Return to Video

เหตุผลของความยากจนที่ซ่อนอยู่ ที่โลกจำเป็นจะต้องจัดการตั้งแต่วันนี้

  • 0:01 - 0:04
    ด้วยความสัตย์จริงเลยนะครับ
    ด้วยบุคลิกภาพผมแล้วเนี่ย
  • 0:04 - 0:06
    ผมไม่ค่อยร้องไห้บ่อยนักหรอกครับ
  • 0:07 - 0:11
    ซึ่งผมคิดว่าสำหรับอาชีพของผม
    มันเป็นเรื่องที่ดีทีเดียว
  • 0:11 - 0:13
    ผมเป็นนักกฎหมายด้านสิทธิพลเมืองครับ
  • 0:13 - 0:16
    และผมได้พบเห็นเรื่องราวสะเทือนใจ
    ในโลกนี้จำนวนมาก
  • 0:17 - 0:21
    ผมเริ่มต้นอาชีพด้วยการเป็นตำรวจ
    ปราบปรามคดีผิดกฎหมายในสหรัฐอเมริกา
  • 0:21 - 0:24
    ในปี 1994 ผมถูกส่งไปรวันดา
  • 0:24 - 0:29
    เพื่อทำหน้าที่ผู้อำนวยการ
    งานสืบสวนการฆ่าล้างเผ่าพันธ์ของสหประชาชาติ
  • 0:30 - 0:34
    ผมพบว่าน้ำตาไม่ได้ช่วยอะไรมากมายนัก
  • 0:34 - 0:37
    เมื่อคุณพยายามสืบสวนการฆ่าล้างเผ่าพันธ์
  • 0:37 - 0:42
    สิ่งที่ผมต้องเห็น ต้องรู้สึก ต้องสัมผัส
  • 0:42 - 0:45
    มันเกินกว่าจะบรรยายได้
  • 0:46 - 0:49
    สิ่งที่ผมสามารถบอกพวกคุณได้ก็คือ
  • 0:49 - 0:51
    การฆ่าล้างเผ่าพันธ์ชาวรวันดานั้น
  • 0:51 - 0:57
    คือหนึ่งในความล้มเหลวอย่างใหญ่หลวงที่สุด
    ของโลกของความเห็นอกเห็นใจอย่างธรรมดา
  • 0:58 - 1:01
    คำว่า "compassion"
    แท้จริงแล้วมาจากคำในภาษาละติน 2 คำ
  • 1:01 - 1:07
    คือ คำว่า "cum passio" ซึ่งแปล
    อย่างง่ายๆว่า "ทุกข์ทรมานกับ"
  • 1:07 - 1:10
    และหลายสิ่งที่ผมได้เห็นและได้ประสบ
  • 1:10 - 1:13
    ในรวันดา ในขณะที่ผมได้เข้าไปใกล้
    กับความทุกข์ทรมานของมนุษยชาติ
  • 1:13 - 1:16
    ในช่วงเวลาเหล่านั้น มันทำให้ผมหลั่งน้ำตา
  • 1:16 - 1:19
    ผมเพียงแต่หวังให้ผมและคนที่เหลือบนโลกนี้
  • 1:19 - 1:21
    ได้เคลื่อนไหวก่อนหน้านี้
  • 1:21 - 1:23
    และไม่ใช่แค่เพียงเพื่อร้องไห้
  • 1:23 - 1:27
    แต่เพื่อหยุดยั้ง
    การฆ่าล้างเผ่าพันธ์อย่างแท้จริง
  • 1:27 - 1:29
    ในอีกด้านหนึ่ง
    ผมได้เข้าไปเกี่ยวข้องอย่างต่อเนื่อง
  • 1:29 - 1:35
    กับหนึ่งในความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่
    ของโลกของความเห็นอกเห็นใจ
  • 1:35 - 1:38
    นั่นคือการต่อสู้กับความยากจนทั่วโลก
  • 1:38 - 1:41
    มันอาจจะเป็นสาเหตุหนึ่ง
    ที่เชื่อมโยงให้พวกเราทุกคนมาอยู่ที่นี่
  • 1:41 - 1:43
    ผมไม่รู้ว่าบทเริ่มต้นของพวกคุณ
  • 1:43 - 1:46
    อาจจะเป็นการร้องประสานเสียง
    เพลง "We Are the World,"
  • 1:46 - 1:50
    หรืออาจจะเป็นรูปภาพของเด็ก
    ที่ได้รับการอุปการะบนประตูตู้เย็นของคุณ
  • 1:50 - 1:54
    หรืออาจจะเป็นวันเกิด
    ที่คุณบริจาคน้ำดื่มสะอาด
  • 1:54 - 1:58
    ผมจำได้ไม่แน่ชัดว่าอะไร
    คือจุดเริ่มต้นให้ผมรู้จักกับความยากจน
  • 1:58 - 2:01
    แต่ผมจำเรื่องที่สะเทือนใจที่สุดได้ครับ
  • 2:01 - 2:03
    มันคือเมื่อตอนที่พบได้พบกับวีนัส
  • 2:03 - 2:06
    เธอเป็นคุณแม่จากประเทศแซมเบียครับ
  • 2:06 - 2:10
    เธอมีลูก 3 คน และเธอเป็นแม่หม้าย
  • 2:10 - 2:13
    ตอนที่ผมพบเธอนั้น เธอเดินเท้า
    มาเป็นระยะทาง 12 ไมลล์
  • 2:13 - 2:16
    ด้วยเสื้อผ้าเพียงชุดเดียวที่เธอมี
  • 2:16 - 2:20
    เข้ามาในเมืองหลวง
    เพื่อแบ่งปันเรื่องราวของเธอ
  • 2:20 - 2:24
    เธอนั่งลงคุยกับผมเป็นชั่วโมงๆ
  • 2:24 - 2:28
    และนำผมเข้าไปรู้จักโลกของความยากจน
  • 2:28 - 2:31
    เธออธิบายว่ามันเป็นอย่างไร
    เมื่อถ่านไฟสำหรับการปรุงอาหาร
  • 2:31 - 2:35
    ค่อยๆมอดดับไปในที่สุด
  • 2:35 - 2:40
    เมื่อน้ำมันสำหรับทำอาหารหยดสุดท้ายหมดลง
  • 2:40 - 2:44
    เมื่ออาหารที่เหลืออยู่
    ที่แม้เธอจะพยายามอย่างที่สุด
  • 2:44 - 2:45
    ได้หมดลงไป
  • 2:46 - 2:49
    เธอต้องทนดูลูกชายคนเล็กสุดของเธอ ปีเตอร์
  • 2:49 - 2:52
    ทนทุกข์จากภาวะขาดสารอาหาร
  • 2:52 - 2:56
    ขาของเขาค่อยๆ งอจนใช้การไม่ได้
  • 2:56 - 2:59
