ความงดงามของสิ่งที่คุณไม่มีวันรู้
-
0:01 - 0:05เช้าวันหนึ่งในตุลาคมที่ร้อนรุ่ม
-
0:05 - 0:07ผมลงจากรถไฟเที่ยวกลางคืน
-
0:07 - 0:09ในมันดาเลย์
-
0:09 - 0:12เมืองหลวงเก่าของพม่า
-
0:12 - 0:13หรือ เมียนมา
-
0:14 - 0:18และที่ท้องถนนผมได้ไปเจอกับกลุ่มชายฉกรรจ์
-
0:18 - 0:22กำลังยืนอยู่ข้างรถสามล้อ
-
0:22 - 0:23หนึ่งในนั้นเข้ามาหาผม
-
0:23 - 0:25และเสนอที่จะนำเที่ยว
-
0:27 - 0:29ราคาที่เขาเสนอช่างน่าตกใจ
-
0:30 - 0:34มันถูกเสียกว่าช็อคโกแล๊ตแท่งหนึ่งเสียอีก
-
0:34 - 0:37ดังนั้นผมจึงปีนขึ้นไปบนรถสามล้อของเขา
-
0:37 - 0:43แล้วเขาก็เริ่มปั่นพาเราไปอย่างช้า ๆ
ระหว่างพระราชวังและเจดีย์ -
0:44 - 0:49ในระหว่างนั้นเขาก็เล่าเรื่อง
การที่เขาจากหมู่บ้านสู่เมืองหลวง -
0:49 - 0:52เขามีใบปริญญาสาขาคณิตศาสตร์
-
0:52 - 0:54ความฝันของเขาคือการเป็นอาจารย์
-
0:54 - 0:59แต่แน่นอนชีวิตมันยากลำบาก
ภายใต้การปกครองของทหาร -
0:59 - 1:03สุดท้ายนี่เป็นงานเดียวที่ใช้เลี้ยงปากท้อง
-
1:05 - 1:09หลายคืน เขาบอกผมว่าเขาต้องนอนบนสามล้อ
-
1:09 - 1:13เพื่อจะได้ลูกค้าคนแรกจากรถไฟ
-
1:16 - 1:19ไม่นานนักเราก็พบว่า
-
1:19 - 1:21เรามีอะไรเหมือนกันหลายอย่าง
-
1:21 - 1:23เราเกิดในช่วงยุค 20
-
1:23 - 1:26เราต่างหลงไหลในวัฒนธรรมต่างชาติ
-
1:27 - 1:29แล้วเขาก็ชวนผมไปที่บ้าน
-
1:30 - 1:34เราละจากถนนที่เต็มไปด้วยผู้คน
-
1:34 - 1:38แล้วเริ่มกระดอนไปตามซอยเปลี่ยวอันขรุขระ
-
1:38 - 1:40ที่มีกระท่อมผุ ๆ ตลอดทาง
-
1:40 - 1:43ผมไม่รู้เลยว่าตอนนี้ผมอยู่ไหน
-
1:44 - 1:48แล้วผมก็ได้ตระหนักว่า
ตอนนี้อะไรก็เกิดขึ้นได้ -
1:48 - 1:50ผมอาจถูกปล้นหรือถูกจี้
-
1:50 - 1:52หรืออาจแย่กว่านั้น
-
1:52 - 1:53ไม่มีทางรู้ได้เลย
-
1:54 - 1:58แล้วเขาก็หยุดลงและนำทางผมเข้าไปในกระท่อม
-
1:58 - 2:01ที่มีเพียงห้องเล็ก ๆ ห้องเดียว
-
2:02 - 2:04แล้วเขาก็ก้มลง
-
2:04 - 2:06ล้วงมือเข้าไปใต้เตียง
-
2:08 - 2:10แล้วบางอย่างในตัวผมก็แข็งทื่อ
-
2:12 - 2:15ผมรอดูว่าเขาจะหยิบอะไรออกมา
-
2:15 - 2:18และแล้วเขาก็หยิบกล่องออกมา
-
2:19 - 2:24ข้างในนั้นมีจดหมายทุกฉบับที่เขาได้รับ
-
2:24 - 2:26มาจากนักเดินทางต่างชาติ
-
