WEBVTT

00:00:02.014 --> 00:00:03.976
เมื่อผมคิดถึงเกี่ยวกับความฝัน

00:00:04.000 --> 00:00:05.876
อย่างพวกคุณหลาย ๆ คน

00:00:05.900 --> 00:00:07.585
ผมคิดถึงภาพนี้

00:00:08.838 --> 00:00:12.875
เมื่อผมอายุแปดขวบ ผมดูนีล อาร์มสตรอง

00:00:12.899 --> 00:00:16.113
ก้าวออกจาก ลูนาร์ โมดุล
ไปยังบนพื้นผิวดวงจันทร์

00:00:17.454 --> 00:00:20.684
ผมไม่เคยเห็นอะไรแบบนี้มาก่อนเลย

00:00:20.708 --> 00:00:22.946
และผมไม่ได้เห็นอะไรแบบนี้อีกเลยตั้งแต่นั้น

NOTE Paragraph

00:00:24.319 --> 00:00:28.613
เราไปถึงดวงจันทร์ด้วยเหตุผลง่าย ๆ 
เหตุผลเดียว

00:00:28.637 --> 00:00:31.943
จอห์น เคนเนดี ยึดมั่นต่อแผนการที่ตั้งเอาไว้

00:00:32.978 --> 00:00:35.470
และถ้าไม่มีแผนการนั้น

00:00:35.494 --> 00:00:37.501
ตอนนี้เราก็คงยังฝันถึงมันอยู่

00:00:39.209 --> 00:00:43.877
ลีโอนาร์ด เบิร์นสเตน กล่าวว่ามีอยู่สองสิ่ง
ที่จำเป็นสำหรับความสำเร็จอันยิ่งใหญ่

00:00:43.901 --> 00:00:47.366
มันคือ แผน และเวลาที่ไม่ค่อยจะเพียงพอ

NOTE Paragraph

00:00:47.390 --> 00:00:50.520
(เสียงหัวเราะ)

NOTE Paragraph

00:00:51.851 --> 00:00:56.345
กำหนดการและแผนการ

00:00:56.369 --> 00:01:01.382
เป็นบทเรียนที่ยิ่งใหญ่และกำลังอ่อนแสง
ของอะพอลโล

00:01:02.514 --> 00:01:06.545
และพวกเขาก็เป็นผู้ที่ให้ความหมาย
กับคำว่า "การมุ่งสู่ดวงจันทร์"

00:01:07.498 --> 00:01:12.220
และโลกของเราก็ต้องการผู้นำทางการเมือง

00:01:12.244 --> 00:01:16.029
ที่กล้าจะระบุกำหนดการ

00:01:16.053 --> 00:01:19.981
เพื่อการไขว่คว้าฝันที่วาดเอาไว้
ในระดับของอะพอลโลอีกครั้ง

NOTE Paragraph

00:01:22.368 --> 00:01:23.861
เมื่อผมคิดถึงฝัน

00:01:23.885 --> 00:01:27.934
ผมคิดถึงสาวประเภทสองจาก แอลเอ
และ สโตนวอล

00:01:27.958 --> 00:01:30.307
และคนอีกหลายล้านคน
ที่พร้อมจะเสี่ยงทุกอย่าง

00:01:30.331 --> 00:01:33.643
เพื่อที่จะออกมา
ถึงแม้ว่าสถานการณ์มันจะอันตราย

00:01:33.667 --> 00:01:37.388
และนี่คือภาพของทำเนียบขาว
ที่ถูกฉายด้วยแสงไฟสีรุ้ง

00:01:37.412 --> 00:01:38.570
ครับ --

NOTE Paragraph

00:01:38.594 --> 00:01:44.373
(เสียงปรบมือ) --

NOTE Paragraph

00:01:44.397 --> 00:01:47.885
เป็นการเฉลิมฉลองสิทธิในการแต่งงาน
ของเกย์และเลสเบียนที่เป็นพลเมืองอเมริกัน

