Dlaczego oddanie majątku sprawiło nam wielką satysfakcję
-
0:01 - 0:05Chris Anderson: Dzisiejszy wywiad
różni się od innych. -
0:05 - 0:09Ponieważ obraz mówi
więcej niż tysiąc słów, -
0:09 - 0:12poprosiłem Billa i Melindę,
-
0:12 - 0:14żeby wykopali ze swojego archiwum
-
0:14 - 0:16zdjęcia, które pokazałyby,
-
0:16 - 0:18czego dokonali
-
0:18 - 0:20w ten właśnie sposób.
-
0:20 - 0:24Zacznijmy od zdjęć.
-
0:24 - 0:26Melindo, powiedz, kiedy i gdzie to było?
-
0:26 - 0:28Kim jest ten przystojniak obok ciebie?
-
0:28 - 0:30Melinda Gates: W dużych okularach?
-
0:30 - 0:32To jest w Afryce,
pierwsza wspólna wyprawa. -
0:32 - 0:35Oboje byliśmy tam pierwszy raz
-
0:35 - 0:36jesienią 1993 roku.
-
0:36 - 0:37Byliśmy już wtedy zaręczeni.
-
0:37 - 0:39Pobraliśmy się parę miesięcy później,
-
0:39 - 0:42a w czasie podróży zależało nam,
-
0:42 - 0:44żeby zobaczyć zwierzęta i sawannę.
-
0:44 - 0:45Było niesamowicie.
-
0:45 - 0:47Bill nigdy wcześniej
nie wziął tak długiego urlopu. -
0:47 - 0:52Co naprawdę nas poruszyło, to ludzie
-
0:52 - 0:54oraz niesamowita bieda.
-
0:54 - 0:56Zaczęliśmy zadawać sobie pytania.
-
0:56 - 0:57Czy tak musi być?
-
0:57 - 0:59Pod koniec podróży
-
0:59 - 1:00pojechaliśmy do Zanzibaru.
-
1:00 - 1:01Spacerowaliśmy po plaży,
-
1:01 - 1:02co często robiliśmy
-
1:02 - 1:04podczas pierwszych randek.
-
1:04 - 1:06Już wtedy rozmawialiśmy o tym,
-
1:07 - 1:09że bogactwo pochodzące z Microsoftu
-
1:09 - 1:10trzeba oddać społeczeństwu,
-
1:10 - 1:12ale to podczas spaceru na plaży
-
1:12 - 1:13zaczęliśmy rozmawiać o tym,
-
1:13 - 1:17co i jak możemy zmienić.
-
1:17 - 1:18CA: Biorąc pod uwagę,
-
1:18 - 1:21że te wczasy przyczyniły się do powstania
-
1:21 - 1:24największej na świecie prywatnej fundacji,
-
1:24 - 1:26był to całkiem drogi wyjazd.
-
1:26 - 1:27(Śmiech)
-
1:27 - 1:30MG: Możliwe. Nam się podobało.
-
1:30 - 1:33CA: Kto był tutaj głównym motorem działań,
-
1:33 - 1:36a może pomysł był wspólny?
-
1:36 - 1:38Bill Gates: Byliśmy tacy podekscytowani,
-
1:38 - 1:40że w naszym życiu będzie okres,
-
1:40 - 1:42w którym będziemy pracować razem
-
1:42 - 1:46i rozmyślać jak oddać pieniądze.
-
1:48 - 1:51W tamtym momencie,
rozmawialiśmy o najbiedniejszych -
1:51 - 1:54i o tym, czy można
mieć na nich duży wpływ. -
1:54 - 1:56Czy było coś jeszcze do zrobienia?
-
1:56 - 1:58Wielu rzeczy nie wiedzieliśmy.
-
1:58 - 2:00Nasza naiwność jest niewiarygodna
-
2:00 - 2:01z perspektywy czasu.
-
2:01 - 2:02Mieliśmy za to entuzjazm,
-
2:02 - 2:05że ten okres w życiu,
-
2:05 - 2:08okres po Microsoft,
-
2:08 - 2:10będzie naszą filantropią.
-
2:10 - 2:13MG: Bill był przekonany,
-
2:13 - 2:14że czas na to przyjdzie po 60.,
-
2:14 - 2:15jeszcze tyle nie ma,
-
2:15 - 2:18więc pewne rzeczy zmieniły się po drodze.
-
2:18 - 2:21CA: Tak się zaczęło,
ale uległo przyspieszeniu. -
2:21 - 2:22To działo się w 1993 roku,
-
2:22 - 2:25a fundacja zaczęła działać w 1997 roku.
-
2:25 - 2:28MG: W 1997 roku przeczytaliśmy artykuł
-
2:28 - 2:31o biegunkach zabijających
dzieci na całym świecie. -
2:31 - 2:33Powtarzaliśmy sobie:
-
2:33 - 2:34"Tak nie może być.
-
2:34 - 2:36W USA idzie się po prostu do apteki".
-
2:36 - 2:38Zaczęliśmy zbierać naukowców
-
2:38 - 2:40i uczyć się o populacji,
-
2:40 - 2:42poznawać szczepionki,
-
2:42 - 2:44co działa, a co nie.
-
2:44 - 2:46Dopiero wtedy ruszyliśmy,
-
2:46 - 2:50było to na przełomie 1998 i 1999 roku.
-
2:50 - 2:53CA: Macie więc worek pieniędzy
-
2:53 - 2:55i świat pełen problemów.
-
2:55 - 3:00Jak zdecydowaliście,
na czym chcecie się skupić? -
3:00 - 3:02BG: Zdecydowaliśmy wybrać dwie sprawy,
-
3:02 - 3:05największą niesprawiedliwość
w skali globalnej -
3:05 - 3:07i spojrzeliśmy na umierające dzieci,
-
3:07 - 3:10pozbawione odpowiedniego odżywiania
dla prawidłowego rozwoju, -
3:10 - 3:12i kraje, które się nie rozwijały
-
3:12 - 3:14przez wysoką umieralność
-
3:14 - 3:15i rodziców z mnóstwem dzieci,
-
3:15 - 3:17co powodowało duży przyrost ludności.
-
3:17 - 3:20Dzieci były tak chore,
-
3:20 - 3:23że nie mogły chodzić do szkoły
-
3:23 - 3:25i pomóc same sobie.
-
3:25 - 3:26To był nasz cel globalny,
-
3:26 - 3:29natomiast w Stanach
-
3:29 - 3:31oboje zdobyliśmy świetne wykształcenie
-
3:31 - 3:34i zobaczyliśmy, że USA
-
3:34 - 3:37może spełnić obietnicę równych szans
-
3:37 - 3:40przez fenomenalny system edukacji.
