1
00:00:02,014 --> 00:00:03,976
เมื่อผมคิดถึงเกี่ยวกับความฝัน

2
00:00:04,000 --> 00:00:05,876
อย่างพวกคุณหลาย ๆ คน

3
00:00:05,900 --> 00:00:07,585
ผมคิดถึงภาพนี้

4
00:00:08,838 --> 00:00:12,875
เมื่อผมอายุแปดขวบ ผมดูนีล อาร์มสตรอง

5
00:00:12,899 --> 00:00:16,113
ก้าวออกจาก ลูนาร์ โมดุล
ไปยังบนพื้นผิวดวงจันทร์

6
00:00:17,454 --> 00:00:20,684
ผมไม่เคยเห็นอะไรแบบนี้มาก่อนเลย

7
00:00:20,708 --> 00:00:22,946
และผมไม่ได้เห็นอะไรแบบนี้อีกเลยตั้งแต่นั้น

8
00:00:24,319 --> 00:00:28,613
เราไปถึงดวงจันทร์ด้วยเหตุผลง่าย ๆ 
เหตุผลเดียว

9
00:00:28,637 --> 00:00:31,943
จอห์น เคนเนดี ยึดมั่นต่อแผนการที่ตั้งเอาไว้

10
00:00:32,978 --> 00:00:35,470
และถ้าไม่มีแผนการนั้น

11
00:00:35,494 --> 00:00:37,501
ตอนนี้เราก็คงยังฝันถึงมันอยู่

12
00:00:39,209 --> 00:00:43,877
ลีโอนาร์ด เบิร์นสเตน กล่าวว่ามีอยู่สองสิ่ง
ที่จำเป็นสำหรับความสำเร็จอันยิ่งใหญ่

13
00:00:43,901 --> 00:00:47,366
มันคือ แผน และเวลาที่ไม่ค่อยจะเพียงพอ

14
00:00:47,390 --> 00:00:50,520
(เสียงหัวเราะ)

15
00:00:51,851 --> 00:00:56,345
กำหนดการและแผนการ

16
00:00:56,369 --> 00:01:01,382
เป็นบทเรียนที่ยิ่งใหญ่และกำลังอ่อนแสง
ของอะพอลโล

17
00:01:02,514 --> 00:01:06,545
และพวกเขาก็เป็นผู้ที่ให้ความหมาย
กับคำว่า "การมุ่งสู่ดวงจันทร์"

18
00:01:07,498 --> 00:01:12,220
และโลกของเราก็ต้องการผู้นำทางการเมือง

19
00:01:12,244 --> 00:01:16,029
ที่กล้าจะระบุกำหนดการ

20
00:01:16,053 --> 00:01:19,981
เพื่อการไขว่คว้าฝันที่วาดเอาไว้
ในระดับของอะพอลโลอีกครั้ง

21
00:01:22,368 --> 00:01:23,861
เมื่อผมคิดถึงฝัน

22
00:01:23,885 --> 00:01:27,934
ผมคิดถึงสาวประเภทสองจาก แอลเอ
และ สโตนวอล

23
00:01:27,958 --> 00:01:30,307
และคนอีกหลายล้านคน
ที่พร้อมจะเสี่ยงทุกอย่าง

24
00:01:30,331 --> 00:01:33,643
เพื่อที่จะออกมา
ถึงแม้ว่าสถานการณ์มันจะอันตราย

25
00:01:33,667 --> 00:01:37,388
และนี่คือภาพของทำเนียบขาว
ที่ถูกฉายด้วยแสงไฟสีรุ้ง

26
00:01:37,412 --> 00:01:38,570
ครับ --

27
00:01:38,594 --> 00:01:44,373
(เสียงปรบมือ) --

28
00:01:44,397 --> 00:01:47,885
เป็นการเฉลิมฉลองสิทธิในการแต่งงาน
ของเกย์และเลสเบียนที่เป็นพลเมืองอเมริกัน

