จีนและสหรัฐฯ ถูกชี้ชะตากรรมไปสู่ความขัดแย้งหรือไม่
-
0:01 - 0:03สวัสดีครับ ผมชื่อเควิน
-
0:03 - 0:06ผมมาจากออสเตรเลีย
ผมมาที่นี่เพื่อ "ช่วย" พวกคุณ -
0:06 - 0:08(เสียงหัวเราะ)
-
0:08 - 0:13คืนนี้ ผมต้องการพูดเกี่ยวกับ
เรื่องเล่าของสองนครใหญ่ -
0:13 - 0:18หนึ่งในนครใหญ่นั้น มีชื่อว่า วอชิงตัน
และอีกนครหนึ่ง ชื่อว่า ปักกิ่ง -
0:18 - 0:24เพราะว่า วิธีการที่เมืองหลวงทั้งสองนี้
เตรียมการ เพื่ออนาคตของทั้งสองเมืองนั้น -
0:24 - 0:27และอนาคตของประเทศสหรัฐอเมริกา
และก็อนาคตของประเทศจีน -
0:27 - 0:30ไม่เพียงมีผลกระทบ ต่อประเทศทั้งสองเท่านั้น
-
0:30 - 0:32มันกระทบถึงพวกเราทั้งหมด
-
0:32 - 0:35ในแบบที่ บางที เราไม่เคยได้คิดกันมาก่อน
นั่นคือ -
0:35 - 0:39อากาศที่เราหายใจ นํ้าที่เราดื่ม
-
0:39 - 0:42ปลาที่เรากิน คุณภาพของทะเลของเรา
-
0:42 - 0:46ภาษาที่เราจะใช้พูด ในอนาคต
-
0:46 - 0:49งานที่เราทำอยู่ ระบบการเมืองที่เราเลือก
-
0:49 - 0:54และแน่นอนครับ คำถามที่ยิ่งใหญ่
ของสงครามและสันติภาพ -
0:54 - 0:57คุณเห็นชายคนนั้นมั๊ยครับ
เขาเป็นคนฝรั่งเศส -
0:57 - 0:59ชื่อเขาคือ นโปเลียน
-
0:59 - 1:01เมื่อสองร้อยปีที่แล้ว
-
1:01 - 1:03เขาได้ให้ข้อคิดพิเศษไว้ว่า
-
1:03 - 1:06"จีนเป็นสิงห์โตที่กำลังหลับ
เมื่อใดที่เธอตื่นขึ้น -
1:06 - 1:08โลกก็จะสั่นสะเทือน"
-
1:08 - 1:10นโปเลียนผิดไปไม่กี่อย่าง
-
1:10 - 1:13เขาพูดเรื่องนี้ไว้ถูกต้องอย่างยิ่ง
-
1:13 - 1:17เพราะว่าจีนในปัจจุบัน
ไม่ได้เพียงตื่นขึ้นแล้วเท่านั้น -
1:17 - 1:21จีนได้ยืนขึ้นแล้ว และจีนก็กำลังเคลื่อนพล
-
1:21 - 1:23แต่คำถามสำหรับเราทุกคน
-
1:23 - 1:25ก็คือ จีนจะไปที่ไหน
-
1:25 - 1:29และเราจะมีปฏิสัมพันธ์กับยักษ์ใหญ่
ของศตวรรษที่ 21 ตัวนี้ อย่างไร -
1:31 - 1:35หากคุณเริ่มดูตัวเลข คุณจะเผชิญหน้า
กับข้อมูลหลายอย่างที่น่าตะลึง -
1:35 - 1:38ประมาณได้ว่า ประเทศจีน
-
1:38 - 1:42ไม่ว่าจะวัดด้วยอะไรก็ตาม
เช่น ความเท่าเทียมของอำนาจซื้อ (PPP) --
อัตราการแลกเปลี่ยนเงิน -- -
1:42 - 1:44จีนจะกลายเป็นเศรษฐกิจที่ใหญ่ที่สุดในโลก
-
1:44 - 1:46ในช่วงหลายทศวรรษข้างหน้านี้
-
1:46 - 1:48ตอนนี้ จีนเป็นประเทศค้าขายที่ใหญ่ที่สุดในโลก
-
1:48 - 1:50เป็นประเทศส่งออกสินค้าที่ใหญ่ที่สุดในโลก
-
1:50 - 1:52เป็นประเทศที่ผลิตสินค้าที่ใหญ่ที่สุดในโลก
-
1:52 - 1:57และก็เป็นประเทศที่ผลิตก๊าซคาร์บอน
ออกมามากที่สุดในโลกอีกด้วย -
1:57 - 1:59อเมริกามาเป็นที่สอง
-
1:59 - 2:05ดังนั้น ถ้าจีนกลายมาเป็น
เศรษฐกิจที่ใหญ่ที่สุดของโลก -
2:05 - 2:06คิดดูซิว่า
-
2:06 - 2:10มันก็จะเป็นครั้งแรก
-
2:10 - 2:14ตั้งแต่ชายคนนี้ ขึ้นครองบัลลังก์อังกฤษ--
-
2:14 - 2:18กษัตริย์จอร์จ ที่ 3
ซึ่งไม่ได้เป็นเพื่อนที่ดีของนโปเลียน-- -
2:18 - 2:23ที่ในโลกของเรานี้ เราจะมี
เศรษฐกิจที่ใหญ่ที่สุด -
2:23 - 2:25เป็นประเทศที่ไม่ได้พูดภาษาอังกฤษ
-
2:25 - 2:28ไม่ใช่ประเทศตะวันตก
-
2:28 - 2:30ประเทศที่ไม่ได้เป็นเสรีประชาธิปไตย
-
2:30 - 2:32และถ้าหากคุณไม่คิดว่า
เรื่องนั้นจะกระทบ -
2:32 - 2:35ที่จะเกิดขึ้นกับโลกในอนาคต
-
2:35 - 2:38แล้วละก็ โดยส่วนตัว ผมคิดว่า
คุณคงเมายาอะไรสักอย่างอยู่ -
2:38 - 2:43และไม่ได้หมายความว่า
คุณมาจากโคโลราโด -
2:43 - 2:46พูดสั้น ๆ คำถามที่เรามีในคืนนี้ ก็คือ
-
2:46 - 2:49เราเข้าใจการเปลี่ยนครั้งใหญ่นึ้อย่างไร
-
