Μια ξεχασμένη τεχνολογία της διαστημικής εποχής θα άλλαζε τον τρόπο που καλλιεργούμε τρόφιμα

Οδηγούμαστε σε παγκόσμιο πληθυσμό της τάξεως των 10 δισεκατομμυρίων - αλλά πώς θα τρεφόμαστε όλοι; Η Λίζα Ντάισον ανακάλυψε εκ νέου μια ιδέα της NASA από τη δεκαετία του 1960 για εξω-διαστημικά ταξίδια, που θα μπορούσε να είναι το κλειδί για την επανασχεδίαση του τρόπου καλλιέργειας τροφίμων.

Φανταστείτε ότι είστε μέλος
ενός πληρώματος αστροναυτών

που ταξιδεύουν στον Άρη
ή σε κάποιον μακρινό πλανήτη.

Το ταξίδι μπορεί να διαρκέσει
έναν χρόνο ή και περισσότερο.

Ο χώρος μέσα στο σκάφος
και οι πόροι είναι περιορισμένοι.

Εσείς και το πλήρωμα πρέπει να βρείτε
τρόπο για να παράξετε τρόφιμα

με ελάχιστη βοήθεια.

Τι θα λέγατε εάν μπορούσατε να φέρετε
μαζί σας μόνο λίγα πακέτα με σπόρους

και να καλλιεργήσετε σοδειές
μέσα σε λίγες ώρες;

Τι θα λέγατε εάν αυτές οι σοδειές
σας έδιναν περισσότερους σπόρους

και έτσι θα μπορούσατε
να ταΐσετε ολόκληρο το πλήρωμα

με μόνο εκείνους τους λίγους σπόρους
για όλη τη διάρκεια του ταξιδιού;

Λοιπόν, οι επιστήμονες στη NASA
βρήκαν έναν τρόπο για να το κάνουν αυτό.

Αυτό που σκέφτηκαν ήταν ενδιαφέρον
και είχε να κάνει με μικροοργανισμούς,

οι οποίοι είναι μονοκύτταροι οργανισμοί.

Επίσης, χρησιμοποίησαν υδρογόνο από νερό.

Τα μικρόβια που χρησιμοποίησαν
ονομάζονται υδρογονοτροφικά,

και με αυτά μπορεί κανείς να δημιουργήσει
έναν ενάρετο κύκλο άνθρακα

που θα μπορούσε να διατηρήσει τη ζωή
μέσα στο διαστημόπλοιο.

Οι αστροναύτες θα εξέπνεαν
διοξείδιο του άνθρακα,

αυτό, στη συνέχεια,
θα το έπιαναν τα μικρόβια

και θα το μετέτρεπαν σε μια θρεπτική,
πλούσια σε άθρακα σοδειά.

Έπειτα, οι αστροναύτες θα έτρωγαν
αυτή την πλούσια σε άνθρακα σοδειά

και θα εξέπνεαν άνθρακα,
υπό μορφή διοξειδίου του άνθρακα,

το οποίο, έπειτα, θα έπιαναν τα μικρόβια,
για να δημιουργήσουν θρεπτική σοδειά,

που θα έβγαινε με τη μορφή
διοξειδίου του άνθρακα

με την εκπνοή των αστροναυτών.

Ετσι, δημιουργείται
ένας κύκλος άνθρακα κλειστού βρόγχου.

Γιατί είναι σημαντικό αυτό, λοιπόν;

Ως άνθρωποι, χρειαζόμαστε
άνθρακα για να επιβιώσουμε

και τον παίρνουμε από το φαγητό μας.

Σε ένα μακρινό διαστημικό ταξίδι

απλά δε θα μπορούσατε να προμηθευτείτε
καθόλου άνθρακα στη διαδρομή,

κι έτσι θα έπρεπε να σκεφτείτε
πώς να τον ανακυκλώσετε στο σκάφος.

Είναι μια έξυπνη λύση.

Σωστά;

Το θέμα είναι όμως ότι η έρευνα
δεν κατέληξε πουθενά.

Ακόμα δεν έχουμε πάει στον Άρη,
ούτε σε κάποιον άλλο πλανήτη.

Κι αυτό έγινε
στη δεκαετία του '60 και του '70.

Έτσι, ένας συνάδελφός μου,
ο Δρ. Τζον Ριντ κι εγώ,

ενδιαφερόμασταν για την ανακύκλωση
του άνθρακα εδώ στη Γη.

Θέλαμε να βρούμε τεχνικές λύσεις

για την κλιματική αλλαγή.

