Jak począć dziecko (w laboratorium) - Nassim Assefi i Brian A. Levine

Zobacz całą lekcję: http://ed.ted.com/lessons/how-to-make-a-baby-in-a-lab-nassim-assefi-and-brian-a-levine

Na całym świecie bezpłodność dotyka jedną na osiem par. Jednakże przez ostatnie 40 lat ponad 5 milionów dzieci urodziło się przy pomocy metody in vitro (IVF). Na czym ona polega? Nassim Assefi i Brian A. Levine tłumaczą naukę stojącą za poczęciem dziecka w laboratorium.

Lekcja: Nassim Assefi i Brian A. Levine, animacja: Kozmonot Animation Studio.

W 1978 Louise Brown została
pierwszym dzieckiem

urodzonym za pomocą metody
in vitro, w skrócie IVF.

Jej narodziny zrewolucjonizowały
medycynę rozrodczą.

Zakładając, że jedna na osiem
par heteroseksualnych

ma problemy z zajściem w ciążę,

oraz, że pary homoseksualne
i samotni rodzice

często potrzebują pomocy,
żeby począć dziecko,

zapotrzebowanie na in vitro rośnie.

Dzięki tej popularnej metodzie
urodziło się ponad 5 milionów dzieci.

IVF działa przez imitację doskonałego,
naturalnego sposobu reprodukcji.

Żeby zrozumieć in vitro,

musimy najpierw prześledzić ten proces.

Wierzcie lub nie,
wszystko zaczyna się w mózgu.

Około 15 dni przed możliwym zapłodnieniem,

przedni płat przysadki mózgowej
wydziela hormon folikulotropowy FSH,

który pobudza dojrzewanie
pęcherzyków jajnikowych,

a następnie wydzielanie estrogenów.

Każdy pęcherzyk
zawiera komórkę jajową

i średnio tylko jeden z nich
w pełni dojrzewa.

W miarę jego wzrostu
wydzielany jest estrogen,

który nie tylko koordynuje
wzrost i przygotowanie macicy,

ale przekazuje też informacje do mózgu,
w jakim stadium rozwoju jest pęcherzyk.

Gdy poziom estrogenu
jest odpowiednio wysoki,

przednia cześć przysadki
wydziela hormon luteinizujący LH,

który doprowadza do owulacji,

powodując pęknięcie pęcherzyka
i uwolnienie komórki jajowej.

Gdy komórka opuści jajnik,

kieruje się w stronę jajowodu
poprzez palczaste strzępki.

Jeśli komórka jajowa nie jest zapłodniona
przez spermę w czasie 24 godzin,

niezapłodniona obumiera

i cały cykl zaczyna się od początku,

przygotowując uwolnienie nowej komórki
oraz wyściółkę macicy na kolejny miesiąc.

Komórka jajowa
jest największą komórką w organizmie.

Chroni ją gruba
zewnętrzna warstwa cukru i białka,

zwana osłoną przejrzystą.

Stanowi ona barierę przed przeniknięciem
więcej niż jednego plemnika,

który jest najmniejszą komórka ciała.

Wyprodukowanie spermy
zajmuje mężczyźnie od 2 do 3 miesięcy

i jest to proces ciągły.

Każdy wytrysk podczas stosunku
uwalnia ponad 100 milionów plemników.

Ale jedynie około stu uda się przedostać
w pobliże komórki jajowej

i tylko jeden z powodzeniem przejdzie
przez zaporę osłony przejrzystej.

Po zapłodnieniu

zygota od razu dzieli się,
rozwijając się w zarodek,

jednocześnie wędruje do macicy,
co zajmuje około 3 dni.

Tam około kolejne 3 dni

trwa zagnieżdżenie się w endometrium,
błonie śluzowej macicy.

Kiedy to nastąpi,
komórki przekształcające się w łożysko,

wydzielają hormony
do owulującego pęcherzyka,

że w macicy jest ciąża.

Ta informacja pozwala uratować
pęcherzyk, zwany teraz ciałem żółtym,

przed zmianami, które nastąpiłyby,
w następstwie cyklu menstruacyjnego.

Ciałko żółte
odpowiada za produkcję progesteronu

potrzebnego do utrzymania ciąży
przez sześć do siedmiu tygodni,

do czasu rozwoju łożyska,
które przejmie to zadanie

aż do urodzin dziecka,
około 40 tygodni później.

A jak powstaje dziecko w laboratorium?

U pacjentek poddającym się in vitro

poziom FSH zostaje zwiększony
do poziomu wyższego niż naturalny,

by wywołać kontrolowaną,
większą aktywność jajników,

aby wyprodukowały
większą ilość komórek jajowych.

Następnie są one pobierane
tuż przed owulacją,

kiedy kobieta jest pod narkozą,

przy pomocy specjalnej igły
pod kontrolą USG.

Próbki spermy uzyskuje się
przeważnie przez masturbację.

W laboratorium komórki jajowe
oddziela się od innych komórek

i przygotowuje do zapłodnienia
w naczyniu zwanym szalką Petriego.

Do zapłodnienia
używa się dwóch technik.

W pierwszej komórki jajowe
umieszcza się razem z tysiącami plemników

i zapłodnienie następuje naturalnie
w ciągu kilku godzin.

Druga technika zwiększa
prawdopodobieństwo zapłodnienia

przez wprowadzenie do komórki jajowej
pojedynczego plemnika przy pomocy igły.

Ten sposób jest używany zwłaszcza,
gdy plemniki są słabej jakości.

Po zapłodnieniu zarodki mogą być zbadane
na wypadek chorób genetycznych,

zamrażane w razie kolejnych prób,

lub przeniesione do macicy
za pomocą specjalnej rurki.

Z reguły transfer zarodka następuje
trzy dni po zapłodnieniu,

gdy embrion składa się z ośmiu komórek,

lub dnia piątego, gdy zarodek
zwany jest blastocystą

i posiada setki komórek.

Gdy komórki są złej jakości
przez wiek matki czy kontakt z toksynami

lub zostały usunięte
ze względu na nowotwór,

mogą być użyte komórki jajowe dawczyni.

W przypadku gdy przyszła matka
ma problemy z macicą lub jej nie ma,

inna kobieta, zwana
matką zastępczą lub surogatką

może użyć swojej macicy, by nosić ciążę.

Aby zwiększyć szansę na powodzenie,

która dla kobiet
poniżej 35 lat wynosi 40%,

czasem lekarze przenoszą
kilka zarodków w jednym zabiegu,

dlatego bliźnięta i trojaczki
rodzą się częściej

w przypadku in vitro
niż w naturalnej ciąży.

Jednakże większość klinik stara się
zmniejszać możliwość mnogich ciąży,

ponieważ są one bardziej ryzykowne
zarówno dla matek jak i dzieci.

Miliony dzieci, jak Louise Brown,
przyszło na świat za pomocą in vitro,

są zdrowe i prowadzą normalny tryb życia.

Zdrowotne i długofalowe
skutki stymulacji jajników

za pomocą leków używanych przy in vitro,
są mniej zbadane,

jednakże jak dotąd INV wydaje się
bezpieczne dla kobiet.

Ze względu na lepsze badania genetyczne,

przesuniecie wieku zachodzenia w ciążę,

rosnącą dostępność i malejące koszty,

nie jest wykluczone,
że in vitro i podobne techniki

mogą w przyszłości zastąpić
naturalny sposób prokreacji.