WEBVTT

00:00:00.680 --> 00:00:04.496
คุณรู้ไหมว่าฉันไม่ได้ถูกฝึกมาให้เป็น
ผู้เชี่ยวชาญในการเลี้ยงลูก

00:00:04.520 --> 00:00:08.280
จริง ๆ แล้ว ฉันเองก็ไม่ได้สนใจ
เรื่องเลี้ยงลูกเลย

00:00:09.080 --> 00:00:13.016
ก็แค่เรื่องรูปแบบการเลี้ยงลูก
ที่มีอยู่ในปัจจุบัน

00:00:13.040 --> 00:00:16.216
ที่เข้าไปวุ่นวายกับเด็ก ๆ

00:00:16.239 --> 00:00:21.296
กีดกันโอกาสของพวกเขา
ในการพัฒนาตัวของพวกเขาเอง

00:00:21.320 --> 00:00:23.536
ทุกวันนี้ มีรูปแบบการเลี้ยงลูกที่ชัดเจน

00:00:23.560 --> 00:00:24.896
ที่เป็นลักษณะแบบนี้

NOTE Paragraph

00:00:24.920 --> 00:00:26.536
ฉันเดาว่า สิ่งที่ฉันกำลังจะบอกคือ

00:00:26.560 --> 00:00:28.616
พวกเราใช้เวลามากมาย
ไปกับการวิตกกังวล

00:00:28.640 --> 00:00:32.296
เกี่ยวกับพ่อแม่ที่ไม่ได้เข้าไปดูแล
ชีวิตของลูก ๆ มากพอ

00:00:32.320 --> 00:00:34.256
การศึกษา การอบรมพวกเขา

00:00:34.280 --> 00:00:35.480
ก็ควรจะเป็นเช่นนั้นนะคะ

00:00:36.000 --> 00:00:38.376
แต่กลับกันในปลายสุดของอีกด้านหนึ่ง

00:00:38.400 --> 00:00:41.096
ก็มีภัยร้ายมากมายอยู่เช่นเดียวกัน

00:00:41.120 --> 00:00:44.056
ที่พ่อแม่จะรู้สึกว่าลูก ๆ
จะไม่สามารถประสบความสำเร็จได้

00:00:44.080 --> 00:00:48.136
หากพ่อแม่ไม่เข้าไปปกป้อง 
และป้องกันในทุก ๆ ช่วง

00:00:48.160 --> 00:00:51.896
คอยบินอยู่เหนือทุก ๆ เหตุการณ์
จัดการเรื่องเล็กน้อยทุก ๆ เรื่องในทุกขณะ

00:00:51.920 --> 00:00:57.120
และนำทางลูก ๆ ไปยังมหาวิทยาลัยเล็ก ๆ 
และได้งานในบางสาขาอาชีพ

NOTE Paragraph

00:00:58.760 --> 00:01:01.376
เมื่อพวกเราเลี้ยงดูลูกในแนวทางเช่นนี้

00:01:01.400 --> 00:01:03.096
ฉันขอใช้คำว่า พวกเรา

00:01:03.120 --> 00:01:05.896
เพราะว่าพระเจ้ารู้แน่นอน 
ว่าการเลี้ยงลูกวัยรุ่นสองคนของฉัน

00:01:05.920 --> 00:01:08.656
ก็มีแนวโน้มในการทำแบบนี้ด้วยเหมือนกัน

00:01:08.680 --> 00:01:12.560
ลูกของเราก็ลงเอยด้วยการเป็นผู้นำ
ของเด็กที่เรียกว่าเด็กเช็คลิสต์

NOTE Paragraph

00:01:13.200 --> 00:01:15.896
และนี่เป็นลักษณะของเด็กเช็คลิสต์

00:01:15.920 --> 00:01:18.816
พวกเราเก็บเขาให้อยู่แต่ในที่ปลอดภัย

00:01:18.840 --> 00:01:20.520
ให้อาหารและน้ำ

00:01:21.520 --> 00:01:24.216
จากนั้นเราจะทำให้มั่นใจว่า
เด็ก ๆ เข้าโรงเรียนที่เหมาะสม

00:01:24.240 --> 00:01:26.816
อยู่ในห้องเรียนที่ดี 
ในโรงเรียนที่ดี

00:01:26.840 --> 00:01:30.460
และได้เกรดเฉลี่ยที่ดี ในห้องเรียนที่ดี
อยู่ในโรงเรียนที่ดี

00:01:30.484 --> 00:01:32.216
แต่ไม่ใช่แค่เกรดหรือคะแนน

00:01:32.240 --> 00:01:35.456
ไม่ใช่แค่เกรดหรือคะแนนเท่านั้น
แต่รวมไปถึงได้รับเกียรติ และรางวัล

