Neden çoğunluk her zaman yanılır | Paul Rulkens | TEDxMaastricht

Bu konuşma TED konferansı formatı kullanılarak bağımsız olarak yerel bir topluluk tarafından bir TEDx etkinliğinde yapılmıştır. Daha fazlası için http://ted.com/tedx

Paul Rulkens, büyük hedeflere mümkün olan en kolay, en hızlı ve en zarif şekilde ulaşmada uzmandır. Başlangıçta bir kimya mühendisi olarak eğitim almış, odağını büyüleyici yüksek performans alanına taşımıştır. Çalışmaları davranışsal psikoloji, sinirbilim ve özellikle sağduyunun pratik uygulaması hakkındaki bilgi ve deneyimine dayanmaktadır. Şu anda dünya çapında başarılı insanları, ekipleri ve organizasyonları daha başarılı kılmak için çalışıyor. Maastricht'te eşi ve iki çocuğuyla birlikte yaşıyor.

1942'de Albert Einstein,
Oxford Üniversitesi'nde ders veriyordu

ve bir gün son sınıf fizik öğrencilerine

bir fizik sınavı yaptı.

Kampüste asistanıyla yürüyordu

ve asistan birden
Albert Einstein'a baktı ve dedi ki

''Dr. Einstein,
son sınıf fizik öğrencilerine

yaptığınız bu sınav

bir yıl önce aynı öğrencilere
yaptığınız sınavın

aynısı değil mi?''

''Evet evet,'' dedi Albert Einstein,
''tam olarak aynısı.''

''Ama Dr. Einstein, bunu nasıl
yaparsınız?'' dedi asistan.

''Cevaplar değişti.'' dedi Einstein.

(Kahkahalar)

Cevaplar değişti.

Başka bir deyişle, 1942'de doğru
olan bugün daha da doğru.

Soruların aynı olabileceği
ama cevapların değiştiği

bir dünyada yaşıyoruz.

Başka bir deyişle, sizi buraya getiren
şey artık ileriye götürmeyecek.

Eğer daha önce hiç almadığınız
sonuçlar almak istiyorsanız,

daha önce hiç yapmadığınız
şeyleri yapmaya başlamalısınız.

Bugün için anahtar soru tabii ki:
Deliliğin bir yöntemi var mı?

Gerçekten etkileyici sonuçlar yaratmak
için imkansız şeyler yapmamızın

her birimiz için bir yolu var mı?

İyi haber şu ki, sorunun cevabı 'evet'.

Çünkü bugün açıklayacağım şey

yüksek performans söz konusu olduğunda
çoğunluğun hep neden yanıldığı

ve bunu sahip olduğunuz her şeyden

elde edebileceğiniz her şeye ulaşmada
nasıl kullanabileceğiniz.

Ama öncelikle size
çok çok ilginç bir gözlemden

bahsetmeme izin verin.

İnsanlar, takımlar ve kuruluşlar
ne zaman duvara toslasa,

iki şeyden birini yapmaya meyillidir,

ya aynı şeyi daha fazla yaparlar
ya da aynı şeyi daha az yaparlar.

Ama çok nadiren gördüğünüz şey

farklı şeyler yapmaya başlamalarıdır.

Eğer verilere bakarsanız, bu ilginç,

insanların yaklaşık %3'ü
farklı şeyler yapmaya meyillidir.

Kalan %97, steroid almış
bir tür çılgın enerji tavşanı gibi

duvara toslamaya devam eder.

Neden?

Burada ne olduğunu anlamak için
başka bir soru sormamız gerekiyor.

Kendimize sormamız gereken soru:
Düşünmenin amacı nedir?

Düşünmenin amacı nedir?

Bu soruyu bir beyin bilimcisine sorarsanız

beyin bilimci der ki,

''Düşünmenin amacı
düşünmeyi durdurmaktır.''

Düşünmenin amacı düşünmeyi durdurmaktır.

Bununla ne demek istiyor?

İşte şunu:

Düşünme bir yüksek enerji faaliyetidir;
çok fazla enerji gerektirir.

Yani ne zaman düşünsek,
olabildiğince kısa düşünmeye çalışırız

ve sonra otomatik pilota döneriz.

