Kötü bir feministin itirafları

Yazar Roxane Gay, kendisini "kötü feminist" olarak adlandırırken, feminist hareketin mükemmeliğe dair taleplerini muhtemelen yerine getiremeyeceğini kabul ederek nükte yapıyordu. Ancak esprinin boşa olduğunu fark etti. Düşündürücü ve provokatif konuşmasıyla, feminizmin her tadını benimsememizi istiyor — ve hep birlikte gerçek değişime yol açabilecek küçük seçimler yapmamızı...

Bir kadın olarak başarısız oluyorum,

bir feminist olarak başarısız oluyorum.

Cinsiyet eşitliğiyle ilgili
tutkulu fikirlerim var,

ancak "feminist" etiketini özgürce
kabul etmek iyi feministlere

karşı adil olmayacak
diye endişeleniyorum.

Ben bir feministim, ama oldukça kötüsü.

Bu yüzden kendime Kötü Feminist
adını veriyorum.

Ya da en azından bir yazı yazdım

ve sonra bir kitap yazdım,
adı "Kötü Feminist" olan.

Sonra röportajlarda insanlar bana
Kötü Feminist demeye başladı.

(Gülüşmeler)

Böylece biraz kendi içimde bir espri
ve gönüllü bir provokasyon

olarak başlayan şey

konu hâline geldi.

Bir adım geri geleyim.

Gençliğimde,

ekseriyetle ergenliğimde ve 20'lerimde

feministlerin kıllı, öfkeli,
erkeklerden nefret eden,

cinsellikten nefret eden kadınlar
olduğuyla ilgili garip düşüncelerim vardı --

sanki bunlar kötü şeylermiş gibi.

(Gülüşmeler)

Bu günlerde dünyada kadınlara nasıl
davranıldığına bakıyorum

ve özellikle öfke tamamen
mantıklı bir cevap gibi geliyor.

Ancak o zamanlar,

feminist olduğumu ortaya attığımda

insanların kullandığı tondan
dolayı endişeleniyordum.

Feminist etiketi bir suçlamaydı,

bir "F" kelimesiydi ve hoş olmayanı.

Kurallara göre oynamayan,

çok fazla şey bekleyen,

erkeklerle eşit -- (Öksürük) --
daha üstün olduğuma

inanmaya cüret ederek kendini fazlaca iyi
gören bir kadın olarak görüldüm.

O asi kadın olmak istemezsiniz,

ta ki o kadın olduğunuzu fark edinceye dek

ve başka biri olmayı düşünemezsiniz.

Yaşlandıkça, gerçekten bir feminist

olduğumu kabul etmeye başladım
ve gururluydum da.

Belli gerçeklerin aşikâr
olduğunu kabul ettim:

Kadınlar erkeklerle eşittir.

Eşit iş için eşit ücreti hak ediyoruz.

Dünyada istediğimiz gibi serbestçe
dolanma hakkımız var,

taciz veya şiddet olmadan.

Doğum kontrolü ve
üreme sağlığı hizmetlerine

kolay, ucuz erişim hakkımız var.

Kendi bedenlerimizle ilgili
seçimler yapma hakkımız var,

kanunların gözetimi veya
evanjelist doktrinden bağımsız olarak.

Saygıya hakkımız var.

Daha fazlası var.

Kadınların ihtiyaçları
hakkında konuştuğumuzda,

yaşadığımız diğer kimlikleri
de düşünmek zorundayız.

Sadece kadın değiliz.

Farklı bedenleri,

cinsiyet dışavurumları, inançları,
cinsellikleri, sosyal tabakaları,

yetenekleri ve daha pek çok
şeyi olan insanlarız.

Bu farklılıkları ve bizleri

nasıl etkilediğini hesaba
katmak zorundayız,

ortak yanlarımızdan
sorumlu olduğumuz kadar.

Böyle bir dâhil etme olmadan,
feminizmimiz bir şey değil.

Bu gerçeklerin aşikâr olduğunu
kabul ettim, ama açıkça söylemeliyim:

Darmadağınım.

Tezatlarla doluyum.

Pek çok şekilde feminizmi
yanlış yaşıyorum.

Başka bir itirafım var.

Arabayla işe giderken, çok yüksek sesle
sert rap dinliyorum.

(Gülüşmeler)

Sözleri kadınları küçümsediği hâlde --

bu sözler beni derinden incitiyor --

klasik Yin Yang Twins
şarkısı "Salt Shaker" --

inanılmaz.

(Gülüşmeler)

"Islak tişörtünle devam et.

Salla sürtük, ta ki
ağrıyıncaya kadar deven!"

(Gülüşmeler)

Bir düşünün.

(Gülüşmeler)

Şiir, değil mi?

Müzik seçimlerimle tamamen
mahcup oluyorum.

(Gülüşmeler)

Kesinlikle erkek işine inanıyorum,

bunlar yapmak istemediğim
her şey, şunlar dâhil --

(Gülüşmeler) --

bütün ev işleri,

bunun yanında, böcek öldürme, çöpü
götürme, çimlerin bakımı ve araç tamiri.