-
3:40 - 3:43W miarę nauki rosła świadomość,
-
3:43 - 3:45że nie spełniamy jednak tej obietnicy.
-
3:45 - 3:47Wybraliśmy więc te dwie rzeczy
-
3:47 - 3:49i wszystkie działania fundacji
-
3:49 - 3:52skupiają się na nich.
-
3:52 - 3:54CA: Spytałem was o wybranie ilustracji
-
3:54 - 3:56którą lubicie, a która
przedstawia waszą pracę. -
3:56 - 3:59Melindo, wybrałaś tę ilustrację
-
3:59 - 4:01Opowiedz nam o niej.
-
4:01 - 4:04MG: Podczas podróży uwielbiam
-
4:04 - 4:07zwiedzać wsie i rozmawiać z kobietami,
-
4:07 - 4:10czy to w Bangladeszu, Indiach,
czy krajach afrykańskich. -
4:10 - 4:12Idę do nich jako anonimowa
kobieta z Zachodu. -
4:12 - 4:15Nie mówię, kim jestem. Skromne ubranie.
-
4:15 - 4:17Ciągle słyszałam od kobiet,
-
4:17 - 4:20w kółko, im więcej podróżowałam,
-
4:20 - 4:22"Chcę móc dostać ten zastrzyk".
-
4:22 - 4:25Byłam tam, by rozmawiać
o dziecięcych szczepionkach. -
4:25 - 4:27Wciąż pytały:
-
4:27 - 4:29"A co z moją szczepionką?",
-
4:29 - 4:32czyli zastrzykiem zwanym Depo-Provera,
-
4:32 - 4:34który jest środkiem antykoncepcyjnym.
-
4:34 - 4:36Po powrocie rozmawiałam
z ekspertami zdrowia -
4:36 - 4:38i oni mówili: "Środki antykoncepcyjne
-
4:38 - 4:40są dostępne w krajach rozwijających się".
-
4:40 - 4:42Trzeba było sięgnąć głębiej do raportów.
-
4:42 - 4:44Wtedy mój zespół pokazał mi to.
-
4:44 - 4:46Ta statystyka pokazuje,
-
4:46 - 4:49że środka najbardziej popularnego
wśród kobiet w Afryce -
4:49 - 4:52nie ma na składzie
przez ponad 200 dni w roku. -
4:52 - 4:54To wyjaśnia, dlaczego kobiety mówiły:
-
4:54 - 4:57"Przeszłam 10 km, bez wiedzy męża,
-
4:57 - 5:00dotarłam do kliniki i niczego nie mieli".
-
5:00 - 5:03Prezerwatywy dostarczano do Afryki,
-
5:03 - 5:05bo USA i inne kraje
-
5:05 - 5:07wspomagały walkę z AIDS.
-
5:07 - 5:09Ale kobiety nadal powtarzają:
-
5:09 - 5:11"Nie przekonam męża,
żeby zakładał prezerwatywę, -
5:11 - 5:15bo to sugeruje, że któreś z nas ma AIDS.
-
5:15 - 5:18Potrzebuję tego zastrzyku,
-
5:18 - 5:20żeby rozplanować czasowo dzieci,
-
5:20 - 5:23żebym mogła je nakarmić i wykształcić".
-
5:23 - 5:27CA: Melindo, jesteś katoliczką.
-
5:27 - 5:29Często wzbudzało kontrowersje,
-
5:29 - 5:31że zajmujesz się tą sprawą
-
5:31 - 5:33oraz kwestią aborcji,
-
5:33 - 5:34i to w obydwu stronnictwach.
-
5:34 - 5:36Jak sobie z tym radzisz?
-
5:36 - 5:39MG: Myślę, że to ważny punkt,
-
5:39 - 5:42Wycofaliśmy się
ze środków antykoncepcyjnych -
5:42 - 5:43jako globalna społeczność.
-
5:43 - 5:47Wiedzieliśmy, że 210 milionów kobiet
-
5:47 - 5:49zgłosiło chęć dostępu
do środków antykoncepcyjnych, -
5:49 - 5:52nawet do tych, jakie mamy tutaj, w USA,
-
5:52 - 5:54a my ich nie dostarczaliśmy
-
5:54 - 5:57z powodu politycznej
kontrowersji w naszym kraju. -
5:57 - 6:00Dla mnie to było po prostu przestępstwo,
-
6:00 - 6:03więc szukałam osoby,
-
6:03 - 6:05która przywróciłaby to na światową scenę.
-
6:05 - 6:07Wreszcie zrozumiałam,
że ja muszę to zrobić. -
6:07 - 6:09Choć jestem katoliczką,
-
6:09 - 6:10wierzę w antykoncepcję
-
6:10 - 6:12tak samo, jak większość katoliczek w USA,
-
6:12 - 6:14które stosują antykoncepcję.
-
6:14 - 6:16Nie mogę pozwolić, by ta kontrowersja
-
6:16 - 6:18nas powstrzymywała.
-
6:18 - 6:20W USA panowała zgoda
-
6:20 - 6:22co do antykoncepcji.
-
6:22 - 6:24Przywróciliśmy to globalne porozumienie
-
6:24 - 6:27i zebraliśmy 2,6 miliarda dolarów
-
6:27 - 6:29dla kobiet na ten cel.
-
6:29 - 6:35(Brawa)
-
6:37 - 6:41CA: Bill, co przedstawia twój wykres?
-
6:41 - 6:43BG: Mój wykres zawiera liczby.
-
6:43 - 6:45(Śmiech)
-
6:45 - 6:47Lubię ten wykres.
-
6:47 - 6:50Przedstawia liczbę dzieci,
-
6:50 - 6:53które umarły przed 5 rokiem życia.
-
6:53 - 6:54Widać tu
-
6:54 - 6:56fenomenalny sukces,
-
6:56 - 6:59który nie jest powszechnie znany.
-
6:59 - 7:01Robimy niesamowity postęp.
-
7:01 - 7:04Zaczęliśmy od 20 milionów,
-
7:04 - 7:06niedługo po tym, kiedy się urodziłem,
-
7:06 - 7:09i zeszliśmy do około 6 milionów.
-
7:09 - 7:11Jest to więc opowieść
-
7:11 - 7:13głównie o szczepionkach.
-
7:13 - 7:16Ospa zabijała kilka
milionów dzieci rocznie. -
7:16 - 7:18Zostało to zlikwidowane,
zeszliśmy do zera. -
7:18 - 7:20Odra zabijała kilka milionów rocznie.
-
7:20 - 7:22Zredukowane do kilkuset tysięcy.
-
7:22 - 7:28Chcemy kontynuować ten trend
-
7:28 - 7:29i będzie to możliwe
-
7:29 - 7:31z użyciem nauki o nowych szczepionkach,
-
7:31 - 7:33szczepieniem dzieci.
