Γιατί το να χαρίζουμε την περιουσία μας ήταν το πιο ικανοποιητικό πράγμα που έχουμε κάνει

Το 1993, ο Μπιλ και η Μελίντα Γκέιτς - τότε αρραβωνιασμένοι - έκαναν μια βόλτα σε μια παραλία στο Ζανζιβάρ, και πήραν μια τολμηρή απόφαση για το πώς θα βεβαιωθούν ότι ο πλούτος από τη Microsoft θα επέστρεφε στην κοινωνία. Σε μια συζήτηση με τον Κρις Άντερσον, το ζεύγος μιλά για τη δουλειά του στο Ίδρυμα Μπιλ & Μελίντα Γκέιτς, καθώς και για τον γάμο τους, τα παιδιά τους, τις αποτυχίες τους και την ικανοποίηση του να χαρίζουν το μεγαλύτερο μέρος της περιουσίας τους.

Κρις Άντερσον: Αυτή
η συνέντευξη έχει μια διαφορά.

Βάσει του ότι μια εικόνα
αξίζει όσο χίλιες λέξεις,

ζήτησα απ' τον Μπιλ και τη Μελίντα

να ξεσκάψουν απ' το αρχείο τους

εικόνες που θα βοηθούσαν να εξηγήσουμε

λίγα απ' όσα έχουν κάνει

και να κάνουμε λίγα πράγματα
με αυτόν τον τρόπο.

Θα αρχίσουμε με αυτό εδώ.

Μελίντα, πότε και πού ήταν αυτό

και ποιος είναι ο ωραίος άντρας δίπλα σου;

Μελίντα Γκέιτς: Με αυτά τα μεγάλα γυαλιά;

Εδώ είναι στην Αφρική,
το πρώτο μας ταξίδι,

η πρώτη φορά που πήγαμε στην Αφρική,

το φθινόπωρο του 1993.

Ήμασταν ήδη αρραβωνιασμένοι.

Παντρευτήκαμε λίγους μήνες αργότερα

και σε αυτό το ταξίδι πήγαμε να δούμε

τα ζώα και τη σαβάνα.

Ήταν απίστευτο. Ο Μπιλ δεν είχε πάρει
ποτέ τόσο μεγάλη άδεια απ' τη δουλειά.

Αλλά αυτό που μας άγγιξε πραγματικά
ήταν οι άνθρωποι

και η υπερβολική φτώχεια.

Αρχίσαμε να αναρωτιόμαστε.

Έτσι πρέπει να είναι;

Στο τέλος του ταξιδιού,
πήγαμε στη Ζανζιβάρη

και κάναμε βόλτα στην παραλία πεζή,

πράγμα που κάναμε πολύ

όταν βγαίναμε ραντεβού.

Εκείνον τον καιρό, ήδη λέγαμε

πως ο πλούτος που προέρχονταν
απ' τη Microsoft

θα επέστρεφε στην κοινωνία

αλλά σε αυτή τη βόλτα στην παραλία

αρχίσαμε να συζητάμε

τι θα κάναμε και πώς θα το προσεγγίζαμε.

ΚΑ: Εφόσον αυτές οι διακοπές

οδήγησαν στη δημιουργία

του μεγαλύτερου ιδιωτικού
ιδρύματος στον κόσμο,

μας βγήκαν λίγο ακριβούτσικες.
(Γέλια)

ΜΓ: Μάλλον έτσι είναι. Το απολαύσαμε.

ΚΑ: Ποιος από εσάς
ήταν ο βασικός υποκινητής

ή ήταν συμμετρικό;

Μπιλ Γκέιτς: Νομίζω ήμασταν ενθουσιασμένοι

που θα υπήρχε μια περίοδος στη ζωή μας

που θα καταφέρναμε
να δουλέψουμε μαζί

και να βρούμε πώς
να επιστρέψουμε αυτά τα χρήματα.

Σε αυτό το στάδιο,
μιλούσαμε για τους φτωχότερους

κι αν θα μπορούσες να έχεις
μεγάλο αντίκτυπο πάνω τους.

Υπήρχαν πράγματα που δεν γίνονταν;

Υπήρχαν πολλά που δεν γνωρίζαμε.

Η αφέλειά μας είναι απίστευτη

όταν το αναπολούμε.

Είχαμε όμως κάποιον ενθουσιασμό

πως αυτή θα ήταν η φάση,

η μετα-Microsoft φάση

θα ήταν η φιλανθρωπία μας.

ΜΓ: Το οποίο ο Μπιλ πάντα
νόμιζε πως θα ερχόταν μετά τα 60 του

και δεν έχει ακόμη πατήσει τα 60,

και μερικά πράγματα αλλάζουν στην πορεία.

ΚΑ: Άρχισε εκεί αλλά επιταχύνθηκε.

Αυτό ήταν το '93 και,
στην ουσία, πριν το '97

που ξεκίνησε το ίδιο το ίδρυμα,

ΜΓ: Ναι το '97 διαβάσαμε ένα άρθρο

για διαρροϊκές ασθένειες που σκοτώνουν
τόσα παιδιά ανά τον κόσμο

και λέγαμε

«Δεν είναι δυνατόν.
Στις ΗΠΑ, απλώς πηγαίνεις στο φαρμακείο».

Έτσι αρχίσαμε
να συγκεντρώνουμε επιστήμονες

και να μαθαίνουμε για τον πληθυσμό,

να μαθαίνουμε για τα εμβόλια,

για το τι είχε αποτέλεσμα
και τι ήταν αποτυχία

και τότε ξεκινήσαμε πραγματικά,

στα τέλη του 1998, 1999.

