Πώς η όμαδα ποδοσφαίρου τυφλών της Αργεντινής, έγιναν πρωταθλητές
-
0:02 - 0:04Άνοιξα το κεφάλι ενός τυφλού.
-
0:05 - 0:10Δεν τον έκανα να σκεφτεί, ή να αναλογιστεί
-- του ράγισα το κεφάλι, κυριολεκτικά. -
0:10 - 0:13Περπατούσαμε, και εκείνος
κρατιόταν από τον ώμο μου, -
0:13 - 0:16δεν υπολόγισα σωστά τον χώρο ανάμεσά μας,
-
0:16 - 0:18και τον έριξα πάνω σε μια πύλη.
-
0:18 - 0:19(Γέλια)
-
0:19 - 0:21Πέντε ράμματα στο μέτωπο.
-
0:22 - 0:25Τότε, ένιωσα ο χειρότερος
δάσκαλος στον κόσμο. -
0:25 - 0:27Δεν ήξερα πώς να ζητήσω συγγνώμη.
-
0:28 - 0:34Ευτυχώς, ο Ελ Πούλγκα, είναι ένας
από αυτούς που αντιδρούν ήρεμα. -
0:34 - 0:37Και μέχρι σήμερα, λέει,
ότι ήμουν ο προπονητής -
0:37 - 0:39που άφησε το πιο σημαντικό σημάδι
στην καριέρα του. -
0:39 - 0:41(Γέλια)
-
0:41 - 0:44Η αλήθεια είναι, όταν ξεκίνησα
να δουλεύω στο ινστιτούτο τυφλών, -
0:45 - 0:46ξαφνιάστηκα από πολλά πράγματα.
-
0:47 - 0:50Πολλά από όσα έκαναν,
δεν φαντάστηκα ποτέ, ότι μπορούσαν: -
0:50 - 0:54κολυμπούσαν, γυμνάζονταν,
έπαιζαν τράπουλα. -
0:55 - 0:58Έπιναν μάτε, και το παρασκεύαζαν
χωρίς να καίγονται. -
0:59 - 1:01Αλλά όταν τους είδα
να παίζουν ποδόσφαιρο-- -
1:01 - 1:02ήταν απίστευτο.
-
1:03 - 1:07Είχαν ένα βρώμικο γήπεδο,
σκουριασμένα δοκάρια, και τρύπια δίχτυα. -
1:07 - 1:10Οι τυφλοί από το ινστιτούτο
έπαιζαν τα παιχνίδια τους εκεί, -
1:10 - 1:12όπως εγώ, στο χωράφι, κοντά στο σπίτι μου.
-
1:13 - 1:15Αλλά έπαιζαν, χωρίς να μπορούν να βλέπουν.
-
1:16 - 1:19Η μπάλα έκανε ήχο,
για τον εντοπισμό της. -
1:19 - 1:22Είχαν ένα οδηγό πίσω από
το τέρμα της αντίπαλης ομάδας. -
1:22 - 1:24ώστε να ξέρουν πού να κλωτσήσουν.
-
1:24 - 1:26Και χρησιμοπούσαν μάσκες.
-
1:26 - 1:28Υπήρχαν κάποιοι που μπορούσαν
να δουν λίγο, -
1:28 - 1:31και φορούσαν μάσκες
ώστε να είναι, όλοι, ίσοι. -
1:33 - 1:37Όταν ένιωσα οικεία μαζί τους,
ζήτησα μια μάσκα -
1:37 - 1:40τη φόρεσα, και προσπάθησα να παίξω.
-
1:40 - 1:42Έπαιζα ποδόσφαιρο, όλη μου τη ζωή.
-
1:42 - 1:44Τότε έγινε ακόμα πιο συναρπαστικό:
-
1:44 - 1:47μέσα σε δύο δευτερόλεπτα,
δεν ήξερα πού στεκόμουν. -
1:50 - 1:54Είχα σπουδάσει φυσική αγωγή γιατί
αγαπούσα τις υψηλές επιδόσεις. -
1:54 - 1:56Δούλευα στο ινστιτούτο, τυχαία.
-
1:56 - 1:59Η άλλη μου δουλειά ήταν με την
Εθνική ομάδα κωπηλασίας της Αργεντινής. -
1:59 - 2:01και ένιωσα ότι αυτό έπρεπε να κάνω.