00:01:35.480 --> 00:01:37.671
กีฬา กิจกรรม ความเป็นผู้นำ

00:01:37.695 --> 00:01:39.616
เราพร่ำบอกลูกของเรา 
อย่าเพียงแค่เข้าชมรม

00:01:39.640 --> 00:01:41.896
แต่ให้ตั้งชมรม เพราะวิทยาลัย
ต้องการแบบนั้น

00:01:41.920 --> 00:01:43.856
และทำเครื่องหมายใน
ช่องงานบริการสังคม

00:01:43.880 --> 00:01:46.136
ฉันหมายถึง แสดงให้วิทยาลัยเห็นว่า
เธอดูแลผู้อื่น

NOTE Paragraph

00:01:46.160 --> 00:01:48.256
(เสียงหัวเราะ)

NOTE Paragraph

00:01:48.280 --> 00:01:53.216
และที่ทำทั้งหมดนี้เพื่อความคาดหวัง
สำหรับการไปสู่ระดับของความสมบูรณ์แบบ

00:01:53.240 --> 00:01:55.856
พวกเราคาดหวังลูกของเราจะทำได้ถึง
ระดับของความสมบูรณ์แบบ

00:01:55.880 --> 00:01:59.216
ที่พวกเราไม่เคยขอให้กับตัวเอง
ทำได้จนถึงขั้นนั้นมาก่อน

00:01:59.240 --> 00:02:01.416
เนื่องจากพวกเราเรียกร้องเสียมากมาย

00:02:01.440 --> 00:02:02.656
จนคิดว่า

00:02:02.680 --> 00:02:05.896
อืม แน่นอนที่พ่อแม่อย่างพวกเรา
ต้องโต้แย้งกับคุณครูทุก ๆ คน

00:02:05.920 --> 00:02:08.496
กับอธิการบดี ครูฝึกสอนกีฬา รวมถึงกรรมการ

00:02:08.520 --> 00:02:11.416
ทำเสมือนกับเป็นผู้คอยเฝ้าดูแลลูก

00:02:11.440 --> 00:02:12.680
ผู้จัดการส่วนตัว

00:02:13.880 --> 00:02:15.696
และเลขาธิการ

NOTE Paragraph

00:02:15.720 --> 00:02:17.896
จากนั้น กับพวกลูก ๆ อันเป็นที่รักของพวกเรา

00:02:17.920 --> 00:02:20.056
เราใช้เวลาอย่างมากไปกับการกระตุ้นพวกเขา

00:02:20.080 --> 00:02:24.496
จูงเขาไป ชี้แนะ ช่วยเหลือ โต้เถียง 
พร่ำบ่น ซึ่งอาจเป็นตัวอย่างหนึ่ง

00:02:24.520 --> 00:02:27.376
เพื่อให้แน่ใจว่าพวกเขาจะไม่ผิดพลาด

00:02:27.400 --> 00:02:29.896
ไม่ปิดประตู

00:02:29.920 --> 00:02:32.416
ไม่ทำลายอนาคตของพวกเขา

00:02:32.440 --> 00:02:34.696
ความหวังเพื่อที่จะเข้าสู่

00:02:34.720 --> 00:02:37.336
วิทยาลัยจำนวนเพียงหยิบมือเดียว

00:02:37.360 --> 00:02:40.440
ที่แทบจะปฏิเสธผู้สมัครเรียนเกือบทุกคน

NOTE Paragraph

00:02:42.680 --> 00:02:48.096
และนี่แหล่ะค่ะ เป็นความรู้สึก
ของการเป็นเด็กเช็คสิสต์

00:02:48.120 --> 00:02:50.616
อับดับแรกสุด คือ
ไม่มีเวลาว่างในการเล่นอย่างอิสระ

00:02:50.640 --> 00:02:52.296
ไม่มีพื้นที่ในช่วงพักกลางวัน

00:02:52.320 --> 00:02:55.336
เพราะพวกเราคิดว่า
ทุกสิ่งทุกอย่างจะต้องทำให้ดีขึ้น

00:02:55.360 --> 00:02:58.736
ราวกับการบ้านทุก ๆ ชิ้น สอบย่อยทุก ๆ ครั้ง
กิจกรรมทุกประเภท

00:02:58.760 --> 00:03:03.296
คือช่วงชี้ชะตาสำหรับอนาคตที่พวกเรา
ตั้งไว้ในใจเพื่อพวกเขา

00:03:03.320 --> 00:03:06.256
และพวกเราก็ยกเว้นเรื่องการช่วยงานบ้าน
จากพวกเขา

00:03:06.280 --> 00:03:09.656
และเราก็ยกเว้นการนอนหลับอย่างเพียงพอ
กับพวกเขา

00:03:09.680 --> 00:03:14.576
ตราบเท่าที่พวกเขาทำรายการ
ที่อยู่ในเช็คลิสต์ของพวกเขา

00:03:14.600 --> 00:03:18.416
ในเด็กเช็คลิสต์ เราพูดว่า
เราแค่ต้องการให้พวกเขามีความสุข

