ผมเรียนรู้ที่จะอ่านผลและเทรดหุ้นได้อย่างไร...ในเรือนจำ
-
0:01 - 0:03ครั้งผมอายุ 14 ปี
-
0:03 - 0:05ผมแอบย่องเข้าไปในตึกลานโบว์ลิง
-
0:05 - 0:06เพื่อขโมยเงินในตู้เกมหยอดเหรียญ
(เกมอาเขต) -
0:07 - 0:09และระหว่างที่กำลังจะออกจากตึกนั้นเอง
-
0:09 - 0:11รปภ.คนหนึ่งก็เข้ามาคว้าแขนผมไว้
ผมจึงวิ่งหนี -
0:12 - 0:15ผมวิ่งโร่ไปตามถนน
และกระโจนขึ้นไปบนยอดขอบรั้ว -
0:15 - 0:16แต่เมื่อผมขึ้นมาถึงขอบรั้วได้แล้ว
-
0:16 - 0:19เหรียญ 25 เซนต์ถึง 3,000 เหรียญ
อันหนักอึ้งในกระเป๋าผม -
0:19 - 0:20ก็ฉุดรั้งผมให้ร่วงกลับลงสู่พื้นดิน
-
0:21 - 0:24พอผมตั้งสติได้ รปภ.คนนั้นก็มายืน
ค้ำศีรษะผมเรียบร้อยแล้วพูดว่า -
0:24 - 0:27"คราวหน้าถ้าเด็กเมื่อวานซืนอย่างแก
คิดจะขโมยของ ก็ขโมยเท่าที่เอาไปได้" -
0:27 - 0:29(เสียงหัวเราะ)
-
0:29 - 0:32ผมถูกส่งตัวไปยังสถานพินิจ
-
0:32 - 0:34และเมื่อผมถูกปล่อยตัว
ให้อยู่ในความปกครองของแม่ -
0:35 - 0:38คำแรกที่ลุงพูดกับผมคือ
"แกไปทำยังไงถึงโดนจับได้ล่ะ" -
0:38 - 0:40ผมตอบว่า
"โธ่ ก็กระเป๋ามันหนักนี่ลุง" -
0:40 - 0:43ลุงบอกว่า
"แกก็ไม่เห็นต้องขนมาหมดตู้เลยนี่" -
0:43 - 0:46ผมตอบว่า
"แหม ก็มันเล็กนี่นา จะให้ผมทำอย่างไรได้" -
0:46 - 0:51สิบนาทีต่อมา
ลุงพาผมไปงัดตู้เกมอีกร้านหนึ่ง -
0:51 - 0:53เราจำเป็นต้องมีค่าน้ำมันกลับบ้าน
-
0:53 - 0:54นี่แหละคือชีวิตของผม
-
0:55 - 0:57ผมเติบโตในโอ๊คแลนด์ รัฐแคลิฟอร์เนีย
-
0:57 - 1:00พร้อมหน้าพร้อมตาด้วยแม่
และสมาชิกครอบครัวใหญ่ -
1:00 - 1:01ที่เสพติดผลึกโคเคน (crack cocaine)
-
1:02 - 1:06สภาพแวดล้อมของผมคือ
การใช้ชีวิตร่วมกับครอบครัว เพื่อน ๆ -
1:07 - 1:09และศูนย์พักพิงของคนเร่ร่อน
-
1:09 - 1:13บ่อยครั้ง ที่ได้อาหารมื้อหลักจากการ
เข้าแถวรอรับอาหารยังชีพในโรงทาน -
1:13 - 1:15ลูกพี่เคยบอกผมว่า
-
1:15 - 1:17"เงินเท่านั้นที่ครองโลก
-
1:17 - 1:19และทุกอย่างในโลกใบนี้
-
1:19 - 1:21และตามเส้นทางสายนี้ เงินก็คือพระเจ้า
-
1:21 - 1:23และหากว่านายตามกลิ่นเงินนั่นไป
-
1:23 - 1:25มันจะพานายไปหาคนพาลหรือบัณฑิตก็ได้"
-
1:26 - 1:29ต่อมาไม่นานนัก ผมก็ก่อคดีครั้งแรกในชีวิต
