Return to Video

Shimon Schockens fietstochten van de hoop

  • 0:00 - 0:04
    Mountainbiken in Israël
  • 0:04 - 0:06
    is iets dat ik met grote passie
  • 0:06 - 0:09
    en betrokkenheid doe.
  • 0:09 - 0:11
    Op mijn fiets,
  • 0:11 - 0:13
    voel ik verbinding
  • 0:13 - 0:16
    met de diepe schoonheid van Israël,
  • 0:16 - 0:18
    en ik voel mij verenigd
  • 0:18 - 0:22
    met de geschiedenis van dit land
  • 0:22 - 0:24
    en de Bijbelse wet.
  • 0:24 - 0:26
    Voor mij,
  • 0:26 - 0:28
    is fietsen een kwestie van empowerment.
  • 0:28 - 0:30
    Als ik de top van een steile berg
  • 0:30 - 0:32
    bereik in het midden van nergens,
  • 0:32 - 0:34
    voel ik me jong,
  • 0:34 - 0:37
    onoverwinnelijk, eeuwig.
  • 0:37 - 0:40
    Het is alsof ik verbinding maak met een erfenis
  • 0:40 - 0:42
    of met energie
  • 0:42 - 0:44
    veel groter dan mijzelf.
  • 0:44 - 0:46
    Je kunt mederijders zien
  • 0:46 - 0:48
    aan het eind van het beeld,
  • 0:48 - 0:51
    die met enige bezorgdheid naar me kijken.
  • 0:51 - 0:53
    Hier is nog een andere foto van hen.
  • 0:53 - 0:56
    Helaas kan ik hun gezichten niet tonen,
  • 0:56 - 0:58
    noch kan ik hun ware namen onthullen.
  • 0:58 - 1:00
    Dat is omdat mijn mederijders
  • 1:00 - 1:02
    jeugdige gedetineerden zijn,
  • 1:02 - 1:04
    overtreders,
  • 1:04 - 1:06
    die hun straf uitzitten in een jeugdgevangenis
  • 1:06 - 1:09
    op ongeveer 20 minuten rijden van hier.
  • 1:09 - 1:11
    Nou ja, zoals alles in Israël.
  • 1:13 - 1:16
    Ik rijd een keer per week met deze kinderen,
  • 1:16 - 1:19
    elke dinsdag, weer of geen weer, gedurende de laatste vier jaar.
  • 1:19 - 1:22
    Ze zijn een zeer groot deel van mijn leven geworden.
  • 1:22 - 1:25
    Dit verhaal begon vier jaar geleden.
  • 1:25 - 1:27
    De jeugdgevangenis waar ze opgesloten zitten,
  • 1:27 - 1:29
    bevindt zich toevallig precies in het midden
  • 1:29 - 1:31
    van een van mijn gebruikelijke trips.
  • 1:31 - 1:33
    Ze is omgeven door prikkeldraad,
  • 1:33 - 1:35
    elektrische hekken en gewapende bewakers.
  • 1:35 - 1:37
    Dus op een van deze ritten,
  • 1:37 - 1:39
    geraakte ik in de instelling
  • 1:39 - 1:42
    en ging op bezoek bij de directeur.
  • 1:42 - 1:44
    Ik vertelde de directeur
  • 1:44 - 1:47
    dat ik een mountainbike club wilde oprichten in deze plaats
  • 1:47 - 1:49
    en dat ik de kinderen wilde meenemen
  • 1:49 - 1:52
    van hier naar daar.
  • 1:52 - 1:54
    Ik vroeg hem: 'Laten we een manier zoeken
  • 1:54 - 1:57
    waarbij ik 10 kinderen een keer per week zou kunnen meenemen
  • 1:57 - 2:00
    om samen te fietsen in de zomer op het platteland."
  • 2:00 - 2:02
    De directeur was heel geamuseerd.
  • 2:02 - 2:05
    Hij vertelde me dat hij dacht dat ik gek was.
  • 2:05 - 2:07
    Hij vertelde me,
  • 2:07 - 2:10
    "Deze plaats is een jeugdgevangenis. Deze jongens zijn zware overtreders.
  • 2:10 - 2:12
    Ze worden verondersteld opgesloten te zitten.
