0:00:01.436,0:00:04.643
เช้าวันหนึ่งในตุลาคมที่ร้อนรุ่ม

0:00:04.667,0:00:07.377
ผมลงจากรถไฟเที่ยวกลางคืน

0:00:07.401,0:00:08.559
ในมันดาเลย์

0:00:08.583,0:00:11.701
เมืองหลวงเก่าของพม่า

0:00:11.725,0:00:13.142
หรือ เมียนมา

0:00:13.660,0:00:17.858
และที่ท้องถนนผมได้ไปเจอกับกลุ่มชายฉกรรจ์

0:00:17.882,0:00:21.775
กำลังยืนอยู่ข้างรถสามล้อ

0:00:21.799,0:00:23.169
หนึ่งในนั้นเข้ามาหาผม

0:00:23.193,0:00:25.375
และเสนอที่จะนำเที่ยว

0:00:26.615,0:00:29.279
ราคาที่เขาเสนอช่างน่าตกใจ

0:00:29.832,0:00:33.820
มันถูกเสียกว่าช็อคโกแล๊ตแท่งหนึ่งเสียอีก

0:00:33.844,0:00:36.985
ดังนั้นผมจึงปีนขึ้นไปบนรถสามล้อของเขา

0:00:37.009,0:00:42.880
แล้วเขาก็เริ่มปั่นพาเราไปอย่างช้า ๆ[br]ระหว่างพระราชวังและเจดีย์

0:00:43.972,0:00:49.271
ในระหว่างนั้นเขาก็เล่าเรื่อง[br]การที่เขาจากหมู่บ้านสู่เมืองหลวง