-
1:29 - 1:32เป็นครั้งแรกที่มีคนบอกว่าผมมีแววแจ้งเกิด
-
1:32 - 1:33และรู้สึกว่ามีคนเชื่อมั่นในตัวผม
-
1:34 - 1:36ไม่เคยมีใครบอกว่าผมสามารถเป็นทนายความ
-
1:36 - 1:38เป็นแพทย์หรือวิศวกรเลยสักคน
-
1:38 - 1:41ผมจะทำเช่นนั้นได้อย่างไร
ผมอ่านเขียนไม่ออก สะกดไม่เป็น -
1:42 - 1:43ผมไร้การศึกษา
-
1:43 - 1:45ผมจึงได้แต่คิดว่าอาชญากรรมคือเส้นทางของผม
-
1:47 - 1:49แต่แล้ววันหนึ่ง
-
1:49 - 1:50ผมได้คุยกับใครคนหนึ่ง
-
1:50 - 1:54เขาบอกผมถึงโอกาสของการปล้นที่เราน่าจะทำได้
-
1:55 - 1:56แล้วเราก็ปล้นได้สำเร็จ
-
1:57 - 1:59ความจริงก็คือผมเติบโตมา
-
1:59 - 2:01ในประเทศที่มีความแข็งแกร่งทางการเงินสูงสุด
-
2:01 - 2:03"สหรัฐอเมริกา"
-
2:03 - 2:07ทว่าผมกลับต้องมองแม่ต่อแถวที่ธนาคารเลือด
-
2:09 - 2:12แล้วนำเงิน 40 ดอลลาร์ที่ได้จากการขายเลือด
มาจุนเจือลูก ๆ -
2:13 - 2:17ทุกวันนี้บนแขนของเธอยังคงมีรอยเข็ม
หลงเหลือให้เห็นอยู่เลย -
2:17 - 2:19ผมจึงไม่เคยสนใจสังคมที่ผมอยู่
-
2:19 - 2:21เพราะพวกเขาไม่เคยแยแสชีวิตผม
-
2:21 - 2:24ทุกคนต่างช่วงชิงเพื่อให้ได้มาซึ่ง
สิ่งที่ตัวเองต้องการ -
2:24 - 2:26พวกค้ายา โจร ธนาคารเลือด
-
2:26 - 2:28ทุกคนฉกฉวยเงินเปื้อนเลือดกันหมด
-
2:28 - 2:30ส่วนตัวผมก็หาได้ในทุกวิถีทางที่จำเป็น
-
2:30 - 2:32ผมเองก็หาเงินด้วยวิธีนั้นครับ
-
2:32 - 2:34ความรู้เรื่องทางการเงินครองโลกได้จริง ๆ
-
2:35 - 2:37และผมก็เคยเป็นทาสมันในวัยเด็ก
-
2:37 - 2:38ติดตามพวกคนพาล
-
2:40 - 2:43เมื่อผมมีอายุ 17 ปี
ผมถูกจับกุมข้อหาชิงทรัพย์และฆาตกรรม -
2:43 - 2:47ต่อมา ผมก็ได้เรียนรู้ว่าเงิน
มีอิทธิพลในคุกยิ่งกว่าข้างถนนเสียอีก -
2:47 - 2:49ผมจึงอยากเข้าร่วมวงการนี้
-
2:50 - 2:53วันหนึ่ง ผมรีบไปคว้าหน้าข่าวกีฬา
ของหนังสือพิมพ์ -
2:53 - 2:54เพื่อให้เพื่อนร่วมห้องขังอ่านให้ผมฟัง
-
2:55 - 2:57บังเอิญว่า ผมเผลอหยิบหน้าธุรกิจมา
-
2:57 - 3:00ชายแก่คนนี้จึงพูดว่า "อ้าว เจ้าหนุ่ม
นายเลือก 'หุ้น' มาเรอะ" -
3:00 - 3:01ผมถาม "มันคืออะไรเหรอครับ"
-
3:02 - 3:05เขาบอกว่า "มันเป็นสถานที่
ที่พวกคนผิวขาวซุกเงินไว้ไงล่ะ" -
3:05 - 3:06(เสียงหัวเราะ)
