Crearte a ti mesmo: engadindo cor á túa vida | Dianna Martinez | TEDxBoyleHeights

Esta conferencia foi exposta nun evento TEDx, utilizando o formado TED pero organizado independentemente por unha organización local.
http://ted.com/tedx

Dianna Martínez, alumna convertida en mestra aos 20 anos, fala sobre tomar a iniciativa, involucrarse e crearse a un mesmo. Un pequeno xigante do espíritu comunitario. Público e protagonista.

Dianma é unha moza nova e sensible, que comeza o camiño do auto-descubrimento.

Dianna é mentora no proxecto Los Fotos, un programa de fotografía para a xuventude latina para dar vías de auto-expresión a través da imaxinación e as historias, é artista e estudante no Cal State en Los Ángeles. Voluntaria en Boyle Heights. Diana participa en xardíns e arte comunitarios e con actuacións artísticas en CASA 0101

Ola a todos, como estades?

(Público) Ben.

Ben. Pois esta é a miña historia.

Son Dianna Martínez,
Filla de dous pais

que se atreveron a cruzar
aos Estados Unidos

buscando unha vida mellor
para eles e para min.

Son membro de Boyle Heights.

A miña historia comeza

cando era unha nena e
o meu pai me dicía:

"Fala coa xente, dilles o que pensas,
o que opinas"

Lembro que me puña fronte a el e dicíame:

"Preséntate, dime o teu nome,
de onde vés,

quen son os teus pais"

Con só iso comezaba a chorar, porque
non era quen nin de dicir o meu nome

Comezaba a chorar e saloucar,

"De verdade é necesario?
xa sabes o meu nome, non?"

Pero era só o chanzo,
onde comezaba todo.

Empecei a falar con outra xente,
pouco a pouco,

rompendo a miña introversión.

E comezando a involucrarme
na comunidade de BoyleHeights

pero non sabía qué quería ser,
qué quería facer.

Todo mudou cando cheguei
a un xardín comunitario,

coñecer a comunidade levoume a pensar:

Por que non fago algo propio?

Foi aí cando creei o Proxecto Alebrije
na Casa Americano.

Durou 3 anos,

Este último ano fun mentora
no proxecto Las Fotos.

É algo no que me metín dicindo,

"Veña, por que non?, Intentémolo"

E está a ser algo no que estou
a medrar e medrar, e a aprender

Véxome facendo algo propio,
creando o meu propio futuro,

e creando o futuro de outros,

aprendéndolles que os soños son posibles,
que calquera idea na que penses é posible.

Teño un pequeño truco para ensinarvos
como evolucionei estes vinte anos.

Como sabedes,
todos nacemos cunha folla en branco.

Non hai un libro escrito,
porque a historia aínda non está contada,

e con iso queríavos mostrar:

que somos esa páxina,
non hai nada dito nin feito,

pero a xente ao noso arredor
comeza a moldearnos, a dicirnos:

"Non o podes facer"

Comezas a pensar máis aló.

E aí é cando comezas a ver imaxes,
algo que é diferente.

(Aplausos)

E o único que non che acaban de dicir

e que ademais tes que actuar,
tes que facer algo.

Porque todos os mestres e xente
ao meu arredor me ten dito:

"Podes facelo"

E non só os escoitei,
senon que de verdade fixen algo

para crear o cambio:
comecei a engadir cor á miña vida.

(Risos) (Aplausos)

Se non fose por iso,
a miña vida estaría baleira.

(Risos) (Aplausos)

Así que moitas grazas a todos,

sei que a altura non se mide
da cabezá ós pés, porque eu só mido 1,50,

se non que se mide da cabeza ao ceo.

Grazas.

(Aplausos)