  • 2:12 - 2:15
    Het is niet de bedoeling dat ze naar buiten gaan."
  • 2:15 - 2:17
    Toch begonnen we erover te praten,
  • 2:17 - 2:19
    en van het een kwam het ander.
  • 2:19 - 2:22
    Ik zie mezelf niet
  • 2:22 - 2:24
    binnenstappen in een staatsgevangenis in New Jersey
  • 2:24 - 2:26
    en een dergelijk voorstel doen,
  • 2:26 - 2:28
    maar omdat we hier in Israël zijn,
  • 2:28 - 2:31
    zorgde de directeur ervoor dat het kon gebeuren.
  • 2:31 - 2:34
    Twee maanden later,
  • 2:34 - 2:36
    bevonden we ons daarbuiten -
  • 2:36 - 2:38
    ik,
  • 2:38 - 2:41
    10 jeugdige gedetineerden
  • 2:41 - 2:43
    en Russ, een prachtige kerel
  • 2:43 - 2:45
    die een zeer goede vriend werd van mij
  • 2:45 - 2:47
    en mijn partner in dit project.
  • 2:47 - 2:50
    In de weken die volgden, had ik het enorme plezier
  • 2:50 - 2:52
    om deze kinderen te laten kennismaken
  • 2:52 - 2:54
    met de wereld van totale vrijheid,
  • 2:54 - 2:57
    een wereld die bestaat uit prachtige vergezichten
  • 2:57 - 2:59
    zoals deze -
  • 2:59 - 3:02
    Alles wat je hier ziet is uiteraard in Israël -
  • 3:02 - 3:04
    ook ontmoetingen van dichtbij
  • 3:04 - 3:06
    met allerlei kleine dieren
  • 3:06 - 3:08
    in allerlei maten,
  • 3:08 - 3:11
    kleuren en vormen
  • 3:11 - 3:13
    en ga zo maar door.
  • 3:13 - 3:16
    Ondanks al deze pracht,
  • 3:16 - 3:19
    was het begin zeer frustrerend.
  • 3:19 - 3:21
    Elke kleine hindernis,
  • 3:21 - 3:23
    iedere kleine heuvel,
  • 3:23 - 3:25
    deed die kerels
  • 3:25 - 3:28
    in hun sporen stoppen en opgeven
  • 3:28 - 3:31
    Dat soort dingen gebeurde veel.
  • 3:31 - 3:33
    Ik kwam erachter dat ze het zeer moeilijk hadden
  • 3:33 - 3:35
    met het omgaan met frustratie en moeilijkheden -
  • 3:35 - 3:37
    niet omdat ze lichamelijk ongeschikt waren.
  • 3:37 - 3:40
    Dat is één reden waarom ze hier terecht waren gekomen.
  • 3:41 - 3:43
    Ik werd steeds meer en meer opgewonden,
  • 3:43 - 3:45
    want ik was er,
  • 3:45 - 3:47
    niet alleen met hen,
  • 3:47 - 3:49
    maar ook om te rijden en een team te vormen.
  • 3:49 - 3:51
    Ik wist niet wat te doen.
  • 3:51 - 3:53
    Laat me jullie een voorbeeld geven.
  • 3:53 - 3:56
    We gaan bergafwaarts in rotsachtig terrein,
  • 3:56 - 3:59
    en de voorband van Alex
  • 3:59 - 4:01
    geraakt geklemd in een van deze gletsjerspleten hier.
  • 4:01 - 4:03
    Dus hij valt,
  • 4:03 - 4:05
    en hij geraakt lichtgewond.
  • 4:05 - 4:08
    Dat verhindert echter niet dat hij opspringt
  • 4:08 - 4:10
    en op en neer begint te springen op zijn fiets
  • 4:10 - 4:12
    en heftig vloekt.
  • 4:12 - 4:15
    Hij gooit zijn helm in de lucht.
  • 4:15 - 4:18
    Zijn rugzak vliegt in een andere richting.
  • 4:18 - 4:20
    Dan rent hij naar de dichtstbijzijnde boom
  • 4:20 - 4:23
    en begint takken af te breken en stenen te gooien
  • 4:23 - 4:26
    en te vloeken zoals ik nog nooit gehoord heb.