    ตาของเขาค่อยๆ พร่ามัวจนกระทั่งมืดบอด
  • 2:59 - 3:03
    ในที่สุด ปีเตอร์ ก็จากไป
  • 3:06 - 3:12
    มากกว่า 50 ปีแล้วนะครับ เรื่องราวแบบนี้
    นำพาพวกเราไปสู่ความเห็นอกเห็นใจ
  • 3:12 - 3:15
    พวกเรา ที่มีลูกๆ ที่มีอันจะกิน
  • 3:15 - 3:17
    และพวกเราเคลื่อนไหวไม่เพียงแค่เพื่อ
    ให้ความสนใจเกี่ยวกับความยากจนโลก
  • 3:17 - 3:22
    แต่พยายามอย่างแท้จริงที่จะทำหน้าที่ของเรา
    ในการหยุดยั้งความทุกข์ทรมาน
  • 3:22 - 3:25
    ตอนนี้ มันมีพื้นที่เหลือเฟือสำหรับ
    การวิพากษ์วิจารณ์ที่พวกเรายังทำไม่มากพอ
  • 3:25 - 3:30
    และสิ่งที่พวกเราได้กระทำมา
    ยังไม่มีประสิทธิผลเพียงพอ
  • 3:30 - 3:33
    แต่ความจริงก็คือ
  • 3:33 - 3:36
    การต่อสู้กับความยากจนโลก
    อาจจะเป็นเรื่องที่แพร่หลายที่สุด
  • 3:36 - 3:42
    เป็นการรวมตัวกันทำงานที่ยาวที่สุดของ
    ปรากฏการณ์ความเมตตาของมนุษย์
  • 3:42 - 3:45
    ในประวัติศาสตร์ของสายพันธ์ของเรา
  • 3:45 - 3:48
    และผมอยากที่จะแบ่งปันข้อมูลเชิงลึก
    ที่น่าสะเทือนใจมากเรื่องนึงครับ
  • 3:48 - 3:53
    ซึ่งอาจจะเปลี่ยนวิธีคิดของเรา
    เกี่ยวกับการต่อสู้นั้นไปตลอดกาล
  • 3:53 - 3:55
    แต่ก่อนอื่น ขออนุญาตให้ผมได้เริ่ม
    จากเรื่องที่พวกคุณอาจจะรู้อยู่แล้วนะครับ
  • 3:55 - 3:59
    35 ปีก่อน ตอนที่ผมกำลังจะจบการศึกษา
    ระดับมัธยมศึกษาตอนปลาย
  • 3:59 - 4:05
    พวกเขาบอกเราว่าในทุกๆวัน มีเด็กประมาณ
    40,000 คนตายเพราะความยากจน
  • 4:05 - 4:10
    ตัวเลขนั้น ปัจจุบันลดลงเหลือ 17,000 คน
  • 4:10 - 4:12
    แน่นอนครับ ยังคงเยอะอยู่ดี
  • 4:12 - 4:14
    แต่นั่นหมายความว่า ทุกๆปี
  • 4:14 - 4:19
    มีเด็กประมาณแปดล้านคน
    ที่ไม่ต้องตายเพราะความยากจน
  • 4:20 - 4:22
    ยิ่งไปกว่านั้น จำนวนประชากรทั่วโลก
  • 4:22 - 4:24
    ที่กำลังดำรงชีวิตอยู่
    ด้วยความยากไร้อย่างที่สุด
  • 4:24 - 4:28
    หรือดำรงชีวิตอยู่ด้วยรายได้
    ประมาณ 1.25 ดอลล่าร์ ต่อวันนั้น
  • 4:28 - 4:31
    ลดลงจากร้อยละ 50
  • 4:31 - 4:34
    เหลือเพียงแค่ร้อยละ 15
  • 4:35 - 4:37
    นี่เป็นความคืบหน้า
    ที่สำคัญมากๆนะครับ
  • 4:37 - 4:42
    และมันเป็นสิ่งที่เหนือความคาดหมาย
    ของทุกคนที่คิดว่ามันจะเป็นไปได้
  • 4:42 - 4:45
    และผมคิดว่า พวกคุณและผม
  • 4:45 - 4:49
    ผมคิดว่า อย่างจริงใจเลยนะครับ มันเป็นสิ่งที่
    พวกเราสามารถรู้สึกภูมิใจได้ และมีกำลังใจ
  • 4:49 - 4:53
    ที่จะเห็นหนทางที่ความเห็นอกเห็นใจ
    มีพลังอย่างแท้จริง
  • 4:53 - 4:58
    ที่จะประสบความสำเร็จในการหยุดยั้ง
    ความทุกทรมานของคนหลายล้านคน
  • 4:58 - 5:03
    แต่ นี่คือสิ่งที่พวกคุณอาจจะไม่ค่อยได้ยิน
    เกี่ยวกับมันเท่าไหร่นัก
  • 5:03 - 5:08
    ถ้าคุณขยับเส้นแบ่งความยากจนขึ้น
    เป็นสองดอลล่าร์ต่อวัน
  • 5:08 - 5:11
    จะเห็นว่า โดยแท้จริงแล้ว
    คนจำนวนสองพันล้านคนเดิม
  • 5:11 - 5:14
    ที่เคยตกอยู่ใต้เส้นแบ่งความยากจน
    เมื่อตอนผมอยู่ชั้นมัธยมปลาย
  • 5:14 - 5:16
    ยังคงติดอยู่ที่เดิมครับ
  • 5:16 - 5:19
    35 ปีให้หลัง
  • 5:19 - 5:24
    แล้วทำไมหล่ะครับ ทำไมคนจำนวนมากมาย
    เป็นพันล้านคนยังคงตกอยู่ในความยากจนนั้น
  • 5:24 - 5:27
    เอาหล่ะ ลองพิจารณาถึงวีนัสกันสักครู่นะครับ
  • 5:27 - 5:31
    เป็นเวลากว่าทศวรรษแล้วครับ ที่ผมและภรรยา
    ได้เคลื่อนไหวด้วยความเห็นอกเห็นใจแบบทั่วๆไป
  • 5:31 - 5:34
    ให้การอุปการะเด็กๆ
    สนับสนุนเงินกู้ขนาดเล็ก
  • 5:34 - 5:37
    สนับสนุนการช่วยเหลือระหว่างประเทศ
    ในหลากหลายระดับ
  • 5:37 - 5:41
    แต่จนกระทั่งเมื่อผมได้คุยกับวีนัสจริงๆ
  • 5:41 - 5:43
    ผมไม่เคยรู้เลยว่า
    ไม่มีวิธีการใดๆ เลยที่กล่าวมา
  • 5:43 - 5:49
    ที่อธิบายได้อย่างแท้จริงว่าทำไม
    เธอถึงต้องทนดูลูกชายของเธอตาย
  • 5:50 - 5:54
    "พวกเราสบายดีค่ะ" วีนัสบอกกับผม
  • 5:54 - 5:59