ΚΑ: Έχετε ένα μεγάλο καζάνι με λεφτά

κι έναν κόσμο γεμάτο
από διαφορετικά προβλήματα.

Πώς στην ευχή αποφασίζετε
σε τι θα εστιάσετε;

ΜΓ: Αποφασίσαμε
να διαλέξουμε δύο σκοπούς,

οποιαδήποτε ήταν
η μεγαλύτερη ανισότητα παγκοσμίως

κι εκεί κοιτάξαμε τα παιδιά που πεθαίνουν,

που δεν έχουν αρκετή τροφή
για ν' αναπτυχθούν ποτέ

και κοιτάξαμε κράτη
που ήταν κολλημένα

επειδή με αυτό το επίπεδο θανάτων,

και οι γονείς θα είχαν τόσα παιδιά
που θα είχαν τεράστια ανάπτυξη πληθυσμού

και τα παιδιά ήταν τόσο άρρωστα

που δεν μπορούσαν να μορφωθούν

και να σταθούν στα πόδια τους.

Έτσι, αυτό ήταν το παγκόσμιο ζήτημά μας

και μετά στις ΗΠΑ,

και οι δυο μας είχαμε εκπληκτική παιδεία

και το είδαμε αυτό σαν έναν τρόπο οι ΗΠΑ

ν' ανταποκριθούν στις υποσχέσεις τους
για ίσες ευκαιρείες

έχοντας ένα εκπληκτικό
εκπαιδευτικό σύστημα

κι όσο περισσότερο μαθαίναμε,
τόσο περισσότερο αντιλαμβανόμασταν

ότι δεν εκπληρώνουμε αυτήν την υπόσχεση.

Κι έτσι επιλέξαμε αυτά τα δύο

κι οτιδήποτε κάνει το ίδρυμα

εστιάζει εκεί.

ΚΑ: Ζήτησα απ' τον καθένα σας
να διαλέξει μια εικόνα

που σας αρέσει
κι απεικονίζει τη δουλειά σας

και Μελίντα, ορίστε τι διάλεξες.

Σε τι αφορά;

ΜΓ: Ένα απ' όσα αγαπώ
να κάνω όταν ταξιδεύω

είναι να βγαίνω στις αγροτικές περιοχές
και να μιλάω με τις γυναίκες,

είτε είναι στο Μπαγκλαντές,
την Ινδία, πολλά κράτη στην Αφρική

και πηγαίνω σαν γυναίκα
απ' τη Δύση χωρίς όνομα.

Δεν τους λέω ποια είμαι.
Με ένα μπεζ παντελόνι.

Άκουγα συνεχώς από γυναίκες

όλο και πιο πολύ όσο περισσότερο ταξίδευα:

«Θέλω να μπορώ να χρησιμοποιώ
αυτό το εμβόλιο».

Εγώ τους μιλούσα για παιδικά εμβόλια

κι εκείνες ανέφεραν στη συζήτηση:

«Και το εμβόλιο που κάνω;»

που είναι μια ένεση
με το όνομα Depo-Provera,

που είναι αντισυλληπτικό.

Επέστρεφα και μιλούσα
σε παγκόσμιους ειδικούς υγείας

που έλεγαν, «Όχι, τα αντισυλληπτικά
διατίθενται στον αναπτυσσόμενο κόσμο».

Έπρεπε να ψάξεις βαθύτερα στις αναφορές

και η ομάδα μου έφερε τα εξής,

δηλαδή, να έχουν το κορυφαίο

που οι γυναίκες στην Αφρική σου λένε
πως θέλουν να χρησιμοποιήσουν

που είναι εξαντλημένο
πάνω από 200 ημέρες τον χρόνο

κι εξηγεί γιατί οι γυναίκες μου έλεγαν,

«Περπάτησα 10 χιλιόμετρα
χωρίς να το γνωρίζει ο σύζυγός μου

κι έφτασα στην κλινική
και δεν υπήρχε τίποτα εκεί».

Έτσι, παρέχονταν προμήθειες
προφυλακτικών στην Αφρική

εξ' αιτίας όλης της δουλειάς για το AIDS
που υποστήριζαν οι ΗΠΑ και άλλοι.

Αλλά οι γυναίκες
θα σου πουν επανειλημμένως:

«Δεν μπορώ να διαπραγματευτώ
ένα προφυλακτικό με τον σύζυγό μου.

Ή υπονοώ ότι έχει AIDS ή ότι εγώ έχω,

και χρειάζομαι αυτό το εργαλείο
επειδή μετά μπορώ να κανονίσω

τις γέννες των παιδιών μου
και μπορώ να τα ταΐσω

κι να έχω την ευκαιρία να τα μορφώσω».

ΚΑ: Μελίντα, είσαι Ρωμαιοκαθολική

και συχνά έχεις εμπλακεί

σε διένεξη πάνω σε αυτό το ζήτημα

και το ζήτημα της έκτρωσης,

κι από τις δυο πλευρές.

Πώς το χειρίζεσαι αυτό;

ΜΓ: Νομίζω πως είναι
ένα πολύ σημαντικό σημείο,

δηλαδή, είχαμε αποσυρθεί
από την αντισύλληψη

σαν παγκόσμια κοινότητα.

