วิธีการเลี้ยงลูกให้เขาประสบความสำเร็จ โดยไม่ไปบงการมากจนเกินพอดี
-
0:01 - 0:04คุณรู้ไหมว่าฉันไม่ได้ถูกฝึกมาให้เป็น
ผู้เชี่ยวชาญในการเลี้ยงลูก -
0:05 - 0:08จริง ๆ แล้ว ฉันเองก็ไม่ได้สนใจ
เรื่องเลี้ยงลูกเลย -
0:09 - 0:13ก็แค่เรื่องรูปแบบการเลี้ยงลูก
ที่มีอยู่ในปัจจุบัน -
0:13 - 0:16ที่เข้าไปวุ่นวายกับเด็ก ๆ
-
0:16 - 0:21กีดกันโอกาสของพวกเขา
ในการพัฒนาตัวของพวกเขาเอง -
0:21 - 0:24ทุกวันนี้ มีรูปแบบการเลี้ยงลูกที่ชัดเจน
-
0:24 - 0:25ที่เป็นลักษณะแบบนี้
-
0:25 - 0:27ฉันเดาว่า สิ่งที่ฉันกำลังจะบอกคือ
-
0:27 - 0:29พวกเราใช้เวลามากมาย
ไปกับการวิตกกังวล -
0:29 - 0:32เกี่ยวกับพ่อแม่ที่ไม่ได้เข้าไปดูแล
ชีวิตของลูก ๆ มากพอ -
0:32 - 0:34การศึกษา การอบรมพวกเขา
-
0:34 - 0:35ก็ควรจะเป็นเช่นนั้นนะคะ
-
0:36 - 0:38แต่กลับกันในปลายสุดของอีกด้านหนึ่ง
-
0:38 - 0:41ก็มีภัยร้ายมากมายอยู่เช่นเดียวกัน
-
0:41 - 0:44ที่พ่อแม่จะรู้สึกว่าลูก ๆ
จะไม่สามารถประสบความสำเร็จได้ -
0:44 - 0:48หากพ่อแม่ไม่เข้าไปปกป้อง
และป้องกันในทุก ๆ ช่วง -
0:48 - 0:52คอยบินอยู่เหนือทุก ๆ เหตุการณ์
จัดการเรื่องเล็กน้อยทุก ๆ เรื่องในทุกขณะ -
0:52 - 0:57และนำทางลูก ๆ ไปยังมหาวิทยาลัยเล็ก ๆ
และได้งานในบางสาขาอาชีพ -
0:59 - 1:01เมื่อพวกเราเลี้ยงดูลูกในแนวทางเช่นนี้
-
1:01 - 1:03ฉันขอใช้คำว่า พวกเรา
-
1:03 - 1:06เพราะว่าพระเจ้ารู้แน่นอน
ว่าการเลี้ยงลูกวัยรุ่นสองคนของฉัน -
1:06 - 1:09ก็มีแนวโน้มในการทำแบบนี้ด้วยเหมือนกัน
-
1:09 - 1:13ลูกของเราก็ลงเอยด้วยการเป็นผู้นำ
ของเด็กที่เรียกว่าเด็กเช็คลิสต์ -
1:13 - 1:16และนี่เป็นลักษณะของเด็กเช็คลิสต์
-
1:16 - 1:19พวกเราเก็บเขาให้อยู่แต่ในที่ปลอดภัย
-
1:19 - 1:21ให้อาหารและน้ำ
-
1:22 - 1:24จากนั้นเราจะทำให้มั่นใจว่า
เด็ก ๆ เข้าโรงเรียนที่เหมาะสม -
1:24 - 1:27อยู่ในห้องเรียนที่ดี
ในโรงเรียนที่ดี -
1:27 - 1:30และได้เกรดเฉลี่ยที่ดี ในห้องเรียนที่ดี
อยู่ในโรงเรียนที่ดี -
1:30 - 1:32แต่ไม่ใช่แค่เกรดหรือคะแนน
-
1:32 - 1:35ไม่ใช่แค่เกรดหรือคะแนนเท่านั้น
แต่รวมไปถึงได้รับเกียรติ และรางวัล -
1:35 - 1:38กีฬา กิจกรรม ความเป็นผู้นำ
-
1:38 - 1:40เราพร่ำบอกลูกของเรา
อย่าเพียงแค่เข้าชมรม -
1:40 - 1:42แต่ให้ตั้งชมรม เพราะวิทยาลัย
ต้องการแบบนั้น -
1:42 - 1:44และทำเครื่องหมายใน
ช่องงานบริการสังคม -
1:44 - 1:46ฉันหมายถึง แสดงให้วิทยาลัยเห็นว่า
เธอดูแลผู้อื่น -
1:46 - 1:48(เสียงหัวเราะ)