2:27 - 2:29และบางฉบับเขาได้แปะ
-
2:29 - 2:33ภาพถ่ายขาวดำซีด ๆ
-
2:33 - 2:35ของเพื่อนต่างชาติคนใหม่
-
2:36 - 2:40เราลาจากกันในคืนนั้น
-
2:40 - 2:43แล้วผมก็ตระหนักว่าเขาได้แสดงให้เห็น
-
2:43 - 2:45เคล็ดลับของการเดินทาง
-
2:45 - 2:47ซึ่งคือการกล้าโผเข้าใส่
-
2:47 - 2:50ทั้งภายในและภายนอก
-
2:50 - 2:52สู่สถานที่ที่คุณจะไม่มีวันไปในโอกาสอื่น
-
2:53 - 2:55สู่การผจญความไม่แน่นอน
-
2:56 - 2:57ความครุมเครือ
-
2:57 - 2:59หรือแม้แต่ความกลัว
-
3:00 - 3:03ที่บ้าน มันเป็นเรื่องง่ายดายที่อันตราย
-
3:03 - 3:05ที่จะคิดว่าเราอยู่เหนือทุกสิ่ง
-
3:06 - 3:10แต่ที่โลกภายนอก เราจะรู้ตัวทุกช่วงขณะ
ว่ามันไม่เป็นเช่นนั้น -
3:10 - 3:13แต่คุณก็ไม่ต้อยต่ำกว่าทุกสิ่งเช่นกัน
-
3:14 - 3:17ทุกหนทุกแห่ง ผู้คนต่างอยากปักหลัก
-
3:17 - 3:19ราล์ฟ วอลโด เอเมอร์สัน ได้เตือนพวกเรา
-
3:19 - 3:22"ตราบเท่าที่เรายังไม่ปักหลัก
-
3:22 - 3:24ก็ยังมีความหวังรอเราอยู่"
-
3:25 - 3:27ในการเสวนาครั้งนี้ เราโชคดีเหลือเกิน
-
3:27 - 3:31ที่ได้ฟังแนวคิดใหม่ ๆ ที่เบิกบานใจ
และการค้นพบหลายอย่าง -
3:31 - 3:33และแน่นอนในทุกหนทาง
-
3:33 - 3:36ที่ความรู้ได้ถูกขับเคลื่อนอย่างสุดเหวี่ยง
-
3:37 - 3:40แต่ในบางเวลา เมื่อความรู้อันตธานไป
-
3:41 - 3:42และนั้นคือช่วงที่
-
3:42 - 3:45ชีวิตได้ถูกตัดสินอย่างแท้จริง
-
3:46 - 3:48คุณตกหลุมรัก
-
3:48 - 3:50คุณสูญเสียเพื่อน
-
3:51 - 3:52สูญสิ้นแสงสว่าง
-
3:53 - 3:58เมื่อตอนนั้น เมื่อคุณหลงทางหรือลำบาก
หรือย่อท้อ -
3:58 - 4:00คุณจะรู้ว่าจริง ๆ คุณคือใคร
-
4:02 - 4:06ผมไม่คิดว่าความไม่รู้คือลาภอันประเสริฐ
-
4:06 - 4:09วิทยาศาสตร์ทำให้ชีวิตเรา
-
4:09 - 4:12สดใสขึ้น ยืนยาวขึ้นและสุขภาพดีขึ้น
-
4:13 - 4:18ผมขอบคุณบรรดาอาจารย์ทุกขณะ
ที่ท่านได้สอนกฏของฟิสิกส์ -
4:18 - 4:21และแสดงให้เห็นว่าสามคูณสามเท่ากับเก้า
-
4:22 - 4:25ซึ่งผมสามารถนับนิ้วหาคำตอบ
-
4:25 - 4:27ได้ตลอดไม่ว่าจะกลางวันหรือกลางคืน
-
4:29 - 4:30แต่เมื่อนักคณิตศาสตร์บอกผม
-
4:30 - 4:34ว่าลบสามคูณลบสามเท่ากับเก้า
-
4:34 - 4:39มันเป็นเรื่องของตรรกะซึ่งรู้สึก
เหมือนกับความเชื่อใจ -
4:41 - 4:44สิ่งตรงข้ามกับความรู้ หรืออีกนัยหนึ่ง
