Because Our Cause is Just

وقتی به نیمی از جمعیت حقوق برابر داده نشده است.

این دموکراسی نیست.

- ما برابر هستیم بنابر این باید موقعییتهای برابر داشته باشیم.
- ما به کسی اجازه نمیدهیم حقوقمان را از ما بگیرد.

- ما ساکت نمیشنیم.
- بس است دیگر.
- ما آزادی میخواهیم.
- تا زمانی که خواستههایمان بر آورده نشود ما جایی نمیرویم.

برای اینکه هدف ما درست و منطقی است.

در سال ۲۰۱۱ جریانات انقلابی زیادی در سر تا سر خاورمیانه ایجاد شد

(تونس- لیبی- عمان- بحرین - مراکش- مصر).
مردم برای آزادی و دموکراسی فریاد زدند

و خواهان پایان دادن به فساد بودند. امید و اراده بین همگان موج میزد.

- ما این فرصت را داریم که از موقعیت به وجود آمده استفاده کنیم.

- من ۱۸ سال دارم و الان اینجا هستم که برای آزادیم بجنگم.

- ما باید برای حقوقمان بجنگیم. این کشور ماست و ما با دستان خودمان باید آزادش کنیم. ما میتوانیم.

این یک برههٔ استثنایی در تاریخ بود. فرقی بین زن و مرد وجود نداشت.

مسلمان یا مسیحی مهم نبود. هر کس دیگری را حمایت میکرد.

اما به محض اینکه تلاشها به ثمر رسید و انقلاب پیروز شد تفاوتها شروع شد...

حکومتهای چندین و چند ساله از هم پاشید و اطرافیان با دقت نظاره گر بودند.

زنها که پا به پای مردان برای انقلاب و دموکراسی جنگیده بودند ناگهان وقتی نوبت به شکل گیری حکومت رسید به کنار رانده شدند...

صدایشان ساکت شد...

به کنار رانده شدن زنها تنها منحصر به خاور میانه نبود. فعالان دیگر کشورها نیز تجربیات مشابهی داشتند.

همیشه هنگامی که تلاشها به ثمر میرسد و همه چیز تمام میشود، مردها زنها را به حاشیه میرانند.

چون برای آنها قدرت مهم هست و نمیخواهند آن را با کسی تقسیم کنند.

بنابر این زنها باید باهم متحد شوند چون تنها در آن صورت است که قدرت و نفوذ مییابند

ما زنها باید این موضوع را روشن کنیم. ما نباید فقط برای دموکراسی بجنگیم بلکه باید برای رساندن صدای زنها در دمکراسی بجنگیم.

یک جریان دموکراسی الزاماً به معنای جریانی که خواهان برابری زن و مرد باشد نیست!

حسنی مبارک از قدرت کنار رفت و حکومت ۳۰ ساله او پایان یافت.

جریانهای انقلابی برای به وجود آوردن تشکیلات جدید خیلی مهم هستند چون مسیری از
فرصتها را باز میکنند ولی در عین حال خطرناک نیز هستند.

من در انتخابات رأی دادم ولی آنها که به قدرت رسیدند ما را فراموش کردند

ما میخواستیم که انقلاب برایمان آزادی و منزلت بیاورد ولی الان به جای اولیه مان برگشته ایم!

دهها سال حکومت دیکتاتوری جلوی پیشرفت دموکراسی و شکل گیری سازمانهای سیاسی را گرفته بود.

از طرف دیگر، مکانهای عبادی که به واسطهٔ مذهب در امان بودند به عنوان مراکز فعالیت اصول گرایان تندرو رونق یافتند.

جریانات اصلاح طلب یک جامعه آزاد و دمکرات میخواستند ولی تجربه لازم برای به وجود آوردن آن را نداشتند و نمیدانستند ساختارهای پایهای این جامعه چیست. از طرفی زمان نیز نداشتند!

شما میتواند مردم را سریعاً به پای صندوقهای رأی بکشانید ولی شما زمان ندارید که زیر بناها را بسازید تا به هدفی که برای آن رأی داده شده است دست یابید.

محافظه کاران مذهبی که مصمم به ایجاد حکومت دینی بودند و هم چنین دسترسی به تشکلات سازمان یافته

و منابع مالی داشتند که توسط دیگر حکومتهای اصول گرای منطقه در اختیار آنها قرار گرفته بود، به سرعت وارد صحنه شده و خلا رهبری را پر کردند.

آنها همچنین یک پیام ساده ولی مهم داشتند: خدا با ماست و رأی به ما رأی به اسلام است

- ما اینجا هستیم تا شریعت خدا را اجرا کنیم پس تا زمانی که خدا را دوست داریم باید قانونهای اسلام را اجرا کنیم.