2:49 - 2:53ที่ผมเชื่อว่า จะเป็นการเปลี่ยนครั้งใหญ่สุด
สำหรับครึ่งแรกของศตวรรษที่ 21 นี้ -
2:53 - 2:56มันจะกระทบสิ่งต่าง ๆ มากมายเหลือหลาย
-
2:56 - 2:58มันจะไปจนถึงแก่นสุด
-
2:58 - 3:01มันกำลังเกิดขึ้น อย่างเงียบ ๆ
มันกำลังเกิดขึ้น อย่างยืนยง -
3:01 - 3:03มันกำลังเกิดขึ้น ในแบบหนึ่ง
ภายใต้เรดาร์ -
3:03 - 3:05ขณะที่พวกเราวุ่นอยู่กับ
-
3:05 - 3:08สิ่งที่เป็นอยู่ในยูเครน
สิ่งที่เป็นอยู่ในตะวันออกกลาง -
3:08 - 3:10สิ่งที่เป็นอยู่เรื่อง ISIS
สิ่งที่เป็นอยู่เรื่อง ISIL -
3:10 - 3:13อะไรกำลังจะเกิด กับอนาคตของเศรษฐกิจของเรา
-
3:13 - 3:18เป็นการปฏิวัติช้า ๆ และเงียบ ๆ
-
3:18 - 3:23และพร้อมกับ การเปลี่ยนที่ใหญ่ยิ่ง
ความท้าทายที่ใหญ่ยิ่ง ก็เข้ามาด้วย -
3:23 - 3:25ความท้าทายที่ใหญ่ยิ่งนี้ก็คือ
-
3:25 - 3:27ประเทศที่ยิ่งใหญ่ทั้งสองนี้
-
3:27 - 3:30คือจีน และสหรัฐฯ --
-
3:30 - 3:35จีน
-
3:36 - 3:37ราชอาณาจักรกลาง
-
3:37 - 3:40และสหรัฐอเมริกา
-
3:42 - 3:46เหม่ยกว๋อ --
-
3:46 - 3:49ซี่งในภาษาจีน แปลว่า "ประเทศที่สวยงาม"
-
3:49 - 3:53ลองคิดเรื่องนี้ดู--
เป็นชื่อที่จีนให้กับประเทศนี้ -
3:53 - 3:54นานกว่าร้อยปีมาแล้ว
-
3:54 - 3:58ไม่ว่าอารยธรรมที่ยิ่งใหญ่ทั้งสองนี้
ประเทศที่ยิ่งใหญ่ทั้งสองนี้ -
3:58 - 4:02จริง ๆ แล้ว พยายามจะทำอนาคต
ร่วมกันให้สำเร็จ -
4:02 - 4:05เพื่อพวกเขาเอง และเพื่อโลก ได้หรือไม่
-
4:05 - 4:08พูดสั้น ๆ พวกเราจะพยายามสร้างอนาคต
-
4:08 - 4:11ที่สันติ และรุ่งเรืองไปด้วยกันได้หรือไม่
-
4:11 - 4:13หรือ เรากำลังมองดูความท้าทายที่ยิ่งใหญ่
-
4:13 - 4:15ของสงคราม และสันติภาพ หรือเปล่า
-
4:15 - 4:18และผมมีเวลา 15 นาที
ที่จะมาพูดเรื่องสงครามและสันติภาพ -
4:18 - 4:21ซึ่งใช้เวลาน้อยกว่าหน่อยหนึ่ง
-
4:21 - 4:26ที่พวกเขาให้ชายคนนี้ เพื่อเขียนหนังสือ
ชื่อ "สงครามและสันติภาพ" -
4:26 - 4:31ผู้คนถามผมว่า ทำไมเด็กหนุ่ม
ที่โตขึ้นในชนบทออสเตรเลีย -
4:31 - 4:32จึงสนใจเรียนภาษาจีน
-
4:32 - 4:34ครับ มีเหตุผล 2 ประการในเรื่องนี้
-
4:34 - 4:36และนี่คือประการแรก
-
4:36 - 4:38นี่คือ แม่วัวเบ็ตซี่
-
4:38 - 4:42แม่วัวเบ็ตซี่ เป็นวัวตัวหนึ่งในฝูงว้วนม
-
4:42 - 4:45ที่ผมโตขึ้นมา ที่ฟาร์มแห่งหนึ่ง
ในชนบทของออสเตรเลีย -
4:45 - 4:49คุณเห็นมือนั้นมั๊ยครับ
ไม่ได้ถูกสร้างมาให้ทำนา -
4:49 - 4:52ตั้งแต่แรกเลย ผมจึงพบว่า ที่จริงแล้ว
การทำงานในฟาร์ม -
4:52 - 4:56ไม่ได้ถูกออกแบบมาสำหรับผม
และประเทศจีนเป็นทางออกที่ปลอดภัยมาก -
4:56 - 4:58จากการประกอบอาชีพกสิกรในออสเตรเลีย
-
4:58 - 5:00นี่เป็นสาเหตุประการที่สอง
-
5:00 - 5:01ก็คือ คุณแม่ผม
-
5:01 - 5:04ใครบ้างมั๊ยในที่นี้ เคยฟัง
ที่คุณแม่บอกให้ทำไหมครับ -
5:04 - 5:06มีใครเคยทำตามที่คุณแม่บอกไหมครับ
-
5:06 - 5:08ผมเกือบจะไม่เคยทำตามเลย
-
5:08 - 5:10แต่สิ่งที่คุณแม่บอกผม คือ
-
5:10 - 5:13วันหนึ่ง เธอก็ยื่นหนังสือพิมพ์ให้ผม
-
5:13 - 5:19หัวข่าวบอกว่า
ตรงนี้เรามีการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ -
5:19 - 5:24และการเปลี่ยนแปลงนั้น คือ
จีนได้เข้ามาสู่สหประชาชาติ -
5:24 - 5:27ปี ค.ศ. 1971 ผมเพิ่งจะอายุได้ 14 ปี
-
5:27 - 5:29เธอส่งหัวข่าวนี้ให้ผม
-
5:29 - 5:32เธอพูดว่า "ไปเข้าใจเรื่องนี้
เรียนรู้เรื่องนี้ -
5:32 - 5:35เพราะมันจะส่งผลกระทบ กับอนาคตของเธอ"
-
5:35 - 5:38เพราะผมเป็นนักเรียนที่เก่งประวัติศาสตร์