-
7:33 - 7:35Możemy przyspieszyć ten postęp.
-
7:35 - 7:36Przez ostatnie 10 lat
-
7:36 - 7:38ta liczba malała szybciej
-
7:38 - 7:40niż kiedykolwiek w historii.
-
7:40 - 7:43Ogromnie się cieszę,
-
7:43 - 7:45że jeśli wynajdziemy nowe szczepionki,
-
7:45 - 7:47wyślemy je,
-
7:47 - 7:52użyjemy najnowszej wiedzy
i skutecznie je dostarczymy, -
7:52 - 7:54to możemy zdziałać cuda.
-
7:54 - 7:57CA: Po podliczeniu wychodzi,
-
7:57 - 7:59że uratowano dosłownie
tysiące dzieci dziennie -
7:59 - 8:01w porównaniu z rokiem wcześniejszym.
-
8:01 - 8:03O tym się nie mówi.
-
8:03 - 8:06Wypadek samolotu
z 200 osobami na pokładzie -
8:06 - 8:08wzbudza większą sensację niż to.
-
8:08 - 8:10Czy to cię nie wkurza?
-
8:10 - 8:13BG: Tak, ponieważ to dzieje się po cichu.
-
8:13 - 8:16To jedno dziecko na raz.
-
8:16 - 8:1798% z tego nie ma związku
-
8:17 - 8:19z katastrofami naturalnymi,
-
8:19 - 8:21a hojność społeczna
-
8:21 - 8:22przy katastrofach jest wspaniała.
-
8:22 - 8:24To niesamowite, jak ludzie myślą:
-
8:24 - 8:27"to mogłem być ja" i pieniądze płyną.
-
8:27 - 8:30Te przyczyny są trochę niewidoczne.
-
8:30 - 8:33Teraz, kiedy Milenijne Cele Rozwoju
-
8:33 - 8:34i inne rzeczy się pojawiają,
-
8:34 - 8:37zauważamy zwiększoną hojność.
-
8:37 - 8:40Stawiamy za cel zmniejszenie
tej wartości na dużo poniżej miliona, -
8:40 - 8:43co powinno być możliwe za naszego życia.
-
8:43 - 8:44CA: Może potrzebny był ktoś,
-
8:44 - 8:46kto lubi liczby i wykresy,
-
8:46 - 8:48a nie jedynie duża, smutna twarz,
-
8:48 - 8:50żeby ich zainspirować.
-
8:50 - 8:52W swoim liście w tym roku
-
8:52 - 8:55użyłeś tego argumentu, mówiąc,
-
8:55 - 8:57że wbrew obiegowej opinii,
-
8:57 - 9:00że pomoc jest bezwartościowa i nie działa,
-
9:00 - 9:02pomoc w istocie działa.
-
9:02 - 9:04BG: Tak, można przyjąć,
-
9:04 - 9:07że niektóre formy pomocy,
przy najlepszych intencjach, -
9:07 - 9:09nie udały się.
-
9:09 - 9:12Niektóre inwestycje wysokiego ryzyka
-
9:12 - 9:14mimo dobrych intencji się nie powiodły.
-
9:14 - 9:17Nie należy mówić, że z tego powodu,
-
9:17 - 9:20ponieważ nie wszystko się udaje,
-
9:20 - 9:21że samo dążenie jest złe.
-
9:21 - 9:23Trzeba patrzeć na swój cel,
-
9:23 - 9:26na to, jak próbujemy polepszyć odżywianie,
-
9:26 - 9:29przeżywalność oraz piśmienność,
-
9:29 - 9:31aby te kraje mogły o siebie zadbać,
-
9:31 - 9:33i powiedzieć, że to idzie dobrze
-
9:33 - 9:34i zmądrzeć.
-
9:34 - 9:36Możemy mądrzej udzielać pomocy.
-
9:36 - 9:39Nie wszystko stanowi panaceum.
-
9:39 - 9:42Możemy być lepsi
niż kapitał wysokiego ryzyka, -
9:42 - 9:45włącznie z hitami takimi jak ten.
-
9:45 - 9:48CA: Ludowa mądrość mówi,
-
9:48 - 9:52że ciężko jest małżeństwu współpracować.
-
9:52 - 9:54Jak wy sobie z tym radzicie?
-
9:54 - 9:55MG: Dużo kobiet mówiło mi,
-
9:55 - 9:57"Chyba nie mogłabym pracować z mężem.
-
9:57 - 9:59To by się nie udało".
-
9:59 - 10:03My to lubimy.
-
10:03 - 10:05Fundacja zbliża nas oboje
-
10:05 - 10:08w ciągłej podróży poznawczej,
-
10:08 - 10:11a nie podróżujemy tak dużo
-
10:11 - 10:13wspólnie dla fundacji jak kiedyś,
-
10:13 - 10:14gdy Bill pracował w Microsoft.
-
10:14 - 10:17Odbywamy więcej podróży oddzielnie,
-
10:17 - 10:18lecz zawsze wiem, gdy wracam do domu,
-
10:18 - 10:21że Bill będzie zainteresowany tym,
czego się dowiedziałam, -
10:21 - 10:23czy to o kobietach, czy dziewczynach,
-
10:23 - 10:25lub czymś nowym,
o łańcuchu dostaw szczepionek, -
10:25 - 10:27lub o kimś, że jest wspaniałym przywódcą.
-
10:27 - 10:30On będzie słuchał i będzie
naprawdę zainteresowany. -
10:30 - 10:32A on wie, że kiedy wróci do domu,
-
10:32 - 10:34i będzie mówił o wygłoszonej prelekcji,
-
10:34 - 10:36o danych lub o nowych informacjach,
-
10:36 - 10:37ja będę zainteresowana
-
10:37 - 10:39i uważam, że naprawdę
dobrze współpracujemy. -
10:39 - 10:42Ale nie spędzamy ze sobą
każdej minuty, to pewne. -
10:42 - 10:46(Śmiech)
-
10:46 - 10:49CA: Lecz teraz tak, i cieszymy się
że jesteście teraz razem. -
10:49 - 10:52Melindo, początkowo to głównie ty
-
10:52 - 10:54prowadziłaś to przedsięwzięcie.
-
10:54 - 10:55Sześć lat temu, chyba,
-
10:55 - 10:57Bill odszedł z Microsoftu
-
10:57 - 10:59i zaczął pracować na pełen etat.
-
10:59 - 11:00To musiało być trudne,
-
11:00 - 11:02dostosowanie się do tego?
-
11:02 - 11:03MG: Tak.