- من کسانی را که راجع به فلسفه و اصول و دیگر حرفای بی معنی میزنند را نمیفهمم.

. خواسته ما واضح است. ما خواهان اجرای شریعت اسلام هستیم....

به دلیل پیش زمینه ذهنی مردم از انتخابات دست کاری شده و ظهور سریع احزاب سیاسی جدید،

مردم به چیزی که میشناختند روی آوردند، به چیزی که فکر میکردند میتوانند به آن اطمینان کنند :

دینشان ! و اسلام گرایان قول دادند تمام مشکلات جامعه را حل کنند

" نه به پان عربیسم, نه به ناسیونالیسم، جواب همه مسائل اسلام است!"

در نتیجه اسلام گرایان در مصر و مراکش و تونس انتخابات را برده و مسئول نوشتن قانون اساسی شدند.

قانونی که وقتی نوشته شد، تغییر آن بسیار دشوار است!

- اگر جریانهای اسلامی غیر دمکرات به قدرت برسند ، زنها به طور خاص ممکن است

خیلی چیزها را از دست بدهند
و آنچه تا اکنون به دست آورده اند نیز ممکن است از آنها گرفته شود.

- هنگامی که انسانها به قدرت میرسند، آنچه میگویند یا میکنند با قبل فرق دارد.

وقتی خمینی در تبعید بود، مرتبا تکرار میکرد که روحانیها به دنبال قدرت و حکمرانی نیستند ولی همه میدانیم

که وقتی مزه قدرت را چشید چه کرد. آنها کنترل همه چیز نه تنها حکومت بلکه

جزئی ترین مسائل زندگی مردم را بدست گرفتند...

اصول گرایان تندرو همواره در جهت کم کردن حقوق زنها تلاش کرده اند.

زنها متعلق به مکانهای خصوصی و مردها متعلق به مکانهای عمومی هستند. آنها بر روی مفهوم مکمل تمرکز میکنند.

به این معنی که زنها را مکمل مردها میدانند نه به عنوان
انسانی مستقل

بنابر این با هر چیزی که باعث برابری زن و مرد شود مخالفند.

من فکر میکنم در کشورهای در حال تغییر نقش زنها یک محک است.

زیرا اگر شما نتوانید برابری کامل و عدالت برای زنها ببینید، مطمئن باشید که برای هیچ اقلیتی عدالت نمیبینید.

" موقعیت زنها در اجتماع"

منطقهٔ شمال آفریقا شامل کشورهای بسیار متنوع با اقتصاد، حکومت و فرهنگهای

بسیار متفاوتی است ولی تقریبا در هیچ یک از آنها زنها دارای حقوق یکسانی با مردها نیستند، چه حقوق قانونی چه اجتماعی.

نا برابری زن و مرد در طول تاریخ در بقیه کشورهای دنیا نیز مشاهده شده است در اروپا زنها

تا اواسط قرن ۱۹ و در آمریکا تا ده ۱۹۲۰ حق رأی نداشتند. اما در حالی که

بسیاری از کشورها از آن زمان تا کنون پیشرفت زیادی در این زمینه کرده اند، اکثر کشورهای خاورمیانه شمال آفریقا تغییر چندانی نکرده اند.

بسیاری از کشورها از آن زمان تا کنون پیشرفت زیادی در این زمینه کرده اند، اکثر کشورهای خاورمیانه شمال آفریقا تغییر چندانی نکرده اند.

"در خاورمیانه و شمال آفریقا زنها بیشتر از مردها به دانشگاه میروند ولی تنها ۲۱% از نیروی کار را تشکیل میدهند."

پیشرفت تحصیلی و دسترسی به خدمات درمانی منجر به حضور بیشتر زنها در اقتصاد

و سیاست یعنی جائی که قدرت وجود دارد نشده است.

شما در جامعهای هستید که مردسالاری غالب است! در موسسات، دولت، همه و همه مردسالار هستند،

وقتی این را در نظر بگیرد متوجه میشوید که چقدر زندگی و بدن زنها توسط حکومت مردسالار کنترل میشود.

و بیشترین جائی که این کنترل مشهود است در قانونهای خانواده متاثر از اسلام است که تقریبا

تمام جنبههای زندگی زنها را معین و محدود میکند.

" حق اشتغال، حق ازدواج، حق تعلق، حق داشتن اموال، حق تحصیل، حق ارث،

حق حضانت فرزند و حتا حق انتقال ملیت، همه و همه تحت نامه راسم و رسوم و سنت.

دولتهای اسلامی ظاهراً مشکلی با تغییر دادن قانونهایشان برای مدرن شدن و صنعتی شدن ندارند.