ไม่ใช่ความไม่รู้เสมอไป -
4:45 - 4:46มันอาจจะเป็นความพิศวง
-
4:46 - 4:48หรือเรื่องลึกลับ
-
4:48 - 4:49ความน่าจะเป็น
-
4:50 - 4:54และในชีวิตผม ผมพบว่าสิ่งที่ผมไม่รู้
-
4:54 - 4:56ได้ฉุดผมและผลักดันผมไปข้างหน้า
-
4:56 - 4:59มากกว่าสิ่งที่ผมรู้เสียอีก
-
5:00 - 5:02และก็เป็นสิ่งที่ผมไม่รู้อีก
-
5:02 - 5:05ที่พาผมใกล้ชิดกับคนรอบข้าง
-
5:07 - 5:09ทุกเดือนพฤศจิกายนแปดปีแล้ว
และไม่นานมานี้ -
5:09 - 5:13ผมร่วมเดินทางกับดาไลลามะไปทั่วญี่ปุ่นทุกปี
-
5:14 - 5:17และมีสิ่งหนึ่งที่ท่านพูดทุกวัน ๆ
-
5:17 - 5:21เป็นคำพูดที่มอบหลักประกัน
และความมั่นใจให้แก่ผู้คนได้อย่างมาก -
5:21 - 5:23คำพูดนั้นคือ "อาตมาไม่รู้"
-
5:24 - 5:26"ทิเบตจะเป็นยังไงต่อ"
-
5:27 - 5:30"เมื่อไหร่โลกเราจะได้พบสันติสุข"
-
5:31 - 5:33"หนทางไหนดีที่สุดในการเลี้ยงลูก"
-
5:34 - 5:37"พูดจริง ๆ" จากผู้เฉลียวฉลาด
-
5:37 - 5:38"อาตมาไม่รู้"
-
5:40 - 5:44เจ้าของรางวัลโนเบลสาขาเศรษฐศาสตร์
แดเนียล คาฮ์นะมัน -
5:44 - 5:48ได้ใช้เวลากว่า 60 ปีวิจัยพฤติกรรมมนุษย์
-
5:48 - 5:50และบทสรุปก็คือ
-
5:50 - 5:55เราต่างมีความมมั่นใจเหลือล้น
กับสิ่งที่เราคิดว่ารู้ -
5:55 - 5:57มากกว่าที่ควรจะเป็นอยู่เสมอ
-
5:57 - 5:59และเขาได้อธิบายอย่างน่าจดจำว่า เรามี
-
5:59 - 6:04"ความสามารถไร้ขีดจำกัด
ที่จะไม่สนใจความไม่รู้" -
6:05 - 6:10เรารู้--อ้างอิง ไม่อ้างอิง--
ว่าทีมเราจะต้องชนะสุดสัปดาห์นี้แน่ -
6:10 - 6:12และเราจดจำความรู้นั้น
-
6:12 - 6:15นาน ๆ ครั้งที่เราเดาถูก
-
6:16 - 6:18ตลอดเวลา เราอยู่กับความไม่รู้
-
6:19 - 6:23และนั่นคือที่ซึ่งการใกล้ชิดความจริง
หลบซ่อนตัวอยู่ -
6:25 - 6:28คุณรู้หรือว่าคนรักคุณจะทำอะไรในวันพรุ่งนี้
-
6:29 - 6:30แล้วคุณอยากรู้ไหม
-
6:32 - 6:34พ่อแม่ของพวกเราทุกคน
เป็นอย่างที่บางคนเรียก -
6:34 - 6:36อดัม กับ อีฟ
-
6:36 - 6:40จะไม่มีวันตาย จนกว่าได้กินผลไม้แห่งชีวิต
-
6:41 - 6:43แต่นาทีที่พวกเขาเริ่มแทะ
-
6:43 - 6:45ผลไม้จากต้นไม้แห่งความรู้ดีรู้ชั่ว
-
6:45 - 6:47พวกเขาก็ไม่ไร้เดียงสาอีกต่อไป
-
6:48 - 6:51พวกเขารู้สึกเกิดความอับอายและความไม่สบายใจ
-
6:51 - 6:52ความละอายใจ
-