-
2:01 - 2:03Όλα ήταν πολύ πιο δύσκολα.
-
2:04 - 2:08Ποτέ δεν θα ξεχάσω την πρώτη
προθέρμανση με την ομάδα, -
2:08 - 2:09τους έβαλα σε γραμμή, μπροστά μου
-
2:09 - 2:12το έκανα και με την κωπηλατική ομάδα,
-
2:12 - 2:15και είπα: «ΟΚ, σκύψτε όλοι»,
κάνοντας έτσι. -
2:15 - 2:17Όταν κοίταξα επάνω, δύο κάθοταν,
-
2:17 - 2:20τρεις είχαν ξαπλώσει
και άλλοι έκαναν βαθύ κάθισμα. -
2:20 - 2:21(Γέλια)
-
2:21 - 2:25Πώς θα μπορούσα να κάνω εδώ
όσα έκανα εκεί; -
2:27 - 2:28Μου πήρε λιγάκι χρόνο.
-
2:28 - 2:32Έψαχνα εργαλεία, για να μάθω,
-
2:32 - 2:34από τους δασκάλους που δούλεψαν μαζί τους.
-
2:34 - 2:39Έμαθα, ότι δεν μπορούσα να εξηγήσω ένα
παιχνίδι, σε πίνακα, όπως οι προπονητες, -
2:39 - 2:42αλλά σε ένα πλαστικό δίσκο
με πλαστικά καπάκια -
2:42 - 2:44ώστε να με ακολουθούν με την αφή.
-
2:45 - 2:48Έμαθα επίσης, ότι μπορούσαν
να τρέξουν στη σειρά -
2:48 - 2:50εάν έτρεχα μαζί τους,
κρατώντας ένα σχοινί. -
2:51 - 2:54Οπότε, αρχίσαμε να ψάχνουμε για εθελοντές
για να τρέχουν μαζί τους. -
2:54 - 2:56Το απολάμβανα,
-
2:58 - 3:01και έβρισκα σκοπό και νόημα
σε αυτό που κάναμε. -
3:02 - 3:04Στην αρχή ήταν δύσκολο, ήταν άβολο,
-
3:04 - 3:06αλλά αποφάσισα να το ξεπεράσω.
-
3:06 - 3:08Και ήρθε η στιγμή
-
3:08 - 3:10που έγινε η πιο συναρπαστική δουλειά
που είχα ποτέ. -
3:11 - 3:13Τότε αναρωτήθηκα:
-
3:14 - 3:18Γιατί δεν μπορούμε να είμαστε
και ομάδα υψηλών επιδόσεων; -
3:19 - 3:21Φυσικά έλειπε ένα πράγμα:
-
3:21 - 3:23Να μάθω τι ήθελαν,
-
3:23 - 3:25οι πραγματικοί πρωταγωνιστές της ιστορίας.
-
3:27 - 3:30Τρεις ώρες προπόνηση,
παίζοντας ποδόσφαιρο σε αυτό το γήπεδο, -
3:30 - 3:32δεν θα ήταν αρκετά.
-
3:32 - 3:34Θα έπρεπε να προπονηθούμε, διαφορετικά.
-
3:34 - 3:38Ξεκινήσαμε σκληρότερη προπόνηση,
και τα αποτελέσματα ήταν υπέροχα, -
3:38 - 3:39ζήτησαν περισσότερο.
-
3:40 - 3:42Κατάλαβα, ότι και εκείνοι
αναρωτήθηκαν γιατί -
3:42 - 3:44να μην μπορούν να πετύχουν
υψηλές επιδόσεις. -
3:45 - 3:49Όταν νιώσαμε έτοιμοι,
απευθυνθήκαμε στο CENARD. -
3:49 - 3:52Το CENARD είναι το Εθνικό κέντρο
για αθλήματα υψηλών επιδόσεων -
3:52 - 3:53εδώ στην Αργεντινή.
-
3:53 - 3:56Ήταν δύσκολο να ακούσουν
αυτό που είχαμε να πούμε. -
3:56 - 3:58Αλλά ήταν πολύ πιο δύσκολο
-
3:58 - 4:02να κάνουμε τους άλλους αθλητές που
προπονούνταν εκεί να μας δουν ως ίσους. -
4:03 - 4:05Πράγματι, μας έδωσαν ένα γήπεδο
-
4:05 - 4:07μόνο όταν δεν το χρησιμοποιούσαν
άλλες ομάδες. -
4:07 - 4:09Και είμαστε γνωστοί, ως «οι τυφλοί».