00:03:18.440 --> 00:03:20.496
แต่เมื่อพวกเขากลับมาจากโรงเรียน

00:03:20.520 --> 00:03:23.656
สิ่งที่เรามักถามบ่อย ๆ อันดับแรกสุดเลย

00:03:23.680 --> 00:03:26.736
ก็คือ การบ้าน และเกรดเฉลี่ยของพวกเขา

00:03:26.760 --> 00:03:28.776
และสิ่งที่พวกเขาจะเห็นจากใบหน้าของเรา คือ

00:03:28.800 --> 00:03:31.336
การยอมรับ ความรักของเรา

00:03:31.360 --> 00:03:32.976
คุณค่าของพวกเขา

00:03:33.000 --> 00:03:34.856
ล้วนมาจาก เกรด A

00:03:34.880 --> 00:03:37.456
และต่อมาเมื่อพวกเราเดินไปข้าง ๆ พวกเขา

00:03:37.480 --> 00:03:42.176
และให้การชื่นชมเสมือนเป็นครูฝึกใน
รายการประกวดสุนัข Westminster Dog Show

NOTE Paragraph

00:03:42.200 --> 00:03:43.416
(เสียงหัวเราะ)

NOTE Paragraph

00:03:43.440 --> 00:03:48.736
เกลี้ยกล่อมให้พวกเขากระโดดขึ้นสูงอีกสักนิด
และทะยานไปให้ไกลอีกสักหน่อย

00:03:48.760 --> 00:03:51.816
วันแล้ววันเล่า

00:03:51.840 --> 00:03:53.576
และเมื่อพวกเขาเรียนมัธยมปลาย

00:03:53.600 --> 00:03:56.496
พวกเขาจะไม่พูดว่า 
"อืม วิชาไหนที่น่าสนใจนะ"

00:03:56.520 --> 00:03:57.776
หรือกิจกรรมอะไรที่น่าทำนะ"

00:03:57.800 --> 00:03:59.496
พวกเขาจะไปหาผู้ให้คำปรึกษา
และพูดว่า

00:03:59.520 --> 00:04:03.096
"ฉันต้องทำอะไรบ้าง
ถึงจะเข้าไปในวิทยาลัยที่ดีได้"

00:04:03.120 --> 00:04:06.056
หลังจากนั้น เมื่อเกรดในช่วงมัธยม
เริ่มออกมา

00:04:06.080 --> 00:04:07.656
และถ้าพวกเขาได้เกรด B

00:04:07.680 --> 00:04:10.056
หรือ พระเจ้าห้ามไม่ให้ ได้เกรด C มา

00:04:10.080 --> 00:04:12.016
พวกเขาส่งข้อความหาเพื่อน
อย่างกระวนกระวาย

00:04:12.040 --> 00:04:17.160
และถามว่า "มีใครเคยเข้าวิทยาลัยดี ๆ
ด้วยเกรดเหล่านี้บ้างนะ"

NOTE Paragraph

00:04:17.959 --> 00:04:19.495
และลูกของเรา

00:04:19.519 --> 00:04:23.136
ทั้ง ๆ ที่ท้ายที่สุดแล้ว
เมื่อจบจากมัธยมปลาย

00:04:23.160 --> 00:04:24.400
พวกเขาแทบจะหยุดหายใจ

00:04:25.400 --> 00:04:26.616
พวกเขาจะเปราะบาง

00:04:26.640 --> 00:04:28.456
พวกเขาจะเหนื่อยหน่ายและหมดแรง

00:04:28.480 --> 00:04:30.376
พวกเขาดูแก่ขึ้นก่อนวัย

00:04:30.400 --> 00:04:34.416
อยากที่จะให้ผู้ใหญ่ในชีวิตพูดว่า
"สิ่งที่เธอทำมา มันเพียงพอแล้ว

00:04:34.440 --> 00:04:37.416
ความพยายามเพื่อหนทางข้างหน้า
ตั้งแต่ตอนเด็ก ๆ มันเพียงพอแล้ว"

00:04:37.440 --> 00:04:41.696
และพวกเขาก็เริ่มอ่อนกำลังลง ภายใต้
ระดับความวิตกกังวลและซึมเศร้าที่สูง

00:04:41.720 --> 00:04:43.936
บางคนก็สงสัย

00:04:43.960 --> 00:04:48.320
ผลที่ออกมาของชีวิตนี้จะคุ้มค่าหรือไม่

NOTE Paragraph

00:04:49.800 --> 00:04:51.536
ค่ะ เราที่เป็นพ่อแม่

00:04:51.560 --> 00:04:54.936
พ่อแม่ที่มั่นใจมาก ๆ
ว่าทั้งหมดมันคุ้มค่า

00:04:54.960 --> 00:04:56.176
เราดูเหมือนว่า จะปฏิบัติ

00:04:56.200 --> 00:04:58.936
เหมือนกับว่าพวกเราคิดจริง ๆ ว่า
พวกเขาจะไม่มีอนาคต

00:04:58.960 --> 00:05:03.656
ถ้าหากว่าพวกเขาไม่สามารถเข้าสู่
วิทยาลัยบางที่ หรือทำอาชีพบางอย่างได้

