Misschien leven je kinderen straks op Mars. Zo kan het

Het klinkt als science fiction, maar voor journalist Stephen Petranek leidt het geen twijfel: binnen 20 jaar zullen er mensen leven op Mars. In deze provocerende talk legt Petranek uit dat de mens een ruimtevarende soort zal worden en beschrijft hij in fascinerend detail hoe we van Mars ons volgende thuis zullen maken. "Mensen zullen overleven, ongeacht wat er op Aarde gebeurt", zegt Petranek. "We zullen nooit de laatste van onze soort zijn."

Zet je schrap,

we gaan naar Mars.

Niet alleen een paar astronauten --

duizenden mensen gaan Mars koloniseren.

En wel binnen afzienbare tijd.

Sommigen van jullie zullen
aan projecten op Mars gaan werken

en ik garandeer dat sommige
van jullie kinderen er zullen gaan wonen.

Dat klinkt waarschijnlijk belachelijk,

dus vertel ik jullie
hoe en wanneer dat zal gebeuren.

Maar eerst wil ik een voor de hand
liggende vraag bespreken:

waarom moeten we dat verdorie doen?

12 jaar geleden

gaf ik een TED Talk over 10 manieren
waarop de wereld zou kunnen eindigen.

We zijn ongelooflijk kwetsbaar
voor de grillen van ons melkwegstelsel.

Eén enkele, grote asteroïde
kan ons voorgoed uitschakelen.

Om te overleven moeten we verder reiken
dan onze thuisplaneet.

Bedenk eens wat een tragedie het zou zijn

als alles wat mensen ooit hebben bereikt,
zou worden vernietigd.

Er is nog een reden waarom we moeten gaan:

verkennen zit in ons DNA.

Twee miljoen jaar geleden
evolueerde de mens in Afrika

en verspreidde zich langzaam
maar zeker over de hele planeet.

Hij reikte naar het ongewisse
ver achter de horizon.

Dat is onze aard.

En daardoor floreerde hij.

Enkele van de grootste stappen vooruit
in de beschaving en technologie

kwamen van onze zucht tot verkennen.

Ja, we zouden een hoop goed kunnen doen

met het geld dat nodig zou zijn
voor een bloeiende kolonie op Mars.

En we zouden allemaal veel beter
moeten zorgen voor onze eigen planeet.

En ja, ik maak me zorgen dat we Mars
evenzeer kunnen verpesten als de Aarde.

Maar bedenk even wat we hadden

toen John F. Kennedy ons vertelde
dat we een mens op de maan zouden zetten.

Hij bracht een hele generatie
aan het dromen.

Bedenk hoe geïnspireerd we zullen zijn
als we landen op Mars.

Misschien kijken we dan
terug naar de Aarde

en beseffen dat daar één volk leeft
in plaats van vele.

En misschien, als we naar de Aarde kijken

terwijl we vechten
om te overleven op Mars,

zullen we beseffen
hoe kostbaar de thuisplaneet is.

Laat me jullie iets vertellen

over het buitengewone avontuur
dat we gaan ondernemen.

Maar eerst,

een paar fascinerende feiten
over waar we naartoe gaan.

Dit beeld toont de ware grootte
van Mars in vergelijking met de Aarde.

Mars is geen zusterplaneet.

Hij is minder dan half
zo groot als de Aarde,

maar hoewel hij kleiner is,

is de oppervlakte van Mars
waar je op kunt staan

gelijk aan de oppervlakte van de Aarde
waar je op kan staan,

omdat de Aarde grotendeels
bedekt is door water.

De atmosfeer op Mars is echt ijl --

100 keer ijler dan op Aarde --

en niet goed om in te ademen,
het is voor 96% koolstofdioxide.

Het is daar echt koud.

De gemiddelde temperatuur bedraagt -63 °C,

al is hij nogal variabel.

Een dag op Mars duurt ongeveer
even lang als een dag op Aarde,

plus ongeveer 39 minuten.

Seizoenen en jaren op Mars
duren tweemaal zolang als op Aarde.

Voor wie vleugels wil aanbinden
en wat vliegen:

de zwaartekracht op Mars is
een stuk minder dan op Aarde.

Je kunt er makkelijk over je auto springen
in plaats van eromheen te lopen.

Zoals je kunt zien,
is Mars niet echt Aarde-achtig,

maar het is veruit de meest leefbare
andere plaats in ons hele zonnestelsel.

Dit is het probleem.