-
3:06 - 3:10นี่เป็นครั้งแรก
ที่ผมเห็นแสงสว่างรำไรของความหวัง -
3:10 - 3:11มองเห็นอนาคต
-
3:11 - 3:14เขาอธิบายให้ผมฟังย่อ ๆ ว่าหุ้นคืออะไร
-
3:15 - 3:16แต่ก็เป็นเพียงเศษเสี้ยว
-
3:18 - 3:20ผมจะทำได้อย่างไรกัน
-
3:20 - 3:22ผมอ่าน เขียน หรือสะกดไม่เป็นเลย
-
3:23 - 3:25ทักษะที่ผมพัฒนาขึ้น
เพื่อปกปิดความไร้การศึกษาของผม -
3:25 - 3:27ใช้การไม่ได้อีกต่อไปในสภาพเช่นนี้
-
3:27 - 3:30ผมติดอยู่ในกับดัก เป็นเหยื่อในหมู่นักล่า
-
3:30 - 3:32ต่อสู้เพื่ออิสรภาพที่ไม่เคยมี
-
3:32 - 3:34ผมพ่ายแพ้ อ่อนล้า
-
3:34 - 3:36และอับจนหนทาง
-
3:37 - 3:39ดังนั้น ตอนผมมีอายุ 20 ปี
-
3:39 - 3:41ผมก็ได้กระทำสิ่งที่ยากที่สุดในชีวิต
-
3:42 - 3:43ผมหยิบหนังสือมาเล่มหนึ่ง
-
3:45 - 3:48และมันเป็นช่วงเวลาที่ทรมานใจที่สุด
-
3:49 - 3:51ในการพยายามเรียนรู้วิธีการอ่าน
-
3:51 - 3:54การตัดขาดจากครอบครัว
-
3:54 - 3:55จากบรรดาเพื่อนซี้
-
3:56 - 3:58มันสาหัสเอาการเลยล่ะครับ
-
3:58 - 3:59เป็นการกัดฟันสู้เลยทีเดียว
-
3:59 - 4:01แต่ผมหารู้ไม่ว่า
-
4:01 - 4:04ผมกำลังได้รับของขวัญอันยิ่งใหญ่ที่สุด
เท่าที่ผมเคยฝันใฝ่ -
4:04 - 4:06คุณค่าในตัวเอง
-
4:06 - 4:08ความรู้ ความมีวินัย
-
4:09 - 4:13ผมตื่นตาตื่นใจกับการอ่านมาก
เสียจนผมอ่านทุกอย่างที่ขวางหน้า -
4:13 - 4:16ห่อลูกอม โลโกเสื้อผ้า
ป้ายตามถนนหนทาง ทุกอย่างเลย -
4:16 - 4:17ผมอ่านไปหมดทุกอย่าง
-
4:17 - 4:18(เสียงปรบมือ)
-
4:18 - 4:20อ่านแทบทุกอย่างเลยครับ
-
4:21 - 4:24ผมตื่นเต้นมากที่ได้รู้วิธีการอ่าน
และการสะกดคำ -
4:25 - 4:27เมื่อเพื่อนซี้ผมมาเยี่ยมแล้วถาม
"นั่นกินอะไรอยู่น่ะ" -
4:27 - 4:29"ล ลิง - สระอู - ก ไก่ - อ อ่าง
- สระโอะ - ม ม้า = ลูกอม" -
4:29 - 4:31(เสียงหัวเราะ)
-
4:31 - 4:34"ขอกินมั่งสิ" ผมตอบว่า
"สระไอ - ม ม้า - ไม้เอก = ไม่" -
4:34 - 4:35(เสียงหัวเราะ)
-
4:35 - 4:36มันสุดยอดเลยครับ
-
4:36 - 4:39ผมได้อ่านออกเป็นครั้งแรกในชีวิตของผมจริง ๆ
-
4:39 - 4:41สิ่งที่ผมรู้สึกมันช่างน่าอัศจรรย์ใจ
-
4:43 - 4:46และเมื่อผมมีอายุได้ 22
-
4:47 - 4:49ผมก็รู้สึกมั่นใจในตัวเอง
-