-
1:48 - 1:53และที่ทำทั้งหมดนี้เพื่อความคาดหวัง
สำหรับการไปสู่ระดับของความสมบูรณ์แบบ -
1:53 - 1:56พวกเราคาดหวังลูกของเราจะทำได้ถึง
ระดับของความสมบูรณ์แบบ -
1:56 - 1:59ที่พวกเราไม่เคยขอให้กับตัวเอง
ทำได้จนถึงขั้นนั้นมาก่อน -
1:59 - 2:01เนื่องจากพวกเราเรียกร้องเสียมากมาย
-
2:01 - 2:03จนคิดว่า
-
2:03 - 2:06อืม แน่นอนที่พ่อแม่อย่างพวกเรา
ต้องโต้แย้งกับคุณครูทุก ๆ คน -
2:06 - 2:08กับอธิการบดี ครูฝึกสอนกีฬา รวมถึงกรรมการ
-
2:09 - 2:11ทำเสมือนกับเป็นผู้คอยเฝ้าดูแลลูก
-
2:11 - 2:13ผู้จัดการส่วนตัว
-
2:14 - 2:16และเลขาธิการ
-
2:16 - 2:18จากนั้น กับพวกลูก ๆ อันเป็นที่รักของพวกเรา
-
2:18 - 2:20เราใช้เวลาอย่างมากไปกับการกระตุ้นพวกเขา
-
2:20 - 2:24จูงเขาไป ชี้แนะ ช่วยเหลือ โต้เถียง
พร่ำบ่น ซึ่งอาจเป็นตัวอย่างหนึ่ง -
2:25 - 2:27เพื่อให้แน่ใจว่าพวกเขาจะไม่ผิดพลาด
-
2:27 - 2:30ไม่ปิดประตู
-
2:30 - 2:32ไม่ทำลายอนาคตของพวกเขา
-
2:32 - 2:35ความหวังเพื่อที่จะเข้าสู่
-
2:35 - 2:37วิทยาลัยจำนวนเพียงหยิบมือเดียว
-
2:37 - 2:40ที่แทบจะปฏิเสธผู้สมัครเรียนเกือบทุกคน
-
2:43 - 2:48และนี่แหล่ะค่ะ เป็นความรู้สึก
ของการเป็นเด็กเช็คสิสต์ -
2:48 - 2:51อับดับแรกสุด คือ
ไม่มีเวลาว่างในการเล่นอย่างอิสระ -
2:51 - 2:52ไม่มีพื้นที่ในช่วงพักกลางวัน
-
2:52 - 2:55เพราะพวกเราคิดว่า
ทุกสิ่งทุกอย่างจะต้องทำให้ดีขึ้น -
2:55 - 2:59ราวกับการบ้านทุก ๆ ชิ้น สอบย่อยทุก ๆ ครั้ง
กิจกรรมทุกประเภท -
2:59 - 3:03คือช่วงชี้ชะตาสำหรับอนาคตที่พวกเรา
ตั้งไว้ในใจเพื่อพวกเขา -
3:03 - 3:06และพวกเราก็ยกเว้นเรื่องการช่วยงานบ้าน
จากพวกเขา -
3:06 - 3:10และเราก็ยกเว้นการนอนหลับอย่างเพียงพอ
กับพวกเขา -
3:10 - 3:15ตราบเท่าที่พวกเขาทำรายการ
ที่อยู่ในเช็คลิสต์ของพวกเขา -
3:15 - 3:18ในเด็กเช็คลิสต์ เราพูดว่า
เราแค่ต้องการให้พวกเขามีความสุข -
3:18 - 3:20แต่เมื่อพวกเขากลับมาจากโรงเรียน
-
3:21 - 3:24สิ่งที่เรามักถามบ่อย ๆ อันดับแรกสุดเลย
-
3:24 - 3:27ก็คือ การบ้าน และเกรดเฉลี่ยของพวกเขา
-
3:27 - 3:29และสิ่งที่พวกเขาจะเห็นจากใบหน้าของเรา คือ
-
3:29 - 3:31การยอมรับ ความรักของเรา
-
3:31 - 3:33คุณค่าของพวกเขา
-
3:33 - 3:35ล้วนมาจาก เกรด A
-
3:35 - 3:37และต่อมาเมื่อพวกเราเดินไปข้าง ๆ พวกเขา
-
3:37 - 3:42และให้การชื่นชมเสมือนเป็นครูฝึกใน
รายการประกวดสุนัข Westminster Dog Show -
3:42 - 3:43(เสียงหัวเราะ)
-