29
00:01:47,909 --> 00:01:52,156
นี่คือภาพที่ผมไม่เคยคาดฝันมาก่อน

30
00:01:52,180 --> 00:01:54,908
เมื่อผมอายุ 18 ปี

31
00:01:54,932 --> 00:01:57,932
และพบว่าผมเป็นเกย์

32
00:01:57,956 --> 00:02:01,623
และผมรู้สึกห่างเหินจากประเทศของผม

33
00:02:01,647 --> 00:02:04,043
และฝันของผม เพราะว่ามัน

34
00:02:05,956 --> 00:02:09,210
ผมคิดถึงภาพครอบครัวภาพนี้

35
00:02:09,234 --> 00:02:13,257
ที่ผมไม่เคยนึกฝันว่าผมจะได้มี --

36
00:02:13,281 --> 00:02:19,117
(เสียงปรบมือ) --

37
00:02:19,141 --> 00:02:22,067
และลูก ๆ ของเรา ถือพาดหัวข่าวนี้

38
00:02:22,091 --> 00:02:26,852
เกี่ยวกับการตัดสินของศาลสูง
ที่ผมไม่เคยนึกฝันว่าจะได้เห็น


39
00:02:28,517 --> 00:02:34,295
เราต้องการความกล้าหาญแบบสาวประเภทสอง
และนักบินอวกาศให้มากกว่านี้

40
00:02:34,319 --> 00:02:36,645
(เสียงหัวเราะ)

41
00:02:36,669 --> 00:02:39,342
(เสียงปรบมือ)

42
00:02:39,366 --> 00:02:42,708
แต่ผมอยากที่จะพูดถึงความจำเป็น
ที่เราต้องฝัน

43
00:02:42,732 --> 00:02:44,818
ให้มากกว่าหนึ่งมิติ

44
00:02:44,842 --> 00:02:50,248
เพราะว่ามันมีอะไรบางอย่างเกี่ยวกับอะพอลโล
ที่ผมไม่รู้เมื่อผมอายุ 8 ขวบ

45
00:02:50,272 --> 00:02:54,533
และอะไรบางอย่างเกี่ยวกับการจัดระเบียบ
ชนิดยกเครื่องกันทั้งหมด

46
00:02:55,699 --> 00:03:00,778
ในบรรดานักบินอวกาศ 30 คน 
ในโครงการเมอร์คิวรี จิมมิไน และอะพอลโล

47
00:03:00,802 --> 00:03:04,310
มีเพียงคู่แต่งงานเจ็ดคู่เท่านั้นที่อยู่กันรอด

48
00:03:05,699 --> 00:03:09,474
ภาพที่เป็นสัญลักษณ์ของนักบินอวกาศ
ที่กระโดดบนดวงจันทร์

49
00:03:09,498 --> 00:03:13,510
บดบังการติดสุราและความเครียดบนโลก

50
00:03:14,907 --> 00:03:17,517
โทมัส เมอร์ตัน พระผู้เคร่งศาสนา

51
00:03:17,541 --> 00:03:19,956
ถามถึงช่วงเวลาตอนอะพอลโลว่า

52
00:03:19,980 --> 00:03:23,896
"เราได้อะไรจากการเดินทางไปดวงจันทร์

53
00:03:23,920 --> 00:03:30,427
ถ้าหากเราไม่อาจก้าวข้ามห้วงนรก
ที่แยกเราออกจากกันและกันได้"

54
00:03:31,561 --> 00:03:34,372
และเราจะได้อะไรกันจากสิทธิการแต่งงาน

55
00:03:34,396 --> 00:03:37,539
ถ้าหากเราไม่อาจก้าวข้ามความรุนแรง

56
00:03:37,563 --> 00:03:42,089
และระยะห่างของจิตใจ
ที่มักแยกเราออกจากรักของเรา

57
00:03:42,596 --> 00:03:44,581
และนั่นไม่ใช่เพียงแค่คู่แต่งงาน

58
00:03:45,120 --> 00:03:51,024
ผมได้เห็นการต่อสู้ที่น่าปวดใจ บ่อนทำลาย

59
00:03:52,231 --> 00:03:56,429
และน่าสลด ในเรื่องเอดส์ และ
กลุ่มบุคคลที่มีความหลากหลายทางเพศ

60
00:03:56,453 --> 00:03:59,849
และมะเร็งเต้านม 
และการรณรงค์ที่ไม่แสวงหาผลกำไร

61
00:03:59,873 --> 00:04:01,437
ทั้งหมดนี้ในนามของคำว่ารัก

62
00:04:02,898 --> 00:04:07,615
โทมัส เมอร์ตัน ยังเขียนเกี่ยวกับ
สงครามท่ามกลางนักบุญเอาไว้

