Zapomniana klasa pracująca Ameryki
-
0:01 - 0:04Pamiętam pierwsze wyjście
do dobrej restauracji, -
0:04 - 0:05naprawdę dobrej restauracji,
-
0:05 - 0:07na zaproszenie kancelarii prawnej.
-
0:08 - 0:10Kelnerka obeszła wszystkich,
-
0:10 - 0:12pytając, czy mamy ochotę na wino.
-
0:12 - 0:14Poprosiłem o białe wino.
-
0:15 - 0:17Zapytała,
-
0:17 - 0:19co wolę: sauvignon blanc czy chardonnay.
-
0:20 - 0:22Pomyślałem wtedy,
-
0:22 - 0:24po co te wyszukane francuskie słówka,
-
0:25 - 0:26po prostu daj mi białe wino.
-
0:27 - 0:29Ale stosując metodę dedukcji,
-
0:29 - 0:31domyśliłem się,
że chardonnay i sauvignon blanc -
0:31 - 0:33to różne rodzaje białego wina,
-
0:33 - 0:36i poprosiłem o chardonnay,
-
0:36 - 0:39bo, prawdę mówiąc,
łatwiej było mi to wymówić. -
0:40 - 0:42Miałem wiele takich przygód
-
0:42 - 0:45przez pierwsze lata
na wydziale prawa Uniwersytetu Yale, -
0:45 - 0:49bo, wbrew pozorom,
jestem outsiderem kulturowym. -
0:49 - 0:51Nie wywodzę się z elit.
-
0:51 - 0:55Nie jestem z północnego wschodu
ani z San Francisco. -
0:55 - 0:57Pochodzę z hutniczego miasta
na południu Ohio, -
0:57 - 1:00z miasta, którego zmagania
-
1:00 - 1:03ilustrują szerszą skalę zmagań
-
1:03 - 1:04klasy robotniczej Ameryki.
-
1:05 - 1:06Przyszła do nas heroina,
-
1:06 - 1:08zabijając wiele znanych mi osób.
-
1:09 - 1:13Wiele rodzin rozbiła
przemoc domowa i rozwody. -
1:13 - 1:18Wkradło się swoiste poczucie pesymizmu.
-
1:18 - 1:20Nie zapominajmy o rosnącej umieralności,
-
1:20 - 1:22a uświadomimy sobie,
że w tych społecznościach -
1:22 - 1:24widziane wkoło problemy
-
1:24 - 1:28prowadzą do rosnącej liczby zgonów,
-
1:28 - 1:30potęgując realne poczucie walki.
-
1:31 - 1:34Przyglądałem się tej walce z bliska.
-
1:34 - 1:38Moja rodzina brała w niej udział.
-
1:39 - 1:43Nie mieliśmy dużo pieniędzy.
-
1:43 - 1:46Nałogi nękające społeczność
-
1:46 - 1:49nękały moją rodzinę,
w tym również moją mamę. -
1:50 - 1:54W swojej własnej rodzinie
widziałem mnóstwo problemów, -
1:54 - 1:57wynikających z braku pieniędzy,
-
1:57 - 2:01a czasem braku dostępu
do zasobów i kapitału społecznego, -
2:01 - 2:03co odbiło się na moim życiu.
-
2:04 - 2:07Widząc mnie jako 14-latka,
-
2:07 - 2:10wyobrażając sobie przyszłość
tego dzieciaka, -
2:10 - 2:13uznalibyście, że trudno mi będzie,
jak mówią uczeni, -
2:13 - 2:16osiągnąć awans społeczny.
-
2:17 - 2:20Awans społeczny to termin abstrakcyjny,
-
2:20 - 2:22ale jest on syntezą
-
2:22 - 2:24amerykańskiego snu.
-
2:24 - 2:25Jest miarą tego,
-
2:25 - 2:27czy dzieci takie jak ja,
-
2:27 - 2:30dorastające w biednych społecznościach,
będą miały lepsze życie, -
2:30 - 2:35czy mają szansę na lepszy standard życia,
-
2:36 - 2:39czy raczej zostaną tam, skąd pochodzą.
