-
Ба оянда нигоҳ карда,
нуқтаҳоро пайваст карда намешавад,
-
Ба оянда нигоҳ карда,
нуқтаҳоро пайваст карда намешавад,
-
танҳо ба гузашта нигоҳ карда,
онҳоро пайваст кардан мумкин аст.
-
Пас, шумо бояд бовар кунед, ки ин нуқтаҳо
дар оянда ҳатман пайваст мешаванд.
-
Шумо бояд боварӣ дошта бошед:
-
боварӣ ба салиқа, тақдир, карма
ва ё ҳар чизе, ки ба он эътиқод доред.
-
боварӣ ба салиқа, тақдир, карма
ва ё ҳар чизе, ки ба он эътиқод доред.
-
боварӣ ба салиқа, тақдир, карма
ва ё ҳар чизе, ки ба он эътиқод доред.
-
Зеро боварӣ ба он ки дар поёни роҳ
нуқтаҳо пайваст хоҳанд шуд,
-
ба шумо қувваи боумед буданро медиҳад,
-
то ҳатто, агар дар роҳи ноҳамвор
қадам мезанед.
-
Хос, ҳамин маъное ифода хоҳад кард.
-
Вақти шумо маҳдуд аст,
-
пас ҳаёти каси дигарро
зиндагӣ карда онро исроф накунед.
-
Таслими ақидаҳои хушку холӣ нашавед:
-
он ақидаҳо дар натиҷаи андешаҳои ғайр
ба миён омадаанд.
-
Нагузоред, ки ғавғои андешаи дигарон
садои даруниятонро аз байн барад!
-
Барои худ муайян кунед,
ки чиро дӯст медоред.
-
Ва он, ҳам барои кори мекардаи шумо ва ҳам
барои дӯстдоронатон муфид хоҳад буд.
-
Ва он, ҳам барои кори мекардаи шумо ва ҳам
барои дӯстдоронатон муфид хоҳад буд.
-
Касби интихобкарда аксари вақти
шуморо машғул хоҳад кард
-
ва роҳи ягона барои татминёбии ҳақиқӣ
-
ин бо коре машғул шудан аст,
ки ба бузургии он боварӣ доред.
-
Ва роҳи ягона барои анҷоми корҳои бузург
-
ин дӯст доштани кори хеш аст.
-
Агар то ҳол онро муайян накарда бошед,
-
пас онро ҷӯё бошед.
-
Беист ҷӯё бошед!
-
Ҷасорате пайдо карда, ба дил ва
салиқаи хеш гӯш диҳед.
-
Зеро онҳо аллакай медонанд, ки
-
шумо дар ҳақиқат кӣ шудан мехоҳед.
-
Шумо дар тӯли ҳаёти хеш дар баробари муваффақ
гаштан ҳатман шикаст ҳам мехӯред.
-
Аксарият ҳамоно таслим мешаванд.
-
Оё шумо медонед, ки рӯҳи одамӣ
то чӣ андоза қавӣ аст?
-
Дар дунё чизе нест, ки
ба андозаи он қавӣ бошад.
-
Рӯҳи одамиро куштан душвор аст!
-
Ҳаркӣ соҳиби саломатист, соҳиби дороӣ аст
ва муносибати хушбахтонае бо атрофиёнаш дорад, боҳузур аст.
-
Дар чунин ҳолат ҳар касе бошад
метавонад хушбин бошад.
-
Дар чунин ҳолат ҳар кас мақсадҳои
олиро назди худ гузошта метавонад,
-
ҳар кас умеди қавие дар чунин шароит
метавонад дошта бошад.
-
Даъвати ҳақиқӣ барои камолоти
-
фикрӣ, ҳиссӣ ва маънавӣ
-
замоне меояд, ки шикаст мехӯред.
-
Амал кардан ҷасоратро талаб мекунад.
-
Сабаби шикаст хӯрдан ин холигӣ аст.
-
Он ҷасоратро талаб мекунад,
-
то ки сарҷамъ шуда, аз нав оғоз кунед.
-
Ваҳм орзуҳоро мекушад!
-
Ваҳм умедро мекушад!
-
Ваҳм...
-
инсонро ба рахти беморхона меафтонад.
-
Ваҳм касро пир мекунад.
-
Он аз иҷрои коре, ки боварӣ доред
муваффақ мешавед, бозмедорад.
-
Он шуморо карахт мекунад!
-
Дар натиҷаи ҳар эҳсосот холигие...
