Return to Video

Shimon Schockens fietstochten van de hoop

  • 0:00 - 0:04
    Mountainbiken in Israël
  • 0:04 - 0:06
    is iets dat ik met grote passie
  • 0:06 - 0:09
    en betrokkenheid doe.
  • 0:09 - 0:11
    Op mijn fiets
  • 0:11 - 0:13
    voel ik verbinding
  • 0:13 - 0:16
    met de diepe schoonheid van Israël
  • 0:16 - 0:18
    en ik voel mij verenigd
  • 0:18 - 0:22
    met de geschiedenis van dit land
  • 0:22 - 0:24
    en de Bijbelse wet.
  • 0:24 - 0:26
    Voor mij
  • 0:26 - 0:28
    is fietsen een kwestie van empowerment.
  • 0:28 - 0:30
    Als ik de top van een steile berg
  • 0:30 - 0:32
    bereik in het midden van nergens,
  • 0:32 - 0:34
    voel ik me jong,
  • 0:34 - 0:37
    onoverwinnelijk, eeuwig.
  • 0:37 - 0:40
    Het is alsof ik verbinding maak met een erfenis
  • 0:40 - 0:42
    of met energie
  • 0:42 - 0:44
    veel groter dan mijzelf.
  • 0:44 - 0:46
    Je kunt mederijders zien
  • 0:46 - 0:48
    aan het eind van het beeld,
  • 0:48 - 0:51
    die met enige bezorgdheid naar me kijken.
  • 0:51 - 0:53
    Hier is nog een andere foto van hen.
  • 0:53 - 0:56
    Helaas kan ik hun gezichten niet tonen,
  • 0:56 - 0:58
    noch kan ik hun ware namen onthullen.
  • 0:58 - 1:00
    Dat is omdat mijn mederijders
  • 1:00 - 1:02
    jeugdige gedetineerden zijn,
  • 1:02 - 1:04
    overtreders,
  • 1:04 - 1:06
    die hun straf uitzitten in een jeugdgevangenis
  • 1:06 - 1:09
    op ongeveer 20 minuten rijden van hier.
  • 1:09 - 1:11
    Nou ja, zoals alles in Israël.
  • 1:13 - 1:16
    Ik rijd een keer per week met deze kinderen,
  • 1:16 - 1:19
    elke dinsdag, weer of geen weer, gedurende de laatste vier jaar.
  • 1:19 - 1:22
    Ze zijn een zeer groot deel van mijn leven geworden.
  • 1:22 - 1:25
    Dit verhaal begon vier jaar geleden.
  • 1:25 - 1:27
    De jeugdgevangenis waar ze opgesloten zitten,
  • 1:27 - 1:29
    bevindt zich toevallig precies in het midden
  • 1:29 - 1:31
    van een van mijn gebruikelijke trips.
  • 1:31 - 1:33
    Ze is omgeven door prikkeldraad,
  • 1:33 - 1:35
    elektrische hekken en gewapende bewakers.
  • 1:35 - 1:37
    Dus op een van deze ritten,
  • 1:37 - 1:39
    geraakte ik in de instelling
  • 1:39 - 1:42
    en ging op bezoek bij de directeur.
  • 1:42 - 1:44
    Ik vertelde de directeur
  • 1:44 - 1:47
    dat ik een mountainbikeclub wilde oprichten in deze plaats
  • 1:47 - 1:49
    en dat ik de kinderen wilde meenemen
  • 1:49 - 1:52
    van hier naar daar.
  • 1:52 - 1:54
    Ik vroeg hem: "Laten we een manier zoeken
  • 1:54 - 1:57
    waarbij ik 10 kinderen een keer per week zou kunnen meenemen
  • 1:57 - 2:00
    om samen te fietsen in de zomer op het platteland."
  • 2:00 - 2:02
    De directeur was heel geamuseerd.
  • 2:02 - 2:05
    Hij vertelde me dat hij dacht dat ik gek was.
  • 2:05 - 2:07
    Hij vertelde me:
  • 2:07 - 2:10
    "Deze plaats is een jeugdgevangenis. Deze jongens zijn zware overtreders.
  • 2:10 - 2:12
    Ze worden verondersteld opgesloten te zitten.