00:05:03.680 --> 00:05:05.000
ที่พวกเราคิดไว้เพื่อเขา

NOTE Paragraph

00:05:05.920 --> 00:05:09.016
หรือบางที บางที พวกเราอาจจะกลัวว่า

00:05:09.040 --> 00:05:11.376
พวกเขาจะไม่มีอนาคตที่พวกเราจะเอาไปคุยโวได้

00:05:11.400 --> 00:05:15.200
กับเพื่อน ๆ ของเรา และเอาไปแปะสติกเกอร์
ด้านหลังรถเราได้

00:05:17.600 --> 00:05:18.816
นั่นล่ะค่ะ

NOTE Paragraph

00:05:18.840 --> 00:05:21.160
(เสียงหัวเราะ)

NOTE Paragraph

00:05:24.920 --> 00:05:27.456
แต่ถ้าหากคุณมองเห็นสิ่งที่เราทำไป

00:05:27.480 --> 00:05:31.016
หากคุณมีความกล้าที่จะมองอย่างจริง ๆ แล้ว

00:05:31.040 --> 00:05:34.016
จะเห็นว่า สิ่งที่คุณทำไม่ได้แค่ทำให้ลูก
คิดว่าคุณค่าของพวกเขา

00:05:34.040 --> 00:05:35.736
มาจากเกรด และคะแนนเท่านั้น

00:05:35.760 --> 00:05:39.656
แต่เมื่อพวกเราใช้ชีวิตอยู่ภายใน
การพัฒนาความมีคุณค่าในจิตใจของเขาอยู่

00:05:39.680 --> 00:05:44.256
ทุกช่วงเวลา เหมือนกับในหนัง
"การเป็น จอห์น มาโควิท" เวอร์ชันของเราเอง

00:05:44.280 --> 00:05:46.216
พวกเราได้ส่งข้อความให้กับลูก ๆ ว่า

00:05:46.240 --> 00:05:51.456
"นี่ ลูก แม่ไม่คิดว่าลูกจะประสบความสำเร็จ
ได้จริง ๆ หากไม่มีแม่"

00:05:51.480 --> 00:05:54.136
และด้วยการช่วยเหลือมากจนเกินไปของเรา

00:05:54.160 --> 00:05:56.696
การปกป้องที่เกินไป การจูงมือและ
การชี้แนะที่เกินพอดี

00:05:56.720 --> 00:06:00.736
เรายึดโอกาสของลูกในการสร้างการรับรู้
ความสามารถของตนเอง (self-efficacy)

00:06:00.760 --> 00:06:04.456
ซึ่งเป็นรากฐานความเชื่ออันแท้จริง
ภายในจิตใจมนุษย์

00:06:04.480 --> 00:06:07.096
ที่สำคัญมากกว่าความภาคภูมิใจในตนเอง
(self-esteem) ที่ได้

00:06:07.120 --> 00:06:08.520
จากเสียงปรบมือของเราทุกครั้ง

00:06:09.120 --> 00:06:15.296
การรับรู้ความสามารถของตนเองจะเกิด
เมื่อคนเห็นว่าการกระทำนั้นทำให้เกิดผลลัพธ์

00:06:15.320 --> 00:06:16.536
ไม่ใช่ --

00:06:16.560 --> 00:06:17.776
นั่นล่ะค่ะ

NOTE Paragraph

00:06:17.800 --> 00:06:20.640
(เสียงหัวเราะ)

NOTE Paragraph

00:06:21.600 --> 00:06:25.376
ไม่ใช่การกระทำของพ่อแม่
ที่ทำในนามของพวกเขา

00:06:25.400 --> 00:06:28.176
แต่เมื่อการกระทำของคน ๆ นั้นเอง
ที่นำมาสู่ผลลัพธ์

00:06:28.200 --> 00:06:29.696
ง่าย ๆ คือ

00:06:29.720 --> 00:06:35.056
หากว่าเด็กจะพัฒนาการรับรู้
ความสามารถของตนเอง เขาจะต้อง

00:06:35.080 --> 00:06:39.936
จะต้องทำสิ่งต่าง ๆ ทั้งหมดมากมาย
ทั้งการคิด การวางแผน การตัดสินใจ

00:06:39.960 --> 00:06:43.536
การลงมือทำ การตั้งความหวัง การแก้ปัญหา
การลองผิดลองถูก

00:06:43.560 --> 00:06:46.696
การวาดฝัน และสัมผัสประสบการณ์ในชีวิต

00:06:46.720 --> 00:06:48.360
เพื่อตัวเขาเอง

NOTE Paragraph

00:06:49.280 --> 00:06:51.776
ตอนนี้ ฉันกำลังพูดถึง

00:06:51.800 --> 00:06:54.136
เด็กทุก ๆ คนต้องทำงานหนัก และสร้างแรงจูงใจ

00:06:54.160 --> 00:06:57.336
ไม่จำเป็นต้องให้พ่อแม่เข้ามาเกี่ยวข้อง
หรือมาสนใจ ในชีวิตเขา

