ความฝันที่เราไม่อาจกล้าฝัน
-
0:02 - 0:04เมื่อผมคิดถึงเกี่ยวกับความฝัน
-
0:04 - 0:06อย่างพวกคุณหลาย ๆ คน
-
0:06 - 0:08ผมคิดถึงภาพนี้
-
0:09 - 0:13เมื่อผมอายุแปดขวบ ผมดูนีล อาร์มสตรอง
-
0:13 - 0:16ก้าวออกจาก ลูนาร์ โมดุล
ไปยังบนพื้นผิวดวงจันทร์ -
0:17 - 0:21ผมไม่เคยเห็นอะไรแบบนี้มาก่อนเลย
-
0:21 - 0:23และผมไม่ได้เห็นอะไรแบบนี้อีกเลยตั้งแต่นั้น
-
0:24 - 0:29เราไปถึงดวงจันทร์ด้วยเหตุผลง่าย ๆ
เหตุผลเดียว -
0:29 - 0:32จอห์น เคนเนดี ยึดมั่นต่อแผนการที่ตั้งเอาไว้
-
0:33 - 0:35และถ้าไม่มีแผนการนั้น
-
0:35 - 0:38ตอนนี้เราก็คงยังฝันถึงมันอยู่
-
0:39 - 0:44ลีโอนาร์ด เบิร์นสเตน กล่าวว่ามีอยู่สองสิ่ง
ที่จำเป็นสำหรับความสำเร็จอันยิ่งใหญ่ -
0:44 - 0:47มันคือ แผน และเวลาที่ไม่ค่อยจะเพียงพอ
-
0:47 - 0:51(เสียงหัวเราะ)
-
0:52 - 0:56กำหนดการและแผนการ
-
0:56 - 1:01เป็นบทเรียนที่ยิ่งใหญ่และกำลังอ่อนแสง
ของอะพอลโล -
1:03 - 1:07และพวกเขาก็เป็นผู้ที่ให้ความหมาย
กับคำว่า "การมุ่งสู่ดวงจันทร์" -
1:07 - 1:12และโลกของเราก็ต้องการผู้นำทางการเมือง
-
1:12 - 1:16ที่กล้าจะระบุกำหนดการ
-
1:16 - 1:20เพื่อการไขว่คว้าฝันที่วาดเอาไว้
ในระดับของอะพอลโลอีกครั้ง -
1:22 - 1:24เมื่อผมคิดถึงฝัน
-
1:24 - 1:28ผมคิดถึงสาวประเภทสองจาก แอลเอ
และ สโตนวอล -
1:28 - 1:30และคนอีกหลายล้านคน
ที่พร้อมจะเสี่ยงทุกอย่าง -
1:30 - 1:34เพื่อที่จะออกมา
ถึงแม้ว่าสถานการณ์มันจะอันตราย -
1:34 - 1:37และนี่คือภาพของทำเนียบขาว
ที่ถูกฉายด้วยแสงไฟสีรุ้ง -
1:37 - 1:39ครับ --
-
1:39 - 1:44(เสียงปรบมือ) --
-
1:44 - 1:48เป็นการเฉลิมฉลองสิทธิในการแต่งงาน
ของเกย์และเลสเบียนที่เป็นพลเมืองอเมริกัน -
1:48 - 1:52นี่คือภาพที่ผมไม่เคยคาดฝันมาก่อน
-
1:52 - 1:55เมื่อผมอายุ 18 ปี
-
1:55 - 1:58และพบว่าผมเป็นเกย์
-
1:58 - 2:02และผมรู้สึกห่างเหินจากประเทศของผม
-
2:02 - 2:04และฝันของผม เพราะว่ามัน
-
2:06 - 2:09ผมคิดถึงภาพครอบครัวภาพนี้
-
2:09 - 2:13ที่ผมไม่เคยนึกฝันว่าผมจะได้มี --
-
2:13 - 2:19(เสียงปรบมือ) --
-
2:19 - 2:22และลูก ๆ ของเรา ถือพาดหัวข่าวนี้
-
2:22 - 2:27เกี่ยวกับการตัดสินของศาลสูง