63
00:04:07,639 --> 00:04:13,668
และนั่นก็คือ "มันมีความรุนแรง
ในรูปแบบที่แพร่กระจายในตอนนี้

64
00:04:13,692 --> 00:04:18,041
ที่ซึ่งผู้ยึดถืออุดมการณ์
ยอมจำนนต่อมันอย่างง่ายดายที่สุด

65
00:04:18,065 --> 00:04:20,906
นั่นก็คือ การรณรงค์ และการทำงานอย่างหนัก

66
00:04:21,414 --> 00:04:26,191
ความบ้าคลั่งของนักรณรงค์ของเรา
เจือจางการทำงานเพื่อสันติภาพของเรา


67
00:04:26,215 --> 00:04:30,533
มันทำลายสันติภาพภายในพวกเรา"

68
00:04:32,041 --> 00:04:37,502
บ่อยครั้งที่ความฝันของเรา
กลายเป็นความลุ่มหลง

69
00:04:37,526 --> 00:04:39,359
ที่มีต่ออนาคต

70
00:04:39,383 --> 00:04:43,502
ที่ทำลายความสามารถของเรา
ที่จะใช้ชีวิตของเราในตอนนี้

71
00:04:44,926 --> 00:04:48,641
ความฝันของเราที่มีต่อชีวิตที่ดีกว่า
สำหรับมนุษยธรรมในอนาคต

72
00:04:48,665 --> 00:04:50,925
หรือมนุษยธรรมในประเทศอื่น

73
00:04:50,949 --> 00:04:54,973
แยกเราจากบุคคลที่งดงาม
ที่นั่งอยู่ใกล้ ๆ ตัวเรา

74
00:04:54,997 --> 00:04:56,910
ณ วินาทีนี้

75
00:04:58,481 --> 00:05:01,640
ครับ นั่นเป็นเพียงส่วนหนึ่งของความก้าวหน้า
เราว่าอย่างนั้น

76
00:05:01,664 --> 00:05:03,077
เราสามารถไปยังดวงจันทร์

77
00:05:03,101 --> 00:05:07,115
หรือเราสามารถมีความมั่นคง
ในชีวิตครอบครัวของเราได้

78
00:05:07,679 --> 00:05:11,988
แต่เราไม่อาจเข้าใจความฝัน
ในมิติทั้งสองได้ในเวลาเดียวกัน

79
00:05:12,012 --> 00:05:15,777
และเราก็ไม่ได้ตั้งความหวังเอาไว้
สูงไปกว่าความมั่นคง

80
00:05:15,801 --> 00:05:18,555
เมื่อมันเป็นเรื่องที่เกี่ยวกับชีวิต
ที่เต็มไปด้วยอารมณ์ของเรา

81
00:05:18,579 --> 00:05:21,915
ซึ่งเป็นเหตุว่าทำไมเทคโนโลยี
สำหรับการพูดกับอีกคนหนึ่ง

82
00:05:21,939 --> 00:05:24,308
ถึงออกไปในทางแนวตั้ง

83
00:05:24,332 --> 00:05:28,038
ความสามารถของเราในการฟัง
และเข้าใจกันและกัน

84
00:05:28,062 --> 00:05:29,232
ไม่ไปถึงไหนกันเลย

85
00:05:31,236 --> 00:05:34,220
การเข้าถึงข้อมูลของเรา
มากมายมหาศาลทะลุเพดาน

86
00:05:35,665 --> 00:05:39,220
การเข้าถึงความสุขของเรา
อยู่ในระดับพื้น

87
00:05:41,442 --> 00:05:47,314
แต่แนวคิดนี้ ที่ว่าปัจจุบันของเรา
และอนาคตของเรามีความจำเพาะร่วมกัน

88
00:05:47,338 --> 00:05:51,334
ที่ว่าเพื่อการเติมเต็มศักยภาพของเรา
เราต้องยอมจำนน

89
00:05:51,358 --> 00:05:54,521
ศักยภาพที่มากมายของเราเพื่อความเป็นอยู่

90
00:05:54,545 --> 00:05:58,456
ที่ว่าจำนวนของทรานซิสเตอร์บนวงจร
สามารถที่จะเพิ่มขึ้นและเพิ่มขึ้น