-
11:03 - 11:07Uważam, że dla pracowników fundacji
-
11:07 - 11:10przyjście Billa było
dużo bardziej niepokojące -
11:10 - 11:11niż dla mnie.
-
11:11 - 11:12Ja byłam podekscytowana.
-
11:12 - 11:14Bill podjął tę decyzję
-
11:14 - 11:17oczywiście zanim została
ogłoszona w 2006 roku -
11:17 - 11:18i to była jego decyzja.
-
11:18 - 11:20Ale to podczas wakacji,
-
11:20 - 11:21gdy chodziliśmy po plaży,
-
11:21 - 11:24on zaczął myśleć o tej idei.
-
11:24 - 11:26A dla mnie, ta radość,
-
11:26 - 11:29że Bill użyje swego umysłu i serca
-
11:29 - 11:31dla tych wielkich, globalnych problemów,
-
11:31 - 11:34tych nierówności,
dla mnie to było ekscytujące. -
11:34 - 11:37Tak, pracownicy fundacji
byli tym zaniepokojeni. -
11:37 - 11:39(Brawa)
-
11:39 - 11:41CA: Fajnie.
-
11:41 - 11:43MG: Niepokój odszedł w trzy miesiące
-
11:43 - 11:44po jego przyjściu.
-
11:44 - 11:46BG: Razem z częścią pracowników.
-
11:46 - 11:47MG: To powiedziałam, pracownicy,
-
11:47 - 11:49uspokoili się po trzech miesiącach.
-
11:49 - 11:51BG: Żartowałem.
MG: Pracownicy nie odeszli. -
11:51 - 11:53BG: Kilkoro tak, ale...
-
11:53 - 11:55(Śmiech)
-
11:55 - 11:57CA: O co się sprzeczacie?
-
11:57 - 11:59Jest niedziela, 11 rano,
-
11:59 - 12:02nie jesteście w pracy, co się pojawia?
-
12:02 - 12:03O co się sprzeczacie?
-
12:03 - 12:05BG: Ponieważ budowaliśmy to
-
12:05 - 12:08razem od początku,
-
12:08 - 12:10jest w tym wielkie partnerstwo.
-
12:10 - 12:12Było tak z Paulem Allenem
-
12:12 - 12:14w początkach Microsoftu.
-
12:14 - 12:17Było tak ze Stevem Ballmerem,
gdy Microsoft urósł, -
12:17 - 12:19a teraz z Melindą, nawet silniej
-
12:19 - 12:21w równym partnerstwie.
-
12:21 - 12:23Mówimy o tym,
-
12:23 - 12:25na co powinniśmy dać więcej,
-
12:25 - 12:28które grupy dobrze pracują.
-
12:28 - 12:29Ona ma dużą intuicję.
-
12:29 - 12:31Siedzi dużo z pracownikami.
-
12:31 - 12:33Odbywamy różne podróże, które nakreśliła.
-
12:33 - 12:37Jest więc dużo współpracy.
-
12:37 - 12:39Nie przypominam sobie niczego,
-
12:39 - 12:42gdy jedno z nas miało bardzo silną opinię
-
12:42 - 12:44na taki czy inny temat.
-
12:44 - 12:45CA: A ty, Melindo, przypominasz sobie?
-
12:45 - 12:46(Śmiech)
-
12:46 - 12:48Nigdy nie wiadomo.
-
12:48 - 12:49MG: To jest tak.
-
12:49 - 12:51Podchodzimy do spraw z różnych kątów
-
12:51 - 12:53i uważam, że to naprawdę dobre.
-
12:53 - 12:55Bill może spojrzeć na liczne dane
-
12:55 - 12:58i powiedzieć: "Chcę działać
w oparciu o globalne statystyki". -
12:58 - 13:00Ja patrzę na to intuicyjnie.
-
13:00 - 13:02Spotykam osobiście wielu ludzi,
-
13:02 - 13:04a Bill nauczył mnie, żeby to wykorzystać
-
13:04 - 13:06do porównania z globalnymi danymi,
-
13:06 - 13:07a ja chyba nauczyłam go,
-
13:07 - 13:08jak wziąć te dane
-
13:08 - 13:11i skonfrontować z ludźmi, żeby zrozumieć,
-
13:11 - 13:13czy da się dostarczyć szczepionki,
-
13:13 - 13:16czy da się przekonać kobietę
do zapuszczenia kropli przeciw polio -
13:16 - 13:17do ust własnemu dziecku.
-
13:17 - 13:19Sposób podania informacji
-
13:19 - 13:21jest tak samo ważny
jak jej podstawy naukowe. -
13:21 - 13:25Uważam, że z czasem
nasze punkty widzenia się zbliżają -
13:25 - 13:28i, szczerze, praca
jest lepsza z tego powodu. -
13:28 - 13:30CA: Więc ze szczepionkami, polio,
-
13:30 - 13:34odnieśliście niesamowity sukces.
-
13:34 - 13:35A co z porażkami?
-
13:35 - 13:37Czy możecie powiedzieć o porażce
-
13:37 - 13:39i o tym, czego się z niej nauczyliście?
-
13:39 - 13:42BG: Na szczęście możemy
pozwolić sobie na kilka porażek, -
13:42 - 13:44bo z pewnością je mieliśmy.
-
13:44 - 13:48Pracujemy dużo z lekami i szczepionkami,
-
13:48 - 13:51przy których będą różne niepowodzenia.
-
13:51 - 13:54Duży rozgłos zdobyło szukanie
-
13:54 - 13:55pomysłu na lepszą prezerwatywę.
-
13:55 - 13:57Mamy setki pomysłów.
-
13:57 - 14:00Może część z nich będzie dobra.
-
14:00 - 14:03Byliśmy bardzo naiwni,
a z pewnością ja, co do leku -
14:03 - 14:06na chorobę w Indiach, czarną gorączkę,
-
14:06 - 14:07myślałem, że kiedy będę miał ten lek,
-
14:07 - 14:09będziemy mogli wyeliminować chorobę.
-
14:09 - 14:11Okazało się, że potrzeba zastrzyku
-
14:11 - 14:13codziennie przez 10 dni.
-
14:13 - 14:15Uzyskanie go zajęło trzy lata,
dłużej niż oczekiwaliśmy -
14:15 - 14:17i nie było sposobu
-
14:17 - 14:19na zdobycie go w Indiach.
-
14:19 - 14:20Odkryliśmy, na szczęście,
-
14:20 - 14:24że wybicie much piaskowych,
-
14:24 - 14:26prawdopodobnie spowoduje
osiągnięcie sukcesu, -
14:26 - 14:27lecz poświęciliśmy pięć lat,
-
14:27 - 14:29można powiedzieć
zmarnowaliśmy pięć lat -
14:29 - 14:31i około 60 milionów
-
14:31 - 14:32na coś, co dało
-
14:32 - 14:36bardzo niewielką korzyść.