  • 2:12 - 2:15
    Het is niet de bedoeling dat ze naar buiten gaan."
  • 2:15 - 2:17
    Toch begonnen we erover te praten,
  • 2:17 - 2:19
    en van het een kwam het ander.
  • 2:19 - 2:22
    Ik zie mezelf niet
  • 2:22 - 2:24
    binnenstappen in een staatsgevangenis in New Jersey
  • 2:24 - 2:26
    en een dergelijk voorstel doen,
  • 2:26 - 2:28
    maar omdat we hier in Israël zijn,
  • 2:28 - 2:31
    zorgde de directeur ervoor dat het kon gebeuren.
  • 2:31 - 2:34
    Twee maanden later
  • 2:34 - 2:36
    bevonden we ons daarbuiten -
  • 2:36 - 2:38
    ik,
  • 2:38 - 2:41
    10 jeugdige gedetineerden
  • 2:41 - 2:43
    en Russ, een prachtige kerel
  • 2:43 - 2:45
    die een zeer goede vriend werd van mij
  • 2:45 - 2:47
    en mijn partner in dit project.
  • 2:47 - 2:50
    In de weken die volgden, had ik het enorme plezier
  • 2:50 - 2:52
    om deze kinderen te laten kennismaken
  • 2:52 - 2:54
    met de wereld van totale vrijheid,
  • 2:54 - 2:57
    een wereld die bestaat uit prachtige vergezichten
  • 2:57 - 2:59
    zoals deze -
  • 2:59 - 3:02
    Alles wat je hier ziet, is uiteraard in Israël -
  • 3:02 - 3:04
    ook ontmoetingen van dichtbij
  • 3:04 - 3:06
    met allerlei kleine dieren
  • 3:06 - 3:08
    in allerlei maten,
  • 3:08 - 3:11
    kleuren en vormen
  • 3:11 - 3:13
    en ga zo maar door.
  • 3:13 - 3:16
    Ondanks al deze pracht,
  • 3:16 - 3:19
    was het begin zeer frustrerend.
  • 3:19 - 3:21
    Elke kleine hindernis,
  • 3:21 - 3:23
    iedere kleine heuvel,
  • 3:23 - 3:25
    deed die kerels
  • 3:25 - 3:28
    in hun sporen stoppen en opgeven
  • 3:28 - 3:31
    Dat soort dingen gebeurde veel.
  • 3:31 - 3:33
    Ik kwam erachter dat ze het zeer moeilijk hadden
  • 3:33 - 3:35
    met het omgaan met frustratie en moeilijkheden -
  • 3:35 - 3:37
    niet omdat ze lichamelijk ongeschikt waren.
  • 3:37 - 3:40
    Dat is één reden waarom ze hier terecht waren gekomen.
  • 3:41 - 3:43
    Ik werd steeds meer en meer opgewonden,
  • 3:43 - 3:45
    want ik was er,
  • 3:45 - 3:47
    niet alleen met hen,
  • 3:47 - 3:49
    maar ook om te rijden en een team te vormen.
  • 3:49 - 3:51
    Ik wist niet wat te doen.
  • 3:51 - 3:53
    Laat me jullie een voorbeeld geven.
  • 3:53 - 3:56
    We gaan bergafwaarts in rotsachtig terrein
  • 3:56 - 3:59
    en de voorband van Alex
  • 3:59 - 4:01
    geraakt geklemd in een van deze gletsjerspleten hier.
  • 4:01 - 4:03
    Dus hij valt
  • 4:03 - 4:05
    en hij raakt lichtgewond.
  • 4:05 - 4:08
    Dat verhindert echter niet dat hij opspringt
  • 4:08 - 4:10
    en op en neer begint te springen op zijn fiets
  • 4:10 - 4:12
    en heftig vloekt.
  • 4:12 - 4:15
    Hij gooit zijn helm in de lucht.
  • 4:15 - 4:18
    Zijn rugzak vliegt in een andere richting.
  • 4:18 - 4:20
    Dan rent hij naar de dichtstbijzijnde boom
  • 4:20 - 4:23
    en begint takken af te breken en stenen te gooien
  • 4:23 - 4:26
    en te vloeken zoals ik nog nooit gehoord heb.