Γνωρίζαμε πως 210 εκατομμύρια γυναίκες

έλεγαν πως ήθελαν
πρόσβαση σε αντισυλληπτικά,

ακόμη κι αυτά που έχουμε εδώ στις ΗΠΑ,

και δεν τα παρείχαμε

εξ αιτίας της πολιτικής διένεξης
στη χώρα μας,

και για μένα αυτό ήταν απλώς ένα έγκλημα

και συνεχώς έψαχνα να βρω το άτομο

που θα το επανέφερε αυτό
στην παγκόσμια σκηνή

και τελικά αντιλήφθηκα
πως έπρεπε να το κάνω.

Αν και είμαι Καθολική,

πιστεύω στα αντισυλληπτικά,

ακριβώς όπως
οι περισσότερες Καθολικές στις ΗΠΑ

που αναφέρουν
πως χρησιμοποιούν αντισυλληπτικά,

και δεν θα πρέπει
να αφήσω αυτή τη διένεξη

να μας περιορίσει.

Συνηθίζαμε να έχουμε ομοφωνία στις ΗΠΑ
σχετικά με τα αντισυλληπτικά,

έτσι επιστρέφουμε
σε αυτήν την παγκόσμια ομοφωνία,

και μαζέψαμε 2,6 δισεκατομμύρια δολάρια

συγκεκριμένα γι' αυτό
το θέμα με τις γυναίκες.

(Χειροκρότημα)

ΚΑ: Μπιλ, αυτό είναι το γράφημά σου.
Περί τίνος πρόκειται;

ΜπΓ: Το γράφημά μου έχει αριθμούς.

(Γέλια)

Μου αρέσει πολύ αυτό το γράφημα.

Είναι ο αριθμός των παιδιών

που πεθαίνουν ετησίως
πριν την ηλικία των πέντε.

Βρίσκετε πραγματικά

μια εκπληκτική ιστορία επιτυχίας

που δεν είναι ευρέως γνωστή,

πως κάνουμε φανταστική πρόοδο.

Πάμε από τα 20 εκατομμύρια

λίγο αφού γεννήθηκα

στο τώρα όπου κατεβήκαμε
στα περίπου έξι εκατομμύρια.

Αυτή λοιπόν είναι μια ιστορία

κυρίως για τα εμβόλια.

Η ευλογιά σκότωνε
μερικά εκατομμύρια παιδιά ετησίως.

Αυτό εξαλείφθηκε, έτσι κατέβηκε στο μηδέν.

Η ιλαρά σκότωνε
μερικά εκατομμύρια ετησίως.

Μειώθηκε σε μερικές
εκατοντάδες χιλιάδες.

Αυτός είναι ένας πίνακας

όπου θέλετε να συνεχίσει αυτός ο αριθμός

και αυτό θα είναι δυνατό

χρησιμοποιώντας την επιστήμη
των νέων εμβολίων,

πηγαίνοντας τα εμβόλια στα παιδιά.

Μπορούμε να επιταχύνουμε τη διαδικασία.

Την τελευταία δεκαετία,

αυτός ο αριθμός έχει μειωθεί γρηγορότερα

από οποτεδήποτε στην ιστορία,

και μου αρέσει το γεγονός
ότι μπορείτε να πείτε,

εντάξει, αν μπορούμε
να εφεύρουμε νέα εμβόλια,

μπορούμε να τα βγάλουμε έξω,

να χρησιμοποιήσουμε
την πιο επίκαιρη γνώση γι' αυτά

και να κάνουμε σωστή διανομή,
τότε μπορούμε να κάνουμε ένα θαύμα.

ΚΑ: Υπολογίστε το,

και νομίζω ότι βγαίνει κυριολεκτικά

χιλιάδες ζωές σώζονται καθημερινά

συγκριτικά με πέρσι.

Δεν αναφέρεται.

Ένα αεροπλάνο με 200 και θανάτους

είναι μια πολύ μεγαλύτερη ιστορία
από αυτό.

Δεν σας τρελαίνει αυτό;

ΜπΓ: Ναι, επειδή είναι
κάτι σιωπηλό που συμβαίνει.

Είναι ένα παιδί,
ένα παιδί κάθε φορά.

Το 99 τοις εκατό από αυτό

δεν έχει καμία σχέση
με φυσικές καταστροφές,

και όμως, η φιλανθρωπία του κόσμου,

σε μια φυσική καταστροφή,
είναι καταπληκτική.

Είναι απίστευτο πώς σκέφτεται ο κόσμος,

αυτός θα μπορούσα να ήμουν εγώ,
και ρέει το χρήμα.

Αυτοί οι σκοποί είναι λίγο αόρατοι.

Τώρα που οι Στόχοι Ανάπτυξης της Χιλιετίας

και διάφορα πράγματα προκύπτουν,

βλέπουμε αύξηση της γενναιοδωρίας,

έτσι ο στόχος είναι να πάει
κάτω από το εκατομμύριο,

που είναι δυνατό να γίνει στη ζωή μας.

ΚΑ: Ίσως χρειαζόταν κάποιον

που του αρέσουν
οι αριθμοί και τα γραφήματα

αντί για ένα μεγάλο, λυπημένο πρόσωπο,

για να ασχοληθεί.

Το χρησιμοποίησες
στο γράμμα σου φέτος,

χρησιμοποίησες βασικά
αυτό το επιχείρημα ότι η βοήθεια,

σε αντίθεση με το σημερινό κλισέ

ότι η βοήθεια είναι κάπως
άνευ αξίας και αναποτελεσματική,

είναι στην πραγματικότητα αποτελεσματική.

Μπ.Γ: Ναι, ο κόσμος μπορεί να πάρει,

υπάρχει και βοήθεια που ήταν καλοπροαίρετη

και δεν τα πήγε καλά.