Bunları hiçbir şekilde istemiyorum.

(Gülüşmeler)

Pembe en sevdiğim renk.

Moda dergileri ve güzel
şeylerden hoşlanıyorum.

The Bachelor (Bekâr)'ı ve romantik
komedileri izliyorum.

Peri masallarının gerçeğe dönüştüğüyle
ilgili saçma fantezilerim var.

Bazı kural ihlallerim daha görünür.

Eğer bir kadın kocasının
adını almak isterse,

o onun seçimi ve ben onu yargılayamam.

Eğer bir kadın çocuklarını büyütmek
için evde oturmak isterse,

o seçimi de kabul ederim.

Sorun, o seçimle kendini ekonomik olarak
hassas hâle getirmesi değil;

sorun, toplumumuzun kadınları
seçim yaptıklarında

ekonomik olarak hassas hâle
getirecek şekilde düzenlenmiş olması.

Hadi bununla başa çıkalım.

(Alkış)

Beyaz, orta ve üstü sınıf
heteroseksüel kadınları

desteklemek için tarihsel
olarak farklı renkten,

çalışan sınıfa dâhil, eşcinsel ve
cinsiyet değiştiren kadınların

ihtiyaçlarını görmezden gelen veya saptıran
ana akım feminizmi reddediyorum.

Dinleyin, eğer bu iyi feminizmse --
ben çok kötü bir feministim.

(Gülüşmeler)

Bir de şu var:

Bir feminist olarak çok fazla
baskı hissediyorum.

Ortada görünen feministleri
baş tacı etme eğilimimiz var.

Mükemmel poz vermelerini bekliyoruz.

Bizi hayal kırıklığına uğrattıklarında,

onları zevkle üzerine koyduğumuz
kaideden atıyoruz.

Söylediğim gibi, darmadağınım --

beni oraya koymayı denemeden önce

kaideden düşmüş olarak farz edin.

(Gülüşmeler)

Pek çok kadın,

özellikle çığır açan kadınlar
ve endüstri liderleri

feminist olarak
yaftalanmaktan korkuyorlar.

Ayağa kalkıp şöyle demekten korkuyorlar:
"Evet, ben bir feministim.",

o etiketin anlamından korktuklarından,

gerçekçi olmayan beklentilere uygun
olarak yaşayamamaktan korktuklarından.

Örneğin, Beyoncé ya da ona verdiğim
ismiyle Tanrıça'yı ele alın.

(Gülüşmeler)

Son yıllarda göze çarpan bir feminist
olarak ortaya çıktı.

2014 MTV Video Müzik Ödülleri'nde,

3 metre yüksekliğindeki "feminist"
kelimesinin önünde performans gösterdi.

Bu pop yıldızının açıkça
feminizmi kucaklamasını,

genç kadınlara ve erkeklere
feminist olmanın

kutlanacak bir şey olduğunu

belirtmesini görmek olağanüstü
bir manzaraydı.

Zaman geçtikten sonra, kültür eleştirmenleri
Beyoncé'nin gerçekten feminist

olup olmadığını sonu gelmez bir
şekilde tartışmaya başladılar.

Onun feminizmini puanladılar,

yetişkin, başarılı bir kadının sözlerini
sadece kabul etmek yerine.

(Gülüşmeler)

(Alkış)

Feministlerden mükemmeliyet
talep ediyoruz,

çünkü hâlâ çok şey için savaşıyoruz,

çok şey istiyoruz,

kahretsin çok fazlasına ihtiyacımız var.

Mantıklı, yapıcı eleştirinin
çok ötesine gidiyoruz,

herhangi bir kadının feminizmini
parçalarına ayırıncaya kadar,

geriye bir şey kalmayıncaya dek
paramparça edinceye kadar.

Bunu yapmamız gerekmiyor.

Kötü feminizm ya da aslında daha
kapsamlı feminizm bir başlangıç noktası.

Ama daha sonra ne olacak?

Kusurlarımızı kabul etmekten,
sorumlu tutulabilmeye gideceğiz

veya işin üstesinden gelmeye
ve biraz cesur olmaya.

Eğer küçümseyici müzik dinlersem,

sanatçıların sonsuz arzla
katkı sağlamaktan

mutlu olacağı bir talep yaratırım.

Bu sanatçılar şarkılarında kadınlar için

nasıl konuştuklarını değiştirmeyecekler,

ta ki biz sonucunu etkileyerek
o değişimi talep edene dek.

Bu kesinlikle zor.

Neden bu kadar güç olmak zorunda?

(Gülüşmeler)

Daha iyi olan seçimi yapmak zor

ve daha az olanı haklı göstermek kolay.

Ama,

daha kötü seçimleri savunursam,

kadınların eşitliğe
ulaşmasını zorlaştırırım,

hepimizin hak ettiği eşitliğe

ve ona sahip olmak zorundayım.