91
00:05:58,480 --> 00:06:02,782
แต่ความสามารถของเราที่มีต่อความเห็นใจ
มนุษยธรรม ความสงบ และรัก

92
00:06:02,806 --> 00:06:04,884
มีอยู่ได้จำกัด

93
00:06:04,908 --> 00:06:07,874
เป็นทางเลือกที่ผิดและน่าอึดอัด

94
00:06:10,237 --> 00:06:12,049
เอาล่ะครับ ผมไม่ได้จะพูดถึง

95
00:06:12,073 --> 00:06:17,701
แนวคิดที่ไม่ได้ให้แรงบันดาลใจ
เกี่ยวกับความสมดุลระหว่างชีวิตและการงาน

96
00:06:19,541 --> 00:06:22,454
จะดีอย่างไร 
ถ้าผมมีเวลากับลูกที่บ้านมากขึ้น

97
00:06:22,478 --> 00:06:25,263
แต่ใจของผมยังอยู่ที่อื่น
ในขณะที่ผมอยู่ตรงนั้น

98
00:06:26,600 --> 00:06:28,565
ผมยังไม่ได้พูดถึงเรื่องสติเลยนะครับ

99
00:06:28,589 --> 00:06:32,961
การมีสติอยู่ดี ๆ ก็กลายมาเป็นเครื่องมือ
สำหรับการปรับปรุงประสิทธิผล

100
00:06:33,973 --> 00:06:36,290
(เสียงหัวเราะ)

101
00:06:36,314 --> 00:06:37,466
ใช่ไหมครับ

102
00:06:37,490 --> 00:06:40,434
ผมกำลังพูดถึงความฝัน

103
00:06:40,458 --> 00:06:45,219
ที่กล้าหาญในมิติของการเป็นอยู่ของพวกเรา

104
00:06:45,243 --> 00:06:47,727
ที่เราทำกันในอุตสาหกรรมและเทคโนโลยี

105
00:06:47,751 --> 00:06:51,615
ผมกำลังพูดถึงความกล้าหาณแท้ ๆ

106
00:06:52,536 --> 00:06:55,528
ที่ทำให้เราร่วมร้องไห้กับคนอื่น ๆ

107
00:06:56,298 --> 00:07:01,826
มนุษยธรรมเยี่ยงวีรบุรุษ
ที่ทำให้เราทิ้งหน้ากากและแสดงตัวตนจริง ๆ

108
00:07:01,850 --> 00:07:04,375
มันคือการที่เราไม่สามารถจะอยู่กับคนอื่นได้

109
00:07:04,399 --> 00:07:08,733
ความกลัวของเราต่อการร้องไห้กับคนอื่น
ที่ทำให้เกิด

110
00:07:08,757 --> 00:07:12,051
ปัญหามากมายที่เราพยายามแก้ปัญหา
ที่ไม่อาจควบคุมได้ตั้งแต่แรก

111
00:07:12,075 --> 00:07:15,375
ตั้งแต่เรื่องในสภานิติบัญญัติ
ไปจนถึงความไม่มีมนุษยธรรมทางเศรษฐกิจ

112
00:07:16,097 --> 00:07:19,364
(เสียงปรบมือ)

113
00:07:19,388 --> 00:07:23,435
ผมกำลังพูดถึงสิ่งที่ โจนาส ซอล์ค
เรียกว่า ยุคสมัย บี

114
00:07:23,459 --> 00:07:29,070
ยุคสมัยใหม่ที่เราตื่นเต้นและฉงนสงสัย

115
00:07:29,094 --> 00:07:33,103
และคิดเป็นวิทยาศาสตร์เกี่ยวกับ
การพัฒนามนุษยธรรมของเรา

116
00:07:33,127 --> 00:07:35,722
พอ ๆ กับที่เราเป็นต่อการพัฒนาเทคโนโลยี

117
00:07:37,341 --> 00:07:39,802
เราไม่ควรจะหลบโอกาสนี้

118
00:07:39,826 --> 00:07:42,595
เพียงเพราะว่าเราไม่เข้าใจมัน

119
00:07:43,357 --> 00:07:45,972
มีช่วงเวลาที่เราไม่เข้าในจักรวาล

120
00:07:46,722 --> 00:07:50,150
หรือเพราะว่าเราใช้เทคโนโลยี
และกิจกรรมรณรงค์มากขึ้น