-
2:39 - 2:41Wiemy,
-
2:41 - 2:45że awans społeczny nie jest niestety
tak powszechny, jak byśmy chcieli, -
2:45 - 2:49a co więcej, występuje tylko
w niektórych rejonach geograficznych. -
2:50 - 2:52Weźmy Utah.
-
2:53 - 2:56W Utah biedne dziecko radzi sobie nieźle,
-
2:56 - 3:01najpewniej załapie się na amerykański sen.
-
3:01 - 3:02Region, z którego pochodzę,
-
3:02 - 3:06Appalachy, południowe Ohio,
-
3:06 - 3:11daje dziecku znikomą szansę
wznieść się ponad przeciętność. -
3:11 - 3:13W tej części kraju amerykański sen
-
3:13 - 3:15to rzeczywiście tylko sen.
-
3:16 - 3:17Dlaczego tak się dzieje?
-
3:18 - 3:21Oczywistą przyczyną są zmiany
gospodarcze lub strukturalne. -
3:21 - 3:22Wyobraźcie sobie te obszary.
-
3:23 - 3:25Dręczą je straszliwe problemy gospodarcze
-
3:25 - 3:28na skutek upadku
przemysłu wydobywczego i hutniczego, -
3:28 - 3:30przez co trudniej osiągnąć tam sukces.
-
3:30 - 3:32To jeden problem.
-
3:32 - 3:35Mamy też problem drenażu mózgów,
prawdziwie utalentowane jednostki, -
3:35 - 3:38nie znajdują pracy
odpowiadającej ich kwalifikacjom, -
3:38 - 3:39więc migrują.
-
3:39 - 3:41Nie zakładają firm ani stowarzyszeń
tam, skąd pochodzą, -
3:41 - 3:45lądując gdzie indziej,
zabierają tam swój talent. -
3:45 - 3:48W takich społecznościach upadające szkoły
-
3:48 - 3:50nie dają dzieciom edukacyjnego kopa,
-
3:50 - 3:53który otworzy drogę do szans
w późniejszym życiu. -
3:53 - 3:55To wszystko jest ważne.
-
3:55 - 3:57Nie umniejszam barier strukturalnych,
-
3:57 - 4:00jednak patrząc wstecz
na życie i moją społeczność, -
4:00 - 4:03widzę też inne czynniki,
-
4:04 - 4:07realne problemy,
choć niełatwo je zdefiniować. -
4:08 - 4:12Przede wszystkim bardzo realne
poczucie beznadziei w społeczności, -
4:12 - 4:14w której dorastałem.
-
4:14 - 4:17Dzieci czuły, że ich wybór się nie liczy.
-
4:17 - 4:19Nieważne, co się dzieje,
nieważne, jak ciężko pracujesz, -
4:19 - 4:22jak bardzo starasz się osiągnąć sukces,
-
4:22 - 4:24nic dobrego nigdy się nie zdarzy.
-
4:24 - 4:27Ciężko dorastać w takim przeświadczeniu,
-
4:27 - 4:30ciężko przebić się
do takiego stanu umysłu, -
4:30 - 4:35a czasem prowadzi to do teorii spiskowych.
-
4:35 - 4:39Zajmijmy się gorącą kwestią polityczną,
-
4:39 - 4:41pozytywną dyskryminacją.
-
4:41 - 4:44W zależności od poglądów uważasz,
że pozytywna dyskryminacja -
4:44 - 4:47jest mądrym lub niemądrym sposobem
wspierania różnorodności w pracy -
4:47 - 4:49lub szkole.
-
4:49 - 4:51Dorastając w takim regionie,
-
4:51 - 4:55widzisz pozytywną dyskryminację
jako czynnik hamujący, -
4:55 - 4:58zwłaszcza, jeśli należysz
do białej klasy robotniczej. -
4:58 - 5:01Nie widzisz tu złej czy dobrej polityki,
-
5:01 - 5:04widzisz aktywny spisek
-
5:04 - 5:06ludzi z władzą polityczną i finansową,
-
5:06 - 5:08działających przeciwko tobie.
-
5:08 - 5:13Widzisz mnóstwo przejawów spisku,
-
5:14 - 5:16subiektywnych, ale prawdziwych,
-
5:16 - 5:18a to wypacza twoje oczekiwania.