0:00:49.295,0:00:51.674
เขามีใบปริญญาสาขาคณิตศาสตร์

0:00:51.698,0:00:54.025
ความฝันของเขาคือการเป็นอาจารย์

0:00:54.445,0:00:59.257
แต่แน่นอนชีวิตมันยากลำบาก[br]ภายใต้การปกครองของทหาร

0:00:59.281,0:01:03.401
สุดท้ายนี่เป็นงานเดียวที่ใช้เลี้ยงปากท้อง

0:01:04.796,0:01:08.737
หลายคืน เขาบอกผมว่าเขาต้องนอนบนสามล้อ

0:01:08.761,0:01:13.147
เพื่อจะได้ลูกค้าคนแรกจากรถไฟ

0:01:15.543,0:01:19.392
ไม่นานนักเราก็พบว่า

0:01:19.416,0:01:21.082
เรามีอะไรเหมือนกันหลายอย่าง

0:01:21.106,0:01:22.967
เราเกิดในช่วงยุค 20

0:01:22.991,0:01:26.203
เราต่างหลงไหลในวัฒนธรรมต่างชาติ

0:01:26.734,0:01:28.658
แล้วเขาก็ชวนผมไปที่บ้าน

0:01:30.056,0:01:33.863
เราละจากถนนที่เต็มไปด้วยผู้คน

0:01:33.887,0:01:38.097
แล้วเริ่มกระดอนไปตามซอยเปลี่ยวอันขรุขระ

0:01:38.121,0:01:40.469
ที่มีกระท่อมผุ ๆ ตลอดทาง

0:01:40.493,0:01:43.335
ผมไม่รู้เลยว่าตอนนี้ผมอยู่ไหน

0:01:44.136,0:01:47.818
แล้วผมก็ได้ตระหนักว่า[br]ตอนนี้อะไรก็เกิดขึ้นได้

0:01:47.842,0:01:50.284
ผมอาจถูกปล้นหรือถูกจี้

0:01:50.308,0:01:51.624
หรืออาจแย่กว่านั้น

0:01:51.648,0:01:53.032
ไม่มีทางรู้ได้เลย

0:01:54.309,0:01:58.006
แล้วเขาก็หยุดลงและนำทางผมเข้าไปในกระท่อม

0:01:58.030,0:02:01.354
ที่มีเพียงห้องเล็ก ๆ ห้องเดียว

0:02:02.228,0:02:04.405
แล้วเขาก็ก้มลง

0:02:04.429,0:02:06.371
ล้วงมือเข้าไปใต้เตียง

0:02:07.608,0:02:09.786
แล้วบางอย่างในตัวผมก็แข็งทื่อ

0:02:12.046,0:02:14.746
ผมรอดูว่าเขาจะหยิบอะไรออกมา

0:02:15.361,0:02:18.371
และแล้วเขาก็หยิบกล่องออกมา

0:02:19.295,0:02:24.226
ข้างในนั้นมีจดหมายทุกฉบับที่เขาได้รับ

0:02:24.250,0:02:26.291
มาจากนักเดินทางต่างชาติ

0:02:27.001,0:02:29.103
และบางฉบับเขาได้แปะ

0:02:29.127,0:02:32.518
ภาพถ่ายขาวดำซีด ๆ

0:02:32.542,0:02:34.746
ของเพื่อนต่างชาติคนใหม่

0:02:36.387,0:02:40.014
เราลาจากกันในคืนนั้น

0:02:40.038,0:02:42.625
แล้วผมก็ตระหนักว่าเขาได้แสดงให้เห็น

0:02:42.649,0:02:44.959
เคล็ดลับของการเดินทาง

0:02:44.983,0:02:47.039
ซึ่งคือการกล้าโผเข้าใส่

0:02:47.063,0:02:49.755
ทั้งภายในและภายนอก

0:02:49.779,0:02:52.294
สู่สถานที่ที่คุณจะไม่มีวันไปในโอกาสอื่น

0:02:52.990,0:02:55.498
สู่การผจญความไม่แน่นอน

0:02:55.928,0:02:57.101
ความครุมเครือ

0:02:57.498,0:02:58.780
หรือแม้แต่ความกลัว

0:03:00.298,0:03:02.737
ที่บ้าน มันเป็นเรื่องง่ายดายที่อันตราย

0:03:02.761,0:03:04.971
ที่จะคิดว่าเราอยู่เหนือทุกสิ่ง

0:03:05.810,0:03:09.822
แต่ที่โลกภายนอก เราจะรู้ตัวทุกช่วงขณะ[br]ว่ามันไม่เป็นเช่นนั้น

0:03:10.309,0:03:12.855
แต่คุณก็ไม่ต้อยต่ำกว่าทุกสิ่งเช่นกัน

0:03:14.235,0:03:17.137
ทุกหนทุกแห่ง ผู้คนต่างอยากปักหลัก

0:03:17.161,0:03:19.440
ราล์ฟ วอลโด เอเมอร์สัน ได้เตือนพวกเรา

0:03:19.464,0:03:22.140
"ตราบเท่าที่เรายังไม่ปักหลัก

0:03:22.164,0:03:23.850
ก็ยังมีความหวังรอเราอยู่"

0:03:24.891,0:03:27.318
ในการเสวนาครั้งนี้ เราโชคดีเหลือเกิน

0:03:27.342,0:03:30.795
ที่ได้ฟังแนวคิดใหม่ ๆ ที่เบิกบานใจ[br]และการค้นพบหลายอย่าง

