چرا احساس نوستالژی می کنیم؟

برای مشاهده کامل درس به آدرس زیر رجوع کنید:
http://ed.ted.com/lessons/why-do-we-feel-nostalgia-clay-routledge

نوستالژي در ابتدا بیماری که مختص قشرخاصی از مردم باشد، تلقی می‌شد. امروزه، مردم سرتاسر جهان از تجربه و لذت بردن از نوستالژی گزارش می دهند. اما نوستالژي چطور عمل می کنه؟ آیا ضرری ندارد؟ کلی روتلج به جزئیات طرز تغییر درک و فهم ما از نوستالژي می پردازد که برای اولین بار در قرن ۱۷ ابداع شد.

تدریس توسط کلی روتلج، انیمیشن از آنتون بوگاتی

در اواخر قرن هفدهم

یک دانشجوی پزشکی به نام ژوهانس هوفر
متوجه بیماری عجیبی شد

که سربازان مُزدور سوئیسی که خارج از کشور
خدمت میکردند به آن مبتلا بودند

علایم آن

شامل خستگی،

بیخوابی،

ضربان نامنظم قلب،

سوء هاضمه،

و تب، بسیار شدید بود.

سرباز ها اغلب مجبور بودند مرخص شوند.

آنطور که هوفر کشف کرد،
علت آن اختلالات فیزیکی نبود

بلکه نوعی حسرت برای
سرزمین کوهستانی شان بود

او این حالت را نوستالژي (احساس غربت)خواند،

از ریشه یونانی(نوستوس)
به معنی بازگشت به خانه

و (الگوس) به معنی درد و اشتیاق

در ابتدا، نوستالژی عارضه ای
مختص به کشور سوئیس تلقی می شد.

برخی پزشکان مطرح کردند که
صدای مداوم زنگوله گاوها در آلپ

موجب آسیب پرده گوش و مغز شده است.

فرماندهان حتی سربازان را از خواندن
ترانه های قدیمی سوئیسی منع کردند

از ترس اینکه مرتکب فرار یا خودکشی شوند.

اما وقتی مهاجرت به صورت جهانی افزایش یافت
نوستالژي در اقشار مختلف مشاهده شد.

مشخص شد که هرکس مدت زمان طولانی
از محل بومی خود دور باشد

مستعد نوستالژي است.

و در اوایل قرن بیستم،

متخصصان، دیگر آن را
یک بیماری عصبی نمی دانستند،

بلکه آن را یک وضعیت روحی
مشابه به افسردگی می دانستند.

روانشناسان آن زمان بر این باور بودند

که آن نمایانگر رهایی از مشکلات کودکی است،

یا حتی تمایلی است
برای بازگشت به حالت جنینی شخص.

اما طی چند دهه بعد،

شناخت نوستالژي در دو وجه مهم تغییر یافت.

معنای آن از احساس غربت گسترش یافت

به یک تمایل کلی برای گذشته.

و به جای یک بیماری وحشتناک،

به عنوان یک تجربه خوشایند و تندوتیز
تلقی شد.

شاید معروفترین مثال آن

نویسنده فرانسوی، مارسل پروست باشد.

او چگونگی طعم یک کیک مادلین را
که از کودکی نخورده بود را توصیف کرد

که ناشی شده از آبشاری از
وابستگی های احساسی قوی و گرم بود.

پس چه چیزی باعث واژگونی دید ما
نسبت به نوستالژی شد؟

بخشی از آن به علت علم است.

روانشناسی ازتئوری محض فاصله گرفته

و به سمت مشاهدات تجربی دقیق و منظم
متمایل شده است.

بنابراین بسیاری از متخصصان دریافتند
که بسیاری از علایم منفی

ممکن است با نوستالژي فقط در ارتباط باشد

تا اینکه ناشی از آن باشند.

و در واقع، علیرغم وضعیت احساسی پیچیده

که میتواند شامل احساس فقدان و غم باشد،

نوستالژي عموما مردم را دچار
روحیه منفی نمی کند.

درعوض، با اجازه دادن به اشخاص
که تجربیات شخصی و معنادار

و رضایت بخش خود را با دیگران
به یاد بیاورند،

نوستالژی می تواند تندرستی روحی
آن ها را افزایش دهد.

مطالعات نشان داده اند
که القای نوستالژي به مردم

می تواند به افزایش حس عزت نفس و
تعلق اجتماعی آنها کمک کند،

رشد روحی شان را تقویت کند،

و حتی آنها را ترغیب به انجام
اعمال خیرخواهانه کند.

بنابراین، بیشتر از آن که
یک علت پریشانی روانی باشد،

نوستالژی میتواند یک روش بهبودبخش
برای مقابله با آن باشد.

برای مثال، هنگامی که مردم
وضعیت احساسی منفی را تجربه میکنند،

به طورطبیعی به استفاده ازنوستالژی میگرایند
تا پریشانشان را کاهش دهند

و تندرستیشان را بازیابند.

امروزه به نظر می رسد نوستالژي همه جا باشد،

بخشی از آن به این دلیل که تبلیغ کنندگان
فهمیده اند که چقدر قدرتمند است

به عنوان تکنیکی برای بازاریابی.

وسوسه برانگیز است که به عنوان نشانی
از گیر کردن در گذشته به آن فکر کنیم،

اما این اونطوری نیست
که نوستالژي واقعا عمل می کند.

درعوض، نوستالژي کمک میکنه به یاد بیاریم
زندگیمان می تواند ارزش و معنا داشته باشد

به ما کمک میکنه
اعتماد به نفس و انگیزه پیدا کنیم

تا با چالشهای آتی مواجه بشیم.