. آنها قانونهای بازرگانی و تجاری و اقتصادی و حتا سیاسی شان را به راحتی تغییر میدهند

ولی وقتی نوبت به زنها میرسد ناگهان تنها مذهب خداست که باید پیروی شود و آن هم آن طور که توسط گروهی از روحانیان تفسیر شده است.

بر خلاف اهداف آزادی خواه و دموکراسی خواه انقلاب، اصول گرایان در حال تلاش برای وارد کردن شریعت خدا در تنظیم قانون اساسی هستند.

حق کار، حتی تعیین نوع کار
حق ازدواج ، حق طلاق، حق مالکیت، آموزش، ارث، حضانت فرزند،

حتی حق انتقال ملیت
همه تحت عنوان سنت و عرف.

بر خلاف اهداف آزادی خواه و دموکراسی خواه انقلاب، اصول گرایان در حال تلاش برای وارد کردن شریعت خدا در تنظیم قانون اساسی هستند.

حق کار، حتی تعیین نوع کار
حق ازدواج ، حق طلاق، حق مالکیت، آموزش، ارث، حضانت فرزند، حتی حق انتقال ملیت
همه تحت عنوان سنت و عرف.

دولت های اسلامی ظاهراًمشکلی برای تغییر قوانین برای تعامل با دنیای صنعتی و جهانی، و مدرن شدن ندارند و

همه قوانین تجاری، اقتصادی و سیاسی را تغییر می دهند. اما وقتی به زنان می رسد، ناگهان فقط باید از شریع الله پیروی کرد

و شریع الله هم توسط افراد مشخص و تعیین شده تفسیر می شود.

در مقابل دلایل انقلابی برای آزادی و دموکراسی، بنیادگرایان در حال تلاش برای حفظ شریع الله در قانون اساسی جدید

هستند. آنهابیشتر طرفدار پیشبرد رویکرد استفاده از دین به عنوان منبعقانونگذاری هستند و نه اصول عدالت و حقوق بشر.

ما قانون اساسی اسلامی کامل تهیه کرده ایم که فقط شامل اسلام است و تحت تاثیر فلسفه یونانی، ایرانی و یا هندی نیست.

این مساله فقط زنان را نمی ترساند، بلکه اقلیت ها را نیز تحت تاثیر قرار می دهد و تفسیر قانونیرا در اختیار گروه کوچکی از رهبران مذهبی قرار می دهد.

ما دستاوردهای بسیاری در دوران گذشته داشته ایم مانند حق طلاق. امیدواریم که این حقوق از ما گرفته نشود.

زنان سالهای زیادی در دادگاه ها رنج کشیده اند. چرا می خواهند ما را از حقوقمان محروم کنند.

در بازگشت به عقب، بنیادگرایان مذهبی نه تنها خوهان حذف حق طلاق هستند، بلکه خوهان از سرگیری

کارهایی مانند چند همسری و ختنه زنان هستند. مواردی که باعث خطرات قابل توجه و آسیب به زنان می گردد.

قانونی که تعدد زوجات را محدود می کند برخلاف شریع الله است و باید ممنوع شود.

من با نظر او که باید بیش از یک زن داشت، 2 تا یا 3تا، موافقم. حرف درستی است چون شریع الله گفته.
N

من با نظر او که باید بیش از یک زن داشت، 2 تا یا 3تا، موافقم. حرف درستی است چون شریع الله گفته.

در مصر محافظه کاران اسلام گرا که تازگی انتخاب شده اند، می خواهند سن ازدواج دختران را از 18 سال به 9 سال کاهش دهند!

خشونت علیه زنان به وضعیت کلی زنان در جامعه هم مربوط می شود و فقط محدود به آسیب فیزیکی نیست.

دولت ها تمایل دارند که آنرا با عنوان آسیب فیزیکی بپذیرند، چون می توانند

در پی راه هایی برای مبارزه با آن و محافظت زنان باشند.

اما چالش اصلی، اصرار بر این است که مساله فقط آسیب فیزیکی نیست ونقش فرمانبردار

و تابع زن، مطرح است. بنابراین تا زمانی که ساختار مردسالاری به چالش کشیده نشود،

زنان همواره در معرض خشونت خواهند بود.

آزار جنسی

ما هنگام استفاده از سرویس حمل و نقل عمومی از شأن و منزلت خود محروم می شویم.

ما هنگام استفاده از سرویس حمل و نقل عمومی از شأن و منزلت خود محروم می شویم.

62 درصد مردان مصری تعرض جنسی به زنان را پذیرفته اند.

90 درصد زنان یمن، تجربه تعرض جنسی در خیابان را گزارش کرده اند.