ที่ผมไม่เคยนึกฝันว่าจะได้เห็น -
2:29 - 2:34เราต้องการความกล้าหาญแบบสาวประเภทสอง
และนักบินอวกาศให้มากกว่านี้ -
2:34 - 2:37(เสียงหัวเราะ)
-
2:37 - 2:39(เสียงปรบมือ)
-
2:39 - 2:43แต่ผมอยากที่จะพูดถึงความจำเป็น
ที่เราต้องฝัน -
2:43 - 2:45ให้มากกว่าหนึ่งมิติ
-
2:45 - 2:50เพราะว่ามันมีอะไรบางอย่างเกี่ยวกับอะพอลโล
ที่ผมไม่รู้เมื่อผมอายุ 8 ขวบ -
2:50 - 2:55และอะไรบางอย่างเกี่ยวกับการจัดระเบียบ
ชนิดยกเครื่องกันทั้งหมด -
2:56 - 3:01ในบรรดานักบินอวกาศ 30 คน
ในโครงการเมอร์คิวรี จิมมิไน และอะพอลโล -
3:01 - 3:04มีเพียงคู่แต่งงานเจ็ดคู่เท่านั้นที่อยู่กันรอด
-
3:06 - 3:09ภาพที่เป็นสัญลักษณ์ของนักบินอวกาศ
ที่กระโดดบนดวงจันทร์ -
3:09 - 3:14บดบังการติดสุราและความเครียดบนโลก
-
3:15 - 3:18โทมัส เมอร์ตัน พระผู้เคร่งศาสนา
-
3:18 - 3:20ถามถึงช่วงเวลาตอนอะพอลโลว่า
-
3:20 - 3:24"เราได้อะไรจากการเดินทางไปดวงจันทร์
-
3:24 - 3:30ถ้าหากเราไม่อาจก้าวข้ามห้วงนรก
ที่แยกเราออกจากกันและกันได้" -
3:32 - 3:34และเราจะได้อะไรกันจากสิทธิการแต่งงาน
-
3:34 - 3:38ถ้าหากเราไม่อาจก้าวข้ามความรุนแรง
-
3:38 - 3:42และระยะห่างของจิตใจ
ที่มักแยกเราออกจากรักของเรา -
3:43 - 3:45และนั่นไม่ใช่เพียงแค่คู่แต่งงาน
-
3:45 - 3:51ผมได้เห็นการต่อสู้ที่น่าปวดใจ บ่อนทำลาย
-
3:52 - 3:56และน่าสลด ในเรื่องเอดส์ และ
กลุ่มบุคคลที่มีความหลากหลายทางเพศ -
3:56 - 4:00และมะเร็งเต้านม
และการรณรงค์ที่ไม่แสวงหาผลกำไร -
4:00 - 4:01ทั้งหมดนี้ในนามของคำว่ารัก
-
4:03 - 4:08โทมัส เมอร์ตัน ยังเขียนเกี่ยวกับ
สงครามท่ามกลางนักบุญเอาไว้ -
4:08 - 4:14และนั่นก็คือ "มันมีความรุนแรง
ในรูปแบบที่แพร่กระจายในตอนนี้ -
4:14 - 4:18ที่ซึ่งผู้ยึดถืออุดมการณ์
ยอมจำนนต่อมันอย่างง่ายดายที่สุด -
4:18 - 4:21นั่นก็คือ การรณรงค์ และการทำงานอย่างหนัก
-
4:21 - 4:26ความบ้าคลั่งของนักรณรงค์ของเรา
เจือจางการทำงานเพื่อสันติภาพของเรา -
4:26 - 4:31มันทำลายสันติภาพภายในพวกเรา"
-
4:32 - 4:38บ่อยครั้งที่ความฝันของเรา
กลายเป็นความลุ่มหลง -
4:38 - 4:39ที่มีต่ออนาคต
-
4:39 - 4:44ที่ทำลายความสามารถของเรา
ที่จะใช้ชีวิตของเราในตอนนี้ -