00:06:57.360 --> 00:06:59.240
และเราควรจะถอยหรือปล่อยไปอย่างนั้นหรือ

00:07:00.040 --> 00:07:01.256
ไม่หรอกค่ะ

NOTE Paragraph

00:07:01.280 --> 00:07:02.496
(เสียงหัวเราะ)

NOTE Paragraph

00:07:02.520 --> 00:07:04.216
นี่ไม่ใช่สิ่งที่ฉันกำลังบอกอยู่นะคะ

00:07:04.240 --> 00:07:07.856
สิ่งที่จะบอกคือ เมื่อปฏิบัติต่อเขา โดยเอา
เกรด คะแนน การได้รับเกียรติรางวัล

00:07:07.880 --> 00:07:09.976
มาเป็นเหมือนเป้าหมายของตัวเด็กแล้ว

00:07:10.000 --> 00:07:13.776
การผลักดันทั้งหมดเพื่อความหวัง
ที่จะเข้าสู่วิทยาลัยบางแห่งได้

00:07:13.800 --> 00:07:16.776
หรือเข้าทำงานในอาชีพบางประเภทได้

00:07:16.800 --> 00:07:21.176
ซึ่ง มันเป็นคำจำกัดความ
ความสำเร็จที่แคบเกินไปให้กับตัวเด็ก

00:07:21.200 --> 00:07:24.736
และถึงแม้ว่าพวกเราอาจจะช่วยเขา
ประสบความสำเร็จกับชัยชนะในช่วงสั้น ๆ

00:07:24.760 --> 00:07:25.976
โดยการช่วยเหลือที่มากไป--

00:07:26.000 --> 00:07:29.560
เช่น เขาจะได้เกรดที่ดีขึ้น
ถ้าเราช่วยเขาทำการบ้าน

00:07:30.320 --> 00:07:34.200
ท้ายที่สุดแล้ว เมื่อเราช่วยเขา 
เขาก็อาจะมีเรซูเม่ยาว ๆ ในช่วยวัยเด็ก

00:07:35.120 --> 00:07:38.496
สิ่งที่จะบอกคือ ทั้งหมดนี้จะมาเป็น
ค่าใช้จ่ายในระยะยาว

00:07:38.520 --> 00:07:40.576
ต่อการรับรู้ตัวตนของเขาเอง

00:07:40.600 --> 00:07:43.016
สิ่งที่ฉันกำลังพูดอยู่คือ
พวกเราควรจะสนใจให้น้อยลง

00:07:43.040 --> 00:07:44.856
ในเรื่องวิทยาลัยเฉพาะแห่งจำนวนหนึ่ง

00:07:44.880 --> 00:07:48.096
พวกเขาอาจจะสามารถนำไปใช้ หรือ
อาจจะเข้าไปได้

00:07:48.120 --> 00:07:53.016
และสนใจมากกว่านั้นว่า เขามีนิสัย
กระบวนการคิด ทักษะ


00:07:53.040 --> 00:07:57.976
สุขภาพ การประสบความสำเร็จ
ที่ใดก็ตามที่เขาไป

00:07:58.000 --> 00:07:59.216
สิ่งที่ฉันจะบอกคือ

00:07:59.240 --> 00:08:03.816
ลูกของเราต้องการให้พวกเราหมกมุ่น
ให้น้อยลงสักนิด ในเรื่องเกรดและคะแนน

00:08:03.840 --> 00:08:06.136
และมีสิ่งที่น่าสนใจยิ่งกว่า

00:08:06.160 --> 00:08:11.256
ในวัยเด็กที่ทำให้
การก่อร่างความสำเร็จของพวกเขา

00:08:11.280 --> 00:08:13.960
สร้างสิ่งต่าง ๆ เช่น ความรัก

00:08:15.240 --> 00:08:16.456
และ งานบ้าน

NOTE Paragraph

00:08:16.480 --> 00:08:18.656
(เสียงหัวเราะ)

NOTE Paragraph

00:08:18.680 --> 00:08:20.600
(เสียงปรบมือ)

NOTE Paragraph

00:08:23.240 --> 00:08:26.480
ฉันพูดว่างานบ้านใช่ไหมคะ
งานบ้านใช่ไหมคะ อืม ฉันพูดอย่างนั้นจริง ๆ

00:08:27.920 --> 00:08:30.080
แต่จริง ๆ แล้ว นี่เป็นเหตุผลว่าทำไม

00:08:31.280 --> 00:08:34.936
ในการศึกษางานวิจัยระยะยาวเกี่ยวกับมนุษย์
ที่เคยถูกเก็บข้อมูล

00:08:34.960 --> 00:08:37.135
ชื่อว่า Harvard Grant Study

00:08:37.159 --> 00:08:39.496
วิจัยพบว่า การประสบความสำเร็จ
อย่างมืออาชีพในชีวิต

00:08:39.520 --> 00:08:42.096
สิ่งที่พวกเราต้องการเพื่อลูก ๆ ของเรานั้น

00:08:42.120 --> 00:08:45.896
ที่เป็น การประสบความสำเร็จอย่างมืออาชีพ
ในชีวิต มาจากการทำงานบ้านเมื่อยังเด็ก

