Fırsat yaratan ol

Hepimiz hayatımızda anlamlı şeyler yaratmak için yeteneklerimizi kullanmak isteriz. Ama nasıl başlamalı? (Bir de ... ya utangaçsan?) Yazar Kare Anderson kendi kronik utangaçlığının ve başkalarına yeteneklerini ve tutkularını kullanmalarına yardım ederek nasıl kabuğunu kırdığının hikayesini paylaşıyor.

Ben, fobik utangaçlık

tanısı konulmuş olarak büyüdüm

ve bu odanın büyüklüğüne göre

en az 20 diğer kişi gibi

kekemeydim.

El kaldırmaya cesaret edebilir misiniz?

Ve bu üstümüze yapışıp kalıyor.
Gerçekten öyle,

çünkü bize böyle davranıldığında

bazen kendimizi görünmez

ya da kale alınmıyormuş gibi hissediyoruz.

Ve insanlara baktıkça,

ki genelde tek yaptığım bu,

bazı insanların gerçekten dikkat çekmek ve

itibar görmek istediklerini fark ettim.

Unutmayın, o zamanlar gençtim.

Peki, ne yaptılar?

Muhtemelen hâlâ sıklıkla yaptığımız şeyi.

Kendimiz hakkında konuşmak.

Ancak gözlemlediğim diğer insanlar da var

"müşterek zihniyet" dediğime sahip olan.

Her koşulda, kendileriyle ilgili konuşup

"biz" fikrini yaratmanın yolunu bulurlar.

Benim hayalimdeki yaşam, hepimizin

diğerleri için, onlarla birlikte daha büyük

fırsat yaratanlar olduğumuzu görmektir.

Şu an bizim için, en iyi yeteneklerini

daha çok çoğunluğun iyiliği için kullanan

ve aslında tek başımıza yapamayacağımız

işleri başaran, fırsat yaratanlar

olmak için daha iyi bir fırsat

ya da eylem çağrısı yok.

Sizinle bununla ilgili konuşmak istiyorum.

Çünkü vermekten daha fazlası,

vermekten bile fazlası,

çoğunluğun iyiliği için

karşımızdakiyle birlikte bizi yükseltecek

ve tartabilecek olan

daha zekice bir şey yapmaktır.

Bu yüzden burda oturuyorum.

Ayrıca bir şeye daha değinmek istiyorum:

Her biriniz bir şeyde

diğerlerinden daha iyi.

Bu, eğer odadaki en zeki insansan

yanlış odada olduğun

genel olgusunu çürütüyor.

(Gülüşmeler)

Size bir kaç sene önce gittiğim

bir Hollywood partisinden bahsedeyim.

Şu gelecek vaadeden oyuncuyla tanıştım ve

akabinde ikimizin de tutkulu olduğu bir

konudan konuşmaya başladık: Kamu sanatı.

Ve Los Angeles'daki

yeni binaların her birinde kamu sanatının
bulunması gerektiğine dair

tutkulu bir fikri vardı.

Bunun için bir düzenleme istiyordu

ve tutkulu bir şekilde

-burda Chicago'lu kim var?-

tutkulu bir şekilde Millenium Park'taki

yansıtıcı yüzeyli, fasulye şeklinde olan

heykellerden konuşmaya başladı.

İnsanlar o heykele yanaşıp

yüzeydeki yansımalara gülümseyip

ve poz verip, doğaçlama yapıp

birlikte selfie çekilir

ve gülerlerdi.

Ve o konuşurken aklıma bir fikir geldi.

"Tanışman gereken birini tanıyorum." dedim

"Bir kaç hafta içinde hapisten çıkacak."

(Kahkahalar)

"Senin tutkunu o da paylaşıyor:

Sanat, insanların bağ kurmalarına
olanak sağlamalı."

Hücrede beş yıl geçirdi.

Onu tanıyorum çünkü orada konuşma yaptım.

Telaffuzu net olan ve göze oldukça hoş

gelen bir adam çünkü yapılı biri.

Her gün uyguladığı bir idman düzeni vardı.

(Kahkahalar)

Sanırım o noktada beni anlamıştı.

"Umulmadık bir dost olurdu." dedim.

Sadece bu da değil, James de var.

Mimar ve profesör,
ayrıca mekan tasarlamayı sever,

şu sanatla bezenmiş

küçük plazaların ve şehir içi
yürüme yollarının olduğu,

insanların resimler çizip bazen bir araya

gelip sohbet ettikleri mekanları.

Bence birbirlerine iyi dostluk yaparlardı.

Ve aslında öyle de oldu.

Bir araya geldiler, bir şeyler hazırladılar

Los Angeles Belediye Meclisi'nin
önünde konuşma yaptılar.

Ve meclis üyeleri düzenlemeyi
kabul etmekle kalmayıp

onlarla fotoğraf çektirmek istediler.

Onlar korkutucu, zorlu ve güvenilirdi.

Bunu parayla satın alamazsınız.

Sizden ne tür fırsat-yaratanlar

olabileceğimizi değerlendirmenizi istiyorum.

Çünkü servetten ya da süslü ünvanlardan

ya da çok fazla insan tanımaktan daha fazlası,

birbirimizin iyi yönlerini farkedip,

onları ortaya çıkarmaktır.