Υπάρχουν μερικές επενδύσεις
επιχειρηματικού κεφαλαίου

που ήταν καλοπροαίρετες
και δεν τα πήγαν καλά.

Δεν μπορείτε να πείτε, εντάξει,
λόγω αυτού το γεγονότος,

επειδή δεν έχουμε άψογο ιστορικό,

ότι είναι μια κακή προσπάθεια.

Θα πρέπει να κοιτάξετε τον στόχο.

Πώς θέλετε να ενισχύσετε τη διατροφή,

την επιβίωση και τον αλφαβητισμό
έτσι ώστε αυτές οι χώρες

να μπορούν να φροντίσουν τον εαυτό τους,

και να πείτε ουάου, αυτό πάει καλά,

και να είστε πιο έξυπνοι.

Μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε
τη βοήθεια πιο έξυπνα.

Δεν είναι όλα μια πανάκεια.

Μπορούμε να τα πάμε καλύτερα
από το επιχειρηματικό κεφάλαιο, νομίζω,

συμπεριλαμβανομένων και μεγάλων
επιτυχιών όπως αυτές.

ΚΑ: Η λαϊκή σοφία λέει ότι

είναι αρκετά δύσκολο να δουλεύουν μαζί
παντρεμένα ζευγάρια.

Πώς τα καταφέρνετε;

ΜΓ: Ναι, πολλές γυναίκες μου λένε,

«Δεν θα μπορούσα
να δουλέψω με τον σύζυγό μου.

Απλώς δεν θα λειτουργούσε».

Ξέρεις, το διασκεδάζουμε, και δεν --

αυτό το ίδρυμα ήταν επακόλουθο
και για τους δυό μας

στο συνεχιζόμενο μονοπάτι της μάθησης,

και δεν ταξιδεύουμε μαζί
τόσο πολύ για το ίδρυμα,

όσο όταν ο Μπιλ δούλευε για τη Microsoft.

Έχουμε περισσότερα ταξίδια χώρια,

αλλά πάντα ξέρω ότι όταν επιστρέψω σπίτι,

ο Μπιλ θα ενδιαφερθεί για το τι έμαθα,

είτε πρόκειται για γυναίκες ή κορίτσια

ή για κάτι νέο για την αλυσίδα
παράδοσης εμβολίων,

ή για εκείνο το άτομο
που είναι σπουδαίος ηγέτης.

Θα ακούσει και θα ενδιαφερθεί πραγματικά.

Και ξέρει ότι όταν θα γυρίσει σπίτι,

ακόμη κι αν είναι να μιλήσει
για την ομιλία που έκανε

ή για τα δεδομένα που έμαθε,

ενδιαφέρομαι πραγματικά,

και νομίζω ότι έχουμε
μια πραγματικά συνεργατική σχέση.

Αλλά δεν περνάμε κάθε λεπτό μαζί,
αυτό είναι σίγουρο.

(Γέλια)

ΚΑ: Αλλά τώρα είστε,
και χαιρόμαστε που είστε.

Μελίντα, παλαιότερα, βασικά

εσύ έκανες κουμάντο κατά μεγάλο βαθμό.

Πριν από έξι χρόνια,

ο Μπιλ μετακόμισε από τη Microsoft
και έγινε πλήρους απασχόλησης.

Ήταν δύσκολο να προσαρμοστείς σε αυτό.
Έτσι δεν είναι;

ΜΓ: Ναι. Νομίζω ότι στην πραγματικότητα

οι υπάλληλοι του ιδρύματος,

είχαν περισσότερο άγχος
για τον ερχομό του Μπιλ από μένα.

Εγώ ήμουν πολύ ενθουσιασμένη.

Ο Μπιλ πήρε αυτή την απόφαση

προφανώς πριν την ανακοινώσει το 2006,

και ήταν πραγματικά δική του απόφαση,

και πάλι, ήταν διακοπές στην παραλία

όπου περπατούσαμε στην παραλία
και άρχισε να σκέφτεται αυτήν την ιδέα.

Και για μένα, ο ενθουσιασμός του Μπιλ

να βάλει το μυαλό και την καρδιά του

ενάντια σε αυτά τα τεράστια
παγκόσμια προβλήματα,

αυτές τις ανισότητες,
για μένα ήταν συναρπαστικό.

Ναι, οι υπάλληλοι του ιδρύματος
είχαν άγχος γι' αυτό.

(Χειροκρότημα)

ΚΑ: Ωραία.

ΜΓ: Αλλά αυτό έφυγε μέσα σε τρεις μήνες,
μόλις έφτασε.

ΜπΓ: Μαζί με κάποιους υπαλλήλους.

ΜΓ: Αυτό είπα, οι υπάλληλοι,
τους έφυγε τρεις μήνες αφότου έφτασες.

ΜπΓ: Όχι, πλάκα κάνω.
ΜΓ: Ω, εννοείς, οι υπάλληλοι δεν έφυγαν.

ΜπΓ: Μερικοί έφυγαν, αλλά -

(Γέλια)

ΚΑ: Για τι πράγματα διαφωνείτε;

Κυριακή, 11 το πρωί,
είσαστε μακριά από τη δουλειά,

τι προκύπτει; Ποια είναι η διαφωνία;

ΜπΓ: Επειδή χτίσαμε αυτό το πράγμα

μαζί από την αρχή,

είναι μια σπουδαία συνεργασία.

Το είχα αυτό με τον Πολ Άλεν

τις πρώιμες μέρες της Microsoft.