  • 4:26 - 4:29
    Ik sta daar gewoon,
  • 4:29 - 4:31
    te kijken naar deze scène
  • 4:31 - 4:33
    met compleet ongeloof,
  • 4:33 - 4:36
    niet wetend wat te doen.
  • 4:36 - 4:38
    Ik ben gewend aan algoritmen
  • 4:38 - 4:41
    en datastructuren
  • 4:41 - 4:44
    en supergemotiveerde studenten.
  • 4:44 - 4:46
    Niets in mijn achtergrond
  • 4:46 - 4:48
    heeft me voorbereid op omgaan
  • 4:48 - 4:51
    met een razende, gewelddadige adolescent
  • 4:51 - 4:53
    in het midden van nergens.
  • 4:53 - 4:55
    Je moet beseffen dat deze incidenten
  • 4:55 - 4:57
    niet gebeurden op handige locaties.
  • 4:57 - 5:00
    Ze gebeurden op plaatsen zoals deze,
  • 5:00 - 5:02
    in de woestijn van Judea
  • 5:02 - 5:05
    op 20 km afstand van de dichtstbijzijnde weg.
  • 5:05 - 5:07
    Wat je niet ziet in deze foto
  • 5:07 - 5:10
    is dat ergens tussen deze fietsers daar,
  • 5:10 - 5:12
    er een tiener op een rots zit,
  • 5:12 - 5:14
    die zegt: "Ik ben niet van plan verder te gaan. Vergeet het maar.
  • 5:14 - 5:16
    Ik heb het gehad."
  • 5:16 - 5:18
    Nou, dat is een probleem
  • 5:18 - 5:21
    op de een of andere manier moet je deze kerel in beweging krijgen
  • 5:21 - 5:24
    want het wordt snel donker en gevaarlijk.
  • 5:24 - 5:27
    Het kostte me een aantal van dergelijke incidenten om erachter te komen wat ik moest doen.
  • 5:27 - 5:29
    In het begin was het een ramp.
  • 5:29 - 5:31
    Ik probeerde harde woorden en bedreigingen
  • 5:31 - 5:33
    en die brachten me nergens.
  • 5:33 - 5:35
    Dat is wat ze hun hele leven al gewend waren.
  • 5:35 - 5:38
    Op een gegeven moment ontdekte ik,
  • 5:38 - 5:40
    wanneer een kind als dit zo'n bui heeft,
  • 5:40 - 5:42
    je best zo dicht mogelijk
  • 5:42 - 5:45
    bij deze jongen blijft.
  • 5:45 - 5:47
    Dat is moeilijk,
  • 5:47 - 5:49
    want wat je echt wilt doen, is weggaan.
  • 5:49 - 5:51
    Maar dat is wat hij gewend is,
  • 5:51 - 5:53
    mensen lopen weg van hem.
  • 5:53 - 5:55
    Je moet dichtbij blijven,
  • 5:55 - 5:57
    uitreiken
  • 5:57 - 5:59
    en schouderklopjes geven
  • 5:59 - 6:01
    of hem een stuk chocolade geven.
  • 6:01 - 6:04
    Ik zei: "Alex, ik weet dat het verschrikkelijk moeilijk is.
  • 6:04 - 6:06
    Rust een paar minuten
  • 6:06 - 6:08
    en dan gaan we door. "
  • 6:08 - 6:11
    "Ga weg jij maniak, psychopaat.
  • 6:11 - 6:14
    Waarom breng je ons naar deze verdomde plek? "
  • 6:15 - 6:18
    Ik zeg: 'Rustig, Alex.
  • 6:18 - 6:20
    Hier is een stukje chocolade."
  • 6:20 - 6:22
    Alex zegt: "Arrrrggg!"
  • 6:22 - 6:24
    Je moet begrijpen
  • 6:24 - 6:26
    dat we op deze ritten voortdurend honger hebben -
  • 6:26 - 6:29
    en na de ritten ook.
  • 6:30 - 6:33
    Wie is Alex eigenlijk?
  • 6:33 - 6:35
    Hij is 17 jaar.
  • 6:35 - 6:37
    Toen hij acht was,
  • 6:37 - 6:40
    zette iemand hem op een boot in Odessa
  • 6:40 - 6:43
    en verscheepte hem naar Israël
  • 6:43 - 6:45
    helemaal alleen.