در جامعه های محافظه کار ، محدود کردن زندگی اجتماعی زنان تبدیل به عادت شده است،

چون اگر بخواهید در جامعه باشید به این معناست که مردان می توانند شما را مورد تعرض جنسی قرار دهند.

صدها معترض بیرون دادگاه مرکزی در پایتخت تونس، برای حمایت از زن 27 ساله ای که متهم به نقض

قوانین بی شرمی شده و توسط ماموران پلیس مجروح شده، جمع گشته اند. این موضوع، ترس از اینکه کشور سکولار می تواند

تحت تاثیر بنیادگرایان اسلامی قرار گیرد را پر رنگ تر کرده است.

از زمان انقلاب ها،اعمال ارعاب و خشونت علیه زنان در تظاهرات های عمومی در سراسر منطقه

افزایش پیدا کرده است. حتی بعضی اقدامات توسط نیروهای دولتی انجام شده است.

این ویدیو برهنه کردن و کتک زدن یک زن جوان توسط سربازان را نشان می دهد.

بعضی دیگر توسط باندهایی از مردان جوان.

یک دانشجوی جوان خبرنگاری به طرز وحشتناکی مورد حمله جنسی مردان قرار گرفته است

بیشتر آنها تحت پیگرد قانونی قرار نمیگیرند.این در واقعیک پیام وحشتناک است که

زنان در ملاء عام دوباره با ترس روبرو هستند به ویژه فعالان جنبش زنان.

کاملاً واضح است که بعضی از مردان می خواهند زنان را از حضور در میدان بترسانند.

بیشتر اوقات آنها مانند زنجیر و با هم حرکت می کنند و دستهای همدیگر را مثل قطار گرفته اند.

آنها به دختران حمله می کنند، لباسهایشان را پاره می کنند و آنها را مورد آزار جنسی قرار می دهند.

ما رفتیم که دختری را نجات دهیم، یک دفعه آنها همه اسلحه های ما را گرفتند و با چاقو

به ما حمله کردند و آنهایی هم که چاقو نداشتند با کمربندشان ما را کتک زدند.

ما گزارشات بسیاری درباره تجاوزهای جنسی که اتفاق می افتند، دریافت کرده ایم.

ما معتقدیم که همه آنها با یک روش مشابه انجام می شوند و ما فکر می کنیم که این حمله ها

سازمان یافته هستند ولی اینها جلوی رفتن ما را به میدان نمیگیرند، چون ما باید افرادی که پشت این قضایا هستند را افشا کنیم.

در جوامعی مانند لیبی و یا سوریه، زنان مورد تجاوز قرار می گیرند و قربانی هستند.

نه فقط به خاطر اینکه آنها شهروندی در آن جامعه هستند بلکه به خاطر اینکه زنان جامعه هستند. ؟؟؟؟!!

یک پزشک در دمشق به تنهایی 2000 قربانی تجاوز را درمان کرده است.

اما بیشتر این موارد به خاطرشرم و ننگ فرهنگی گزارش نشده اند.

زنان به عنوان گروگان سیاسی

در مصر تمام گروه فعالین حقوق زنان، سال های بسیاریدر جهت ایجاد پیشرفت هایی درقوانین،مبارزه کرده اند.

به عنوان مثال اونها در طلاق بی تقصیر تونستند موفقیت کسب کنند.
هرچند این مواردتوسط رژیم حاکم به نفع خود مصادره شده،

و مثلا به صورت شعار سوزان مبارک در آمده است و به صورت چیزی درآمده که شاید شما سندرم بانوی اول بنامیدش.

برنامه مبارزه حقوق زنان بوسیله دولت ملیگرا مصادره شده و در نتیجه مبارزان

نمی توانند ادعا کنند، که این اتفاقات نتیجه ی بدیهی رژیم فاسد هستند.

با عکس العمل شدید تلاش می کنند که قدرت زنان را بگیرند، می گویند زنان هیچ گروهی ندارند

و تغییری نمی توانند ایجاد کنند و نمی توانند زندگی خود را تغییر دهند. انکار کردن این تغییرات

و انکار کردن نقش زنان در ایجاد این تغییرات، یکی از استراتژی هایی است که به کار می برند.

با موقعیت استراتژیک منطقه و فراوانی منابع نفتی ، مسائل ژئوپولیتیک تا به حال سابقه طولانیو پیچیده ای داشته است،

به علاوه¬ی میراث دوران استعمار وسیاست های جنگ سرد.

به لحاظ تاریخی قدرت های بین المللی برثبات سیاسی و منافع تجاری تمرکز کرده¬اند، اغلب به بهای پایمال شدن حقوق بشر و دموکراسی.