Το είχα με τον Στιβ Μπάλμερ
καθώς μεγάλωνε η Microsoft,

και τώρα η Μελίντα, με ακόμη πιο δυνατούς,

ισότιμους τρόπους, είναι η συνεργάτιδα,

έτσι συζητάμε πολύ

για το πού πρέπει να δώσουμε περισσότερα,

ποιες ομάδες δουλεύουν καλά.

Έχει μεγάλη διορατικότητα.

Κάθεται πολύ με τους υπαλλήλους.

Κάνουμε τα διάφορα ταξίδια
που περιέγραψε.

Υπάρχει πολύ συνεργασία.

Δεν μπορώ να σκεφτώ κάτι
όπου ο ένας από εμάς

είχε πολύ ισχυρή γνώμη

για κάποιο θέμα.

ΚΑ: Εσύ όμως, Μελίντα; Μπορείς;
(Γέλια)

Ποτέ δεν ξέρεις.

ΜΓ: Το θέμα είναι το εξής.

Βλέπουμε τα πράγματα
από διαφορετικές σκοπιές,

και νομίζω ότι είναι πραγματικά καλό.

Έτσι ο Μπιλ μπορεί να δει
τα βασικά δεδομένα

και να πει, «Θέλω να δράσω με βάση
αυτά τα παγκόσμια στατιστικά».

Εγώ το προσεγγίζω διαισθητικά.

Συναντώ πολύ κόσμο στο πεδίο

και ο Μπιλ μου έμαθε να τα παίρνω

και να διαβάζω τα παγκόσμια δεδομένα
και να δω αν ταιριάζουν

και νομίζω ότι τον έμαθα
να παίρνει τα δεδομένα

και να συναντά τους ίδιους του ανθρώπους

για να καταλάβει αν μπορεί
να γίνει παράδοση του εμβολίου.

Μπορείτε να κάνετε τη μητέρα να δεχτεί
σταγόνες πολιομυελίτιδας

στο στόμα του παιδιού της;

Επειδή το κομμάτι της παράδοσης

είναι τόσο σημαντικό όσο η επιστήμη.

Έτσι νομίζω ότι με τον καιρό
έχουμε πλησιάσει

ο ένας στην οπτική του άλλου,

και ειλικρινά, η δουλειά είναι καλύτερη
εξαιτίας αυτού.

ΚΑ: Έτσι, με τα εμβόλια
και την πολιομυελίτιδα και λοιπά,

είχατε μερικές εκπληκτικές επιτυχίες.

Τι γίνεται όμως με την αποτυχία;

Μπορείτε να μιλήσετε για μια αποτυχία
και ίσως τι μάθατε από αυτήν;

ΜπΓ: Ναι. Ευτυχώς, μπορούμε
οικονομικά να αποτύχουμε

επειδή σίγουρα είχαμε μερικές αποτυχίες.

Κάνουμε πολύ δουλειά με φάρμακα ή εμβόλια

και ξέρεις ότι θα έχεις μερικές αποτυχίες.

Όπως μία που βγάλαμε
και πήρε μεγάλη δημοσιότητα,

ήταν για ένα καλύτερο προφυλακτικό.

Λάβαμε εκατοντάδες ιδέες.

Ίσως μερικές από αυτές να δουλέψουν.

Ήμασταν πολύ αφελείς, εγώ σίγουρα ήμουν,
σχετικά με ένα φάρμακο

για μια αρρώστια στην Ινδία,
τη σπλαγχνική λεϊσμανίαση,

που σκέφτηκα
ότι όταν πάρω αυτό το φάρμακο,

θα πάμε και θα την εξαφανίσουμε.

Τελικά χρειάζεται μια ένεση

κάθε μέρα για 10 μέρες.

Χρειάστηκαν τρία ακόμη χρόνια
για να τα πάρουμε απ' ότι περιμέναμε

και μετά δεν υπήρχε τρόπος

να βγουν εκεί έξω.

Ευτυχώς, βρήκαμε

ότι αν σκοτώσουμε τις σκνίπες,

ίσως να έχετε επιτυχία εκεί,

αλλά ξοδέψαμε πέντε χρόνια,

θα μπορούσατε να πείτε χάσαμε
πέντε χρόνια, και περίπου 60 εκατομμύρια

σε ένα μονοπάτι που τελικά είχε
πολύ μικρό όφελος όταν φτάσαμε εκεί.

ΚΑ: Ξοδεύετε περίπου
ένα δισεκατομμύριο ετησίως

στην εκπαίδευση, νομίζω κάτι τέτοιο.

Η ιστορία του τι συμβαίνει εκεί

είναι αρκετά μεγάλη και πολύπλοκη.

Υπάρχουν αποτυχίες για τις οποίες
μπορείτε να μιλήσετε;

ΜΓ: Θα έλεγα ότι ένα μεγάλο μάθημα
στις πρώτες μας δουλειές

ήταν ότι πιστεύαμε ότι τα μικρά σχολεία
ήταν η απάντηση,

και σίγουρα βοηθούν.

Κατεβάζουν τα ποσοστά
αυτών που τα παρατάνε.

Έχουν λιγότερη βία και εγκληματικότητα
σε αυτά τα σχολεία.

Αλλά αυτό που μάθαμε από αυτή τη δουλειά,

και ήταν τελικά το βασικό κλειδί,

είναι ένας σπουδαίος δάσκαλος στην τάξη.

Αν δεν έχετε έναν αποτελεσματικό δάσκαλο
στην τάξη,

ασχέτως πόσο μεγάλο ή μικρό
είναι το κτίριο,

δεν θα αλλάξετε την πορεία

του αν ο μαθητής αυτός
θα είναι έτοιμος για το κολέγιο.

