Return to Video

Ένας ευχάριστος τρόπος για να διδάξουμε υπολογιστές στα παιδιά

  • 0:01 - 0:05
    Ο κώδικας είναι η επόμενη διεθνής γλώσσα.
  • 0:05 - 0:09
    Στη δεκαετία του '70, ήταν η μουσική πανκ
    που οδηγούσε ολόκληρη γενιά.
  • 0:09 - 0:11
    Στη δεκαετία του '80,
    ήταν μάλλον το χρήμα.
  • 0:11 - 0:14
    Για τη δική μου γενιά, το λογισμικό είναι
  • 0:14 - 0:19
    το σημείο σύνδεσης ανάμεσα
    στη φαντασία και τον κόσμο μας.
  • 0:19 - 0:20
    Αυτό σημαίνει ότι χρειαζόμαστε
  • 0:20 - 0:24
    μια εντελώς ριζικά ποικιλόμορφη
    ομάδα ανθρώπων
  • 0:24 - 0:25
    που θα φτιάξουν τα προϊόντα εκείνα,
  • 0:25 - 0:30
    που δεν θα βλέπουν τα κομπιούτερ ως
    μηχανικά, ανούσια, βαρετά και μαγικά,
  • 0:30 - 0:32
    αλλά σαν πράγματα που μπορούν να παίζουν
  • 0:32 - 0:35
    να αναποδογυρίζουν και
    να περιστρέφουν και πάει λέγοντας.
  • 0:36 - 0:39
    Το προσωπικό μου ταξίδι στον κόσμο
    του προγραμματισμού και της τεχνολογίας
  • 0:40 - 0:42
    ξεκίνησε στην τρυφερή ηλικία των 14.
  • 0:42 - 0:47
    Ήμουν τρελά καψουρεμένη με ένα μεγαλύτερο,
  • 0:47 - 0:52
    ο οποίος έτυχε να είναι ο τότε
    Αντιπρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών,
  • 0:52 - 0:53
    ο κ. Αλ Γκορ.
  • 0:53 - 0:57
    Έκανα ό,τι θα ήθελε κάθε έφηβη να κάνει.
  • 0:57 - 0:59
    Επιθυμούσα να εκφράσω όλη την αγάπη μου,
  • 0:59 - 1:01
    έτσι του έφτιαξα μια ιστοσελίδα, αυτήν εδώ.
  • 1:02 - 1:04
    Το 2001 δεν υπήρχε Tumblr,
  • 1:04 - 1:07
    ούτε Facebook, ούτε Pinterest.
  • 1:07 - 1:09
    Χρειαζόμουν λοιπόν να μάθω κώδικα
  • 1:09 - 1:12
    για να εκφράσω την αγάπη και επιθυμία μου.
  • 1:12 - 1:15
    Έτσι ξεκίνησε για μένα ο προγραμματισμός.
  • 1:15 - 1:17
    Ως μέσον για αυτοέκφραση.
  • 1:17 - 1:21
    Όπως όταν ήμουν μικρή,
    χρησιμοποιούσα μπογιές και παιχνίδια lego.
  • 1:21 - 1:25
    Και όταν μεγάλωσα,
    μαθήματα κιθάρας και θεατρικά έργα.
  • 1:26 - 1:29
    Κατόπιν άλλα πράγματα με ενθουσίαζαν,
  • 1:29 - 1:32
    όπως η ποίηση και το πλέξιμο σοσονιών,
  • 1:32 - 1:35
    η κλίση ανώμαλων ρημάτων στα γαλλικά,
  • 1:35 - 1:37
    η συνάντηση με προσποιητούς κόσμους,
  • 1:37 - 1:40
    ο Μπέρτραντ Ράσσελ και η φιλοσοφία του.
  • 1:40 - 1:42
    Ήμουν λοιπόν από εκείνους που ένιωθαν
  • 1:42 - 1:46
    ότι οι υπολογιστές είναι βαρετοί
    και εξειδικευμένοι και δεν είχαν τίποτα.
  • 1:46 - 1:48
    Να τι σκέφτομαι σήμερα.
  • 1:48 - 1:52
    Τα κοριτσάκια αγνοούν ότι δεν αναμένεται
    να τους αρέσουν οι υπολογιστές.
  • 1:52 - 1:53
    Είναι εκπληκτικά.
