ่านคู่มือครู
  • 2:31 - 2:34
    พบว่าที่สอนไปนั้นผิดหมดเลย
    (เสียงหัวเราะ)
  • 2:34 - 2:36
    พอเข้าชั่วโมงเรียนวันต่อมา ดิฉันพูดว่า
  • 2:36 - 2:38
    "ทุกคนคะ ครูมีเรื่องจะขอโทษ
  • 2:38 - 2:42
    ครูสอนเรื่องอัตราส่วนผิดหมดเลย
    ต้องขอโทษด้วยจริงๆ"
  • 2:42 - 2:43
    เด็กๆ ตอบว่า "ไม่เป็นไรครับ/ค่ะ ครูเพียร์สัน
  • 2:43 - 2:46
    ครูคงตื่นเต้นมาก พวกเราให้อภัยนะ"
  • 2:46 - 2:51
    (เสียงหัวเราะ) (เสียงปรบมือ)
  • 2:51 - 2:55
    ดิฉันเคยสอนชั้นเรียนที่เรียนรู้ช้ามาก
  • 2:55 - 2:59
    ช้าขนาดที่ว่า ดิฉันต้องร้องไห้ออกมา
  • 2:59 - 3:02
    ดิฉันคิดไม่ตกว่า จะพาเด็กกลุ่มนี้
  • 3:02 - 3:03
    ภายใน 9 เดือน
  • 3:03 - 3:06
    ก้าวจากจุดที่พวกเขายืนอยู่
    ไปสู่จุดหมายได้อย่างไร
  • 3:06 - 3:09
    และมันยาก ยากมากๆด้วย
  • 3:09 - 3:13
    ทำอย่างไรให้เด็กพวกนี้เชื่อมั่นในตนเอง
  • 3:13 - 3:16
    และยกระดับความรู้วิชาการไปด้วยกัน
  • 3:16 - 3:18
    มีอยู่ปีหนึ่ง ดิฉันก็คิดออก
  • 3:18 - 3:20
    ดิฉันบอกนักเรียนทุกคนว่า
  • 3:20 - 3:23
    "พวกเธอถูกเลือกให้มาเรียนห้องนี้
  • 3:23 - 3:25
    เพราะครูเป็นครูที่ดีที่สุด
  • 3:25 - 3:26
    และพวกเธอก็เป็นนักเรียนที่เจ๋งที่สุด
  • 3:26 - 3:28
    พวกเขาให้เรามาอยู่ด้วยกัน
  • 3:28 - 3:31
    เพื่อเป็นตัวอย่างให้นักเรียนคนอื่นๆ ทุกคน"
  • 3:31 - 3:33
    นักเรียนคนหนึ่งตอบกลับมาว่า
    "จริงหรอครู?!?"
  • 3:33 - 3:35
    (เสียงหัวเราะ)
  • 3:35 - 3:38
    ดิฉันตอบไป "จริงๆสิ เราต้องให้ห้องอื่นเห็น
  • 3:38 - 3:41
    ว่าเราเรียนกันอย่างไร
    เพราะงั้น เวลาเราเดินนอกห้อง
  • 3:41 - 3:43
    คนจะมองเรา
    เราจะเหลวไหลไม่ได้แล้วนะ
  • 3:43 - 3:46
    เราจะต้องเดินอย่างสง่างาม"
  • 3:46 - 3:49
    ดิฉันให้เด็กๆ พูดว่า "ฉันเป็นคนคนหนึ่ง
  • 3:49 - 3:51
    ฉันเป็นคนคนหนึ่งตอนเดินเข้ามา
  • 3:51 - 3:53
    และจะเป็นคนที่ดีกว่า เมื่อเดินออกไป
  • 3:53 - 3:55
    ฉันมีพลัง และฉันก็เข้มแข็ง
  • 3:55 - 3:57
    ฉันสมควรที่จะได้เรียนที่นี่
  • 3:57 - 4:00
    ฉันมีสิ่งที่ต้องทำ มีคนต้องประทับใจ
  • 4:00 - 4:01
    และมีที่ที่ต้องไป"
  • 4:01 - 4:04
    พวกเขาตอบ "ใช่เลย!"