(Χειροκρότημα)

ΚΑ: Μελίντα, εδώ είσαι εσύ

και η μεγαλύτερή σου κόρη, η Τζεν.

Νομίζω ότι τραβήχτηκε
πριν από περίπου

τρεις ή τέσσερις εβδομάδες.
Πού ήταν αυτό;

ΜΓ: Πήγαμε στην Τανζανία.
Η Τζεν έχει πάει στην Τανζανία.

Όλα μας τα παιδιά έχουν
πάει αρκετά στην Αφρική.

Και κάναμε κάτι πολύ διαφορετικό,

δηλαδή, αποφασίσαμε να περάσουμε

δύο νύχτες και τρεις μέρες
με μια οικογένεια.

Η Άννα και ο Σανάρε είναι οι γονείς.

Μας προσκάλεσαν να μείνουμε
στον στάβλο τους.

Νομίζω ότι έμεναν και κατσίκες
σε αυτήν τη μικρή καλύβα,

στον μικρό τους περίβολο
πριν φτάσουμε εκεί.

Μείναμε με την οικογένειά τους,

και πραγματικά μάθαμε

πώς είναι η ζωή στην αγροτική Τανζανία.

Η διαφορά ανάμεσα στο να πηγαίνεις

και να επισκέπτεσαι για μισή μέρα

ή τρία τέταρτα της ημέρας

αντί να κάθεσαι όλη τη νύχτα
ήταν τεράστια,

και αφήστε με να σας το εξηγήσω.

Είχαν έξι παιδιά,
και καθώς μιλούσα στην Άννα

στην κουζίνα, μαγειρεύαμε
για περίπου πέντε ώρες

στην καλύβα μαγειρέματος εκείνη την ημέρα,

και καθώς της μιλούσα,
είχε προγραμματίσει απολύτως

και θέσει τα διαστήματα με τον σύζυγό της

για τη γέννηση των παιδιών τους.

Ήταν μια πολύ αγαπημένη σχέση.

Ήταν ένας πολεμιστής Μασάι
και η γυναίκα του,

αλλά είχαν αποφασίσει να παντρευτούν,

και ξεκάθαρα είχαν σεβασμό
και αγάπη στη σχέση.

Τα έξι παιδιά τους,

τα δύο στη μέση ήταν δίδυμα, 13,

ένα αγόρι και ένα κορίτσι
που την έλεγαν Γκρέις.

Όταν πηγαίναμε να κόψουμε ξύλο

και να κάνουμε ό,τι έκανε
η Γκρέις και η μητέρα της,

η Γκρέις δεν ήταν παιδί,
ήταν μια έφηβη,

αλλά δεν ήταν ενήλικη.

Ήταν πολύ,πολύ ντροπαλή.

Ήθελε να μιλήσει σε μένα και την Τζεν.

Προσπαθούσαμε να την εμπλέξουμε,
αλλά ήταν ντροπαλή.

Όμως το βράδυ,

όταν όλα τα φώτα
στην αγροτική Τανζανία έσβησαν,

και δεν υπήρχε φεγγάρι,

την πρώτη βραδιά, και καθόλου άστρα,

και η Τζεν βγήκε από την καλύβα μας

με το φωτάκι κεφαλής της,

η Γκρέις πήγε αμέσως,

πήρε τον μεταφραστή,

ήρθε στην Τζεν μου και είπε,

«Όταν πάτε σπίτι,

μπορώ να έχω το φως κεφαλής

για να μελετώ τη νύχτα;»

ΚΑ: Ω, ουάου.

ΜΓ: Και ο πατέρας της μου είχε πει

πόσο φοβόταν γιατί αντίθετα με τον γιο,

ο οποίος είχε περάσει τις εξετάσεις του,

λόγω των δουλειών,

δεν τα είχε πάει τόσο καλά

και δεν ήταν ακόμη στο κρατικό σχολείο.

Είπε, «Δεν ξέρω πώς θα πληρώσω
για την εκπαίδευσή της.

Δεν μπορώ να πληρώσω
ιδιωτικό σχολείο,

και μπορεί να καταλήξει σε αυτή τη φάρμα
όπως η γυναίκα μου».

Γνωρίζουν λοιπόν τη διαφορά

που μπορεί να κάνει η εκπαίδευση

με έναν τεράστιο, σπουδαίο τρόπο.

ΚΑ: Αυτή είναι άλλη μία φωτογραφία

των δύο άλλων παιδιών σας,
του Ρόρυ και της Φοίβης,

μαζί με τον Πολ Φάρμερ.

Μεγαλώνοντας τρία παιδιά

όταν είστε η πιο πλούσια
οικογένεια του κόσμου

μοιάζει σαν ένα κοινωνικό πείραμα

χωρίς πολύ προγενέστερη τεχνική.

Πώς τα καταφέρατε;

Ποια ήταν η προσέγγισή σας;

ΜπΓ: Λοιπόν, θα έλεγα γενικά

ότι τα παιδιά λαμβάνουν
σπουδαία εκπαίδευση,

αλλά πρέπει να σιγουρευτείς

ότι έχουν αίσθηση της ικανότητάς τους

και τι θα πάνε να κάνουν,

και η φιλοσοφία μας ήταν

να είμαστε πολύ ξεκάθαροι μαζί τους -

τα περισσότερα χρήματα
πάνε στο ίδρυμα -

και να τους βοηθήσουμε να βρουν κάτι
για το οποίο ενθουσιάζονται.