-
14:36 - 14:40CA: Wydajecie około
miliarda dolarów rocznie -
14:40 - 14:42na edukację, chyba mniej więcej tyle.
-
14:42 - 14:46Opowieść o tym, co się udało
-
14:46 - 14:48jest dość długa i skomplikowana.
-
14:48 - 14:52Czy są porażki, o których
możecie opowiedzieć? -
14:52 - 14:54MG: Dużą lekcją dla nas
-
14:54 - 14:56z wczesnej pracy jest to, że myśleliśmy
-
14:56 - 14:58że małe szkoły są rozwiązaniem.
-
14:58 - 14:59Małe szkoły zdecydowanie pomagają.
-
14:59 - 15:01Mniej osób rzuca szkołę.
-
15:01 - 15:03W tych szkołach jest mniej
przemocy i przestępstw. -
15:03 - 15:05Lecz dowiedzieliśmy się też,
-
15:05 - 15:08i to okazało się kluczowe,
-
15:08 - 15:10że najważniejszy
jest wspaniały nauczyciel. -
15:10 - 15:12Jeśli nie masz skutecznego nauczyciela
-
15:12 - 15:13w klasie,
-
15:13 - 15:15to bez względu na wielkość budynku
-
15:15 - 15:17nie zmienisz trajektorii tego,
-
15:17 - 15:19czy dany student będzie
gotowy na uczelnię. -
15:19 - 15:23(Brawa)
-
15:23 - 15:25CA: Melindo, to jesteś ty
-
15:25 - 15:29i twoja najstarsza córka, Jenn.
-
15:29 - 15:32Zdjęcie zrobiono 3-4 tygodnie temu,
-
15:32 - 15:33Gdzie to było?
-
15:33 - 15:34MG: Pojechaliśmy do Tanzanii.
-
15:34 - 15:35Jenn była w Tanzanii.
-
15:35 - 15:38Wszystkie nasze dzieci
były trochę w Afryce. -
15:38 - 15:40Zrobiłyśmy coś zupełnie innego,
-
15:40 - 15:42zdecydowałyśmy się spędzić
-
15:42 - 15:44dwie noce i trzy dni z rodziną.
-
15:44 - 15:47Anna i Senare są rodzicami.
-
15:47 - 15:50Zaprosili nas do zamieszkania w ich boma.
-
15:50 - 15:52Chyba wcześniej były tam kozy,
-
15:52 - 15:53w tej małej chatce
-
15:53 - 15:56na ich niewielkim terenie,
zanim my tam zamieszkałyśmy. -
15:56 - 15:57Mieszkałyśmy z ich rodziną
-
15:57 - 15:59i naprawdę poznałyśmy
-
15:59 - 16:01życie na wsi w Tanzanii.
-
16:01 - 16:03A różnica między
-
16:03 - 16:05odwiedzinami przez pół dnia
-
16:05 - 16:06lub trzy czwarte dnia,
-
16:06 - 16:08a zostaniem na noc, była znacząca.
-
16:08 - 16:12Przedstawię jedno wytłumaczenie.
-
16:12 - 16:13Mieli sześcioro dzieci.
-
16:13 - 16:16Kiedy rozmawiałam z Anną w kuchni,
gotowałyśmy pięć godzin -
16:16 - 16:17tego dnia w kuchni.
-
16:17 - 16:19Opowiedziała mi, że zaplanowała
-
16:19 - 16:21wraz ze swoim mężem
-
16:21 - 16:22narodziny wszystkich dzieci.
-
16:22 - 16:24To był związek pełen miłości.
-
16:24 - 16:26To był wojownik Masajów i jego żona,
-
16:26 - 16:28zdecydowali się pobrać,
-
16:28 - 16:31widać było szacunek
i miłość w ich związku. -
16:31 - 16:33Ich sześcioro dzieci,
-
16:33 - 16:35dwójka w środku to bliźnięta, 13 lat,
-
16:35 - 16:38chłopiec i dziewczyna zwana Gracją.
-
16:38 - 16:39Rąbałyśmy drewno
-
16:39 - 16:42i robiłyśmy to, co robi Gracja z matką.
-
16:42 - 16:44Gracja nie była dzieckiem,
była nastolatką, -
16:44 - 16:46nie była jeszcze dorosła.
-
16:46 - 16:48Była bardzo nieśmiała.
-
16:48 - 16:49Chciała porozmawiać ze mną i Jenn.
-
16:49 - 16:52Próbowałyśmy z nią rozmawiać,
ale była nieśmiała. -
16:54 - 16:57Nocą, kiedy zgasły wszystkie
światła na tanzańskiej wsi, -
16:57 - 16:58a nie było księżyca tej nocy,
-
16:58 - 17:00ani gwiazd,
-
17:00 - 17:02Jenn wyszła z naszej chatki
-
17:02 - 17:04z małą lampką na głowie.
-
17:04 - 17:07Gracja natychmiast
-
17:07 - 17:08poszła po tłumacza,
-
17:08 - 17:10podeszła prosto do Jenn i powiedziała:
-
17:10 - 17:11"Kiedy pojedziesz do domu,
-
17:11 - 17:13czy mogę dostać twoją lampkę,
-
17:13 - 17:14żebym mogła uczyć się w nocy?
-
17:14 - 17:15CA: Coś takiego.
-
17:15 - 17:17MA: Jej tata powiedział mi,
-
17:17 - 17:19jak bardzo się bał,
że w przeciwieństwie do syna, -
17:19 - 17:20który zdał już egzaminy,
-
17:20 - 17:22z powodu obowiązków w domu
-
17:22 - 17:23nie poszło jej tak dobrze
-
17:23 - 17:26i nie jeszcze nie dostała się
do szkoły rządowej. -
17:26 - 17:28Powiedział: "Nie wiem,
jak zapłacę za jej szkołę. -
17:28 - 17:30Nie stać mnie na prywatną szkołę
-
17:30 - 17:32i ona może skończyć
na tej farmie, tak jak moja żona". -
17:32 - 17:34Czyli że oni świetnie widzą różnicę,
-
17:34 - 17:37jaką może zrobić edukacja.
-
17:37 - 17:39CA: To jest zdjęcie
-
17:39 - 17:42waszych pozostałych dzieci, Rory i Phoebe,
-
17:42 - 17:46obok Paula Farmera.
-
17:46 - 17:48Wychowywanie trójki dzieci
-
17:48 - 17:51w najbogatszej rodzinie świata
-
17:51 - 17:53wydaje się społecznym eksperymentem
-
17:53 - 17:57bez precedensu.