00:08:45.920 --> 00:08:47.936
และยิ่งเริ่มทำเร็วเมื่อไร ยิ่งดี

00:08:47.960 --> 00:08:50.336
ที่จะเตรียมตัวต่อการทำงานหนัก
และปรับกระบวนการคิด

00:08:50.360 --> 00:08:52.736
กระบวนการคิดที่บอกเราว่า
มีงานบางอย่างที่ไม่น่าพอใจ

00:08:52.760 --> 00:08:54.976
ซึ่งในบางคนต้องทำงานนั้น
ที่อาจจะเหมือนกับฉัน

00:08:55.000 --> 00:08:56.445
กระบวนการที่บอกว่า

00:08:56.445 --> 00:08:57.890
ฉันจะทุ่มแรงทั้งหมด
เพื่อทำให้ดีขึ้น

00:08:59.360 --> 00:09:02.416
ซึ่งเป็นสิ่งที่ทำให้คุณก้าวหน้าในที่ทำงาน

00:09:02.440 --> 00:09:05.336
พวกเราทั้งหมดต่างรู้ คุณก็รู้

NOTE Paragraph

00:09:05.360 --> 00:09:08.176
(เสียงปรบมือ)

NOTE Paragraph

00:09:08.200 --> 00:09:11.776
พวกเราต่างรู้ และ
ในเด็กเช็คลิสต์

00:09:11.800 --> 00:09:15.576
เราละเว้นการทำงานบ้าน
ให้กับลูก ๆ ของเรา

00:09:15.600 --> 00:09:18.096
และต่อมา เมื่ออยู่ในช่วงวัยผู้ใหญ่
ในที่ทำงาน

00:09:18.120 --> 00:09:20.336
เขาจะลงเอยด้วยการรอคอยเช็คลิสต์

00:09:20.360 --> 00:09:21.816
ที่มันไม่มีอยู่จริง

00:09:21.840 --> 00:09:25.136
และสิ่งที่สำคัญยิ่งกว่านั้น
พวกเขาจะขาดแรงกระตุ้น ความมีชีวิตชีวา

00:09:25.160 --> 00:09:27.376
ที่เตรียมพร้อมกับงานหนัก ๆ และปรับความคิด

00:09:27.400 --> 00:09:30.976
รวมถึงมองไปรอบ ๆ และสงสัย
ฉันจะทำประโยชน์ต่อเพื่อนร่วมงานได้อย่างไร

00:09:31.000 --> 00:09:35.320
ฉันจะคาดการณ์ขั้นตอนถัดไป
ในสิ่งที่หัวหน้าต้องการได้อย่างไรนะ

NOTE Paragraph

00:09:36.280 --> 00:09:39.880
การค้นพบที่สำคัญอย่างที่สองจาก
วิจัย Harvard Grant Study

00:09:40.920 --> 00:09:42.680
บอกว่า ความสุขในชีวิต

00:09:43.720 --> 00:09:45.576
มาจากความรัก

00:09:45.600 --> 00:09:47.456
ไม่ใช่ ความรักในงาน นะคะ

00:09:47.480 --> 00:09:49.680
แต่เป็นรักที่มีต่อเพื่อนมนุษย์

00:09:50.400 --> 00:09:53.840
คู่สมรสของเรา คู่คิดของเรา
เพื่อนของเรา ครอบครัวของเรา

00:09:54.600 --> 00:09:58.296
ดังนั้นเมื่อยังเด็กจำต้องสอน
ลูก ๆ ของเราให้รู้จักวิธีรัก

00:09:58.320 --> 00:10:01.296
และพวกเขาจะไม่สามารถรักคนอื่นได้เลย
ถ้าหากไม่รักตัวเองก่อน

00:10:01.320 --> 00:10:05.296
และพวกเขาจะไม่รักตัวเอง หากว่าพวกเราไม่ให้
ความรักอันไม่มีเงื่อนไข กับเขา

NOTE Paragraph

00:10:05.320 --> 00:10:07.280
(เสียงปรบมือ)

NOTE Paragraph

00:10:09.600 --> 00:10:10.800
ค่ะ

00:10:12.240 --> 00:10:14.016
ดังนั้น

00:10:14.040 --> 00:10:16.296
แทนที่พวกเราจะหมกมุ่นอยู่กับ
เกรดและคะแนน

00:10:16.320 --> 00:10:19.216
เมื่อลูกอันเป็นที่รัก
กลับจากโรงเรียน มาถึงบ้าน

00:10:19.240 --> 00:10:20.736
หรือพวกเรากลับจากที่ทำงาน

00:10:20.760 --> 00:10:23.536
เราต้องปิดอุปกรณ์เทคโนโลยีต่าง ๆ
เอาโทรศัพท์ออกไป

00:10:23.560 --> 00:10:24.936
และมองเข้าไปในดวงตาของพวกเขา

00:10:24.960 --> 00:10:28.136
ให้เขาได้เห็น ความสุข
ที่กระจายเต็มอยู่บนใบหน้าเรา

00:10:28.160 --> 00:10:31.296
หลังจากที่เราเจอลูกในช่วงแรก
ในหลายชั่วโมงที่ผ่านมา