4:45 - 4:49ความฝันของเราที่มีต่อชีวิตที่ดีกว่า
สำหรับมนุษยธรรมในอนาคต -
4:49 - 4:51หรือมนุษยธรรมในประเทศอื่น
-
4:51 - 4:55แยกเราจากบุคคลที่งดงาม
ที่นั่งอยู่ใกล้ ๆ ตัวเรา -
4:55 - 4:57ณ วินาทีนี้
-
4:58 - 5:02ครับ นั่นเป็นเพียงส่วนหนึ่งของความก้าวหน้า
เราว่าอย่างนั้น -
5:02 - 5:03เราสามารถไปยังดวงจันทร์
-
5:03 - 5:07หรือเราสามารถมีความมั่นคง
ในชีวิตครอบครัวของเราได้ -
5:08 - 5:12แต่เราไม่อาจเข้าใจความฝัน
ในมิติทั้งสองได้ในเวลาเดียวกัน -
5:12 - 5:16และเราก็ไม่ได้ตั้งความหวังเอาไว้
สูงไปกว่าความมั่นคง -
5:16 - 5:19เมื่อมันเป็นเรื่องที่เกี่ยวกับชีวิต
ที่เต็มไปด้วยอารมณ์ของเรา -
5:19 - 5:22ซึ่งเป็นเหตุว่าทำไมเทคโนโลยี
สำหรับการพูดกับอีกคนหนึ่ง -
5:22 - 5:24ถึงออกไปในทางแนวตั้ง
-
5:24 - 5:28ความสามารถของเราในการฟัง
และเข้าใจกันและกัน -
5:28 - 5:29ไม่ไปถึงไหนกันเลย
-
5:31 - 5:34การเข้าถึงข้อมูลของเรา
มากมายมหาศาลทะลุเพดาน -
5:36 - 5:39การเข้าถึงความสุขของเรา
อยู่ในระดับพื้น -
5:41 - 5:47แต่แนวคิดนี้ ที่ว่าปัจจุบันของเรา
และอนาคตของเรามีความจำเพาะร่วมกัน -
5:47 - 5:51ที่ว่าเพื่อการเติมเต็มศักยภาพของเรา
เราต้องยอมจำนน -
5:51 - 5:55ศักยภาพที่มากมายของเราเพื่อความเป็นอยู่
-
5:55 - 5:58ที่ว่าจำนวนของทรานซิสเตอร์บนวงจร
สามารถที่จะเพิ่มขึ้นและเพิ่มขึ้น -
5:58 - 6:03แต่ความสามารถของเราที่มีต่อความเห็นใจ
มนุษยธรรม ความสงบ และรัก -
6:03 - 6:05มีอยู่ได้จำกัด
-
6:05 - 6:08เป็นทางเลือกที่ผิดและน่าอึดอัด
-
6:10 - 6:12เอาล่ะครับ ผมไม่ได้จะพูดถึง
-
6:12 - 6:18แนวคิดที่ไม่ได้ให้แรงบันดาลใจ
เกี่ยวกับความสมดุลระหว่างชีวิตและการงาน -
6:20 - 6:22จะดีอย่างไร
ถ้าผมมีเวลากับลูกที่บ้านมากขึ้น -
6:22 - 6:25แต่ใจของผมยังอยู่ที่อื่น
ในขณะที่ผมอยู่ตรงนั้น -
6:27 - 6:29ผมยังไม่ได้พูดถึงเรื่องสติเลยนะครับ
-
6:29 - 6:33การมีสติอยู่ดี ๆ ก็กลายมาเป็นเครื่องมือ
สำหรับการปรับปรุงประสิทธิผล -
6:34 - 6:36(เสียงหัวเราะ)
-
6:36 - 6:37ใช่ไหมครับ
-
6:37 - 6:40ผมกำลังพูดถึงความฝัน
-
6:40 - 6:45ที่กล้าหาญในมิติของการเป็นอยู่ของพวกเรา
-