-
4:10 - 4:12Δεν ήξεραν όλοι, τι κάναμε εκεί.
-
4:14 - 4:18Το Παγκόσμιο πρωτάθλημα του 2006 ήταν
το σημείο καμπής, στην ιστορία της ομάδας. -
4:18 - 4:21Έγινε στο Μπουένο Άιρες, για πρώτη φορά.
-
4:21 - 4:24Ήταν η ευκαιρία μας να δείξουμε σε όλους
-
4:24 - 4:26τι κάναμε, όλο αυτό το διάστημα.
-
4:27 - 4:28Πήγαμε στον τελικό.
-
4:29 - 4:31Δυναμώναμε σαν ομάδα.
-
4:31 - 4:34Στον τελικό, παίζαμε
εναντίον της Βραζιλίας. -
4:34 - 4:37Ήταν η καλύτερη ομάδα της διοργάνωσης.
-
4:37 - 4:39Κέρδισαν κάθε παιχνίδι με σαρωτικές νίκες.
-
4:40 - 4:45Σχεδόν κανένας δεν πίστεψε,ότι
θα μπορούσαμε να κερδίσουμε. -
4:46 - 4:48Σχεδόν, κανένας, εκτός από εμάς.
-
4:49 - 4:51Σε συναντήσεις πριν από τον αγώνα,
-
4:51 - 4:52στα αποδυτήρια,
-
4:52 - 4:54σε κάθε προθέρμανση,
-
4:55 - 4:56μύριζε νίκη.
-
4:58 - 5:00Ορκίζομαι ότι υπάρχει η μυρωδιά.
-
5:00 - 5:03Τη μύρισα πολλές φορές με αυτή την ομάδα,
-
5:03 - 5:06αλλά θυμάμαι χαρακτηριστικά
την ημέρα πριν τον τελικό. -
5:07 - 5:11Η Ποδοσφαιρική ομοσπονδία της Αργεντινής
είχε ανοίξει τις πόρτες της. -
5:11 - 5:12Προπονούμασταν στην ΑΠΟ,
-
5:12 - 5:14όπου προπονούταν ο Βερόν,
ο Χιγκουάν και ο Μέσσι. -
5:14 - 5:16Για πρώτη φορά,
-
5:17 - 5:19νιώσαμε σαν αληθινή εθνική ομάδα.
-
5:20 - 5:23Στις 7:30 μμ, την ημέρα πριν τον αγώνα,
-
5:23 - 5:27ήμασταν στην αίθουσα αναμονής
και συζητούσαμε τη στρατηγική μας, -
5:27 - 5:30και ένα μικρό παιδί, κλώτσησε την πόρτα,
διακόπτοντας τη συζήτηση μας. -
5:31 - 5:32Μας πρότεινε να πάμε στην εκκλησία.
-
5:32 - 5:34Ήρθε να μας καλέσει στην εκκλησία.
-
5:35 - 5:39Προσπάθησα να τον ξεφορτωθώ,
λέγοντας ότι δεν είναι η κατάλληλη στιγμή, -
5:39 - 5:42και ότι θα ήταν καλό,
να το αφήναμε για μια άλλη μέρα. -
5:42 - 5:47Επέμεινε, και με παρακάλεσε
να πάρει τους παίκτες στην εκκλησία, -
5:48 - 5:51γιατί εκείνη την ημέρα,
ο θαυματοποιός πάστορας θα ήταν εκεί. -
5:52 - 5:56Φοβόμουν λίγο να ρωτήσω,
τι είδους θαύματα εννούσε, -
5:56 - 5:57και απάντησε άνετα,
-
5:57 - 6:00«Προπονητά, άσε με
να πάω την ομάδα στην εκκλησία, -
6:00 - 6:04και όταν θα επιστρέψουμε, εγγυώμαι
ότι οι μισοί θα μπορούν να δουν». -
6:04 - 6:07(Γέλια)
-
6:09 - 6:10Μερικοί παίκτες, γέλασαν,
-
6:10 - 6:13αλλά σκεφτείτε, να είσαι τυφλός
και κάποιος να σου λέει αυτό. -
6:13 - 6:15Δεν ήξερα τι να πώ.
-
6:15 - 6:17Δεν είπα τίποτα.