3:43 - 3:49เกลี้ยกล่อมให้พวกเขากระโดดขึ้นสูงอีกสักนิด
และทะยานไปให้ไกลอีกสักหน่อย -
3:49 - 3:52วันแล้ววันเล่า
-
3:52 - 3:54และเมื่อพวกเขาเรียนมัธยมปลาย
-
3:54 - 3:56พวกเขาจะไม่พูดว่า
"อืม วิชาไหนที่น่าสนใจนะ" -
3:57 - 3:58หรือกิจกรรมอะไรที่น่าทำนะ"
-
3:58 - 3:59พวกเขาจะไปหาผู้ให้คำปรึกษา
และพูดว่า -
4:00 - 4:03"ฉันต้องทำอะไรบ้าง
ถึงจะเข้าไปในวิทยาลัยที่ดีได้" -
4:03 - 4:06หลังจากนั้น เมื่อเกรดในช่วงมัธยม
เริ่มออกมา -
4:06 - 4:08และถ้าพวกเขาได้เกรด B
-
4:08 - 4:10หรือ พระเจ้าห้ามไม่ให้ ได้เกรด C มา
-
4:10 - 4:12พวกเขาส่งข้อความหาเพื่อน
อย่างกระวนกระวาย -
4:12 - 4:17และถามว่า "มีใครเคยเข้าวิทยาลัยดี ๆ
ด้วยเกรดเหล่านี้บ้างนะ" -
4:18 - 4:19และลูกของเรา
-
4:20 - 4:23ทั้ง ๆ ที่ท้ายที่สุดแล้ว
เมื่อจบจากมัธยมปลาย -
4:23 - 4:24พวกเขาแทบจะหยุดหายใจ
-
4:25 - 4:27พวกเขาจะเปราะบาง
-
4:27 - 4:28พวกเขาจะเหนื่อยหน่ายและหมดแรง
-
4:28 - 4:30พวกเขาดูแก่ขึ้นก่อนวัย
-
4:30 - 4:34อยากที่จะให้ผู้ใหญ่ในชีวิตพูดว่า
"สิ่งที่เธอทำมา มันเพียงพอแล้ว -
4:34 - 4:37ความพยายามเพื่อหนทางข้างหน้า
ตั้งแต่ตอนเด็ก ๆ มันเพียงพอแล้ว" -
4:37 - 4:42และพวกเขาก็เริ่มอ่อนกำลังลง ภายใต้
ระดับความวิตกกังวลและซึมเศร้าที่สูง -
4:42 - 4:44บางคนก็สงสัย
-
4:44 - 4:48ผลที่ออกมาของชีวิตนี้จะคุ้มค่าหรือไม่
-
4:50 - 4:52ค่ะ เราที่เป็นพ่อแม่
-
4:52 - 4:55พ่อแม่ที่มั่นใจมาก ๆ
ว่าทั้งหมดมันคุ้มค่า -
4:55 - 4:56เราดูเหมือนว่า จะปฏิบัติ
-
4:56 - 4:59เหมือนกับว่าพวกเราคิดจริง ๆ ว่า
พวกเขาจะไม่มีอนาคต -
4:59 - 5:04ถ้าหากว่าพวกเขาไม่สามารถเข้าสู่
วิทยาลัยบางที่ หรือทำอาชีพบางอย่างได้ -
5:04 - 5:05ที่พวกเราคิดไว้เพื่อเขา
-
5:06 - 5:09หรือบางที บางที พวกเราอาจจะกลัวว่า
-
5:09 - 5:11พวกเขาจะไม่มีอนาคตที่พวกเราจะเอาไปคุยโวได้
-
5:11 - 5:15กับเพื่อน ๆ ของเรา และเอาไปแปะสติกเกอร์
ด้านหลังรถเราได้ -
5:18 - 5:19นั่นล่ะค่ะ
-
5:19 - 5:21(เสียงหัวเราะ)
-
5:25 - 5:27แต่ถ้าหากคุณมองเห็นสิ่งที่เราทำไป
-
5:27 - 5:31หากคุณมีความกล้าที่จะมองอย่างจริง ๆ แล้ว
-
5:31 - 5:34จะเห็นว่า สิ่งที่คุณทำไม่ได้แค่ทำให้ลูก
คิดว่าคุณค่าของพวกเขา -
5:34 - 5:36มาจากเกรด และคะแนนเท่านั้น
-
5:36 - 5:40แต่เมื่อพวกเราใช้ชีวิตอยู่ภายใน
การพัฒนาความมีคุณค่าในจิตใจของเขาอยู่ -
5:40 - 5:44ทุกช่วงเวลา เหมือนกับในหนัง
"การเป็น จอห์น มาโควิท" เวอร์ชันของเราเอง -