-
5:38 - 5:41ผมจึงตัดสินใจว่า สิ่งที่ดีที่สุด
ที่ผมจะทำคือ ที่จริงแล้ว -
5:41 - 5:43ออกไปและเรียนรู้ภาษาจีน
-
5:43 - 5:45สิ่งที่ยิ่งใหญ่ เกี่ยวกับการเรียนภาษาจีน
-
5:45 - 5:49ก็คือ ครูภาษาจีนของคุณ
จะตั้งชื่อใหม่ให้คุณ -
5:49 - 5:51แล้วพวกเขาก็ให้ชื่อนี้แก่ผม
-
5:51 - 5:57เค่อ ซึ่งแปลว่า เอาชนะ หรือ พิชิตได้
-
5:57 - 6:01และ เหวิน และนั่นเป็นตัวอักษร
แปลว่าวรรณคดีหรือศิลปศาสตร์ -
6:01 - 6:06"เค่อ เหวิน" แปลว่า
ผู้พิชิตวรรณกรรมคลาสสิค -
6:06 - 6:08มีใครชื่อ "เควิน" ไหมครับ
-
6:08 - 6:12ยกระดับขึ้นเยอะเลยครับ จากเดิมชื่อเควิน
มาเป็นผู้พิชิตวรรณกรรมคลาสสิคเนี่ย -
6:12 - 6:14(เสียงหัวเราะ)
-
6:14 - 6:16ผมถูกเรียกว่า เควิน มาตลอดชีวิต
-
6:16 - 6:18คุณเคยถูกเรียกว่า เควิน มาตลอดชีวิตไหม
-
6:18 - 6:21คุณชอบถูกเรียกว่า ผู้พิชิตวรรณกรรมคลาสสิค
หรือไม่ครับ -
6:21 - 6:24แล้วหลังจากนั้นผมก็เข้ารับราชการ
ในกระทรวงการต่างประเทศออสเตรเลีย -
6:24 - 6:31แต่ที่นี่ ที่ความภูมิใจ--ก่อนความภูมิใจ
ก็จะมี การล้มลงก่อนเสมอ -
6:31 - 6:34ผมจึงมาอยู่ที่สถานฑูต ในกรุงปักกิ่ง
-
6:34 - 6:36ออกไปที่ ห้องประชุมใหญ่รัฐสภาประชาขนจีน
-
6:36 - 6:39กับเอกอัครราชฑูตของเรา ที่ขอให้ผม
ไปเป็นล่ามในการประชุมครั้งแรกของท่าน -
6:39 - 6:41ในห้องประชุมใหญ่รัฐสภาประชาชนจีน
-
6:41 - 6:43ผมจึงไปอยู่ที่นั่น
-
6:43 - 6:45ถ้าคุณเคยไปในการประชุมของคนจึน
คนจะนั่งเป็นรูปเกือกม้ายักษ์ -
6:45 - 6:48ที่หัวเกือกม้านั้น
เป็นผู้ที่สำคัญสูงสุดอย่างยิ่ง -
6:48 - 6:52และไล่ลงไปที่ปลายเกือกม้านั้น
เป็นคนที่สำคัญไม่มากนัก -
6:52 - 6:54และพวกกระจอกรุ่นน้อง อย่างเช่นผม
-
6:54 - 6:57ท่านฑูต เริ่มด้วยวลีที่ไม่สง่างามว่า
-
6:57 - 7:01"จีนและออสเตรเลีย ในปัจจุบัน
กำลังมีความสัมพันธ์ -
7:01 - 7:05ที่ใกล้ชิดแบบที่ไม่เคยมีมาก่อน"
-
7:05 - 7:06และผมก็คิดกับตัวเองว่า
-
7:06 - 7:10"ฟังดูแล้วไม่สละสลวย ฟังดูแล้วแปลก ๆ
-
7:10 - 7:12ผมจะปรับให้ดีขึ้น"
-
7:12 - 7:15บันทึกลงในแฟ้มเลยครับว่า อย่าทำอย่างนั้น
-
7:15 - 7:18มันควรจะให้ สง่างามมากกว่านี้หน่อย
แบบคลาสสิกขึ้นอีกหน่อย -
7:18 - 7:20ผมจึงแปลออกมาดังต่อไปนี้
-
7:20 - 7:26[เป็นภาษาจีน]
-
7:26 - 7:29มีการหยุดชะงักอยู่นาน
ในอีกด้านหนึ่งของห้อง -
7:29 - 7:33คุณสามารถเห็นบุคคลสำคัญ
ที่หัวของเกือกม้า -
7:33 - 7:36สีหน้าของพวกเขาซีดเผือดลง
-
7:36 - 7:39และพวกน้อง ๆ กระจอก
อีกด้านหนึ่งของปลายเกือกม้านั้น -
7:39 - 7:41พยายามระงับเสียงหัวเราะที่กลั้นไว้ไม่ได้
-
7:41 - 7:43เพราะเมื่อผมแปลประโยคของท่าน
-
7:43 - 7:45"ออสเตรเลียและจีน ชื่นชมความสัมพันธ์
-
7:45 - 7:48ที่ใกล้ชิดแบบที่ไม่เคยมีมาก่อน"
-
7:48 - 7:50แต่จริง ๆ สิ่งที่ผมพูดไปก็คือ
ออสเตรเลียและจีน -
7:50 - 7:53ขณะนี้กำลังมีประสบการณ์ถึงจุดสุดยอด
ทางเพศอย่างน่าอ้ศจรรย์ -
7:53 - 7:56(เสียงหัวเราะ)
-
7:59 - 8:03นั่นเป็นครั้งสุดท้าย
ที่เขาสั่งให้ผมเป็นล่าม -
8:03 - 8:06แต่ในเรื่องสั้นนี้
มีบทเรียนอยู่ว่า -
8:06 - 8:09เมื่อคุณคิดว่า คุณรู้เรื่องบางอย่าง
เกี่ยวกับอารยธรรมที่พิเศษนี้ -
8:09 - 8:12ที่มีประวัติศาสตร์ต่อเนื่องมากว่า 5,000 ปี
-
8:12 - 8:14ยังมีสิ่งใหม่ ๆ ที่จะให้เรียนรู้อยู่เสมอ
-
8:16 - 8:18ประวัติศาสตร์ เป็นฝ่ายตรงข้ามกับเรา
-
8:18 - 8:20เมื่อมาถึงเรื่องสหรัฐฯ และจีน