Mars is ver weg,

duizend keer verder weg
dan onze eigen maan.

De maan is ongeveer 400.000 km ver.

De Apollo-astronauten
waren drie dagen onderweg.

Mars is 400 miljoen km ver

en we zullen acht maanden onderweg zijn --

240 dagen.

En dat alleen als we op een bepaalde dag,

op een bepaald tijdstip lanceren,

eens om de twee jaar,

als Mars en Aarde zo zijn uitgelijnd

dat de af te leggen afstand de kortste is.

240 dagen is een lange tijd
om met je collega's

in een blikken doos door te brengen.

En voorlopig zijn de resultaten
van onze reizen naar Mars belabberd.

Wij, de Russen,
de Europeanen, de Japanners,

de Chinezen en de Indiërs

stuurden er 44 raketten naartoe,

en de overgrote meerderheid
miste hun doel of stortte neer.

Slechts ongeveer een derde
van de missies naar Mars was succesvol.

Op dit moment hebben we trouwens

geen raket die groot genoeg is
om zover te geraken.

Ooit hadden we er een, de Saturn V.

Een paar Saturn V’s
zou ons ernaartoe kunnen brengen.

Het was de meest prachtige machine
ooit gebouwd door de mens,

het was de raket
die ons naar de maan bracht.

Maar de laatste Saturn V lanceerde
in 1973 het Skylab ruimtestation,

toen we besloten om iets te doen
dat de shuttle werd genoemd,

in plaats van verder te gaan naar Mars
nadat we geland waren op de maan.

De grootste raket die we nu hebben,

is maar half groot genoeg
om ons naar Mars te brengen.

Naar Mars gaan, zal niet makkelijk zijn,

vandaar deze heel interessante vraag:

wanneer zullen de eerste mensen
er gaan landen?

Een aantal experts denken
dat als we er voor 2050 geraken,

dat al een hele prestatie zou zijn.

NASA schijnt het tegenwoordig
te houden op 2040.

Misschien kunnen ze dat.

Ik denk dat ze tegen 2035 mensen
in een baan om Mars kunnen brengen.

Maar eerlijk gezegd denk ik niet

dat ze in 2035 de moeite gaan nemen

om een raket naar Mars te sturen,

omdat we er al zullen zijn.

We gaan in 2027 op Mars landen.

Dat komt omdat deze man

vastbesloten is om dat te laten gebeuren.

Hij heet Elon Musk en is de CEO
van Tesla Motors en SpaceX.

Hij vertelde me dat we in 2025
zouden landen op Mars,

maar Elon Musk is optimistischer dan ik --

en dat is al niet weinig --

dus geef ik hem een paar jaar speling.

Maar...

toch moet je jezelf afvragen,

of deze man dit echt kan doen
tegen 2025 of 2027?

Laten we een decennium Elon Musk
een beetje in perspectief plaatsen.

Waar was dit 10 jaar geleden?

Dat is de Tesla elektrische auto.

In 2005 zeiden een heleboel mensen
in de auto-industrie,

dat we de eerste 50 jaar geen degelijke
elektrische auto zouden hebben.

En waar was dit?

Dat is Falcon 9-raket van SpaceX,

ze brengt zes ton voorraden omhoog
naar het International Space Station.

10 jaar geleden
lanceerde SpaceX nog niets

of stuurde geen raket naar waar dan ook.

Dus denk ik dat de kans groot is

dat de persoon die een revolutie
in de auto-industrie veroorzaakte

in minder dan 10 jaar,

en de persoon die binnen 10 jaar

een heel raketbedrijf
uit de grond stampte,

ons tegen 2027 naar Mars zal brengen.

Nu moet je dit weten:

overheden en robots controleren
dit spel niet langer.

Privébedrijven gaan de ruimte in

en zullen je dolgraag naar Mars brengen.

Dat roept weer een andere vraag op:

kunnen we daar leven?

Misschien kan NASA er ons
voor 2040 niet naartoe brengen

of misschien kunnen wij
er lang vóór NASA geraken,

maar NASA heeft een grote
verantwoordelijkheid genomen

in het uitzoeken van hoe we
op Mars kunnen leven.

Bekijk het zo eens.

Dit heb je nodig om te leven op Aarde:

voedsel, water, onderdak en kleding.

En dit heb je nodig om te leven op Mars:

alle bovengenoemde plus zuurstof.

Laten we eens kijken
naar het belangrijkste ding op deze lijst.

Water is de basis van alle leven
zoals wij het kennen.