    "จนกระทั่ง บรูตัส เริ่มสร้างปัญหา"
  • 5:59 - 6:02
    บรูตัสเป็นเพื่อนเพื่อนบ้านของวีนัสครับ
    และ "สร้างปัญหา"
  • 6:02 - 6:05
    หมายถึง สิ่งที่เกิดขึ้น
    หลังจากสามีของวีนัสตายหนึ่งวัน
  • 6:05 - 6:09
    เมื่อบรูตัสเข้ามา
    และโยนวีนัสและลูกๆ ออกไปจากบ้าน
  • 6:09 - 6:13
    ขโมยที่ดินทั้งหมด
    และปล้นเอาแผงขายของเธอและลูกๆไป
  • 6:14 - 6:19
    เห็นไหมครับ วีนัสถูกโยน
    เข้าไปสู่ความแร้นแค้นด้วยความรุนแรง
  • 6:21 - 6:23
    และมันก็ปรากฏกับผมว่า แน่นอนครับ
  • 6:23 - 6:27
    ไม่มีการอุปการะเด็กของผมใดๆ
    ไม่มีการให้กู้ยืมขนาดเล็กใดๆ
  • 6:27 - 6:31
    ไม่มีโครงการป้องกันความยากจนแบบดั้งเดิมใดๆ
  • 6:31 - 6:35
    ที่นำไปสู่การหยุดยั้งบรูตัส
  • 6:35 - 6:38
    เพราะกิจกรรมต่างๆเหล่านั้น
    ไม่ได้มีจุดมุ่งหมายอย่างนั้นครับ
  • 6:38 - 6:43
    เรื่องนี้ยิ่งชัดเจนมากยิ่งขึ้น
    เมื่อผมได้พบกับกริเซลด้า
  • 6:43 - 6:47
    เธอเป็นเด็กสาวที่ยิ่งใหญ่
    ที่อาศัยอยู่ในชุมชนที่ยากจนมาก
  • 6:47 - 6:49
    ในกัวเตมาลา
  • 6:49 - 6:51
    และสิ่งหนึ่งที่พวกเราได้เรียนรู้
    ในเวลาหลายๆปี
  • 6:51 - 6:54
    คือ บางทีสิ่งที่ทรงพลังที่สุด
  • 6:54 - 6:57
    ที่กริเซลด้าและครอบครัวของเธอทำได้
  • 6:57 - 6:59
    เพื่อให้กริเซลด้าและครอบครัว
    พ้นจากความยากจน
  • 6:59 - 7:03
    คือการทำให้เธอได้ไปโรงเรียนอย่างแน่นอน
  • 7:03 - 7:07
    นักวิชาการเรียกสิ่งนี้ว่า
    ผลกระทบของเด็กผู้หญิง (Girl Effect)
  • 7:07 - 7:11
    แต่ตอนที่พวกเราได้พบกริเซลด้า
    เธอไม่ได้ไปโรงเรียนครับ
  • 7:11 - 7:15
    ในความเป็นจริง
    เธอแทบไม่ได้ออกจากบ้านเลยด้วยซ้ำ
  • 7:16 - 7:18
    หลายวันก่อนที่พวกเราจะพบกับเธอ
  • 7:18 - 7:21
    ขณะที่เธอกำลังเดินกลับจากโบสถ์
    เพื่อกลับบ้านพร้อมๆ กับครอบครัวของเธอ
  • 7:21 - 7:23
    กลางวันแสกๆ
  • 7:23 - 7:27
    พวกผู้ชายจากชุมชนของเธอนั่นแหละ
    ฉุดเธอไปจากถนน
  • 7:27 - 7:30
    แล้วข่มขืนเธออย่างโหดร้าย
  • 7:30 - 7:34
    เห็นไหมครับ กริเซลด้ามีโอกาสทุกๆอย่าง
    ที่จะได้ไปโรงเรียน
  • 7:34 - 7:38
    เพียงแต่มันไม่ปลอดภัยในการเดินทาง
  • 7:38 - 7:40
    และไม่ใช่กริเซลด้าเพียงคนเดียวครับ
  • 7:40 - 7:43
    ทั่วโลก ผู้หญิงและเด็กหญิงที่ยากจน
  • 7:43 - 7:48
    อายุระหว่าง 15-44 ปี
  • 7:48 - 7:52
    พวกเธอ -- เมื่อผู้ตกเป็นเหยื่อ
    ของความรุนแรงในชีวิตประจำวัน
  • 7:52 - 7:56
    ของการละเมิดภายในประเทศ
    และความรุนแรงทางเพศ --
  • 7:56 - 8:01
    สองรูปแบบของการใช้ความรุนแรงเหล่านั้น
    เป็นสาเหตุของการเสียชีวิตและความพิการ
  • 8:01 - 8:08
    มากยิ่งกว่ามาลาเรีย อุบัติเหตุทางรถยนต์
    และสงครามรวมกัน
  • 8:11 - 8:16
    ความจริงก็คือ กลุ่มคนยากจนในโลกของเรา
    ติดอยู่ในระบบของความรุนแรงทั้งหมด
  • 8:16 - 8:20
    ยกตัวอย่างนะครับ ที่เอเชียใต้
    ผมอาจจะขับรถผ่านโรงสีข้าว
  • 8:20 - 8:23
    และเห็นผู้ชายแบกกระสอบข้าว
    หนักกว่า 100 ปอนด์
  • 8:23 - 8:25
    ไว้บนหลังบางๆ ของเขา
  • 8:25 - 8:27
    แต่ผมอาจจะไม่รู้เลย จนกระทั่งภายหลัง
  • 8:27 - 8:29
    ว่าแท้จริงแล้วเขาเป็นแรงงานทาส
  • 8:29 - 8:34
    ถูกล่ามไว้ด้วยความรุนแรงที่โรงสีข้าวนั่น
    ตั้งแต่ผมยังเรียนมัธยมปลาย
  • 8:35 - 8:38
    หลายทศวรรษของโครงการต่อต้านความยากจน
    ในชุมชนของเขา
  • 8:38 - 8:42
    ไม่เคยสามารถช่วยเหลือเขา
    หรือแม้แต่ทาสคนอื่นๆอีกนับร้อย
  • 8:42 - 8:46
    จากการถูกเฆี่ยนตี การข่มขืน และการทรมาน
  • 8:46 - 8:50
    ของความรุนแรงภายในโรงสีข้าวได้เลย
  • 8:50 - 8:54
    ในความเป็นจริง, ครึ่งศตวรรษ
    ของโครงการต่อต้านความยากจนต่างๆ
  • 8:54 - 8:58
    ได้ละทิ้งคนจนจำนวนมากไว้ในระบบทาส
  • 8:58 - 9:01
    มากกว่าช่วงเวลาใดๆ
    ในประวัติศาสตร์ของมวลมนุษยชาติ
  • 9:01 - 9:07