-
17:57 - 17:58Jak sobie z tym poradziliście?
-
17:58 - 18:01Jakie jest wasze podejście?
-
18:01 - 18:03BG: Ogólnie
-
18:03 - 18:05dzieci mają wspaniałe szkoły,
-
18:05 - 18:06ale trzeba też w nich rozwinąć
-
18:06 - 18:08wyczucie własnych zdolności
-
18:08 - 18:10i tego, co będą robiły.
-
18:10 - 18:12Nasza filozofia polega
-
18:12 - 18:13na jasnym stawianiu sytuacji:
-
18:13 - 18:16większość pieniędzy idzie na fundację.
-
18:16 - 18:19Pomożemy im znaleźć pasję.
-
18:19 - 18:20Chcemy ustalić równowagę,
-
18:20 - 18:22w której mają swobodę działania,
-
18:22 - 18:26ale nie są obsypywane pieniędzmi,
-
18:26 - 18:29które pozwoliłyby im nic nie robić.
-
18:29 - 18:32Jak na razie są dość pracowite,
-
18:32 - 18:35cieszą się wyborem własnej drogi.
-
18:35 - 18:40CA: Chroniliście ich prywatność
starannie z oczywistych powodów. -
18:40 - 18:43Jestem ciekaw, dlaczego pozwoliliście
-
18:43 - 18:44pokazać to zdjęcie tutaj na TED.
-
18:44 - 18:45MG: To jest interesujące.
-
18:45 - 18:47Z wiekiem coraz lepiej wiedzą,
-
18:47 - 18:50że nasza rodzina wierzy
w odpowiedzialność, -
18:50 - 18:52że jesteśmy w niesamowitej sytuacji
-
18:52 - 18:54tylko dlatego, że żyjemy w USA
-
18:54 - 18:56i mamy wspaniałe wykształcenie.
-
18:56 - 18:58Mamy obowiązek odwdzięczyć się światu.
-
18:58 - 19:00Z wiekiem uczymy je...
-
19:00 - 19:02Odwiedziły wiele krajów.
-
19:02 - 19:03Mówią tak:
-
19:03 - 19:05"Chcemy, żeby ludzie wiedzieli,
-
19:05 - 19:07że wierzymy w to co robicie, mamo i tato.
-
19:07 - 19:08Możecie nas częściej pokazywać".
-
19:08 - 19:11Mamy więc ich pozwolenie
na pokazanie tego zdjęcia. -
19:11 - 19:13Paul Farmer pewnie go użyje
-
19:13 - 19:15w jakiejś swojej pracy.
-
19:15 - 19:17Naprawdę im zależy
-
19:17 - 19:19na misji fundacji.
-
19:19 - 19:21CA: Macie dość pieniędzy,
-
19:21 - 19:24pomimo wielkiego wkładu w fundację,
-
19:24 - 19:25żeby każde z dzieci było miliarderem.
-
19:25 - 19:27Czy taki macie dla nich plan?
-
19:27 - 19:29BG: Nie. Nie będą tyle mieli.
-
19:29 - 19:31Muszą mieć poczucie,
-
19:31 - 19:38że ich własna praca jest znacząca i ważna.
-
19:38 - 19:41Przeczytaliśmy artykuł,
na długo przed ślubem, -
19:41 - 19:44w którym Warren Buffett mówił o tym.
-
19:44 - 19:46Uważamy, że to nie przyniosłoby korzyści
-
19:46 - 19:49ani społeczeństwu, ani dzieciom.
-
19:49 - 19:51CA: Jeśli mowa o Warrenie Buffecie,
-
19:51 - 19:54coś niesamowitego stało się w 2006 roku,
-
19:54 - 19:57kiedy twój jedyny prawdziwy rywal
-
19:57 - 19:59do tytułu najbogatszego człowieka w USA
-
19:59 - 20:00niespodziewanie zgodził się oddać
-
20:00 - 20:0380% swojego majątku
-
20:03 - 20:04na rzecz waszej fundacji.
-
20:04 - 20:06Jak to stało?
-
20:06 - 20:08Pewnie jest długa i krótka wersja.
-
20:08 - 20:10Mamy czas na skróconą wersję.
-
20:10 - 20:13BG: W porządku. Warren był
moim bliskim przyjacielem. -
20:13 - 20:18Chciał, żeby to jego żona Suzie
-
20:18 - 20:19wszystko przekazała.
-
20:19 - 20:23Tragicznie, ona zmarła pierwsza,
-
20:23 - 20:26a on lubi delegowanie...
-
20:26 - 20:29(Śmiech)
-
20:29 - 20:30Powiedział...
-
20:30 - 20:31CA: Dobre na Tweeta.
-
20:31 - 20:34BG: Jeśli ma kogoś, kto robi coś dobrze
-
20:34 - 20:38i jest skłonny zrobić to za darmo,
-
20:38 - 20:40wtedy czemu nie.
-
20:40 - 20:41Lecz nam odebrało mowę.
-
20:41 - 20:43MG: Kompletnie.
BG: Tego się nie spodziewaliśmy. -
20:43 - 20:45i było to niewiarygodne.
-
20:45 - 20:48Pozwoliło nam to
znacznie zwiększyć ambicje -
20:48 - 20:51co do działalności fundacji.
-
20:51 - 20:53Połowa naszych zasobów
-
20:53 - 20:56pochodzi z oszałamiającej
hojności Warrena. -
20:56 - 20:57CA: I chyba obiecałeś,
-
20:57 - 20:58że w swoim czasie
-
20:58 - 21:0095% twojego majątku
-
21:00 - 21:02trafi do fundacji.
-
21:02 - 21:03BG: Tak.
-
21:03 - 21:07CA: To niesamowite...
-
21:07 - 21:10(Brawa)
-
21:10 - 21:13Niedawno razem z Warrenem
-
21:13 - 21:15próbowaliście przekonać
-
21:15 - 21:17innych miliarderów oraz ludzi sukcesu,
-
21:17 - 21:18żeby obiecali oddać
-
21:18 - 21:24ponad połowę majątku na filantropię.
-
21:24 - 21:27Jak z tym jest?
-
21:27 - 21:30BG: Mamy około 120 osób,
-
21:30 - 21:32które złożyły taką obietnicę.
-
21:32 - 21:35Wspaniałe jest to, że zbieramy się
-
21:35 - 21:37co roku i rozmawiamy,
-
21:37 - 21:39kto kogo zatrudnia, ile płaci.
-
21:39 - 21:40Nie próbujemy tego ujednolicać.
-
21:40 - 21:41PIękno filantropii
-
21:41 - 21:43polega na niesamowitej różnorodności.
-
21:43 - 21:44Ludzie dają na coś,
-
21:44 - 21:47co w nas budzi zdumienie.