-
5:19 - 5:22Zastanawiając się, co robić
w tym świecie, gdy już dorośniesz, -
5:22 - 5:24reagujesz na dwa sposoby.
-
5:24 - 5:26Powiesz: "Nie zamierzam ciężko pracować,
-
5:26 - 5:29bo ciężka praca nic nie daje".
-
5:29 - 5:30Albo powiesz,
-
5:30 - 5:34"nie będę gonić
za tradycyjnymi oznakami sukcesu, -
5:34 - 5:36jak wykształcenie wyższe
czy prestiżowa praca, -
5:36 - 5:39bo ludzie, których to obchodzi,
są zupełnie inni. -
5:39 - 5:41Nigdy mnie do siebie nie dopuszczą".
-
5:41 - 5:43Kiedy przyjęto mnie do Yale,
krewniak zapytał, -
5:44 - 5:47czy przed komisją udawałem liberała.
-
5:47 - 5:49Poważnie.
-
5:49 - 5:52Jasne, że nie wymagano bycia liberałem
-
5:52 - 5:54na wniosku o przyjęcie,
-
5:54 - 5:58ale taka reakcja była objawem braku
pewności siebie w takich miejscach, -
5:58 - 6:00przekonania, że trzeba
udawać kogoś innego, -
6:00 - 6:02żeby pokonać bariery społeczne.
-
6:03 - 6:05To duży problem.
-
6:05 - 6:08Nawet jeśli nie dasz się beznadziei,
-
6:08 - 6:10nawet jeśli myślisz,
-
6:10 - 6:14że twój wybór się liczy
i chcesz wybrać dobrze, -
6:14 - 6:16poprawić byt swój i swojej rodziny,
-
6:16 - 6:20czasem nie wiesz nawet, jaki masz wybór,
-
6:20 - 6:22dorastając w społeczności takiej jak moja.
-
6:22 - 6:23Nie wiedziałem na przykład,
-
6:23 - 6:26że trzeba iść na prawo,
żeby zostać prawnikiem. -
6:26 - 6:30Nie wiedziałem, że elitarne uczelnie,
o czym informują badania, -
6:30 - 6:32są tańsze dla biednych dzieci,
-
6:32 - 6:35bo dzięki większym dotacjom,
-
6:35 - 6:37te uczelnie oferują
szczodrą pomoc finansową. -
6:37 - 6:38Dowiedziałem się o tym,
-
6:38 - 6:41kiedy dostałem list z Yale,
oferujący pomoc finansową, -
6:41 - 6:44dziesiątki tysięcy dolarów
stypendium socjalnego, -
6:44 - 6:46wyrażenie, którego wcześniej nie znałem.
-
6:46 - 6:49Kiedy dostałem list,
powiedziałem do ciotki, -
6:49 - 6:52że "po raz pierwszy w życiu
-
6:52 - 6:54opłaciło mi się bycie biedakiem".
-
6:55 - 6:58Nie miałem dostępu do tych informacji,
-
6:58 - 7:02bo nie miała go moja sieć społecznościowa.
-
7:02 - 7:06Moja społeczność nauczyła mnie
dobrze strzelać -
7:06 - 7:08i robić pyszne herbatniki.
-
7:08 - 7:11Sekret tkwi w maśle:
mrożone a nie topione. -
7:12 - 7:14Nie nauczyłem się, jak iść do przodu.
-
7:14 - 7:17Nie nauczyłem się,
jak podejmować dobre decyzje, -
7:17 - 7:19w kwestii wykształcenia i szans,
-
7:19 - 7:21decyzje konieczne,
-
7:21 - 7:24żeby mieć szanse w opartej na wiedzy
gospodarce XXI wieku. -
7:24 - 7:29Według ekonomistów wartość uzyskana
dzięki sieciom nieformalnym, -
7:29 - 7:32przyjaciołom, kolegom z pracy
oraz rodzinie to "kapitał społeczny". -
7:32 - 7:36Mój kapitał społeczny nie nadawał się
do Ameryki XXI wieku -
7:36 - 7:37i było to widać.
-
7:38 - 7:41Jest jeszcze inna ważna kwestia,
-
7:41 - 7:43o której nasza społeczność
mówi niechętnie, -
7:44 - 7:45a jest bardzo istotna.