00:01:47.909 --> 00:01:52.156
นี่คือภาพที่ผมไม่เคยคาดฝันมาก่อน

00:01:52.180 --> 00:01:54.908
เมื่อผมอายุ 18 ปี

00:01:54.932 --> 00:01:57.932
และพบว่าผมเป็นเกย์

00:01:57.956 --> 00:02:01.623
และผมรู้สึกห่างเหินจากประเทศของผม

00:02:01.647 --> 00:02:04.043
และฝันของผม เพราะว่ามัน

NOTE Paragraph

00:02:05.956 --> 00:02:09.210
ผมคิดถึงภาพครอบครัวภาพนี้

00:02:09.234 --> 00:02:13.257
ที่ผมไม่เคยนึกฝันว่าผมจะได้มี --

NOTE Paragraph

00:02:13.281 --> 00:02:19.117
(เสียงปรบมือ) --

NOTE Paragraph

00:02:19.141 --> 00:02:22.067
และลูก ๆ ของเรา ถือพาดหัวข่าวนี้

00:02:22.091 --> 00:02:26.852
เกี่ยวกับการตัดสินของศาลสูง
ที่ผมไม่เคยนึกฝันว่าจะได้เห็น


NOTE Paragraph

00:02:28.517 --> 00:02:34.295
เราต้องการความกล้าหาญแบบสาวประเภทสอง
และนักบินอวกาศให้มากกว่านี้

NOTE Paragraph

00:02:34.319 --> 00:02:36.645
(เสียงหัวเราะ)

NOTE Paragraph

00:02:36.669 --> 00:02:39.342
(เสียงปรบมือ)

NOTE Paragraph

00:02:39.366 --> 00:02:42.708
แต่ผมอยากที่จะพูดถึงความจำเป็น
ที่เราต้องฝัน

00:02:42.732 --> 00:02:44.818
ให้มากกว่าหนึ่งมิติ

00:02:44.842 --> 00:02:50.248
เพราะว่ามันมีอะไรบางอย่างเกี่ยวกับอะพอลโล
ที่ผมไม่รู้เมื่อผมอายุ 8 ขวบ

00:02:50.272 --> 00:02:54.533
และอะไรบางอย่างเกี่ยวกับการจัดระเบียบ
ชนิดยกเครื่องกันทั้งหมด

00:02:55.699 --> 00:03:00.778
ในบรรดานักบินอวกาศ 30 คน 
ในโครงการเมอร์คิวรี จิมมิไน และอะพอลโล

00:03:00.802 --> 00:03:04.310
มีเพียงคู่แต่งงานเจ็ดคู่เท่านั้นที่อยู่กันรอด

00:03:05.699 --> 00:03:09.474
ภาพที่เป็นสัญลักษณ์ของนักบินอวกาศ
ที่กระโดดบนดวงจันทร์

00:03:09.498 --> 00:03:13.510
บดบังการติดสุราและความเครียดบนโลก

NOTE Paragraph

00:03:14.907 --> 00:03:17.517
โทมัส เมอร์ตัน พระผู้เคร่งศาสนา

00:03:17.541 --> 00:03:19.956
ถามถึงช่วงเวลาตอนอะพอลโลว่า

00:03:19.980 --> 00:03:23.896
"เราได้อะไรจากการเดินทางไปดวงจันทร์

00:03:23.920 --> 00:03:30.427
ถ้าหากเราไม่อาจก้าวข้ามห้วงนรก
ที่แยกเราออกจากกันและกันได้"

00:03:31.561 --> 00:03:34.372
และเราจะได้อะไรกันจากสิทธิการแต่งงาน

00:03:34.396 --> 00:03:37.539
ถ้าหากเราไม่อาจก้าวข้ามความรุนแรง

00:03:37.563 --> 00:03:42.089
และระยะห่างของจิตใจ
ที่มักแยกเราออกจากรักของเรา

00:03:42.596 --> 00:03:44.581
และนั่นไม่ใช่เพียงแค่คู่แต่งงาน

00:03:45.120 --> 00:03:51.024
ผมได้เห็นการต่อสู้ที่น่าปวดใจ บ่อนทำลาย

00:03:52.231 --> 00:03:56.429
และน่าสลด ในเรื่องเอดส์ และ
กลุ่มบุคคลที่มีความหลากหลายทางเพศ

00:03:56.453 --> 00:03:59.849
และมะเร็งเต้านม 
และการรณรงค์ที่ไม่แสวงหาผลกำไร

00:03:59.873 --> 00:04:01.437
ทั้งหมดนี้ในนามของคำว่ารัก

NOTE Paragraph

00:04:02.898 --> 00:04:07.615
โทมัส เมอร์ตัน ยังเขียนเกี่ยวกับ
สงครามท่ามกลางนักบุญเอาไว้