Και ανακαλύψαμε
αυτήν την έρευνα διαβάζοντας

κάποιες εργασίες που δημοσιεύθηκαν
από το 1967 και μετά,

άρθρα σχετικά με αυτή τη δουλειά.

Και νομίζαμε ότι ήταν πολύ καλή ιδέα.

Είπαμε, λοιπόν, ότι η Γη
είναι σαν διαστημόπλοιο.

Έχουμε περιορισμένο χώρο
και περιορισμένους πόρους,

και στη Γη, πρέπει στ' αλήθεια

να βρούμε πώς να ανακυκλώνουμε
καλύτερα τον άνθρακα.

Έτσι είχαμε την ιδέα:

Μπορούμε να πάρουμε
κάποιες από αυτές τις ιδέες της NASA,

και να τις εφαρμόσουμε
για το πρόβλημα του άνθρακα στη Γη;

Μπορούμε να καλλιεργήσουμε
τα μικρόβια της NASA

για να φτιάξουμε
πολύτιμα προϊόντα εδώ στη Γη;

Γι' αυτό ιδρύσαμε μια εταιρεία.

Εκεί ανακαλύψαμε
ότι αυτά τα υδρογονοτροφικά,

τα οποία θα ονομάζω «υπερφορτισμένους
ανακυκλωτές άνθρακα της φύσης»,

ανακαλύψαμε ότι είναι
ένα ισχυρό είδος μικροβίων,

τα οποία είχαν παραβλεφθεί σε μεγάλο βαθμό
και δεν είχαν ερευνηθεί αρκετά

και θα μπορούσαν να φτιάξουν
κάποια πολύτιμα προϊόντα.

Έτσι αρχίσαμε να καλλιεργούμε
αυτά τα μικρόβια στο εργαστήριό μας.

Μπορούμε να φτιάξουμε απαραίτητα
αμινοξέα από διοξείδιο του άνθρακα

χρησιμοποιώντας τα μικρόβια.

Φτιάξαμε ακόμα και γεύμα πλούσιο
σε πρωτεΐνη, με προφίλ αμινοξέος

παρόμοιο με αυτό που μπορεί
να βρείτε σε κάποιες ζωικές πρωτεΐνες.

Αρχίσαμε να τα καλλιεργούμε
ακόμα περισσότερο

και βρήκαμε ότι μπορούμε να κάνουμε λάδι.

Τα λάδια χρησιμεύουν
στην παρασκευή πολλών προϊόντων.

Φτιάξαμε ένα λάδι παρόμοιο
με το λάδι εσπεριδοειδών,

που μπορει να χρησιμοποιηθεί
για γεύση και για αρώματα

και επίσης ως βιοδιασπώμενο καθαριστικό

ή και ως καύσιμο αεριωθουμένων.

Φτιάξαμε ένα λάδι
παρόμοιο με το φοινικέλαιο.

Το φοινικέλαιο χρησιμοποιείται
στην παρασκευή

μιας μεγάλης γκάμας
καταναλωτικών και βιομηχανικών αγαθών.

Αρχίσαμε να δουλεύουμε με κατασκευαστές,
για να αναβαθμίσουμε αυτήν την τεχνολογία

και τώρα δουλεύουμε μαζί τους,
για να βγουν μερικά προϊόντα στην αγορά.

Πιστεύουμε ότι τέτοια τεχνολογία
μπορεί όντως να μας βοηθήσει

στην επικερδή ανακύκλωση διοξειδίου
του άνθρακα σε πολύτιμα προϊόντα,

κάτι που είναι ωφέλιμο για τον πλανήτη

αλλά και επιχειρηματικά ωφέλιμο.

Αυτό κάνουμε σήμερα.

Αύριο, όμως, αυτή η τεχνολογία
και η χρήση αυτών των μικροβίων

θα μπορούσε να μας βοηθήσει
σε κάτι ακόμα μεγαλύτερο,

εάν το πάμε στο επόμενο επίπεδο.

Πιστεύουμε ότι αυτή η τεχνολογία

μπορεί να μας βοηθήσει να αντιμετωπίσουμε
ένα πρόβλημα στη γεωργία

και να μας επιτρέψει να δημιουργήσουμε
ένα βιώσιμο είδος γεωργίας,

και σε μεγαλύτερη κλίμακα ώστε
να καλύψουμε τις απαιτήσεις του αύριο.

Γιατί χρειαζόμαστε βιώσιμη γεωργία;

Εκτιμάται ότι ο πληθυσμός θα φτάσει
περίπου τα 10 δισεκατομμύρια ως το 2050,

και προβλέπουμε ότι θα χρειαστεί
να αυξήσουμε την παραγωγή τροφής

κατά 70%.