6:53 - 6:55และพวกเขาก็เรียนรู้ ช้าเกินไปบ้าง บางที
-
6:55 - 6:58ว่ามีของบางอย่างเท่านั้นที่เราจำเป็นต้องรู้
-
6:58 - 7:02แต่ก็มีหลายอย่าง มากมายเหลือเกิน
ที่ไม่ต้องรู้จะดีกว่า -
7:04 - 7:06ตอนที่ผมเป็นเด็ก
-
7:06 - 7:09แน่นอน ผมรู้หมดทุกอย่าง
-
7:09 - 7:14ผมได้ใช้เวลา 20 ปีในห้องเรียน
เพื่อสะสมความรู้ต่าง ๆ -
7:14 - 7:16และผมก็ได้เข้าสู่ธุรกิจสื่อข้อมูลจริง ๆ
-
7:16 - 7:18เขียนบทความให้ Time Magazine
-
7:19 - 7:24และได้ไปยังญี่ปุ่นเป็นครั้งแรก
เป็นเวลากว่าสองอาทิตย์ครึ่ง -
7:24 - 7:28และผมก็กลับมาพร้อมเรียงความ 40 หน้า
-
7:28 - 7:31อธิบายรายละเอียดล่าสุดของวัดญี่ปุ่น
-
7:31 - 7:34แฟชั่น เกมเบสบอล
-
7:34 - 7:36จิตวิญญาณญี่ปุ่น
-
7:37 - 7:40แต่ภายใต้สิ่งเหล่านั้น
-
7:40 - 7:43มีบางสิ่งที่ผมไม่อาจเข้าใจ
-
7:43 - 7:47ทำให้ผมต้องหาเหตุผลแต่ก็ยังไม่สามารถ
หาคำอธิบายได้ -
7:48 - 7:51ผมจึงตัดสินใจไปและอาศัยอยู่ที่ญี่ปุ่น
-
7:52 - 7:55ซึ่งตอนนี้ก็เป็นเวลากว่า 28 ปีแล้ว
-
7:55 - 7:58แต่ผมก็ยังไม่สามารถบอกคุณได้เต็มปาก
-
7:58 - 7:59เกี่ยวกับที่พักพิงของผม
-
8:00 - 8:02ซึ่งเป็นสิ่งที่แสนวิเศษ
-
8:02 - 8:04เพราะมันหมายความว่าทุก ๆ วัน
ผมจะเจอสิ่งใหม่ ๆ -
8:04 - 8:06และในระหว่างนั้น
-
8:06 - 8:10แค่ผมมองดูรอบ ๆ ก็เห็นสรรพสิ่งหลายแสนอย่าง
-
8:10 - 8:11ที่ผมจะไม่เคยรู้
-
8:13 - 8:15ความรู้เป็นของขวัญอันล้ำค่า
-
8:16 - 8:21แต่ความเข้าใจผิดนั้นอันตรายกว่าความไม่รู้
-
8:22 - 8:25ความคิดที่ว่าคุณรู้จักคนรัก
-
8:25 - 8:26หรือรู้จักศัตรู
-
8:27 - 8:28จะสามารถทรยศมากกว่า
-
8:28 - 8:31การยอมรับกับตนเองว่าไม่รู้จักพวกเขาเลย
-
8:32 - 8:36ทุกเช้าที่ญี่ปุ่น พระอาทิตย์จะสาดแสง
เข้ามาในห้องเดี่ยวเล็ก ๆ ของผม -
8:36 - 8:41ผมปวดร้าวอย่างยิ่งที่จะไม่พยากรณ์อากาศก่อน
-
8:41 - 8:42เพราะถ้าผมทำ
-
8:42 - 8:46จิตใจผมจะขุ่นมัวและวอกแวก
-
8:46 - 8:48แม้ว่าในวันนั้นอากาศจะสดใส
-
8:50 - 8:54ผมได้ทำงานเป็นนักเขียนมา 34 ปีแล้ว
-
8:55 - 8:58และมีสิ่งหนึ่งที่ผมได้เรียนรู้
-
8:58 - 9:01คือการแปรเปลี่ยนย่อมเข้ามา
เมื่อผมไม่เตรียมตัว -
9:01 - 9:03เมื่อผมไม่รู้ว่าอะไรจะเกิดขึ้น
-