-
8:20 - 8:22ที่จะหลอมรวมอนาคตทั่วไป เข้าด้วยกัน
-
8:22 - 8:24ชายผู้นี้เป็นใครหรือ
-
8:24 - 8:26เขาไม่ใช่คนจีน และก็ไม่ใช่คนอเมริกัน
-
8:26 - 8:28เขาเป็นคนกรีก ชื่อว่า ตูซิดิดีส
-
8:28 - 8:30เขาเขียนประวัติศาสตร์ เรื่อง
สงครามเพโลโพนนิเชียน -
8:30 - 8:33และเขาได้ให้ข้อสังเกตพิเศษนี้ไว้
-
8:33 - 8:35เกี่ยวกับเอเธนส์ และสปาร์ต้า
-
8:35 - 8:39"การรุ่งเรืองขึ้นของเอเธนส์
และความกลัวในเรื่องนั้น เร่งเร้าสปาต้า -
8:39 - 8:40ทำให้เกิดสงครามที่เลี่ยงไม่ได้
-
8:40 - 8:45ด้วยเหตุนี้ เรื่องราวทั้งหมดจึงเกี่ยวกับ
สิ่งที่เรียกว่า กับดักตูซิดิดีส -
8:45 - 8:49ชายคนนี้เป็นใคร เขาไม่ใช่ชาวอเมริกัน
และเขาก็ไม่ใช่ชาวกรีก เขาเป็นชาวจีน -
8:49 - 8:52ชื่อของเขาคือ ซุน ทเซอะ
เขาเขียน "ศิลปของสงคราม" -
8:52 - 8:55และถ้าคุณเห็นข้อความของเขาข้างล่าง
ตามเส้นเหล่านี้ -
8:55 - 9:00"จู่โจมเขา ตอนที่เขาไม่ได้เตรียมตัว
ปรากฎตัว ในที่ซึ่งเขาไม่ได้คาดหมายคุณ" -
9:00 - 9:04ดูไม่ค่อยจะดีนักนะครับ จนถึงเดี๋ยวนี้
สำหรับจีนและสหรัฐฯ -
9:04 - 9:07ชายคนนี้เป็นคนอเมริกัน
ชื่อเขาคือ แกรม แอลลิสัน -
9:07 - 9:10ที่จริง เขาเป็นครู
ที่เคนเนดี้สกูล -
9:10 - 9:11อยู่ในบอสตันโน่น
-
9:11 - 9:14เขากำลังทำโครงการอยู่โครงการเดียว
ในขณะนี้ ซึ่งก็คือ -
9:14 - 9:17คำถามที่ว่า กับดักตูซิดิดีส เกี่ยวกับ
การหลีกเลี่ยงไม่ได้ของสงคราม -
9:17 - 9:20ระหว่าง อำนาจที่เพิ่มสูงขึ้น
และอำนาจยิ่งใหญ่ ที่มีอยู่เดิมนั้น -
9:20 - 9:23จะนำมาใช้กับอนาคตความสัมพันธ์
ระหว่างจีนกับสหรัฐฯ ได้หรือไม่ -
9:23 - 9:25มันเป็นแก่นหลักของคำถาม
-
9:25 - 9:29และสิ่งที่แกรมได้ทำไปแล้ว
คือ สำรวจกรณีประวัติศาสตร์ 15 กรณี -
9:29 - 9:31ตั้งแต่ปี ค.ศ. 1500 เป็นต้นมา
-
9:31 - 9:34เพื่อแสดงให้เห็น เหตุการณ์ที่เคยมีมาก่อน
-
9:34 - 9:36และใน 11 กรณีจากทั้งหมด 15 กรณี
-
9:36 - 9:38ขอบอกคุณว่า
-
9:38 - 9:41มันจบลงที่สงครามหายนะ
-
9:41 - 9:44คุณอาจจะบอกว่า "แต่คุณเควิน--
-
9:44 - 9:47หรือ คุณผู้พิชิตวรรณกรรมคลาสสิค --
-
9:47 - 9:49นั่นมันเป็นอดีต
-
9:49 - 9:52ขณะนี้เราอยู่ในโลก
ของการพึ่งพาอาศัยกัน และโลกาภิวัฒน์ -
9:52 - 9:54มันจะไม่เกิดขึ้นอีกหรอก"
-
9:54 - 9:55เดาซิว่าอะไรครับ
-
9:55 - 9:58นักประวัติศาตร์เชิงเศรษฐกิจ
บอกเราว่า ที่จริงแล้ว -
9:58 - 10:00เวลาที่เราไปถึงจุดที่สูงที่สุด
-
10:00 - 10:03ของการรวมเป็นหนึ่งเดียวทางเศรษฐกิจ
และโลกาภิวัฒน์นั้น -
10:03 - 10:05คือปี ค.ศ. 1914
-
10:05 - 10:09พอดีกับ ก่อนที่จะเกิดสงครามโลกครั้งที่ 1
-
10:09 - 10:13ภาพสะท้อนที่เย็นเยือก จากประวัติศาสตร์
-
10:13 - 10:15ดังนั้น ถ้าเรากำลังยุ่งอยู่
กับคำถามที่ยิ่งใหญ่นี้ -
10:15 - 10:18ว่าจีนกำลังคิด รู้สึกอย่างไร
-
10:18 - 10:22และวางตัวเองอย่างไร ต่อสหรัฐฯ
-
10:22 - 10:24และในทางกลับกัน
-
10:24 - 10:26ทำอย่างไร เราจึงจะไปถึงรากฐาน
-
10:26 - 10:29ให้ประเทศทั้งสอง และอารยธรรมทั้งสองนี้
-
10:29 - 10:32สามารถทำงานร่วมกันได้
-
10:32 - 10:34ที่จริง ขอให้ผมลำดับแรกไปที่
-
10:34 - 10:37ความเห็นของจีนต่อสหรัฐฯ
และฝ่ายตะวันที่เหลือ -
10:37 - 10:40หมายเลขหนึ่ง จีนรู้สึกเหมือนกับว่า
ถูกทำให้ขายหน้า -
10:40 - 10:42ซึ่งมีสาเหตุมาจากฝ่ายตะวันตก
ตลอดหลายร้อยปีของประวัติศาสตร์ -
10:42 - 10:44เริ่มตั้งแต่สงครามฝิ่น