    ผู้เชี่ยวชาญหลายคนบอกกับพวกเราว่า
    ปัจจุบันมีคนประมาณ 35 ล้านคนอยู่ในระบบทาส
  • 9:07 - 9:11
    นั่นเป็นจำนวนพอๆ กับจำนวนประชากร
    ชาวแคนาดาทั้งประเทศ
  • 9:11 - 9:14
    ที่ซึ่งพวกเรานั่งอยู่ในวันนี้
  • 9:14 - 9:17
    นี่คือเหตุผลว่าทำไม ตลอดเวลา ผมจึงเรียกสิ่งนี้ว่า
    การแพร่ระบาดของความรุนแรง
  • 9:17 - 9:20
    the Locust Effect - ผลกระทบของลูคลัส
  • 9:20 - 9:23
    เนื่องจากในชีวิตของคนยากจน,
    มันเป็นเหมือนเช่นภัยพิบัติ
  • 9:23 - 9:26
    และมันทำลายทุกๆอย่างครับ
  • 9:26 - 9:30
    ในความเป็นจริง, เวลาที่คุณทำสำรวจ
    ชุมชนต่างๆของคนที่แสนยากจน
  • 9:30 - 9:34
    ผู้อยู่อาศัยในชุมชนเหล่านั้นจะบอกคุณว่า
    พวกเขานั้นหวาดกลัวอย่างมากต่อความรุนแรง
  • 9:34 - 9:37
    แต่พึงรู้ไว้นะครับว่า
    ความรุนแรงที่พวกเขาหวดหวั่นนั้น
  • 9:37 - 9:40
    ไม่ใช่ความรุนแรงจากการฆ่าล้างเผ่าพันธ์
    หรือความรุนแรงจากสงครามต่างๆ
  • 9:40 - 9:42
    แต่เป็นความรุนแรงในชีวิตประจำวัน
  • 9:42 - 9:45
    สำหรับผมในฐานะที่เป็นนักกฎหมาย แน่นอนครับ
    ปฏิกริยาแรกของผมคือการคิด
  • 9:45 - 9:48
    เอาหล่ะ แน่นอนว่าเรา
    จะต้องแก้ไขกฎหมายทั้งหมด
  • 9:48 - 9:51
    เราจะต้องทำให้ความรุนแรงต่อคนยากจน
    เป็นสิ่งผิดกฎหมาย
  • 9:51 - 9:55
    แต่แล้วผมก็พบว่า มันเป็นอย่างนั้นอยู่แล้ว
  • 9:55 - 9:58
    ปัญหาไม่ใช่ว่าคนยากจนไม่มีกฎหมายคุ้มครอง
  • 9:58 - 10:01
    แต่เป็นเรื่องของการบังคับใช้กฎหมายครับ
  • 10:03 - 10:04
    ในประเทศที่กำลังพัฒนา
  • 10:04 - 10:07
    ระบบการบังคับใช้กฎหมายเบื้องต้นนั้น
    ใช้การไม่ได้ครับ
  • 10:07 - 10:10
    เมื่อเร็วๆนี้ สหประชาชาติ
    ได้ออกรายงานชิ้นนึง ซึ่งพบว่า
  • 10:10 - 10:16
    คนยากจนส่วนมากใช้ชีวิตอยู่ในพื้นที่
    ที่อยู่นอกเหนือการคุ้มครองของกฎหมาย
  • 10:16 - 10:18
    ด้วยความสัตย์จริงครับ
    พวกคุณและผมนึกไม่ออกหรอกครับ
  • 10:18 - 10:20
    ว่ามันหมายความว่าอะไร
  • 10:20 - 10:24
    เพราะพวกเราไม่มีประสบการณ์ตรง
    เกี่ยวกับเรื่องเหล่านี้
  • 10:24 - 10:27
    การบังคับใช้กฎหมายที่ทำได้จริงสำหรับพวกเรา
    คือสมมุติฐานทั้งหมด
  • 10:27 - 10:31
    ที่จริง ไม่มีอะไรอธิบายสมมุติฐานเหล่านั้น
    ได้ชัดเจนมากไปกว่าตัวเลขสามตัวง่ายๆ
  • 10:31 - 10:34
    911
  • 10:34 - 10:37
    ซึ่ง, แน่นอนครับ, คือหมายเลขสำหรับ
    สายด่วนตำรวจฉุกเฉิน
  • 10:37 - 10:40
    ของที่แคนาดานี้และของสหรัฐอเมริกา
  • 10:40 - 10:44
    ที่ซึ่งค่าเฉลี่ยของการรอสายเรียก
    ตำรวจฉุกเฉิน 911
  • 10:44 - 10:46
    คือประมาณ 10 นาที
  • 10:46 - 10:49
    ดังนั้น พวกเราจึงไม่ได้ใส่ใจ
    เรีื่องนี้เท่าไหร่นัก
  • 10:49 - 10:54
    แต่จะเป็นอย่างไรครับ ถ้าไม่มี
    การบังคับใช้กฎหมายเพื่อปกป้องคุณ
  • 10:55 - 10:59
    ผู้หญิงคนหนึ่งในโอเรกอน
    เพิ่งจะประสบเหตุการณ์ลักษณะนี้ครับ
  • 10:59 - 11:04
    เธออยู่ในบ้านมืดๆเพียงคนเดียวในคืนวันเสาร์
  • 11:04 - 11:07
    เมื่อผู้ชายคนหนึ่ง
    เริ่มบุกเข้าไปในบ้านของเธอ
  • 11:07 - 11:08
    มันเป็นฝันร้ายที่สุดของเธอครับ
  • 11:08 - 11:13
    เพราะผู้ชายคนนี้ทำร้ายร่างกายเธอ
    จนต้องเข้าโรงพยาบาล
  • 11:13 - 11:15
    เพียงแค่สองอาทิตย์ก่อนหน้านั้
  • 11:15 - 11:19
    น่าหวาดกลัวมากครับ เธอยกหูโทรศัพท์
    และทำสิ่งที่พวกเราทุกๆคนพึงจะทำ
  • 11:19 - 11:21
    เธอโทรเรียก 911
  • 11:21 - 11:26
    แต่เพียงเพื่อจะเรียนรู้ว่า เนื่องมาจาก
    การปรับลดงบประมาณในเขตของเธอ
  • 11:26 - 11:29
    การบังคับใช้กฎหมาย
    ไม่สามารถมีได้ในวันหยุดครับ
  • 11:29 - 11:30
    ฟังนะครับ
  • 11:30 - 11:33
    เจ้าหน้าที่ : เราไม่มีใครจะส่งออกไปที่นั่นค่ะ
  • 11:33 - 11:34
    ผู้หญิง : โอเค
  • 11:34 - 11:38
    เจ้าหน้าที่ : อืม ถ้าหากว่าเขาเข้ามาภายใน