9:03 - 9:08เมื่อผมไม่สามารถคิดว่า
ผมยิ่งใหญ่กว่าทุกสิ่งรอบตัว -
9:09 - 9:11และเหมือนเช่นความรักแท้
-
9:12 - 9:14หรือในช่วงวิกฤตชีวิต
-
9:15 - 9:18ทันใดนั้น เรากลับมาที่รถสามล้ออีกครั้ง
-
9:18 - 9:22และเรากำลังตายจากโลกกว้าง
ถนนที่ไฟสว่างไสว -
9:22 - 9:26และเราได้ตระหนัก ถึงกฏข้อแรกของการเดินทาง
อย่างแท้จริง -
9:26 - 9:28และกฏของชีวิตอีกเช่นกัน
-
9:29 - 9:34คุณแข็งแกร่งได้ตราบเท่าที่คุณพร้อมจะยอมแพ้
-
9:36 - 9:38สุดท้ายแล้วบางที
-
9:38 - 9:39การเป็นมนุษย์
-
9:39 - 9:41มันช่างสำคัญมากกว่า
-
9:41 - 9:44การได้ล่วงรู้ทุกสิ่ง
-
9:45 - 9:46ขอบคุณครับ
-
9:46 - 9:53(ตบมือ)
- Title:
- ความงดงามของสิ่งที่คุณไม่มีวันรู้
- Speaker:
- พิโก ไอเยอร์
- Description:
-
more » « less
เกือบ 30 ปีที่แล้ว ที่ พิโก ไอเยอร์ ได้ไปที่ญี่ปุ่นและตกหลุมรักมันจนเขาต้องย้ายไปอาศัยอยู่ที่นั้น ผู้สังเกตจิตวิญญาณของความเป็นมนุษย์ ไอเยอร์ ได้สารภาพว่าตอนนี่เขารู้สึกว่าเขารู้น้อยลงเกี่ยวกับญี่ปุ่นหรือแทบทุกอย่างรอบตัว น้อยกว่าที่เขาเคยรู้เมื่อสามทศวรรษก่อนเสียอีก ในบทพูดที่เปี่ยมล้นด้วยปัญญา ไอเยอร์ ได้เปิดมุมมองที่น่าสงสัยเกี่ยวกับความรู้ที่สั่งสมมา ว่า "ยิ่งเรารู้มากเท่าไรเราก็ยิ่งดูเหมือนรู้น้อยลงเท่านั้น"
- Video Language:
- English
- Team:
closed TED
- Project:
- TEDTalks
- Duration:
- 10:05
|
Unnawut Leepaisalsuwanna approved Thai subtitles for The beauty of what we'll never know | |
|
|
Unnawut Leepaisalsuwanna edited Thai subtitles for The beauty of what we'll never know | |
|
Rawee Ma accepted Thai subtitles for The beauty of what we'll never know | |
|
|
Rawee Ma edited Thai subtitles for The beauty of what we'll never know | |
|
Phiratath Nopratanawong edited Thai subtitles for The beauty of what we'll never know | |
|
|
Phiratath Nopratanawong edited Thai subtitles for The beauty of what we'll never know | |
|
|
Rawee Ma declined Thai subtitles for The beauty of what we'll never know | |
|
|
Rawee Ma edited Thai subtitles for The beauty of what we'll never know |