-
10:44 - 10:48ตอนที่ หลังจากนั้น อำนาจตะวันตก
ก็พยายามทำให้จีน แตกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย -
10:48 - 10:51เพื่อให้เมื่อถึงช่วงยุค 20 และ 30
-
10:51 - 10:53ป้ายสัญญูาลักษณ์แบบนี้
ปรากฎบนถนนของกรุงเซี่ยงไฮ้ -
10:53 - 10:55["ไม่อนุญาตให้หมาและคนจีน"]
-
10:55 - 10:57คุณจะรู้สึกอย่างไรถ้าคุณเป็นคนจีน
-
10:57 - 11:00ในประเทศของคุณเอง เมื่อเห็นป้ายประกาศนี้
-
11:00 - 11:03จีนยังเชื่อ และรู้สึกอีกด้วย
-
11:03 - 11:08ราวกับว่า ในเหตุการณ์ของปี ค.ศ. 1919
ที่การประชุมสันติภาพ ในกรุงปารีส -
11:08 - 11:10ตอนที่อาณานิคมของเยอรมัน ถูกกลับคืนไป
-
11:10 - 11:12ยังประเทศหลากหลาย ทั่วโลก
-
11:12 - 11:14แล้วอาณานิคมเยอรมัน ในประเทศจีนเล่า
-
11:14 - 11:16พวกมัน จริง ๆ แล้ว ถูกนำไปให้ญี่ปุ่น
-
11:16 - 11:21แล้วญี่ปุ่นก็รุกรานจีน ในระหว่าง
ค.ศ. 1930-1939 -
11:21 - 11:24โลกไม่หันมามอง และเฉยเมย
ต่อสิ่งที่เกิดขึ้นในจีน -
11:24 - 11:27แล้วเหนือสิ่งอื่นใด จนถึงปัจจุบัน
คนจีนยังคงเชื่อ -
11:27 - 11:29ว่าสหรัฐฯ และตะวันตก
-
11:29 - 11:31ไม่ยอมรับความถูกต้องตามกฎหมาย
ของระบบการเมืองของพวกเขา -
11:31 - 11:34เพราะมันแตกต่างกันสุดกู่
จากระบบของเรา ที่มาจาก -
11:34 - 11:36เสรีประชาธิปไตย
-
11:36 - 11:38และก็เชื่อว่า สหรัฐฯ นั้น จนถึงปัจจุบัน
กำลังมองหาวิธี -
11:38 - 11:41ที่จะบั่นทอน ระบบการเมืองของพวกเขา
-
11:41 - 11:44จีนยังคงเชื่ออีกด้วยว่า
กำลังถูกจำกัดขอบเขต -
11:44 - 11:49โดยพันธมิตรของสหรัฐฯ และโดยประเทศ
ที่เป็นหุ้นส่วนเชิงยุทธศาสตร์ กับสหรัฐฯ -
11:49 - 11:51รอบ ๆ ชายแดนของจีน
-
11:51 - 11:54และนอกเหนือจากทั้งหมดนั้น
คนจีนมีความรู้สึกนี้ -
11:54 - 11:57ในหัวใจของหัวใจทั้งหลาย ของพวกเขา
และในตับไตไส้พุงของพวกเขา -
11:57 - 12:01ว่า พวกเราในฝ่ายตะวันตกรวมกัน
-
12:01 - 12:05หยิ่งยะโสโอหังจนเกินไป
-
12:05 - 12:09นั่นคือ เราไม่ยอมรับปัญหา ในระบบของเรา
-
12:09 - 12:11ในเรื่องการเมือง และเศรษฐกิจของเรา
-
12:11 - 12:13และว่องไวมาก ที่จะชี้นิ้วไปยังที่อื่น
-
12:13 - 12:17และก็เชื่อว่า ที่จริงแล้ว
พวกในตะวันตก โดยรวมนั้น -
12:17 - 12:21มีความผิดฐาน เป็นพวกหน้าไหว้หลังหลอก
-
12:21 - 12:24แน่นอนครับ ในเรื่องความสัมพันธ์
ระหว่างประเทศนั้น -
12:24 - 12:28ไม่ใช่แค่เสียงปรบมือข้างเดียว
-
12:28 - 12:31ยังมีอีกประเทศหนึ่งด้วย
และประเทศนั้นชื่อว่า สหรัฐฯ -
12:31 - 12:33แล้วสหรัฐฯ ตอบ
เรื่องทั้งหมดนั้นอย่างไร -
12:33 - 12:35สหรัฐฯ ก็มีคำตอบของแต่ละข้อนั้น
-
12:35 - 12:38คำถามที่ว่า สหรัฐฯ จำกัดควบคุมจีนนั้น
-
12:38 - 12:42พวกเขาบอกว่า "ไม่ใช่ ดูประวัติศาสตร์ของ
สหภาพโซเวียตสิ นั่นแหละ คือจำกัดควบคุม -
12:42 - 12:44แต่ที่เราได้ทำไปในสหรัฐฯ และตะวันตกนั้น
-
12:44 - 12:46คือ การต้อนรับจีน ให้เข้ามาในเศรษฐกิจโลก
-
12:46 - 12:49และเหนือสิ่งอื่นใด ต้อนรับจีนเข้าสู่
องค์การการค้าโลก -
12:49 - 12:51สหรัฐฯ และตะวันตกบอกว่า จีนหลอกลวง
-
12:51 - 12:54ในข้อสงสัยเรื่อง สิทธิทรัพย์สินทางปัญญา
-
12:54 - 12:58และโดยโจมตีบริษัทสหรัฐฯ และของโลก
ผ่านระบบอินเตอร์เน็ต -
12:58 - 13:01นอกจากนี้ สหรัฐฯ ยังบอกว่า
ระบบการเมืองของจีนนั้น -
13:01 - 13:04โดยพื้นฐานแล้ว ไม่ถูกต้อง
-
13:04 - 13:08เพราะมันตั้งอยู่บนความแปรเปลี่ยน
ในข้อพื้นฐาน -