4:49 - 4:50ผมนึกถึงสิ่งที่ พ่อใหญ่ เคยบอกไว้
-
4:52 - 4:55ผมจึงหยิบหนังสือพิมพ์หน้าธุรกิจมาอ่าน
-
4:56 - 4:57ผมอยากจะดูหน้าคนผิวขาวกระเป๋าหนักหน่อย
-
4:57 - 4:59(เสียงหัวเราะ)
-
5:01 - 5:02ผมจึงมองหาแบบผ่าน ๆ ครับ
-
5:03 - 5:05เมื่อผมมีความก้าวหน้าในอาชีพการงาน
-
5:05 - 5:09ในการสอนผู้อื่นให้บริหารเงินและลงทุนเป็น
-
5:09 - 5:12ผมก็ได้เรียนรู้ว่าผมต้องรับผิดชอบใน
การกระทำของตัวเอง -
5:12 - 5:15จริงอยู่ ที่ผมเติบโตขึ้น
ในสภาพสังคมที่ซับซ้อนเป็นอย่างยิ่ง -
5:15 - 5:17แต่ผมกลับเลือกที่จะก่ออาชญากรรม
-
5:17 - 5:19ผมต้องยอมรับความผิดที่ตัวเองก่อขึ้น
-
5:19 - 5:22ผมต้องรับผิดชอบในสิ่งนั้น
และผมก็ได้กระทำแล้ว -
5:22 - 5:25ผมได้สร้างหลักสูตรที่จะสามารถสอนผู้ต้องขัง
-
5:25 - 5:27ให้รู้เทคนิคการบริหารเงิน
ผ่านการจ้างงานในคุกขึ้นมา -
5:29 - 5:32การจัดการวิถีชีวิตอย่างเหมาะสม
จะเป็นการมอบเครื่องมือในการผ่องถ่าย -
5:32 - 5:35ที่เราสามารถใช้ในการจัดการเงิน
เมื่อพวกเราหวนคืนสู่สังคม -
5:35 - 5:39เฉกเช่นคนทั่วไปที่ไม่ได้ก่ออาชญากรรม
-
5:39 - 5:40และแล้วผมก็พบว่า
-
5:41 - 5:43จากรายงานของมาร์เก็ตวอทช์
(MarketWatch) -
5:43 - 5:45ประชากรชาวอเมริกันกว่าร้อยละ 60
-
5:45 - 5:47มีเงินออมต่ำกว่า 1,000 เหรียญสหรัฐ
-
5:48 - 5:51กีฬาได้เป็นตัวบ่งบอกให้เห็นว่า
บรรดาผู้เล่นใน NBA และ NFL -
5:51 - 5:53กว่าร้อยละ 60 นั้นหมดเนื้อหมดตัว
-
5:53 - 5:56ร้อยละ 40 ของปัญหาชีวิตสมรส
เป็นผลมาจากปัญหาทางการเงิน -
5:57 - 5:58นี่มันอะไรกันเนี่ย
-
5:58 - 6:00(เสียงหัวเราะ)
-
6:00 - 6:03นี่คุณตั้งใจจะบอกผมว่า
คนเราทำงานมาทั้งชีวิต -
6:03 - 6:06มีกำลังที่จะซื้อรถ ซื้อบ้าน
เสื้อผ้า และข้าวของอื่น ๆ -
6:06 - 6:08แต่กลับมีชีวิตแบบเดือนชนเดือนเนี่ยนะ
-
6:08 - 6:12สมาชิกในสังคมจะมาช่วยเหลือผู้ต้องขัง
-
6:12 - 6:14ให้คืนสู่สังคมได้อย่างไร
-
6:14 - 6:16ในเมื่อพวกเขายังช่วยตัวเองไม่ได้เลย
-
6:16 - 6:17พวกเราเสร็จแน่
-
6:17 - 6:19(เสียงหัวเราะ)
-
6:19 - 6:21ผมต้องการแผนที่ดีกว่านั้น
-
6:23 - 6:25แผนนี้ดูจะใช้การไม่ได้ดีนัก
-
6:25 - 6:26ฉะนั้น...