00:10:31.320 --> 00:10:33.256
เราควรจะต้องพูดว่า

00:10:33.280 --> 00:10:34.480
"วันนี้เป็นยังไงบ้าง"

00:10:35.840 --> 00:10:38.656
"วันนี้มีเรื่องอะไรที่หนูชอบบ้าง"

00:10:38.680 --> 00:10:42.416
และเมื่อลูกสาวที่เป็นวัยรุ่นตอบว่า
"มื้อกลางวัน ค่ะ" เหมือนกับที่ลูกของฉันบอก

00:10:42.440 --> 00:10:44.496
และฉันต้องการได้ยินเกี่ยวกับ
การสอบคณิตศาสตร์

00:10:44.520 --> 00:10:45.936
ไม่ใช่ มื้อกลางวัน

00:10:45.960 --> 00:10:48.976
คุณต้องมุ่งความสนใจไปที่มื้อกลางวันก่อน

00:10:49.000 --> 00:10:52.176
ต้องพูดว่า "มื้อกลางวันที่สุดยอด
ของวันนี้คืออะไรล่ะ"

00:10:52.200 --> 00:10:55.576
พวกเขาต้องการที่จะรู้ว่า 
เขามีความสำคัญกับพวกเราเสมือนมนุษย์

00:10:55.600 --> 00:10:58.200
ไม่ใช่เพราะเกรดเฉลี่ย

NOTE Paragraph

00:10:59.640 --> 00:11:01.856
คุณคงกำลังคิดว่า
งานบ้าน และความรัก

00:11:01.880 --> 00:11:04.376
ฟังดูเป็นสิ่งที่ดีนะคะ
แต่ตลกหรือเปล่า

00:11:04.400 --> 00:11:07.376
สิ่งที่วิทยาลัยต้องการเห็นคือ
คะแนนและเกรดอันดับหนึ่ง

00:11:07.400 --> 00:11:11.320
รวมถึงพวกเกียรติและรางวัล
และที่ฉันกำลังจะบอกคุณ ประมาณว่า

00:11:13.080 --> 00:11:18.976
โรงเรียนชื่อดังมาก ๆ ต้องการสิ่งเหล่านี้
จากช่วงวัยหนุ่มสาวของพวกเรา

00:11:19.000 --> 00:11:20.360
แต่นี่ไม่ใช่ข่าวที่ดีเลย

00:11:21.160 --> 00:11:26.256
มันตรงกันข้ามกับสิ่งที่วิทยาลัยติดอันดับ
อยากจะให้พวกเราเชื่อ

NOTE Paragraph

00:11:26.280 --> 00:11:28.640
(เสียงปรบมือ)

NOTE Paragraph

00:11:32.040 --> 00:11:34.936
คุณไม่ต้องเข้าหนึ่งในโรงเรียน
ที่มีชื่อเสียงดัง ๆ เหล่านั้น

00:11:34.960 --> 00:11:36.696
เพื่อที่จะมีความสุขและสำเร็จในชีวิต

00:11:36.720 --> 00:11:39.576
คนที่มีความสุขและประสบความสำเร็จ
ก็เคยเข้าเรียนโรงเรียนรัฐ

00:11:39.600 --> 00:11:41.856
เคยเข้าวิทยาลัยเล็ก ๆ
ที่ไม่มีใครเคยจะได้ยินชื่อ

00:11:41.880 --> 00:11:43.456
เคยเข้าวิทยาลัยชุมชน

00:11:43.480 --> 00:11:46.216
เคยเข้าวิทยาลัยที่นี่ และเคยสอบตก

NOTE Paragraph

00:11:46.240 --> 00:11:49.040
(เสียงปรบมือ)

NOTE Paragraph

00:11:53.240 --> 00:11:56.216
หลักฐานก็คือ ในห้องนี้
ในชุมชนของเรา

00:11:56.240 --> 00:11:57.936
นี่เป็นเรื่องจริง

00:11:57.960 --> 00:11:59.656
และหากเปิดกว้างในสิ่งที่บังตาอยู่

00:11:59.680 --> 00:12:01.936
และเต็มใจที่จะมองไปยัง
วิทยาลัยอื่น ๆ มากขึ้นบ้าง

00:12:01.960 --> 00:12:05.496
อาจช่วยขจัดอีโก้ของเราไป
จากสมการ

00:12:05.520 --> 00:12:09.176
พวกเราจะสามารถยอมรับ และโอบกอด
ความจริงอันนี้ และจากนั้นจะตระหนักได้