Yeğenlerimi düşünüyorum,
yaşları üç ve dört.

Çok cesur olan muhteşem ve dik başlı,

parlak zekâlı kızlar.

Değer verildikleri bir dünyada
gelişip büyümelerini istiyorum,

zira çok güçlü varlıklar.

Onları düşünüyorum

ve birden daha iyi seçimi yapmak
çok daha kolay hâle geliyor.

Hepimiz daha iyi seçimler yapabiliriz.

Bir televizyon programı,
Game of Thrones (Taht Oyunları),

kadınlara karşı cinsel şiddeti
spor gibi gösterdiği

zaman kanalı değiştirebiliriz.

Kadınlara bir hiç gibi davranan

şarkıları duyduğumuzda
radyo istasyonunu değiştirebiliriz.

Filmler kadınlara dekoratif
objelerden daha fazlası

olarak davranmadığı zaman,

bilet paralarımızı başka
bir yerde harcayabiliriz.

Sporcuların partnerlerine kum torbası gibi

davrandığı profesyonel sporları
desteklemeyi bırakabiliriz.

(Alkış)

Başka şekilde, erkekler -- ve özellikle
heteroseksüel beyaz erkekler --

şöyle diyebilirler, "Hayır, hem katılmcı,

hem de karar verici olarak adil sayıda
kadın dâhil edinceye kadar,

sizin derginizde yayınlamayacağım
veya projenizde

yer almayacağım veyahut
sizinle çalışmayacağım.

Yayınınız veya organizasyonunuz her türlü

farklılığa karşı daha kapsayıcı oluncaya
dek sizinle çalışmayacağım."

Aramızda yetersiz temsil edilenler

böyle projelerde yer almak için

davet edildiklerinde,
cam tavandan geçmek için

daha fazlamız davet edilene dek
dâhil olmayı reddedebiliriz

ve artık sembolik olmayız.

Bu çabalar olmadan,

bu görüşleri savunmadan,

başarılarımızın çok az anlamı olacak.

Bu küçük cesur davranışlarda bulunabiliriz

ve umut ederiz ki, seçimlerimiz güce
sahip insanlara doğru yönelir --

editörler, film ve müzik yapımcıları,

genel müdürler, yasa koyucular --

sürekli, anlamlı değişimler
yaratmak için

daha büyük, daha cesur
seçimler yapan insanların.

Feminizmimize cesurca sahip çıkabiliriz --

iyi, kötü ve ikisinin arasında bir yerde.

Kitabım Kötü Feminist'in
son satırı şöyle diyor,

"Hiç feminist olmamaktansa kötü bir
feminist olurum daha iyi."

Bu pek çok sebepten dolayı doğru,

ama en başta, bunu söylüyorum,
çünkü bir zamanlar

sesim benden çalınmıştı

ve feminizm sesimi
geri almama yardımcı oldu.

Bir olay oldu.

Ona olay diyorum,
ki olanların yükünü taşıyabileyim.

Bazı oğlanlar beni kırdı,

çok gençken, erkeklerin bir kızı

kırmak için neler
yapabileceğini bilmiyordum.

Bana hiçbir şeymişim gibi davrandılar.

Hiçbir şey olduğuma inanmaya başladım.

Sesimi çaldılar ve onun sonrasında

söylediğim hiçbir şeyin

önemi olabileceğini inanmaya
cesaret etmedim.

Ancak --

yazı yazıyordum.

İşte kendimi yazarak toparladım.

Daha güçlü bir versiyonum
olarak kendimi yazdım.

Benimki gibi bir hikâyesi

olan birini anlayabilecek
ve bana benzeyen

kadınların sözlerini okudum,

kahverengi bir deriyle dünyada hareket
etmenin nasıl olduğunu anladım.

Hiçbir şey olmadığımı gösteren
kadınların sözlerini okudum.

Onlar gibi yazmayı öğrendim

ve sonra kendim olarak yazmayı öğrendim.

Tekrar sesimi buldum

ve sesimin son derece güçlü
olduğuna inanmaya başladım.

Yazma ve feminizm sayesinde
şunu da anladım.

Eğer biraz daha cesur olsaydım,

diğer bir kadın beni duyabilir, görebilir
ve hiçbirimizin dünyanın

bize söylemeye çalıştığı gibi hiçbir şey
olmadığını fark edebilirdi.

Bir yandan

her şeyi başarma gücünü elimde tutuyorum.

Diğer yandan,

sadece bir tek kadın olduğuma dair
mütevazı gerçeği elimde tutuyorum.

Kötü bir feministim,

iyi bir kadınım,

nasıl düşündüğüm, ne
söylediğim ve ne yaptığım

konusunda daha iyi olmaya çalışıyorum,

beni insan yapan her şeyi terk etmeden.

Umut ederim ki, hepimiz
aynısını yapabiliriz.

Umut ederim ki, hepimiz biraz
daha cesur olabiliriz,

öylesine bir cesarete en çok
ihtiyacımız olduğunda.

(Alkış)