-
6:28 - 6:29ผมจึงคิดว่า
-
6:32 - 6:35ผมจึงมีหน้าที่ต้องพบพวกเขาและเข้าช่วยเหลือ
-
6:36 - 6:38ด้วยหนทางนี้
-
6:38 - 6:41และมันบ้าสิ้นดี เพราะในตอนนี้
ผมกลับห่วงใยชุมชนผมเสียอย่างนั้น -
6:41 - 6:43ว้าว ลองคิดดูสิครับ
ผมเนี่ยนะจะเป็นห่วงชุมชนตัวเอง -
6:45 - 6:47การขาดความรู้ด้านการเงิน
ถือเป็นโรคอย่างหนึ่ง -
6:47 - 6:50ที่ทำให้คนส่วนน้อยและชนชั้นรองลงมา
ในสังคมเราเป็นอัมพาต -
6:50 - 6:52มาหลายชั่วอายุคน
-
6:52 - 6:55พวกเราควรจะโมโหในเรื่องนี้
-
6:55 - 6:56ลองถามตัวคุณเองดูนะครับ
-
6:56 - 7:00ในประเทศที่ขับเคลื่อนด้วย
ความมั่งคั่งทางการเงินเฉกเช่นสหรัฐฯ -
7:00 - 7:04แต่ประชากรครึ่งประเทศ
กลับขาดความรู้ด้านการเงินไปได้อย่างไร -
7:05 - 7:08การเข้าถึงความยุติธรรม สถานะทางสังคม
-
7:08 - 7:11สภาพความเป็นอยู่ การขนส่งและอาหาร
-
7:11 - 7:14ทั้งหมดทั้งมวลนั้นขึ้นอยู่กับเงิน
ที่คนส่วนมากไม่อาจจัดหามาได้ -
7:14 - 7:16บ้าไปแล้ว!
-
7:16 - 7:17มันคือโรคระบาด
-
7:17 - 7:20และเป็นภัยใหญ่หลวงยิ่งกว่า
ต่อความปลอดภัยสาธารณะเหนือสิ่งอื่นใด -
7:22 - 7:24ตามรายงานของกรมราชทัณฑ์แคลิฟอร์เนีย
-
7:24 - 7:27ผู้ต้องขังจำนวนมากกว่า 70%
-
7:27 - 7:30ได้ก่อเหตุหรือถูกฟ้องร้องโดยเป็น
ความผิดที่มีเรื่องเงินเข้ามาเกี่ยวข้อง -
7:30 - 7:35ชิงทรัพย์ ลักทรัพย์ในเคหสถาน ฉ้อโกง
ลักทรัพย์ กรรโชกทรัพย์... -
7:36 - 7:37และรายการอีกเป็นหางว่าว
-
7:38 - 7:39คิดดูสิครับ
-
7:39 - 7:42ผู้ต้องขังธรรมดา ๆ คนหนึ่ง
-
7:42 - 7:45ที่เข้ามาในระบบเรือนจำแคลิฟอร์เนีย
-
7:45 - 7:46โดยปราศจากความรู้ทางการเงิน
-
7:47 - 7:49ได้ค่าแรง 30 เซนต์ต่อชั่วโมง
-
7:49 - 7:51กว่า 800 ดอลลาร์ต่อปี
-
7:51 - 7:54โดยไม่มีการใช้จ่ายและการออมเงิน
-
7:55 - 7:59ในการพ้นโทษก่อนกำหนด เขาจะได้รับเงิน 200
ดอลลาร์ที่ประตูขาออกและได้รับคำบอกกล่าวว่า -
7:59 - 8:02"เฮ้ย โชคดีนะ อยู่ให้ห่างจากอบายมุขล่ะ
แล้วอย่ากลับมาที่คุกอีก" -
8:03 - 8:06โดยไร้ซึ่งการเตรียมตัวอย่างรอบคอบ
หรือการวางแผนการเงินระยะยาว -
8:06 - 8:07แล้วอย่างนี้เขาจะทำอะไร
-
8:09 - 8:10ในร่างอายุ 60 ปีล่ะ
-
8:11 - 8:12ได้งานดี ๆ ทำ
-
8:12 - 8:16หรือวกกลับไปมีพฤติกรรมอันอุกอาจ
ที่จะนำเขาไปสู่คุกเป็นอันดับแรกล่ะ -
8:17 - 8:19คุณผู้เสียภาษีทั้งหลาย เลือกดูสิครับ
-
8:19 - 8:22อาจเป็นได้ว่า การศึกษา
ได้เลือกไว้ให้เขาเรียบร้อยแล้ว -
8:23 - 8:25ถ้าเช่นนั้น เราจะรักษาโรคนี้อย่างไรดี
-
8:26 - 8:28ผมได้ร่วมก่อตั้งโครงการหนึ่งขึ้น