  • 6:45 - 6:47
    Hij belandde in het zuiden van Tel Aviv
  • 6:47 - 6:49
    en had niet het geluk
  • 6:49 - 6:51
    om opgehaald te worden door een [onduidelijk].
  • 6:51 - 6:53
    Hij zwierf door de straten
  • 6:53 - 6:56
    en werd een prominent bendelid.
  • 6:56 - 6:58
    Hij bracht de laatste 10 jaar van zijn leven
  • 6:58 - 7:00
    door op twee plaatsen -
  • 7:00 - 7:03
    de sloppenwijken en de staatsgevangenis,
  • 7:03 - 7:05
    waar hij de laatste twee jaar doorbracht
  • 7:05 - 7:08
    voordat hij uiteindelijk op deze rots daar zat.
  • 7:08 - 7:10
    Deze jongen
  • 7:10 - 7:13
    was waarschijnlijk misbruikt,
  • 7:13 - 7:16
    verlaten, genegeerd, verraden
  • 7:16 - 7:18
    door bijna elke volwassene die zijn pad kruiste.
  • 7:18 - 7:20
    Voor zo'n kind,
  • 7:20 - 7:23
    als een volwassene die hij leert te respecteren, dichtbij hem blijft
  • 7:23 - 7:25
    en niet van hem wegloopt
  • 7:25 - 7:27
    in welke situatie dan ook,
  • 7:27 - 7:30
    ongeacht hoe hij zich gedraagt,
  • 7:30 - 7:33
    is dat een enorme helende ervaring.
  • 7:33 - 7:36
    Het is een daad van onvoorwaardelijke acceptatie,
  • 7:36 - 7:38
    iets dat hij nooit meegemaakt heeft.
  • 7:38 - 7:40
    Ik wil een paar woorden zeggen over visie.
  • 7:40 - 7:43
    Toen ik vier jaar geleden dit programma begon,
  • 7:43 - 7:46
    had ik dit oorspronkelijke plan
  • 7:46 - 7:48
    om een team te creëren
  • 7:48 - 7:50
    van winnende underdogs.
  • 7:50 - 7:53
    Ik had een beeld van Lance Armstrong
  • 7:53 - 7:55
    in mijn hoofd.
  • 7:55 - 7:58
    Het kostte me precies twee maanden
  • 7:58 - 8:00
    van complete frustratie
  • 8:00 - 8:02
    om te beseffen dat deze visie
  • 8:02 - 8:04
    misplaatst was.
  • 8:04 - 8:06
    Er is een andere visie
  • 8:06 - 8:08
    veel meer belangrijk
  • 8:08 - 8:11
    en meer voor de hand liggend.
  • 8:11 - 8:14
    Het drong plotseling tot me door dat het doel
  • 8:14 - 8:16
    van deze ritten
  • 8:16 - 8:18
    het volgende moest zijn:
  • 8:18 - 8:20
    de kinderen blootstellen
  • 8:20 - 8:23
    aan slechts een ding: liefde,
  • 8:23 - 8:25
    liefde voor het land, voor de heuvel
  • 8:25 - 8:27
    en de afdaling,
  • 8:27 - 8:30
    voor alle ongelooflijke wezens die ons omringen -
  • 8:30 - 8:32
    de dieren, de planten,
  • 8:32 - 8:34
    De insecten,
  • 8:34 - 8:36
    liefde en respect
  • 8:36 - 8:38
    voor andere leden in je team,
  • 8:38 - 8:40
    in je fietsteam,
  • 8:40 - 8:42
    en vooral
  • 8:42 - 8:44
    liefde en respect voor jezelf.
  • 8:44 - 8:46
    Dat is iets
  • 8:46 - 8:48
    wat ze verschrikkelijk misten.
  • 8:48 - 8:50
    Samen met de kinderen
  • 8:50 - 8:53
    ging ik ook door een opmerkelijke transformatie.
  • 8:53 - 8:55
    Ik kom uit een meedogenloze wereld
  • 8:55 - 8:57
    van wetenschap en hoogwaardige technologie.