-
21:47 - 21:48Ale to jest świetne.
-
21:48 - 21:49Rolą filantropii
-
21:49 - 21:52jest wybierać różne rozwiązania,
-
21:52 - 21:54nawet w pojedynczej
przestrzeni jak edukacja. -
21:54 - 21:56Potrzebujemy więcej eksperymentowania.
-
21:56 - 21:59Jest to wspaniałe, spotykanie tych ludzi,
-
21:59 - 22:01dzielenie się ich drogą do filantropii,
-
22:01 - 22:03jak oni angażują swoje dzieci,
-
22:03 - 22:04co robią inaczej.
-
22:04 - 22:07To dużo większy sukces, niż oczekiwaliśmy.
-
22:07 - 22:10Wygląda na to, że będzie to dalej rosnąć
-
22:10 - 22:12w kolejnych latach.
-
22:12 - 22:15MG: Pokazywanie publicznie,
-
22:15 - 22:17że inni dokonują zmian dzięki filantropii.
-
22:17 - 22:20Są to ludzie, którzy stworzyli
-
22:20 - 22:21własne biznesy,
-
22:21 - 22:23użyli własnej pomysłowości
do niesamowitych idei. -
22:23 - 22:26Jeśli użyją swoich pomysłów i umysłów
-
22:26 - 22:28do filantropii, to mogą zmienić świat.
-
22:28 - 22:30Inni to zobaczą i powiedzą:
-
22:30 - 22:32"Też chcę to robić ze swoimi pieniędzmi".
-
22:32 - 22:34Dla mnie ta część jest niesamowita.
-
22:34 - 22:37CA: Chyba niektórym ludziom
-
22:37 - 22:39naprawdę trudno jest wymyślić,
-
22:39 - 22:41nawet w przybliżeniu,
-
22:41 - 22:43na co wydać tyle pieniędzy.
-
22:44 - 22:46Na sali są prawdopodobnie miliarderzy
-
22:46 - 22:48a z pewnością ludzie sukcesu.
-
22:48 - 22:49Możecie ich przekonać?
-
22:49 - 22:51Jak ich przekonacie?
-
22:51 - 22:53BG: To najbardziej
satysfakcjonująca rzecz, -
22:53 - 22:55jaką kiedykolwiek zrobiliśmy.
-
22:55 - 22:57Nie można tego zabrać ze sobą
-
22:57 - 23:00a skoro nie przyniesie
korzyści waszym dzieciom, -
23:00 - 23:02zbierzmy się razem i przemyślmy,
-
23:02 - 23:04co da się zrobić.
-
23:04 - 23:06Świat jest dużo lepszym miejscem
-
23:06 - 23:09dzięki filantropom z przeszłości,
-
23:09 - 23:12a tradycji z USA,
która jest najsilniejsza, -
23:12 - 23:13zazdrości cały świat.
-
23:13 - 23:15Mój optymizm
-
23:15 - 23:17wynika częściowo z tego,
że moim zdaniem -
23:17 - 23:19filantropia będzie rosnąć
-
23:19 - 23:20i przejmować część spraw,
-
23:20 - 23:23z którymi rząd sobie nie radzi,
-
23:23 - 23:26i skieruje je w odpowiednim kierunku.
-
23:26 - 23:29CA: Na świecie panuje
straszliwa nierówność, -
23:29 - 23:30rosnący problem nierówności,
-
23:30 - 23:32który wydaje się ustrojowy.
-
23:32 - 23:35Wydaje mi się, że jeśli
więcej osób takich jak wy -
23:35 - 23:37miałoby wasze podejście
-
23:37 - 23:39wywarłoby to wpływ
-
23:39 - 23:40zarówno na ten problem
-
23:40 - 23:41jak i na jego postrzeganie.
-
23:41 - 23:43Zgodzisz się z tym?
-
23:43 - 23:44BG: Właśnie.
-
23:44 - 23:48Jeśli zabierzesz najbogatszym
i dasz najbiedniejszym, to jest to dobre. -
23:48 - 23:50Próba zrównoważenia
i jest to sprawiedliwe. -
23:50 - 23:52MG: Zmieniasz systemy.
-
23:52 - 23:54W USA staramy się zmienić edukację,
-
23:54 - 23:56aby było sprawiedliwie dla wszystkich
-
23:56 - 23:58i działało dla wszystkich uczniów.
-
23:58 - 24:00Dla mnie właśnie to
-
24:00 - 24:01zmienia brak równowagi.
-
24:01 - 24:03BG: To jest najważniejsze.
-
24:03 - 24:06(Brawa)
-
24:06 - 24:10CA: Chyba większość na sali
-
24:10 - 24:11i wiele milionów na całym świecie
-
24:11 - 24:14jest pod wrażeniem kierunku,
-
24:14 - 24:15w jakim zmierza wasze życie
-
24:15 - 24:19i spektakularnego stopnia
-
24:19 - 24:21w jakim kształtujecie przyszłość.
-
24:21 - 24:22Dziękuję za przybycie do TED,
-
24:22 - 24:24za rozmowę i za wszystko, co robicie.
-
24:24 - 24:26BG: Dziękuję.
MG: Dziękuję. -
24:26 - 24:29(Brawa)
-
24:35 - 24:39BG: Dziękuję.
MG: Dziękuję bardzo. -
24:39 - 24:43BG: Dobra robota. (Brawa)
- Title:
- Dlaczego oddanie majątku sprawiło nam wielką satysfakcję
- Speaker:
- Bill i Melinda Gates
- Description:
-
W 1993 roku Bill i Melinda Gates - wtedy zaręczeni - spacerowali po plaży w Zanzibarze i podjęli odważną decyzję dotyczącą tego, w jaki sposób upewnią się, że ich bogactwo pochodzące z Microsoft zostanie oddane społeczeństwu. W rozmowie z Chrisem Andersonem para opowiada o swojej pracy w Fundacji Billa i Melindy Gates, jak również o swoim małżeństwie, dzieciach, porażkach oraz satysfakcji z oddania większości swojego bogactwa.