  • 4:04 - 4:06
    ลองพูดหลายๆ รอบ
  • 4:06 - 4:10
    แล้วมันจะกลายเป็นส่วนหนึ่งของคุณ
  • 4:10 - 4:16
    ดังนั้น... (เสียงปรบมือ)
  • 4:16 - 4:20
    ฉันแจกแบบทดสอบ มี 20 คำถาม
  • 4:20 - 4:22
    มีนักเรียนคนหนึ่ง ตอบผิดไป 18 ข้อ
  • 4:22 - 4:28
    ดิฉันเขียน "+2" ลงบนกระดาษคำตอบ
    พร้อมหน้ายิ้มอันใหญ่ๆ
  • 4:28 - 4:31
    เขาถาม "ครูเพียร์สันครับ
    ผมได้ F ใช่ไหมครับ"
  • 4:31 - 4:34
    ฉันตอบ "ใช่แล้ว"
  • 4:34 - 4:37
    เขาถาม "แล้วครูวาดหน้ายิ้มทำไม"
  • 4:37 - 4:39
    ฉันตอบ "เพราะเธอกำลังไปได้สวยไง
  • 4:39 - 4:43
    เธอตอบถูกตั้งสองข้อนะ ไม่ได้กินไข่ต้มซะหน่อย"
  • 4:43 - 4:45
    ดิฉันพูดว่า "ในเมื่อเรารู้แล้ว
  • 4:45 - 4:47
    เธอจะทำได้ดีกว่านี้ ถูกไหม"
  • 4:47 - 4:49
    เขากล่าว "ใช่ครับ ผมจะทำได้ดีกว่านี้"
  • 4:49 - 4:53
    คุณว่าไหมล่ะ คำว่า "-18" มันดูดพลังชีวิตคุณได้เลย
  • 4:53 - 4:55
    แต่ "+2" แปลว่า "ฉันไม่ได้แย่ขนาดนั้นนะ"
  • 4:55 - 5:01
    (เสียงหัวเราะ) (เสียงปรบมือ)
  • 5:01 - 5:04
    เป็นเวลาหลายปี ที่ดิฉันเฝ้ามองคุณแม่
  • 5:04 - 5:07
    ทบทวนตัวเองตอนปิดเทอม
  • 5:07 - 5:10
    ไปเยี่ยมบ้านนักเรียนในตอนกลางวัน
  • 5:10 - 5:13
    ซื้อหวี ซื้อแปรง
    ซื้อพีนัทบัตเตอร์และขนมปังกรอบ
  • 5:13 - 5:15
    ใส่ไว้ในลิ้นชัก เอาไว้แจกเด็กที่หิว
  • 5:15 - 5:19
    ซื้อผ้าเช็ดตัวและสบู่
    ให้เด็กที่เนื้อตัวไม่ค่อยหอมนัก
  • 5:19 - 5:22
    มันยากที่จะสอนเด็กที่มีกลิ่นตัว
  • 5:22 - 5:25
    และบางครั้งเด็กก็โหดร้ายเหมือนกัน
  • 5:25 - 5:27
    เธอเก็บสิ่งเหล่านั้นไว้ในลิ้นชัก
  • 5:27 - 5:31
    และหลายปีผ่านไป หลังจากที่เธอเกษียณ
  • 5:31 - 5:34
    ดิฉันพบเด็ก ที่ผ่านช่วงนั้นมาได้
  • 5:34 - 5:36
    พวกนั้นบอกว่า "ครูวอล์คเกอร์รู้ไหม
  • 5:36 - 5:38
    ครูได้เปลี่ยนแปลงชีวิตผมเลยนะ
  • 5:38 - 5:39
    ครูทำให้ผมมีชีวิตที่ดี
  • 5:39 - 5:41
    ครูทำให้ผมรู้สึกว่าผมมีค่า
  • 5:41 - 5:45
    ในตอนที่ผมรู้ตัว ว่าผมไม่มีค่าเลย
  • 5:45 - 5:47
    ผมอยากให้ครูเห็น ว่าผมเปลี่ยนไปแล้วนะ"
  • 5:47 - 5:50
    2 ปีที่แล้ว เธอได้จากไปด้วยวัย 92 ปี
  • 5:50 - 5:53
    มีลูกศิษย์ของเธอมากมาย มางานศพของเธอ
  • 5:53 - 5:56
    ภาพนั้นทำให้ดิฉันร้องไห้ ไม่ใช่เพราะเธอจากไป
  • 5:56 - 5:59
    แต่เพราะเธอได้ทิ้งมรดกแห่งความสัมพันธ์
  • 5:59 - 6:02
    ที่จะไม่มีวันจางหายไป
  • 6:02 - 6:06
    เราจะลงทุนในความสัมพันธ์ ให้มากขึ้นได้ไหมคะ
    แน่นอนว่าได้
  • 6:06 - 6:11
    คุณจะชื่นชอบเด็กทุกคนที่สอนไหม
    แน่นอนว่าไม่มีทาง!