  • 1:53 - 1:58
    Είναι πολύ καλά στο
    να επικεντρώνονται σε πράγματα
  • 1:58 - 2:01
    και να είναι ακριβή και κάνουν
    εκπληκτικές ερωτήσεις, όπως
  • 2:01 - 2:03
    «Τι;» και «Γιατί;» και «Πώς;» και «Αν;»
  • 2:03 - 2:07
    Αγνοούν την υπόθεση πως δεν τους
    αρέσουν οι υπολογιστές.
  • 2:08 - 2:10
    Είναι οι γονείς που τους αρέσουν.
  • 2:10 - 2:11
    Εμείς οι γονείς νιώθουμε
  • 2:11 - 2:16
    σαν η επιστήμη των υπολογιστών να είναι
    εκείνη η απόκρυφη, περίεργη επιστήμη
  • 2:16 - 2:20
    που ανήκει μόνο στους
    δημιουργούς μυστηρίου.
  • 2:20 - 2:23
    Ότι έχει αποσυρθεί από
    την καθημερινότητα,
  • 2:23 - 2:25
    όπως η πυρηνική φυσική.
  • 2:25 - 2:28
    Εν μέρει έχουν δίκιο γι' αυτό.
  • 2:28 - 2:31
    Έχει τόση σύνταξη, ελέγχους,
    δομές δεδομένων,
  • 2:31 - 2:34
    αλγόριθμους και εφαρμογές,
  • 2:34 - 2:36
    πρωτόκολλα και πρότυπα,
    στον προγραμματισμό.
  • 2:36 - 2:41
    Εμείς, ως κοινότητα διαρκώς
    μικραίνουμε τους υπολογιστές.
  • 2:41 - 2:45
    Συσσωρεύουμε στρώματα επί στρωμάτων
    αφαίρεσης
  • 2:45 - 2:47
    ανάμεσα στον άνθρωπο και τη μηχανή
  • 2:47 - 2:50
    που δεν έχουμε πλέον ιδέα
    για τη λειτουργία των υπολογιστών
  • 2:50 - 2:52
    ή πώς να τους μιλάμε.
  • 2:52 - 2:55
    Διδάσκουμε βέβαια στα παιδιά
    πώς λειτουργεί το ανθρώπινο σώμα,
  • 2:55 - 2:58
    πώς λειτουργεί η μηχανή καύσης
  • 2:58 - 3:01
    ακόμη δε τους λέμε ότι αν θέλεις να
    γίνεις αστροναύτης
  • 3:01 - 3:03
    μπορείς να γίνεις.
  • 3:03 - 3:05
    Όταν όμως ένα παιδί
    μας πλησιάζει και μας ρωτά:
  • 3:05 - 3:08
    «Τι είναι ο αλγόριθμος ταξινόμησης;»
  • 3:08 - 3:12
    ή «πώς ξέρει ο υπολογιστής τι συμβαίνει
    όταν πατώ το «play;»,
  • 3:12 - 3:14
    «πώς ξέρει ποιο βίντεο να δείξει;»
  • 3:14 - 3:17
    ή «Λίντα, το Ίντερνετ είναι τόπος;»
  • 3:17 - 3:20
    Εμείς οι ενήλικες, παραμένουμε
    περιέργως σιωπηλοί.
  • 3:20 - 3:23
    «Είναι μαγικό», λένε κάποιοι.
  • 3:23 - 3:26
    «Είναι πολύ περίπλοκο», λένε άλλοι.
  • 3:27 - 3:28
    Ε, δεν είναι τίποτα από τα δυο.
  • 3:28 - 3:31
    Δεν είναι ούτε μαγικό, ούτε πολύπλοκο.
  • 3:31 - 3:34
    Συνέβη πάρα πολύ γρήγορα.
  • 3:34 - 3:37
    Οι επιστήμονες των υπολογιστών έφτιαξαν
    αυτά τα υπέροχα μηχανήματα,
  • 3:37 - 3:40
    αλλά τα έκαναν ξένα προς εμάς
  • 3:40 - 3:42
    όπως επίσης και τη γλώσσα
    με την οποία τους μιλάμε,
  • 3:42 - 3:45
    έτσι που δεν ξέρουμε
    πώς να επικοινωνήσουμε πλέον
  • 3:45 - 3:47
    χωρίς το φανταχτερό γραφικό περιβάλλον.
  • 3:47 - 3:49
    Για τούτο κανείς δεν κατανόησε
  • 3:49 - 3:52
    ότι όταν έκλεινα
    τα ανώμαλα ρήματα στα γαλλικά,
  • 3:52 - 3:55
    στην πραγματικότητα εξασκούσα τις
    δεξιότητές μου αναγνώρισης μοτίβων.