Water is veel te zwaar om het van hier
naar Mars te brengen om er te leven.

We moeten dus water vinden als we
erin willen slagen om op Mars te leven.

Mars ziet er echt droog uit,

de hele planeet lijkt een woestijn.

Maar het blijkt dat het niet zo is.

Alleen al de grond op Mars
bevat tot 60% water.

Een hoop satellieten in een baan
rond Mars toonden ons --

tussen haakjes: dat is een echte foto --

dat in veel kraters op Mars
een laag waterijs ligt.

Dat is geen slechte plek
om een kolonie te starten.

Hier is een weergave van wat graafwerk
van de Phoenix Lander in 2008.

Het laat zien dat er ijs zit,
net onder het oppervlak van de grond --

dat witte spul is ijs.

Op de tweede foto,

van vier dagen later,

kan je zien dat een deel
ervan verdampt is.

Orbiters vertellen ons ook

dat er op Mars enorme hoeveelheden
ondergronds water en gletsjers zijn.

Als al het waterijs aan de polen
zou gaan smelten,

zou het grootste deel van de planeet
onder 10 meter water staan.

Er is daar genoeg water,

maar het meeste is ijs
en het meeste zit ondergronds.

Het kost veel energie
en inspanning om eraan te komen.

Dit apparaat is in 1998 bedacht
aan de universiteit van Washington.

Eigenlijk een simpele luchtontvochtiger.

Het blijkt dat de vochtigheid
van de Marsatmosfeer vaak 100% is.

Dit apparaat kan al het water voor de mens

gewoon uit de Marsatmosfeer halen.

Vervolgens gaat het
over wat we zullen ademen.

Eerlijk gezegd was ik echt verbaasd

toen ik hoorde dat NASA
dit probleem heeft opgelost.

Dit is Michael Hecht,
een wetenschapper aan het MIT.

Hij ontwikkelde de Moxie-machine.

Ik ben weg van dit ding.

Het is in wezen
een omgekeerde brandstofcel

die Mars atmosfeer opzuigt
en er zuurstof uithaalt.

Vergeet niet dat 96%
van de atmosfeer van Mars

CO2 ofwel koolstofdioxide is,

en CO2 bevat 78% zuurstof.

De volgende grote rover
die NASA in 2020 naar Mars stuurt,

zal een van deze apparaten
aan boord hebben.

Hij zal voldoende zuurstof produceren

om één persoon voor onbepaalde tijd
in leven te houden.

Maar het geheim ervan --

en dat is alleen voor het testen --

het geheim ervan is dat dit ding
vanaf het begin ontworpen is

om met een factor 100
opschaalbaar te zijn.

Wat gaan we daar eten?

We zullen hydrocultuur gebruiken
om voedsel te verbouwen,

maar we gaan niet in staat zijn

om daar meer dan 15 tot 20%
van ons eten te kunnen kweken,

althans niet voordat er water
gaat vloeien op het oppervlak van Mars,

zodat we gewassen kunnen gaan planten.

In de tussentijd

zal het meeste van ons voedsel
in gedroogde vorm van de Aarde komen.

En dan onderdak.

Eerst kunnen we opblaasbare,

onder druk staande gebouwen gebruiken,

en ook de landers zelf.

Maar dit werkt alleen maar overdag.

Er is teveel zonnestraling
en teveel kosmische straling.

We zullen ondergronds moeten gaan.

Nu blijkt dat de grond op Mars

in grote lijnen ideaal is
voor het maken van bakstenen.

NASA heeft ook dat uitgewerkt.

Ze gaan polymeerkunststof
in de bakstenen mengen

en ze in een magnetron schuiven.

Daarmee kan je gebouwen
met heel dikke muren bouwen.

Of we kunnen ervoor kiezen om ondergronds
te leven in grotten of in lavabuizen,

daar zijn er genoeg van.

En ten slotte is er de kleding.

Op Aarde hebben we kilometers
atmosfeer boven ons.

Ons lichaam ervaart op elk moment
die 1 atmosfeer druk,

waar we voortdurend tegen duwen.

Op Mars is er bijna
geen atmosferische druk.

Dus ontwierp Dava Newman,

een wetenschapper aan het MIT,

dit slanke ruimtepak.

Het zal ons bij elkaar houden,

straling blokkeren en ons warm houden.

Even recapituleren:

voedsel, onderdak,
kleding, water, zuurstof ...

We kunnen dat.

We kunnen het echt.