00:12:09.200 --> 00:12:11.176
ว่าโลกคงยากที่จะถึงจุดสิ้นสุด

00:12:11.200 --> 00:12:14.720
หากลูกของเราไม่เข้า
โรงเรียนชื่อดัง ๆ เหล่านั้น

00:12:15.960 --> 00:12:17.216
และสิ่งที่สำคัญยิ่งกว่า

00:12:17.240 --> 00:12:22.336
หากช่วงวัยเด็กของพวกเขาไม่ได้ใช้ชีวิต
ตามเช็คลิสต์อันโหดร้ายนี้

00:12:22.360 --> 00:12:24.496
ต่อมาเมื่อพวกเขาเข้าสู่วิทยาลัย

00:12:24.520 --> 00:12:26.456
ไม่ว่าจะวิทยาลัยไหนก็ตาม

00:12:26.480 --> 00:12:29.576
พวกเขาจะไปที่เหล่านั้น
ด้วยการตัดสินใจด้วยตนเอง

00:12:29.600 --> 00:12:32.056
หล่อเลี้ยงด้วยความปรารถนาด้วยตนเอง

00:12:32.080 --> 00:12:35.280
ทำได้ดี และพร้อมกับการเติบโต

NOTE Paragraph

00:12:37.360 --> 00:12:39.160
ฉันมีบางเรื่องที่ต้องยอมรับกับพวกคุณ

00:12:39.760 --> 00:12:42.856
ที่ฉันเคยพูดถึงไว้ก่อนหน้านี้ 
ฉันมีลูกสองคน ซอเยอร์ และเอเวอรี

00:12:42.880 --> 00:12:44.576
พวกเขาอยู่ในช่วงวัยรุ่น

00:12:44.600 --> 00:12:46.456
และครั้งหนึ่งนั้น

00:12:46.480 --> 00:12:49.096
ฉันคิดว่า ฉันเคยปฏิบัติต่อซอเยอร์และเอเวอรี

00:12:49.120 --> 00:12:50.896
เหมือนต้นบอนไซต้นเล็ก ๆ

NOTE Paragraph

00:12:50.920 --> 00:12:53.256
(เสียงหัวเราะ)

NOTE Paragraph

00:12:53.280 --> 00:12:56.216
ที่เติบโตขึ้นมาโดย
การตัดแต่งและเล็มอย่างระมัดระวัง

00:12:56.240 --> 00:13:00.136
และปั้นให้มีลักษณะที่สมบูรณ์แบบ
ของมนุษย์

00:13:00.160 --> 00:13:03.656
ให้สมบูรณ์แบบเพียงพอที่จะเป็นสิ่งประกัน
ว่าพวกเขาจะเข้าสู่

00:13:03.680 --> 00:13:06.120
หนึ่งในวิทยาลัยที่มีการแข่งขันกันสูงที่สุด

00:13:07.040 --> 00:13:10.920
แต่ฉันก็มาตระหนัก หลังจากทำงานกับ
เด็กอื่น ๆ เป็นพันกว่าคน

NOTE Paragraph

00:13:11.640 --> 00:13:13.360
(เสียงหัวเราะ)

NOTE Paragraph

00:13:14.480 --> 00:13:16.800
รวมถึงได้เลี้ยงดูลูกทั้งสองคนด้วยตัวเอง

00:13:18.200 --> 00:13:20.400
ลูกของฉันไม่ใช่ต้นบอนไซแล้วนะคะ

00:13:21.800 --> 00:13:23.520
แต่พวกเขาเป็น ดอกไม้ป่า

00:13:24.400 --> 00:13:27.216
ที่ไม่ทราบว่าเป็นชนิดพันธุ์ไหนหรือประเภทใด

NOTE Paragraph

00:13:27.240 --> 00:13:29.136
(เสียงหัวเราะ)

NOTE Paragraph

00:13:29.160 --> 00:13:32.576
และหน้าที่ของฉันคือจัดหา
สภาพบรรยากาศที่ช่วยถนอมรักษาไว้

00:13:32.600 --> 00:13:34.976
เพื่อสร้างความเข้มแข็ง ผ่านการทำงานบ้าน

00:13:35.000 --> 00:13:39.296
และให้ความรักกับพวกเขา เพื่อที่พวกเขา
จะสามารถรักคนอื่น ๆ และรับความรักได้

00:13:39.320 --> 00:13:42.416
รวมถึงวิทยาลัย สาขาอาชีพ

00:13:42.440 --> 00:13:44.136
นั่นก็ขึ้นอยู่กับพวกเขา

00:13:44.160 --> 00:13:49.816
อาชีพของฉันไม่ใช่ทำให้เขาเป็น
ในสิ่งที่ฉันอยากให้เขาเป็น

00:13:49.840 --> 00:13:54.640
แต่ส่งเสริมพวกเขาในการเป็น
ตัวตนที่รุ่งโรจน์ของพวกเขาเอง

NOTE Paragraph

00:13:55.400 --> 00:13:56.616
ขอบคุณค่ะ

NOTE Paragraph

00:13:56.640 --> 00:14:03.070
(เสียงปรบมือ)