  • 8:57 - 9:00
    Ik dacht dat redeneren en logisch denken
  • 9:00 - 9:02
    en onophoudelijke drive
  • 9:02 - 9:04
    de enige manieren waren om dingen te laten gebeuren.
  • 9:04 - 9:06
    Voordat ik ging werken met de kinderen,
  • 9:06 - 9:08
    moest alles wat ik deed met hen
  • 9:08 - 9:10
    of iets dat ik met mezelf deed,
  • 9:10 - 9:12
    perfect zijn,
  • 9:12 - 9:15
    ideaal, optimaal.
  • 9:15 - 9:19
    Na enige tijd met hen gewerkt te hebben,
  • 9:19 - 9:22
    ontdekte ik de grote deugd van empathie
  • 9:22 - 9:24
    en flexibiliteit.
  • 9:24 - 9:26
    Ik was in staat om te starten vanuit een bepaalde visie
  • 9:26 - 9:29
    en als die visie niet werkte, gebeurde er niets.
  • 9:29 - 9:32
    Ik moest er enkel mee spelen, een beetje aanpassen
  • 9:32 - 9:35
    en met iets komen dat helpt, iets dat werkt.
  • 9:35 - 9:37
    Nu voelt dit meer aan als:
  • 9:37 - 9:39
    dit zijn mijn principes,
  • 9:39 - 9:41
    en als je er niet van houdt,
  • 9:41 - 9:43
    ik heb er andere.
  • 9:43 - 9:45
    (Gelach)
  • 9:45 - 9:50
    (Applaus)
  • 9:50 - 9:52
    Een van deze principes
  • 9:52 - 9:54
    is focus.
  • 9:54 - 9:56
    Voor elke rit
  • 9:56 - 9:58
    zitten we samen met de kinderen,
  • 9:58 - 10:00
    en geven we ze een woord
  • 10:00 - 10:02
    om over na te denken tijdens de rit.
  • 10:02 - 10:05
    Je moet hun aandacht richten op iets
  • 10:05 - 10:07
    omdat er zoveel dingen gebeuren.
  • 10:07 - 10:09
    Deze woorden zijn 'teamwerk'
  • 10:09 - 10:11
    of 'uithoudingsvermogen'
  • 10:11 - 10:13
    of zelfs ingewikkelde concepten
  • 10:13 - 10:15
    zoals 'toewijzing van middelen'
  • 10:15 - 10:17
    of 'perspectief', een woord dat ze niet begrijpen.
  • 10:17 - 10:19
    Je weet wel, perspectief,
  • 10:19 - 10:21
    een cruciaal belangrijke
  • 10:21 - 10:23
    levensstrategie
  • 10:23 - 10:26
    die mountainbiken je echt kan leren.
  • 10:26 - 10:28
    Ik vertel kinderen
  • 10:28 - 10:31
    als ze worstelen met een klim
  • 10:31 - 10:33
    en het gevoel hebben dat ze het niet meer aankunnen,
  • 10:33 - 10:36
    dat het echt helpt om de nabije obstakels te negeren
  • 10:36 - 10:38
    en je hoofd op te heffen en rond te kijken
  • 10:38 - 10:40
    en te zien hoe het uitzicht zich om je heen ontplooit.
  • 10:40 - 10:43
    Het stuwt je letterlijk naar boven.
  • 10:43 - 10:45
    Dat draait perspectief om.
  • 10:45 - 10:47
    Je kunt ook terugkijken in de tijd
  • 10:47 - 10:49
    en beseffen dat je al
  • 10:49 - 10:52
    steilere bergen hebt veroverd.
  • 10:52 - 10:55
    Dat is hoe ze het gevoel van eigenwaarde ontwikkelen.
  • 10:55 - 10:57
    Laat me jullie een voorbeeld geven van hoe het werkt.
  • 10:57 - 11:00
    Je staat met je fiets en het is begin februari.
  • 11:00 - 11:03
    Het is erg koud, het is een regenachtige dag,
  • 11:03 - 11:05
    het motregent
  • 11:05 - 11:08
    het is koud en kil
  • 11:08 - 11:11
    en je staat in, laten we zeggen, Yokneam.
  • 11:11 - 11:14
    Je kijkt naar de lucht en door de wolken
  • 11:14 - 11:17
    zie je het klooster op de top van de Muhraka.