  • 3:55 - 3:57
    Όταν τρελαινόμουν με το πλέξιμο
  • 3:57 - 4:01
    ακολουθούσα μια αλληλουχία
    συμβολικών εντολών
  • 4:01 - 4:03
    που περιελάμβανε μέσα του βρόχους.
  • 4:03 - 4:05
    Ότι η δια βίου αναζήτηση του
    Μπέρναρντ Ράσελ
  • 4:05 - 4:09
    της ακριβούς γλώσσας μεταξύ των
    μαθηματικών και των αγγλικών
  • 4:09 - 4:12
    βρήκε έκφραση μέσα στον υπολογιστή.
  • 4:12 - 4:14
    Ήμουν προγραμματίστρια,
    αλλά κανείς δεν το ήξερε.
  • 4:15 - 4:20
    Τα παιδιά σήμερα, πληκτρολογούν,
    σαρώνουν και ζορίζονται στη ζωή.
  • 4:20 - 4:23
    Αν όμως δεν τους δώσουμε εργαλεία
    για χρήση στους υπολογιστές
  • 4:23 - 4:27
    αναθρέφουμε μόνο καταναλωτές
    αντί για δημιουργούς.
  • 4:27 - 4:29
    Όλη αυτή η αναζήτηση με οδήγησε
    σ΄αυτό το κοριτσάκι.
  • 4:29 - 4:32
    Τη λένε Ρούμπι, είναι έξι χρονών.
  • 4:32 - 4:36
    Δεν φοβάται καθόλου, έχει φαντασία
    και είναι λίγο τσαούσα.
  • 4:36 - 4:38
    Κάθε φορά που συναντούσα ένα πρόβλημα
  • 4:38 - 4:41
    όταν διδασκόμουν προγραμματισμό, όπως
  • 4:41 - 4:45
    «Τι είναι ο αντικειμενοστρεφής σχεδιασμός
    ή η συλλογή απορριμάτων;»
  • 4:45 - 4:49
    Θα φανταζόμουν πώς ένα εξάχρονο
    κοριτσάκι θα εξηγούσε το πρόβλημα.
  • 4:49 - 4:52
    Έγραψα και εικονογράφησα
    ένα βιβλίο για εκείνη
  • 4:52 - 4:54
    και τα πράγματα που μου δίδαξε η Ρούμπι.
  • 4:54 - 4:57
    Η Ρούμπι μου έμαθε ότι δεν πρέπει
    να φοβάσαι τα ζωύφια
  • 4:57 - 4:58
    κάτω από το κρεβάτι σου.
  • 4:58 - 5:00
    Ακόμη και αν το μεγαλύτερο πρόβλημα
  • 5:00 - 5:04
    ανήκει σε ομάδα συστάδας
    μικρών προβλημάτων.
  • 5:04 - 5:06
    Η Ρούμπι μου γνώρισε τους φίλους της.
  • 5:06 - 5:09
    τη χρωματιστή πλευρά
    της διαδικτυακής κουλτούρας.
  • 5:09 - 5:11
    Έχει φίλους όπως
    τη Λεοπάρδαλη του Χιονιού,
  • 5:11 - 5:14
    που είναι όμορφη, αλλά
    δεν θέλει να παίξει με τα άλλα παιδιά.
  • 5:14 - 5:19
    Έχει φίλους όπως τα πράσινα ρομπότ που
    είναι φιλικά, αλλά πολύ ακατάστατα.
  • 5:19 - 5:21
    Έχει φίλους όπως ο Linux ο πιγκουίνος,
  • 5:21 - 5:25
    που είναι πράγματι αδίστακτα αποδοτικός,
    αλλά κάπως δύσκολος για να τον καταλάβεις.
  • 5:25 - 5:27
    Ιδεαλίστριες αλεπούδες και άλλα.
  • 5:28 - 5:32
    Στο κόσμο της Ρούμπι,
    μαθαίνεις τεχνολογία παίζοντας.
  • 5:32 - 5:35
    Για παράδειγμα, οι υπολογιστές είναι
    καλοί στην επανάληψη,
  • 5:35 - 5:38
    η Ρούμπι θα διδάξει λοιπόν
    τους βρόχους με αυτόν τον τρόπο.
  • 5:38 - 5:40
    Αυτή είναι η αγαπημένη
    φιγούρα της Ρούμπι, πάει
  • 5:40 - 5:43
    «κλαπ, κλαπ, στομπ, στομπ,
    κλαπ, κλαπ και πήδημα».