00:04:07.639 --> 00:04:13.668
และนั่นก็คือ "มันมีความรุนแรง
ในรูปแบบที่แพร่กระจายในตอนนี้

00:04:13.692 --> 00:04:18.041
ที่ซึ่งผู้ยึดถืออุดมการณ์
ยอมจำนนต่อมันอย่างง่ายดายที่สุด

00:04:18.065 --> 00:04:20.906
นั่นก็คือ การรณรงค์ และการทำงานอย่างหนัก

00:04:21.414 --> 00:04:26.191
ความบ้าคลั่งของนักรณรงค์ของเรา
เจือจางการทำงานเพื่อสันติภาพของเรา


00:04:26.215 --> 00:04:30.533
มันทำลายสันติภาพภายในพวกเรา"

00:04:32.041 --> 00:04:37.502
บ่อยครั้งที่ความฝันของเรา
กลายเป็นความลุ่มหลง

00:04:37.526 --> 00:04:39.359
ที่มีต่ออนาคต

00:04:39.383 --> 00:04:43.502
ที่ทำลายความสามารถของเรา
ที่จะใช้ชีวิตของเราในตอนนี้

00:04:44.926 --> 00:04:48.641
ความฝันของเราที่มีต่อชีวิตที่ดีกว่า
สำหรับมนุษยธรรมในอนาคต

00:04:48.665 --> 00:04:50.925
หรือมนุษยธรรมในประเทศอื่น

00:04:50.949 --> 00:04:54.973
แยกเราจากบุคคลที่งดงาม
ที่นั่งอยู่ใกล้ ๆ ตัวเรา

00:04:54.997 --> 00:04:56.910
ณ วินาทีนี้

NOTE Paragraph

00:04:58.481 --> 00:05:01.640
ครับ นั่นเป็นเพียงส่วนหนึ่งของความก้าวหน้า
เราว่าอย่างนั้น

00:05:01.664 --> 00:05:03.077
เราสามารถไปยังดวงจันทร์

00:05:03.101 --> 00:05:07.115
หรือเราสามารถมีความมั่นคง
ในชีวิตครอบครัวของเราได้

00:05:07.679 --> 00:05:11.988
แต่เราไม่อาจเข้าใจความฝัน
ในมิติทั้งสองได้ในเวลาเดียวกัน

00:05:12.012 --> 00:05:15.777
และเราก็ไม่ได้ตั้งความหวังเอาไว้
สูงไปกว่าความมั่นคง

00:05:15.801 --> 00:05:18.555
เมื่อมันเป็นเรื่องที่เกี่ยวกับชีวิต
ที่เต็มไปด้วยอารมณ์ของเรา

00:05:18.579 --> 00:05:21.915
ซึ่งเป็นเหตุว่าทำไมเทคโนโลยี
สำหรับการพูดกับอีกคนหนึ่ง

00:05:21.939 --> 00:05:24.308
ถึงออกไปในทางแนวตั้ง

00:05:24.332 --> 00:05:28.038
ความสามารถของเราในการฟัง
และเข้าใจกันและกัน

00:05:28.062 --> 00:05:29.232
ไม่ไปถึงไหนกันเลย

00:05:31.236 --> 00:05:34.220
การเข้าถึงข้อมูลของเรา
มากมายมหาศาลทะลุเพดาน

00:05:35.665 --> 00:05:39.220
การเข้าถึงความสุขของเรา
อยู่ในระดับพื้น

00:05:41.442 --> 00:05:47.314
แต่แนวคิดนี้ ที่ว่าปัจจุบันของเรา
และอนาคตของเรามีความจำเพาะร่วมกัน

00:05:47.338 --> 00:05:51.334
ที่ว่าเพื่อการเติมเต็มศักยภาพของเรา
เราต้องยอมจำนน

00:05:51.358 --> 00:05:54.521
ศักยภาพที่มากมายของเราเพื่อความเป็นอยู่

00:05:54.545 --> 00:05:58.456
ที่ว่าจำนวนของทรานซิสเตอร์บนวงจร
สามารถที่จะเพิ่มขึ้นและเพิ่มขึ้น