-
7:45 - 7:47Dzieci robotników są bardziej narażone
-
7:47 - 7:50na negatywne doświadczenia z dzieciństwa,
-
7:50 - 7:54wyszukane określenie na traumę dziecięcą,
-
7:54 - 7:58bicie, wyzwiska i upokorzenia
zadawane przez rodziców, -
7:58 - 8:00bycie świadkiem pobicia rodziców,
-
8:00 - 8:04brania narkotyków
lub nadużywania alkoholu. -
8:04 - 8:06To przykłady traumy dziecięcej,
-
8:06 - 8:08znane mojej rodzinie
-
8:09 - 8:12nie od dziś.
-
8:12 - 8:14To trauma wielopokoleniowa.
-
8:14 - 8:16Moi dziadkowie,
-
8:17 - 8:19zostawszy rodzicami,
-
8:19 - 8:22przypuszczali, że wychowają dzieci
-
8:22 - 8:24jak najlepiej potrafią.
-
8:24 - 8:25Byli klasą średnią,
-
8:25 - 8:27dobrze zarabiali w hutnictwie.
-
8:27 - 8:29Skończyło się jednak
-
8:29 - 8:32na narażeniu własnych dzieci
na poważną traumę dziecięcą, -
8:32 - 8:35która ciągnie się od pokoleń.
-
8:35 - 8:39Moja mama w wieku 12 lat widziała,
jak babcia podpala dziadka. -
8:40 - 8:43Zbrodnia polegała na przyjściu
do domu po pijaku, -
8:43 - 8:44mimo że zapowiedziała mu,
-
8:44 - 8:46"jeśli wrócisz pijany, zabiję cię".
-
8:47 - 8:49I próbowała to zrobić.
-
8:49 - 8:53Jak to wpływa na dziecięcy umysł?
-
8:54 - 8:56Wydaje nam się, że to wyjątki,
-
8:56 - 9:00ale fundusz pomocy dzieciom
w Wisconsin podaje, -
9:00 - 9:06że z traumą styka się 40% dzieci
z rodzin o niskich dochodach, -
9:07 - 9:10w porównaniu z 29% dzieci
z wyższym dochodem. -
9:10 - 9:13Co to oznacza?
-
9:13 - 9:15Spośród biednych dzieci
-
9:15 - 9:19prawie połowa wielokrotnie
doświadcza traumy dziecięcej. -
9:19 - 9:21Nie jest to problem odosobniony,
-
9:21 - 9:23ale bardzo poważna kwestia.
-
9:24 - 9:27Znamy efekty takich przeżyć u dzieci.
-
9:28 - 9:31Te dzieci są bardziej narażone
na narkotyki, więzienie, -
9:31 - 9:34porzucenie szkoły,
-
9:34 - 9:35a co gorsza,
-
9:35 - 9:37swoim dzieciom prawdopodobnie
-
9:37 - 9:39zrobią to samo, co im zrobili rodzice.
-
9:40 - 9:43Trauma i chaos w domu
-
9:43 - 9:46są dla dzieci najgorszym
prezentem od naszej kultury, -
9:46 - 9:49i ten prezent wciąż krąży.
-
9:50 - 9:52Dodajmy do tego
-
9:52 - 9:55beznadzieję, rozpacz,
-
9:55 - 9:57cyniczne podejście do przyszłości,
-
9:57 - 9:59traumę dzieciństwa,
-
9:59 - 10:01niski kapitał społeczny,
-
10:01 - 10:04i widzicie,
-
10:04 - 10:05dlaczego w wieku 14 lat
-
10:05 - 10:08miałem zostać przypadkiem statystycznym,
-
10:08 - 10:10kolejnym dzieckiem,
któremu się nie powiodło. -
10:11 - 10:13Jednak zaszło coś nieoczekiwanego.
-
10:13 - 10:15Pokonałem przeciwieństwa.
-
10:15 - 10:17Wszystko obróciło się na dobre.
-
10:17 - 10:21Skończyłem szkołę średnią,
college, poszedłem na prawo -
10:21 - 10:23i mam dobrą pracę.
-
10:23 - 10:25Jak to się stało?
-
10:25 - 10:28Otóż moi dziadkowie,
-
10:28 - 10:30ci od podpalenia,
-
10:30 - 10:33zdążyli się ogarnąć, zanim się urodziłem.