6:45 - 6:48ที่เราทำกันในอุตสาหกรรมและเทคโนโลยี
-
6:48 - 6:52ผมกำลังพูดถึงความกล้าหาณแท้ ๆ
-
6:53 - 6:56ที่ทำให้เราร่วมร้องไห้กับคนอื่น ๆ
-
6:56 - 7:02มนุษยธรรมเยี่ยงวีรบุรุษ
ที่ทำให้เราทิ้งหน้ากากและแสดงตัวตนจริง ๆ -
7:02 - 7:04มันคือการที่เราไม่สามารถจะอยู่กับคนอื่นได้
-
7:04 - 7:09ความกลัวของเราต่อการร้องไห้กับคนอื่น
ที่ทำให้เกิด -
7:09 - 7:12ปัญหามากมายที่เราพยายามแก้ปัญหา
ที่ไม่อาจควบคุมได้ตั้งแต่แรก -
7:12 - 7:15ตั้งแต่เรื่องในสภานิติบัญญัติ
ไปจนถึงความไม่มีมนุษยธรรมทางเศรษฐกิจ -
7:16 - 7:19(เสียงปรบมือ)
-
7:19 - 7:23ผมกำลังพูดถึงสิ่งที่ โจนาส ซอล์ค
เรียกว่า ยุคสมัย บี -
7:23 - 7:29ยุคสมัยใหม่ที่เราตื่นเต้นและฉงนสงสัย
-
7:29 - 7:33และคิดเป็นวิทยาศาสตร์เกี่ยวกับ
การพัฒนามนุษยธรรมของเรา -
7:33 - 7:36พอ ๆ กับที่เราเป็นต่อการพัฒนาเทคโนโลยี
-
7:37 - 7:40เราไม่ควรจะหลบโอกาสนี้
-
7:40 - 7:43เพียงเพราะว่าเราไม่เข้าใจมัน
-
7:43 - 7:46มีช่วงเวลาที่เราไม่เข้าในจักรวาล
-
7:47 - 7:50หรือเพราะว่าเราใช้เทคโนโลยี
และกิจกรรมรณรงค์มากขึ้น -
7:50 - 7:53นั่นเป็นนิยามจริง ๆ
ของการติดอยู่ในพื้นที่สบาย -
7:53 - 7:59ตอนนี้เราจินตนาการกันอย่างสบายมาก
ถึงความสำเร็จทางเทคโนโลยีที่คาดไม่ถึง -
8:00 - 8:04ใน ค.ศ. 2016 มันคือมิติของตัวตนเราเอง
-
8:04 - 8:09ที่ร้องขอส่วนร่วมที่เป็นธรรม
ของจินตนาการของเรา -
8:12 - 8:14ครับ เราทุกคนมีความฝัน
-
8:14 - 8:16แต่บางที ถ้าเรามั่นคงกับมัน
-
8:16 - 8:19พวกเราแต่ละคนสานฝันของตน
-
8:19 - 8:22แบบว่า ลองดูป้ายชื่อ
เพื่อมองหาว่าใครจะช่วยสานฝันให้ผมได้ -
8:22 - 8:25บางครั้ง มองผ่าน
ไปถึงมนุษยธรรมของอีกคนหนึ่ง -
8:25 - 8:29ผมคงไม่กวนพวกคุณตอนนี้นะครับ
ผมมีความคิดที่จะต้องช่วยโลกของเรา -
8:30 - 8:31ใช่ไหมครับ
-
8:31 - 8:34(เสียงหัวเราะ)
-
8:34 - 8:38หลายปีก่อน กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว
ผมมีบริษัทที่แสนสุข -
8:38 - 8:42ที่สร้างการเดินทางอันยาวนาน
ของการเชื่อมต่อทางสังคมเยี่ยงวีรบุรุษ -
8:43 - 8:45และเราก็มีคำขวัญที่ว่า
-
8:45 - 8:49"มนุษย์ เมตตากรุณา จงเป็นทั้งสองอย่าง"
-
8:49 - 8:55และเราก็สนับสนุนให้คนทำการทดลอง