0:03:30.819,0:03:32.575
และแน่นอนในทุกหนทาง

0:03:32.599,0:03:35.922
ที่ความรู้ได้ถูกขับเคลื่อนอย่างสุดเหวี่ยง

0:03:36.797,0:03:40.026
แต่ในบางเวลา เมื่อความรู้อันตธานไป

0:03:40.802,0:03:42.026
และนั้นคือช่วงที่

0:03:42.050,0:03:44.685
ชีวิตได้ถูกตัดสินอย่างแท้จริง

0:03:45.825,0:03:47.507
คุณตกหลุมรัก

0:03:48.093,0:03:49.928
คุณสูญเสียเพื่อน

0:03:50.893,0:03:52.465
สูญสิ้นแสงสว่าง

0:03:53.000,0:03:58.014
เมื่อตอนนั้น เมื่อคุณหลงทางหรือลำบาก[br]หรือย่อท้อ

0:03:58.038,0:04:00.200
คุณจะรู้ว่าจริง ๆ คุณคือใคร

0:04:02.224,0:04:05.552
ผมไม่คิดว่าความไม่รู้คือลาภอันประเสริฐ

0:04:06.193,0:04:09.324
วิทยาศาสตร์ทำให้ชีวิตเรา

0:04:09.348,0:04:11.816
สดใสขึ้น ยืนยาวขึ้นและสุขภาพดีขึ้น

0:04:12.825,0:04:17.652
ผมขอบคุณบรรดาอาจารย์ทุกขณะ[br]ที่ท่านได้สอนกฏของฟิสิกส์

0:04:17.676,0:04:21.189
และแสดงให้เห็นว่าสามคูณสามเท่ากับเก้า

0:04:21.678,0:04:24.503
ซึ่งผมสามารถนับนิ้วหาคำตอบ

0:04:24.527,0:04:26.869
ได้ตลอดไม่ว่าจะกลางวันหรือกลางคืน

0:04:28.802,0:04:30.414
แต่เมื่อนักคณิตศาสตร์บอกผม

0:04:30.438,0:04:33.961
ว่าลบสามคูณลบสามเท่ากับเก้า

0:04:33.985,0:04:38.854
มันเป็นเรื่องของตรรกะซึ่งรู้สึก[br]เหมือนกับความเชื่อใจ

0:04:40.674,0:04:44.435
สิ่งตรงข้ามกับความรู้ หรืออีกนัยหนึ่ง[br]ไม่ใช่ความไม่รู้เสมอไป

0:04:44.948,0:04:46.098
มันอาจจะเป็นความพิศวง

0:04:46.482,0:04:47.632
หรือเรื่องลึกลับ

0:04:47.964,0:04:49.147
ความน่าจะเป็น

0:04:49.894,0:04:53.731
และในชีวิตผม ผมพบว่าสิ่งที่ผมไม่รู้

0:04:53.755,0:04:56.434
ได้ฉุดผมและผลักดันผมไปข้างหน้า

0:04:56.458,0:04:59.026
มากกว่าสิ่งที่ผมรู้เสียอีก

0:05:00.222,0:05:02.021
และก็เป็นสิ่งที่ผมไม่รู้อีก

0:05:02.045,0:05:05.439
ที่พาผมใกล้ชิดกับคนรอบข้าง

0:05:06.549,0:05:08.549
ทุกเดือนพฤศจิกายนแปดปีแล้ว [br]และไม่นานมานี้

0:05:08.573,0:05:13.001
ผมร่วมเดินทางกับดาไลลามะไปทั่วญี่ปุ่นทุกปี

0:05:14.001,0:05:17.101
และมีสิ่งหนึ่งที่ท่านพูดทุกวัน ๆ

0:05:17.125,0:05:20.672
เป็นคำพูดที่มอบหลักประกัน[br]และความมั่นใจให้แก่ผู้คนได้อย่างมาก

0:05:20.696,0:05:22.754
คำพูดนั้นคือ "อาตมาไม่รู้"

0:05:24.325,0:05:26.202
"ทิเบตจะเป็นยังไงต่อ"

0:05:27.226,0:05:30.206
"เมื่อไหร่โลกเราจะได้พบสันติสุข"

0:05:30.765,0:05:32.826
"หนทางไหนดีที่สุดในการเลี้ยงลูก"

0:05:34.134,0:05:37.205
"พูดจริง ๆ" จากผู้เฉลียวฉลาด

0:05:37.229,0:05:38.466
"อาตมาไม่รู้"

0:05:40.117,0:05:43.818
เจ้าของรางวัลโนเบลสาขาเศรษฐศาสตร์ [br]แดเนียล คาฮ์นะมัน

0:05:43.842,0:05:48.345
ได้ใช้เวลากว่า 60 ปีวิจัยพฤติกรรมมนุษย์

0:05:48.369,0:05:50.401
และบทสรุปก็คือ

0:05:50.425,0:05:55.039
เราต่างมีความมมั่นใจเหลือล้น[br]กับสิ่งที่เราคิดว่ารู้

0:05:55.063,0:05:56.788
มากกว่าที่ควรจะเป็นอยู่เสมอ

0:05:56.812,0:05:59.471
และเขาได้อธิบายอย่างน่าจดจำว่า เรามี

0:05:59.495,0:06:03.699
"ความสามารถไร้ขีดจำกัด[br]ที่จะไม่สนใจความไม่รู้"