  • 5:43 - 5:47
    Μαθαίνεις τον μετρητή βρόχων
    με την τετραπλή του επανάληψη.
  • 5:47 - 5:50
    Μαθαίνεις επαναληπτικό βρόχο με την
    επανάληψη της αλληλουχίας,
  • 5:50 - 5:51
    ενώ στέκεσαι στο ένα πόδι.
  • 5:51 - 5:55
    Μαθαίνεις επαναλαμβάνοντας
    αυτή την αλληλουχία
  • 5:55 - 5:57
    μέχρι να τρελαθεί η μαμά.
  • 5:57 - 5:58
    (Γέλια)
  • 5:58 - 6:02
    Κυρίως μαθαίνεις ότι δεν υπάρχουν
    έτοιμες απαντήσεις.
  • 6:02 - 6:05
    Όταν ετοίμαζα το πρόγραμμα μαθημάτων
    για τον κόσμο της Ρούμπι
  • 6:05 - 6:08
    χρειάστηκα να ρωτήσω τα παιδιά
    πώς βλέπουν τον κόσμο
  • 6:08 - 6:10
    και τι ερωτήσεις έχουν
  • 6:10 - 6:13
    και οργάνωσα μαθήματα
    ελέγχου του παιγνιδιού.
  • 6:13 - 6:16
    Ξεκινούσα δείχνοντας
    στα παιδιά αυτές τις 4 εικόνες.
  • 6:16 - 6:19
    Έδειχνα την εικόνα ενός αυτοκινήτου,
  • 6:19 - 6:21
    ενός σουπερμάρκετ, ενός σκύλου
    και μιας τουαλέτας.
  • 6:21 - 6:25
    Ρωτούσα: «Ποιο από αυτά νομίζετε
    ότι είναι ένας υπολογιστής;»
  • 6:25 - 6:28
    Τα παιδιά θα ήταν συντηρητικά
    και θα έλεγαν:
  • 6:28 - 6:30
    «Κανένα δεν είναι υπολογιστής.
  • 6:30 - 6:32
    Ξέρω τι είναι υπολογιστής:
  • 6:32 - 6:33
    εκείνο το γυαλιστερό κουτί
  • 6:33 - 6:37
    μπροστά από το οποίο η μαμά
    ή ο μπαμπάς περνούν πολλές ώρες».
  • 6:37 - 6:38
    Μετά θα συζητούσαμε
  • 6:38 - 6:41
    και θα έβρισκα ότι ένα αυτοκίνητο
    είναι πράγματι υπολογιστής,
  • 6:41 - 6:43
    έχει σύστημα πλοήγησης.
  • 6:43 - 6:46
    Ένα σκυλί- ένα σκυλί μπορεί
    να μην είναι υπολογιστής,
  • 6:46 - 6:47
    αλλά έχει κολάρο
  • 6:47 - 6:50
    και το κολάρο μπορεί να έχει
    εσωτερικά υπολογιστή.
  • 6:50 - 6:54
    Τα σουπερμάρκετ έχουν τόσα πολλά
    είδη κομπιούτερ,
  • 6:54 - 6:57
    όπως το ταμειακό σύστημα και οι συναγερμοί.
  • 6:57 - 6:58
    Παιδιά, ξέρετε κάτι;
  • 6:58 - 7:01
    Στην Ιαπωνία οι τουαλέτες είναι
    υπολογιστές
  • 7:01 - 7:03
    υπάρχουν χάκερς που τις χακάρουν.
  • 7:03 - 7:04
    (Γέλια)
  • 7:05 - 7:06
    Πάμε παραπέρα,
  • 7:06 - 7:09
    τους δίνω αυτά τα αυτοκόλλητα
    που έχουν πάνω τους τα πλήκτρα on/off .
  • 7:09 - 7:13
    Λέω στα παιδιά: «Σήμερα έχετε αυτή
    τη μαγική ικανότητα
  • 7:13 - 7:16
    να κάνετε τα πάντα σε αυτή την αίθουσα
    στον υπολογιστή».
  • 7:16 - 7:18
    Και τα παιδιά, πάλι, λένε:
  • 7:18 - 7:21
    «Ακούγεται πραγματικά δύσκολο,
    δεν ξέρω τη σωστή απάντηση».
  • 7:21 - 7:22
    Τους λέω: «Μην ανησυχείτε
  • 7:22 - 7:25
    ούτε οι γονείς σας την ξέρουν.