  • 4:26 - 4:29
    Ik sta daar gewoon,
  • 4:29 - 4:31
    te kijken naar deze scène
  • 4:31 - 4:33
    met compleet ongeloof,
  • 4:33 - 4:36
    niet wetend wat te doen.
  • 4:36 - 4:38
    Ik ben gewend aan algoritmen
  • 4:38 - 4:41
    en datastructuren
  • 4:41 - 4:44
    en super gemotiveerde studenten.
  • 4:44 - 4:46
    Niets in mijn achtergrond
  • 4:46 - 4:48
    heeft me voorbereid op omgaan
  • 4:48 - 4:51
    met een razende, gewelddadige adolescent
  • 4:51 - 4:53
    in het midden van nergens.
  • 4:53 - 4:55
    Je moet beseffen dat deze incidenten
  • 4:55 - 4:57
    niet gebeurden op handige locaties.
  • 4:57 - 5:00
    Ze gebeurden op plaatsen zoals deze
  • 5:00 - 5:02
    in de woestijn van Judea,
  • 5:02 - 5:05
    op 20 km afstand van de dichtstbijzijnde weg.
  • 5:05 - 5:07
    Wat je niet ziet in deze foto
  • 5:07 - 5:10
    is dat ergens tussen deze fietsers daar,
  • 5:10 - 5:12
    er een tiener op een rots zit,
  • 5:12 - 5:14
    die zegt: "Ik ben niet van plan verder te gaan. Vergeet het maar.
  • 5:14 - 5:16
    Ik heb het gehad."
  • 5:16 - 5:18
    Nou, dat is een probleem
  • 5:18 - 5:21
    op de een of andere manier moet je deze kerel in beweging krijgen
  • 5:21 - 5:24
    want het wordt snel donker en gevaarlijk.
  • 5:24 - 5:27
    Het kostte me een aantal van dergelijke incidenten om erachter te komen wat ik moest doen.
  • 5:27 - 5:29
    In het begin was het een ramp.
  • 5:29 - 5:31
    Ik probeerde harde woorden en bedreigingen
  • 5:31 - 5:33
    en die brachten me nergens.
  • 5:33 - 5:35
    Dat is wat ze hun hele leven al gewend waren.
  • 5:35 - 5:38
    Op een gegeven moment ontdekte ik,
  • 5:38 - 5:40
    wanneer een kind als dit zo'n bui heeft,
  • 5:40 - 5:42
    het beste wat je eventueel kunt doen
  • 5:42 - 5:45
    is zo dicht mogelijk bij deze jongen blijven,
  • 5:45 - 5:47
    Dat is moeilijk,
  • 5:47 - 5:49
    want wat je echt wilt doen, is weggaan.
  • 5:49 - 5:51
    Maar dat is wat hij gewend is,
  • 5:51 - 5:53
    mensen lopen weg van hem.
  • 5:53 - 5:55
    Wat je moet doen is dichtbij blijven
  • 5:55 - 5:57
    uitreiken
  • 5:57 - 5:59
    en schouderklopjes geven
  • 5:59 - 6:01
    of hem een stuk chocolade geven.
  • 6:01 - 6:04
    Ik zei: "Alex, ik weet dat het verschrikkelijk moeilijk is.
  • 6:04 - 6:06
    Rust een paar minuten
  • 6:06 - 6:08
    en dan gaan we door. "
  • 6:08 - 6:11
    "Ga weg jij maniak, psychopaat.
  • 6:11 - 6:14
    Waarom breng je ons naar deze verdomde plek? "
  • 6:15 - 6:18
    Ik zeg, 'Relax, Alex.
  • 6:18 - 6:20
    Hier is een stukje chocolade. "
  • 6:20 - 6:22
    Alex zegt, "Arrrrggg!"
  • 6:22 - 6:24
    Je moet begrijpen
  • 6:24 - 6:26
    dat we op deze ritten voortdurend honger hebben -
  • 6:26 - 6:29
    en na de ritten ook.
  • 6:30 - 6:33
    Wie is Alex eigenlijk?
  • 6:33 - 6:35
    Hij is 17 jaar.
  • 6:35 - 6:37
    Toen hij acht was,
  • 6:37 - 6:40
    zette iemand hem op een boot in Odessa
  • 6:40 - 6:43
    en verscheepte hem naar Israël
  • 6:43 - 6:45
    helemaal alleen.