5:44 - 5:46พวกเราได้ส่งข้อความให้กับลูก ๆ ว่า
-
5:46 - 5:51"นี่ ลูก แม่ไม่คิดว่าลูกจะประสบความสำเร็จ
ได้จริง ๆ หากไม่มีแม่" -
5:51 - 5:54และด้วยการช่วยเหลือมากจนเกินไปของเรา
-
5:54 - 5:57การปกป้องที่เกินไป การจูงมือและ
การชี้แนะที่เกินพอดี -
5:57 - 6:01เรายึดโอกาสของลูกในการสร้างการรับรู้
ความสามารถของตนเอง (self-efficacy) -
6:01 - 6:04ซึ่งเป็นรากฐานความเชื่ออันแท้จริง
ภายในจิตใจมนุษย์ -
6:04 - 6:07ที่สำคัญมากกว่าความภาคภูมิใจในตนเอง
(self-esteem) ที่ได้ -
6:07 - 6:09จากเสียงปรบมือของเราทุกครั้ง
-
6:09 - 6:15การรับรู้ความสามารถของตนเองจะเกิด
เมื่อคนเห็นว่าการกระทำนั้นทำให้เกิดผลลัพธ์ -
6:15 - 6:17ไม่ใช่ --
-
6:17 - 6:18นั่นล่ะค่ะ
-
6:18 - 6:21(เสียงหัวเราะ)
-
6:22 - 6:25ไม่ใช่การกระทำของพ่อแม่
ที่ทำในนามของพวกเขา -
6:25 - 6:28แต่เมื่อการกระทำของคน ๆ นั้นเอง
ที่นำมาสู่ผลลัพธ์ -
6:28 - 6:30ง่าย ๆ คือ
-
6:30 - 6:35หากว่าเด็กจะพัฒนาการรับรู้
ความสามารถของตนเอง เขาจะต้อง -
6:35 - 6:40จะต้องทำสิ่งต่าง ๆ ทั้งหมดมากมาย
ทั้งการคิด การวางแผน การตัดสินใจ -
6:40 - 6:44การลงมือทำ การตั้งความหวัง การแก้ปัญหา
การลองผิดลองถูก -
6:44 - 6:47การวาดฝัน และสัมผัสประสบการณ์ในชีวิต
-
6:47 - 6:48เพื่อตัวเขาเอง
-
6:49 - 6:52ตอนนี้ ฉันกำลังพูดถึง
-
6:52 - 6:54เด็กทุก ๆ คนต้องทำงานหนัก และสร้างแรงจูงใจ
-
6:54 - 6:57ไม่จำเป็นต้องให้พ่อแม่เข้ามาเกี่ยวข้อง
หรือมาสนใจ ในชีวิตเขา -
6:57 - 6:59และเราควรจะถอยหรือปล่อยไปอย่างนั้นหรือ
-
7:00 - 7:01ไม่หรอกค่ะ
-
7:01 - 7:02(เสียงหัวเราะ)
-
7:03 - 7:04นี่ไม่ใช่สิ่งที่ฉันกำลังบอกอยู่นะคะ
-
7:04 - 7:08สิ่งที่จะบอกคือ เมื่อปฏิบัติต่อเขา โดยเอา
เกรด คะแนน การได้รับเกียรติรางวัล -
7:08 - 7:10มาเป็นเหมือนเป้าหมายของตัวเด็กแล้ว
-
7:10 - 7:14การผลักดันทั้งหมดเพื่อความหวัง
ที่จะเข้าสู่วิทยาลัยบางแห่งได้ -
7:14 - 7:17หรือเข้าทำงานในอาชีพบางประเภทได้
-
7:17 - 7:21ซึ่ง มันเป็นคำจำกัดความ
ความสำเร็จที่แคบเกินไปให้กับตัวเด็ก -
7:21 - 7:25และถึงแม้ว่าพวกเราอาจจะช่วยเขา
ประสบความสำเร็จกับชัยชนะในช่วงสั้น ๆ -
7:25 - 7:26โดยการช่วยเหลือที่มากไป--
-
7:26 - 7:30เช่น เขาจะได้เกรดที่ดีขึ้น
ถ้าเราช่วยเขาทำการบ้าน -
7:30 - 7:34ท้ายที่สุดแล้ว เมื่อเราช่วยเขา
เขาก็อาจะมีเรซูเม่ยาว ๆ ในช่วยวัยเด็ก -
7:35 - 7:38สิ่งที่จะบอกคือ ทั้งหมดนี้จะมาเป็น
ค่าใช้จ่ายในระยะยาว -