Θέλουμε να ισορροπήσουμε το σημείο όπου

έχουν την ελευθερία να κάνουν τα πάντα

αλλά όχι να τα κατακλύζουμε με χρήματα

έτσι ώστε να μην κάνουν τίποτα.

Και μέχρι τώρα, είναι αρκετά επιμελείς,

και ενθουσιάζονται
για την επιλογή της κατεύθυνσής τους.

ΚΑ: Προστατεύατε την ιδιωτικότητά τους
με προσοχή για προφανείς λόγους.

Είμαι περίεργος γιατί μου επιτρέψατε

να δείξω αυτή τη φωτογραφία
εδώ στο TED.

MΓ: Είναι ενδιαφέρον.

Καθώς μεγαλώνουν, μαθαίνουν έτσι

ότι το πιστεύω της οικογένειάς μας
έχει να κάνει με την υπευθυνότητα,

ότι είμαστε στην απίστευτη θέση
απλώς να ζούμε στις Ηνωμένες Πολιτείες

και να έχουμε μια σπουδαία εκπαίδευση,

και έχουμε την ευθύνη
να δώσουμε πίσω στον κόσμο.

Και καθώς μεγαλώνουν

και τα διδάσκουμε -

έχουν πάει σε τόσες χώρες στον κόσμο -

λένε,

«Θέλουμε ο κόσμος να ξέρει
ότι πιστεύουμε

σε αυτό που κάνετε, Μαμά και Μπαμπά,

και είναι εντάξει
να μας δείξετε περισσότερο».

Έτσι έχουμε την άδεια τους να δείξουμε
αυτήν τη φωτογραφία,

και νομίζω ότι ο Πολ Φάρμερ μάλλον θα
τη βάλει στο τέλος σε κάποια δουλειά του.

Αλλά νοιάζονται πολύ

και για την αποστολή του ιδρύματος.

ΚΑ: Έχεις εύκολα αρκετά χρήματα

ασχέτως των υπέρογκων συνεισφορών σου
στο ίδρυμα

για να τα κάνεις δισεκατομμυριούχους.

Αυτό είναι το σχέδιό σου γι' αυτά;

ΜπΓ: Όχι. Δεν θα έχουν κάτι τέτοιο.

Πρέπει να έχουν την αίσθηση

ότι η δουλειά τους είναι
ουσιαστική και σημαντική.

Διαβάσαμε ένα άρθρο
πολύ καιρό πριν παντρευτούμε,

όπου ο Ουόρεν Μπάφετ μιλούσε γι' αυτό,

και είμαστε πεπεισμένοι
ότι δεν κάναμε χάρη

ούτε στην κοινωνία ούτε στα παιδιά.

ΚΑ: Μιλώντας για τον Ουόρεν Μπάφετ,

κάτι πραγματικά εκπληκτικό
συνέβη το 2006,

όταν ο μοναδικός πραγματικός σου αντίπαλος

για τη θέση του πιο πλούσιου
ανθρώπου στην Αμερική

ξαφνικά άλλαξε στάση
και συμφώνησε να δώσει

το 80 τοις εκατό της περιουσίας του

στο ίδρυμά σου.

Πώς στο καλό έγινε αυτό;

Υποθέτω πως υπάρχει η σύντομη
και η μεγάλη εκδοχή.

Έχουμε χρόνο για τη μικρή εκδοχή.

ΜπΓ: Εντάξει. Ο Ουόρεν λοιπόν,
ήταν πολύ φίλος,

και θα έβαζε τη γυναίκα του Σούζι

να τα δωρίσει.

Δυστυχώς εκείνη πέθανε
πριν το κάνει αυτό,

και επειδή ο ίδιος
είναι πολύ της ανάθεσης, και

- (Γέλια) -

και είπε -

ΚΑ: Τουίταρέ το.

ΜπΓ: Αν έχει κάποιον
που κάνει κάτι εξαιρετικά καλά,

και διατίθεται να το κάνει χωρίς χρέωση,

ίσως να είναι εντάξει. Αλλά εκπλαγήκαμε.

ΜΓ: Εκπλαγήκαμε τελείως.
ΜπΓ: Δεν το περιμέναμε ποτέ,

και ήταν τελείως απίστευτο.

Μας επέτρεψε να αυξήσουμε
τις φιλοδοξίες μας

σε τι μπορεί να κάνει το ίδρυμα
αρκετά θεαματικά.

Οι μισοί μας πόροι

προέρχονται από την απίστευτη
γενναιοδωρία του Ουόρεν.

ΚΑ: Νομίζω ότι έχετε δεσμευθεί
ότι μέχρι να τελειώσετε,

το περισσότερο, ή το 95 τοις εκατό
της περιουσίας σας, θα δοθεί στο ίδρυμα.

ΜπΓ: Ναι.

ΚΑ: Και από τότε που ξεκίνησε
αυτή η σχέση, είναι εκπληκτικό -

(Χειροκρότημα)

Πρόσφατα, εσείς και ο Ουόρεν

ταξιδεύετε πολύ προσπαθώντας να πείσετε

άλλους δισεκατομμυριούχους
και επιτυχημένους ανθρώπους

να δεσμευθούν να δώσουν, τι,

περισσότερα από μισά από τα περιουσιακά
τους στοιχεία σε φιλανθρωπία.

Πώς πάει αυτό;

ΜπΓ: Έχουμε περίπου 120 άτομα

που έκαναν αυτή τη δέσμευση να δώσουν.