    บริเวณของคุณและลงมือทำร้ายคุณ
  • 11:38 - 11:40
    คุณสามารถขอให้เขาออกไปได้ไหมคะ
  • 11:40 - 11:42
    หรือคุณรู้ไหมคะว่าเขากำลังเมา
    หรืออะไรรึเปล่า
  • 11:42 - 11:45
    ผู้หญิง : ฉันขอร้องเขาไปแล้วค่ะ
    และฉันก็บอกเขาไปแล้วด้วยว่าฉันกำลังโทรหาคุณ
  • 11:45 - 11:48
    เขาเคยบุกเข้ามา พังประตูบ้านฉัน
    และทำร้ายฉัน
  • 11:48 - 11:49
    เจ้าหน้าที่ : อืม ค่ะ
  • 11:49 - 11:50
    ผู้หญิง : อืม ค่ะ แล้ว
  • 11:50 - 11:53
    เจ้าหน้าที่ : มีทางไหนที่คุณจะสามารถ
    หลบออกมาอย่างปลอดภัยได้บ้างไหม
  • 11:53 - 11:57
    ผู้หญิง : ไม่ค่ะ ฉันไม่สามารถ
    เพราะเขาขวางทางออกเดียวที่มีเอาไว้
  • 11:57 - 12:00
    เจ้าหน้าที่ : เอาล่ะ สิ่งเดียวที่ฉันทำได้
    คือให้คำแนะนำบางอย่างแก่คุณ
  • 12:00 - 12:03
    และโทรแจ้งที่ว่าการอำเภอพรุ่งนี้
  • 12:03 - 12:07
    ชัดเจนว่า ถ้าเขาเข้ามาข้างในบ้าน
    และโชคร้าย เขามีอาวุธ
  • 12:07 - 12:11
    หรือพยายามที่จะทำอันตรายต่อร่างกายคุณ
    นั่นเป็นอีกเรื่องนึงนะคะ
  • 12:11 - 12:13
    คุณทราบใช่ไหมว่าที่ว่าการอำเภอ
    ไม่เปิดทำการตอนนี้
  • 12:13 - 12:16
    ฉันไม่สามารถส่งใครออกไปได้
  • 12:18 - 12:20
    แกรี่ ฮูเก้น : เป็นที่สลดใจครับ
    ผู้หญิงในบ้านหลังนั้น
  • 12:20 - 12:26
    ถูกทำร้ายร่างกายอย่างรุนแรง
    อุดปาก และข่มขืน
  • 12:26 - 12:32
    เพราะว่านี่คือสิ่งที่หมายถึง
    การดำรงชีวิตอยู่นอกกฎหมาย
  • 12:34 - 12:38
    และนี่คือที่ที่คนยากจนที่สุด
    เป็นพันล้านคนใช้ชีวิตอยู่
  • 12:40 - 12:42
    ฟังดูเป็นอย่างไรบ้างครับ
  • 12:42 - 12:47
    ยกตัวอย่างนะครับ ที่โบลิเวีย
    ถ้าผู้ชายคนหนึ่งล่วงละเมิดทางเพศเด็กยากจน
  • 12:47 - 12:52
    ตามสถิติแล้ว ความเสี่ยงที่เขา
    จะลื่นล้มในห้องน้ำแล้วเสียชีวิต
  • 12:52 - 12:55
    มีมากกว่าการที่เขา
    จะถูกจำคุกจากอาชญกรรมนั้นเสียอีก
  • 12:56 - 13:01
    ในเอเชียใต้ ถ้าคุณใช้แรงงานทาสคนยากจน
  • 13:01 - 13:04
    ความเสี่ยงที่คุณจะถูกฟ้าผ่ามีมากกว่า
  • 13:04 - 13:07
    ความเสี่ยงที่จะถูกจำคุกเพราะอาชญากรรมนั้น
  • 13:07 - 13:12
    และ ดังนั้น การแพร่ระบาดของความรุนแรง
    ในชีวิตประจำวัน จึงยังดำเนินต่อไป
  • 13:12 - 13:16
    และมันทำลายความพยายามของพวกเรา
    ในการพยายามช่วยเหลือคนกว่าพันล้านคน
  • 13:16 - 13:19
    ให้พ้นจากนรกของการมีรายได้
    เพียงสองดอลล่าร์ต่อวัน
  • 13:19 - 13:22
    เพราะข้อมูลไม่เคยโกหก
  • 13:22 - 13:25
    มันเผยให้เห็นว่า พวกคุณสามารถให้ทุกอย่าง
    ไม่ว่าจะเป็นสิ่งของหรือบริการ
  • 13:25 - 13:26
    แก่คนยากจน
  • 13:26 - 13:29
    แต่ถ้าพวกคุณยังไม่ยับยั้งมือของพวกคนพาล
  • 13:29 - 13:31
    จากการแย่งชิงของทั้งหมดไป
  • 13:31 - 13:35
    พวกคุณจะต้องผิดหวังอย่างมากจากผลกระทบ
    ในระยะยาวของความทุ่มเทของพวกคุณ
  • 13:36 - 13:40
    ดังนั้น พวกคุณอาจจะคิดว่าการกระจัดกระจาย
    ของการบังคับใช้กฎหมายพื้นฐาน
  • 13:40 - 13:43
    ในประเทศที่กำลังพัฒนา
    จัดเป็นเรื่องสำคัญมากๆ
  • 13:43 - 13:46
    สำหรับการต่อต้านความยากจนโลก
  • 13:46 - 13:48
    แต่มันไม่ใช่แบบนั้นครับ
  • 13:49 - 13:53
    ผู้ตรวจสอบบัญชีความช่วยเหลือระหว่างประเทศ
    เมื่อเร็วๆ นี้ ไม่สามารถค้นหา
  • 13:53 - 13:57
    แม้เพียงหนึ่งเปอร์เซนต์ของความช่วยเหลือ
    ที่นำไปสู่การปกป้องคนจน
  • 13:57 - 14:01
    จากความวุ่นวายอันปราศจากกฏหมาย
    ของความรุนแรงในชีวิตประจำวัน
  • 14:01 - 14:04
    และด้วยความสัตย์จริงครับ
    เมื่อพวกเราพูดถึงความรุนแรงที่มีต่อคนยากจน
  • 14:04 - 14:08
    บางครั้ง มันฟังดูเป็นวิธีการ
    ที่แปลกประหลาดที่สุด
  • 14:08 - 14:11
    องค์กรน้ำดื่มสะอาดบอกเล่าเรื่องราวบีบหัวใจ
  • 14:11 - 14:14
    ของเด็กผู้หญิงคนหนึ่งที่ถูกข่มขืน
    ระหว่างทางไปบรรทุกน้ำ
  • 14:14 - 14:18