7:39 - 7:41ต่อการรับรู้ตัวตนของเขาเอง
-
7:41 - 7:43สิ่งที่ฉันกำลังพูดอยู่คือ
พวกเราควรจะสนใจให้น้อยลง -
7:43 - 7:45ในเรื่องวิทยาลัยเฉพาะแห่งจำนวนหนึ่ง
-
7:45 - 7:48พวกเขาอาจจะสามารถนำไปใช้ หรือ
อาจจะเข้าไปได้ -
7:48 - 7:53และสนใจมากกว่านั้นว่า เขามีนิสัย
กระบวนการคิด ทักษะ -
7:53 - 7:58สุขภาพ การประสบความสำเร็จ
ที่ใดก็ตามที่เขาไป -
7:58 - 7:59สิ่งที่ฉันจะบอกคือ
-
7:59 - 8:04ลูกของเราต้องการให้พวกเราหมกมุ่น
ให้น้อยลงสักนิด ในเรื่องเกรดและคะแนน -
8:04 - 8:06และมีสิ่งที่น่าสนใจยิ่งกว่า
-
8:06 - 8:11ในวัยเด็กที่ทำให้
การก่อร่างความสำเร็จของพวกเขา -
8:11 - 8:14สร้างสิ่งต่าง ๆ เช่น ความรัก
-
8:15 - 8:16และ งานบ้าน
-
8:16 - 8:19(เสียงหัวเราะ)
-
8:19 - 8:21(เสียงปรบมือ)
-
8:23 - 8:26ฉันพูดว่างานบ้านใช่ไหมคะ
งานบ้านใช่ไหมคะ อืม ฉันพูดอย่างนั้นจริง ๆ -
8:28 - 8:30แต่จริง ๆ แล้ว นี่เป็นเหตุผลว่าทำไม
-
8:31 - 8:35ในการศึกษางานวิจัยระยะยาวเกี่ยวกับมนุษย์
ที่เคยถูกเก็บข้อมูล -
8:35 - 8:37ชื่อว่า Harvard Grant Study
-
8:37 - 8:39วิจัยพบว่า การประสบความสำเร็จ
อย่างมืออาชีพในชีวิต -
8:40 - 8:42สิ่งที่พวกเราต้องการเพื่อลูก ๆ ของเรานั้น
-
8:42 - 8:46ที่เป็น การประสบความสำเร็จอย่างมืออาชีพ
ในชีวิต มาจากการทำงานบ้านเมื่อยังเด็ก -
8:46 - 8:48และยิ่งเริ่มทำเร็วเมื่อไร ยิ่งดี
-
8:48 - 8:50ที่จะเตรียมตัวต่อการทำงานหนัก
และปรับกระบวนการคิด -
8:50 - 8:53กระบวนการคิดที่บอกเราว่า
มีงานบางอย่างที่ไม่น่าพอใจ -
8:53 - 8:55ซึ่งในบางคนต้องทำงานนั้น
ที่อาจจะเหมือนกับฉัน -
8:55 - 8:56กระบวนการที่บอกว่า
-
8:56 - 8:58ฉันจะทุ่มแรงทั้งหมด
เพื่อทำให้ดีขึ้น -
8:59 - 9:02ซึ่งเป็นสิ่งที่ทำให้คุณก้าวหน้าในที่ทำงาน
-
9:02 - 9:05พวกเราทั้งหมดต่างรู้ คุณก็รู้
-
9:05 - 9:08(เสียงปรบมือ)
-
9:08 - 9:12พวกเราต่างรู้ และ
ในเด็กเช็คลิสต์ -
9:12 - 9:16เราละเว้นการทำงานบ้าน
ให้กับลูก ๆ ของเรา -
9:16 - 9:18และต่อมา เมื่ออยู่ในช่วงวัยผู้ใหญ่
ในที่ทำงาน -
9:18 - 9:20เขาจะลงเอยด้วยการรอคอยเช็คลิสต์
-
9:20 - 9:22ที่มันไม่มีอยู่จริง
-
9:22 - 9:25และสิ่งที่สำคัญยิ่งกว่านั้น
พวกเขาจะขาดแรงกระตุ้น ความมีชีวิตชีวา -
9:25 - 9:27ที่เตรียมพร้อมกับงานหนัก ๆ และปรับความคิด
-
9:27 - 9:31รวมถึงมองไปรอบ ๆ และสงสัย
ฉันจะทำประโยชน์ต่อเพื่อนร่วมงานได้อย่างไร -
9:31 - 9:35ฉันจะคาดการณ์ขั้นตอนถัดไป
ในสิ่งที่หัวหน้าต้องการได้อย่างไรนะ -