  • 6:11 - 6:15
    และคุณรู้อยู่แก่ใจ ว่าเด็กที่ซ่าที่สุด จะไม่เคยขาดเรียน
  • 6:15 - 6:17
    (เสียงหัวเราะ)
  • 6:17 - 6:20
    ไม่มีทาง คุณไม่สามารถชื่นชอบเด็กทุกคนได้
  • 6:20 - 6:24
    และที่คุณต้องเจอเด็กที่มีปัญหาเหล่านั้น
    ก็เพราะเหตุผลบางอย่าง
  • 6:24 - 6:26
    นั่นก็คือการเชื่อมกัน มันคือความสัมพันธ์
  • 6:26 - 6:28
    ในขณะที่คุณ อาจไม่ชอบเด็กนักเรียนทุกคน
  • 6:28 - 6:32
    ประเด็นก็คือ คุณจะให้เด็กเหล่านั้นรู้ไม่ได้เลย
  • 6:32 - 6:36
    ดังนั้น ครูต้องเป็นนักแสดงที่ดีเยี่ยม
  • 6:36 - 6:38
    เราต้องทำงาน แม้เราอาจไม่ชอบก็ตาม
  • 6:38 - 6:41
    เราต้องเชื่อฟังนโยบายเบื้องบน ที่ฟังดูไร้เหตุผล
  • 6:41 - 6:45
    แต่เราก็สอนต่อไป
  • 6:45 - 6:49
    เราจะสอนต่อไป เพราะนั่นคือสิ่งที่เราทำ
  • 6:49 - 6:52
    การเรียนและการสอน ควรนำมาซึ่งความสุข
  • 6:52 - 6:54
    โลกเราจะก้าวไปไกลแค่ไหน
  • 6:54 - 6:58
    ถ้าเรามีเด็กที่กล้าเผชิญความเสี่ยง
  • 6:58 - 6:59
    กล้าที่จะคิด
  • 6:59 - 7:01
    และมี "โค้ชผู้ปั้นแชมป์" อยู่เคียงข้าง
  • 7:01 - 7:03
    เด็กทุกคนสมควรที่จะมี "โค้ชผู้ปั้นแชมป์" ของเขา
  • 7:03 - 7:05
    เป็นผู้ใหญ่ที่ไม่เคยยอมแพ้ในตัวเขา
  • 7:05 - 7:08
    เป็นคนที่เข้าใจพลังของความสัมพันธ์
  • 7:08 - 7:12
    และเชื่อมั่นว่าเด็กสามารถเป็น
    ในสิ่งที่ดีที่สุดที่เขาจะเป็นได้
  • 7:12 - 7:17
    งานนี้ยากไหม? แน่นอนล่ะ พนันกันได้เลย
  • 7:17 - 7:20
    แต่ไม่ได้หมายความว่า มันเป็นไปไม่ได้
  • 7:20 - 7:22
    เราสามารถทำสิ่งนี้ได้ เราเป็นนักการศึกษา
  • 7:22 - 7:24
    เราเกิดมาเพื่อสร้างความแตกต่าง
  • 7:24 - 7:26
    ขอบคุณมากค่ะ
  • 7:26 - 7:31
    (เสียงปรบมือ)
Title:
เด็กทุกคนต้องการ "โค้ชผู้ปั้นแชมป์" อยู่เคียงข้าง
Speaker:
ริต้า เพียร์สัน (Rita Pierson)
Description:

ริต้า เพียร์สัน เป็นครูสอนหนังสือมากว่า 40 ปี เธอเคยได้ยินเพื่อนร่วมงานกล่าวว่า "เขาไม่ได้จ้างให้ฉันมารักเด็ก" เธอจึงตอบกลับไปว่า "แต่เด็กจะไม่มีวันยอมเรียนรู้จากคนที่เขาไม่ชอบนะ" เธอเรียกร้องปลุกใจให้ "นักการศึกษาทุกคน" เชื่อมั่นในตัวนักเรียนของเขา และสร้างความสัมพันธ์ให้แนบแน่น ในระดับมนุษย์สัมพันธ์อย่างจริงใจและแท้จริง

more » « less
Video Language:
English
Team:
closed TED
Project:
TEDTalks
Duration:
07:48
Kelwalin Dhanasarnsombut edited Thai subtitles for Every kid needs a champion
Unnawut Leepaisalsuwanna approved Thai subtitles for Every kid needs a champion
Unnawut Leepaisalsuwanna commented on Thai subtitles for Every kid needs a champion
Bank Light accepted Thai subtitles for Every kid needs a champion
Unnawut Leepaisalsuwanna commented on Thai subtitles for Every kid needs a champion
Bank Light commented on Thai subtitles for Every kid needs a champion
Bank Light edited Thai subtitles for Every kid needs a champion
Bank Light edited Thai subtitles for Every kid needs a champion
Show all

Thai subtitles

Revisions Compare revisions