00:05:58.480 --> 00:06:02.782
แต่ความสามารถของเราที่มีต่อความเห็นใจ
มนุษยธรรม ความสงบ และรัก

00:06:02.806 --> 00:06:04.884
มีอยู่ได้จำกัด

00:06:04.908 --> 00:06:07.874
เป็นทางเลือกที่ผิดและน่าอึดอัด

NOTE Paragraph

00:06:10.237 --> 00:06:12.049
เอาล่ะครับ ผมไม่ได้จะพูดถึง

00:06:12.073 --> 00:06:17.701
แนวคิดที่ไม่ได้ให้แรงบันดาลใจ
เกี่ยวกับความสมดุลระหว่างชีวิตและการงาน

00:06:19.541 --> 00:06:22.454
จะดีอย่างไร 
ถ้าผมมีเวลากับลูกที่บ้านมากขึ้น

00:06:22.478 --> 00:06:25.263
แต่ใจของผมยังอยู่ที่อื่น
ในขณะที่ผมอยู่ตรงนั้น

00:06:26.600 --> 00:06:28.565
ผมยังไม่ได้พูดถึงเรื่องสติเลยนะครับ

00:06:28.589 --> 00:06:32.961
การมีสติอยู่ดี ๆ ก็กลายมาเป็นเครื่องมือ
สำหรับการปรับปรุงประสิทธิผล

NOTE Paragraph

00:06:33.973 --> 00:06:36.290
(เสียงหัวเราะ)

NOTE Paragraph

00:06:36.314 --> 00:06:37.466
ใช่ไหมครับ

NOTE Paragraph

00:06:37.490 --> 00:06:40.434
ผมกำลังพูดถึงความฝัน

00:06:40.458 --> 00:06:45.219
ที่กล้าหาญในมิติของการเป็นอยู่ของพวกเรา

00:06:45.243 --> 00:06:47.727
ที่เราทำกันในอุตสาหกรรมและเทคโนโลยี

00:06:47.751 --> 00:06:51.615
ผมกำลังพูดถึงความกล้าหาณแท้ ๆ

00:06:52.536 --> 00:06:55.528
ที่ทำให้เราร่วมร้องไห้กับคนอื่น ๆ

00:06:56.298 --> 00:07:01.826
มนุษยธรรมเยี่ยงวีรบุรุษ
ที่ทำให้เราทิ้งหน้ากากและแสดงตัวตนจริง ๆ

00:07:01.850 --> 00:07:04.375
มันคือการที่เราไม่สามารถจะอยู่กับคนอื่นได้

00:07:04.399 --> 00:07:08.733
ความกลัวของเราต่อการร้องไห้กับคนอื่น
ที่ทำให้เกิด

00:07:08.757 --> 00:07:12.051
ปัญหามากมายที่เราพยายามแก้ปัญหา
ที่ไม่อาจควบคุมได้ตั้งแต่แรก

00:07:12.075 --> 00:07:15.375
ตั้งแต่เรื่องในสภานิติบัญญัติ
ไปจนถึงความไม่มีมนุษยธรรมทางเศรษฐกิจ

NOTE Paragraph

00:07:16.097 --> 00:07:19.364
(เสียงปรบมือ)

NOTE Paragraph

00:07:19.388 --> 00:07:23.435
ผมกำลังพูดถึงสิ่งที่ โจนาส ซอล์ค
เรียกว่า ยุคสมัย บี

00:07:23.459 --> 00:07:29.070
ยุคสมัยใหม่ที่เราตื่นเต้นและฉงนสงสัย

00:07:29.094 --> 00:07:33.103
และคิดเป็นวิทยาศาสตร์เกี่ยวกับ
การพัฒนามนุษยธรรมของเรา

00:07:33.127 --> 00:07:35.722
พอ ๆ กับที่เราเป็นต่อการพัฒนาเทคโนโลยี

NOTE Paragraph

00:07:37.341 --> 00:07:39.802
เราไม่ควรจะหลบโอกาสนี้

00:07:39.826 --> 00:07:42.595
เพียงเพราะว่าเราไม่เข้าใจมัน

00:07:43.357 --> 00:07:45.972
มีช่วงเวลาที่เราไม่เข้าในจักรวาล

00:07:46.722 --> 00:07:50.150
หรือเพราะว่าเราใช้เทคโนโลยี
และกิจกรรมรณรงค์มากขึ้น

