Çöp toplamayı keyifli hale getiren uygulama!

Dünya temiz kalmak için aşırı büyük. Kullanıcıların dünyadaki çöpü tanımlamasına, toplamasına, ve yerini belirlemesine imkan sağlayan Litterati uygulaması ile Jeff Kirschner, gezegenimizi kitlesel olarak temizlemeyi amaçlayan bir topluluk kurdu. 100'den fazla ülkede çöpün izini sürerek, çöp toprağa düşmeden önce onu durdurmak amacıyla, Kirschner topladığı bilgileri markalarla ve kurumlarla çalışmak için kullanmayı amaçlıyor.

Bu hikaye şu ikisiyle başlıyor --

benim çocuklarımla.

Bir gün Oakland ormanında
yürüyüş yaparken,

kızım derenin içinde, içi kedi kumu dolu
plastik bir leğen fark etti.

Bana baktı ve dedi ki,

"Babacığım!

O şeyin derenin içinde ne işi var?"

Bu sözü, bana gittiğim
bir yaz kampını hatırlattı.

Ziyaret günü sabahında,

heyecanlı ailelerimiz kampın
kapısından içeri dalmadan hemen önce,

kamp amirimiz: "Çabuk olun!

Herkes hemen beş parça
çöp toplasın." dedi.

Yüzlerce küçük çocuğun beşer parça
çöp topladığını düşünsenize,

kampınız hemen tertemiz
bir yer haline gelir.

Ben de düşündüm ki,

bu temizleme modelini neden
tüm dünya üzerinde uygulamayalım ki?

Ve bu, Litterati için
ilham kaynağı oldu.

Hayalim, çöpten arınmış bir
dünya yaratmaktı.

Nasıl başladığını anlatayım.

İlk önce bir sigara fotoğrafı
çekerek Instagram'a koydum.

Daha sonra bir başka fotoğraf çektim.

Ve sonra bir tane daha...

Derken bir tane daha.

Ve iki şey farkettim:

birincisi, çöp o anda sanatsal ve
yaklaşılabilir bir şey haline gelmişti;

ve ikincisi de,
birkaç günün sonunda

telefonumda 50 kadar
fotoğraf birikmişti

ve her bir fotoğrafı kaydederken

farkettim ki, aslında evren üzerinde

yarattığım olumlu etkinin bir
kaydını tutuyordum.

Bu, görebileceğiniz veya
üzerine basabileceğiniz,

ya da kuşların yiyebileceği

50 daha az şey demek.

Böylece insanlara ne yaptığımı
anlatmaya başladım

ve onlar da bana katılmaya başladılar.

Bir gün,

bu fotoğraf Çin'den gönderildi.

Ve o zaman Litterati'nin

sadece hoş fotoğraflardan
çok daha fazlası olduğunu fark ettim;

çünkü biz zamanla bilgi biriktiren
bir topluluk haline geliyorduk.

Her bir fotoğraf bir hikaye anlatıyor.

Fotoğraflar bize kimin neyi çektiğini,

coğrafi etiket nerede olduğunu,

tarih bilgisi de ne zaman
çektiğini anlatıyor.

Böylece bir Google Haritalar
uygulaması oluşturdum

ve çöplerin toplandığı noktaları
haritada göstermeye başladım.

Ve bu süreç boyunca
topluluk büyüdü,

ve veri de büyüdü.

Ve çocuklarım da bu farkındalıkla
okula gitmeye başladılar.

Çöp;

hayatımızın arka planında
sürekli var olan bir şey.

Bunu hayatımızın
ön planına alsak ne olur?

Caddelerimizde, kaldırımlarımızın
üzerinde ve okul bahçelerindekilerin

ne olduğunu

tam olarak anlarsak ne olur?

Bu bilgiyi bir fark yaratmak
için nasıl kullanabiliriz?

Size göstereyim.

İlk olarak bu, şehirler.

San Francisco, çöplerin yüzde kaçının
sigara izmariti olduğunu öğrenmek istedi.

Peki neden?

Vergi almak için.

Bu yüzden sokaklara, ellerinde
kalemler ve not defterleriyle

dolaşarak bilgi toplayan

bir kaç insan yerleştirdi,

ki bu da her bir paket sigara satışından
20 sent vergi alınmasına neden oldu.