Επικράτησε περίεργη σιωπή. -
6:17 - 6:19Δεν ήθελα να τον κάνω να νιώσει άσχημα
-
6:19 - 6:21γιατί όντως πίστευε
ότι θα μπορούσε να συμβεί. -
6:22 - 6:24Ένας παίκτης με έσωσε,
-
6:24 - 6:26όταν στάθηκε όρθιος και είπε με παρρησία,
-
6:26 - 6:29«Χουάν» -- το όνομα του παιδιού--
-
6:29 - 6:32ο Γκόνζα σου είπε ήδη ότι δεν είναι
η ώρα να πάμε στην εκκλησία. -
6:32 - 6:33Άλλωστε, να ξεκαθαρίσω ότι:
-
6:33 - 6:37εάν πάω στην εκκλησία
και μπορώ να δω όταν θα επιστρέψω, -
6:37 - 6:40θα σε δείρω τόσο πολύ,
εάν δεν θα μπορώ να παίξω αύριο». -
6:40 - 6:42(Γέλια)
-
6:42 - 6:50(Χειροκρότημα)
-
6:53 - 6:57Ο Χουάν έφυγε, γελώντας,
-
6:57 - 6:59και εμείς συνεχίσαμε
τη συζήτησή για τον αγώνα. -
7:00 - 7:03Εκείνο το βράδυ, όταν πήγα για ύπνο,
-
7:03 - 7:06ξεκίνησα να ονειρεύομαι
για το παιχνίδι της επόμενης μέρας, -
7:06 - 7:09φανταζόμουν, τι θα μπορούσε
να συμβεί, πώς θα παίζαμε. -
7:09 - 7:11Και τότε πρόσεξα,
αυτή τη μυρωδιά της νίκης, -
7:11 - 7:12που ανέφερα πριν λίγο.
-
7:13 - 7:15Και επειδή, τότε σκέφτηκα:
-
7:15 - 7:19Εάν οι άλλοι παίκτες έχουν την ίδια
επιθυμία με τον Ντιέγκο -
7:19 - 7:22για να πάνε στον αγώνα,
θα ήταν απίθανο να μην κερδίσουμε. -
7:24 - 7:26Η επόμενη μέρα θα ήταν πανέμορφη.
-
7:26 - 7:30Ξυπνήσαμε στις 9 το πρωί,
και ο αγώνας ήταν στις 7 το απόγευμα, -
7:30 - 7:32και θέλαμε ήδη να παίξουμε.
-
7:32 - 7:36Αφήσαμε την ΑΠΟ, και το λεωφορείο
ήταν γεμάτο από σημαίες, -
7:36 - 7:39που μας είχε δώσει ο κόσμος.
-
7:39 - 7:41Μιλούσαμε για το παιχνίδι,
-
7:41 - 7:43και ακούγαμε τον κόσμο να ζητωκραυγάζει,
-
7:44 - 7:47«Πηγαίντε Murciélagos! Σήμερα
είναι η μέρα! Η τελευταία πρόκληση!» -
7:47 - 7:50Οι παίκτες με ρώτησαν: «Μας ξέρουν;
Ξέρουν ότι παίζουμε;» -
7:51 - 7:54Κάποιοι ακολούθησαν
το λεωφορείο έως το CENARD. -
7:55 - 7:58Φτάσαμε και βρήκαμε μια απίστευτη σκηνή.
-
7:59 - 8:02Στον διάδρομο που οδηγούσε
από το αποδυτήρια στον αγωνιστικό χώρο, -
8:02 - 8:04περπατούσα με τον Σίλβιο,
-
8:04 - 8:06που με κρατούσε από τον ώμο,
ώστε να τον καθοδηγώ. -
8:06 - 8:10Ευτυχώς δεν υπήρχαν πύλες,
κατά μήκος του διαδρόμου. -
8:10 - 8:11(Γέλια)
-
8:11 - 8:14Όταν φτάσαμε στο γήπεδο,
με ρώτησε για όλα. -
8:14 - 8:16Δεν ήθελε να χάσει
την παραμικρή λεπτομέρεια. -
8:17 - 8:21Είπε: «Πες μου τι βλέπεις,
πες μου ποιος παίζει ντραμς». -
8:21 - 8:26Προσπάθησα να του εξηγήσω, τι συνέβαινε,
με όσες λεπτομέρειες μπορούσα. -
8:26 - 8:30Του είπα: «Οι θέσεις είναι γεμάτες,
πολύς κόσμος δεν μπορούσε να μπει μέσα, -
8:30 - 8:33υπάρχουν άσπρα και μπλε μπαλόνια
παντού στο γήπεδο, -
8:33 - 8:36ανοίγουν μια τεράστια σημαία
που καλύπτει ολόκληρη την εξέδρα». -
8:36 - 8:38Ξαφνικά, με σταματάει και λέει:
-
8:38 - 8:42«Βλέπεις μια σημαία
που γράφει "Σαν Πέδρο";» -
8:42 - 8:44Αυτή είναι η πόλη που ζει.