    และเฉลิมฉลองการแก้ปัญหา
    ด้วยการสร้างบ่อน้ำแห่งใหม่
  • 14:18 - 14:22
    ที่ลดระยะทางการเดินทางของพวกเขาลงอย่างมาก
  • 14:22 - 14:24
    จบครับ
  • 14:25 - 14:30
    แต่ไม่มีคำใดๆ เอ่ยถึงพวกที่ลงมือข่มขืนเธอ
    ที่ยังคงอยู่ในชุมชนนั้น
  • 14:32 - 14:34
    ถ้ามีเด็กสาวสักคนในวิทยาลัยของพวกเรา
  • 14:34 - 14:37
    ถูกข่มขืนระหว่างเดินทางไปห้องสมุด
  • 14:37 - 14:43
    เราคงจะไม่มีวันยกย่องการแก้ปัญหาด้วยการ
    ย้ายห้องสมุดมาไว้ใกล้กับหอพักมากขึ้นใช่ไหมครับ
  • 14:43 - 14:47
    แต่ด้วยเหตุผลบางอย่าง
    นี่ก็เพียงพอแล้วสำหรับคนยากจน
  • 14:49 - 14:51
    ความจริงตอนนี้ก็คือ ผู้เชี่ยวชาญหัวเก่า
  • 14:51 - 14:54
    ในเรื่องการพัฒนาเศรษฐกิจ
    และการบรรเทาความยากจน
  • 14:54 - 14:56
    พวกเขาไม่รู้จะแก้ปัญหานี้อย่างไร
  • 14:56 - 14:58
    แล้วอะไรเกิดขึ้นครับ
  • 14:58 - 15:00
    พวกเขาเลยไม่พูดถึงมัน
  • 15:01 - 15:05
    แต่เหตุผลที่เป็นพื้นฐานมากกว่านั้น
  • 15:05 - 15:08
    คือการบังคับใช้กฎหมายสำหรับคนยากจน
    ในประเทศกำลังพัฒนา
  • 15:08 - 15:10
    ถูกละเลยอย่างมาก
  • 15:10 - 15:14
    เพราะว่าผู้คนในประเทศ
    กำลังพัฒนาที่มีเงิน
  • 15:14 - 15:16
    ไม่ต้องการมัน
  • 15:17 - 15:20
    ผมไปร่วมงานประชุม
    สภาเศรษฐกิจโลกเมื่อไม่นานมานี้
  • 15:20 - 15:24
    ได้พูดคุยกับผู้บริหารองค์กรระดับสูงที่มี
    ธุรกิจขนาดใหญ่ในประเทศกำลังพัฒนา
  • 15:24 - 15:26
    แล้วผมก็ถามพวกเขาว่า
  • 15:26 - 15:31
    "พวกคุณปกป้องประชาชนและทรัพย์สินทั้งมวล
    จากความรุนแรงทั้งหมดอย่างไร"
  • 15:31 - 15:36
    พวกเขามองหน้ากัน
    แล้วพูดเป็นเสียงเดียวกันว่า
  • 15:36 - 15:38
    "เราซื้อมัน"
  • 15:39 - 15:43
    แน่นอนที่สุดครับ กองกำลัง
    รักษาความปลอดภัยส่วนตัวในประเทศกำลังพัฒนา
  • 15:43 - 15:50
    ในปัจจุบันมีขนาดใหญ่กว่ากองกำลัง
    ตำรวจสาธารณะถึงสี่ ห้า และเจ็ดเท่า
  • 15:50 - 15:58
    ในแอฟริกา ผู้จ้างงานที่มีขนาดใหญ่ที่สุด
    ในทวีปคือบริษัทรักษาความปลอดภัยส่วนตัว
  • 15:59 - 16:03
    แต่เห็นไหมครับ คนรวยสามารถจ่ายเงิน
    เพื่อซื้อความปลอดภัย และยิ่งรวยขึ้นๆ
  • 16:03 - 16:07
    แต่คนยากจนไม่สามารถจ่ายเงินซื้อได้ และ
    ถูกทิ้งไว้โดยปราศจากการปกป้องอย่างสิ้นเชิง
  • 16:07 - 16:09
    และพวกเขายังคงถูกทอดทิ้งไว้
  • 16:10 - 16:14
    นี่คือความชั่วร้ายขนาดใหญ่และอื้อฉาว
  • 16:14 - 16:16
    แต่มันไม่จำเป็นที่จะต้องเป็นแบบนี้ครับ
  • 16:17 - 16:20
    การบังคับใช้กฏหมายที่บกพร่อง
    สามารถแก้ไขได้
  • 16:20 - 16:22
    ความรุนแรงสามารถหยุดยั้งได้
  • 16:22 - 16:24
    เกือบทุกระบบยุติธรรมทางอาญา
  • 16:24 - 16:28
    ล้วนเริ่มต้นอย่างไม่สมบูรณ์และไม่โปร่งใส
  • 16:28 - 16:31
    แต่มันก็สามารถเปลี่ยนแปลงได้
    ด้วยความพยามยามอย่างแรงกล้าและความมุ่งมั่น
  • 16:31 - 16:34
    หนทางข้างหน้านั้นชัดเจนมากครับ
  • 16:34 - 16:37
    อันดับแรก พวกเราจะต้องเริ่มต้นลงมือ
  • 16:37 - 16:41
    หยุดยั้งความรุนแรงเพื่อต่อสู้
    กับความยากจนอย่างหยุดไม่ได้
  • 16:41 - 16:44
    อันที่จริง บทสนทนาใดๆ
    ที่เกี่ยวกับความยากจนของโลก
  • 16:44 - 16:49
    ที่ไม่ได้รวมปัญหาเรื่องความรุนแรงเอาไว้
    จะต้องไม่ให้ความสำคัญมากนัก
  • 16:49 - 16:54
    และลำดับที่สองครับ เราจะต้องเริ่มต้น
    ลงทุนในทรัพยากรต่างๆอย่างจริงจัง
  • 16:54 - 16:58
    และแบ่งปันความเชี่ยวชาญ
    เพื่อสนับสนุนประเทศกำลังพัฒนา
  • 16:58 - 17:01
    ในขณะที่พวกเขาสร้าง
    ระบบยุติธรรมสาธารณะแบบใหม่
  • 17:01 - 17:03
    ที่ไม่ใช่การรักษาความปลอดภัยส่วนตัว
  • 17:03 - 17:06
    แต่ให้โอกาสทุกๆคน
    ที่จะได้รับความปลอดภัย
  • 17:07 - 17:09
    การเปลี่ยนผ่านเหล่านี้
    สามารถเป็นไปได้จริง
  • 17:09 - 17:11
    และมันกำลังเกิดขึ้นในวันนี้
  • 17:12 - 17:15