-
10:33 - 10:36Zapewnili mi spokojny dom,
-
10:36 - 10:38stabilną rodzinę.
-
10:38 - 10:39Dbali o mnie,
-
10:39 - 10:42a gdy rodzice nie byli zdolni
zaspokoić zwykłych potrzeb dziecka, -
10:42 - 10:44wkraczali do akcji i pełnili tę rolę.
-
10:45 - 10:48Zwłaszcza babcia
zrobiła dwie ważne rzeczy. -
10:48 - 10:51Zapewniła mi spokojny dom,
pozwalający skupić się na pracy domowej -
10:51 - 10:54i rzeczach, na których dzieci
powinny się skupić. -
10:54 - 10:56Była też niezwykle spostrzegawcza,
-
10:56 - 10:58choć nie skończyła nawet szkoły średniej.
-
10:59 - 11:01Widziała przekaz, który miała dla mnie
moja społeczność, -
11:01 - 11:03że mój wybór się nie liczy,
-
11:03 - 11:05że wszystko jest przeciwko mnie.
-
11:05 - 11:06Powiedziała mi kiedyś,
-
11:06 - 11:10"JD, nie warto myśleć jak nieudacznik,
że wszystko sprzysięga się przeciw tobie. -
11:10 - 11:13Możesz osiągnąć wszystko,
czego pragniesz". -
11:13 - 11:16Mimo to widziała,
że życie nie jest sprawiedliwe. -
11:16 - 11:18Ciężko osiągnąć równowagę,
-
11:18 - 11:20mówiąc dziecku, że życie nie jest fair,
-
11:20 - 11:25a jednocześnie pokazać i nauczyć,
że osobisty wybór się liczy. -
11:25 - 11:27Babcia potrafiła osiągnąć tę równowagę.
-
11:29 - 11:32Bardzo pomógł mi Korpus
Piechoty Morskiej Stanów Zjednoczonych. -
11:32 - 11:35Marines to nie tylko jednostka militarna.
-
11:35 - 11:38Dla mnie 4 lata w US Marines
były intensywnym kursem -
11:38 - 11:39kształtowania charakteru.
-
11:39 - 11:42Nauczyły ścielić łóżko, zrobić pranie,
-
11:42 - 11:45wcześnie wstawać i zarządzać finansami.
-
11:45 - 11:47Moja społeczność nie nauczyła mnie tego.
-
11:47 - 11:50Pamiętam, kiedy pierwszy raz
chciałem kupić samochód, -
11:50 - 11:54pośrednik zaproponował mi
super niskie odsetki 21,9%, -
11:54 - 11:57a ja byłem gotów podpisać umowę.
-
11:58 - 12:00Jednak nie sfinalizowałem umowy,
-
12:00 - 12:02bo najpierw zaniosłem ją oficerowi,
-
12:02 - 12:04który powiedział: "Nie bądź głupi,
-
12:04 - 12:06idź do banku, a dostaniesz lepszą umowę".
-
12:06 - 12:08Tak zrobiłem.
-
12:08 - 12:09Bez marines
-
12:09 - 12:11nigdy nie miałbym dostępu do tej wiedzy.
-
12:11 - 12:14Byłbym finansową ofiarą losu.
-
12:15 - 12:18Na koniec chcę powiedzieć,
że miałem dużo szczęścia -
12:18 - 12:19do mentorów i osób,
-
12:19 - 12:22które odegrały ważną rolę w moim życiu.
-
12:22 - 12:25Poczynając od marines,
pracowników stanu Ohio, Uniwersytetu Yale -
12:25 - 12:26i innych miejsc,
-
12:26 - 12:28w moje życie wkraczały osoby,
-
12:28 - 12:30które wypełniły lukę kapitału społecznego,
-
12:31 - 12:33będącą w widoczny sposób moim udziałem.
-
12:33 - 12:35Poszczęściło mi się,
-
12:36 - 12:39ale dużo dzieci nie ma szczęścia,
-
12:39 - 12:43co rodzi ważne pytanie,
-
12:43 - 12:45jak można to zmienić.