-
8:45 - 8:47Άρχισα να ψάχνω στις εξέδρες
-
8:47 - 8:49και βρήκα μια μικρή άσπρη σημαία
-
8:49 - 8:52με γράμματα με μαύρο σπρέυ, που έγραφε:
-
8:52 - 8:56«Σίλβιο, η οικογένειά σου,
και όλο το Σαν Πέδρο είναι εδώ». -
8:56 - 8:59Του το είπα, και απάντησε:
-
8:59 - 9:03«Αυτή είναι η γυναίκα μου, πες μου
πού είναι, για να τη χαιρετήσω». -
9:04 - 9:05Του έδειξα τη σημαία
-
9:05 - 9:07και του έδειξα με το χέρι του
που κάθονταν, -
9:07 - 9:09και κούνησε το χέρι του
σε αυτή την κατεύθυνση. -
9:10 - 9:13Περίπου 20 ή 30 άνθρωποι
σηκώθηκαν και τον χειροκρότησαν. -
9:13 - 9:15Όταν συνέβη αυτό,
-
9:15 - 9:18είδα πώς άλλαξε το πρόσωπό του,
πόσο συγκινήθηκε. -
9:18 - 9:20Συγκινήθηκα και εγώ,
-
9:21 - 9:232 δευτερόλεπτα μετά
είχα έναν κόμπο στον λαιμό μου. -
9:23 - 9:27Ήταν περίεργο, ένιωσα
τον ενθουσιασμό του τι συνεβαινε, -
9:27 - 9:30και την ένταση και την αγωνία
που δεν μπορούσε να δει. -
9:32 - 9:37Μερικές μέρες μετά,
όταν του είπα τι είχα νιώσει, -
9:37 - 9:40προσπάθησε να με διαβεβαιώσει, λέγοντας,
-
9:41 - 9:43«Γκόνζα, μην αισθάνεσαι άσχημα,
τους έβλεπα. -
9:44 - 9:46Διαφορετικά, αλλά ορκίζομαι
ότι τους είδα όλους». -
9:47 - 9:49Ο αγώνας ξεκίνησε.
-
9:49 - 9:52Δεν μπορούσαμε να αποτύχουμε,
ήταν ο τελικός. -
9:52 - 9:53Το κοινό έκανε ησυχία, όπως εδώ,
-
9:54 - 9:56γιατί στο ποδόσφαιρο για τυφλούς,
-
9:56 - 9:59το κοινό πρέπει να είναι ήσυχο
ώστε οι παίκτες να ακούνε την μπάλα. -
9:59 - 10:02Μπορούν να πανηγυρίσουν,
μόνο με το τέλος του αγώνα. -
10:02 - 10:06Και ενώ ήμασταν οκτώ λεπτά πριν τη λήξη,
-
10:06 - 10:09το πλήθος άρχισε να ζητωκραυγάζει,
δεν το έκαναν τα πρώτα 32 λεπτά. -
10:09 - 10:13Όταν ο ελαφροπόδαρος Σίλβιο
έριξε τη μπάλα στη γωνία, -
10:13 - 10:15πανηγύρισαν με όλη τους την καρδιά,
-
10:15 - 10:17με απίστευτο τρόπο.