-
вале дар паси ҳар принсип – дурнамое.
-
Дар паси ҳар эҳсоси хурди шумо
метавонад ҳеҷ чизе мавҷуд набошад.
-
Вале дар паси ҳар принсип дурнамо мавҷуд аст.
-
Вале дар паси ҳар принсип дурнамо мавҷуд аст.
-
Вале дар паси ҳар принсип дурнамо мавҷуд аст.
-
Ҳамин тавр баъзе аз шумоён...
-
сабаби он ки чаро ҳоло ҳам ноили мақсади хеш нагаштед,
-
чунки шумо варотар аз эҳсоси худ
қадам зада натавонистаед.
-
Ҳама гап сари эҳсоси шумо аст,
Шумо бедор шудан намехоҳед.
-
Кӣ мехоҳад?
-
Шумо ҳар рӯз ба орзуҳоятон
"Не, ҳаргиз!" мегӯед.
-
Шумо метавонед орзуҳоятонро шаш моҳ
ва ё як сол ба таъхир гузоред.
-
Ҳамон як рӯзи муқаррарие, ки шумо амал намекунед,
намедонам, ки то чӣ вақте ноил шудан
-
Ҳамон як рӯзи муқаррарие, ки шумо амал намекунед,
намедонам, ки то чӣ андоза ноил шудан ба
орзуҳоятонро ба таъхир мегузорад.
-
Ҳамон як рӯзи муқаррарие, ки шумо амал намекунед,
намедонам, ки то чӣ андоза ноил шудан ба
орзуҳоятонро ба таъхир мегузорад.
-
Ҳаргиз нагузоред, ки эҳсосот шуморо
зери идораи худ қарор диҳанд.
-
Дуруст аст, ки мо эҳсосием,
-
вале сараввал корро бояд аз тарбияи
эҳсосоти хеш оғоз кард.
-
Агар шумо эҳсосҳоятонро тарбия надиҳеду
ром накунед,онҳо шуморо ром мекунанд!
-
Шумо ром шудани онҳоро хоҳонед!
-
Ва барои ин ҳарчӣ аз даст ояд,
бояд ба ҷой оред.
-
Ба самти созандагӣ тағйир
додани худ кори осон нест.
-
Ин кори осон нест! Агар ин дар ҳақиқат осон мебуд,
пас ҳар касе хост, дар он самт худро тағйир дод.
-
Вале, агар шумо дар ин самт ҷиддӣ
бошед, пас муваффақ хоҳед шуд!
-
Инҷо ҳама зери идораи ман қарор доранд!
-
Ман намегузорам, ки он маро шиканад!
Ман намегузорам, ки он маро нобуд кунад!
-
Ман акнун бармегардам!
-
Аз ин рӯ ман қавитар ва беҳтар хоҳам буд!
-
Шумо бояд эълом доред...
-
Ин ҳамонест, ки барояш мубориза мебаред!
-
Шумо барои орзуҳоятон мубориза мебаред!
-
Барои фикратон мубориза мебаред!
Барои беҳбудии башарият мубориза мебаред!
-
Масъулияти пурраи ҳаёти хешро ба даст гиред!
-
Вазъи кунуниро қабул карда, масъулияти
қадамҳои навбатиятонро ба ӯҳда гиред.
-
Шумо метавонед қарор диҳед, ки "ҳар рӯзи
минбаъда ба сони рӯзи вопасинам аст!"
-
Ва ҳар рӯзи баъдиро бо шавқ зий!
-
БО ИШҚИ ЗИЁД ЗИЙ!
-
Бо қароре зий, ки минбаъд худро водор хоҳӣ кард!
-
Тавре зий, ки боби вопасини
китоби ҳаётат ҳоло нонавишта аст.
-
Муҳим нест, ки дирӯз чӣ шуд?
-
Муҳим нест, ки бо шумо чӣ рух медиҳад!
Муҳим он аст, ки бо ҳамаи ин чӣ хоҳед кард?
-
"Соли равон ман ин орзуямро амалӣ хоҳам кард!"
-
"Дубора онро ба таъхир намегузорам!"
-
"Ман метавонам!"
-
"Ман метавонам!"
-
"МАН МЕТАВОНАМ!"
-
ИСТОДАГАРӢ КАРДАН – гумон мекунам
барои ҳама муҳим аст!
-
Таслим нашавед, ба ақиб қадам назанед!
-
Ба ҳар савол доим посухе мавҷуд аст!