Hayatımızın %95'inden fazlasını
otomatik pilotta geçiririz.

Örneğin, araba kullanıyorsunuzdur

ve, vay canına!
Son yarım saatte ne yaptım? dersiniz.

Bu sizin otomatik pilottaki beyninizdir.

Başka bir örnek,

şu anda birçoğunuz beni
otomatik pilotta dinliyorsunuz.

Kimler olduğunu biliyorum.

(Kahkahalar)

Şöyle bir şey var,
eğer beyniniz otomatik pilottaysa,

bu bilim insanlarının mental miyopi dediği

tünel görüşü olarak da
bilinen şeye yol açar.

Tünel görüşüne sahipseniz
bu biraz problem, çünkü bu durum

insanların kendi performansları
konusunda kafalarını karıştırır.

Birçok insanın, arabada oturup
dikiz aynasına bakan

ve rakibini görüp

onu çok geride ve kendini birinci sanan

vasat bir yarış sürücüsü gibi davrananarak

yaşamını sürdürmesinin sebebi budur.

(Kahkahalar)

Yani, baylar ve bayanlar,
kutunun içinde düşünme eğilimindeyiz

ve kutu burada çok iyi bir metafor.

Bir kutu çizmeme izin verin.

Eğer kutuya yakından bakarsanız

bu kutunun sınırlarının çok iyi
tanımlandığını görürsünüz.

Tanımlanmış sınırların içinde düşünürüz.
Bir örnek vereceğim.

Sınırlarımızdan biri yasal sınır,
yasal çerçevede düşünürüz.

Size bir örnek vereceğim.

Çok azınız sıradaki harika girişimini
finanse etmek için yanındaki kişinin

cüzdanını çalmayı düşünüyor.

En azından öyle umuyorum.

Yasal sınırlar içinde düşünürüz
ama elbette başka sınırlar da var.

Teknolojik sınırlar, fiziksel sınırlar
içinde düşünürüz,

ama ayrıca ahlaki sınırlar
içinde düşünürüz.

Bu nedenle kutunun içinde düşünürüz.

En azından, düşündüğümüz bu.

Gerçek şu ki içinde düşündüğümüz
kutu daha çok şöyle görünüyor.

Arkadakilerin görememe nedeni

kutunun çok küçük olması.

(Kahkahalar)

Bu kutunun ne kadar küçük
olabileceğini göstereyim.

Örneğin, deseydim ki ''Yiyecek bir şeyler
alalım, akşam yemeği yiyelim,''

bunun için seçenekler neler olurdu?

Muhtemelen 'Pizza alalım,'
'Restorana gidelim,' 'Evde pişirelim'

gibi her türlü harika fikirle gelirdiniz.

Ama inanıyorum ki çok azınız
elini kaldırıp der ki

''Hey, yakındaki otoyola gidelim,

yol kenarından varsa
birkaç ölü hayvan toplayalım

ve kendimize çıtı çıtır bir
akşam yemeği hazırlayalım."

(Kahkahalar)

Bu rahatsız edici bir düşünce.

Ama komik olan şu,

dünyadaki birçok insan için
bu çok normal bir cevap olurdu,

bunda yanlış bir şey yok.

Bu bize, içinde düşündüğümüz kutunun

aslında çok çok küçük olduğunu gösteriyor.

Sektörünüze veya profesyonel
alanınıza yakından bakarsanız,

siz de çok küçük bir kutunun
içinde düşünüyorsunuz.

Bu kutunun sınırları sektörel standartlar
veya sektör normları

olarak adlandırılıyor.

Örneğin, restoran işindeyseniz

sektör standardı insanların
sizin işletmenize gelip

yemek yemesi ve ödemesidir.

Standart budur; herkes böyle yapıyor.

Başka bir örnek, bankacılık işindeyseniz

norm, insanların size para vermesi,
çok teşekkür ederim demeniz

ve parayı başka birine vermenizdir.

(Kahkahalar)

Yani, bankacılık bu!

Bunlar standartlar, sektör veya
profesyonel alandaki normlar.

Ama bilmeniz gereken şu:

'norm' kelimesi 'normal' in kısaltmasıdır.

Başka bir deyişle,
herkesin yaptığını yaparsanız

herkesin elde ettiği
sonuçları elde edersiniz

ve bunlar 'normal' sonuçlar olur.