در 2001، بحران ژئوپولیتیک بعد دیگری پیدا می کند.

بعد از 11 سپتامبر،امنیت ملی تبدیل به اولین نگرانی شد و امنیت انسانی به حاشیه رانده شد.

گروه های زنان و مسایل حقوق زنانبه طور ویژه مورد هدف قرار گرفت، نه فقط به خاطراینکه تمایل امریکا دراین زمینه کاهش پیدا کرد

و اولویت آن کم شد، بلکه گفتمان جدید امنیت بازیگران تندرو جدیدی بوجود آورد که در سرار جهان موثرتر باشند.

مسایل حقوق زنان و ژئوپولیتیک ممکن است جدا از هم به نظر برسند ولی در واقع نیستند.

موارد بسیاری به خاطر ژئوپولیتیک قربانی میشوند و از آنها چشم پوشی می کنند.

منظورم این است که رژیم های جایگزین تا زمانی که مرزی برای اقتصاد بازارداشته باشند و پیرو منافع قدرت های غربی باشند،

هیچ کس توجه کافی به آنچه انجام می دهند، نمی کند.

و این موضوع، مبارزه دمکراسی و آینده حقوق اقلیت ها و زنان را در معرض خطر قرار می دهد.

حمایت بین المللی تفاوت چشمگیری ایجاد می کند. اگر تمام مردم دنیا متوجه شوند که چه چیزی در خطر است،

که نقش زنان کاملا به امکان زندگی در یک جامعه مدرن و دموکرات، یک جامعه توسعه یافته با وضعیت اقتصادی مناسب،

مربوط است. این نوع از جامعه برای صلح و امنیت همه در سراسر جهان ضروری است.

قوانین اساسی و مشارکت سیاسی

سامالا بوالهادی، فعال سیاسی می گوید: اکنون زمان آن است که زنان به عنوان اکثریت جامعه مصر، حقوق مساوی کسب کنند.

"هیچ گونه تبعیض به هر دلیل و بهانه ای نباید باشد نه بر اساس جنسیت یا بر اساس مذهب"

اناس الشفیعه، مدیرعامل مجمع زنان در توسعه مصر

"مسأله اصلی در مصر همانند سایر کشورهای عربی است که در آنها اسلام سیاسی به قدرت رسیده است.

این نیروها اجازه مشارکت واقعی به زنان را نمی دهند.

مسأله دیگر این است که اسلام گراها خصوصاٌ در نواحی فقیرنشین با بهره ور از تهییج گسترده خشم عمومی هستند

که این بالاخص مشارکت زنان را محدود می کند."

قبل از انقلاب، سیستم سهمیه بندی مصر 12 درصد صندلی های پارلمان را به زنان اختصاص می داد.

بعد از به قدرت رسیدن، رژیم جدید این سهمیه بندی را منسوخ کرد.

در تونس، بنیادگراها تلاش کردند تا مفهوم مکمل بودن زن و مرد (و نه برابری) را در قانون اساسی بگنجانند

تا از طریق قانونی جایگاه زن در جامعه را باز تعریف کنند.

ولی فعالان سیاسی با هماهنگی مانع از تصویب آن شدند.

اما در مصر زنان به طور کامل از مشارکت در شورای بازنگری قانون اساسی کنار گذاشته شدند،

چیزی که در راستای سلطه جویی احزاب اسلامی بود.

"آن گونه که تا کنون این کشور (مصر) اداره شده مانع از مشارکت یا شمول زمان در تصمیم گیری ها بوده است.

ما تصور می کردیم که این بحث ها با دموکراسی تازه تأسیس مصر تمام خواهد شد"

اما در اردن و مراکش که با تغییر حاکمیت مواجه نشدند نیز فعلان حقوق زنان ده ها سال است

که در پی اصلاحات قانونی بوده اند.

اما آنچه با آن مواجه شده اند، مقاومت مشابه بوده است

"خیلی از پیشنهاد های ما مورد بررسی قرار گرفت اما در آخرین مراحل آنها یک کلمه مهم در راستای حقوق زنان را حذف کردند.

پیشنهاد تساوی حقوق بین همه شهروندان مستقل از دین، زبان، نژاد یا جنسیت آنان بود.

آنها کلمه جنسیت را از این پیشنهاد حذف کردند.
استدلال بعضی این بود که همه شهروندان یعنی همه مردان و زنان

(سوال این است که) اگر این طور است پس چرا کلمه جنسیت را حذف کردید.

نگران کننده آن است که نیروهای سنتی همچنان مایل به ابقای برتری و تفوق مردان بر زنان در جامعه هستند."

در مراکش فعالان سیاسی با موفقیت، استدلالهای سنتی، مذهبی محافظه کارانه را پاسخ گفتند.

