A historia da tipografía - Curta animada

Unha animación en papel sobre a historia dos tipos de letra e a tipografía.
291 letras en papel.
2,454 fotografías.
140 horas de traballo work.
Creada por Ben Barrett-Forrest
© Forrest Media - 2013
http://www.forrestmedia.org
http://www.facebook.com/forrestmedia
http://twitter.com/benbf
Fonte de información:
Thinking in Type by Ellen Lupton
Just My Type by Simon Garfield
Se este vídeo acende novas ideas, gustaríame oílas!

A Historia da tipografía

O tipo é poder

O poder de expresar palabras e ideas visualmente.

É algo de sempre pero en cambio constante

e iso é o que imos explorar.

A maioría da xente cre que o creador da tipografía foi o alemán Johannes Gütemberg

e... si, el tiña un pucho coma este.

Antes que Gütemberg chegase e revolucionase o mundo da comunicación,os libros necesitaban ser perfilados á man

durante meses por monxes, o que era un proceso moi traballoso e caro.

Deste xeito, Gütemberg creou a primeira Letra Negra inspirada na escrita dos monxes despois de perfilala sobre retallos de papel.

A Letra Negra tiña paus grosos e delgados conectores horizontais que a facían moi apropiada para a escritura

pero que se facía moi densa e confusa cando se xuntaban letras para imprimilas

Algo tiña que cambiar.

Aparece o tipo Romana.

Esta tipografía en particular é a Cambria e estará seguramente afeito a vela nun procesador de texto

pero a primeira tipografía romana creouse na 15ª centuria da man do francés Nicolas Jenson.

Estes son os feitos que o levaron ata aquí.

Jenson traballou fundamentalmente na Venecia italiana e inspirouse na letra que atopou nos vellos edificios romanos,

de modo que esta letra está baseada en liñas rectas e curvas regulares.

Isto facía que fosen claramente lexibles en comparanza coas formas escuras da Letra Negra.

Este novo aspecto tivo un éxito inmediato e rapidamente se difundiu por toda Europa cabalgando ás costas do Renacemento

A seguinte maior invención na tipografía, despois das letras romanas, foron as cursivas ou itálicas que eran delgadas e estilazas versións dos tipos de romana

Foron creados a finais da 15ª centuria, todos estes novos tipos de letras de Italia saían de axustar máis letras no mesmo espazo e aforrar diñeiro.

Agora nós utilizamos as cursivas como tipo intermedio entre as formas romanas.

Todas estas razóns levaron tamén á creación da moderna coma ou do punto e coma

pero iso xa é outra historia...

O desenvolvemento técnico estancouse durante a 18ª centuria en Inglaterra ata que William Calson chegou a un novo estándar en lexibilidade.

Ben, non era tan radical, simplemente que todo o mundo admirou o estilo

das tipografías Caslon, agora coñecidas como o «estilo vello».

Unhas décadas máis tarde, outro bloque máis no muro foi colocado por John Baskerville cun novo conxunto de glifos chamado «Transicional»

Máis tarde aínda, un francés chamado Didot e un italiano chamado Bodoni crearon as pezas que clasificamos como Moderna

A maioría dos tipos con serifa atópanse nunha destas tres categorías pero, que significa cada categoría?

Os tipos do estilo vello teñen remates grosos e hastas e óvalos con pouco contraste;

Os tipos transicionais teñen caracteres con remates finos e maior contraste de grosor entre hastas e óvalos;

Os tipos modernos teñen remates moi finos e extremo contraste no grosor entre hastas e óvalos.

Caslon William IV neto de William Caslon decidiu eliminar definitivamente os remates e crear un novo tipo sen serifa (sen gracia).

Non resulta apreciado inmediatamente pero vai ser un gran traballo

Durante a segunda revolución industrial, a publicidade crea a necesidade de novos tipos de letras.

As letras vólvense máis altas e amplas, utilízanse en grandes carteis e valos publicitarios.

As cousas aínda non se ven moi claramente pero un dos resultados desta experimentación é a letra Exipcia.

Trae trazos verticais moi grosos que teñen moita aceptación para os títulos

Fronte á complexidade da letra do século XIX, os comezos do século XX trouxeron unha letra simple

Paul Renner da Alemaña creou a tipografía Futura,

baseada en formas xeométricas simples. Chamámoslle xeométrica sen serifa (pau seco)

Ao mesmo tempo o británico Eric Gill crea a Gill Sans, que é semellante á sen serifa xeométrica pero elegante e con curvas naturais. A esta chamámoslle «Humanista sen serifa»

O seguinte paso importante no mundo dos tipos sen serifa, sucede en Suíza, en 1957 coa aparición da Helvética.

Non é unha simple letra ovalada e ten gran cantidade de diferentes grosores. Algúns dirán que a Helvética é a súa letra favorita entre todas.

O mundo da tipografía cambiou para sempre coa irrupción do computador.

Pasaron os lamentosos anos nos que tiñamos letras de con ásperos píxels por culpa daquelas pantallas primitivas.

A tecnoloxía evolucionou e os computadores permiten hoxe a creación de milleiros de tipos de letra fermosos.

E tamén...ehem...esa cousa... [Comic Sans]

Agora calquera persoa pode crear a súa letra única e propia.

E esta é a historia da tipografía

Audiovisual de Ben Barrett-Forrest