    เมื่อเร็วๆนี้ครับ มูลนิธิเกตต์
    ได้ให้เงินสนับสนุนโครงการหนึ่ง
  • 17:15 - 17:18
    ในเมืองที่ใหญ่ที่สุด
    เป็นอันดับที่สองของฟิลิปปินส์
  • 17:18 - 17:22
    ที่ซึ่งความช่วยเหลือท้องถิ่น
    และการบังคับใช้กฏหมายท้องถิ่น
  • 17:22 - 17:27
    สามารถเปลี่ยนแปลงตำรวจกังฉิน
    และกระบวนการทางศาลที่บกพร่องได้อย่างมาก
  • 17:27 - 17:30
    ภายในเวลาสั้นๆ เพียงสี่ปี
  • 17:30 - 17:32
    พวกเขาสามารถวัดการลดลง
  • 17:32 - 17:37
    ของจำนวนโฆษณาเกี่ยวกับความรุนแรงทางเพศ
    ที่กระทำต่อเด็กยากจนถึงร้อยละ 79
  • 17:40 - 17:44
    พวกคุณทราบไหมครับว่า
    จากภายหลังของประวัติศาตร์
  • 17:44 - 17:48
    อะไรคือสิ่งที่อธิบายไม่ได้มากที่สุด
    และอภัยไม่ได้มากที่สุดเสมอมา
  • 17:48 - 17:52
    มันคือความล้มเหลวง่ายๆ
    ของความเห็นอกเห็นใจครับ
  • 17:54 - 17:57
    เพราะผมคิดว่าประวัติศาสตร์นำไปสู่
    การพิพากษาของลูกหลานของเรา
  • 17:58 - 18:00
    และพวกเขาเพียงถามเรา
  • 18:01 - 18:03
    คุณยาย คุณตาครับ พวกคุณอยู่ที่ไหน
  • 18:04 - 18:08
    คุณตาอยู่ที่ไหนครับ ตอนที่พวกยิว
    หลบหนีจากกองทัพนาซีของเยอรมัน
  • 18:08 - 18:10
    แล้วโดนปฏิเสธจากชายฝั่งของพวกเรา
  • 18:10 - 18:12
    พวกคุณอยู่ที่ไหนครับ
  • 18:12 - 18:14
    แล้วคุณยายอยู่ที่ไหนครับ
    ตอนที่พวกเขาต้อน
  • 18:14 - 18:18
    เพื่อนบ้านชาวญี่ปุ่น-อเมริกันของเรา
    ไปยังค่ายกักกัน
  • 18:18 - 18:21
    คุณตาอยู่ที่ไหนครับ
    ตอนที่พวกเขาซ้อม
  • 18:21 - 18:23
    เพื่อนบ้านชาวอเมริกัน-แอฟริกันของเรา
  • 18:23 - 18:26
    เพียงเพราะพวกเขาพยายาม
    ที่จะลงทะเบียนเพื่อลงคะแนนเสียง
  • 18:26 - 18:31
    เช่นเดียวกันครับ เมื่อลูกหลานถามเรา
  • 18:31 - 18:33
    คุณตา คุณยาย พวกคุณอยู่ที่ไหนคะ/ครับ
  • 18:33 - 18:38
    ตอนที่คนยากจนที่สุดในโลกกว่าสองพันล้านคน
    กำลังจมลงไปในความอลหม่านที่ปราศจากกฏหมาย
  • 18:38 - 18:40
    ของการใช้ความรุนแรงในชีวิตประจำวัน
  • 18:41 - 18:48
    ผมหวังว่าพวกเราจะสามารถตอบได้ว่า
    พวกเรามีความเห็นอกเห็นใจ ด้วยการออกเสียง
  • 18:48 - 18:56
    และรุ่นของพวกเรา
    ได้เคลื่อนไหวเพื่อจะยุติความรุนแรง
  • 18:56 - 18:58
    ขอบคุณมากครับ
  • 18:58 - 19:07
    (เสียงปรบมือ)
  • 19:15 - 19:17
    คริส แอนเดอร์สัน :
    ข้อเสนอที่ทรงพลังอย่างแท้จริงครับ
  • 19:17 - 19:19
    ช่วยเล่าให้พวกเราฟังนิดนึงครับ
    เกี่ยวกับบางเรื่อง
  • 19:19 - 19:26
    ที่กำลังเกิดขึ้น
    อย่างเช่น การเพิ่มการฝึกอบรมตำรวจ
  • 19:26 - 19:27
    กระบวนการมีความยากอย่างไรบ้างครับ
  • 19:27 - 19:31
    แกรี่ ฮูเก้น : ครับ หนึ่งในสิ่งที่น่าชื่นชม
    ที่กำลังจะเกิดขึ้นตอนนี้
  • 19:31 - 19:36
    คือการล่มสลายของระบบต่างๆ เหล่านี้
    และผลของมันกำลังจะเห็นได้อย่างชัดเจน
  • 19:36 - 19:39
    อันที่จริง ขณะนี้
    ฝ่ายการเมืองต้องการที่จะทำอย่างนั้น
  • 19:39 - 19:43
    มันเพียงแต่ต้องการการลงทุนในทรัพยากร
    และการถ่ายโอนความเชี่ยวชาญ
  • 19:43 - 19:47
    มีการต่อสู้ทางการเมือง
    ที่กำลังจะเกิดขึ้นเช่นกัน
  • 19:47 - 19:48
    แต่เป็นการต่อสู้ที่สามารถชนะได้
  • 19:48 - 19:51
    เนื่องจากเราได้แสดงตัวอย่างแล้ว
    จำนวนหนึ่งทั่วโลก
  • 19:51 - 19:54
    เช่นที่ภารกิจความยุติธรรมระหว่างประเทศ (IJM)
    ซึ่งได้รับการกระตุ้นอยากมาก
  • 19:54 - 19:57
    คริส แอนเดอร์สัน: บอกได้ไหมครับว่าในหนึ่งประเทศ
    มีค่าใช้จ่ายเท่าไหร่
  • 19:57 - 20:01
    ในการสร้างความแตกต่างอย่างชัดเจนในระบบตำรวจ
    อันนี้ยกตัวอย่างนะครับ
  • 20:01 - 20:03
    ผมรู้ว่านี่มันเป็นแค่เสี้ยวหนึ่งของเรื่องราวเท่านั้น
  • 20:03 - 20:06
    แกรี่ ฮูเก้น : ยกตัวตัวอย่างนะครับ ที่กัวเตมาลา
    เราได้เริ่มโครงการหนึ่งที่นั่น
  • 20:06 - 20:09
    ร่วมกับตำรวจท้องที่