00:07:50.174 --> 00:07:53.445
นั่นเป็นนิยามจริง ๆ 
ของการติดอยู่ในพื้นที่สบาย

00:07:53.469 --> 00:07:59.103
ตอนนี้เราจินตนาการกันอย่างสบายมาก
ถึงความสำเร็จทางเทคโนโลยีที่คาดไม่ถึง

00:07:59.842 --> 00:08:03.993
ใน ค.ศ. 2016 มันคือมิติของตัวตนเราเอง

00:08:04.017 --> 00:08:09.147
ที่ร้องขอส่วนร่วมที่เป็นธรรม
ของจินตนาการของเรา

NOTE Paragraph

00:08:11.782 --> 00:08:14.107
ครับ เราทุกคนมีความฝัน

00:08:14.131 --> 00:08:15.799
แต่บางที ถ้าเรามั่นคงกับมัน

00:08:15.823 --> 00:08:18.512
พวกเราแต่ละคนสานฝันของตน

00:08:18.536 --> 00:08:22.306
แบบว่า ลองดูป้ายชื่อ
เพื่อมองหาว่าใครจะช่วยสานฝันให้ผมได้

00:08:22.330 --> 00:08:25.426
บางครั้ง มองผ่าน
ไปถึงมนุษยธรรมของอีกคนหนึ่ง

00:08:25.450 --> 00:08:29.156
ผมคงไม่กวนพวกคุณตอนนี้นะครับ
ผมมีความคิดที่จะต้องช่วยโลกของเรา

00:08:29.513 --> 00:08:30.665
ใช่ไหมครับ

NOTE Paragraph

00:08:30.689 --> 00:08:33.806
(เสียงหัวเราะ)

NOTE Paragraph

00:08:33.830 --> 00:08:38.306
หลายปีก่อน กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว
ผมมีบริษัทที่แสนสุข

00:08:38.330 --> 00:08:42.290
ที่สร้างการเดินทางอันยาวนาน
ของการเชื่อมต่อทางสังคมเยี่ยงวีรบุรุษ

00:08:42.647 --> 00:08:44.694
และเราก็มีคำขวัญที่ว่า

00:08:44.718 --> 00:08:48.535
"มนุษย์ เมตตากรุณา จงเป็นทั้งสองอย่าง"

00:08:49.139 --> 00:08:55.075
และเราก็สนับสนุนให้คนทำการทดลอง
อย่างอุกอาจด้วยความเมตตา


00:08:55.599 --> 00:08:58.360
เช่น "ออกไปช่วยทุกคนกางเต็นท์"

00:08:59.400 --> 00:09:01.971
และมันก็มีเต็นท์อยู่เพียบ

NOTE Paragraph

00:09:01.995 --> 00:09:03.265
(เสียงหัวเราะ)

NOTE Paragraph

00:09:04.043 --> 00:09:05.766
"ไปซื้อลูกกวาดให้ทุกคน"

00:09:05.790 --> 00:09:07.671
"ไปช่วยคนที่รถยางแบน

00:09:07.695 --> 00:09:10.621
แม้ว่าคุณจะรู้ว่าแถวรอกินอาหารเย็น
จะต้องยาวกว่าเดิม"

NOTE Paragraph

00:09:10.645 --> 00:09:13.019
และคนก็นำเราไปสู่สิ่งนี้

00:09:13.043 --> 00:09:15.670
มันมีอะไรเยอะเลย
ถ้ารถของคุณยางแบนตอนขี่รณรงค์เรื่องเอดส์

00:09:15.694 --> 00:09:19.321
คุณมีปัญหาในการซ่อม
เพราะว่ามันมีคนมากมายที่จะถามคุณว่า

00:09:19.345 --> 00:09:20.495
อยากให้ช่วยไหม

NOTE Paragraph

00:09:21.345 --> 00:09:25.354
เพียงไม่กี่วัน คนเป็นหมื่น ๆ

00:09:25.378 --> 00:09:27.292
เราสร้างสังคม

00:09:27.316 --> 00:09:31.522
ที่ทุก ๆ คนบอกว่า นี่เป็นสังคม
ที่พวกเขาอยากจะให้มันเป็นแบบนี้เสมอ