13:08 - 13:11ไปจากสิทธิมนุษยชน ประชาธิปไตย
และหลักกฎหมาย ที่เราชอบ -
13:11 - 13:14ในสหรัฐฯ และในตะวันตกโดยรวม
-
13:14 - 13:17และเหนือสุดของทั้งหมดนั้น
สหรัฐฯ พูดอะไรหรือ -
13:17 - 13:22ว่าพวกเขากลัวว่า
เมื่อจีนมีอำนาจเพียงพอแล้ว -
13:22 - 13:26จะตั้ง เขตอิทธิพลในเอเซียตะวันออกเฉียงใต้
และกว้างออกไป ในเอเซียตะวันออก -
13:26 - 13:28เตะสหรัฐฯ ออกไป
-
13:28 - 13:30และหลังจากนั้นระยะหนึ่ง
เมื่อจีนมีอำนาจพอ -
13:30 - 13:34ก็ปลีกตัวไปพยายามเปลี่ยน
กฎระเบียบของโลก -
13:34 - 13:36ดังนั้น นอกจากทั้งหมดนั้นแล้ว
มันก็ไปได้สวย -
13:36 - 13:38ความสัมพันธ์ระหว่างสหรัฐฯ - จีน
-
13:38 - 13:40ไม่มีปัญหาจริง ๆ จัง ๆ ตรงนั้น
-
13:40 - 13:45อย่างไรก็ตาม สิ่งท้าทายนั้น คือ
เมื่อพิจารณาถึง ความรู้สึกที่หยั่งรากลึก -
13:45 - 13:48อารมณ์และแบบแผนความคิด
ที่หยั่งรากลงไปลึกเหล่านั้น -
13:48 - 13:51สิ่งที่จีนเรียกว่า "ซู่เวย" วิธีการคิด
-
13:51 - 13:55เราจะคิดประดิษฐ์จุดเริ่มต้น สำหรับอนาคต
ร่วมกันระหว่างทั้งสองได้อย่างไร -
13:55 - 13:57ผมขอให้เหตุผลง่าย ๆ ดังนี้
-
13:57 - 13:59เราสามารถทำได้บนฐานบนขอบข่ายงาน
-
13:59 - 14:03ของหลักวิชาคอนสตรักทีบ เรลลิซึม
สำหรับจุดประสงค์ร่วมกัน -
14:03 - 14:05นั่นผมหมายถึงอะไร
-
14:05 - 14:08ให้ยึดถือสิ่งที่เป็นจริงใน
สิ่งที่เราขัดแย้งกัน -
14:08 - 14:10และวิธีการจัดการ ที่ไม่ทำให้
-
14:10 - 14:13ฝ่ายหนึ่งฝ่ายใดในผู้ที่เห็นต่าง
ก่อสงครามหรือปัญหาขัดแย้งขึ้น -
14:13 - 14:16จนกว่าเราจะได้มา ซึ่งทักษะการฑูต
ที่จะแก้ปัญหานั้นได้ -
14:16 - 14:20จงสร้างสรรค์ ในเรื่องของการทำข้อตกลง
ในระดับสองประเทศ ระดับภาค และระดับโลก -
14:20 - 14:21ระหว่างสองฝ่ายนั้น
-
14:21 - 14:24ซึ่งจะทำให้เกิดผลที่แตกต่างออกไป
สำหรับมนุษยชาติทั้งมวล -
14:24 - 14:28สร้างสถาบันระดับภาค ให้สามารถ
สร้างความร่วมมือกันได้ในเอเซีย -
14:28 - 14:30และในประชาคมเอเซีย-แปซิฟิก
-
14:30 - 14:32และระดับโลก ให้ปฏิบัติการกว้างไกลออกไป
-
14:32 - 14:35เหมือนกับ ที่เราได้เริ่มต้นไปแล้ว
เมื่อปลายปีที่แล้ว -
14:35 - 14:37โดยการเคลื่อนไหวในเรื่อง
การเปลี่ยนภูมิอากาศ -
14:37 - 14:41ด้วยการจับมือร่วมกัน
แทนที่จะชูกำปั้นใส่กัน -
14:41 - 14:44แน่นอนครับ ทุกอย่างเกิดขึ้น
ก็ต่อเมื่อเรามีกลไก และเจตจำนง -
14:44 - 14:46ทางการเมืองร่วมกัน
เพื่อให้บรรลุเป้าหมายนั้น -
14:46 - 14:49สิ่งต่าง ๆ เหล่านี้ ก็จะคลอดออกมาได้
-
14:49 - 14:53แต่คำถามก็คือ
พวกมันจะคลอดออกมาโดยลำพังหรือไม่ -
14:53 - 14:56สิ่งนี้คือ สิ่งที่หัวสมองบอกเราว่า
เราจำเป็นต้องทำ -
14:56 - 14:58แต่สำหรับหัวใจของเราเล่า
-
14:58 - 15:01ผมมีประสบการณ์เล็กน้อย
ในคำถามนั้น สมัยอยู่ออสเตรเลีย -
15:01 - 15:04เรื่องวิธีที่คุณพยายาม นำคนสองคน
เข้าหากัน -
15:04 - 15:08ซึ่ง พูดตรง ๆ แล้ว มีหลายเรื่อง
ที่ร่วมกันไม่ได้ ในอดีต -
15:08 - 15:11นั่นคือ เมื่อครั้งที่ผมกล่าวขอโทษ
คนเชื้อชาติดั้งเดิมของออสเตรเลีย -
15:11 - 15:15วันน้้น เป็นวันชำระบัญชี
ในรัฐบาลออสเตรเลีย -
15:15 - 15:18รัฐสภาออสเตรเลีย
และผู้คนชาวออสเตรเลีย -
15:18 - 15:23หลังจาก 200 ปี ของการข่มเหงอย่าง
ไร้ความรู้สึก ต่อคนออสเตรเลียนกลุ่มแรกสุด -
15:23 - 15:28มันถึงเวลาที่เหมาะสมแล้ว ที่เราพวกผิวขาว
จะกล่าวคำว่า เราเสียใจ -
15:28 - 15:29สิ่งสำคัญ...