  • 6:45 - 6:47
    Hij belandde in het zuiden van Tel Aviv
  • 6:47 - 6:49
    en had niet het geluk
  • 6:49 - 6:51
    om opgehaald te worden door een [onduidelijk].
  • 6:51 - 6:53
    Hij zwierf door de straten
  • 6:53 - 6:56
    en werd een prominent bendelid.
  • 6:56 - 6:58
    Hij bracht de laatste 10 jaar van zijn leven
  • 6:58 - 7:00
    door op twee plaatsen -
  • 7:00 - 7:03
    de sloppenwijken en de staatsgevangenis,
  • 7:03 - 7:05
    waar hij de laatste twee jaar doorbracht
  • 7:05 - 7:08
    voordat hij uiteindelijk op deze rots daar zat.
  • 7:08 - 7:10
    Deze jongen
  • 7:10 - 7:13
    was waarschijnlijk misbruikt,
  • 7:13 - 7:16
    verlaten, genegeerd, verraden
  • 7:16 - 7:18
    door bijna elke volwassene die zijn pad kruiste.
  • 7:18 - 7:20
    Voor zo'n kind,
  • 7:20 - 7:23
    als een volwassene die hij leert te respecteren, dichtbij hem blijft
  • 7:23 - 7:25
    en niet van hem wegloopt
  • 7:25 - 7:27
    in elke situatie,
  • 7:27 - 7:30
    ongeacht hoe hij zich gedraagt,
  • 7:30 - 7:33
    is dat een enorme helende ervaring.
  • 7:33 - 7:36
    Het is een daad van onvoorwaardelijke acceptatie,
  • 7:36 - 7:38
    iets dat hij nooit meegemaakt heeft.
  • 7:38 - 7:40
    Ik wil een paar woorden zeggen over visie.
  • 7:40 - 7:43
    Toen ik vier jaar geleden dit programma begon,
  • 7:43 - 7:46
    had ik dit oorspronkelijke plan
  • 7:46 - 7:48
    om een team te creëren
  • 7:48 - 7:50
    van winnende underdogs.
  • 7:50 - 7:53
    Ik had een beeld van Lance Armstrong
  • 7:53 - 7:55
    in mijn hoofd
  • 7:55 - 7:58
    Het kostte me precies twee maanden
  • 7:58 - 8:00
    van complete frustratie
  • 8:00 - 8:02
    om te beseffen dat deze visie
  • 8:02 - 8:04
    misplaatst was.
  • 8:04 - 8:06
    Er is een andere visie
  • 8:06 - 8:08
    veel meer belangrijk
  • 8:08 - 8:11
    en meer voor de hand liggend.
  • 8:11 - 8:14
    Het drong plotseling tot me door dat het doel
  • 8:14 - 8:16
    van deze ritten
  • 8:16 - 8:18
    eigenlijk moest zijn
  • 8:18 - 8:20
    de kinderen bloot te stellen
  • 8:20 - 8:23
    aan slechts een ding: liefde,
  • 8:23 - 8:25
    liefde voor het land, voor de heuvel
  • 8:25 - 8:27
    en de afdaling,
  • 8:27 - 8:30
    voor alle ongelooflijke wezens die ons omringen -
  • 8:30 - 8:32
    de dieren, de planten,
  • 8:32 - 8:34
    De insecten,
  • 8:34 - 8:36
    liefde en respect
  • 8:36 - 8:38
    voor andere leden in je team,
  • 8:38 - 8:40
    in je fietsteam,
  • 8:40 - 8:42
    en vooral,
  • 8:42 - 8:44
    liefde en respect voor jezelf,
  • 8:44 - 8:46
    Dat is iets
  • 8:46 - 8:48
    wat ze verschrikkelijk misten.
  • 8:48 - 8:50
    Samen met de kinderen,
  • 8:50 - 8:53
    ging ik ook door een opmerkelijke transformatie.
  • 8:53 - 8:55
    Ik kom uit een meedogenloze wereld
  • 8:55 - 8:57
    van wetenschap en hoogwaardige technologie.