9:36 - 9:40การค้นพบที่สำคัญอย่างที่สองจาก
วิจัย Harvard Grant Study -
9:41 - 9:43บอกว่า ความสุขในชีวิต
-
9:44 - 9:46มาจากความรัก
-
9:46 - 9:47ไม่ใช่ ความรักในงาน นะคะ
-
9:47 - 9:50แต่เป็นรักที่มีต่อเพื่อนมนุษย์
-
9:50 - 9:54คู่สมรสของเรา คู่คิดของเรา
เพื่อนของเรา ครอบครัวของเรา -
9:55 - 9:58ดังนั้นเมื่อยังเด็กจำต้องสอน
ลูก ๆ ของเราให้รู้จักวิธีรัก -
9:58 - 10:01และพวกเขาจะไม่สามารถรักคนอื่นได้เลย
ถ้าหากไม่รักตัวเองก่อน -
10:01 - 10:05และพวกเขาจะไม่รักตัวเอง หากว่าพวกเราไม่ให้
ความรักอันไม่มีเงื่อนไข กับเขา -
10:05 - 10:07(เสียงปรบมือ)
-
10:10 - 10:11ค่ะ
-
10:12 - 10:14ดังนั้น
-
10:14 - 10:16แทนที่พวกเราจะหมกมุ่นอยู่กับ
เกรดและคะแนน -
10:16 - 10:19เมื่อลูกอันเป็นที่รัก
กลับจากโรงเรียน มาถึงบ้าน -
10:19 - 10:21หรือพวกเรากลับจากที่ทำงาน
-
10:21 - 10:24เราต้องปิดอุปกรณ์เทคโนโลยีต่าง ๆ
เอาโทรศัพท์ออกไป -
10:24 - 10:25และมองเข้าไปในดวงตาของพวกเขา
-
10:25 - 10:28ให้เขาได้เห็น ความสุข
ที่กระจายเต็มอยู่บนใบหน้าเรา -
10:28 - 10:31หลังจากที่เราเจอลูกในช่วงแรก
ในหลายชั่วโมงที่ผ่านมา -
10:31 - 10:33เราควรจะต้องพูดว่า
-
10:33 - 10:34"วันนี้เป็นยังไงบ้าง"
-
10:36 - 10:39"วันนี้มีเรื่องอะไรที่หนูชอบบ้าง"
-
10:39 - 10:42และเมื่อลูกสาวที่เป็นวัยรุ่นตอบว่า
"มื้อกลางวัน ค่ะ" เหมือนกับที่ลูกของฉันบอก -
10:42 - 10:44และฉันต้องการได้ยินเกี่ยวกับ
การสอบคณิตศาสตร์ -
10:45 - 10:46ไม่ใช่ มื้อกลางวัน
-
10:46 - 10:49คุณต้องมุ่งความสนใจไปที่มื้อกลางวันก่อน
-
10:49 - 10:52ต้องพูดว่า "มื้อกลางวันที่สุดยอด
ของวันนี้คืออะไรล่ะ" -
10:52 - 10:56พวกเขาต้องการที่จะรู้ว่า
เขามีความสำคัญกับพวกเราเสมือนมนุษย์ -
10:56 - 10:58ไม่ใช่เพราะเกรดเฉลี่ย
-
11:00 - 11:02คุณคงกำลังคิดว่า
งานบ้าน และความรัก -
11:02 - 11:04ฟังดูเป็นสิ่งที่ดีนะคะ
แต่ตลกหรือเปล่า -
11:04 - 11:07สิ่งที่วิทยาลัยต้องการเห็นคือ
คะแนนและเกรดอันดับหนึ่ง -
11:07 - 11:11รวมถึงพวกเกียรติและรางวัล
และที่ฉันกำลังจะบอกคุณ ประมาณว่า -
11:13 - 11:19โรงเรียนชื่อดังมาก ๆ ต้องการสิ่งเหล่านี้
จากช่วงวัยหนุ่มสาวของพวกเรา -
11:19 - 11:20แต่นี่ไม่ใช่ข่าวที่ดีเลย
-
11:21 - 11:26มันตรงกันข้ามกับสิ่งที่วิทยาลัยติดอันดับ
อยากจะให้พวกเราเชื่อ -
11:26 - 11:29(เสียงปรบมือ)
-
11:32 - 11:35คุณไม่ต้องเข้าหนึ่งในโรงเรียน