อย่างอุกอาจด้วยความเมตตา -
8:56 - 8:58เช่น "ออกไปช่วยทุกคนกางเต็นท์"
-
8:59 - 9:02และมันก็มีเต็นท์อยู่เพียบ
-
9:02 - 9:03(เสียงหัวเราะ)
-
9:04 - 9:06"ไปซื้อลูกกวาดให้ทุกคน"
-
9:06 - 9:08"ไปช่วยคนที่รถยางแบน
-
9:08 - 9:11แม้ว่าคุณจะรู้ว่าแถวรอกินอาหารเย็น
จะต้องยาวกว่าเดิม" -
9:11 - 9:13และคนก็นำเราไปสู่สิ่งนี้
-
9:13 - 9:16มันมีอะไรเยอะเลย
ถ้ารถของคุณยางแบนตอนขี่รณรงค์เรื่องเอดส์ -
9:16 - 9:19คุณมีปัญหาในการซ่อม
เพราะว่ามันมีคนมากมายที่จะถามคุณว่า -
9:19 - 9:20อยากให้ช่วยไหม
-
9:21 - 9:25เพียงไม่กี่วัน คนเป็นหมื่น ๆ
-
9:25 - 9:27เราสร้างสังคม
-
9:27 - 9:32ที่ทุก ๆ คนบอกว่า นี่เป็นสังคม
ที่พวกเขาอยากจะให้มันเป็นแบบนี้เสมอ -
9:34 - 9:39ถ้าหากเราทำการทดลอง
สร้างสังคมแบบนั้น -
9:39 - 9:40ในอีกไม่กี่วันข้างหน้าล่ะ
-
9:42 - 9:46และแทนที่จะเดินเข้าไปหาใครสักคน
และถามเขาว่า "ทำอะไรอยู่น่ะ" -
9:47 - 9:49ให้ถามเขาว่า "ความฝันของคุณคืออะไร"
-
9:50 - 9:52หรือ "ความฝันของคุณที่สลายไปคืออะไร"
-
9:53 - 9:58"TED" หมายถึง
"สมานฝันของทุกคน" -
9:59 - 10:04(เสียงปรบมือ)
-
10:04 - 10:06บางทีคำตอบอาจเป็น
"ผมอยากที่จะเอาจริงเอาจัง" -
10:06 - 10:09หรือ "ผมอยากที่จะสร้างบ้านต้นไม้
ให้ลูก ๆ ของผม" -
10:10 - 10:13แทนที่จะเดินไปหาคน
ที่ทุกคนอยากเจอ -
10:13 - 10:14เดินเข้าไปหาคนที่โดดเดี่ยว
-
10:15 - 10:17และถามเขาว่า อยากได้กาแฟสักแก้วไหม
-
10:19 - 10:21ผมคิดว่า สิ่งที่เรากลัวมากที่สุด
-
10:21 - 10:25คือเราจะปฏิเสธโอกาสที่จะเติมเต็ม
ศักยภาพที่แท้ของพวกเรา -
10:25 - 10:28ที่ว่าเราเกิดมาเพื่อฝัน
-
10:28 - 10:32และเราอาจตาย
โดยปราศจากการได้โอกาส -
10:34 - 10:35ลองจินตนาการถึงการมีชีวิตอยู่ในโลก
-
10:35 - 10:41ที่ซึ่งพวกเรารับรู้ความกลัว
ที่ลึกซึ้งและดำรงอยู่ในบุคคลอื่น -
10:42 - 10:45และรักบุคคลอื่นอย่างกล้าหาญ
เพราะว่าเรารู้ -
10:45 - 10:48ว่าการเป็นมนุษย์
คือการใช้ชีวิตอยู่กับความกลัว -
10:50 - 10:55มันถึงเวลาแล้วที่เราจะฝัน
ในมิติที่หลากหลายในเวลาเดียวกัน -
10:56 - 11:00และที่สักแห่งหนหนึ่ง
ที่เหนือกว่าสิ่งอัศจรรย์ใดทั้งหมด -