Επιπλέον, θα χρειαστούμε
περισσότερους πόρους και πρώτες ύλες,

για να φτιάξουμε καταναλωτικά
και βιομηχανικά αγαθά.

Λοιπόν, πώς θα ανταποκριθούμε
στις απαιτήσεις;

Η σύγχρονη γεωργία απλά δεν μπορεί
να ανταποκριθεί με βιώσιμο τρόπο.

Και υπάρχουν πολλοί λόγοι γι' αυτό.

Ένας είναι ότι η σύγχρονη γεωργία
ευθύνεται για τις μεγαλύτερες εκπομπές

αερίων του θερμοκηπίου.

Μάλιστα, εκπέμπει περισσότερα
αέρια του θερμοκηπίου

απ' ό,τι τα αυτοκίνητα, τα φορτηγά,
τα αεροπλάνα και τα τρένα συνολικά.

Ένας άλλος λόγος είναι ότι η σύγχρονη
γεωργία καταλαμβάνει μεγάλο μέρος γης.

Έχουμε αποψιλώσει 50,25 εκατομμύρια
τετραγωνικά χλμ. για καλλιέργειες και ζώα.

Πώς φαίνεται αυτό;

Είναι περίπου το μέγεθος της Νότιας
Αμερικής και της Αφρικής μαζί.

Θα σας δώσω ένα συγκεκριμένο παράδειγμα:

Στην Ινδονησία αποψιλώθηκε
ένα μέρος παρθένου τροπικού δάσους

συνολικού μεγέθους όσο περίπου η Ιρλανδία

μεταξύ των ετών 2000 και 2012.

Απλά σκεφτείτε όλα τα είδη,
την ποικιλομορφία,

που αφαιρέθηκε στη διαδικασία αυτή,

είτε πρόκειται για φυτά, έντομα ή ζώα.

Επίσης αφαιρέθηκε
και μια φυσική δεξαμενή άνθρακα.

Θα σας μιλήσω ρεαλιστικά:

Αυτή η αποψίλωση έγινε κυρίως,
για να δημιουργηθούν φυτείες φοίνικα.

Και όπως ανέφερα πριν,

το φοινικέλαιο χρησιμοποιείται
στη δημιουργία πολλών προϊόντων.

Μάλιστα, υπολογίζεται ότι πάνω
από το 50% των καταναλωτικών προϊόντων

παρασκευάζονται με τη χρήση φοινικέλαιου.

Συμπεριλαμβάνονται παγωτά, μπισκότα,

συμπεριλαμβάνονται μαγειρικά λάδια.

Επιπλέον συμπεριλαμβάνονται
απορρυπαντικά, λοσιόν, σαπούνια.

Εσείς κι εγώ πιθανώς
να έχουμε πολλά προϊόντα

στην κουζίνα και το μπάνιο μας,

που έχουν παρασκευαστεί με φοινικέλαιο.

Εσείς κι εγώ, λοιπόν, ευθυνόμαστε άμεσα
για τα αποψιλωμένα τροπικά δάση.

Η σύγχρονη γεωργία έχει κάποια προβλήματα,

και χρειαζόμαστε λύσεις,
εάν θέλουμε μια βιώσιμη αντιμετώπιση.

Θεωρώ ότι τα μικρόβια μπορεί
να είναι ένα μέρος της απάντησης,

ειδικά αυτοί οι υπερφορτισμένοι
ανακυκλωτές άνθρακα.

Οι υπερφορτισμένοι ανακυκλωτές
άνθρακα, όπως τα φυτά,

χρησιμεύουν ως φυσικοί ανακυκλωτές
στα οικοσυστήματά τους, όπου ευδοκιμούν.

Σε εξωτικά μέρη στη Γη, όπως
υδροθερμικές αναβλύσεις και θερμοπηγές.

Παίρνουν τον άνθρακα και τον ανακυκλώνουν

σε θρεπτικές ουσίες απαραίτητες
για τα οικοσυστήματα αυτά.

Έχουν πολλά θρεπτικά συστατικά

όπως έλαια και πρωτεΐνες,
μεταλλικά στοιχεία και υδατάνθρακες.

Μάλιστα, τα μικρόβια είναι ήδη
αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητας.

Εάν απολαμβάνετε ένα ποτήρι
pinot noir μια Παρασκευή βράδυ

μετά από μια δύσκολη εβδομάδα

τότε απολαμβάνετε ένα προϊόν μικροβίων.