-
8:28 - 8:33มีชื่อว่า "Financial Empowerment
Emotional Literacy" -
8:33 - 8:34เรียกสั้น ๆ กันว่า "FEEL"
-
8:34 - 8:37เป็นโครงการที่จะสอนคุณว่า
จะแยกแยะการตัดสินใจด้วยอารมณ์ -
8:37 - 8:39ออกจากการตัดสินใจทางการเงินได้อย่างไร
-
8:39 - 8:43และสี่กฎเหนือกาลเวลา
ที่มีผลต่อการเงินส่วนบุคคลก็คือ -
8:43 - 8:44วิธีที่เหมาะสมในการอดออม
-
8:46 - 8:47ควบคุมค่าครองชีพ
-
8:48 - 8:50กู้ยืมเงินอย่างมีประสิทธิผล
-
8:50 - 8:54และสร้างความหลากหลายให้การเงินของคุณ
ด้วยการยอมให้เงินทำงานให้คุณบ้าง -
8:54 - 8:56แทนการที่คุณจะทำงานเพื่อให้ได้เงิน
-
8:56 - 9:00ผู้ต้องขังจำเป็นต้องมีทักษะชีวิตเหล่านี้
ก่อนที่เราจะกลับคืนสู่สังคมครับ -
9:01 - 9:05เราไม่อาจได้รับการฟื้นฟูอย่างเต็มรูปแบบ
โดยปราศจากทักษะชีวิตเหล่านี้ -
9:05 - 9:09ความคิดนี้ที่ว่ามีแต่พวกมืออาชีพเท่านั้น
ที่จะลงทุนและจัดการเงินได้ -
9:09 - 9:11เป็นเรื่องที่น่าแค่นหัวเราะจริง ๆ
-
9:12 - 9:13รวมทั้งใครหน้าไหนก็ตามที่บอกคุณ
นั่นแหละ "โกหก" -
9:13 - 9:18(เสียงปรบมือ)
-
9:18 - 9:21"มืออาชีพ" คือ
-
9:21 - 9:23คนที่รู้ความชำนาญของตัวเองดียิ่งกว่าใคร
-
9:23 - 9:28และไม่มีผู้ใดรู้ว่าคุณจำเป็นต้องมีเงินเท่าไร
มีมากเท่าไร หรือต้องการเท่าไรยิ่งไปกว่าคุณ -
9:28 - 9:30ซึ่งก็หมายความว่าคุณคือ "มืออาชีพ" แล้ว
-
9:31 - 9:35ความรู้เรื่องทางการเงินไม่ใช่ทักษะหรอกครับ
ท่านผู้มีเกียรติที่เคารพ -
9:35 - 9:36แต่เป็นไลฟสไตล์ต่างหาก
-
9:38 - 9:42เสถียรภาพทางการเงินเป็นผลพลอยได้
ของไลฟ์สไตล์ที่เหมาะสม -
9:42 - 9:46ผู้ต้องขังที่มีความมั่นคงทางการเงิน
สามารถกลายเป็นพลเมืองผู้เสียภาษีได้ -
9:47 - 9:50และพลเมืองผู้เสียภาษีที่มีความมั่นคง
ทางการเงินสามารถคงสภาพต่อไปได้ -
9:50 - 9:55สิ่งนี้เอื้อให้เราสร้างสะพาน
ระหว่างผู้คนที่เรามีอิทธิพล -
9:55 - 9:57ทั้งครอบครัว มิตรสหาย และคนรุ่นใหม่
-
9:57 - 10:00ที่ยังคงหลงเชื่อว่า
อาชญากรรมกับเงินนั้นเกี่ยวพันกัน -
10:02 - 10:05ฉะนั้น เราจงวางความกลัวและความวิตก
-
10:05 - 10:06ของคำศัพท์การเงินทั้งมวล
-
10:06 - 10:10และเรื่องไร้สาระอื่น ๆ ที่คุณเคยได้ยินมา
-
10:10 - 10:14แล้วมาเข้าถึงธาตุแท้ของ
สิ่งที่กำลังทำให้สังคมเราพิกลพิการ -
10:14 - 10:18ด้วยการรับผิดชอบของคุณ
ให้เป็นผู้จัดการที่มีชีวิตที่ดีขึ้น -
10:19 - 10:22และมาร่วมกันสร้างหลักสูตร
ที่เรียบง่ายและใช้งานถนัด -
10:22 - 10:25ที่เข้าถึงแก่นแท้ แก่นแท้...