-
15:29 - 15:34(เสียงปรบมือ)
-
15:34 - 15:37สิ่งสำคัญที่ผมจดจำได้ ก็คือ
จ้องมองตรงที่ใบหน้า -
15:37 - 15:40ผู้คนทั้งหลายที่เป็นเชื้อชาติดั้งเดิม
ของออสเตรเลีย -
15:40 - 15:42ขณะที่พวกเขามาฟัง การกล่าวคำขอโทษนี้
-
15:42 - 15:46มันไม่ธรรมดา ที่ได้เห็น ตัวอย่างเช่น
-
15:46 - 15:50ผู้หญิงแก่ ๆ เล่าเรื่องราวให้ฟัง
ตอนที่พวกเขาอายุ 5 ขวบ -
15:50 - 15:53และพูดตรง ๆ
ถูกพรากจากพ่อแม่ของตน -
15:53 - 15:55อย่างเช่น ผู้หญิงคนนี้
-
15:55 - 15:59แล้วก็เป็นเรื่องพิเศษสำหรับผม
ที่ได้สวมกอด -
15:59 - 16:03และจูบคนแก่พื้นเมืองดั้งเดิมเหล่านี้
ขณะที่พวกเขาเข้ามาในอาคารรัฐสภา -
16:03 - 16:04หญิงชราคนหนึ่งพูดกับผมว่า
-
16:04 - 16:07เป็นครั้งแรก ที่คนผิวขาวได้จูบเธอ
ในชีวิตของเธอ -
16:07 - 16:09และเธออายุกว่า 70 ปีแล้ว
-
16:09 - 16:12นั่นเป็นเรื่องที่แย่
-
16:12 - 16:14และแล้วผมก็จำได้ว่า ครอบครัวนี้
บอกกับผมว่า -
16:14 - 16:18"คุณรู้มั๊ย เราขับรถมาไม่ได้หยุดพัก
ตลอดทางจากเหนือสุด ลงมาที่เมืองแคนเบอร์รา -
16:18 - 16:20เพื่อมาพบเห็นสิ่งนี้
-
16:20 - 16:22ขับรถผ่าน ถิ่นที่อยู่ชนบทของคนผิวขาว
-
16:22 - 16:28ตอนขากลับ หยุดพักที่คาเฟ่แห่งหนึ่ง
หลังการขอโทษนั้น เพื่อดื่มมิ้ลค์เชค" -
16:28 - 16:34และพวกเขาก็เข้าไปในร้านคาเฟ่นั้น
อย่างเงียบ ๆ ลังเล และอ้อยอิ่ง -
16:34 - 16:36กังวลอยู่เล็กน้อย
-
16:36 - 16:38ผมคิดว่า คุณรู้ว่าผมกำลังจะพูดอะไร
-
16:38 - 16:42แต่หลังจากการพิธีกล่าวขอโทษนั้น
อะไรเกิดขึ้นหรือ -
16:42 - 16:46ทุกคนในคาเฟ่แห่งนั้น
คนขาวทุกคน -
16:46 - 16:49ลุกขึ้นยืน และปรบมือ
-
16:49 - 16:54บางอย่างได้เกิดขึ้นแล้ว ในหัวใจ
ของผู้คนเหล่านี้ ในออสเตรเลีย -
16:54 - 16:57คนผิวขาว พี่น้องหญิงชายที่เป็น
คนพื้นเมืองดั้งเดิม -
16:57 - 17:00เรายังไม่ได้แก้ปัญหาทั้งหมดนี้
ไปด้วยกัน -
17:00 - 17:03แต่ผมขอบอกคุณว่า
มีการเริ่มต้นใหม่ กันแล้ว -
17:03 - 17:06เพราะเราได้ไปถึง ไม่ใช่เพียงแค่ที่หัวคิด
-
17:06 - 17:09เราได้ไปจนถึงหัวใจของเราด้วย
-
17:09 - 17:11ดังนั้น เรื่องนั้นจะสรุป
ในแง่ของคำถามที่ใหญ่ยิ่งนั้น -
17:11 - 17:14ซึ่งเราได้นำมาถามในคํ่าคืนนี้
-
17:14 - 17:17ซึ่งก็คือ อนาคตของความสัมพันธ์
ระหว่างสหรัฐ-จีน เป็นอย่างไร -
17:17 - 17:19ในหัวสมองของเราบอกว่า
มีทางรุกไปข้างหน้า -
17:19 - 17:23สมองเราบอกว่า มีกรอบนโยบาย
มีเรื่องราวเล่าขานร่วมกัน -
17:23 - 17:25มีกลไกผ่านทางการประชุมสุดยอด
ระหว่างชาติ -
17:25 - 17:26เพื่อทำสิ่งนี้ และเพื่อทำให้มันดีขึ้น
-
17:26 - 17:32แต่หัวใจนั้นต้องหาวิธี ที่จะจินตนาการ
อีกครั้ง ในความเป็นไปได้ -
17:32 - 17:34ของความสัมพันธ์อเมริกา-จีน
-
17:34 - 17:38และความเป็นไปได้ของข้อตกลง
เรื่องอนาคตของจีน ในโลกใบนี้ -
17:38 - 17:44บางครั้ง พี่น้องทั้งหลาย เราแค่จำเป็นต้อง
กระโจนให้สูงขึ้น ในความศรัทธา -
17:44 - 17:48โดยที่ไม่รู้แน่่ว่า
เราจะไปลงสู่พื้นดิน ณ. ที่ใด -
17:48 - 17:52ในจีนนั้น พวกเขากำลังพูดถึง
ความฝันเพื่อคนจีน -
17:52 - 17:57ในอเมริกา เราทุกคนคุ้นเคยกับคำว่า
"ความฝันเพื่ออเมริกัน" -
17:57 - 18:00ผมคิดว่า ถึงเวลาแล้ว ทั่วทั้งโลก
-
18:00 - 18:06ที่เราสามารถที่จะคิดถึงบางสิ่งบางอย่าง
ที่เราอาจเรียกอีกด้วยว่า -
18:06 - 18:11ความฝันเพื่อมวลมนุษยชาติ
-
18:11 - 18:13เพราะว่าเมื่อเราทำสิ่งนั้นได้
-
18:13 - 18:16เราอาจจะเพียงแค่เปลี่ยนวิธีการ
-
18:16 - 18:21ที่เราคิดเกี่ยวกับ กันและกัน
-
18:24 - 18:27[เป็นภาษาจีน]
-
18:27 - 18:30นั่นเป็นการเรียกร้องของผม ต่อประเทศอเมริกา