Εάν απολαμβάνετε μια μπύρα
από το τοπικό μικροζυθοποιίο,

αυτή είναι προϊόν μικροβίων.

Ή το ψωμί, το τυρί, το γιαούρτι.

Όλα είναι προϊόντα μικροβίων.

Όμως η ομορφιά και δύναμη που σχετίζονται
με αυτούς τους ανακυκλωτές άνθρακα

βρίσκονται στο γεγονός ότι μπορούν
να παράγουν μέσα σε λίγες ώρες

αντί για μήνες.

Σημαίνει ότι μπορούμε να φτιάξουμε
σοδειές πολύ γρηγορότερα απ' ό,τι σήμερα.

Φυτρώνουν στο σκοτάδι,

για να φυτρώνουν σε κάθε εποχή

και σε οποιοδήποτε μέρος και τοποθεσία.

Φυτρώνουν σε δοχεία
που απαιτούν ελάχιστο χώρο.

Μπορούμε να φτάσουμε
σε ενός είδους κάθετης γεωργίας.

Αντί για την παραδοσιακή οριζόντια γεωργία

που απαιτεί μεγάλο μέρος γης,

μπορούμε να επεκταθούμε κάθετα.

Έπομένως μπορούμε να φτιάξουμε
πιο πολλά προϊόντα ανά περιοχή.

Εάν εφαρμόσουμε αυτήν την προσέγγιση
και χρησιμοποιήσουμε ανακυκλωτές άνθρακα

δε θα χρειαστεί να αφαιρέσουμε
άλλα τροπικά δάση,

για να φτιάξουμε τρόφιμα
και καταναλωτικά αγαθά.

Επειδή, σε μεγάλη κλίμακα,

μπορούμε να φτιάξουμε 10.000 φορές
περισσότερη παραγωγή ανά περιοχή

απ' ό,τι εάν, για παράδειγμα,
χρησιμοποιούσαμε σόγια.

Εάν φυτεύαμε σόγια στην ίδια περιοχή

μέσα σε ένα χρόνο.

Δέκα χιλιάδες φορές μέσα σε ένα χρόνο.

Αυτό εννοώ, λοιπόν,
με το νέο είδος γεωργίας.

Και αυτό εννοώ με τη δημιουργία
ενός συστήματος, που μας επιτρέπει

να επεκταθούμε βιώσιμα, απέναντι στις
απαιτήσεις 10 δισεκατομμυρίων ανθρώπων.

Και ποια θα είναι τα προϊόντα
του νέου είδους καλλιέργειας;

Έχουμε ήδη φτιάξει ένα πρωτεϊνούχο γεύμα,

μπορείτε λοιπόν να φανταστείτε
κάτι παρόμοιο με γεύμα σόγιας,

ή ακόμα και καλαμποκάλευρο ή σιτάλευρο.

Έχουμε ήδη φτιάξει έλαια,

έτσι μπορείτε να φανταστείτε κάτι
παρόμοιο με λάδι καρύδας

ή ελαιόλαδο ή σογιέλαιο.

Τέτοιου είδους σοδειές μπορούν
να παράγουν θρεπτικά συστατικά

που θα μας έδιναν μακαρόνια και ψωμί,

κέικ, θρεπτικά προϊόντα πολλών ειδών.

Επιπλέον, αφού το λάδι χρησιμεύει
στην παρασκευή διαφόρων άλλων αγαθών,

βιομηχανικά και καταναλωτικά προϊόντα,

μπορείτε να φανταστείτε ότι φτιάχνετε
απορρυπαντικά, σαπούνια, λοσιόν κλπ

με αυτές τις σοδειές.

Λοιπόν,

όχι μόνο μας τελειώνει ο χώρος,

αλλά εάν συνεχίσουμε να λειτουργούμε
κάτω από το ισχύον καθεστώς

με τη μοντέρνα γεωργία,

κινδυνεύουμε να στερήσουμε
από τους απογόνους μας

έναν πανέμορφο πλανήτη.

Δεν χρειάζεται όμως να γίνει αυτό.

Μπορούμε να φανταστούμε
ένα μέλλον με αφθονία.

Ας δημιουργήσουμε συστήματα
που θα προστατεύουν τον πλανήτη μας,

το διαστημόπλοιό μας,

όχι μόνο από συγκρούσεις,

αλλά ας αναπτύξουμε επίσης
συστήματα και τρόπους ζωής

που θα είναι ευεργετικοί για τη ζωή μας

και για τα 10 δισεκατομμύρια
που θα ζουν στον πλανήτη μέχρι το 2050.

Σας ευχαριστώ πολύ.

(Χειροκρότημα)