  • 7:25 - 7:27
    Μόλις τώρα μαθαίνουν για αυτό το πράγμα
  • 7:27 - 7:29
    που λέγεται "Το Ίντερνετ των Πραγμάτων".
  • 7:29 - 7:31
    Όμως, εσείς παιδιά θα είστε αυτοί
  • 7:31 - 7:36
    που θα ζήσετε σε ένα κόσμο
    όπου όλα είναι υπολογιστές».
  • 7:36 - 7:38
    Τότε ένα κοριτσάκι ήρθε κοντά μου
  • 7:38 - 7:40
    πήρε μια λάμπα ποδηλάτου και είπε:
  • 7:40 - 7:46
    «Αν αυτή η λάμπα ήταν υπολογιστής
    θα άλλαζε χρώματα».
  • 7:46 - 7:49
    Της είπα,
    «Πολύ καλή ιδέα, τι άλλο θα έκανε;»
  • 7:49 - 7:50
    Τότε σκέφτηκε και ξανασκέφτηκε,
  • 7:50 - 7:55
    και λέει: «Αν αυτή η λάμπα
    ήταν υπολογιστής
  • 7:55 - 7:57
    θα πηγαίναμε ποδηλατάδα με τον μπαμπά μου,
  • 7:57 - 7:59
    θα κοιμόμασταν σε σκηνή
  • 7:59 - 8:03
    και αυτή η λάμπα θα μπορούσε
    να ήταν και προβολέας ταινίας».
  • 8:04 - 8:06
    Αυτήν την στιγμή αναζητούσα,
  • 8:06 - 8:10
    τη στιγμή που το παιδί καταλαβαίνει
    ότι ο κόσμος δεν είναι έτοιμος οριστικά,
  • 8:10 - 8:13
    ότι ένας φοβερός τρόπος για να καταστεί
    ο κόσμος πιο έτοιμος
  • 8:13 - 8:16
    είναι με την ανάπτυξη της τεχνολογίας
  • 8:16 - 8:19
    και ο καθένας μας μπορεί να
    συμβάλλει σε αυτήν την αλλαγή.
  • 8:19 - 8:22
    Στο φινάλε,
    κι εμείς φτιάχνουμε υπολογιστές.
  • 8:22 - 8:25
    Πρέπει να μάθουμε το αυταρχικό CPU
  • 8:25 - 8:29
    και τα εξυπηρετικά RAM και RΟΜ
    που το βοηθούν να θυμάται πράγματα.
  • 8:29 - 8:31
    Αφού φτιάξαμε μαζί τον υπολογιστή,
  • 8:31 - 8:34
    σχεδιάζουμε επίσης και μια εφαρμογή.
  • 8:34 - 8:36
    Η αγαπημένη μου ιστορία είναι
    αυτό το αγοράκι,
  • 8:36 - 8:38
    είναι έξι ετών
  • 8:38 - 8:41
    και επιθυμεί πολύ να γίνει αστροναύτης.
  • 8:41 - 8:43
    'Εχει λοιπόν αυτά τα τεράστια ακουστικά
  • 8:43 - 8:47
    και είναι για τα καλά βυθισμένος
    στον χάρτινο υπολογιστάκο του
  • 8:47 - 8:49
    γιατί έχει κάνει τη δική του
  • 8:49 - 8:53
    διαγαλαξιακή, πλανητική
    εφαρμογή περιήγησης.
  • 8:53 - 8:56
    Ο πατέρας του, ο μόνος αστροναύτης
    στην τροχιά του Αρη
  • 8:56 - 9:00
    είναι στην άλλη άκρη της αίθουσας
    και η σπουδαία αποστολή του παιδιού
  • 9:00 - 9:03
    είναι να φέρει τον πατέρα
    με ασφάλεια στη Γη.
  • 9:04 - 9:07
    Αυτά τα παιδιά θα έχουν ριζικά
    διαφορετική ματιά του κόσμου
  • 9:07 - 9:10
    και του τρόπου διαμόρφωσης του
    με την τεχνολογία.
  • 9:11 - 9:15
    Τέλος, όσο πιο προσβάσιμο,
    όσο πιο ανοιχτό
  • 9:15 - 9:18
    και πιο ποικιλόμορφο κάνουμε
    τον κόσμο της τεχνολογίας,
  • 9:18 - 9:22
    τόσο πιο χρωματιστός και
    καλύτερος θα είναι ο κόσμος.