  • 8:57 - 9:00
    Ik dacht dat redeneren en logisch denken
  • 9:00 - 9:02
    en onophoudelijke drive
  • 9:02 - 9:04
    de enige manieren waren om dingen te laten gebeuren.
  • 9:04 - 9:06
    Voordat ik ging werken met de kinderen,
  • 9:06 - 9:08
    moest alles wat ik deed met hen,
  • 9:08 - 9:10
    of iets dat ik met mezelf deed,
  • 9:10 - 9:12
    perfect zijn,
  • 9:12 - 9:15
    ideaal, optimaal.
  • 9:15 - 9:19
    Na enige tijd met hen gewerkt te hebben,
  • 9:19 - 9:22
    ontdekte ik de grote deugd van empathie
  • 9:22 - 9:24
    en flexibiliteit.
  • 9:24 - 9:26
    Ik was in staat om met een bepaalde visie te beginnen,
  • 9:26 - 9:29
    en als de visie niet werkte, was er niets gebeurd.
  • 9:29 - 9:32
    Het enige wat ik moest doen was ermee spelen, een beetje aanpassen,
  • 9:32 - 9:35
    en met iets komen dat helpt, iets dat werkt.
  • 9:35 - 9:37
    Nu voelt dit meer aan als:
  • 9:37 - 9:39
    dit zijn mijn principes,
  • 9:39 - 9:41
    en als je er niet van houdt:
  • 9:41 - 9:43
    ik heb er andere.
  • 9:43 - 9:45
    (Gelach)
  • 9:45 - 9:50
    (Applaus)
  • 9:50 - 9:52
    Een van deze principes
  • 9:52 - 9:54
    is focus.
  • 9:54 - 9:56
    Voor elke rit
  • 9:56 - 9:58
    zitten we samen met de kinderen,
  • 9:58 - 10:00
    en geven we ze een woord
  • 10:00 - 10:02
    om over na te denken tijdens de rit.
  • 10:02 - 10:05
    Je moet hun aandacht richten op iets
  • 10:05 - 10:07
    omdat er zoveel dingen gebeuren.
  • 10:07 - 10:09
    Deze woorden zijn 'teamwerk'
  • 10:09 - 10:11
    of 'uithoudingsvermogen'
  • 10:11 - 10:13
    of zelfs ingewikkelde concepten
  • 10:13 - 10:15
    zoals 'toewijzing van middelen'
  • 10:15 - 10:17
    of 'perspectief', een woord dat ze niet begrijpen.
  • 10:17 - 10:19
    Je weet wel, perspectief
  • 10:19 - 10:21
    een cruciaal belangrijke
  • 10:21 - 10:23
    levensstrategie
  • 10:23 - 10:26
    die mountainbiken je echt kan leren.
  • 10:26 - 10:28
    Ik vertel kinderen
  • 10:28 - 10:31
    als ze worstelen met een klim
  • 10:31 - 10:33
    en het gevoel hebben dat ze het niet meer aankunnen,
  • 10:33 - 10:36
    het echt helpt om de nabije obstakels te negeren
  • 10:36 - 10:38
    en je hoofd op te heffen en rond te kijken
  • 10:38 - 10:40
    en te zien hoe het uitzicht zich om je heen ontplooit.
  • 10:40 - 10:43
    Het stuwt je letterlijk naar boven.
  • 10:43 - 10:45
    Dat draait perspectief om.
  • 10:45 - 10:47
    Je kunt ook terugkijken in de tijd
  • 10:47 - 10:49
    en beseffen dat je al
  • 10:49 - 10:52
    steilere bergen hebt veroverd.
  • 10:52 - 10:55
    Dat is hoe ze het gevoel van eigenwaarde ontwikkelen.
  • 10:55 - 10:57
    Laat me jullie een voorbeeld geven van hoe het werkt.
  • 10:57 - 11:00
    Je staat met je fiets aan het begin van februari.
  • 11:00 - 11:03
    Het is erg koud, het is een regenachtige dag,
  • 11:03 - 11:05
    het motregent
  • 11:05 - 11:08
    het is koud en kil,
  • 11:08 - 11:11
    en je staat in, laten we zeggen, Yokneam.
