Jak wybierać wiadomości - Damon Brown

Wyświetl całą lekcję: http://ed.ted.com/lessons/how-to-choose-your-news-damon-brown

Wraz z nadejściem internetu i mediów społecznościowych wiadomości są rozpowszechniane z niewiarygodną szybkością przez bezprecedensową ilość różnorakich źródeł. Jak wybrać, które wiadomości spożytkować?
Damon Brown udziela poufnych informacji, jak opinie i fakty (czasami także nie-fakty) stają się wiadomościami i jak mądry czytelnik może je odróżnić.

Lekcja: Damon Brown, animacja: Augenblick Studios.

Skąd wiesz, co dzieje się na świecie?

Ilość informacji na kliknięcie myszką

może być nieograniczona,

ale inaczej jest z czasem i energią,

by je przyswoić i zweryfikować.

Nie wszystkie informacje są przydatne,

chyba, że wiesz jak je czytać.

Dla twoich dziadków, rodziców,

starszego rodzeństwa

ten pomysł brzmiałby dziwnie.

Kilka dekad temu informacje były okrojone.

Wybór ograniczał się

do kilku powszechnych magazynów,

informatorów

i 3-4 sieci telewizyjnych,

gdzie zaufani prezenterzy
dostarczali wiadomości

o tej samej porze co wieczór.

Ale pojawiły się problemy,

gdy rozpowszechniły się mass media.

Wiadomo, że autorytarne kraje

kontrolowały i cenzurowały informacje,

lecz skandale pokazały,

że rządy demokratyczne też zwodziły ludzi

razem z mediami.

Ujawnienie tajnych wojen, zamachów

i korupcji w polityce

podważyły wiarę ludzi we władze

w wydaniu oficjalnych źródeł.

Nieufność w przodujące media

umożliwiła gazetom, programom radiowym,
czy całodobowym wiadomościom

konkurencyjny opis bieżących wydarzeń

z różnych perspektyw.

Ostatnio internet zwiększył liczbę

informacji i punktów widzenia

razem z mediami społecznościowymi,
blogami i wideo online,

zamieniając każdego w reportera.

Ale gdy każdy jest reporterem,
nikt nim nie jest.

Różne źródła mogą się nie pokrywać

nie tylko co do opinii,
ale też co do faktów.

Jak znaleźć się najbliżej prawdy?

Najlepiej dotrzeć
do pierwotnej informacji,

nie zmienionej.

Zamiast interpretacji badań naukowych

lub przemów polityków

możesz sam ocenić wyjściowy materiał.

Dla bieżących wydarzeń śledź reporterów
na mediach społecznościowych.

Podczas Arabskiej Wiosny

lub protestów na Ukrainie

prezenterzy i blogerzy
publikowali nagrania

z centrum chaosu.

Choć ukazują się one potem
w artykułach, programach,

pamiętaj, że edytowane wersje

mieszają relacje świadków

ze słowami tych, których tam nie było.

Im bardziej chaotyczna historia,

tym mniej powinieneś ją śledzić.

W przypadku ataków terrorystycznych
i naturalnych katastrof,

media prezentują te same relacje,

bez nowych, wiarygodnych informacji,

co prowadzi do błędnych wiadomości

lub oskarżania niewinnych ludzi.

Łatwo się wtedy niepokoić,

ale sprawdzaj najnowsze informacje

kilka razy dziennie,

a nie co kilka minut,

by poznać ostateczne szczegóły,

a błędne doniesienia odrzucić.

Dobre dziennikarstwo
dąży do obiektywności,

a stronniczość w mediach
jest nie do uniknięcia.

Nie mogąc dotrzeć do pierwotnej historii,

czytaj relacje z wielu źródeł,

od różnych reporterów i ekspertów.

Różne źródła i różnice między nimi

pozwalają złożyć elementy w całość

dla całkowitego zarysu.

Ważne, by oddzielić fakty od opinii.

Słowa takie jak "sądzę",
"podobno", czy "prawdopodobnie"

oznaczają, że źródło jest niepewne

lub zgaduje.

Uważaj na relacje z anonimowych źródeł.

Mogą to być ludzie bez związku z historią

lub chcący wpłynąć na reportaż.

Ich anonimowość pozwala im
nie brać odpowiedzialności

za informację, której dostarczają.

Wreszcie najważniejsze,

trzeba weryfikować informacje
przed ich rozpowszechnianiem.

Dzięki mediom społecznym

prawda dociera do nas szybciej,

ale docierają też plotki,

zanim są potwierdzone,

a kłamstwa istnieją

na długo po ich sprostowaniu.

Zanim podzielisz się niewiarygodnym

lub szokującym tematem,

przeszukaj sieć po więcej informacji

lub treści, które przeoczyłeś,

i dowiedz się, co inni o tym mówią.

Dziś mamy największą wolność

od starych priorytetowych mediów,

które kontrolowały przepływ informacji.

Lecz z wolnością idzie odpowiedzialność,

by nadzorować własne doświadczenie

i zapewnić, że ten przepływ
nie stanie się powodzią,

po której będziemy wiedzieć jeszcze mniej,
niż zanim rzuciliśmy się w wir.