-
10:19 - 10:23Σήμερα, αν πάτε στο CENARD,
θα δείτε μια τεράστια αφίσα στην πόρτα, -
10:23 - 10:26με μια φωτογραφία της ομάδας μας,
Los Murciélagos. -
10:27 - 10:30Είναι πρότυπο εθνικής ομάδας,
όλοι στο CENARD γνωρίζουν ποιοι είναι, -
10:31 - 10:33και αφού κέρδισαν
δύο παγκόσμια πρωταθλήματα -
10:33 - 10:35και δύο παραολυμπιακά μετάλια,
-
10:35 - 10:37κανένας δεν αμιφιβάλλει ότι είναι
αθλητές υψηλών επιδόδεων. -
10:37 - 10:43(χειροκρότημα)
-
10:55 - 10:59Είχα την τύχη να προπονήσω
αυτή την ομάδα για 10 χρόνια, -
10:59 - 11:02αρχικά σαν γυνμαστής
και μετά σαν προπονητής. -
11:04 - 11:07Νιώθω ότι μου έχουν δώσει
πολλά περισσότερα -
11:07 - 11:09από όσα τους έχω δώσει εγώ.
-
11:10 - 11:14Την τελευταία χρονιά, μου ζήτησαν
να προπονήσω μια άλλη εθνική ομάδα, -
11:14 - 11:16την ομάδα Ευρωπαϊκού Ποδοσφαίρου
-
11:17 - 11:21Είναι μια εθνική ομάδα, νέων ανδρών που
παίζουν ποδόσφαιρο σε αναπηρικά αμαξίδια. -
11:22 - 11:25Χρησιμοποιούν ηλεκτρικά αμαξίδια
που τα οδηγούν με χειρομοχλό, -
11:25 - 11:27γιατί δεν έχουν αρκετή δύναμη στα χέρια
-
11:27 - 11:29να χρησιμοποιήσουν κοινά αμαξίδια.
-
11:29 - 11:32Προσέθεσαν ένα προφυλακτήρα,
ώστε να προστατεύσουν τα πόδια τους, -
11:32 - 11:35αλλά μπορούν συγχρόνως,
να κλωτσήσουν την μπάλα. -
11:36 - 11:40Είναι η πρώτη φορά,
που αντί να είναι θεατές, -
11:40 - 11:42είναι τώρα οι πρωταγωνιστές.
-
11:42 - 11:45Είναι η πρώτη φορά,
που οι γονείς τους, φίλοι και συγγενείς, -
11:45 - 11:47μπορούν αν τους δουν να παίζουν.
-
11:48 - 11:49Για εμένα, είναι μια νέα προκληση,
-
11:50 - 11:53με την ίδια δυσκολία,
ανασφάλεια, και φόβο που είχα -
11:53 - 11:55όταν ξεκίνησα να εργάζομαι
με τους τυφλούς. -
11:56 - 11:58Αλλά το προσεγγίζω όλο
με περισσότερη εμπειρία. -
11:58 - 12:02Γι' αυτό από την πρώτη μέρα,
τους αντιμετωπίζω σαν αθλητές -
12:02 - 12:05μέσα στο γήπεδο, και εκτός γηπέδου
προσπαθώ να τους καταλάβω -
12:05 - 12:08και να τους συμπεριφερθώ
χωρίς προκατάληψη, -
12:09 - 12:13γιατί το να τους συμπεριφέρεσαι
φυσιολογικά είναι καλύτερα για αυτούς. -
12:13 - 12:17Και οι δύο ομάδες παίζουν ποδόσφαιρο,
κάτι, που κάποτε ήταν απίθανο. -
12:18 - 12:21Έπρεπε να προσαρμοστούν στους κανόνες.
-
12:23 - 12:26Και οι δύο οι ομάδες
παραβίασαν τον ίδιο κανόνα -- -
12:26 - 12:29αυτόν που όριζε ότι δεν μπορούσαν
να παίξουν ποδόσφαιρο. -
12:30 - 12:34Όταν τους βλέπεις να παίζουν,
βλέπεις ανταγωνισμό, όχι αναπηρία. -
12:35 - 12:37Το πρόβλημα αρχίζει,
όταν τελειώνει ο αγώνας, -
12:38 - 12:39και αφήνουν το γήπεδο.
-
12:39 - 12:42Τότε, αρχίζουν να παίζουν,
το δικό μας παιχνίδι, -
12:42 - 12:45σε μια κοινωνία, της οποία οι κανόνες,
δεν τους λαμβάνει υπόψιν -
12:45 - 12:47και δεν τους φροντίζει.
-
12:47 - 12:49Έμαθα από τα αθλήματα
-
12:49 - 12:52ότι η αναπηρία βασίζεται
στους κανόνες του παιχνιδιού. -
12:53 - 12:57Πιστεύω ότι αν αλλάξουμε κάποιους
από τους κανόνες των παιχνιδιών μας -
12:57 - 13:00θα κάνουμε τη ζωή τους, λίγο πιο εύκολη.