  • 11:11 - 11:14
    Je kijkt naar de lucht en door de wolken
  • 11:14 - 11:17
    zie je het klooster op de top van de Muhraka -
  • 11:17 - 11:19
    dat is waar je naartoe moet klimmen -
  • 11:19 - 11:22
    en je zegt: "Het is onmogelijk dat ik daar geraak."
  • 11:22 - 11:25
    En toch, twee uur later
  • 11:25 - 11:28
    sta je op het dak van dit klooster,
  • 11:28 - 11:31
    besmeurd met modder,
  • 11:31 - 11:33
    bloed en zweet.
  • 11:33 - 11:35
    En je kijkt neer op Yokneam,
  • 11:35 - 11:37
    alles is zo klein.
  • 11:37 - 11:39
    En je zegt: "He, Alex. Kijk eens naar deze parkeerplaats waar we begonnen zijn.
  • 11:39 - 11:41
    Het is zo groot.
  • 11:41 - 11:43
    Ik kan niet geloven dat ik het deed.
  • 11:43 - 11:45
    Dat is het punt
  • 11:45 - 11:47
    wanneer je begint te houden van jezelf.
  • 11:48 - 11:50
    We spraken over
  • 11:50 - 11:52
    deze speciale woorden die we hen leerden.
  • 11:52 - 11:55
    Aan het eind van elke rit, zitten we samen
  • 11:55 - 11:57
    en delen momenten
  • 11:57 - 12:00
    waarin die speciale woorden van de dag
  • 12:00 - 12:02
    opdoken en een verschil maakten.
  • 12:02 - 12:04
    Deze discussies
  • 12:04 - 12:06
    kunnen zeer inspirerend zijn.
  • 12:06 - 12:08
    In een van hen, zei een van de kinderen ooit:
  • 12:08 - 12:10
    "Toen we aan het rijden waren op deze bergkam
  • 12:10 - 12:12
    met uitzicht op de Dode Zee -
  • 12:12 - 12:15
    hij heeft het over deze plek hier -
  • 12:15 - 12:17
    werd ik herinnerd
  • 12:17 - 12:19
    aan de dag, toen ik mijn dorp verliet in Ethiopië
  • 12:19 - 12:22
    en samen met mijn broer wegging.
  • 12:22 - 12:24
    We liepen 120 km
  • 12:24 - 12:26
    totdat we Soedan bereikten.
  • 12:26 - 12:29
    Dit was de eerste plaats waar we water en voorraden konden krijgen."
  • 12:29 - 12:32
    Hij vertelt verder en iedereen kijkt naar hem als een held,
  • 12:32 - 12:34
    waarschijnlijk voor de eerste keer in zijn leven.
  • 12:34 - 12:37
    Hij zegt - want ik heb ook vrijwilligers die met mij meerijden,
  • 12:37 - 12:39
    volwassenen, die daar zitten
  • 12:39 - 12:42
    en naar hem luisteren.
  • 12:42 - 12:44
    Hij zegt: "En dit was nog maar het begin
  • 12:44 - 12:46
    van onze beproeving
  • 12:46 - 12:48
    totdat we uiteindelijk in Israël uitkwamen.
  • 12:48 - 12:50
    En pas nu," zegt hij,
  • 12:50 - 12:52
    "begin ik te begrijpen waar ik ben,
  • 12:52 - 12:54
    en ik vind het eigenlijk leuk."
  • 12:54 - 12:56
    Ik herinner mij dat toen hij dat zei,
  • 12:56 - 12:58
    ik kippenvel voelde op mijn lichaam,
  • 12:58 - 13:01
    omdat hij het zei met op de achtergrond het Moab-gebergte.
  • 13:01 - 13:03
    Dat is waar Joshua naar beneden kwam
  • 13:03 - 13:05
    en de Jordaan overstak
  • 13:05 - 13:08
    en het volk van Israël leidde naar het land Kanaän
  • 13:08 - 13:10
    3.000 jaar geleden
  • 13:10 - 13:12
    in dit laatste gedeelte
  • 13:12 - 13:15
    van de reis uit Afrika.
  • 13:15 - 13:17
    Dus het perspectief,
  • 13:17 - 13:19
    context en geschiedenis
  • 13:19 - 13:21
    spelen een belangrijke rol
  • 13:21 - 13:23
    in de manier waarop ik mijn ritten
  • 13:23 - 13:25
    met de kinderen plan.