  • 9:22 - 9:25
    Φαντασθείτε μαζί μου για μια στιγμή
  • 9:25 - 9:28
    έναν κόσμο όπου οι ιστορίες
    που διηγούμαστε
  • 9:28 - 9:30
    για το πώς φτιάχνονται τα πράγματα
    περιλαμβάνουν όχι μόνο
  • 9:30 - 9:33
    τα αγόρια της εικοσάχρονης και βάλε
    Σίλικον Βάλεϊ,
  • 9:33 - 9:37
    αλλά και Κενυάτισσες μαθήτριες
    και Νορβηγίδες βιβλιοθηκονόμους.
  • 9:38 - 9:42
    Φαντασθείτε έναν κόσμο όπου
    οι Άντες Λάβλεϊς του αύριο,
  • 9:42 - 9:45
    που ζουν σε μόνιμη πραγματικότητα
    των 1 και των 0,
  • 9:45 - 9:50
    μεγαλώνουν και γίνονται πολύ αισιόδοξες
    και τολμηρές με την τεχνολογία.
  • 9:50 - 9:54
    Εναγκαλίζονται με τις δυνάμεις,
    τις ευκαιρίες
  • 9:54 - 9:55
    και τα όρια του κόσμου.
  • 9:56 - 10:00
    Ένας κόσμος της τεχνολογίας που είναι
    υπέροχος, ευφάνταστος
  • 10:00 - 10:02
    και κάπως παράξενος.
  • 10:03 - 10:05
    Όταν ήμουν μικρή,
  • 10:05 - 10:07
    ήθελα να γίνω αφηγήτρια.
  • 10:07 - 10:08
    Μου άρεσαν οι προσποιητοί κόσμοι
  • 10:08 - 10:10
    και η αγαπημένη μου ασχολία
  • 10:10 - 10:13
    ήταν να ξυπνώ στον κόσμο των Μούμιν.
  • 10:14 - 10:17
    Τα απογεύματα περιφερόμουν
    στον πλανήτη Τατουίν.
  • 10:17 - 10:20
    Τα βράδια πήγαινα για ύπνο
    στη Νάρνια.
  • 10:22 - 10:25
    Ο προγραμματισμός αποδείχθηκε
    το τέλειο επάγγελμα για μένα.
  • 10:26 - 10:28
    Εξακολουθώ να δημιουργώ κόσμους,
  • 10:28 - 10:31
    Αντί για ιστορίες, χρησιμοποιώ τον κώδικα.
  • 10:32 - 10:35
    Ο προγραμματισμός μου δίνει αυτή την
    εκπληκτική δυνατότητα
  • 10:35 - 10:37
    να φτιάχνω το δικό μου Σύμπαν
  • 10:37 - 10:41
    με τους κανόνες του,
    τα πρότυπα και τις πρακτικές.
  • 10:42 - 10:46
    Δημιουργήστε κάτι από το τίποτα
    με την καθαρή δύναμη της λογικής.
  • 10:47 - 10:48
    Ευχαριστώ.
  • 10:48 - 10:49
    (Χειροκρότημα)
Title:
Ένας ευχάριστος τρόπος για να διδάξουμε υπολογιστές στα παιδιά
Speaker:
Λίντα Λιούκας
Description:

Ο κώδικας των υπολογιστών είναι η επόμενη παγκόσμια γλώσσα και η σύνταξή του θα περιοριστεί μόνο από τη φαντασία των προγραμματιστών της επόμενης γενιάς. Η Λίντα Λιούκας μας βοηθά να εκπαιδεύσουμε παιδιά που θα λύνουν προβλήματα, ενθαρρύνοντας τα να δουν τους υπολογιστές όχι ως μηχανοποιημένους, βαρετούς και περίπλοκους, αλλά ως χρωματιστά, εκφραστικά μηχανήματα που είναι σχεδιασμένα για να παίζουμε. Στην ομιλία αυτή, μας προσκαλεί να φανταστούμε έναν κόσμο όπου οι Άντες Λάβλεϊς του μέλλοντος θα είναι αισιόδοξες και τολμηρές με την τεχνολογία και θα την χρησιμοποιούν για να δημιουργήσουν έναν νέο κόσμο που θα είναι υπέροχος, ευφάνταστος και κάπως παράξενος.
more » « less
Video Language:
English
Team:
closed TED
Project:
TEDTalks
Duration:
11:03

Greek subtitles

Revisions

Our website uses cookies for analysis purposes.