Ve sonra hükümete büyük bir tütün şirketi

tarafından dava açıldı.

İddiaları ise kalem
ve defterle toplanan bilginin

kesin ve ispat edilebilir olmadığıydı.

Yetkililer beni aradı ve teknolojimizin
yardımcı olup olamayacağını sordu.

Teknolojimizin Instagram
hesabım olduğunun

farkındalar mıydı, emin değilim.

(Gülüşmeler)

Ama "Yapabiliriz." dedim.

(Gülüşmeler)

"Ve izmaritin Parliament mi yoksa
Pall Mall mı olduğunu da öğrenebiliriz.

Ayrıca her bir fotoğraf konum
ve zaman etiketine sahip,

bu da size kanıt sağlar."

Dört günlük bir çalışma ve
5.000 sigara izmariti sonrası,

verilerimiz mahkemede hem kanıt oluşturdu
hem de vergiyi iki katına çıkarttı.

ki bu da San Francisco'nun kendi kendini
temizlemesi için yıllık dört milyon dolarlık

bir gelir vergisi ortaya çıkardı.

Bu süreç bana iki şeyi öğretti:

İlki, Instagram doğru bir araç değil --

(Gülüşmeler)

o yüzden bir uygulama geliştirdik.

Ve ikincisi, eğer düşünürseniz,

dünyadaki bütün şehirler çöple alakalı
birbirinden farklı parmak izine sahip

ve bu parmak izi hem sorunun kaynağına
inmek hem de çözüm yolu üretmek için

imkan sağlıyor.

Sadece sigara oranını anlayarak

bir gelir akışı oluşturabiliyorsanız,

bu, neden kahve bardakları,

gazlı içecek kutuları veya

plastik şişelerle yapılamasın?

Eğer San Francisco'nun parmak izini
alabiliyorsanız, aynı şeyi Oakland,

Amsterdam

veya size yakın başka bir ülke için
neden yapamayasınız?

Peki ya markalar?

Acaba onlar bu bilgileri,

çevresel ve ekonomik çıkarları
doğrultusunda nasıl kullanabilirler?

Oakland şehir merkezinde
çöplerle dolu bir arsa var.

Litterati topluluğu orada bir araya geldi
ve 1.500 parça çöp topladı.

Ve şunu öğrendik:

Bu 1.500 çöpün çoğu çok bilinen
bir dürüm markasına aitti.

Bu markanın çöplerinin çoğu da
acı sos paketleriydi

ve paketlerin birçoğu
hiç açılmadan atılmıştı.

Bu probleme çözüm yolu şunlar olabilir:

Belki bu marka acı sosları
yalnızca isteyen kişilere verebilir

veya soslar için bir otomat kurabilir

veya doğa dostu paketler kullanabilir.

Bir marka, çevresel bir tehdidi
nasıl ekonomik bir

avantaja dönüştürüp

bir sanayi devi haline gelebilir?

Eğer gerçekten bir değişim
yaratmak istiyorsanız,

bunun en iyi yolu,
kendi çocuklarımızdan başlamaktır.

Bir grup beşinci sınıf öğrencisi,
yalnızca kendi okul bahçelerinde

1.247 adet çöp topladı.

Ve topladıkları çöplerin çoğunun,

okul kantinlerinden alınan
pipetlerin kağıdı olduğunu öğrendiler.

Daha sonra okul müdürüne gidip
ona şu soruyu sordular:

"Neden hâlâ pipet alıyoruz?"

Ve almayı bıraktılar.

Bu olay onlara şunu öğretti: bireysel
olarak her biri bir fark yaratabilirlerdi

fakat bir araya gelerek bir etki yarattılar.

Bir öğrenci veya bir bilim adamı
olmanız önemli değil,

Honolulu veya Hanoi'de
yaşamanız da farketmez.

Sonuç olarak bu topluluk hepimiz için var.

Bu hareket Kuzey Kaliforniya ormanlarında
iki küçük çocukla birlikte başladı

ve bugün tüm dünyaya yayılmış durumda.

Ve bu noktaya nasıl geldik,
biliyor musunuz?

Her seferinde bir parçayla.

Teşekkürler.

(Alkışlar)