11:00 - 11:04ความสามารถที่เรามี และที่จะทำ
และต้องทำ -
11:05 - 11:10ตั้งอยู่บนขอบเขตของสิ่งที่น่าทึ่งทั้หมด
ที่เราจะเป็นได้ -
11:12 - 11:15มันถึงเวลาแล้วที่เราจะก้าวไปในหลาย ๆ มิติ
-
11:15 - 11:19และออกจากพูดความจริง
ว่าเรามีความฝันนั้นเช่นกัน -
11:21 - 11:24ถ้าเราฝันว่าจะไปให้ถึงดวงจันทร์ได้
-
11:26 - 11:30ผมคิดว่านั่นอาจเป็นฝันของมันสำหรับเรา
-
11:32 - 11:33เป็นเกียรติอย่างยิ่งที่ได้มาพบพวกคุณครับ
-
11:33 - 11:35ขอบคุณมากครับ
-
11:35 - 11:42(เสียงปรบมือ)
- Title:
- ความฝันที่เราไม่อาจกล้าฝัน
- Speaker:
- แดน เพลลอตตา (Dan Pallotta)
- Description:
-
more » « less
ความฝันของคุณคืออะไร จะให้ดีกว่านั้น ฝันที่สลายของคุณคืออะไร แดน เพลลอตตา ฝันถึงตอนที่เขาตื่นเต้น ฉงนสงสัย และคิดเป็นวิทยาศาสตร์เกี่ยวกับการพัฒนาของมนุษยธรรม ดังที่เราพัฒนาเทคโนโลยีของเรา "สิ่งที่เรากลัวที่สุดคือ เราจะปฏิเสธโอกาสที่จะเติมเต็มศักยภาพที่แท้จริงของเรา" เพลลอตตา กล่าว "ลองจินตนาการถึงโลกที่เรารู้ถึงความกลัวที่ลึกซึ้งและมีอยู่ในบุคคลอื่น -- และรักคนอื่นอย่างกล้าหาญ เพราะว่าเรารู้ว่าการเป็นมนุษย์ คือการใช้ชีวิตกับความกลัว"
- Video Language:
- English
- Team:
closed TED
- Project:
- TEDTalks
- Duration:
- 11:56
|
Kelwalin Dhanasarnsombut approved Thai subtitles for The dream we haven't dared to dream | |
|
|
Kelwalin Dhanasarnsombut edited Thai subtitles for The dream we haven't dared to dream | |
|
Apichat Choysrakoo accepted Thai subtitles for The dream we haven't dared to dream | |
|
|
Apichat Choysrakoo edited Thai subtitles for The dream we haven't dared to dream | |
|
|
Apichat Choysrakoo edited Thai subtitles for The dream we haven't dared to dream | |
|
|
Kelwalin Dhanasarnsombut edited Thai subtitles for The dream we haven't dared to dream | |
|
|
Kelwalin Dhanasarnsombut edited Thai subtitles for The dream we haven't dared to dream | |
|
|
Kelwalin Dhanasarnsombut edited Thai subtitles for The dream we haven't dared to dream |