امینه لمرینی، رییس شورای عالی مخابرات صوتی تصویری و عضو مؤسس ADFM مراکش

"ما از استدلالهای بعضی محققین مذهبی ممتاز بهره مند شدیم.

محققینی که ثابت می کردند که شما می توانید در جامعه اسلامی زندگی کنید

که در عین حال مدرن و امروزی است و شما به حقوق و آزادی های اساسی دسترسی دارید"

تلاشهای این فعالان منجر به تصویب اصلاحاتی شد که نه تنها ضامن برابری حقوق زنان و مردان است

همچنین رأی به تفوق قوانین بین المللی بر قوانین داخلی در این زمینه ها می دهد.

"این نص صریح در قانون اساسی که زنان و مردان مساوی هستند خصوصا در زمینه حقوق مدنی

که حدود آزادی های فردی را مشخص می کند

این یک قدم بسیار مهم و اساسی برای ما بود.

در عین حال که این خواسته سیاسی وجود دارد، بسیج زنان نیز بسیار مهم است.

ما می دانیم چگونه همکاری کنیم، چگونه متحد باشیم و چگونه استراتژی مناسب

برای تأثیرگذاری هم بر مردم کوچه وخیابان و هم بر قانون گذاران داشته باشیم"

موفقیت در تصویب این اصلاحات قانون اساسی، یک پیروزی بزرگ بود، اما انجام این اصلاحات همچنان یک مسأله باقی مانده است.

و با پیروزی اسلام گراها در انتخابات اخیر، این فعالان به قطع می دانند که با مقاومت بیشتری مواجه خواهند شد

"با قدرت گیری حزب اسلام گرای عدالت و توسعه PJD وضعیت حقوق زنان بدتر خواهد شد.

ما به دنبال نیروهای میانه رو هستیم اما این اسلام گراها میانه رو نیستند. آنها نگاهی افراطی به مسأله زنان دارند."

ربیعه نصیری، عضو مؤسس سازمان دموکراتیک زنان مراکش

"جالب توجه این است که ببینیم در مراکش این گروه چکونه موفق به رفع تناقضات هستند.

تناقض بین قانون اساسی که ارزشها را به روشنی مشخص می کند

و ارزش های خوشان که نزدیک تر به اسلام، شاخصه های فرهنگی و خانواده است.

من فکر می کنم که آنها باید متحول شوند و گر نه قادر به رفع این تناقضات نیستند.

مراکش پیشرفت کرده است و ما نمی توانیم 20 سال به عقب برگردیم. پس آنها هم باید متحول شوند و رشد کنند."

دینهای سیاست زده؛ یک مشکل جهانی

باگوات رییس RSS) Rashtriya Swayamsevak Sangh) (حزب راستگرای ملی هندو)

) یک قدم دیگر به جلو برداشت و در یک جمع خصوصی گفت که زنان باید خود را به خانه داری محدود کنند.

و در ایالت ماداپرادش هند کالاش بیتار والگا یک وزیر از حزب BJP (باهاریتا جاناتا) گفت که تجاوز جنسی مجازات

زنانی است که مرزهای حیا و آراستگی را زیر پا می گذارند.

این دختر 8 ساله خجالتی و نادیده گرفته شده اکنون به سمبل مبارزه ملی با یهودی های ارتدوکس فوق افراطی تبدیل شده است.

مردم اسرائیل خشمگین شده اند از داستان ناما مورگلی که اکنون از رفتن به مدرسه مذهبی دخترانه بیمناک است

به این دلیل که ارتدوکس های فوق افراطی به او دشنام داده و آب دهان انداختند

چرا که پوشش او از دید آنان حیا آمیز نبوده است.

فضای سیاسی تغییر کرده است زیرا در حال حاضر حضور رادیکالیسم مذهبی بسیار قوی تری

وجود دارد. در حالی که ما بیشتر از اسلام صحبت میکنیم گاهی اوقات ما افراط گرایی

فضای سیاسی تغییر کرده است زیرا در حال حاضر حضور رادیکالیسم مذهبی بسیار قوی تری وجود دارد.

در حالی که ما بیشتر از اسلام صحبت میکنیم گاهی اوقات ما افراط گرایی مسیحی را فراموش میکنیم،

وجود کلیساهای (اونجلیکال) انجیلی، عموما، و کلیسای کاتولیک، و اتحاد (مقدس)شان در رابطه با بسیاری از مسائل

به ویژه مقاومتشان در مسائلی که به بدن زنان و تصمیم گیری آنها بر بدن خود میشود.