Maar het is nog steeds
een beetje ingewikkeld en moeilijk.

Dat leidt ons naar de volgende grote,

echt grote stap

naar een goed leven op Mars.

En dat is het terravormen van de planeet:

hem meer zoals Aarde maken,

een hele planeet herinrichten.

Dat klinkt als teveel overmoed,

maar de waarheid is

dat de technologie
om het te doen al bestaat.

Ten eerste moeten we Mars opwarmen.

Mars is ongelooflijk koud
door zijn zeer ijle atmosfeer.

Het antwoord hiervoor ligt
op de zuid- en noordpool van Mars,

die beide bedekt zijn

met een ongelooflijke hoeveelheid
bevroren koolstofdioxide --

droog ijs.

Als we het opwarmen,

sublimeert het rechtstreeks
in de atmosfeer

en maakt hem dichter net zoals op Aarde.

Zoals we weten,

is CO2 een ongelooflijk
krachtig broeikasgas.

Mijn favoriete manier om dit te doen,

is om een zeer, zeer groot
zonnezeil te ontplooien

en het eerst te focussen --

het werkt als een spiegel --

op de zuidpool van Mars.

Als de planeet draait, zal hij opwarmen
en al dat droog ijs doen sublimeren

zodat het de atmosfeer in gaat.

Het zal echt niet lang duren

voor de temperatuur op Mars gaat stijgen,

waarschijnlijk minder dan 20 jaar.

Op een perfecte dag aan de evenaar,

in het midden van de zomer op Mars,

kunnen temperaturen
zelfs tot 21 °C oplopen,

maar 's nachts dalen ze tot -73 °C.

(Gelach)

We gaan voor een
op hol geslagen broeikaseffect:

genoeg temperatuurstijging
om veel van dat ijs op Mars --

vooral het ijs in de grond --
te zien smelten.

Dan krijgen we wat echte magie.

Als de sfeer dikker wordt,
wordt alles beter.

We krijgen meer
bescherming tegen straling,

meer atmosfeer maakt ons warmer,
maakt de planeet warmer,

dus krijgen we stromend water

en dat maakt gewassen mogelijk.

Dan gaat er meer waterdamp de lucht in,
nog een ander krachtig broeikasgas.

Het gaat regenen en sneeuwen op Mars.

Een dichtere atmosfeer
zal genoeg druk creëren

om die ruimtepakken weg te kunnen gooien.

We hebben maar ongeveer
0,33 atmosfeer nodig om te overleven.

Uiteindelijk gaat Mars aanvoelen
als Brits Columbia [in Canada].

We zullen nog steeds het ingewikkelde
probleem moeten oplossen

hoe de atmosfeer inadembaar te maken.

Eerlijk gezegd kan dat 1000 jaren duren.

Maar mensen zijn
ongelooflijk slim en flexibel.

Je weet nu nog niet wat we in de toekomst
met technologie kunnen bereiken

of wat we met ons eigen lichaam
zullen kunnen doen.

In de biologie staan we op het punt

om onze eigen genetica te controleren,

wat de genen in ons eigen lichaam doen,

en zeker,

uiteindelijk ook onze eigen evolutie.

Het zou kunnen leiden
naar een soort mens op Aarde

die net iets anders is
dan de soort mens op Mars.

Maar wat ga je daar doen?
Hoe zou je daar leven?

Hetzelfde als op Aarde.

De een begint een restaurant,

een ander een ijzergieterij.

Iemand zal documentaires over Mars maken

en ze aan Aarde verkopen.

De een of andere idioot zal misschien
wel een reality tv-show gaan maken.

(Gelach)

Er komen softwarebedrijven, hotels, bars.

Zoveel is zeker:

het zal de meest ingrijpende
gebeurtenis in onze levens zijn,

en ik denk ook de meest inspirerende.

Vraag een willekeurig 10-jarig meisje
of ze naar Mars wil.

Kinderen die nu op de basisschool zitten,
zullen daar willen wonen.

Weet je nog dat mensen op de maan landden?

Toen dat gebeurde,
keken mensen elkaar aan en zeiden:

"Als we dit kunnen, kunnen we alles."

Wat gaan ze denken als we echt
een kolonie op Mars stichten?

Belangrijker nog,

het zal van ons
een ruimtevarende soort maken.

En dat betekent dat de mens zal overleven
ongeacht wat er op Aarde zal gebeuren.

We zullen nooit
de laatste van onze soort zijn.

Dank je.

(Applaus)