-
12:46 - 12:50Musimy zadać pytanie, jak dzieciom
z rodzin o niskich dochodach, -
12:50 - 12:53z rozbitych rodzin,
dać dostęp do kochającego domu. -
12:53 - 12:54Musimy zadać pytanie,
-
12:54 - 12:57jak uczyć rodziców z niskimi dochodami
-
12:57 - 12:59lepszego kontaktu z dziećmi
-
12:59 - 13:00i z partnerami.
-
13:00 - 13:05Musimy zadać pytanie,
jak dać kapitał społeczny, -
13:05 - 13:08jak znaleźć mentorów dzieciom,
które ich nie mają. -
13:08 - 13:11Musimy pomyśleć,
jak uczyć dzieci z klasy robotniczej -
13:11 - 13:14zarówno umiejętności twardych,
-
13:14 - 13:16takich jak czytanie i matematyka,
-
13:16 - 13:17jak i umiejętności miękkich,
-
13:17 - 13:20takich jak rozwiązywanie konfliktów
i zarządzanie finansami. -
13:21 - 13:25Nie znam odpowiedzi,
-
13:25 - 13:28nie znam rozwiązania,
-
13:28 - 13:30ale wiem,
-
13:31 - 13:32że w tej chwili w południowym Ohio
-
13:32 - 13:36jakiś dzieciak z niepokojem czeka na tatę,
-
13:36 - 13:39nie wiedząc, w jakim stanie go zobaczy,
-
13:39 - 13:41czy wejdzie do domu,
czy wtoczy się po pijaku. -
13:42 - 13:43Inny dzieciak widzi,
-
13:45 - 13:47jak matka wstrzykuje sobie coś w żyłę
-
13:47 - 13:48i odpływa.
-
13:48 - 13:51Dziecko nie wie,
dlaczego mama nie gotuje obiadu, -
13:51 - 13:53a wieczorem pójdzie głodne spać.
-
13:54 - 13:58Dzieci bez nadziei na przyszłość
-
13:58 - 14:02rozpaczliwie łakną lepszego życia,
-
14:02 - 14:04chcą tylko, żeby ktoś wskazał im drogę.
-
14:05 - 14:07Nie znam odpowiedzi,
-
14:07 - 14:11ale jeśli nasze społeczeństwo
nie zacznie zadawać lepszych pytań, -
14:12 - 14:14dlaczego ja miałem szczęście
-
14:14 - 14:17i jak zapewnić szczęście
naszym społecznościom -
14:17 - 14:18oraz wszystkim dzieciom w kraju,
-
14:18 - 14:22dalej będziemy mieć poważny problem.
-
14:22 - 14:23Dziękuję.
-
14:23 - 14:25(Brawa)
- Title:
- Zapomniana klasa pracująca Ameryki
- Speaker:
- J.D. Vance
- Description:
-
J.D. Vance dorastał w małym biednym miasteczku w „pasie rdzy”
w południowym Ohio, gdzie miał styczność z wieloma przykładami niesprawiedliwości społecznej prześladującymi Amerykę: epidemią heroiny, upadającymi szkołami, rodzinami rozdartymi przez rozwód a czasem przemoc.
W swojej prelekcji autor opisuje odczucia towarzyszące końcowi amerykańskiego snu i stawia ważne pytania, na które muszą odpowiedzieć wszyscy,
od przywódców społeczności do decydentów politycznych.
Jak pomóc dzieciakom z zapomnianych amerykańskich miasteczek uwolnić się
od beznadziei i lepiej żyć? - Video Language:
- English
- Team:
- closed TED
- Project:
- TEDTalks
- Duration:
- 14:42
Marta Konieczna approved Polish subtitles for The struggles of America's forgotten working class | ||
Marta Konieczna edited Polish subtitles for The struggles of America's forgotten working class | ||
Marta Konieczna edited Polish subtitles for The struggles of America's forgotten working class | ||
Lena Capa accepted Polish subtitles for The struggles of America's forgotten working class | ||
Lena Capa edited Polish subtitles for The struggles of America's forgotten working class | ||
Lena Capa edited Polish subtitles for The struggles of America's forgotten working class | ||
Lena Capa edited Polish subtitles for The struggles of America's forgotten working class | ||
Lena Capa edited Polish subtitles for The struggles of America's forgotten working class |