0:06:04.849,0:06:09.936
เรารู้--อ้างอิง ไม่อ้างอิง--[br]ว่าทีมเราจะต้องชนะสุดสัปดาห์นี้แน่

0:06:09.960,0:06:12.129
และเราจดจำความรู้นั้น

0:06:12.153,0:06:14.502
นาน ๆ ครั้งที่เราเดาถูก

0:06:15.582,0:06:18.425
ตลอดเวลา เราอยู่กับความไม่รู้

0:06:19.319,0:06:22.794
และนั่นคือที่ซึ่งการใกล้ชิดความจริง[br]หลบซ่อนตัวอยู่

0:06:24.580,0:06:27.513
คุณรู้หรือว่าคนรักคุณจะทำอะไรในวันพรุ่งนี้

0:06:28.673,0:06:29.946
แล้วคุณอยากรู้ไหม

0:06:31.621,0:06:34.434
พ่อแม่ของพวกเราทุกคน [br]เป็นอย่างที่บางคนเรียก

0:06:34.458,0:06:35.617
อดัม กับ อีฟ

0:06:35.641,0:06:39.799
จะไม่มีวันตาย จนกว่าได้กินผลไม้แห่งชีวิต

0:06:40.631,0:06:42.829
แต่นาทีที่พวกเขาเริ่มแทะ

0:06:42.853,0:06:45.435
ผลไม้จากต้นไม้แห่งความรู้ดีรู้ชั่ว

0:06:45.459,0:06:47.263
พวกเขาก็ไม่ไร้เดียงสาอีกต่อไป

0:06:47.808,0:06:50.833
พวกเขารู้สึกเกิดความอับอายและความไม่สบายใจ

0:06:50.857,0:06:52.054
ความละอายใจ

0:06:52.865,0:06:55.233
และพวกเขาก็เรียนรู้ ช้าเกินไปบ้าง บางที

0:06:55.257,0:06:57.997
ว่ามีของบางอย่างเท่านั้นที่เราจำเป็นต้องรู้

0:06:58.021,0:07:01.968
แต่ก็มีหลายอย่าง มากมายเหลือเกิน[br]ที่ไม่ต้องรู้จะดีกว่า

0:07:03.999,0:07:05.924
ตอนที่ผมเป็นเด็ก

0:07:05.948,0:07:09.266
แน่นอน ผมรู้หมดทุกอย่าง

0:07:09.290,0:07:13.502
ผมได้ใช้เวลา 20 ปีในห้องเรียน[br]เพื่อสะสมความรู้ต่าง ๆ

0:07:13.526,0:07:16.245
และผมก็ได้เข้าสู่ธุรกิจสื่อข้อมูลจริง ๆ

0:07:16.269,0:07:18.419
เขียนบทความให้ Time Magazine

0:07:19.129,0:07:24.305
และได้ไปยังญี่ปุ่นเป็นครั้งแรก[br]เป็นเวลากว่าสองอาทิตย์ครึ่ง