راش لیمبو: "این رفتار او، از آن دختر چه میسازد؟ یک فاحشه، آیا این طور نیست؟"

اکنون، یک طوفان بزرگ به راه افتاده است پس از صحبتهای بحث برانگیز راش لیمبو (مجری فوق افراطی راستگرا)

در برنامه رادیویی در مورد یک دانش آموز جورج تاون که در کانون یک جدال بر سر جلوگیری از بارداری و حقوق مذهبی قرار گرفته است.

حالا، ما در ایالات متحده شاهد رشد جنبش راستگرایی و خاموش کردن مسائل مربوط به بهداشت

باروری زنان و انتخاب زنان و باور نکردنی ترین حرفها به زنان جوانی که حتی در مورد استفاده ازروشهای ضد بارداری نمی دانستند بوده ایم

این (استفاده ازروشهای ضد بارداری و سقط جنین) قتل است. مهم نیست که شما اسمش را چه میگذارید.

زنان معتقد بودند که این حقی است که کسب کرده بودند و برای همیشه حفظ خواهند کرد. بنابراین ما باید یک محل برای دفاع از چیزی که به

دست آورده ایم داشته باشیم.

ساختار قدرت، آن گونه که با زنان رفتار شده، آن گونه که به زنان جایگاه داده شده ،

به رغم تفاوت در سبک و پیاده سازی واقعا بسیار شبیه است. و تنها راهی که ما می توانیم این وضعیت را

تغییر دهیم همبستگی در سراسر مرزها، در سراسر مذاهب و در سراسر فرهنگها است

کو صدای زنان در تعریف درک متفاوتی از دین؟ اکنون زمان آن است.

راه پیش رو

آنچه مهم است این است که تجدید قوا کنیم و زنان و مردانی که واقعا طرفدار دموکراسی هستند

و واقعا برای حقوق خود مبارزه میکنند را کمک کنیم تا بتوانند متحد شوند و با هم کار کنند تا شاهدبرخی تغییرات شویم.

دموکراسی یک پروژه در حال پیشرفت است و به کمک نیاز دارد، به ویژه در مکان هایی که در آن نیروهای مخالف دموکراسی

به خوبی سازمان یافته و مجهزند.

بنابراین ما نیاز به کمک هستیم تا پیشرفت های اقتصادی و اجتماعی و مهارت سازیها را حمایت کنیم.

من فکر می کنم زنان باید درگیر همه این مسائل شوند. ..

این چیزی است بسیار کم هزینه تر از جنگ، بسیار کم هزینه تر از هر نوع درگیری، و این چیزی است که به نفع همه است.

این نیازمند سال ها کار با گروه های محلی برای ایجاد ظرفیت مدیریت مشارکتی، همان دموکراسی واقعی، است تا اینکه شما به این مرحله

برسید که در آن گروهی از زنان در واقع بتوانند آن را به عنوان بخشی از زندگی خود تجسم کنند. تا اینکه زنان ایستادهو بگویند "من نمی تواند

سوء استفاده را بیش از این تحمل کنم"، یا "من آن گونه که شوهر من می خواهد رای نمیدهم".

این یک فرایند مکانیکی نیست. این واقعا شکستن دور باطلی است که در طول نسلها منتقل شده و نه تنها در خانواده،

بلکه در مدارس و در رسانه ها هم تکثیر شده و ما می دانیم که این شکستن فوق العاده دشوار است.

برای این که زنان بیشتری را به شرکت واداریم، آنچه لازم است نوآوریهای تازه، گفتمان، تعامل، ائتلاف، فعال بودن در سندیکاها،

سندیکاهای حرفه ای، اتحادیه های کارگری، رسانه ها، گروه ها، هر چیز دیگری، به طوری که آنها حضور داشته باشند نه فقط به عنوان زن،

بلکه به عنوان زنان حرفه ای در حقوق خود. بنابراین باز کردن کانالهای ارتباطی و اتحاد با گروه های مردانه کاملا مهم است،

و هیچ راه فراری از آن وجود دارد. در غیر این صورت جنبش زنان منزوی مانده و از جریان اصلی تشکل های سیاسی کشور مستثنی خواهد

ماند.

بیایید صادق باشیم و اذعان کنیم که بنیادگرایان دنیای مجازی را خیلی زودتر از ما تسخیر کرده اند.

بنابر این در حال حاضر از همیشه برای ما مهمتر است که حضور داشته باشیم تا مطمئن شویم که این ابزار بیشتر و بیشتر در دسترس حوزه

فعالیت ما و گسترش این حوزه است.