-
13:01 - 13:06Όλοι γνωρίζουμε ότι υπάρχουν άνθρωποι
με αναπηρίες, τους βλέπουμε κάθε μέρα. -
13:06 - 13:09Αλλά επειδή δεν ερχόμαστε
σε επαφή μαζί τους, -
13:09 - 13:12δεν γνωρίζουμε τα προβλήματά
που αντιμετωπίζουν κάθε μέρα, -
13:13 - 13:15όπως , πόσο δύσκολο είναι
να ανεβούν στο λεωφορείο, -
13:15 - 13:17να βρουν δουλειά,
-
13:17 - 13:18να πάρουν το μετρό
-
13:18 - 13:19ή να περάσουν τον δρόμο.
-
13:20 - 13:23Είναι αλήθεια ότι
η κοινωνική υπευθυνότητα αυξάνεται -
13:23 - 13:27όσον αφορά τον αποκλεισμό
ατόμων με αναπηρίες. -
13:28 - 13:30Αλλά νομίζω, δεν είναι αρκετό.
-
13:30 - 13:33Νομίζω ότι η αλλαγή πρέπει
να γίνει από τον καθένα μας. -
13:34 - 13:37Αρχικά, αφήνοντας πίσω
την αδιαφορία για τα ΑΜΕΑ, -
13:38 - 13:40και μετά σεβόμενοι τους κανόνες
που τους αφορούν άμεσα. -
13:41 - 13:44Είναι λίγοι, αλλά ακόμα υπάρχουν.
-
13:45 - 13:48Άνοιξα το κεφάλι ενός τυφλού --
το κεφάλι του Ελ Πούγκα. -
13:49 - 13:52Σας διαβεβαιώνω ότι αυτές οι δύο ομάδες
"άνοιξαν" το δικό μου κεφάλι. -
13:52 - 13:54Μου έμαθαν πρωτίστως ότι,
-
13:54 - 13:56πρέπει να βγεις έξω,
να παίξεις κάθε παιχνίδι -
13:56 - 13:58σε αυτό το όμορφο τουρνουά,
που ονομάζεται ζωή. -
13:58 - 13:59Σας ευχαριστώ
-
13:59 - 14:06(χειροκρότημα)
- Title:
- Πώς η όμαδα ποδοσφαίρου τυφλών της Αργεντινής, έγιναν πρωταθλητές
- Speaker:
- Γκονζάλο Βιλαρίνιο
- Description:
-
Με αγάπη και σεβασμό, ο προπονητής Γκονζάλο Βιλαρίνιο διηγείται τη συναρπαστική ιστορία της ομάδας ποδοσφαίρου τυφλών της Αργεντινής-- και πως η πραγματική πίστη στον εαυτό τους και στις ικανότητές τους, μεταμόρφωσαν τους παίκτες από ταπεινούς πρωτάρηδες σε δύο φορές παγκόσμιους πρωταθλητές. «Πρέπει να βγεις εκεί έξω και να παίξεις το κάθε παιχνίδι, σε αυτό το όμορφο τουρνουά που λέγεται ζωή», λέει ο Βιλαρίνιο.
- Video Language:
- Spanish
- Team:
- closed TED
- Project:
- TEDTalks
- Duration:
- 14:19
TED Translators admin approved Greek subtitles for Cómo la selección argentina de fútbol para ciegos se convirtió en campeón. | ||
Chryssa R. Takahashi accepted Greek subtitles for Cómo la selección argentina de fútbol para ciegos se convirtió en campeón. | ||
Chryssa R. Takahashi edited Greek subtitles for Cómo la selección argentina de fútbol para ciegos se convirtió en campeón. | ||
Chryssa R. Takahashi edited Greek subtitles for Cómo la selección argentina de fútbol para ciegos se convirtió en campeón. | ||
Andreas Kritikos edited Greek subtitles for Cómo la selección argentina de fútbol para ciegos se convirtió en campeón. | ||
Andreas Kritikos edited Greek subtitles for Cómo la selección argentina de fútbol para ciegos se convirtió en campeón. | ||
Andreas Kritikos edited Greek subtitles for Cómo la selección argentina de fútbol para ciegos se convirtió en campeón. |