    ระบบศาล และอัยการ
  • 20:09 - 20:13
    ในการฝึกฝนพวกเขา เพื่อให้พวกเขาสามารถ
    ดำเนินคดีได้อย่างมีประสิทธิภาพอย่างแท้จริง
  • 20:13 - 20:17
    และเราได้เห็นการฟ้องร้องต่อ
    ผู้กระทำผิดในคดีความรุนแรงทางเพศ
  • 20:17 - 20:20
    เพิ่มขึ้นกว่า 1,000 เปอร์เซ็นต์
  • 20:20 - 20:24
    โครงการนี้ได้รับการสนับสนุนพอสมควรนะครับ
    ประมาณล้านดอลลาร์ต่อปี
  • 20:24 - 20:27
    แต่มันเป็นสิ่งที่คุ้มค่ากับการลงทุน
  • 20:27 - 20:31
    ในแง่ของการใช้ประโยชน์
    จากระบบยุติธรรมทางอาญา
  • 20:31 - 20:36
    ที่สามารถทำงานได้ ถ้าได้รับการฝึก
    จูงใจ และนำทางอย่างเหมาะสม
  • 20:36 - 20:39
    และประเทศเหล่านี้
    โดยเฉพาะอย่างยิ่งชนชั้นกลาง
  • 20:39 - 20:42
    ที่กำลังมองว่า
    มันไม่มีอนาคตเลย
  • 20:42 - 20:46
    ด้วยความไม่แน่นอนโดยรวม
    และการแปรรูปความมั่นคงให้เป็นธุรกิจแบบเบ็ดเสร็จ
  • 20:46 - 20:48
    ผมคิดว่ามันยังมีโอกาส
    มีช่องทางสำหรับการเปลี่ยนแปลง
  • 20:49 - 20:54
    คริส แอนเดอร์สัน : แต่เพื่อให้สิ่งนี้เกิดขึ้น
    คุณต้องมองไปที่แต่ละส่วนของห่วงโซ่
  • 20:54 - 20:56
    ตำรวจ ใครอีกครับ
  • 20:56 - 20:58
    แกรี่ ฮูเก้น : ครับ มันมีบางสิ่ง
    เกี่ยวกับการบังคับใช้กฎหมาย
  • 20:58 - 20:59
    มันเริ่มต้นที่ตำรวจ
  • 20:59 - 21:02
    พวกเขาเป็นด่านหน้า
    ของท่อส่งของความยุติธรรม
  • 21:02 - 21:04
    แต่พวกเขาส่งต่อมัน
    ไปสู่มือของพนักงานอัยการ
  • 21:04 - 21:06
    และพนักงานอัยการ
    ก็นำไปมอบให้กับศาล
  • 21:06 - 21:09
    และผู้รอดจากความรุนแรงทั้งหลายจำเป็น
    ต้องได้รับการสนับสนุนจากงานสังคมสงเคราะห์
  • 21:09 - 21:11
    ตลอดระยะเวลาของกระบวนการ
  • 21:11 - 21:14
    ดังนั้น พวกคุณจะต้องทำกลยุทธ์
    ที่จะดึงพวกเขาทั้งหมดมารวมกันไว้
  • 21:14 - 21:16
    ในอดีต มันมีการฝึกอบรมเล๋็กน้อย
    เกี่ยวกับศาล
  • 21:16 - 21:19
    แต่พวกเขาได้หลักฐานที่เส็งเคร็ง
    จากเจ้าหน้าที่ตำรวจ
  • 21:19 - 21:23
    หรือการแทรกแซงเล็กๆจากตำรวจ
    ในคดีเกี่ยวกับยาเสพติดและการก่อการร้าย
  • 21:23 - 21:26
    แต่ไม่มีเรื่องใดๆ ที่เกี่ยวกับ
    การปฏิบัติต่อคนยากจนธรรมดา
  • 21:26 - 21:27
    ด้วยการบังคับใช้กฏหมายที่ยอดเยี่ยม
  • 21:27 - 21:30
    ดังนั้นครับ มันจึงเป็นเรื่องเกี่ยวกับการดึงคน
    ที่เกี่ยวข้องทั้งหมดเข้ามารวมกัน
  • 21:30 - 21:32
    แล้วคุณจึงจะสามารถ
    ทำให้คนจากชุมชนที่ยากจนมากๆ ทั้งหลาย
  • 21:32 - 21:35
    ได้รับประสบการณ์การบังคับใช้กฏหมาย
    แบบเดียวกับพวกเรา
  • 21:35 - 21:38
    ซึ่งแน่นอนครับ จากประสบการณ์
    ของพวกเราเองมันก็ยังไม่สมบูรณ์แบบ
  • 21:38 - 21:41
    แต่คุณครับ มันเป็นเรื่องที่ดีใช่ไหมครับ
    ที่ได้รู้สึกว่า คุณสามารถโทรหา 911
  • 21:41 - 21:43
    แล้วอาจจะใครสักคนมาปกป้องคุณ
  • 21:43 - 21:46
    คริส แอนเดอร์สัน :
    แกรี่ ผมคิดว่าคุณได้ทำสิ่งที่น่าประทับใจ
  • 21:46 - 21:48
    ในการนำประเด็นนี้มาสู่ความสนใจของโลก
  • 21:48 - 21:49
    ในหนังสือของคุณ และที่นี่ วันนี้
  • 21:49 - 21:51
    ขอบคุณมากครับ
  • 21:51 - 21:51
    แกรี่ ฮูเก้นครับ
  • 21:51 - 21:53
    (เสียงปรบมือ)
Title:
เหตุผลของความยากจนที่ซ่อนอยู่ ที่โลกจำเป็นจะต้องจัดการตั้งแต่วันนี้
Speaker:
แกรี่ ฮูเก้น
Description:

นักกฏหมายด้านสิทธิพลเมือง แกรี่ ฮูเก้น กล่าวว่าความเห็นอกเห็นใจแบบส่วนรวมถูกมุ่งหวังในการช่วยลดความยากจนโลกในภาพรวมมาตั้งแต่ปี 1980 แต่สำหรับเงินช่วยเหลือทั้งหมดทั่วโลก ยังมีปัญหาที่ซ่อนอยู่ที่แพร่กระจายไปทั่วและทำให้ความยากจนยังคงอยู่ ฮูเก้น เผยสาเหตุดำมืดนี้ที่เราต้องรับรู้และดำเนินการจัดการตั้งแต่บัดนี้ไป
more » « less
Video Language:
English
Team:
closed TED
Project:
TEDTalks
Duration:
22:08

Thai subtitles

Revisions

Our website uses cookies for analysis purposes.