การเรียกร้อง ต่อประเทศจีน -
18:30 - 18:33เป็นการเรียกร้องของผม ต่อพวกเราทุกคน
-
18:33 - 18:36แต่ผมคิดว่า ที่ใดมีความตั้งใจ
และที่ใดมีจินตนาการ -
18:36 - 18:38เราจะสามารถเปลี่ยนเรื่องนี้ ไปเป็นอนาคต
-
18:38 - 18:41ที่ถูกขับเคลื่อนโดย
สันติภาพและความรุ่งเรือง -
18:41 - 18:43และไม่ทำซํ้าอีกครั้ง
-
18:43 - 18:45เรื่องโศกสลดของสงคราม
-
18:45 - 18:47ผมขอขอบคุณครับ
-
18:47 - 18:52(เสียงปรบมือ)
-
18:52 - 18:55คริส แอนเดอร์สัน: ขอบคุณอย่างยิ่ง
สำหรับเรื่องนี้ ขอบคุณมากครับ -
18:55 - 19:00รู้สึกเหมือนกับว่า ตัวคุณเองมีบทบาท
ในการเชื่อมสัมพันธ์ในเรื่องนี้ -
19:00 - 19:04ในแบบหนึ่ง คุณถูกวางตัวไว้ในแบบที่
ไม่เหมือนใคร ให้พูดไปถึงทั้งสองฝ่าย -
19:04 - 19:07เควิน รัดด์: สิ่งที่เราชาวออสเตรเลีย
ทำได้ดีที่สุด คือ จัดเครื่องดื่ม -
19:07 - 19:11คุณให้พวกเขา ไปอยู่รวมกันในห้องหนึ่ง
และเราก็เสนอแนะโน่น นี่ นั่น -
19:11 - 19:12แล้วเราก็ไปดื่มกัน
-
19:12 - 19:14แต่ไม่ใช่ สำหรับเราทุกคน
ซึ่งเป็นมิตร -
19:14 - 19:17กับสองประเทศที่ยิ่งใหญ่นี้
อเมริกาและจีน -
19:17 - 19:18คุณทำบางสิ่งบางอย่างได้
-
19:18 - 19:20คุณสามารถช่วยเกื้อหนุนได้จริง
-
19:20 - 19:22และสำหรับคนดีๆอย่างท่านทุกคนที่นี่
-
19:22 - 19:24ครั้งต่อไป ที่ท่านพบคนจากประเทศจีน
-
19:24 - 19:25ขอให้ลงนั่งคุยกัน
-
19:25 - 19:29ดูซิว่า คุณจะพบว่าพวกเขามาจากไหน
และพวกเขาคิดอะไรอยู่ -
19:29 - 19:31และการเรียกร้องของผม ต่อคนจีนทุกคน
-
19:31 - 19:33ที่กำลังจะดู TED Talk นี้ ในโอกาสหนึ่ง
-
19:33 - 19:36คือ ขอให้ทำแบบเดียวกัน
-
19:36 - 19:39เราทั้งสองคน ที่พยายามจะเปลี่ยนโลก
สามารถทำให้เกิดความแตกต่างขึ้น ได้จริง -
19:39 - 19:42ส่วนพวกเราทั้งหลาย ที่อยู่ตรงกลาง
สามารถมีส่วนช่วยได้เล็กน้อย -
19:42 - 19:45คริส: เควิน ขอพลังทั้งมวลสู่คุณ
เพื่อน ขอบคุณครับ -
19:45 - 19:47เควิน: ขอบคุณ ขอบคุณครับ พี่น้อง
-
19:47 - 19:49(เสียงปรบมือ)
- Title:
- จีนและสหรัฐฯ ถูกชี้ชะตากรรมไปสู่ความขัดแย้งหรือไม่
- Speaker:
- เควิน รัดด์ (Kevin Rudd)
- Description:
-
more » « less
อดีตนายกรัฐมนตรีของออสเตรเลีย เควิน รัดด์ ยังเคยเป็นนักศึกษาของจีนมายาวนาน ด้วยฐานะที่ได้เปรียบ ที่ได้เฝ้าดูอำนาจที่เพิ่มสูงขึ้นของจีน ในเวลาที่ผ่านมาสองสามทศวรรษ
เขาตั้งคำถามว่า ความทะเยอทะยายที่เติบโตขึ้นของจีนนั้น จะนำไปสู่ความขัดแย้งอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ กับอำนาจสำคัญอื่นๆหรือไม่ - และเสนอแนะ อีกบทหนึ่งที่จะนำมาเล่าขานกัน - Video Language:
- English
- Team:
closed TED
- Project:
- TEDTalks
- Duration:
- 20:01
|
Kelwalin Dhanasarnsombut approved Thai subtitles for Are China and the US doomed to conflict? | |
|
|
Kelwalin Dhanasarnsombut edited Thai subtitles for Are China and the US doomed to conflict? | |
|
|
Kelwalin Dhanasarnsombut edited Thai subtitles for Are China and the US doomed to conflict? | |
|
|
Kelwalin Dhanasarnsombut edited Thai subtitles for Are China and the US doomed to conflict? | |
|
|
Kelwalin Dhanasarnsombut accepted Thai subtitles for Are China and the US doomed to conflict? | |
|
|
Kelwalin Dhanasarnsombut edited Thai subtitles for Are China and the US doomed to conflict? | |
|
|
Kelwalin Dhanasarnsombut edited Thai subtitles for Are China and the US doomed to conflict? | |
|
Wit Wichaidit edited Thai subtitles for Are China and the US doomed to conflict? |