ที่มีชื่อเสียงดัง ๆ เหล่านั้น -
11:35 - 11:37เพื่อที่จะมีความสุขและสำเร็จในชีวิต
-
11:37 - 11:40คนที่มีความสุขและประสบความสำเร็จ
ก็เคยเข้าเรียนโรงเรียนรัฐ -
11:40 - 11:42เคยเข้าวิทยาลัยเล็ก ๆ
ที่ไม่มีใครเคยจะได้ยินชื่อ -
11:42 - 11:43เคยเข้าวิทยาลัยชุมชน
-
11:43 - 11:46เคยเข้าวิทยาลัยที่นี่ และเคยสอบตก
-
11:46 - 11:49(เสียงปรบมือ)
-
11:53 - 11:56หลักฐานก็คือ ในห้องนี้
ในชุมชนของเรา -
11:56 - 11:58นี่เป็นเรื่องจริง
-
11:58 - 12:00และหากเปิดกว้างในสิ่งที่บังตาอยู่
-
12:00 - 12:02และเต็มใจที่จะมองไปยัง
วิทยาลัยอื่น ๆ มากขึ้นบ้าง -
12:02 - 12:05อาจช่วยขจัดอีโก้ของเราไป
จากสมการ -
12:06 - 12:09พวกเราจะสามารถยอมรับ และโอบกอด
ความจริงอันนี้ และจากนั้นจะตระหนักได้ -
12:09 - 12:11ว่าโลกคงยากที่จะถึงจุดสิ้นสุด
-
12:11 - 12:15หากลูกของเราไม่เข้า
โรงเรียนชื่อดัง ๆ เหล่านั้น -
12:16 - 12:17และสิ่งที่สำคัญยิ่งกว่า
-
12:17 - 12:22หากช่วงวัยเด็กของพวกเขาไม่ได้ใช้ชีวิต
ตามเช็คลิสต์อันโหดร้ายนี้ -
12:22 - 12:24ต่อมาเมื่อพวกเขาเข้าสู่วิทยาลัย
-
12:25 - 12:26ไม่ว่าจะวิทยาลัยไหนก็ตาม
-
12:26 - 12:30พวกเขาจะไปที่เหล่านั้น
ด้วยการตัดสินใจด้วยตนเอง -
12:30 - 12:32หล่อเลี้ยงด้วยความปรารถนาด้วยตนเอง
-
12:32 - 12:35ทำได้ดี และพร้อมกับการเติบโต
-
12:37 - 12:39ฉันมีบางเรื่องที่ต้องยอมรับกับพวกคุณ
-
12:40 - 12:43ที่ฉันเคยพูดถึงไว้ก่อนหน้านี้
ฉันมีลูกสองคน ซอเยอร์ และเอเวอรี -
12:43 - 12:45พวกเขาอยู่ในช่วงวัยรุ่น
-
12:45 - 12:46และครั้งหนึ่งนั้น
-
12:46 - 12:49ฉันคิดว่า ฉันเคยปฏิบัติต่อซอเยอร์และเอเวอรี
-
12:49 - 12:51เหมือนต้นบอนไซต้นเล็ก ๆ
-
12:51 - 12:53(เสียงหัวเราะ)
-
12:53 - 12:56ที่เติบโตขึ้นมาโดย
การตัดแต่งและเล็มอย่างระมัดระวัง -
12:56 - 13:00และปั้นให้มีลักษณะที่สมบูรณ์แบบ
ของมนุษย์ -
13:00 - 13:04ให้สมบูรณ์แบบเพียงพอที่จะเป็นสิ่งประกัน
ว่าพวกเขาจะเข้าสู่ -
13:04 - 13:06หนึ่งในวิทยาลัยที่มีการแข่งขันกันสูงที่สุด
-
13:07 - 13:11แต่ฉันก็มาตระหนัก หลังจากทำงานกับ
เด็กอื่น ๆ เป็นพันกว่าคน -
13:12 - 13:13(เสียงหัวเราะ)
-
13:14 - 13:17รวมถึงได้เลี้ยงดูลูกทั้งสองคนด้วยตัวเอง
-
13:18 - 13:20ลูกของฉันไม่ใช่ต้นบอนไซแล้วนะคะ
-
13:22 - 13:24แต่พวกเขาเป็น ดอกไม้ป่า
-
13:24 - 13:27ที่ไม่ทราบว่าเป็นชนิดพันธุ์ไหนหรือประเภทใด
-
13:27 - 13:29(เสียงหัวเราะ)
-
13:29 - 13:33และหน้าที่ของฉันคือจัดหา