  • 11:17 - 11:19
    Daar moet je naartoe klimmen
  • 11:19 - 11:22
    en je zegt: "Ik geraak daar onmogelijk."
  • 11:22 - 11:25
    En toch, twee uur later
  • 11:25 - 11:28
    sta je op het dak van een klooster,
  • 11:28 - 11:31
    besmeurd met modder,
  • 11:31 - 11:33
    bloed en zweet.
  • 11:33 - 11:35
    En je kijkt neer op Yokneam,
  • 11:35 - 11:37
    alles is zo klein.
  • 11:37 - 11:39
    En je zegt: "He, Alex. Kijk eens naar deze parkeerplaats waar we begonnen zijn.
  • 11:39 - 11:41
    Het is zo groot.
  • 11:41 - 11:43
    Ik kan niet geloven dat ik het deed.
  • 11:43 - 11:45
    Dat is het punt
  • 11:45 - 11:47
    waarop je begint te houden van jezelf.
  • 11:48 - 11:50
    We spraken over
  • 11:50 - 11:52
    deze speciale woorden die we hen leerden.
  • 11:52 - 11:55
    Aan het eind van elke rit, zitten we samen
  • 11:55 - 11:57
    en delen momenten
  • 11:57 - 12:00
    waarin die speciale woorden van de dag
  • 12:00 - 12:02
    opdoken en een verschil maakten.
  • 12:02 - 12:04
    Deze discussies
  • 12:04 - 12:06
    kunnen zeer inspirerend zijn.
  • 12:06 - 12:08
    In een van hen, zei een van de kinderen ooit:
  • 12:08 - 12:10
    "Toen we aan het rijden waren op deze bergkam
  • 12:10 - 12:12
    met uitzicht op de Dode Zee -
  • 12:12 - 12:15
    hij heeft het over deze plek hier -
  • 12:15 - 12:17
    werd ik herinnerd
  • 12:17 - 12:19
    aan de dag, toen ik mijn dorp verliet in Ethiopië
  • 12:19 - 12:22
    en samen met mijn broer wegging.
  • 12:22 - 12:24
    We liepen 120 km
  • 12:24 - 12:26
    totdat we Soedan bereikten.
  • 12:26 - 12:29
    Dit was de eerste plaats waar we water en voorraden konden krijgen."
  • 12:29 - 12:32
    Hij vertelt verder en iedereen kijkt naar hem als een held,
  • 12:32 - 12:34
    waarschijnlijk voor de eerste keer in zijn leven.
  • 12:34 - 12:37
    Hij zegt: - want ik heb ook vrijwilligers die met mij meerijden,
  • 12:37 - 12:39
    volwassenen, die daar zitten
  • 12:39 - 12:42
    en naar hem luisteren.
  • 12:42 - 12:44
    Hij zegt: "En dit was nog maar het begin
  • 12:44 - 12:46
    van onze beproeving
  • 12:46 - 12:48
    totdat we uiteindelijk in Israël uitkwamen.
  • 12:48 - 12:50
    En pas nu," zegt hij:
  • 12:50 - 12:52
    "begin ik te begrijpen waar ik ben,
  • 12:52 - 12:54
    en ik vind het eigenlijk leuk."
  • 12:54 - 12:56
    Ik herinner mij dat toen hij dat zei,
  • 12:56 - 12:58
    ik kippenvel voelde op mijn lichaam
  • 12:58 - 13:01
    omdat hij het zei met op de achtergrond het Moab-gebergte.
  • 13:01 - 13:03
    Dat is waar Joshua naar beneden kwam
  • 13:03 - 13:05
    en de Jordaan overstak
  • 13:05 - 13:08
    en het volk van Israël leidde naar het land Kanaän
  • 13:08 - 13:10
    3000 jaar geleden
  • 13:10 - 13:12
    in dit laatste gedeelte
  • 13:12 - 13:15
    van de reis uit Afrika.
  • 13:15 - 13:17
    Dus het perspectief,
  • 13:17 - 13:19
    context en geschiedenis
  • 13:19 - 13:21
    spelen een belangrijke rol
  • 13:21 - 13:23
    in de manier waarop ik mijn ritten
  • 13:23 - 13:25
    met de kinderen plan.