-
10:25 - 10:29ของ "การเสริมความแข็งแกร่งทางการเงิน
และความรู้ทางอารมณ์" ว่าแท้จริงคืออะไร -
10:29 - 10:31ทีนี้ หากว่าคุณกำลังนั่งอยู่นี่ในหมู่ผู้ชม
แล้วบอกว่า -
10:32 - 10:34"โอ ยอดเลย แต่นั่นไม่ใช่ฉัน
ฉันไม่ซื้อหรอกน่า" -
10:34 - 10:35เช่นนั้นก็มาเรียนกับผมสิครับ
-
10:35 - 10:37(เสียงหัวเราะ)
-
10:37 - 10:41ผมจะได้แสดงให้เห็นว่า คุณจะเสียเงิน
แค่ไหนเวลาที่อารมณ์คุณเป็นใหญ่ -
10:42 - 10:45(เสียงปรบมือ)
-
10:48 - 10:49ขอบคุณมาก ขอบคุณครับ
-
10:49 - 10:50(เสียงปรบมือ)
- Title:
- ผมเรียนรู้ที่จะอ่านผลและเทรดหุ้นได้อย่างไร...ในเรือนจำ
- Speaker:
- เคอร์ติส 'วอลล์สตรีท' แครอล (Curtis 'Wall Street' Carroll)
- Description:
-
more » « less
"ความรู้เรื่องทางการเงิน (Financial Literacy) ไม่ใช่ทักษะ หากแต่เป็นไลฟ์สไตล์" เป็นคำกล่าวที่นำมาจากเคอร์ติส ' วอลล์สตรีท' แครอล ในฐานะผู้ต้องขังคนหนึ่ง แครอลรู้ซึ้งถึงอำนาจแห่งเงินตรา ขณะที่ยังอยู่ในเรือนจำ เขาได้เรียนรู้วิธีที่จะอ่านผลและเทรดหุ้นด้วยตนเอง
ณ วันนี้ เขาจะมาส่งต่อถ้อยคำอันเรียบง่ายทว่าทรงอำนาจ "เราทุกคนล้วนอยากมีความรู้ความเข้าใจในเงินของเราให้ถ่องแท้ยิ่งขึ้นด้วยกันทั้งนั้น" - Video Language:
- English
- Team:
closed TED
- Project:
- TEDTalks
- Duration:
- 10:50
|
Unnawut Leepaisalsuwanna approved Thai subtitles for How I learned to read -- and trade stocks -- in prison | |
|
|
Unnawut Leepaisalsuwanna edited Thai subtitles for How I learned to read -- and trade stocks -- in prison | |
|
Vera Chicharito accepted Thai subtitles for How I learned to read -- and trade stocks -- in prison | |
|
|
Vera Chicharito edited Thai subtitles for How I learned to read -- and trade stocks -- in prison | |
|
Thipnapa Huansuriya rejected Thai subtitles for How I learned to read -- and trade stocks -- in prison | |
|
Rawee Ma accepted Thai subtitles for How I learned to read -- and trade stocks -- in prison | |
|
|
Rawee Ma edited Thai subtitles for How I learned to read -- and trade stocks -- in prison | |
|
Retired user edited Thai subtitles for How I learned to read -- and trade stocks -- in prison |