Το σπουδαίο είναι ότι συναντιόμαστε

κάθε χρόνο και συζητάμε, για παράδειγμα,

προσλαμβάνεις υπαλλήλους,
τι τους δίνεις;

Δεν προσπαθούμε να το ομογενοποιήσουμε.

Η ομορφιά της φιλανθρωπίας
είναι αυτή η εκπληκτική διαφορετικότητα.

Ο κόσμος δίνει σε μερικά πράγματα.

Κοιτάμε και λέμε, «Ουάου».

Αλλά είναι υπέροχο.

Αυτός είναι ο ρόλος της φιλανθρωπίας,
να μαζέψει διαφορετικές προσεγγίσεις,

ακόμη και σε έναν τομέα,
όπως την εκπαίδευση.

Χρειαζόμαστε περισσότερο πειραματισμό.

Αλλά ήταν υπέροχο,
το να γνωρίζουμε όλους αυτούς,

να μοιραζόμαστε το ταξίδι τους
στη φιλανθρωπία,

πώς συμπεριλαμβάνουν τα παιδιά τους,
πού το κάνουν διαφορετικά,

και ήταν πολύ πιο επιτυχημένο
απ' ό,τι περιμέναμε.

Τώρα φαίνεται πως θα μεγαλώνει σε μέγεθος

τα επόμενα χρόνια.

ΜΓ: Και το ότι ο κόσμος
βλέπει ότι οι άλλοι

κάνουν αλλαγές με τη φιλανθρωπία,

θέλω να πω, είναι άτομα που έχουν
δημιουργήσει τις δικές τους εταιρίες,

βάζουν τη δική τους εφευρετικότητα
σε απίστευτες ιδέες.

Αν βάλουν τις ιδέες και το μυαλό τους

πίσω από τη φιλανθρωπία,
μπορούν να αλλάξουν τον κόσμο.

Αρχίζουν να βλέπουν
άλλους να το κάνουν και λένε,

«Ουάου, αυτό θέλω
να κάνω με τα λεφτά μου».

Για μένα, αυτό το κομμάτι
είναι εκπληκτικό.

ΚΑ: Μου φαίνεται,
ότι είναι πραγματικά δύσκολο

για κάποια άτομα να βρουν

πώς να ξοδέψουν τόσα χρήματα

σε κάτι άλλο.

Μάλλον υπάρχουν μερικοί
δισεκατομμυριούχοι στην αίθουσα

και σίγουρα μερικοί επιτυχημένοι άνθρωποι.

Είμαι περίεργος,
μπορείς να τους καταφέρεις;

Πώς θα το τονίσεις;

ΜπΓ: Είναι το πιο ικανοποιητικό πράγμα
που έχουμε κάνει ποτέ,

και δεν μπορείς να τα πάρεις μαζί σου,

και αν δεν είναι καλό
για τα παιδιά σου,

ας βρεθούμε να κατεβάσουμε ιδέες

για το τι μπορούμε να κάνουμε.

Ο κόσμος είναι ένα πολύ καλύτερο μέρος

λόγω των φιλάνθρωπων του παρελθόντος,

και η παράδοση εδώ στις ΗΠΑ,
που είναι η δυνατότερη,

είναι ο φθόνος του κόσμου.

Και ο λόγος που είμαι τόσο αισιόδοξος

είναι επειδή πιστεύω ότι η φιλανθρωπία

θα μεγαλώσει

και θα πάρει μερικά από αυτά

που δεν κάνει καλά η κυβέρνηση
και δεν τα ανακαλύπτει

και θα ρίξει λίγο φως
προς τη σωστή κατεύθυνση.

ΚΑ: Ο κόσμος έχει τρομερή ανισότητα,

αυξανόμενο πρόβλημα ανισότητας

που φαίνεται δομικό.

Μου φαίνεται
ότι αν περισσότεροι ομότιμοί σας

ακολουθούσαν την προσέγγιση
που έχετε εσείς οι δύο,

θα αφήνατε το στίγμα σας

τόσο στο ίδιο το πρόβλημα

όσο και στην αντίληψη του προβλήματος.

Είναι δικαιολογημένο σχόλια;

ΜπΓ: Ω, ναι. Αν πάρετε
από τους πλουσιότερους

και δώσετε στους λιγότερο πλούσιους,
είναι καλό.

Προσπαθεί να το ισορροπήσει,
και είναι δίκαιο.

ΜΓ: Μα αλλάζετε συστήματα.

Στις ΗΠΑ, προσπαθούμε να αλλάξουμε
το εκπαιδευτικό σύστημα

ώστε να είναι δίκαιο για όλους

και να λειτουργεί για όλους τους μαθητές.

Για μένα, αυτό αλλάζει
την ισορροπία της ανισότητας.

ΜπΓ: Αυτό είναι το πιο σημαντικό.

(Χειροκρότημα)

ΚΑ: Πραγματικά νομίζω
ότι οι περισσότεροι εδώ

και πολλά εκατομμύρια σε όλον τον κόσμο

βλέπουν με δέος την τροχιά

που έχουν πάρει οι ζωές σας

και τον εκπληκτικό βαθμό με τον οποίο

έχετε διαμορφώσει το μέλλον.

Σας ευχαριστώ που ήρθατε στο TED,

που μοιραστήκατε μαζί μας
και για όλα όσα κάνετε.

ΜπΓ: Σας ευχαριστώ.
ΜΓ: Σας ευχαριστώ.

(Χειροκρότημα)

ΜπΓ: Σας ευχαριστώ.
ΜΓ: Σας ευχαριστώ πολύ.

ΜΓ: Εντάξει, καλή δουλειά.
(Χειροκρότημα)