ما باید شروع به ایجاد دسترسی به یک روند دموکراتیک با نتایج واقعی در زندگی مردممان کنیم. در نیجریه 60 درصد از زنان ما بدون حضور

یک ماما زایمان میکنند. این چگونه بعد از 12 سال نظام دموکراتیک ممکن است؟

ما باید مرتبط بدانیم غیبت و ناتوانی دولت ما را برای رسیدگی به نیازهای زنان به این واقعیت که زنان در نهادهای تصمیم گیری حاضر

نیستند.

حقوق زنان باید نهادینه شود.

رسانه ها البته نقش بسیار مهمی را در نمایش ارتباط بین حقوق زنان و حقوق بشر بازی می کنند.

تا وقتی که این ارتباط بین حقوق زنان و حقوق همه شهروندان ایجاد نشده، در یک کشور دموکراتیک که میخواهد به همه بدون در نظر گرفتن هر

گونه تمایز احترام بگذارد، دموکراسی نیمه تمام خواهد ماند. آن یک دموکراسی برای مردان خواهد بود و نه دموکراسی برای زنان و آن یک

دموکراسی نخواهد بود.

با نگاهی به آنچه که جنبش مخالفان در ایران روبرو شده، میبینیم که اکنون مردان ایرانی بالاخره درک کرده اند که شما نمی توانید

موضوع حقوق زنان را از مسئله دموکراسی جدا کنید. اما من آرزو داشتم که نیازی به 30 سال حکومت مذهبی نمیبود که این پیام ساده را به

دیگر کشورهای سراسر منطقه خاورمیانه و شمال آفریقا منتقل کند.

به این دلیل که هدف ما درست و منطقی است.

دارایی اصلی ما این است که از نظر ما هدف و انگیزه ما درست و منطقی است و وقتی که کسی مطمئن از درستی انگیزه اش است قادر به

دفاع از آن در برابرهر کسی است.

وقتی که من به آینده نگاه میکنم، امیدوارم که مردان به قلب خود رجوع کنند و سپس بدانند که روند دموکراتیک هیچ ارزشی ندارد اگر زنان

بخشی از آن نباشند.

و در نتیجه آنها خود نیز به منظور ایجاد ائتلاف با زنان به پا میخیزند تا دموکراسی واقعی که برابری بین زنانمردان ایجاد می کند بخشی از

از زندگی واقعی مردم منطقه شود.

آرزوی بزرگ من نبود هر گونه تبعیض از هر نوع است، به دلیل آنکه آن انسانها را از انسانیت ساقط میکند

و دیگر این که همه مصریها انسانهایی برابر، مفید، مولد و قدرتمند باشند.

معمولا گفته میشد که مردم عرب مردمی کناره گیرند. اما آنها به خیابانها آمدند و اعتراض کردند و من فکر می کنم که همه دولتهای آینده

باید این را به حساب آورند و ما تنها می توانیم با وجود همه چالش ها، با وجود هر چیزی که پیش می آید به جلو حرکت کنیم.

من مطمئن هستم که ما رو به جلو حرکت خواهیم کرد.

ما به کودکان نشان می دهیم که آنها می توانند حرف بزنند، صدای آنها شنیده می شود، زیرا بسیاری از آنها همیشه طوری تربیت شده اند که

"نه، تو نمی توانی صحبت کنی"، " نه، ما می ترسیم"، " نه، او به حسابت خواهد رسید".

اکنون ما آنها را ترغیب میکنیم که حرف بزنند و بگویند که چه فکر می کنند و بگویند که چه احساس می کنند.

بزرگترین امید من به نسل جدید است، چرا که من فکر می کنم اکنون ما نسل جدیدی داریم که با انتظارات داشتن حق انتخاب و داشتن کرامت

تربیت شده است.

ما ساکت نخواهیم بود و محروم نخواهیم ماند.

آنچه ما در اینجا می بینیم شگفت انگیز است زیرا ما هرگز فکر نمی کردیم که زنان لیبی واقعا حرکت کنند.

تقریبا تمامی این زنان در اینجا برای اولین بار در زندگی خود معترض هستند.

ما در صفحه تلویزیون دیده ایم، در اینترنت، ما بارها صدای آنها را شنیده ایم، و آنها نمی خواهند به همان شیوه ای به آنها حکومت شود که

بر نسل پدر و مادرشان شده بود.

ما می خواهیم این کشور را به آینده رهنمون کنیم.

ما نمیخواهیم به عقب برگردیم.

حتی اگر مردان تصمیم به انصراف بگیرند، زنان انقلاب را ادامه خواهند داد.

ما می دانیم هدف ما درست و منطقی است. ما متعهدیم، ما الهام گرفته ایم، ما مبارزه خواهیم کرد و ما به حقوق خود خواهیم رسید.

تقدیم به فعالانی که در راه مبارزه برای آزادی و حقوق برابر برای همه استقامت میکنند.