0:07:24.329,0:07:27.609
และผมก็กลับมาพร้อมเรียงความ 40 หน้า

0:07:27.633,0:07:31.197
อธิบายรายละเอียดล่าสุดของวัดญี่ปุ่น

0:07:31.221,0:07:33.903
แฟชั่น เกมเบสบอล

0:07:34.490,0:07:35.649
จิตวิญญาณญี่ปุ่น

0:07:37.276,0:07:39.606
แต่ภายใต้สิ่งเหล่านั้น

0:07:39.630,0:07:42.807
มีบางสิ่งที่ผมไม่อาจเข้าใจ

0:07:42.831,0:07:47.325
ทำให้ผมต้องหาเหตุผลแต่ก็ยังไม่สามารถ[br]หาคำอธิบายได้

0:07:48.087,0:07:51.296
ผมจึงตัดสินใจไปและอาศัยอยู่ที่ญี่ปุ่น

0:07:52.450,0:07:55.201
ซึ่งตอนนี้ก็เป็นเวลากว่า 28 ปีแล้ว

0:07:55.225,0:07:57.625
แต่ผมก็ยังไม่สามารถบอกคุณได้เต็มปาก

0:07:57.649,0:07:59.313
เกี่ยวกับที่พักพิงของผม

0:08:00.222,0:08:01.569
ซึ่งเป็นสิ่งที่แสนวิเศษ

0:08:01.593,0:08:04.473
เพราะมันหมายความว่าทุก ๆ วัน[br]ผมจะเจอสิ่งใหม่ ๆ

0:08:04.497,0:08:05.988
และในระหว่างนั้น

0:08:06.012,0:08:09.906
แค่ผมมองดูรอบ ๆ ก็เห็นสรรพสิ่งหลายแสนอย่าง

0:08:09.930,0:08:11.231
ที่ผมจะไม่เคยรู้

0:08:12.964,0:08:15.430
ความรู้เป็นของขวัญอันล้ำค่า

0:08:16.452,0:08:21.007
แต่ความเข้าใจผิดนั้นอันตรายกว่าความไม่รู้

0:08:21.895,0:08:24.528
ความคิดที่ว่าคุณรู้จักคนรัก

0:08:25.115,0:08:26.272
หรือรู้จักศัตรู

0:08:26.621,0:08:28.076
จะสามารถทรยศมากกว่า

0:08:28.100,0:08:30.548
การยอมรับกับตนเองว่าไม่รู้จักพวกเขาเลย

0:08:31.937,0:08:36.409
ทุกเช้าที่ญี่ปุ่น พระอาทิตย์จะสาดแสง[br]เข้ามาในห้องเดี่ยวเล็ก ๆ ของผม

0:08:36.433,0:08:40.791
ผมปวดร้าวอย่างยิ่งที่จะไม่พยากรณ์อากาศก่อน

0:08:40.815,0:08:42.453
เพราะถ้าผมทำ

0:08:42.477,0:08:45.740
จิตใจผมจะขุ่นมัวและวอกแวก

0:08:45.764,0:08:48.278
แม้ว่าในวันนั้นอากาศจะสดใส

0:08:50.160,0:08:54.353
ผมได้ทำงานเป็นนักเขียนมา 34 ปีแล้ว

0:08:54.816,0:08:57.696
และมีสิ่งหนึ่งที่ผมได้เรียนรู้

0:08:57.720,0:09:01.256
คือการแปรเปลี่ยนย่อมเข้ามา[br]เมื่อผมไม่เตรียมตัว

0:09:01.280,0:09:03.457
เมื่อผมไม่รู้ว่าอะไรจะเกิดขึ้น

0:09:03.481,0:09:08.008
เมื่อผมไม่สามารถคิดว่า[br]ผมยิ่งใหญ่กว่าทุกสิ่งรอบตัว

0:09:09.191,0:09:11.097
และเหมือนเช่นความรักแท้

0:09:11.643,0:09:13.919
หรือในช่วงวิกฤตชีวิต

0:09:14.929,0:09:18.371
ทันใดนั้น เรากลับมาที่รถสามล้ออีกครั้ง

0:09:18.395,0:09:22.430
และเรากำลังตายจากโลกกว้าง[br]ถนนที่ไฟสว่างไสว

0:09:22.454,0:09:26.118
และเราได้ตระหนัก ถึงกฏข้อแรกของการเดินทาง[br]อย่างแท้จริง

0:09:26.142,0:09:27.868
และกฏของชีวิตอีกเช่นกัน

0:09:29.090,0:09:33.829
คุณแข็งแกร่งได้ตราบเท่าที่คุณพร้อมจะยอมแพ้

0:09:35.512,0:09:37.521
สุดท้ายแล้วบางที

0:09:37.545,0:09:38.739
การเป็นมนุษย์

0:09:39.262,0:09:41.015
มันช่างสำคัญมากกว่า

0:09:41.039,0:09:43.694
การได้ล่วงรู้ทุกสิ่ง

0:09:44.763,0:09:45.949
ขอบคุณครับ

0:09:45.973,0:09:52.596
(ตบมือ)