- Video Language:
- English
- Team:
- closed TED
- Project:
- TEDTalks
- Duration:
- 25:00
Rysia Wand commented on Polish subtitles for Why giving away our wealth has been the most satisfying thing we've done | ||
Rysia Wand commented on Polish subtitles for Why giving away our wealth has been the most satisfying thing we've done | ||
Rysia Wand approved Polish subtitles for Why giving away our wealth has been the most satisfying thing we've done | ||
Rysia Wand edited Polish subtitles for Why giving away our wealth has been the most satisfying thing we've done | ||
Rysia Wand accepted Polish subtitles for Why giving away our wealth has been the most satisfying thing we've done | ||
Rysia Wand edited Polish subtitles for Why giving away our wealth has been the most satisfying thing we've done | ||
Rysia Wand edited Polish subtitles for Why giving away our wealth has been the most satisfying thing we've done | ||
Rysia Wand edited Polish subtitles for Why giving away our wealth has been the most satisfying thing we've done |
Rysia Wand
W tłumaczeniu napisów nie zostawiamy "waty językowej" i różnych innych elementów. Jest to bardzo istotny aspekt tłumaczenia tego rodzaju. Zapoznaj się z poradnikiem pod adresem http://translations.ted.org/wiki/Compressing_subtitles
===
Niewłaściwy podział linijek
Na końcu napisu/linijki należy zostawiać w razie możliwości językową "całość". To stosunkowo istotna kwestia. Czasami ostatnie słowo lub wyrażenie trzeba przenieść do napisu następnego, żeby umożliwić zakończenie napisu na językową całość - nawet jeśli odpowiednik w oryginale jest na końcu danego napisu.
Przykłady:
1. Nie należy zostawiać na końcu linijki przyimków (w, po, z, o, do), zaimków względnych (który, że, gdy, gdzie).
2. "Tak więc zacznę od tego, że jeśli" – trzeba zakończyć po "tego,"; w następnym napisie byłoby zdanie podrzędne.
3. W zdaniu „Można nawet symulować te zachowania w przeglądarce” nie można rozbić „te” i „zachowania”.
Wyjątkiem jest sytuacja, w której napisy muszą być bardzo zsynchronizowane z tym, co się dzieje na ekranie - na przykład ostatnie słowo odnosi się do jakiejś zmiany w pokazywanej właśnie animacji.
Więcej informacji w poradniku pod adresem http://translations.ted.org/wiki/How_to_break_lines
===
Interpunkcja
W pisowni amerykańskiej znaki interpunkcyjne są po lewej stronie cudzysłowu ("This is an example.").
W języku polskim umieszcza się je po prawej stronie ("To jest przykład".).
Patrz: http://translations.ted.org/wiki/Częste_błędy_i_jak_ich_unikać.
Cudzysłów i znak zapytania
1. Jeżeli znak zapytania odnosi się do całego zdania, znak zapytania stawia się za cudzysłowem. Przykład: Czy można jeszcze wątpić, że „nihil novi”?
2. Jeżeli znak zapytania należy do frazy zamkniętej cudzysłowami, znak zapytania stawia się przed cudzysłowem. Jeżeli bezpośrednio następuje koniec zdania, stawia się jeszcze kropkę.
W tym przykładzie zbiegają się 3 znaki: znak zapytania, cudzysłów zamykający i kropka. Przykład:
Kandydat na posła potrafił tylko powtarzać za Gierkiem „Pomożecie?”.
Pauza / półpauza / dywiz http://pl.wikipedia.org/wiki/Pauza_%28znak_typograficzny%29
http://pl.wikipedia.org/wiki/Cudzys%C5%82%C3%B3w#Cudzys.C5.82owy_zagnie.C5.BCd.C5.BCone
===
Rysia Wand
4:43.69
"to have the number one thing that women tell you in Africa they want to use stocked out more than 200 days a year". Czyli nie chodzi o to, ile kobiet chce tego używać, tylko jak często najbardziej popularnego środka nie ma.
5:11.13
Tu chodzi o to, co akt nakładania kondomu sugeruje, nie sama kobieta.
Uważaj na kalki językowe.
Niektórych konstrukcji angielskich nie należy tłumaczyć słowo w słowo. Zamiast dosłownego „I to jest właśnie to, przez co" lepiej np. „właśnie dlatego", „dlatego". Inne przykłady:
1. *ponieważ racją jest że (lepiej: to prawda, że) //
2. „it's really important to remember” nie można: ***bardzo ważnym jest by pamiętać (lepiej: Musimy pamiętać / Trzeba pamiętać / Najważniejsze, to zapamiętać)
3. „what cinema can do is,” nie można przełożyć „***tym co może zrobić kino jest,”, bo brzmi to po polsku okropnie. Można dać np. „kino może”.
Patrz: http://translations.ted.com/forums/discussion/47/wypisujemy-najczestsze-bledy
oraz http://translations.ted.org/wiki/Cz%C4%99ste_b%C5%82%C4%99dy_i_jak_ich_unika%C4%87#Kalki_j.C4.99zykowe
===
7:49.37
delivery nie znaczy tutaj porody, tylko dostarczenie, dostawa.
===
Za dużo zaimków dzierżawczych.
W języku angielskim zaimków dzierżawczych używa się znacznie częściej niż w polskim. Jeśli zaimek nie służy do rozróżnienia w razie wątpliwości, do której osoby coś przynależy, w polskim zaimka dzierżawczego nie użyjemy (np. "I go there with my wife" --> "Idę tam z żoną" - nie trzeba zaznaczać, że własną, nie cudzą, bo wynika to z kontekstu).
===
Biernikowe „tą”
(weź tą piłkę) jest akceptowalne tylko w języku potocznym i nie wszyscy go używają, przez co jest raczej nacechowane. W napisach damy wersję standardową, "weź tę piłkę", chyba że specjalnie chcemy oddać, że prelegent mówi niedbale lub gwarą. http://poradnia.pwn.pl/lista.php?id=6217
ons.ted.org/wiki/How_to_break_lines#Keep_the_line_length_balanced
===
Biernikowe „tą”
(weź tą piłkę) jest akceptowalne tylko w języku potocznym i nie wszyscy go używają, przez co jest raczej nacechowane. W napisach damy wersję standardową, "weź tę piłkę", chyba że specjalnie chcemy oddać, że prelegent mówi niedbale lub gwarą. http://poradnia.pwn.pl/lista.php?id=6217
ons.ted.org/wiki/How_to_break_lines#Keep_the_line_length_balanced
===
Apostrof w końcówkach fleksyjnych
Błąd wynikający z przeświadczenia, że polskie końcówki fleksyjne należy oddzielać od wszystkich nazwisk i imion obcojęzycznych apostrofem, tymczasem dodaje się go tylko wtedy, gdy ostatnie litery zanikają w czasie wymowy, np. Jacques (żak) – Jacques’a (żaka), Harry – Harry’ego (harego)[21].
Wyjątek: Chociaż pisze się „remake'u” i „Mike'a”, to w narzędniku „k” ulega zmiękczeniu przez „i”, przez co nie można ich rozdzielać apostrofem[5], przez co otrzymamy “remakiem, Mikiem”.
pl.wikipedia.org/wiki/Pomoc:Powszechne_błędy_językowe#B.C5.82.C4.99dy_interpunkcyjne_i_typograficzne