  • 13:25 - 13:27
    We bezoeken kibboetsen
  • 13:27 - 13:30
    die werden opgericht door overlevenden van de Holocaust.
  • 13:30 - 13:33
    We verkennen ruïnes
  • 13:33 - 13:36
    van Palestijnse dorpen,
  • 13:36 - 13:39
    en we bespreken hoe ze ruïnes werden.
  • 13:39 - 13:42
    We gaan door de vele overblijfselen
  • 13:42 - 13:44
    van de joodse nederzettingen, zoals Nabatic,
  • 13:44 - 13:46
    en Kanaänitische nederzettingen -
  • 13:46 - 13:48
    drie, vier, vijfduizend jaar oud.
  • 13:48 - 13:50
    En door deze wandtapijten,
  • 13:50 - 13:53
    die de geschiedenis van dit land voorstellen,
  • 13:53 - 13:55
    krijgen de kinderen,
  • 13:55 - 13:57
    wat waarschijnlijk het belangrijkste
  • 13:57 - 13:59
    van waarde is in het onderwijs:
  • 13:59 - 14:03
    het inzicht dat het leven complex is.
  • 14:03 - 14:06
    Er is geen zwart-wit.
  • 14:06 - 14:08
    Door het waarderen van de complexiteit,
  • 14:08 - 14:10
    worden ze meer tolerant,
  • 14:10 - 14:13
    en tolerantie leidt tot hoop.
  • 14:14 - 14:16
    Ik rijd met deze kinderen een keer per week,
  • 14:16 - 14:18
    elke dinsdag.
  • 14:18 - 14:21
    Hier is een foto van vorige week dinsdag - minder dan een week geleden -
  • 14:21 - 14:23
    en ik rijd morgen ook met hen.
  • 14:23 - 14:26
    In ieder van deze ritten
  • 14:26 - 14:29
    eindig ik altijd op een van deze ongelooflijke locaties,
  • 14:29 - 14:32
    om dit prachtige landschap in mij op te nemen.
  • 14:32 - 14:34
    Ik voel me gezegend en gelukkig
  • 14:34 - 14:36
    dat ik leef.
  • 14:36 - 14:38
    Ik voel elke vezel
  • 14:38 - 14:40
    in mijn pijnlijke lichaam.
  • 14:40 - 14:42
    Ik voel me gezegend en gelukkig
  • 14:42 - 14:44
    dat ik 15 jaar geleden
  • 14:44 - 14:46
    de moed had om af te treden
  • 14:46 - 14:48
    van mijn vaste aanstelling aan de New York Universiteit
  • 14:48 - 14:50
    en terug te keren naar mijn land
  • 14:50 - 14:52
    waar ik deze ongelooflijke ritten kan maken
  • 14:52 - 14:54
    met deze groep van problematische kinderen
  • 14:54 - 14:56
    afkomstig uit Ethiopië,
  • 14:56 - 14:59
    Marokko en Rusland.
  • 14:59 - 15:01
    Ik voel me gezegend en gelukkig
  • 15:01 - 15:03
    dat elke week, elke dinsdag
  • 15:03 - 15:06
    en eigenlijk elke vrijdag,
  • 15:06 - 15:09
    ik nog eens
  • 15:09 - 15:12
    in het merg van mijn botten
  • 15:12 - 15:15
    de essentie van het leven in Israël op de rand, kan vieren.
  • 15:15 - 15:17
    Dank u.
  • 15:17 - 15:24
    (Applaus)
Title:
Shimon Schockens fietstochten van de hoop
Speaker:
Shimon Schocken
Description:

Informatica professor Shimon Schocken is een fervent mountainbiker. Hij deelt de levenslessen die hij leerde tijdens het rijden. Hij begon met een outdoor programma voor jeugdige gedetineerden van Israël en werd geraakt door zowel hun intense en diepgaande problemen en successen.
more » « less
Video Language:
English
Team:
closed TED
Project:
TEDTalks
Duration:
15:26
Christel Foncke edited Dutch subtitles for What a bike ride can teach you
Christel Foncke added a translation

Dutch subtitles

Revisions Compare revisions

Our website uses cookies for analysis purposes.