121
00:07:50,174 --> 00:07:53,445
นั่นเป็นนิยามจริง ๆ 
ของการติดอยู่ในพื้นที่สบาย

122
00:07:53,469 --> 00:07:59,103
ตอนนี้เราจินตนาการกันอย่างสบายมาก
ถึงความสำเร็จทางเทคโนโลยีที่คาดไม่ถึง

123
00:07:59,842 --> 00:08:03,993
ใน ค.ศ. 2016 มันคือมิติของตัวตนเราเอง

124
00:08:04,017 --> 00:08:09,147
ที่ร้องขอส่วนร่วมที่เป็นธรรม
ของจินตนาการของเรา

125
00:08:11,782 --> 00:08:14,107
ครับ เราทุกคนมีความฝัน

126
00:08:14,131 --> 00:08:15,799
แต่บางที ถ้าเรามั่นคงกับมัน

127
00:08:15,823 --> 00:08:18,512
พวกเราแต่ละคนสานฝันของตน

128
00:08:18,536 --> 00:08:22,306
แบบว่า ลองดูป้ายชื่อ
เพื่อมองหาว่าใครจะช่วยสานฝันให้ผมได้

129
00:08:22,330 --> 00:08:25,426
บางครั้ง มองผ่าน
ไปถึงมนุษยธรรมของอีกคนหนึ่ง

130
00:08:25,450 --> 00:08:29,156
ผมคงไม่กวนพวกคุณตอนนี้นะครับ
ผมมีความคิดที่จะต้องช่วยโลกของเรา

131
00:08:29,513 --> 00:08:30,665
ใช่ไหมครับ

132
00:08:30,689 --> 00:08:33,806
(เสียงหัวเราะ)

133
00:08:33,830 --> 00:08:38,306
หลายปีก่อน กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว
ผมมีบริษัทที่แสนสุข

134
00:08:38,330 --> 00:08:42,290
ที่สร้างการเดินทางอันยาวนาน
ของการเชื่อมต่อทางสังคมเยี่ยงวีรบุรุษ

135
00:08:42,647 --> 00:08:44,694
และเราก็มีคำขวัญที่ว่า

136
00:08:44,718 --> 00:08:48,535
"มนุษย์ เมตตากรุณา จงเป็นทั้งสองอย่าง"

137
00:08:49,139 --> 00:08:55,075
และเราก็สนับสนุนให้คนทำการทดลอง
อย่างอุกอาจด้วยความเมตตา


138
00:08:55,599 --> 00:08:58,360
เช่น "ออกไปช่วยทุกคนกางเต็นท์"

139
00:08:59,400 --> 00:09:01,971
และมันก็มีเต็นท์อยู่เพียบ

140
00:09:01,995 --> 00:09:03,265
(เสียงหัวเราะ)

141
00:09:04,043 --> 00:09:05,766
"ไปซื้อลูกกวาดให้ทุกคน"

142
00:09:05,790 --> 00:09:07,671
"ไปช่วยคนที่รถยางแบน

143
00:09:07,695 --> 00:09:10,621
แม้ว่าคุณจะรู้ว่าแถวรอกินอาหารเย็น
จะต้องยาวกว่าเดิม"

144
00:09:10,645 --> 00:09:13,019
และคนก็นำเราไปสู่สิ่งนี้

145
00:09:13,043 --> 00:09:15,670
มันมีอะไรเยอะเลย
ถ้ารถของคุณยางแบนตอนขี่รณรงค์เรื่องเอดส์

146
00:09:15,694 --> 00:09:19,321
คุณมีปัญหาในการซ่อม
เพราะว่ามันมีคนมากมายที่จะถามคุณว่า

147
00:09:19,345 --> 00:09:20,495
อยากให้ช่วยไหม

148
00:09:21,345 --> 00:09:25,354
เพียงไม่กี่วัน คนเป็นหมื่น ๆ

149
00:09:25,378 --> 00:09:27,292
เราสร้างสังคม

150
00:09:27,316 --> 00:09:31,522
ที่ทุก ๆ คนบอกว่า นี่เป็นสังคม
ที่พวกเขาอยากจะให้มันเป็นแบบนี้เสมอ