  • 13:25 - 13:27
    We bezoeken kibboetsen
  • 13:27 - 13:30
    die werden opgericht door overlevenden van de Holocaust.
  • 13:30 - 13:33
    We verkennen ruïnes
  • 13:33 - 13:36
    van Palestijnse dorpen
  • 13:36 - 13:39
    en we bespreken hoe ze ruïnes werden.
  • 13:39 - 13:42
    We gaan door de vele overblijfselen
  • 13:42 - 13:44
    van de joodse nederzettingen, zoals Nabatic,
  • 13:44 - 13:46
    en Kanaänitische nederzettingen -
  • 13:46 - 13:48
    drie, vier, vijfduizend jaar oud.
  • 13:48 - 13:50
    En door deze wandtapijten,
  • 13:50 - 13:53
    die de geschiedenis van dit land voorstellen,
  • 13:53 - 13:55
    krijgen de kinderen,
  • 13:55 - 13:57
    wat waarschijnlijk het belangrijkste
  • 13:57 - 13:59
    van waarde is in het onderwijs:
  • 13:59 - 14:03
    het inzicht dat het leven complex is.
  • 14:03 - 14:06
    Er is geen zwart-wit.
  • 14:06 - 14:08
    Door het waarderen van de complexiteit,
  • 14:08 - 14:10
    worden ze meer tolerant,
  • 14:10 - 14:13
    en tolerantie leidt tot hoop.
  • 14:14 - 14:16
    Ik rijd met deze kinderen een keer per week,
  • 14:16 - 14:18
    elke dinsdag.
  • 14:18 - 14:21
    Hier is een foto van vorige week dinsdag - minder dan een week geleden -
  • 14:21 - 14:23
    en ik rijd morgen ook met hen.
  • 14:23 - 14:26
    In ieder van deze ritten
  • 14:26 - 14:29
    eindig ik altijd op een van deze ongelooflijke locaties
  • 14:29 - 14:32
    om het prachtige landschap in mij op te nemen.
  • 14:32 - 14:34
    Ik voel me gezegend en gelukkig
  • 14:34 - 14:36
    dat ik leef.
  • 14:36 - 14:38
    Ik voel elke vezel
  • 14:38 - 14:40
    in mijn pijnlijke lichaam.
  • 14:40 - 14:42
    Ik voel me gezegend en gelukkig
  • 14:42 - 14:44
    dat ik 15 jaar geleden
  • 14:44 - 14:46
    de moed had om af te treden
  • 14:46 - 14:48
    van mijn vaste aanstelling aan de New York Universiteit
  • 14:48 - 14:50
    en terug te keren naar mijn land
  • 14:50 - 14:52
    waar ik deze ongelooflijke ritten kan maken
  • 14:52 - 14:54
    met deze groep van problematische kinderen
  • 14:54 - 14:56
    afkomstig uit Ethiopië,
  • 14:56 - 14:59
    Marokko en Rusland.
  • 14:59 - 15:01
    Ik voel me gezegend en gelukkig
  • 15:01 - 15:03
    dat elke week, elke dinsdag
  • 15:03 - 15:06
    en eigenlijk elke vrijdag,
  • 15:06 - 15:09
    ik nog eens
  • 15:09 - 15:12
    in het merg van mijn botten
  • 15:12 - 15:15
    de essentie van het leven in Israël op de rand, kan vieren.
  • 15:15 - 15:17
    Dank je.
  • 15:17 - 15:24
    (Applaus)
Title:
Shimon Schockens fietstochten van de hoop
Speaker:
Shimon Schocken
Description:

Informatica professor Shimon Schocken is een fervent mountainbiker. Hij vertelt over de levenslessen die hij leerde tijdens het rijden. Hij begon met een outdoor-programma voor jeugdige gedetineerden van Israël en werd geraakt door zowel hun intense en diepgaande problemen en successen.
more » « less
Video Language:
English
Team:
closed TED
Project:
TEDTalks
Duration:
15:26
Christel Foncke edited Dutch subtitles for What a bike ride can teach you
Christel Foncke added a translation

Dutch subtitles

Revisions Compare revisions

Our website uses cookies for analysis purposes.