Bunun kolay olduğunu söylemiyorum

ve eminim ki çoğunuz
kiminle iletişime geçmek

istediğinizle ilgili yanlış adımlar attınız,

ama size önermek istediğim;

bu bir fırsat.

Bununla ilgili düşünmeye Avrupa'da

Wall Street Journal'da
muhabirlik yaparken,

ticareti, politikayı, yaşam tarzını
etkileyen akımlarla ilgili

yazılar yazdığım zamanlarda

düşünmeye başladım.

Yani benimkinden çok farklı dünyalardan

iletişime geçtiğim insanlar olmak zorundaydı,

yoksa yeni akımları takip edemezdim.

Ve üçüncüsü, kendimi
okuyucunun yerine koyarak

hikayeyi yazmalıydım ki,
böylece onlar bu akımların

hayatlarını nasıl etkileyeceğinizi görebilsin.

Bu fırsat-yaratanların yaptığı şeydir.

Ve şöyle garip bir şey var ki:

Aynen kendileri gibi olduklarını

düşündükleri insanlarla çalışan,

onlarla yaşayan ve oynayan, çünkü

sonrasında daha sert

ve aşırı hale geliyoruz,

sayısı artan Amerikanların aksine,

fırsat-yaratanlar aktif olarak,

kendilerinden farklı kişilerle muhatap olup

onlarla bağlantı kuruyorlar
ve böyle yaptıkları için

doğru takımı kurdukları,
problemleri daha iyi yoldan

çözmeye hazırladıkları
ve daha fazla fırsat

elde edebildikleri sağlam
ilişkiler kuruyorlar.

Farklılıklardan gücenmeyip

onlara hayran kalıyorlar,

bu büyük bir zihniyet değişimi

ve bunu hissedince
daha fazla olmasını istiyorsun.

Bu dünya bize toplu bir zihniyet
oluşturmamız için sesleniyor ve

ben bunu yapmamız gerektiğine inanıyorum.

Özellikle şu anda çok önemli.

Neden şu anda önemli?

Çünkü bazı şeyler; insansız uçaklar,
ilaçlar ve veri toplamları gibi

daha çok insan tarafından ve

daha faydalı amaçlar için icat edilebilir ve

sonrasında her gün haberlerde

gördüğümüz gibi tehlikeli

olanlar için kullanılabilir.

Bizi çağırıyor, her birimizi

daha büyük bir çağrıya.

Ama şu da cabası:

Büyük ihtimalle bireysel

ya da kurumsal olarak biriyle

gerçekleştirdiğiniz ilk fırsat

sizin yapacağınızın en iyisi değil.

Bu fırsat tecrübe edindikten ve

birbirinize güvendikten sonra gelir.

Bu daha önceden hiç

tahmin edemeyeceğiniz şeyleri

akıl ettiğinizdedir.

Mesela, şu bahsettiğim
oyuncunun kocası olan Marty

onları alıştırma yaparlarken izledi

ve sonrasında sabıkalı olan arkadaşım

Wally ile

şu idman düzeni hakkında konuşuyorlardı.

Ve düşündü ki;

bir set raketbol saham var.

Bu adam bize öğretebilir.

Orada çalışan bir çok insan
benim sahama üyeler.

Sıkça seyahate çıkarlar.

Hiçbir teçhizat gerekmeden

otel odasında pratik yapabilirler.

Wally bu şekilde iş buldu.

Sadece bu da değil, yıllar sonra

raketbol oynamasını da öğretiyordu.

Bundan yıllar sonra da,

raketbol hocalarını eğitiyordu.

Bana göre, insanlarla
ortak bir ilgi alanı ya da

ortak bir eylem üzerine
iletişime geçtiğiniz zaman,

gelecekte tesadüfen keşfedilecek olan

şeylere alışkın oluyorsunuz.

Ve sanırım baktığımız şey de bu.

Kendimizi bu fırsatlara açıyoruz,

ve bu odada kilit rol
oynayanlar ve teknoloji var,

bunu yapmak için eşsiz şekilde
konumlandırılmış kilit roldekiler,

sistemleri ölçeklendirmek
ve birlikte yansıtmak için.

Yani sizi yapmaya çağırdığım şey şu:

Fırsat-yaratanların
üç özelliğini hatırlayın.

Fırsat-yaratanlar en güçlü
özelliklerini bilemeye devam eder

ve örnek arayan insanlar olurlar.

Kendilerininkinden başka
dünyalara dahil olurlar

böylece güvenilirler ve
bu örnekleri görebilirler

ve ortak ilginin
en etkili noktasının etrafında

bağlantı kurmak için iletişime geçerler.

Yani size sorduğum,

dünya aç.

Kendi tecrübelerimden
hareketle inanıyorum ki,

dünya fırsat-yaratanlar haline gelerek

bu davranışları özendirmemiz

için bize aç.

Birçoğunuzun çoktan yaptığı gibi

-Kendimden biliyorum bunu-

ve yeni bir dünya hayal etmek için,

tek başımıza yapabileceğimizden
daha iyisini yapmak

daha güzel işler başarmak için

hep birlikte en iyi
yeteneklerimizi kullanmalıyız.

Şunu hatırlayın,

Dave Liniger'ın bir zamanlar
söylediği gibi,

"Grup yemeğine sadece bir çatalla gelerek

başarılı olamazsın."

(Kahkahalar)

Çok teşekkürler.

Teşekkürler. (Alkışlar)