151
00:09:34,316 --> 00:09:38,823
ถ้าหากเราทำการทดลอง
สร้างสังคมแบบนั้น

152
00:09:38,847 --> 00:09:40,485
ในอีกไม่กี่วันข้างหน้าล่ะ

153
00:09:42,156 --> 00:09:45,965
และแทนที่จะเดินเข้าไปหาใครสักคน
และถามเขาว่า "ทำอะไรอยู่น่ะ"

154
00:09:47,195 --> 00:09:49,264
ให้ถามเขาว่า "ความฝันของคุณคืออะไร"

155
00:09:50,315 --> 00:09:52,283
หรือ "ความฝันของคุณที่สลายไปคืออะไร"

156
00:09:53,346 --> 00:09:58,163
"TED" หมายถึง
"สมานฝันของทุกคน"

157
00:09:58,830 --> 00:10:03,599
(เสียงปรบมือ)

158
00:10:03,623 --> 00:10:06,179
บางทีคำตอบอาจเป็น 
"ผมอยากที่จะเอาจริงเอาจัง"

159
00:10:06,203 --> 00:10:08,869
หรือ "ผมอยากที่จะสร้างบ้านต้นไม้
ให้ลูก ๆ ของผม"

160
00:10:09,512 --> 00:10:12,704
แทนที่จะเดินไปหาคน
ที่ทุกคนอยากเจอ

161
00:10:12,728 --> 00:10:14,485
เดินเข้าไปหาคนที่โดดเดี่ยว

162
00:10:14,509 --> 00:10:17,196
และถามเขาว่า อยากได้กาแฟสักแก้วไหม

163
00:10:18,544 --> 00:10:21,020
ผมคิดว่า สิ่งที่เรากลัวมากที่สุด

164
00:10:21,044 --> 00:10:25,400
คือเราจะปฏิเสธโอกาสที่จะเติมเต็ม
ศักยภาพที่แท้ของพวกเรา

165
00:10:25,424 --> 00:10:28,035
ที่ว่าเราเกิดมาเพื่อฝัน

166
00:10:28,059 --> 00:10:31,671
และเราอาจตาย
โดยปราศจากการได้โอกาส

167
00:10:33,630 --> 00:10:35,258
ลองจินตนาการถึงการมีชีวิตอยู่ในโลก

168
00:10:35,282 --> 00:10:41,479
ที่ซึ่งพวกเรารับรู้ความกลัว
ที่ลึกซึ้งและดำรงอยู่ในบุคคลอื่น

169
00:10:41,503 --> 00:10:44,635
และรักบุคคลอื่นอย่างกล้าหาญ
เพราะว่าเรารู้

170
00:10:44,659 --> 00:10:48,222
ว่าการเป็นมนุษย์
คือการใช้ชีวิตอยู่กับความกลัว

171
00:10:49,793 --> 00:10:55,341
มันถึงเวลาแล้วที่เราจะฝัน
ในมิติที่หลากหลายในเวลาเดียวกัน

172
00:10:56,262 --> 00:11:00,230
และที่สักแห่งหนหนึ่ง
ที่เหนือกว่าสิ่งอัศจรรย์ใดทั้งหมด


173
00:11:00,254 --> 00:11:03,904
ความสามารถที่เรามี และที่จะทำ
และต้องทำ

174
00:11:04,881 --> 00:11:10,087
ตั้งอยู่บนขอบเขตของสิ่งที่น่าทึ่งทั้หมด
ที่เราจะเป็นได้

175
00:11:11,748 --> 00:11:15,206
มันถึงเวลาแล้วที่เราจะก้าวไปในหลาย ๆ มิติ

176
00:11:15,230 --> 00:11:18,983
และออกจากพูดความจริง
ว่าเรามีความฝันนั้นเช่นกัน

177
00:11:21,214 --> 00:11:24,079
ถ้าเราฝันว่าจะไปให้ถึงดวงจันทร์ได้

178
00:11:26,039 --> 00:11:29,952
ผมคิดว่านั่นอาจเป็นฝันของมันสำหรับเรา

179
00:11:31,540 --> 00:11:33,179
เป็นเกียรติอย่างยิ่งที่ได้มาพบพวกคุณครับ

180
00:11:33,203 --> 00:11:35,112
ขอบคุณมากครับ

181
00:11:35,136 --> 00:11:42,136
(เสียงปรบมือ)