สภาพบรรยากาศที่ช่วยถนอมรักษาไว้ -
13:33 - 13:35เพื่อสร้างความเข้มแข็ง ผ่านการทำงานบ้าน
-
13:35 - 13:39และให้ความรักกับพวกเขา เพื่อที่พวกเขา
จะสามารถรักคนอื่น ๆ และรับความรักได้ -
13:39 - 13:42รวมถึงวิทยาลัย สาขาอาชีพ
-
13:42 - 13:44นั่นก็ขึ้นอยู่กับพวกเขา
-
13:44 - 13:50อาชีพของฉันไม่ใช่ทำให้เขาเป็น
ในสิ่งที่ฉันอยากให้เขาเป็น -
13:50 - 13:55แต่ส่งเสริมพวกเขาในการเป็น
ตัวตนที่รุ่งโรจน์ของพวกเขาเอง -
13:55 - 13:57ขอบคุณค่ะ
-
13:57 - 14:03(เสียงปรบมือ)
- Title:
- วิธีการเลี้ยงลูกให้เขาประสบความสำเร็จ โดยไม่ไปบงการมากจนเกินพอดี
- Speaker:
- จูเลีย ลิสคอท-เฮมส์ (Julie Lythcott-Haims)
- Description:
-
more » « less
การให้เด็กแบกรับความคาดหวังที่สูง และการควบคุมจัดการในทุก ๆ เรื่องของชีวิต ในทุก ๆ จุดเปลี่ยน แต่นั่นก็กลับไม่ได้เป็นการช่วยเหลือที่แท้จริง ๆ ของพ่อแม่ อย่างน้อยก็เป็นสิ่งที่จูเลีย ลิสคอท-เฮมส์ มองเห็น ด้วยใจกระตือรือร้น และอารมณ์ขบขันเชิงเหน็บแนมของอดีตคณบดีของนักศึกษามหาวิทยาลัยแสตนฟอร์ด ได้สร้างตัวอย่างของพ่อแม่ที่เลิกให้ความหมายคุณค่าของความสำเร็จ ผ่านเกรดเฉลี่ย หรือคะแนนสอบ แทนที่จะเป็นเช่นนั้น เธอบอกว่า พวกเราควรจะสนใจที่ให้สิ่งที่เป็นแนวคิดอันดั้งเดิม นั่นก็คือ ความรักอันไม่มีเงื่อนไข
- Video Language:
- English
- Team:
closed TED
- Project:
- TEDTalks
- Duration:
- 14:16
|
Kelwalin Dhanasarnsombut approved Thai subtitles for How to raise successful kids -- without over-parenting | |
|
|
Kelwalin Dhanasarnsombut edited Thai subtitles for How to raise successful kids -- without over-parenting | |
|
Tisa Tontiwatkul accepted Thai subtitles for How to raise successful kids -- without over-parenting | |
|
|
Tisa Tontiwatkul edited Thai subtitles for How to raise successful kids -- without over-parenting | |
|
|
Tisa Tontiwatkul edited Thai subtitles for How to raise successful kids -- without over-parenting | |
|
|
Tisa Tontiwatkul edited Thai subtitles for How to raise successful kids -- without over-parenting | |
|
Chanyanart Kiattiporn-opas edited Thai subtitles for How to raise successful kids -- without over-parenting | |
|
|
Chanyanart Kiattiporn-opas edited Thai subtitles for How to raise successful kids -- without over-parenting |