Ama şu var ki, bugün peşinde
olduğumuz şey olağanüstü sonuçlar.

Yani anahtar soru tabii ki şu:
Kendinizi kutunun dışına nasıl atarsınız?

Sektörünüzün veya profesyonel
alanınızın bu çok küçük kutusunun

dışına çıkın ve harika
inovasyonların olduğu

mutlu yere geçin.

Bunu nasıl yapabilirsiniz?

Size Londra taksi sürücülerinin

ilginç vakasını anlatayım.

Eğer Londra'da bir taksi
sürücüsü olmak istiyorsanız

tüm şehri ezbere bilmeniz gerekiyor
ve buna 'Bilgi' deniyor.

'Bilgi'nin kafanıza girmesinin
yıllar alacağını düşünebilirsiniz.

Ve eğer taksi işinizi hızla geliştirmek
istiyorsanız bu biraz problem.

O nedenle kendilerine bir soru sordular:

Londra hakkında hiçbir şey bilmeyen

taksi sürücülerini işe alırken

aynı zamanda nasıl
taksi işimizi hızla geliştirebiliriz?

Sonra çok dahiyane bir çözüm buldular.

Aslında, iki tür taksi yapalım dediler.

Biri normal taksi, diğerinin üstünde
''Bu taksinin sürücüsü

Londra hakkında hiçbir şey bilmiyor
ama yolu tarif ederseniz mutlu olur.''

(Kahkahalar)

yazan büyük bir tabela olsun.

Bu mükemmel bir çözümdü çünkü
Londra'da yaşayıp şehri çok iyi bilen

ve nihayet , nihayet, nihayet

takside patronculuk oynayabilecek
insanların ilgisini çekti.

(Kahkahalar)

Zekice!

Baylar ve bayanlar, bu kulağa
çok tatlı bir hikaye gibi geliyor

ama gözle görülenden çok daha fazlası var.

Çünkü bulduğumuz şey şu,
insanlar sonunda

sektörlerindeki ya da
profesyonel alanlarındaki

standartları veya normları
kırmaya karar verdiklerinde

çığır açan yenilikler, olağanüstü
sonuçlar ortaya çıkıyor.

Bunu tekrar tekrar görüyorsunuz.

Örneğin, bir mobilya işine
sahip olsaydınız

ve bir gün müşterilerinizin mobilyalarını

artık monte etmemeye karar verseydiniz,

muhtemelen sonunda
IKEA adlı şirket olurdunuz.

Başka bir örnek, bilgisayar işindesiniz

ve bir gün bilgisayarları
fiziki bir mağaza olmadan

satmaya karar veriyorsunuz,

muhtemelen sonunda Dell Bilgisayar
adında bir şirket olurdunuz.

Baylar ve bayanlar, bunun bize söylediği,
çılgınlığın bir metodu var.

Ve iş yüksek performansa geldiğinde

çoğunluğun her zaman yanıldığını anlayıp

sonunda işleri düzeltmeyi
bırakmak fırsatını yakalar

ve bunun yerine
büyük inovasyona geçersiniz.

Hanımlar ve beyler,

Roma İmparatoru Marcus Aurelius

şöyle demiş,

hayatın amacı
çoğunluğun tarafını tutmak değildir,

hayatın amacı ancak

klinik deliler sınıfına
dahil olmaktan kaçmaktır.

Eğer herkesin yaptığı şeyi yapıyorsanız,

kendinizi farklılaştırmazsınız
ve muhtemelen sıkışmışsınız.

Yüksek performansa gelindiğinde

çoğunluğun her zaman yanılma nedeni bu.

Bildiğimiz bu.

İnsanların %3'ünün olağanüstü
sonuçlara ulaşabildiğini biliyoruz.

Her biriniz sektör
standartlarınızı ve normlarınızı

kırmaya karar vererek

bugünden itibaren bu %3'ün
bir parçası olabilirsiniz.

Alternatif olarak tabii ki

sonunda %3 için çalışan

%97'nin bir parçası da olabilirsiniz.

(Kahkahalar)

Bugünden itibaren, bu karar tamamen sizin.

Çok teşekkürler.

(Alkışlar)