00:09:34.316 --> 00:09:38.823
ถ้าหากเราทำการทดลอง
สร้างสังคมแบบนั้น

00:09:38.847 --> 00:09:40.485
ในอีกไม่กี่วันข้างหน้าล่ะ

00:09:42.156 --> 00:09:45.965
และแทนที่จะเดินเข้าไปหาใครสักคน
และถามเขาว่า "ทำอะไรอยู่น่ะ"

00:09:47.195 --> 00:09:49.264
ให้ถามเขาว่า "ความฝันของคุณคืออะไร"

00:09:50.315 --> 00:09:52.283
หรือ "ความฝันของคุณที่สลายไปคืออะไร"

00:09:53.346 --> 00:09:58.163
"TED" หมายถึง
"สมานฝันของทุกคน"

NOTE Paragraph

00:09:58.830 --> 00:10:03.599
(เสียงปรบมือ)

NOTE Paragraph

00:10:03.623 --> 00:10:06.179
บางทีคำตอบอาจเป็น 
"ผมอยากที่จะเอาจริงเอาจัง"

00:10:06.203 --> 00:10:08.869
หรือ "ผมอยากที่จะสร้างบ้านต้นไม้
ให้ลูก ๆ ของผม"

00:10:09.512 --> 00:10:12.704
แทนที่จะเดินไปหาคน
ที่ทุกคนอยากเจอ

00:10:12.728 --> 00:10:14.485
เดินเข้าไปหาคนที่โดดเดี่ยว

00:10:14.509 --> 00:10:17.196
และถามเขาว่า อยากได้กาแฟสักแก้วไหม

NOTE Paragraph

00:10:18.544 --> 00:10:21.020
ผมคิดว่า สิ่งที่เรากลัวมากที่สุด

00:10:21.044 --> 00:10:25.400
คือเราจะปฏิเสธโอกาสที่จะเติมเต็ม
ศักยภาพที่แท้ของพวกเรา

00:10:25.424 --> 00:10:28.035
ที่ว่าเราเกิดมาเพื่อฝัน

00:10:28.059 --> 00:10:31.671
และเราอาจตาย
โดยปราศจากการได้โอกาส

NOTE Paragraph

00:10:33.630 --> 00:10:35.258
ลองจินตนาการถึงการมีชีวิตอยู่ในโลก

00:10:35.282 --> 00:10:41.479
ที่ซึ่งพวกเรารับรู้ความกลัว
ที่ลึกซึ้งและดำรงอยู่ในบุคคลอื่น

00:10:41.503 --> 00:10:44.635
และรักบุคคลอื่นอย่างกล้าหาญ
เพราะว่าเรารู้

00:10:44.659 --> 00:10:48.222
ว่าการเป็นมนุษย์
คือการใช้ชีวิตอยู่กับความกลัว

00:10:49.793 --> 00:10:55.341
มันถึงเวลาแล้วที่เราจะฝัน
ในมิติที่หลากหลายในเวลาเดียวกัน

00:10:56.262 --> 00:11:00.230
และที่สักแห่งหนหนึ่ง
ที่เหนือกว่าสิ่งอัศจรรย์ใดทั้งหมด


00:11:00.254 --> 00:11:03.904
ความสามารถที่เรามี และที่จะทำ
และต้องทำ

00:11:04.881 --> 00:11:10.087
ตั้งอยู่บนขอบเขตของสิ่งที่น่าทึ่งทั้หมด
ที่เราจะเป็นได้

NOTE Paragraph

00:11:11.748 --> 00:11:15.206
มันถึงเวลาแล้วที่เราจะก้าวไปในหลาย ๆ มิติ

00:11:15.230 --> 00:11:18.983
และออกจากพูดความจริง
ว่าเรามีความฝันนั้นเช่นกัน

00:11:21.214 --> 00:11:24.079
ถ้าเราฝันว่าจะไปให้ถึงดวงจันทร์ได้

00:11:26.039 --> 00:11:29.952
ผมคิดว่านั่นอาจเป็นฝันของมันสำหรับเรา

00:11:31.540 --> 00:11:33.179
เป็นเกียรติอย่างยิ่งที่ได้มาพบพวกคุณครับ

NOTE Paragraph

00:11:33.203 --> 00:11:35.112
ขอบคุณมากครับ

NOTE Paragraph

00:11:35.136 --> 00:11:42.136
(เสียงปรบมือ)